Κόνιτσα-Βρυσοχώρι-Βοβούσα-Μηλιά

Κόνιτσα-Βρυσοχώρι
Βρυσοχώρι-Ηλιοχώρι-Λαίστα-Βοβούσα
Βοβούσα-Φλαμπουράρι-Λίμνη Αώου-Μηλιά Μετσόβου

Κόνιτσα-Βρυσοχώρι
Ίσως είναι απο τις λίγες διαδρομές-διασχίσεις της ελληνικής υπαίθρου, που παρουσιάζει τόση έκλυση αδρεναλίνης, όχι μόνο λόγω της υψομετρικής διαφοράς των 1760μ και της 10ωρης πορείας των 20χλμ, αλλά βασικά λόγω του μονοπατιού που γλείφει στην κυριολεξία το βορεινό τοίχο της Τύμφης και σε αφήνει να αισθάνεσαι το μεγαλείο αυτού του βουνού που πολλοί το θεωρούν δικαίως, οι ελληνικές Άλπεις.

 

όπως κατέγραψε τη διαδρομή το GPS

διαδρομές της βόρειας Τύμφης απο ορειβατικό περιοδικό

Η πορεία αρχίζει απο την Κόνιτσα και απο τις τόσες φορές που την έχω επισκεφτεί, πρώτη φορά φίλος συνοδοιπόρος ανέφερε για τη Μάχη της Κόνιτσας, που ήταν η σύγκρουση στον Εμφύλιο μεταξύ ΔΣΕ και Εθνικού Στρατού με σκοπό την κατάληψη της πόλης για να γίνει έδρα της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης. Η εισβολή στην Κόνιτσα τελικά απέτυχε και οι κυβερνητικές δυνάμεις του Εθνικού Στρατού διατηρήσαν τον έλεγχο της κωμόπολης. 

 

η γνωστή φωτογραφία απο το γεφύρι της Κόνιτσας

εδώ είναι μόνο η αρχή

 

δυνατή ορειβατική ομάδα

Σε 1ω 40λ (5.5χλμ) είσαι στη Μονή Στομίου. Στη συνθισμένη αυτή διαδρομή προθερμαίνεις τους τετρακέφαλους, μια διαδρομή που μπορείς να την διασχίσεις είτε απο το μονοπάτι ή απο το δρόμο.

 

βραχώδη περάσματα για Νταβάλιστα

Αώος ποταμός

σταματάς και αγναντεύεις τις ψηλές κορυφές της Τύμφης

Σάδι Μύγας: απέναντι η Τραπεζίτσα και το Ροιδοβούνι

Η διαδρομή ακαλουθεί το ορεινό ανάγλυφο, έντονα ανηφορικό, που συναντά αρχικά το μονοπάτι για την Νταβάλιστα, μετά ένα μεγάλο ρέμα που κατεβαίνει απο τη Δρακόλιμνη και σε 5ω (11χλμ) φτάνεις στο Σάδι (ή Σιάδι) της Μύγας σε υψόμετρο 1460μ από όπου φαίνεται ο ογκόλιθος της Γκαμήλας να υψώνεται 1000 μέτρα πάνω απο το κεφάλι σου.

 

Το όνομα το πήρε από τις πολλές μύγες που μαζεύονταν εδώ και όχι άδικα επειδή είναι βοσκοτόπι για αγελάδες. Πέρσι τέτοια εποχή βλέπαμε το σημείο αυτό απο την κορυφή της Γκαμήλας, φέτος βλέπουμε την κορυφή απο τα χαμηλά.

 

απο τα χαμηλά βλέπεις την Γκαμήλα (Αύγ 2022)

 

από τα ψηλά βλέπεις το Σάδι (Αύγ 2021)

Το μονοπάτι είναι σηματοδοτημένο, ευδιάκριτο και καλά πατημένο, επειδή από εδώ διέρχονται αγώνες ορεινού τρεξίματος. Δύσκολα το χάνεις. 

 

Αβάλος: πλησιάζοντας το ψηλότερο σημειο της διαδρομής

αχόρταγες διαδρομές της βόρειας Τύμφης

 

φτάνοντας στη Στάνη Κάτσενου

το ατύχημα με την ορειβάτισσα πριν χρόνια

Σε 7ω (14χλμ) φτάνεις στη Στάνη του Κάτσενου αφού έχεις ανέβει το ψηλότερο σημείο της σημερινής διαδρομής (Αβάλος, υψ. 1760μ), συναντάς μονοπάτια προς τα «Λημέρια των Κλεφτών» και ένα παλιό μονοπάτι προς την Νταβάλιστα. Εδώ είναι και η διασταύρωση μονοπατιών για Σκαμνέλι-Τσεπέλοβο, για Καρτερό και για Βρυσοχώρι, εκεί που είναι και ο σημερινός μας προορισμός. 

