Μικρή Ζήρεια

Πρώτη προσπάθεια με χιονοθύελλα

Δεύτερη προσπάθεια με πολύ χιόνι (Πίτα 2022) 

myvideo(Ziria)

Πρώτη Προσπάθεια με χιονοθύελλα
Το ορεινό συγκρότημα της Ζήρεια (που λέγεται και όρος Κυλλήνη, mount Kyllini) έχει βασικά τρεις κορυφές. Τη Μεγάλη Ζήρεια και τη Μικρή Ζήρεια, στην οποία ανήκουν το Χιόνι και η Δούσια, με υψόμετρο γύρω στα 2100μ.

Καθοδόν προς τη Μικρή Ζήρεια, παίρνουμε το δρόμο απο Κιάτο προς τους Καλιανούς και τη Στυμφαλία και στο χωριο και λίγο πριν στριβουμε δεξια για το χωριό Κεφαλάρι. Σε όλη τη διαδρομή μας ακολουθούσε πολύ έντονη βροχή, που πλημμύρισε τα πάντα. Όμως απολάυσαμε ένα ουράνιο τόξο, που δεν είχαμε ξαναδει.

Ουράνιο τόξο, όπως φωτογραφήθηκε μετά απο έντονη βροχόπτωση στην Κορινθία. Η φωτό εχει επεξεργαστει με κόντραστ 48% για να μπορεί να διακριθεί η σπανιότητα του τριπλού τόξου. Πρόκειται για ένα ατμοσφαιρικό φαινόμενο που εντυπωσιάζει το γήινο παρατηρητή για την εξαιρετική ποικιλία χρωμάτων. Ο Καρτέσιος ήταν ο πρώτος φιλόσοφος που έδωσε (1637) τη σωστή ερμηνεία του, όσο αφορά τη γεωμετρική πορεία των ηλιακών ακτίνων. Για να μπορέσω να το διακρινω, θα πρέπει να στέκομαι στην κορυφή ενός νοητού κόλουρου κώνου, η βάση του οποίου ειναι το ουράνιο τόξο και στην πλάτη μου να βρίσκεται ο ήλιος χωρίς να καλύπτεται απο σύννεφα. Στη φωτό διακρίνουμε το κλασικό ουράνιο τόξο, που καλείται πρωτεύον (βέλος 1). Κάποιες σπάνιες φορές, βλέπουμε και ενα δευτερεύον ουράνιο τόξο με αντιστροφή χρωμάτων (βέλος 2) και ακομη σπανιότερα τη γέννεση ενός δεύτερου δευτερεύοντος τόξου (βέλος 3). Μεταξύ τους δεν διακρινουμε χρωματισμούς, είναι η λεγόμενη σκοτεινή αλεξανδρινή περιοχή, που ονομάστηκε έτσι χάριν του φιλοσόφου Αλεξάνδρου, οπαδού του Αριστοτέλη και σχολιαστή της ύστερης αρχαιότητας. Το εκπληκτικό είναι τα δύο δευτερεύοντα τόξα που σχηματίζονται μόνο όταν οι βροχοσταγόνες είναι πυκνές και μεγάλου μεγεθους (αν θυμάστε, στις 10-11/2/2018 και στην ΒΑ Πελοπόνησσο τα φαινόμενα ήταν εξαιρετικά έντονα). 

Καθοδόν προς Κεφαλάρι Κορινθίας
Το ΣΒΚ ήταν γεμάτο με εναλλαγές τοπίων, καιρού και δραστηριοτήτων. Κάθε λίγο και λιγάκι δημιουργούσαμε νέο παζλ χαράς και κεφιού με μια εξαιρετική παρέα με ιδια χνώτα και γούστα. Ξεκινήσαμε με έντονη βροχή, που μας ακολουθούσε σε όλο το μήκος της διαδρομής. Λίγο πιο πάνω απο το Κιατο και προς την ενδοχώρα, η βροχή κόπασε και βγηκε ένας αστραφτερός ήλιος με πολύ καθαρή ατμόσφαιρα. Σταματάμε για φωτό.

