myVideo(
Triglav)
Λίγη Ιστορία
Η slovenia (η μοναδική χώρα που περιέχει τη λέξη LOVE στο συνθετικό της) είναι μια μικρή χώρα της κεντρικής Ευρώπης, η θέση της οποίας υπονοεί πολλά από κοινωνικο-οικονομικής άποψης, δηλαδή δεν είναι Βαλκάνια! Είχε την τύχη-ατυχία να βρίσκεται δίπλα στην Αυστρία, την Ουγγαρία και την Ιταλία. Την τύχη, γιατί πέρασε Διαφωτισμό και παράλληλα επηρεάστηκε σημαντικά από την Καθολική Εκκλησία και από το Λουθηρανισμό. Την ατυχία, γιατί, ιστορικά, το έδαφός της αποτέλεσε τμήμα πολλών διαφορετικών εθνικών σχηματισμών, όπως η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και πολύ αργότερα η Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία, ενώ στο ΒΠΠ προσαρτήστηκε στη Γερμανία και στη συνέχεια στη Γιουγκοσλαβία και ακόμη χειρότερα, έχασε εδάφη (π.χ. την Τεργέστη) που οι Γερμανοί την είχαν καταλάβει και την απελευθέρωσαν οι γιουγκοσλαβικές δυνάμεις του στρατάρχη Τίτο, που αντί να την δώσει στη Σλοβενία, ως ιδρυτικό μέλος της ΣΟΔΓ (Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας) την παρέδωσε στους Ιταλούς. Αυτός ο Σερβοκροάτης Τίτο δεν τους πήγαινε καθόλου τους σλοβένους, γιαυτό και το 1991 αποσχίσθηκαν από τη Γιουγκοσλαβία και έγιναν ένα ανεξάρτητο κράτος, μέλος της ΕE και του ΝΑΤΟ (2004), ενώ απο το 2007 είναι μέλος της Ευρωζώνης. Ακούνε για ανατολικό μπλοκ και όπου φύγει-φύγει!
 |
αλπική λίμνη στην περιοχή του εθνικού πάρκου Triglav
|
Το Triglav (2864μ) είναι το ψηλότερο βουνό στη Σλοβενία και το ύψος του επικρατεί σε όλη την ευρύτερη περιοχή των Ιουλιανών άλπεων, αυτού του μεγάλου ορεινού συγκροτήματος που εκτείνεται μεταξύ Ιταλίας, Αυστρίας και Σλοβενίας. Triglav σημαίνει «Τρίκορφο» επειδή αποτελείται απο τρεις κορυφές και η θέση του αποτελεί το επίκεντρο του εθνικού πάρκου Triglavski narodni park, ως του μοναδικού της χώρας.
 |
| διάσχιση εκτεθειμένων σημείων |
Η πρώτη προσπάθεια ανάβασης έγινε το 1777 από τον περίφημο εξερευνητή των Ιουλιανών άλπεων Belsazar Hacquet (1739–1815) με πρωτοβουλία του βιομήχανου και πολυμαθή Sigmund Zois (πάντα χρειάζεται ο χορηγός όπως και στην περίπτωση του Ολύμπου με το δίδυμο Μπουασονά-Κάκαλου), προσπάθεια η οποία δεν στέφτηκε με επιτυχία. Το βουνό είναι ένας δολομίτης με απότομο βόρειο τοίχος, που απο το καταφύγιο Aljažev dom φαίνεται τόσο τρομακτικό όσο και αδύνατον να το ανέβεις. Εντούτοις, η πρώτη επιτυχής ανάβαση έγινε ένα χρόνο μετά, στις 26. Αυγούστου 1778 απο μια ομάδα ορειβατών-αναρριχητών.
Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα υπήρχε ένα πατριωτικός ανταγωνισμός ανάμεσα στους Σλοβένους και τους Γερμανούς αλπινιστές, ποιος θα αναρριχηθεί πρώτος στο βόρειο μέτωπο του βουνού. Όπως μάς έλεγαν ντόπιοι, εκείνη την εποχή χρειάζονταν 4 μέρες ανάβασης (με ενδιάμεσα Bivouak), ενώ σήμερα η ανάβαση γίνεται σε 4-6 ώρες!
 |
Ιουλιανές Άλπεις
|
Το Triglav είναι το σύμβολο των αγώνων σλοβένων παρτιζάνων ενάντια στους ναζιστές κατακτητές, όπου ομάδες εθνικής αντίστασης, με ειδικά καπέλλα, τα «τριγκλάβκα» μάχονταν ενάντια στον κατακτητή. Ένα σύμβολο ορόσημο, όταν τα ίδια τα βουνά γίνονται μέρος της πολεμικής ιστορίας, όπως συνέβη στην Πίνδο και στους ιταλικούς δολομίτες.
 |
το μετέωρο βήμα ενός αίγαγρου
|
Mestre-Ljubjana-Radovljica-Lake Bled
Η πολυκοσμία και η βαβούρα του ΕΛ.ΒΕΝ με ακολούθησαν και στην Ιταλία, στο αεροδρόμιο Mestre, όπου προσγειώθηκα μετά από μια ώρα καθυστέρηση και δύο ώρες πτήση. Καλοκαίρι είναι, ο κόσμος κυκλοφορεί, ταξιδεύει και δεν θέλει να χαλάσει τις διακοπές του με τους χρόνους. Εδώ, περιμένω και την υπόλοιπη ορειβατική-πεζοπορική παρέα που θα ερχόταν με πτήση απο το Ηράκλειο Κρήτης και αποτελείται από μέλη του ορειβατικού Συλλόγου.
 |
το κέντρο της Βενετίας όπως φαίνεται κατά την προσγείωση (χρήση τηλεφακού)
|
To Mestre έχει ιστορία που χρονολογείται από τους μεσαιωνικούς χρόνους, κάτι που ο επισκέπτης διακρίνει αμέσως, όπως ο Πύργος dell'Orologio και ο καθεδρικός ναός Duomo di San Lorenzo, που βρίσκεται στην πλατεία Piazza Ferretto.