η μοναδική πηγή που αναβλίζει νερό απο το βράχο, 1ω από Στάνη Κάτσενου

 

Βρυσοχώρι

 

Βρυσοχώρι-Ηλιοχώρι-Λαίστα-Βοβούσα
Το πρωινό ξύπνημα μας επιφύλασσε μια έκπληξη. Καταλάβαμε γιατί η κορυφή-πυραμίδα της Τύμφης, η Τσούκα Ρόσσα λέγεται έτσι. Στην ανατολή, οι πλάγιες ακτίνες του ήλιου της προσδίδουν ένα ερυθρωπό χρώμα (εξού και Ροσσα), σαν γιγάντιος προβολέας, λες και γίνεται γύρισμα ταινίας και φωτίζεται ο χώρος της σκηνής. Είναι απ’ τις στιγμές που αγναντεύεις το τοπίο, προσηλωμένος σ’ αυτό που βλέπεις, για να το αποτυπώσεις στα μάτια σου και μετά στη φωτογραφική σου μηχανή.

 

Η Τύμφη τις πρωινές ώρες

η ρόδινη Τσούκα Ρόσσα

στο βαθος (κέντρο) το Τσεκούρι (Γκαμήλα)

 

πρωινές (6.30) ομίχλες

Ο ΕΟΣ Άρτας που είχε διοργανώσει το ορειβατικό αυτό τριήμερο είχε φροντίσει για όχημα υποστήριξης. Θα αναχωρούσαμε χωρίς βαρύ σακκίδιο, καθότι η σημερική διαδρομή είναι 30+ χλμ σε 12ωρη πορεία, ακολουθώντας τμήμα του epirus trail.

 

βελούδινο χαλί

 

 

 

καταρρακτάκι κρυμμένο μέσα σε φυλλωσιές

Ρυσινίτης, παραπόταμος του Αώου

πρωινό θαυμαστό τοπίο

Βρυσοχώρι-Βοβούσα: τμήμα του epirus trail

Η πρώτη στάση είναι στο Ηλιοχώρι, που κάποιοι προχώρησαν για μπάνιο ή φωτογράφηση του περίφημου καταρράκτη που δημιουργεί μια φυσική λίμνη με τα νερά του. Οι υπόλοιποι συνεχίσαμε τη διαδρομή κατα μήκος ενός παραπόταμου του Αώου (Ρυσενίτης) και μέσα από πυκνή βλάστηση φτάσαμε στη Λάιστα (υψ. 1020μ), ένα χωριό  απομακρυσμένο και όμορφο (αυτό δεν το λέω εγώ) αλλά σίγουρα ομορφότερο στην αρχή του χειμώνα, όπου το κιτρινο-πορτοκαλί-καφετί χρώμα των δένδρων αναδύουν μια πανέμορφη οπτική εικόνα, σαν να επρόκειτο για τον πίνακα  «Les Alyscamps» του Βαν Γκογκ.

 

Ηλιοχώρι: όλος ο λόφος πριονίδι απο την υλοτομία

 

στη Λάιστα και σ έναν παραδοσιακό καφενέ

Λάιστα και Βοβούσα ήταν δυο μεγάλα χωριά, η επικοινωνία των οποίων γινόταν από ένα μονοπάτι αρκετά μακρύ και με έντονη υψομετρική διαφορά. Αυτό το μονοπάτι χρησιμοποιείται σήμερα για ορειβατικές και άλλες δραστηριότητες γιατί εν τω μεταξύ έχει διανοιχτεί δασικός δρόμος που ενώνει τα δυο χωριά. 

 

Μετά απο κάποια απόσταση σε χωματόδρομο, τον αφήνουμε και ακολουθούμε τα κόκκινα σημάδια που μάς οδηγούν προς τον Αυχένα της Μόρφας. Το μονοπάτι είναι πολύ ήπιο και αποτελείται απο φιδίσιες ανηφορικές στροφές. Όλη η διαδρομή είναι πολύ όμορφη, καλύπτεται απο πανύψηλα δέντρα (πρόκειται για μαυρόπευκα με ύψος γύρω στα 50-60 μέτρα).