Ένα λυκόσκυλο μας κυνηγά με απίστευτη ταχύτητα... αναπτύσσουμε ταχύτητα και το αφηνουμε μακρυάκαι πλησιάζουμε προς το χωριό... στον "Μάγκα" στρίβουμε δεξια και μπαίνουμε στο χωριο Κεφαλάρι που βρίσκεται στους πρόποδες του ορεινού συγκροτήματος της Μικρής Ζήρειας.

Κεφαλάρι στη Μικρή Ζήρεια

Ο γεροπλάτανος ηλικίας 143 ετών

..τον φύτεψε ένας έμπορας απο τα Τρίκαλα

το καμπαναριό στο δειλινό

Αμυγδαλιά.. η εποχή της...

μικρό γκουρμέ ξενοδοχείο...

Το Καταφύγιο

 Είναι ένα πολύ συμπαθητικό καταφύγιο του ΕΟΦ (ένωση ορειβατών και φυσιολατρών) που βρίσκεται κοντα στο χωριο και σε υψόμετρο στα 830μ. Βασικά έχει όλες τις ανεσεις και μπορεί να φιλοξενήσει πάνω απο 50 άτομα. Έχει τρεις χώρους με δωματια (για μικρές και μεγάλες παρέες), κουζινα πλήρως εξοπλισμένη, καθαρές τουαλλέτες, ακομη μικρό φαρμακείο, βιβλιοθηκη, τζάκι, σόμπα και κουβερτες.. πολλές κουβέρτες. Στο υπόγειο υπάρχει χωρος για ξυλα .... και η τιμή του γυρω στα 150 ευρώ.

Αναμένουμε τους συνορειβάτες που έρχονται σιγα-σιγα. Ανάβουμε τη σόμπα και το τζακι και φέρνουμε ξυλα για το βραδι. Προμηνύεται άγρια βραδιά, όχι μονο μετεωρολογικά, αλλά και εκστασιακά με φαγοπότι και χορό..... ειναι οι διατάσεις της αυριανής ανάβασης!!

υψηλοί καλεσμένοι...

τι.. περίεργο κυττούν;;;

δεν μας έλειπε τίποτε....

λίγο ακόμη τραχανα παρακαλώ...

τραχανά ή φασολάδα... ιδού η απορία!!

salute!!

αρχίσαμε τις.. διατάσεις

H Ανάβαση

Ευγνωμονούμε το Μάριο που δεν έκανε μόνο το θαλαμοφύλακα αλλά και τον ξυλουργό και τροφοδοτούσε τη σόμπα και το τζακι όλο το βραδι. Είχαμε σκασει στη ζέστη, ενώ εξω έριχνε καρεκλοπόδαρα, φυσούσε και έκανε πολύ κρύο. Και όταν ανοίξαμε το πρωι το παράθυρο ειδαμε έναν ηλιόλουστο καιρο, το ουράνιο τόξο... που δεν κράτησαν για πολύ..... 

Η θυελλώδης διαδρομή μας.....

Η διαδρομή προς την κορυφή της Μικρής Ζήρειας διαρκεί πολύ. Είναι περισσότερο απο 8 χλμ και διαρκεί 3-4 ώρες μόνο η ανάβαση. Με χιονοθύελλα και τρομερο κρύο.. υπολογίστε 1-2 ώρες παραπάνω... και ειναι αμφίβολο αν θα κάνετε κορυφή..... οι ανεμοι που επικρατούν αγγίζουν τις ρυπές πολυβόλου που σε ρίχνουν κάτω, σκοτώνοντας το ηθικό σου και ότι άλλο σου έχει απομείνει. Έχει πολλά χαρακτηριστικά η διαδρομή. Λίγο πιο πάνω απο το καταφύγιο, μπαίνεις μέσα σε ένα ελατόδασος που αν δεν προσέχεις τα σημάδια..χάνεσαι. Είναι ένας μικρός λαβύρινθος.... Μόλις φτάνεις στο οροπέδιο (ειναι τεράστιο) συναντάς το πηγάδι ... και απο εκεί αρχίζει μια ανελέητη ανηφόρα χωρίς τέλος... με ΥΔ γύρω στα 1000μ!!

ποιοί είναι;;;

απο εδω αρχίζει η ανάβαση...