 |
ο κεντρικός πεζόδρομος του Mestre
|
 |
| Torre dell'Orologio |
Το 2016, η Λιουμπλιάνα κέρδισε τον τίτλο της «πιο Πράσινη Πόλη της Ευρώπης». Πρόκειται για μια ήσυχη πόλη που την διαρρέει ο ποταμός Ljubjanica, έχει γραφικά γεφύρια, τα πιό γνωστά είναι το τριπλό γεφύρι στο κέντρο της πόλης, η Butchers' bridge με τις "κλειδωμένες αγάπες" και το γεφύρι των Δράκων, ενώ εντύπωση παρουσιάζει και η κεντρική αγορά, έργο του γνωστού αρχιτέκτονα Jože Plečnik.
 |
| Εκκλησία της Αγίας Τριάδας των Ουρσουλινών στην πλατεία Συνεδρίων |
 |
νυκτερινή φωτογράφηση του κέντρου της Λιουμπλιάνας
|
 |
το κέντρο της πόλης με τις τρεις γέφυρες
|
 |
Η Γέφυρα των "κλειδωμένων" καρδιών
|
 |
η Γέφυρα των Δράκων
|
Είναι μια πόλη εκδηλώσεων και περιβάλλεται από πάρκα και λόφους, ενώ η ρυμοτομία της συνδυάζει το παλιό και το νέο, όπως χαρακτηριστικά μπορεί κάποιος να δει στο κτήριο της βιβλιοθήκης (πίσω απο το πανεπιστήμιο) όπου ο συνδυασμός κόκκινου τούβλου και γκρίζας πέτρας δίνει μια εντυπωσιακή εικόνα σαν να επρόκειτο για ένα νέο είδος «Art Nouveau».
 |
το κτήριο της βιβλιοθήκης
|
Το Ljubljanski grad είναι το κάστρο της πόλης και βρίσκεται σε παρακείμενο λόφο. Είναι ένα μεσαιωνικό φρούριο, πιθανότατα του 11ου αιώνα που απέκτησε το σημερινό του περίγραμμα μάλλον το 15ο αιώνα. Αν και αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως έδρα τοπικών αρχόντων, σήμερα χρησιμεύει μόνο για πολιτιστικές εκδηλώσεις. Η Σλοβενία είναι μέλος της ΕΕ.
Η σλοβενία έχει πολλές μεσαιωνικές πόλεις, άλλωστε ήταν το πέρασμα πολλών εθνικοτήτων και εισβολέων, αλλά η Radovljica φαίνεται ότι υπερτερεί όλων με το προσωνύμιο Radol'ca (Sweet Radovljica). Είναι η πόλη με θέα στις Ιουλιανές Άλπεις και στο Triglav, που είδαμε ζωντανά για πρώτη φορά αν και η ατμόσφαιρα δεν επέτρεπε μια καθαρή φωτογράφηση. Ο καιρός ήταν έντονα ζεστός με υγρασία, ό,τι χειρότερο για μια μεσημεριάτικη βόλτα στην πόλη.
 |
γοτθική περίοδος (1333)
|
 |
... αργότερα κτίστηκαν τα τείχη
|
 |
| έργο της γλύπτριας Tatjana Kostanjević από την Opatija της Κροατίας |
Η διαδρομή προς τη λίμνη Bled με το περίφημο κάστρο της και το νησάκι της διαρκεί περίπου 30 λεπτά, αλλά το να βρεις parking διαρκεί ακόμη περισσότερο. Η κίνηση είναι τόσο μεγάλη όσο και η δημοφιλία της περιοχής που περικλείεται απο μύθους και θρύλους. Εδώ, οι νεράιδες δημιούργησαν τη λίμνη που αρχικά ήταν μια εύφορη κοιλάδα που προσέλκυε βοσκούς τη μέρα και νεράιδες τη νύχτα που χόρευαν στο καταπράσινο γρασίδι της. Όμως ήρθαν τα πρόβατα και έφαγαν όλο το χορτάρι, αφήνοντας πίσω τους ένα ξερό και άγονο χώμα. Τότε, οι νεράιδες θύμωσαν και κάλεσαν τις γύρω πηγές και τα ρυάκια των Ιουλιανών άλπεων να πλημμυρίσουν την κοιλάδα και να την γεμίσουν με νερό. Έμεινε μόνο το νησάκι στη μέση της λίμνης, όπου οι νεράιδες μπορούσαν να συνεχίσουν να χορεύουν κάτω από τα αστέρια του έναστρου ουρανού.
 |
η λίμνη Bled από το κάστρο
|
 |
το νησάκι με την εκκλησία Mother of God του 15ου αιώνα
|
Το κάστρο του Bled χρονολογείται στα 1011, φτιαγμένο πάνω σε έναν απόκρημνο βράχο ύψους 130μ πάνω από την λίμνη και προσφέρει εντυπωσιακή θέα για φωτογράφηση. Ανεβαίνεις με το αμάξι (έχει πάρκινγκ έξω από το κάστρο) και κατεβαίνεις με τα πόδια, μέσα απο τη δασώδη πλευρά της λίμνης σε σκολοπάτια.
.jpg) |
κάστρο του Bled του 11ου αιώνα
|
1. μέρα Καταφύγιο Aljaž(1000m) - Kriež (2409m) - Stenar (2500m)
11ω, 14χλμ, 2033up/2085down
Το καταφύγιο Aljaž βρίσκεται στην κοιλάδα Vrata και σε υψόμετρο 1015m φωλιασμένο μέσα στο ρέμα που κατεβαίνει απο τη βορεινή πλαγιά του Triglav. Φανταστείτε τα μεγάλα Καζάνια του Ολύμπου και να βλέπετε το ΒΔ τοίχο του Μύτικα... κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι το χώρο, αλλά εδώ το ρέμα, που κατεβαίνει απο το Triglav, είναι πολλαπλών διαστάσεων.
 |
διαδρομή 1ης μέρας: καταφύγιο Aljaz - Križ
|
.jpg) |
καταφύγιο Aljaz
|
Η ονομασία του καταφυγίου οφείλεται στο διάσημο ιερέα και συνθέτη Jakob Aljaž, που θεωρείται ο ανάλογος Κάκαλος της Σλοβενίας. Το καταφύγιο πρωτοχτίστηκε το 1904 αλλά ξαναχτίστηκε το 1910 επειδή καταστράφηκε από χιονοστιβάδα. Εδώ, είναι το σημείο εκκίνησης για την ανάβαση στο Križ και Stenar.
