Corsica

Κορσική, το νησί του Ναπολέοντα
Κορσική, ορειβατικά ή πεζοπορικά;
GR20, λίγα λόγια για το μονοπάτι
1. μέρα (10Sept) πτήση προς Bastia, camping Macinaggio
2. μέρα (11Sept) le sentier des Douaniers, Barcaggio, camping Tuani Restonica valley
3. μέρα (12Sept) Lacs de Melo, capitellu, GR20, camping in Corte
4. μέρα (13Sept) Tattone, GR20, Refuge Petra Piana
5. μέρα (14Sept) Monte Rotondo, camping in Corte
6. μέρα (15Sept) Corte, Calvi, camping in Porto
7. μέρα (16Sept) Calanche, Gargése, Ajaccio, hotel Santa Maria in Olmeto
8. μέρα (17Sept) Bonifacio, cliff walk, camping in Ghisoni
9. μέρα (18Sept) Monte Renoso, camping in Haut Asco
10. μέρα (19Sept) Monte Cinto, Refuge Tighiettu
11. μέρα (20Sept) Cirque de la Solitude, Vallone, Calasima, Ponte Leccia, hotel Catagnu
12. μέρα (21Sept) San Petrone, La Porta, Penta-di-Casinca, camping Calamar
13. μέρα (22Sept) Cervione, Bastia, hotel Sud
tips n' ticks

MyVideo(Corsica-Barcaggio)

Κορσική, το νησί του Ναπολέοντα

 

Ο Μπετόβεν έγινε γνωστός όχι μόνο για τα μουσικά του αριστουργήματα, αλλά και για την πολυκύμαντη ζωή του σε μία εποχή που τα πολιτικά συμφραζόμενα μιας μουσικής εθεωρούνταν ως τα πλέον πολυσυζητημένα στην κοινωνία του 18. και 19.αιώνα.

 

 

Η Γαλλική Επανάσταση και τα ιδανικά της τού ασκούσαν μεγάλη γοητεία και για αυτό πολλοί υποστηρίζουν ότι η σύνθεση της "Ηρωικής" μπορεί να νοηθεί ως μια “προμηθεϊκή” συμφωνία με πηγή έμπνευσης το Ναπολέοντα, μια ενσάρκωση της ελπίδας πως μετά τα χαοτικά χρόνια της γαλλικής  επανάστασης, επιτέλους θα πραγματοποιούνταν το τρίπτυχο "ελευθερία-ισότητα-αδελφοσύνη".

 

 

Ο Μπετόβεν θαύμαζε το Ναπολέοντα και τον συνέκρινε με τους σημαντικότερους Ρωμαίους ύπατους! Ήταν τόσο πολύ η συμπάθειά του, που το 1803 σκόπευε να τιτλοφορήσει τη "Ηρωική" με το όνομα του Ναπολέοντα. Ωστόσο, το επόμενο καλοκαίρι έμαθε πως ο Ναπολέων θα (αυτο)ανακηρυσσόταν αυτοκράτορας και γεμάτος απογοήτευση έσκισε το εξώφυλλο της Παρτιτούρας.... είναι το περιβόητο σκίσιμο της πρώτης σελίδας της "Ηρωικής" που έμεινε στην ιστορία με τα λόγια: “...μα δεν είναι διαφορετικός από τον κοινό άνθρωπο! Πλέον θα καταπατήσει όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα, θα υπηρετεί μόνο τη φιλοδοξία του, θα βάλει τον εαυτό του ψηλότερα από τους άλλους, θα γίνει ένας τύρρανος..."

 

 

Όλη αυτή την ιστορία διάβαζα εν πτήση προς το νησί του Ναπολέοντα, την Κορσική όπου εκεί γεννήθηκε, εκεί δημιούργησε το σκληροτράχηλο χαρακτήρα του όπως είναι και το ανάγλυφο όλου του νησιού με τα πυκνά δάση, τις απάτητες κορυφές και τα βραχώδη διάσελα. Και όταν ορειβατείς στα μονοπάτια του, σίγουρα θα θυμάσαι τη συμφωνία σαν τη δική σου "ηρωική" γιατι πιό δύσκολη ορειβασία δεν θα έχεις κάνει ποτέ στη ζωή του.... Εδώ είναι το GR20, που θεωρείται ένα απαιτητικό μονοπάτι 160 χιλιομέτρων και που διασχίζει διαγώνια όλο το νησί.