Τις πρώτες χιονούρες συναντήσαμε γυρω στα 1200μ ενώ όσο ανεβαίναμε, τόσο πιο πυκνό και βαθύ ήταν το χιονι.... ήταν όμως μαλακό και ούτε παγωμενο για να χρειαστούμε κραμπόν.

Η ρυπές του ανέμου με ένταση 6-7 μποφώρ, μόλις μας συγκρατούσε όρθιους. Αν η διάρκειά του ήταν μεγαλύτερη, τότε δεν θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε. Αυτό συνέβη πριν απο την κορυφή της δούσιας (2085μ) που εγκαταλείψαμε την προσπάθεια 50 μέτρα πριν την κορυφή με το σκεπτικό: η επιστροφή επιβάλλεται!!!

Δεν είναι πίνακας ελαιογραφίας αλλά οι συνθήκες που επικρατούσαν σε υψόμετρο 1950μ λίγο πιο κάτω απο την κορυφή της Δούσιας. Ειναι η άτακτη επιστροφή μας, με θαραλλέα την Ιωάννα που τόλμησε να με φωτογραφήσει.

Δεύτερη προσπάθεια με πολύ χιόνι (Πίτα 2022)

Η απόσταση μέχρι το χωριό Καλιανοί του νομού Κορινθίας είναι περίπου 140 χλμ και με το αυτοκίνητο περίπου 90 λεπτά, τόση ώρα όσο να πιάσουμε μια πρωινή κουβεντούλα, να πιουμε το πρωινό εσπρεσσάκι και να αρχίσουμε την προθέρμανση. Μας περιμένει ένα τοπίο εξαιρετικό μαγικό απο πολλές πλευρές: πολύ χιόνι, μεγάλη πορεία, άπνοια και ηλιόλουστο καιρό.

 

Στο βάθος η Μικρή Ζήρεια

Σε υψόμετρο 900μ ο δασικός δρόμος είναι χιονισμένος

Αποφασίσαμε να κόψουμε τη φετεινή πίτα σε υψόμετρο και μακρυά απο τα γνωστα χιονοδρομικά στέκια καθότι θα μάζευαν πάρα πολύ κόσμο. Ο κόσμος έχει μπουχτίσει με τα μέτρα λόγω COVID και θέλει να ξεσκάσει. Λογικό! Παράλληλα θέλει να ξεχάσει και τη σαπουνόπερα που μας έχει καθηλώσει αυτές τις ημέρες σε παγκόσμια κλίμακα, με το εαν ο Νο1 τενίστας στον κόσμο θα συμμετάσχει ή όχι στο Australian Open με το σκεπτικό ότι δεν φορούσε μάσκα ή μάλλον δεν είχε κάνει εμβόλιο ή μάλλον δεν φορούσε μάσκα.. τρέχα γύρευε δηλαδή!

 

Στην κεντρική πλατεία του χωριού με τον τεράστιο πλάτανο

Φτάνουμε στο χωριό Καλιανοί, κοντά στη Στυμφαλία, και μέσα στο χωριό, με το μεγάλο πλάτανο, παίρνουμε λάθος δασικό δρόμο και εδώ ακριβώς αρχίζει να εξελίσσεται ένα κωμικό γεγονός, που μας κράτησε στην αστειότητά του σε όλη σχεδόν τη διαδρομή.  Είμαστε τρια αυτοκίνητα στη σειρά και ξαφνικά βλέπουμε και ένα τέταρτο, μεγαθήριο των 7 θέσεων, να μας ακολουθεί. Συνεχίζουμε σε λάθος δρόμο και αυτό μαζί. Βρίσκουμε το σωστό δρόμο και αυτό απο πίσω. Μας ακολουθεί αλλά δεν δίνουμε σημασία. Ο δρόμος είναι δασικός και μάλλον ακατάλληλος για ένα δικό μας όχημα. Επικοινωνούμε τηλεφωνικά με Χάρη να μας πάρει μιά που έχει άδειες θέσεις και συμφωνεί. Κάπου σταματά, παρκάρουμε για να μετεπιβαστούμε στο τζιπ του Χάρη... το τέταρτο όχημα σταματα και αυτό. Κάνουμε χώρο να περάσει.. μπά.. τα είχε στηλώσει. Του κάνουμε νεύμα να περάσει, μας πλησιάζει και ανοίγει το παράθυρο και μας καλημερίζει. Ακολουθεί ο διάλογος:

Χάρης: καλημέρα σας, τι κάνετε, ήρθατε.... και εσεις για πάνω είστε;;

Οδηγός: ναι, ναι.... θα πάμε μαζί....