 |
φθάνοντας βράδι στο καταφύγιο αντικρύσαμα με δέος το Triglav
|
 |
ετοιμασίες για την πρώτη ανάβαση
|
 |
τοπόγραμμα της περιοχής
|
 |
16C σε υψόμετρο 1000μ, προμηνύει μια ζεστή μέρα
|
 |
πρωινές ακτίνες φωτίζουν την κορυφή που θα είμαστε σε δύο μέρες
|
 |
| ξεκινάμε!! |
 |
ανηφορική πορεία... ούτε ένα μέτρο κατάβασης!
|
.JPG) |
ανεβαίνοντας, το Triglav μάς ακολουθεί
|
Ξεκινάμε γύρω στις 7.00 το πρωί με συνεχή ανηφορική πορεία μέσα στο δάσος, η υγρασία του οποίου δημιουργεί μία αποπνηκτική ατμόσφαιρα. Η μέρα προμηνύεται ζεστή και χρειαζόμαστε πολύ νερό. Μετά από 3 ώρες φτάνουμε στα 2000m, όπου υπάρχει ένα μικρό καταφύγιο ανάγκης και κάνουμε το πρώτο μεγάλο διάλλειμα. Απέναντι φαίνονται καθαρά οι στόχοι μας: Križ και Stenar που τα χωρίζει ένα διάσελο.
 |
απο το καταφύγιο αναγκης (2000μ) Stenar (αριστερά), Križ(δεξιά)
|
Λίγο πριν απο το καταφύγιο ανάγκης ανακαλύπτουμε το πρώτο Εντελβάις, αυτό το μικρό, άσπρο και χνουδωτό φυτό με άοσμα άνθη, που φυτρώνει ψηλά σε βραχώδεις γκρεμούς ή απρόσιτα μέρη των άλπεων και γιαυτό είναι πολύ σπάνιο να το συναντήσεις. Λόγω ακριβώς αυτής της σπανιότητάς του, περιβάλλεται από μύθους και λαικές παραδόσεις, όπως π.χ. ότι ένα παλλικάρι σκαρφάλωσε στους απότομους γκρεμούς για χάρη της αγαπημένης του για να της χαρίσει το λουλούδι ή ότι μόνο οι "εκλεκτοί" μπορούν να το αγγίξουν, υπονοώντας τους έμπειρους ορειβάτες που έχουν τη δυνατότητα να προσεγγίσουν τις απόκρημνες αυτές περιοχές. Είναι τόσο συνδεδεμένο με τις χώρες των Άλπεων ώστε εμφανίζεται στα αυστριακά νομίσματα των 2 cents και χρησιμοποιείται στo όνομα της ελβετικής αεροπορικής εταιρίας Edelweiss Air, αλλά και η μπύρα Edelweiss Weissbier πήρε το όνομα της από το λουλούδι. Στην ταινία The Sound of Music (η μελωδία της ευτυχίας) o Christopher Plummer τραγουδάει edelweiss, edelweiss bless my home-land forever. Σας προτείνω λοιπόν να το δείτε, να το φωτογραφήσετε αλλά να μην το αγγίξετε, ενάντια στους μύθους και τις λαικές παραδόσεις, γιατί είναι κρίμα να χαθούν όσα ακόμη έχουν μείνει.
 |
the spring gentian στο έντονο ελεκτρίκ χρώμα
|
Τα τελευταία μέτρα πριν την κορυφή Križ είναι αναρριχητικά και η τελική ανάβαση γίνεται με τη χρήση συρματόσχοινου ασφαλείας, ενώ ένα στενό πέρασμα μεταξύ δύο βράχων είναι το κερασάκι στην τούρτα πριν τη φωτογραφηση. Είμαστε στο Križ μετά από 5ώρες, 6.2χλμ και συνολική ΥΔ 1522m.
 |
κορυφή Križ
|
Κατεβαίνουμε και παίρνουμε ένα σαθρό μονοπάτι μέχρι που βρίσκουμε τη διασταύρωση για την κορυφή Stenar. Εδώ, ετέθει το θέμα αν θα συνεχίσουμε όλοι μαζί, επειδή είχαμε διαφορετικό ρυθμό βάδην και η ώρα περνούσε. Τελικά, ακολουθήσαμε την ανάβαση σε δυο γκρουπ, με τους πιό ταχείς να φτάνουν στην κορυφή των 2500m 15 λεπτά νωρίτερα. Η κορυφή Stenar ήταν μεν ανηφορική αλλά εύκολα προσβάσιμη, με άπλητη θέα στις γύρω κορυφές, κυρίως όμως προς το Triglav που βρίσκεται απέναντί μας σε απόσταση αναπνοής.
Η επιστροφή στο καταφύγιο είχε 1772m κατηφόρα και διάρκεια 4ω 40λ. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν εύκολη, καθότι διερχόταν μέσα απο χαραματιές με απότομα λούκια και εκτεθειμένα σημεία, σε κάποια απο τα οποία είχε συρματόσχοινο.
 |
| διαδρομή 1ης μέρας: Stenar - καταφύγιο Aljaz |
Όλη η διαδρομή ήθελε ορειβατική εμπειρία, πολύ καλή φυσική κατάσταση, γνώσεις σε climbing routes, τεχνικό εξοπλισμό και αντοχή σε καιρικά φαινόμενα ζέστης και αφυδάτωσης.
 |
Stenar όπως φαίνεται απο το Križ
|
 |
από την κορυφή Stenar 2500m
|
 |
επιβλητική θέα προς το Triglav (προς τα αριστερά φαίνεται το καταφύγιο Kredarica)
|
 |
αίγαγρος διέρχεται το διάσελο Križ-Stenar
|
 |
αίγαγρος παρακολουθεί τις κινήσεις μας και αν του αφήσαμε φλούδα μπανάνας
|
 |
Αίγαγρος που ζει στις άλπεις (μοιάζει με το ελληνικό αγριοκάτσικο).