 

 

Την Κορσική ήξερε ο Μπετόβεν και λένε ότι εμπνεύστηκε απο το πνεύμα της, όταν συνέθετε την "Ηρωική" προσπαθόντας να μιλήσει στην καρδιά των κορσικανών που έχουν επίγνωση της ιδιαιτερότητάς τους, αλλά που είναι περίφανοι για τη φράση "plusieurs fois conquis, jamais summis" (πολλές φορές κατακτημένοι,ποτέ υποταγμένοι).

 

Όπως καταλαβαίνετε, βρίσκομαι στο νησί της Κορσικής και αρχίζω τη διάσχιση. Θάρθω αντιμέτωπος με τις ψυχικές και σωματικές μου δυνάμεις. Αντιμέτωπος με το λείο βράχο, τα σκαρφαλώματα, τους ισχυρούς ανέμους, τις μεγάλες υψομετρικές διαφορές και με την ψυχολογία μου να μην παρασύρομαι στη δύνη του χάους, σαν να βρίσκομαι στο πέρασμα Νάτση του Ολύμπου. Εδω είναι και το Cirque de la solitude που ειναι ακόμη πιο σκληρό απο τα Μεγαλα Καζάνια στο ρέμα Ναούμ.

Κορσική, ορειβατικά ή πεζοπορικά;

Η Κορσική είναι ένας απο τους σπουδαιότερους ορειβατικούς προορισμούς της Ευρώπης. Έχει σκληροτράχηλα μονοπάτια που κάποιοι τα θεωρουν ως το δυσκολότερα που έχουν ποτέ διασχίσει. Έχει όμως και υπέροχες τοποθεσίες για τουρισμό.

 

Φθάνοντας στο νησί έχετε δύο επιλογές. Plan A:  να διασχίσετε το διάσημο μονοπάτι GR20 των 160 χιλιομέτρων όπου θάχετε ανέβει συνολικά ενάμισυ έβερεστ, θάχετε μείνει σε ζεστά και σε άλλα αφιλόξενα καταφύγια, θάχετε νοιώσει την κούραση και την υγρασία στο πετσί σας και θα ανυπομονείτε για κάποιες σταγόνες βροχής. Θάχετε επιτελέσει ένα μεγάλο άθλο. Το GR20 είναι πραγματικά ζόρικο και στο τέλος θά θέλετε να γυρίσετε στο μαλακό σας κρεβατάκι. Δεν θα δειτε μάλλον τίποτε άλλο, είναι όμως η φθηνότερη οικονομικά λύση.

 

Μία άλλη λύση (ακριβότερη) είναι να νοικιάσετε ένα αυτοκίνητο (Plan B) και να γυρίσετε το νησί ορειβατικά, πεζοπορικά αλλά και τουριστικά. Θα τα έχετε δει σχεδόν όλα που προσφέρει αυτό το σπουδαίο νησί που είναι σαν την Κρήτη, αλλά όρθιο, έχει δηλαδή την ίδια έκταση και το ίδιο μήκος ακτογραμμής.

 

Αυτό το Plan B επιλεξαμε και δεν το...μετανιώσαμε: επισκεφτήκαμε  όμορφες πόλεις (Bonifacio, Ajaccio), κάναμε πολύωρες ορειβατικές πορείες υψομέτρου (Monte Rotondo, Cinto) και  άλλες χωρίς να φαίνεται που είναι το τέλος της  διαδρομής (λίμνες melo και capitelo),  σκαρφαλώσαμε βραχώδη περάσματα απο γρανίτη (σε τμήματα του GR20), φωτογραφήσαμε ορεινά κορσικανά (Ghisoni, La Porta) και ελληνικά (Gargese) χωριά και διασχίσαμε παραλιακά μονοπάτια (Sentierdes Douanie) που θύμιζαν το παραλιακό Ε4 στη νότια Κρήτη... Και λίγο πριν την επιστροφή, σαν επιστέγασμα αυτού του υπέροχου oδοιπορικού, κεραστήκαμε το περίφημο βερμούτ Mattei που θεωρείται το "εθνικό" ποτό της Κορσικής.

GR20, λίγα λόγια για το μονοπάτι

Το GR20 (εκ του γαλλικού Grande Randonnée) είναι μία ορειβατική διαδρομή μεγάλων αποστάσεων στο νησί της Κορσικής. Θεωρείται ένα ζόρικο μονοπάτι μήκους 160-180 χλμ που διασχίζει το νησί από βορρά προς νότο, ξεκινώντας από τη Calenzana και καταλήγοντας στη Conca. Το μονοπάτι αποτελείται από δύο μέρη: το βραχώδες βόρειο τμήμα, που καταλήγει στη Vizzavona. Σε αυτό το τμήμα θα πρέπει να αντιμετωπίσετε συνεχείς απότομες αναβάσεις και καταρρηχήσεις σε βράχο με ή χωρίς αλυσίδα στηρίγματος.