Χάρης: μα και βέβαια, είμαστε όλη παρέα....

Οδηγός:....(χαμόγελο)

Εγώ: Χάρη είμαστε 4 άτομα, θα χωρέσουμε όλοι στο  τζιπ σου;

Οδηγός: μα τι λέτε, ελάτε και στο δικό μου αμάξι.... είμαστε μόνο δυο και ο μικρός γυιός

Εγώ: (πολύ ευγενικός ο τύπος.. μπράβο του)... ναι βεβαια θα μοιραστούμε λοιπόν

Οδηγός: (βγαίνει έξω ανοίγει το πορτ-μπαγκαζ και μου μεταφέρει το σακίδιο στο όχημά του)

Εγώ: (υπερβολικα ευγενικός άνθρωπος... σκέφτηκα).... ωωω ευχαριστώ πολύ

Οδηγός: μα τι λέτε..... 

Μπαίνουμε μέσα, καθόμαστε στα πίσω καθίσματα και ξεκινάμε...

Εγώ: απο που είστε παιδια;;; 

Οδηγός: (γυρνά και με βλέπει με απορημένο ύφος ...) απο την αθήνα

Οδηγός:κύριε Δημητριάδη.. (επικρατεί σιωπή....) κύριε Δημητριάδη.. (ξαναλέει)

Εγώ: (πάω κατι να τον ρωτήσω και σταματώ) ααα συγνώμη... μιλάτε στο κινητο με τον κ. Δημητριάδη...

Οδηγός: (γυρνά προς το μέρος μου και με απορημένο ύφος ...) συγνώμη... εσεις ποιός είστε... έχουμε δώσει ραντεβού εδώ με τον κ. Δημητριάδη και την παρέα του....

Εγώ: (μένω άφωνος, σκέφτομαι να του πώ πως εγω είμαι αλλά και πάλι... θα μοιάζω με τον κύριο Δημητριάδη;;;) ....μάλλον έχετε ραντεβού με άλλη παρέα και μπλέξατε μαζί μας....αλλά δεν πειράζει όλοι πηγαίνουμε στο ίδιο σημείο...

Οδηγός: (κυττάζοντας τη γυναίκα του) μα έχουμε δώσει ραντεβού σε άλλο σημείο....

Εγώ: ωχ.... θα πρέπει να γυρίσετε πίσω λοιπόν (προσπαθώ να κερδίσω χρόνο για να φτάσουμε εκεί που θέλουμε και να μην μας αφήσει στη μέση του πουθενά)... δεν επικοινωνείτε, λεω εγώ, με τον κ. Δημητριάδη μηπως δεν έχει φτάσει ακόμη.... (σκαρφίζομαι τεχνικές καθυστέρησης) αααα μπά, δεν θα εχει φτάσει, άλλωστε θα τον βλέπατε... όπσσσ εδώ είμαστε, φτάσαμε εμείς, εδώ θα μας αφήσετε...

Οδηγός: τώρα πρέπει να γυρίσουμε πίσω, να βρουμε τον κ. Δημητριάδη

Εγώ: ναι σωστά.... θα συναντηθούμε στο βουνό... ευχαριστούμε πολύ

Οδηγός: (δεν μιλά και μας κατεβάζει και τα σακίδια......κάνει στροφή και επιστρέφει στο χωριό)  

 

ο κ. Δημητριάδης... μας ακολουθεί

Ανεβαίνουμε ένα ήπιο μονοπάτι και φτάνουμε στο γνωστό πηγάδι, απο το οποίο αρχίζει ουσιαστικά η ανάβαση που έχει βασικά τρια δυνατά ανηφορικά τμήματα μέχρι την κορυφή. Το πρώτο είναι μέχρι το ξέφωτο, εκεί θα φτάσουμε γιατι η ωρα ειναι προχωρημενη και δεν μας επιτρέπει να συνεχίσουμε.