Ζώο μεγαλειώδες που δεν ένιωσε ενόχληση από την παρουσία μας. |
Πηγές δεν συναντήσαμε σχεδόν καθόλου. Όλο σχεδόν το ανάγλυφο του ορεινού όγκου έχει τοπογραφία καρστ που σχηματίζεται από τη διάλυση διαλυτών πετρωμάτων, όπως ο ασβεστόλιθος, ο δολομίτης και ο γύψος. Το χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι οι καταβόθρες (π.χ. δολίνες) και σπήλαια που αποστραγγίζουν τα επιφανειακά ύδατα (ποταμών και λιμών), έτσι ώστε το πεδίο να φαίνεται σεληνιακό!
 |
επιβλητικές ρεματιές και γκρέμια
|
 |
Triglav The North Face: επιστρέφοντας κυκλικά
|
Η πρώτη ορειβατικής μας εμπειρία στις Ιουλιανές άλπεις τελείωσε μετά από 11 ώρες πορεία. Βρισκόμαστε στο καταφύγιο, ξαπλωμένοι στις αναπαυστικές πολυθρόνες και ροφούμε την Unica, με την πράσινη ή την κόκκινη ετικέτα, το ίδιο κάνει, μετά την έντονη αφυδάτωση της ημέρας!
 |
11 ώρες ήταν αυτές!
|
 |
ξεχασμένο καραμπίνερ 😃
|
2. μέρα Krma (930m) - Καταφύγιο Kredarica (2515m)
6ω, 9χλμ, 1677up/130down
Με το βανάκι, οι 8 ορειβάτες επιστρέφουν στην πόλη Mojstrana και λοξοδρομούν για την κοιλάδα Vrata, μια έξοχη κοιλάδα για χειμερινά σπορ. Σε υψόμετρο 930m αρχίζει η σημερινή ανάβαση προς το καταφύγιο.  |
| διαδρομή 2ης μέρας: καταφύγιο Kredarica |
Η μέρα είναι ηλιόλουστη και ζεστή. Το δάσος έχει αποπνηκτική ατμόσφαιρα, ενώ το αλπικό τοπίο ξερό και ο ήλιος έντονα να κτυπάει σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος που το βρίσκει χωρίς αντιηλιακή κρέμα. Το αεράκι, ελάχιστο, μόνο σε κάποια διάσελα φυσά. Όπως μας λένε οι ντόπιοι αρχηγοί, Martin και Ales, φέτος το καλοκαίρι είναι το πλέον ζεστό που θυμούνται.
 |
απολαμβάνοντας ακόμη λίγο τη βορεινή πλευρά του Triglav
|
 |
η δεύτερη μέρα ανάβασης ξεκίνησε
|
 |
καταφύγιο στα 1800μ
|
 |
με θέα την απεραντοσύνη των Ιουλιανών Άλπεων
|
 |
πλησιάζουμε τα 1900μ
|
Το καταφύγιο Triglavski dom na Kredarici κρύβεται πίσω από έναν ορεινό όγκο και δεν φαίνεται παρα μόνο όταν το προσεγγίσουμε αρκετά.
 |
διάσελο στα 2200μ
|
 |
τελευταία αναφόρα.. το καταφύγιο κρύβεται πίσω απο το βράχο
|
 |
o Martin προηγείται, είναι ο σλοβένος οδηγός μας
|
Πρώτα διακρίνονται οι δυο ανεμογεννήτριες και το παρεκκλήσι της Παρθένου του χιονιού (kapeli Marije Szezne na kredarici), που θεωρείται ως το ψηλότερο ιερό στη Σλοβενία. Η ιστορία του αρχίζει επί εποχής Jakob Aljaž, χτίστηκε, ξαναχτίστηκε έως ότου τον Αύγουστο του 1992 έλαβε τη σημερινή του μορφή, στα εγκαίνια του οποίου ήταν μαζεμένα γύρω στα 5000 άτομα και 80 ιερείς, που ανέβηκαν επίπονη ανηφόρα για να παραστούν στη γιορτή. Μια φωτογραφία της ημέρας των εγκαινείων, με το πλήθος κόσμου στα 2500m, βρίσκεται στην τραπεζαρία του καταφυγίου για να θυμίζει ότι η πίστη είναι πολύ πιο ισχυρή από ό,τι τα 1700m της ανάβασης. Το πιο πολύτιμο απόθεμα του παρεκκλησίου είναι ένας μπαρόκ πίνακας του Fortunato Bergant με το μοτίβο της Παναγίας, ενώ ο βωμός είναι διακοσμημένος με πίνακες του Lojze Čemažar.
Φθάνοντας εδώ και προτού τακτοποιηθούμε στα κρεββάτια του καταφυγίου, χαζεύουμε το αυριανό τερραίν που μας περιμένει. Είναι πράγματι εκπληκτικό το ανάγλυφο του Triglav με τις απότομες και κατακόρυφες διελεύσεις του προς την κορυφή. Είναι ακόμη απόγευμα, ο κόσμος στο καταφύγιο πολύς, ο κόσμος που κατεβαίνει απο την κορυφή το ίδιο πολύς, ενώ πάνω στην κορυφή υπάρχουν ακόμη πολλά άτομα που τα αποθανατίζω με τον τηλεφακό μου.
 |
απόλαυση πριν και μετά τη φωτογράφηση
|
Ο μέσος όρος ηλικίας των ορειβατών φαίνεται να είναι πολύ χαμηλός, γύρω στα 30 έτη. Νέα παιδιά φωτογραφίζονται σε παρέες ή με selfies έχοντας τον πλήρη εξοπλισμό ανάβασης, δηλαδή μποντριέ, κράνος και δαγκάνες για το συρματόσχοινο (via ferrata kit).
Η διάθεσή μας είναι στα ύψη. Απολαμβάνουμε ένα μεθυστικό απόγευμα με πολύ καλό καιρό, χαρούμενο κόσμο και η αυριανή πρόβλεψη καιρού να μας κάνει το χατήρι! Το δείπνο είναι προγραμματισμένο για τις 7.30 αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται... προς το παρόν τουλάχιστον.
 |
συζήτηση για την αυριανή μεγάλη ανάβαση
|
3. μέρα via ferrata - Triglav (2864m) - Koca na Dolicu - Καταφύγιο Prehodavcih (2071m)
7ω, 9χλμ, 520up/930down
Οι οδηγοί μας ήσαν ακριβείς στην ώρα τους. Ντυθήκαμε αναρριχητικά, μας έλεγξαν αν τηρούμε την ασφάλεια και ξεκινάμε!
 |
πρωινό για ενδυνάμωση
|
 |
όλοι είναι έτοιμοι...
|
 |
οδηγός via ferrata
|
 |
έτοιμος με τον εξοπλισμό
|
 |
το καταφύγιο διαθέτει μετεωρολογικό σταθμό
|
Το πρώτο βραχώδες πέρασμα ήταν στους πρόποδες του Mali Triglav (2739m) όπου ανεβήκαμε ένα μάλλον κάθετο βράχο με συνεχή σκαλοπάτια και κάποια εκτεθειμένα σημεία. Η κλίση κυμαινόταν από 30-85%.