 

στον Αυχένα της Μόρφας

Αν και η καλύτερη εποχή, για περπάτημα, είναι το φθινόπωρο, φέτος δεν ισχύει ακριβώς αυτή  πρόγνωση γιατί καθημερινά βρέχει 3-5 το απόγευμα και η κρίσιμη ώρα πλησιάζει στην ανάβασή μας. Σήμερα βρέχει τοπικά καταρρακτωδώς και τα αδιάβροχά μας κάνουν μεν τη δουλειά, εντούτοις έχουμε βραχεί για τα καλά. Σε τέτοιες περιπτώσεις συνεχίζεις να περπατάς (με προσοχή στους κεραυνούς) και ας βρέχεσαι. Το θέμα είναι μην σταματήσεις και παγώσεις, οπότε τότε δεν αποφεύγεις το κρύωμα. Όσο περπατάς, ο οργανισμός κρατά την απαιτούμενη ζέστη ακόμη και βρεγμένος. Βέβαια μια άλλη λύση είναι  να τυλιχτείς με εφημερίδες (που θεωρούνται μονωτικό υλικό) και από πάνω τα βρεγμένα ρούχα, αλλά άντε να βρεις την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ!

 

η βροχούλα πέφτει με τις οκάδες, αλλά εμεις παραμένουμε χαμογελαστοί

Η διαδρομή Λάιστας-Βοβούσας είναι εξαιρετική, το μονοπάτι επίσης. Πολύ καλά σηματοδοτημένο με μικρές πινακίδες του epirus trail. Οι απότομες κατεβασιές μέσα σε πυκνό φύλλωμα μου θύμισαν τα παιδικά μου χρόνια που κυλιόμασταν μέσα στα χορτάρια και νομίζαμε ότι πατάμε μια φλοκάτη παρά το χώμα. Η αίσθηση του χώρου είναι συναρπαστική, το ίδιο και η παρέα, μόνο που δεν τραγουδούσαμε στη 12ωρη πορεία μας!

 

 

Σε όλη τη διαδρομή μάς ακολουθούν τα περιττώματα αρκούδας. Φαίνεται ότι είναι πέρασμα καθότι είναι εμφανής η παρουσία της, ακόμη και μέσα στο χωριό. Δικαιολογημένα λοιπόν μια διαδρομή ονομάζεται Ursa trail. 

 

Ursa Trail

πανύψηλα μαυρόπευκα

Επιτέλους βγαίνουμε στη άσφαλτο και πλησιάζουμε στη Βοβούσα. Έχουμε όμως ακόμη 4 χλμ μέχρι το καταφύγιο, 4 χλμ βασανιστικά σε άσφαλτο! Ευτυχώς υπάρχουν οι πολύχρωμες κορομιλιές που πέφτουμε με τα μούτρα στα κορόμιλα για να μην αφήσουμε ούτε ένα για τις αρκούδες. Σε όλη τη διαδρομή τρώγαμε και βατόμουρα.

 

τόσα κορόμιλα πάνε χαμένα...

 

η ώρα της επιστροφής

 

το περίφημο γεφύρι στη Βοβούσα «Λα Πουντίκα»,
βλάχικη ονομασία που σημαίνει το «γεφυράκι»

 

Βοβούσα-Φλαμπουράρι-Λίμνη Αώου-Μηλιά Μετσόβου
Η τρίτη μέρα περιλαμβάνει άλλη μία 12ωρη πορεία. Απο τη Βοβούσα-Αυγό-Σαλατούρα-Βάλια Κάλντα-Μηλιά. Ένας τραυματισμός, η κλασσική περίπτωση της πελματιαίας, με εμπόδισε να συνεχίσω την τρίτη μέρα και έτσι έγινα τουρίστας. Εκμεταλλεύτηκα λοιπόν την ευκαιρία να ξεναγηθώ σε χωριά, που σπάνια σταματάμε, ενώ στην Λίμνη Αώου είχαμε πολύ ώρα στη διάθεσή μας για να την απολαύσουμε.

 

Καταφύγιο Βοβούσας: πρωινή ψυχρούλα και απόλαυση μοναδικού τοπίου

την πρωινή βόλτα όλοι την δικαιούνται

το γεφύρι της Βοβούσας

Στο Φλαμπουράρι σταματάμε για καφέ και φωτογράφηση. Όπως σε όλα τα χωριά, ο πληθυσμός έχει μειωθεί δραματικά και μόνο ένα καφενείο υπάρχει, τα παράθυρα κλειστά με νάυλον για να αντέξουν τα κρύα του χειμώνα και η εκκλησία στην πλατεία με τον πλάτανο κλειστή. Η καφετζού μάς πρόσεξε πως είμασταν ξένοι και μας μοίρασε ένα κομμάτι αλευρόπιτας με αυγά, φέτα, μόλις είχε βγεί απο το φούρνο. Εξαιρετικό κέρασμα!