 

 

 

Η συνολική ανάβαση είναι περίπου 11000 μέτρα. Σχεδόν ενάμιση έβερεστ δηλαδή! Το νότιο τμήμα (Vizzavona-Conca) είναι σχετικά πιο εύκολο, αλλά όχι τόσο εντυπωσιακό όσο το βόρειο τμήμα. Μπορείτε να επιλέξετε να κάνετε ένα από τα δύο μέρη ή να ολοκληρώσετε ολόκληρη την πεζοπορία.

 

Η φορά της διαδρομής γίνεται προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, αλλά πιο συχνά προτιμάται εκείνη από το βορρά προς νότο. Στη διαδρομή δεν θα είστε μόνοι σας. Θα βρείτε πάρα πολλούς ορειβάτες, κυρίως νέα παιδιά.

 

 

 

Το μονοπάτι χωρίζεται σε 16 τμήματα και εκτείνεται κατά μήκος της "οδοντωτής" γρανιτένιας ράχης του ορεινού κέντρου της Κορσικής. Το έδαφος είναι τραχύ, δεν θα βρείτε χωμάτινο μονοπάτι, αλλά τα μονοπάτια είναι καλά σηματοδοτημένα με κόκκινα και λευκά ορθογώνια σε βράχους, ογκόλιθους και δέντρα. Παρόλα αυτά, καλό θα είναι να χρησιμοποιήσετε χάρτη ή ίχνος GPS για να μην χαθείτε.

 

 

Ο χρόνος που απαιτείται για την ολοκλήρωση του μονοπατιού είναι περίπου 12-16 ημέρες, λόγω καιρού όμως και κούρασης ίσως χρειαστείτε περισσότερο. Προσοχή τα καταφύγια, θέλουν προκράτηση (48 ώρες πριν). Μπορεί επίσης να έχετε την επιλογή να κοιμηθείτε σε αντίσκηνο έτσι ώστε να μην μεταφέρετε το δικό σας. Ενέχει όμως κίνδυνο να μην υπάρχουν διαθέσιμα. Το ελεύθερο κάμπινγκ απαγορεύεται, επομένως θα πρέπει να φροντίσετε να κατασκηνώσετε κοντά σε ένα καταφύγιο.

 

 

 

Τέλη Ιουνίου και αρχές Σεπτεμβρίου είναι οι καλύτερες εποχές, ο καιρός είναι ακόμη ζεστός και τα μονοπάτια δεν έχουν τόσο κίνηση (αν και αυτό δεν αληθεύει πλήρως), αλλά ίσως αντιμετωπίσετε πρόβλημα συγκοινωνίας με shuttle buses, αν αποφασίσετε να διακόψετε κάπου τη διαδρομή σας. Η μοναδική λύση είναι να έχει σήμα το κινητό σας, να τηλεφωνήσετε σε ταξί, να μιλάτε γαλλικά και να πληρώσετε μια αρκετά ακριβή ταρίφα! Δεν απαιτείται άδεια για πεζοπορία στο GR20 και δεν πληρώνετε είσοδο στα μονοπάτια. Τα σπουδαιότερα τμήματα του μονοπατιού GR20 είναι:

• Cirque de la Solitude (4η διαδρομή): Αυτό είναι ένα απότομο και προκλητικό μέρος του μονοπατιού. Οι πεζοπόροι θα πρέπει να σκαρφαλώσουν με αλυσίδες που είναι βιδωμένες στην επιφάνεια του βράχου. ΔΥΣΤΥΧΩΣ, αυτό το περίφημο τμήμα δεν είναι εύκολα προσβάσιμο. Λόγω μιας έντονης κατολίσθησης πριν κάποια χρόνια (όπου σκοτώθηκαν και ορειβάτες) έχει αλλάξει ανάγλυφο και είναι ΠΟΛΥ ΠΙΘΑΝΟ να χαθείτε. Συνιστάται να μην το κάνετε μόνοι σας αλλά με οδηγό (κοστίζει 370 ευρώ σε μικρή παρέα ή 50 ευρώ ανά άτομο σε ομάδα).
• Lac de Nino (6η διαδρομή): είναι μια όμορφη λίμνη στη μέση χορταριασμένων λιβαδιών.
• Lac de Melo και Lac de Capitello (8η διαδρομή): πρόκειται για δύο λίμνες που περιβάλλονται από τραχιά βράχια και τις βλέπετε απο ψηλά αφού πρώτα κατεβείτε ενα απότομα τμήμα με αλυσίδες.
• Monte d'Oro (9η διαδρομή): είναι μία απο τις ψηλότερες κορυφές της Κορσικής που απο μακρυά φαίνεται πολύ επιβλητική. 
• Monta Incudine (13η διαδρομή): Το ψηλότερο βουνό της Νότιας Κορσικής με υπέροχη θέα στο Plateau de Coscione. 
• Aiguilles de Bavella (14η διαδρομή): εντυπωσιακοί βράχοι λίγο πριν απο το τέλος του μεγάλου οδοιπορικού. 