Στην πρώτη κορυφή (το μικρό Triglav) κάναμε ένα μικρό διάλλειμα και προχωρήσαμε κατα μήκος της κορυφογραμμής σε ήπια ανάβαση. Καθόλο το μήκος της διαδρομής, μάς ακολουθούσε συρματόσχοινο ασφαλείας, όπου ο αρχηγός και ο τελευταίος της ομάδος μας είχαν ασφαλιστεί. Το πλάτος διέλευσης ήταν περίπου 1,5m και κάτω επικρατούσε το χάος. Για υψοφοβικούς, αυτή η διαδρομή δεν συνιστάται.
Η ομίχλη μάς πλησίαζε και διαλυόταν ώστε μπορέσαμε να βγάλουμε φωτογραφίες. Ο καιρός ήταν γενικά πολύ καλός. Πλησιάζοντας προς την τελευταία ανάβαση, βλέπαμε κόσμο να επιστρέφει από παράλληλο συρματόσχοινο καθιστώντας την ανάβασή μας πιό ασφαλή.
Στην κορυφή Triglav φτάσαμε σε λιγότερο απο δύο ώρες, αν και οι πινακίδες έγραφαν για 1 ώρα. Εντούτοις το χαρήκαμε και φωτογραφίζοντας το κουβούκλιο του Jakob Aljaž έστελνα μήνυμα στους απανταχού ορειβάτες ότι ο στόχος επιτεύχθει.
Απο την κορυφή βλέπουμε το χθεσινό και το προχθεσινό καταφύγιο, ακόμη μικρότερα και απο μια κουτσουλιά, τις χαράδρες να εκτείνονται στα βάθη του ορίζοντα και τις γύρω κορυφές να "χαίρονται" για την επιτυχία μας. Δείχνω στο νεαρό Ξενοφώντα την πρώτη μας ανάβαση στο Križ και στο Stenar, που είναι οι αντικρινές κορυφές, και φωτογραφιζόμαστε τη στιγμή που ένα δικινητήριο περνά πάνω απο το κεφάλι μας, με επιβάτες που σίγουρα μας φωτογράφιζαν.
 |
θέα που κόβει την ανάσα, πριν δυο μέρες ήμασταν εκεί κάτω
|
Η διάσχιση του Triglav συνεχίζεται με βαρύ φορτίο. Είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνω via ferrata, κάνω κορυφή και περνώ από εκτεθειμένα σημεία με βαρύ σακίδιο των 10 κιλών. Η κατάβαση μού θυμίζει κακόσκαλα ολύμπου με περισσότερα ή λιγότερα εκτεθειμένα σημεία, μητάκια να υψώνονται υπέροχα δίπλα μας και κάτω να επικρατεί το χάος.
Το πρώτο τμήμα της διαδρομής είναι έντονα βραχώδες και απότομο, ένα είδος via ferrata, όπου κάποια περάσματα θέλουν χέρια και λιγότερο πόδια. Στη διασταύρωση για το καταφύγιο Dolicu αρχίζει η επόμενη εκτεθειμένη διαδρομή, όπου το πέρασμα θέλει μεγάλη προσοχή, ασφάλιση με τις δαγκάνες και σωστό βηματισμό. Χαρακτηριστικό είναι το βίντεο που τραβούσα εκείνη τη στιγμή, με την κάμερα να είναι γαντζωμένη επάνω μου, επειδη τα δυο χέρια κρατούσαν το συρματόσχοινο.
 |
οι φωτό είναι στιγμιότυπα από βιντεο
|
.JPG) |
| Μας περιμένει μια σάρα που μάλλον κολυμπούσαμε στα πετραδάκια παρά περπατούσαμε. |
 |
| Από αυτό το σημείο αρχίζει ένα βατό μονοπάτι που οδηγεί στο Koca na Dolicu |
 |
| Το καταφύγιο Dolicu απο ψηλά |
.JPG) |
δεξιά μας εκτείνονται γκρέμια μέχρι την κοιλάδα
|
Έχουμε ακόμη πορεία δύο τουλάχιστον ωρών μέχρι το τέλος της σημερινής μέρας. Το πεδίο δεν είναι εύκολο. Πετρώδη ανεβοκατεβάσματα με καποια περάσματα σε κροκάλες που θέλουν ιδιαίτερη προσοχή. Από μακρυά αντικρύζουμε τις πρώτες αλπικές λίμνες και φτάνουμε στο καταφύγιο, η θέση του οποίου είναι εξαιρετική. Αντικρύζουμε σχεδόν το σύνολο των Ιουλιανών άλπεων, ενώ στο βάθος, στα δυτικά, διακρίνονται κάπως οι ιταλικοί δολομίτες.
 |
η πρώτη αλπική λίμνη που συναντήσαμε
|
 |
και σήμερα... πολύ ιδρώτα!
|
 |
| καταφύγιο Prehodavci |
 |
| πιφ!!! |
 |
πιάσε μου μια πράσινη...
|
 |
..και ας είναι Triglav
|
Στα ερείπια ενός ορεινού καταφυγίου του ΑΠΠ, εδώ στο Prehodavci και σε υψόμετρο 2071μ, η Premica Architects από το Celje της Σλοβενίας, κατασκεύασε ένα μοντέρνο αλπικό καταφύγιο για ορειβάτες σαν και εμάς. Ολόκληρο το αλπικό αυτό Bivouak στέκεται πάνω σε τσιμεντένια θεμέλια όπου όλες οι υποδομές του παραμένουν σχεδόν ανέπαφες με την πάροδο του χρόνου: δεν διαθέτει τρεχούμενο νερό ή ηλεκτρικό (εκτός από ένα μικρό ηλιακό πάνελ για ένα μόνο φωτιστικό τοίχου), ενω τουαλέτα δεν υπάρχει στο καταφύγιο και βρίσκεται στα 50 μέτρα μακριά. Πρόκειται για μια τεχνολογική δομή απλότητας και στιβαρότητας που έχει στοιχεία νεωτερισμού και θαλπωρής σε αυτή την αλπική έρημη γωνιά. Πράγματι, εδώ κάναμε τον ωραιότερο ύπνο!