 

Φλαμπουράρι, ένας θαυμάσιος τοπικός ξενώνας

στην πλατεία του χωριού

καστανιά..... έρχεται η εποχή της

Συνεχίζουμε για λίμνη Αώου, από εδώ ξεκινά την πορεία του ο ποταμός. Υπάρχει έντονη υλοτομία πεύκης, ειδικής γιά τους στύλους της ΔΕΗ. Ο Γιάννης, ο οδηγός μας, ήταν πολύ φιλικός και εξυπηρετικός. Έφερνε το βανάκι στα πάρκινκ που είναι αραδιασμένα κατα μήκος του δρόμου, ενώ εμείς περπατούσαμε με τα πόδια.

 

thanks Giannis

 

Η λίμνη βρίσκεται σε υψόμετρο 1350 μέτρων και κατατάσσεται στην κατηγορία των ορεινών λιμνών (όχι όμως των αλπικών). Το φράγμα κατασκευάστηκε το 1987 με σκοπό την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Προς τη βορεινή πλευρά της λίμνης είναι το Μαυροβούνι και η Φλέγκα, διαδρομές που έχουμε κάνει προηγούμενες φορές.

η τεχνητή λίμνη του Αώου σε αίθριο καιρό

Όλη η περιοχή είναι πλούσια σε βλάστηση απο μαύρη πεύκη και διάσπαρτα ρόμπολα, ενώ προς τα δυτικά ξεκινάει ένα από τα μεγαλύτερα και ομορφότερα δάση οξιάς της Ελλάδος.

 

θέα της λίμνης απο διαφορετικές προοπτικές

κορμοράνος απολαμβάνει την ηρεμία της φύσης

από εδώ αρχίζει το ταξίδι του ο Αώος

Φτάνουμε στη Μηλιά (υψ. 1300μ) που οι μόνιμοι κάτοικοι δεν ξεπερνούν τους 400. Σχεδόν όλα ήταν κλειστά και αμπαρομένα. Υπήρχε ένα Cafe στον πάνω μαχαλά. Τώρα, αν πάτε για την ομορφιά του τοπίου και για τις μηλιές του χωριού, αξίζει τον κόπο.

 

 

στα σοκάκια της Μηλιάς

 

Η Μηλιά Μετσόβου είναι ένα βλαχοχώρι που στη βλάχικη διάλεκτο λέγεται Αμέρου. Γεωγραφικά, βρίσκεται στη συμβολή τριών νομών, Ιωαννίνων, Τρικάλων και Γρεβενών. 

Μηλιά: μια επίσκεψη στο εργαστήριο αξίζει τον κόπο

όλες οι ξύλινες κατασκευές γίνονται εδώ μέσα

Εδώ θα βρείτε "Το σπίτι της Αρκούδας", δηλαδή ένα την οποία πριν χρόνια βρήκε κάτοικος του χωριού ετοιμοθάνατη και την βαλσάμωσαν. Φαίνεται όμως, ότι ουδείς ενδιαφέρθηκε για τα περαιτέρω, γιατί η καφετιά αρκουδίτσα έχει γίνει πολική... με τον καιρό το χρώμα της ξεθώριασε!

 

θέα από εξέδρα του περίβολου

ναός της Θετόκου Μηλέας

μέχρι να επιστρέψει η υπάλληλος (απο τις διακοπές) help yourself..

βατώμουρα!!

όμορφα πετρόκτιστα

έρχεται χειμώνας: κοινόχρηστη νετροτριβή για πλύσιμο χαλιών

Περιμένουμε την υπόλοιπη ομάδα. Η πρώτοι αφιχθέντες δημιούργησαν νέο ρεκόρ!

9 ώρες... good job!  4.30: η βροχούλα ήρθε στην ώρα της

thanks ΕΟΣ Άρτας, thanks Κίμων

Η συνολική τριήμερη διαδρομή: περίπου 80χλμ

Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες με το κινητό μου, που όπως όλα πλέον τα κινητά διαθέτουν πολύ καλό φωτογραφικό αισθητήρα. Όμως δεν είναι κατάλληλο (ακόμη) για zoom και μακρινές φωτογραφίες