 

 

Κάνουμε περίπου 3,5 ώρες για το ξέφωτο, υπερβολικά πολύ καθότι χαζεύαμε στη διαδρομή τα παιχνίδια δυο σκύλων, που μας ακολουθούν. Δεν ήταν απλά σκυλάκια ήταν καυκάσιοι ποιμενικοί που μάλλον ανήκουν στο καταφύγιο και είναι πολύ κοινωνικοποιημένα με τους ορειβάτες. Ο Ποιμενικός Καυκάσου, αν τελικά περί αυτού επρόκειτο, είναι η ράτσα που προέρχεται από την οροσειρά του καυκάσου και είναι μαθημένος στην φύση και την άγρια ζωή... και στα παιγνίδια θάλεγα εγώ.... τόσα πολλά παιγνίδια που συνεχώς ασχολούμασταν μαζί τους. Έχει γκρι-καφέ χρώμα γούνας και πυκνό τρίχωμα ώστε να κυλιέται στο χιόνι σαν να απολάμβανε κάποιο μπάνιο με αιθέρια έλαια και λεβάντα!

 

εεεε! δεν θέλω χάδια απο εσένα....

...απο εσένα ναι....

μάντεψε τί  να συλλογάται....

..να σου κόψω το αυτί για να σου πω εγώ....

..και τώρα ας χαζέψουμε τους παλαβούς που μας κουβαλάνε στο βουνό

Πριν βγούμε στο ξέφωτο, γύρω στα 1600 μέτρα, το μονοπάτι χανόταν απο το πολύ χιόνι, βουτάγαμε μέχρι το γόνατο και προσπαθούσαμε να βρεθούμε σε σωστή πορεία του GPS. Μας βομβάρδιζαν μπάλες χιονιού πάνω στο κεφάλι μας. Τα κλαδιά έγερναν και σε κάθε κινησή τους απελευθέρωναν την επόμενη μπάλα, και αν δεν έχετε φάει κατακέφαλα μια τέτοια μπάλα, μην το επιδιώξετε.... θα την θυμάστε για καιρό. Τελικά, με κόπο και με θαραλλέους να ανοίγουν βήματα για τους πισινούς, φτάσαμε στο ηλιόλουστο και με πλήρη άπνοια ξέφωτο.

 

φορτωμένα κλαδιά απο το χιόνι

 

Ώρα να κόψουμε την πίτα, ενώ το drone καταγράφει την κάθε μας κίνηση. Και ξαφνικά έρχονται και άλλοι... και άλλλοι...να και ο κύριος Δημητριάδης!! Βλέπουμε τον οδηγό με το παιδί του, που ανέβηκε και αυτός. Με αναζητά σκέφτηκα και όλοι με κυττουύν, αφού τους έχω διηγηθεί το περιστατικό!! Ψάχνουν κάποιον Δημητριάδη, λέει ένας..... κ. Δημητριάδη, σας αναζητούν λέει κάποιος άλλος!!

 

η ομάδα και στο βάθος η Μικρή Ζήρεια

και του χρόνου Παίδες!!

 

Η πίτα χάρισε το φλουρι στο Χάρη που σαν έπαθλο είχε ένα κουτι κουραμπιέδες που το έφαγαν οι άλλες παρέες και ο κ. Δημητριάδης που χάρηκε ο μεν για τη γνωριμία, όχι όμως και ο δε που έκανε παραπανίσια χιλιόμετρα και κουβάλησε και τα σακίδια. Στην επιστροφή, συναντήσαμε στο τέλος του μονοπατιού τη γυναίκα του που περιμενε νάρθει να την παραλάβει ο άνδρας της. Της χάρισα εγώ και όχι ο κ. Δημητριάδης ένα κουτί με σοκολατάκια και προθυμοποιηθήκαμε να την μεταφέρουμε στο χωριό για να μην ξανανεβεί ο άνδρας της μπας και πέσει σε έναν καινούργιο κ. Δημητριάδη. Τελικά όλοι μείναμε με την ίδια απορία: ποιός να ήταν αυτός ο κύριος Δημητριάδης; 😁😁  

 

όχι.... δεν είναι ο κ. Δημητριάδης