 |
| καταφύγιο ανάγης στο Prehodavci (φωτό απο το Διαδίκτυο) |
4. μέρα Κοιλάδα 7 λιμνών - Planina Blato (1147m) - Καταρράκτης Savica - Λίμνη Bohinj
7ω, 12,5χλμ, 450up/1860down
Η κοιλάδα των Επτά Λιμνών είναι μια αλπική παγετώδης κοιλάδα στις Ιουλιανές Άλπεις. Η "ήπια" σημερινή πεζοπορία διασχίζει τους πρόποδες της Zelnarica (βουνοκορφές με 2300m) μέσα σε ένα καταπράσινο πεδίο, όπου στα νερά των λιμνών αντικατοπτρίζονται τα δενδρα και οι κορυφές των παρακείμενων βουνών, σαν οι κορυφές των βουνών να είναι ανάποδα.
 |
| διαδρομή 4ης μέρας: καταφύγιο Prehodavci - Planina Blato |
Ξυπνάμε πρωι-πρωί και αντικρίζουμε ένα μοναδικό τοπίο. Οι πορφυρές ακτίνες του ήλιου φωτίζουν τις αντικρινές κορυφές μέσα σε μια ατόσφαιρα καθαρή.
 |
πρωινό... τίμιο για φωτογράφηση
|
Όλο το τοπίο βρίσκεται σε ένα πλατώ των 2000m που αργά χάνει υψός για να βυθιστεί μετά στο Planina Blato (1147m) είτε με μια εύκολη πρόσβαση απο τη Stara Fužina ή μια τρομακτικά απότομη (με κλίση έως 80%) από το καταφύγιο Koča pri Savici. Μαντέψατε σωστά, προτιμήσαμε την απότομη κάθοδο εφόσον δεν έχει βρέξει και το μονοπάτι είναι στεγνό... διαφορετικά....
 |
τεράστια σάρα για δολομίτη των 2300μ
|
 |
διάλλειμα στην ενδιάμεση διαδρομή
|
Η υλοποίηση της περιοχής σε Εθνικό πάρκο ξεκίνησε με την προστασία της κοιλάδας των επτά λιμνών και τη χάραξη μονοπατιών, πρόταση που υποβλήθηκε το 1907 και δεν έγινε δεκτή. 73 χρόνια μετά (1981) η χάραξη των μονοπατιών προχώρησε και σήμερα μπορείς να απολαύσεις την ανέγγιχτη αυτή περιοχή σε όλο το φυσικό της κάλλος.
Το απότομο μονοπάτι έχει, σε εκτεθειμένα σημεία, συρμοτόσχοινο, εντούτοις ενέχει ο κίνδυνος να γλυστρήσεις και να τραυματιστείς, γιαυτό το κράνος είναι απαραίτητο. Κατεβαίνοντας τα πρώτα 100m (απο τα συνολικά 700m), το μονοπάτι κάπως ομαλοποιείται σε μικρότερη κλίση των 35-55%. Η θέα προς τα κάτω είναι εύκολο να την φανταστείς, πες ότι είσαι σε αεροπλάνο.
 |
στην κορυφή σχεδόν φαίνεται η λίμνη Bohinj... εκεί θα φτάσουμε
|
 |
η κατάβαση είναι ένας τοίχος σχεδόν καάθετος
|
Η έντονη κατάβαση διαρκεί περίπου 1ω 30λ με μικρά διαλλείματα για τη φωτογράφηση. Απεικονίζοντας το ίχνος μετά στο Google earth, παρατήρησα ότι η συγκεκριμένη περιοχή μοιάζει σαν ένα ταψί απο παστίτσιο που έχεις βγάλει ένα κομμάτι και έχει μείνει το υπόλοιπο. Αυτό το υπόλοιπο τμήμα σχηματίζει μια απότομη χαράδρα που κατεβαίνει σε βάθος 700 μέτρων.
 |
τέλος καλό, όλα καλά!
|
Στην αρχή αυτής της χαράδρας ρέει ο καταρράκτης Savica (78 μέτρα ύψος), που μπορεί να ονομαστεί διπλός καταρράκτης, καθώς η ροή του νερού χωρίζεται σε δύο καταρράκτες, σε σχήμα Α. Τροφοδοτείται από το νερό που ρέει από την πάνω κοιλάδα και φτάνει στον καταρράκτη μέσω μιας οριζόντιας σήραγγας σπηλαίων με πολυάριθμα σιφώνια και υπόγειες λίμνες. Το 1807, ο αρχιδούκας Ιωάννης της Αυστρίας επισκέφτηκε αυτό το μέρος και το ανέδειξε σαν τόπο ενδιαφέροντος και πολιτισμού. Η είσοδος στον καταρράκτη κοστίζει 3 ευρώ.
 |
| καταρράκτης Savica |
Η λίμνη Bohinj βρίσκεται μέσα στο ταψί με το παστίτσιο, που προανέφερα, και περιέχει σχεδόν 100 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού. Η λίμνη θερμαίνεται μέχρι τους 24°C στην επιφάνεια το καλοκαίρι (αυτό το διεπίστωσα κάνοντας μπάνιο στη λίμνη) και συχνά παγώνει το χειμώνα. Έχει μήκος γύρω στα 4 χλμ και το μέγιστο βάθος της είναι 45 μέτρα. Σχηματίστηκε απο την εποχή των παγετώνων και θεωρείται πολύ σημαντική για το οικοσύστημα καθότι φιλοξενεί περίπου 60 είδη πανίδας ασπόνδυλων και τουλάχιστον 16 είδη ψαριών.
 |
| διαδρομή 4ης μέρας: προς λίμνη Bohinj |
Η λίμνη είναι πολύ δημοφιλής και κατάλληλη για θαλάσσιες δραστηριότητες. Το καλοκαίρι μπορούμε να κολυμπήσουμε , να κάνουμε βόλτα με το θαλάσσιο ποδήλατο, σερφ, καγιάκ ή κανό, ακόμη και το ψάρεμα επιτρέπεται. Το χειμώνα, η λίμνη προσφέρεται για πατινάζ στον πάγο.
Postojnska Jama (σπήλαιο) - Predjamski Grad (κάστρο) - Piran - Koper (Capodistria)
Δεν μπορω να πω ότι είμαι οπαδός των σπηλαίων και κλείνω τα μάτια μου όταν βλέπω τους σπηλαιολόγους να διέρχονται μέσα απο βραχώδεις σχισμές μέχρι να ανακαλύψουν το επόμενο άνοιγμα. Είμαι σαν εκείνους που ανεβαίνουν στο πέρασμα Νάτση και δεν μπορούν να αντικρύσουν τα Μεγάλα Καζάνια. Εντούτοις, το σπήλαιο Postojnska είναι και μαγευτικό και απολαυστικό γιατί στα 24 χλμ μήκους του, τα 3,5χλμ γίνονται με τρενάκι, 1,5χλμ με τα πόδια και στα υπόλοιπα 19 δεν υπάρχει πρόσβαση. Είναι τεράστο, λέμε, και θεωρείται το μοναδικό σπήλαιο στον κόσμο με σιδηροδρομική γραμμή που λειτουργεί απο το 1872!!!
 |
με το τρενάκι πάμε βόλτα στο σπήλαιο
|
 |
η διαδρομή στο σπήλαιο
|
Εντάξει, έχει τους σταλακτίτες και τους σταλαγμήτες αλλά και θεώρατα ανοίγματα με λιμνούλες που ζουν οι μικροί δράκοι (Baby Dragons) χωρίς μάτια, δεν τα χρειάζονται αφού είναι εντελώς σκοτεινά... τι ποιεί η φύση!!
 |
χλωμό, σχεδόν ημιδιαφανές δέρμα, ασυνήθιστες κόκκινες τούφες
και χωρίς μάτια..... ποιό μπορεί να είναι αυτό το ερπετό; Baby Dragon |
Οι άνθρωποι της περιοχής είχαν συνηθίσει να ζουν περικυκλωμένοι από σπηλιές, ρεματιές, ποτάμια, λίμνες και ασυνήθιστες πηγές που ανέβλυζαν από το έδαφος, σε περιόδους έντονης βροχόπτωσης, κάποια ασυνήθιστα «ψάρια» με λευκό δέρμα, μακρύ σώμα, μακριά ουρά και τέσσερα πόδια.... και πίστευαν ότι μέσα στο σπήλαιο ζει ένας τρομακτικός δράκος και ότι τα ζωάκια αυτά ήταν τα μωρά του, εξ ου και baby dragons. Το 18ο αιώνα, o βιολόγος Giovanni Antonio Scopoli μελέτησε ζωντανά δείγματα αυτών των ασυνήθιστων πλασμάτων και το 1768, τα «μωρά δράκοι» έλαβαν επιστημονική περιγραφή και ονομασία: Proteus Anguinus. Ο Δαρβίνος έγραψε για αυτά τα απίστευτα πλασματάκια από τον υπόγειο κόσμο του σπηλαίου στο έργο του On the Origin of Species (1859).
The Breathating Brilliant είναι ένας λευκός σταλαγμίτης ύψους πέντε μέτρων που είναι σύμβολο του σπηλαίου και το χρώμα του οφείλεται, ότι στο σημείο που βρίσκεται δεν υπάρχουν καθόλου οξείδια του σιδήρου ως υπεύθυνα για τον ερυθρωπό χρωματισμό των πετρωμάτων.
Λίγα μόλις χιλιόμετρα από το σπήλαιο Postojnska, η περιοχή προσφέρει μια εμπειρία στον κόσμο των ιπποτών: ένα απόρθητο, στην κυριολεξία, μεσαιωνικό κάστρο βρίσκεται φωλιασμένο στη μέση ενός βράχου, ύψους 120 μέτρων, εδώ και περισσότερο από 800 χρόνια. Και δεν είναι μόνο η θέση αυτού του περίφημου κάστρου με το όνομα Predjama Castle, αλλά και το δίκτυο μυστικών τούνελ, από όπου ο ιππότης Erazem του Predjama θα ξεκινούσε για τις επιδρομές-λεηλασίες του.
Όποιος το επισκέπτεται, αμέσως αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για ένα οίκημα μεσαιωνικής επινοητικότητας που συνδυάζει δύσκολη πρόσβαση σε εχθρικές επιθέσεις και δαιδαλώδη υπόγεια περάσματα, σε περίπτωση φυγής, και όπως διαβάζω στα φυλλάδια που μας μοίρασαν, κατατάσσεται στα πιο συναρπαστικά και ρομαντικά κάστρα, που πολλά ζευγάρια δίνουν εδώ τον αιώνιο όρκο τους!
Αν είστε ρομαντικοί, είστε στο σωστό μέρος... ο θρύλος αναφέρει για έναν επαναστάτη ιππότη με το όνομα Erazem, που άντεξε στην πολιορκία του κάστρου από τον αυτοκρατορικό στρατό και συναντούσε την αγαπημένη του μέσα στα μυστικά τούνελ αναβιώνοντας το μύθο του λαβυρίνθου και ίσως του Μίτου της Αριάδνης.... αν και τελικά το παλλικάρι σκοτώθηκε με προδοσία. Αυτό το όχι ευχάριστο happy end και όλο το περιβάλλον έχει εμπνεύσει κινηματογραφικούς παραγωγούς, γιαυτό και ο χώρος έχει χρησιμοποιηθεί για τα γυρίσματα ντοκιμαντέρ και ταινίες μεγάλου μήκους, ενώ έχει μαγέψει και τον George Martin, συγγραφέα τού The Game of Thrones.
Η περιήγηση περνά από το οπλοστάσιο, το παρεκκλήσι, την κουζίνα, τον θάλαμο βασανιστηρίων του κάστρου, ακόμη και απο την κρεββατοκάμαρα του άρχοντα που βρίσκεται σε περίοπτη θέση, με θέα στην κοιλάδα. Υπάρχει επίσης μια πλούσια συλλογή από πανοπλίες και μεσαιωνικά όπλα, όπως λόγχες, ξίφη, σφυριά, τόξα και βαλλίστρες. Βασικά, η ώρα περνά ευχάριστα και αν είστε παιδιά, αφήστε τη φαντασία σας να σας κάνει πάλι ιππότη, αν είστε ενήλικας σκεφτείτε πως χωρίς πανοπλίες, δεν υπάρχουν ιππότες, χωρίς όπλα, δεν υπάρχουν μάχες.
Venice: Biennale Arte 2022, The Milk of Dreams
Στη Βενετία έχω πάει πάμπολλες φορές, κυρίως διερχόμενος για ταξίδι στην κεντρική ευρώπη, ενώ κάποιες άλλες φορές για τουρισμό. Ποτέ όμως δεν βρήκα χρόνο και διάθεση να επισκεφτώ ένα απο τα πολύ σπουδαία μουσεία της. Έτσι, αυτή τη φορά το αποφάσισα: μονο μουσεία, ήμουνα όμως και τυχερός γιατί έπεσα στην 59η La Biennale di Venezia, δηλαδή σε μια έκθεση τέχνης που θα διαρκέσει περίπου επτά μήνες (Απρίλιος-Νοέμβριος 2022).
 |
δημιουργώντας ιριδισμούς μπροστα στην Chiesa di San Geremia
|
 |
selfie για την όμορφη γιαπωνέζα
|
 |
| memories!! |
Ο φετεινός τίτλος της έκθεσης είναι Milk of Dreams, που η Cecilia Alemani, έχοντας την επιμέλεια της έκθεσης αλλά και η ίδια σουρεαλίστρια καλλιτέχνης, περιγράφει έναν μαγικό κόσμο όπου η ζωή αυτοπροσδιορίζεται συνεχώς μέσα από το πρίσμα της φαντασίας. Στα λίγα pavillon που επισκέφτηκα, αυτό το διεπίστωσα έντονα: τα εκθέματα μου φάνηκαν σαν να είναι ένας κόσμος όπου ο καθένας μπορεί να αλλάξει ή να μεταμορφωθεί, να γίνει κάτι ή κάποιος άλλος, σαν να ήμουνα συνοδοιπόρος σε ένα φανταστικό ταξίδι μέσα από τις μεταμορφώσεις των σωμάτων και τον ορισμό για το τί είναι ο άνθρωπος, τι συνιστά ζωή και τι διαφοροποιεί το φυτό και το ζώο, τον άνθρωπο και τον μη άνθρωπο. Ποιες είναι οι ευθύνες μας απέναντι στον πλανήτη, στους άλλους ανθρώπους και σε άλλες μορφές ζωής, και το πώς θα ήταν η ζωή χωρίς εμάς. Αυτά είναι μερικά απο τα ερωτήματα που θέτουν οι καλλιτέχνες μέσα απο τα εκθέματά τους και σε βάζουν να διερωτηθείς στεκόμενος για ώρα πάνω απο τα εκθέματα. Μια μέρα δεν φτάνει για να ξεναγηθείς και εγώ έμεινα μόνο 3 ώρες! Η είσοδος κοστίζει 25 ευρώ και επιτρέπεται η φωτογράφηση.
 |
| Elephant (1987) γλυπτό της Katharina Fritsch |
 |
| πίνακας του βρετανού καλλιτέχνη Jadé Fadojutimi |
 |
Τα φανταστικά σχέδια του καλλιτέχνη Inuk Shuvinai Ashoona
εισάγουν σουρεαλιστικά οράματα σε απεικονίσεις της σύγχρονης ζωής των Inuit |
 |
Η Paula Rego παρουσιάζει συγκινητικές σκηνές δυστυχίας και της αγριότητας
των ανθρώπινων σχέσεων σε μια κοινωνία που υπόκειται στη δικτατορία,
όπως συνέβαινε στην Πορτογαλία την εποχή του Salazar. |
 |
έργο της χιλιανής Cecilia Vicuna
|
Απο τα περίπτερα που είδα, το κεντρικό είναι πολύ σπουδαίο, επίσης του Βελγίου, της Βραζιλίας, της Βενετίας, της Ελβετίας, ενώ της Ελλάδος δεν μπόρεσα να το επισκεφτώ καθότι έπρεπε να φορέσω γυαλιά εικονικής πραγματικότητας και οι συνθήκες της πανδημίας δεν μου το επέτρεπαν. Το ελληνικό θέμα σχετιζόταν με την κοινότητα των Ρομά στη Νέα Ζωή Ασπροπύργου σε διάλογο με την πορεία του Οιδίποδα, στα ίδια γεωγραφικά χνάρια, μετά την εξορία του από την Θήβα βάσει της ομώνυμης τραγωδίας του Σοφοκλή.  |
έργο της Paolo Fantin στο περίπτερο της Βενετίας: Lympha, Daphné et Apollon:
everything changes, nothing dies, everything flows and every image is born of movement |
 |
Στο περίπτερο της Ουγγαρίας, η Zsófia Keresztes παρουσιάζει μια πολυγλυπτική εγκατάσταση
με τίτλο αναζήτηση της ταυτότητας στο δίλημμα του Σοπενχάουερ, αλλά προχωρώντας πέρα από αυτό,
παίρνει ως συνειρμική αφετηρία ένα επεισόδιο από το μυθιστόρημα του Antal Szerb, Journey by Moonlight. |
 |
έργο της Gabrielle L'Hirondelle Hill με τίτλο Counterblaste. Ζει στις μη εκχωρημένες περιοχές
των λαών Musqueam, Squamish και Tsleil- Waututh του Δυτικού Καναδά |
 |
έργο του Jonathas de Andrade στο βραζιλιάνικο περίπτερο «Play of the Body»
|
Ευχαριστίες: θέλω να ευχαριστήσω τους συνορειβάτες μου Μανώλη, Χρήστο, Μανώλη, Ξενοφώντα, Νίκο και Μανώλη, που αποτελούν μια δυνατή ομάδα του Ορειβατικού Συλλόγου Ηρακλείου Κρήτης και ιδιαίτερα τον αρχηγό, εμπνευστή και οργανωτή αυτής της δύσκολης πεζοπορίας Νείλο Πιτσινό.
 |
Λίμνη Bled με την ορειβατική ομάδα
|
.png "English"){kind=small}
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.jpg)
No comments:
Post a Comment