 

 

Υπάρχουν πολλά sites που δίνουν πληροφορίες για αυτό το περίφημο μονοπάτι. Διάλεξα μια τυχαία από το much better adventures (αγγλικά) ή GR20, 16 étapes qui ne sont pas liées au hasard (γαλλικά). Επίσης, κάποια επιπλέον στοιχεία θα βρείτε λίγο πιο κάτω στα tips n' tricks.

 

1. μέρα (10Sept) πτήση προς Bastia, camping Macinaggio

Το Macinaggio είναι ένα ψαροχώρι με ανεμόμυλους, οι πρόδρομοι των οποίων είναι οι ανεμογεννήτριες. Είναι το μεγαλύτερο λιμάνι στο Cap Corse με ιστορία στους ρωμαικούς χρόνους καθότι το χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίοι (238-162π.Χ)  ως στρατιωτικό λιμάνι. Μείναμε σε ένα συμπαθητικό camping για να ξεκινήσουμε αύριο ένα πεζοπορικό (θαλάσσιο) μονοπάτι, έτσι για προπόνηση. Είπαμε να μην αρχίσουμε τα δύσκολα!!

Macinaggio

κόλπος του Macinaggio

παραλία του Macinaggio

ανατολή στο Macinaggio

2. μέρα (11Sept) le sentier des Douaniers (💪), Barcaggio, camping Tuani Restonica valley

Στην άκρη του Cap Corse (βόρεια του νησιού) και μεταξύ Macinaggio και Centuri, ο δρόμος εδίνει τη θέση του στην ακτογραμμή και στην άγρια φύση που την περιβάλλει θυμίζοντας έντονα το παραλιακό μονοπάτι Ε4 στη νότια κρήτη. Ουρανός και θάλασσα συνδυάζονται τόσο εκπληκτικά και προσφέρουν τοπία εκπληκτικής ομορφιάς. Το παραλιακό αυτό κομμάτι ανήκει στην πολιτιστική κληρονομιά της Κορσικής και θεωρείται μια από τις πιο όμορφες πεζοπορικές διαδρομές στο Cap Corse.

 

η σημερινή (πρώτη) διαδρομή φαίνεται στο χάρτη

Ακολουθούμε το ανατολικό τμήμα του που χαρακτηρίζεται από αμμόλοφους και παραλίες,  ενώ το δυτικό είναι πιο άγριο, με πολυάριθμους βράχους και καταπράσινους σχιστολιθικούς βράχους. Αν και όλη η διαδρομή είναι 25 χλμ, εμείς διανύσαμε τα 12 μέχρι το Barcaggio και επιστροφή με πλοίο.  Το πρώτο αυτό τμήμα (Macinaggio-Barcaggio) είναι το πιο πολυσύχναστο. Αν και είναι παραλιακό, το μονοπάτι ανεβοκατεβαίνει, αλλά δεν το αντιλαμβάνεστε έντονα γιατί το μάτι σας απολαμβάνει τη μοναδική θέα στα νησιά Finocchiarola.

 

 

 

Όλη η διαδρομή έχει σημαδευτεί από ιστορία. Αρχαιολογικοί χώροι, ανεμόμυλοι, ακόμη και μερικοί παραθαλάσσιοι πύργοι από την εποχή των Γενουατών. Η παρουσία των Γενουατών (από το 1132 μΧ) σηματοδοτεί τη σύγχρονη ιστορία της Κορσικής που τελικά προσαρτήστηκε στη Γαλλία το 1769.  Αν και οι κορσικανοί αντιστάθηκαν στους Γάλλους ηττήθηκαν τελικά από τα γαλλικά στρατεύματα. Ο Πασκουάλε Πάολι, ο εθνικός ήρωας της Κορσικής, που η μορφή και το όνομά του υπάρχουν σε όλο το νησί, διέφυγε στο Λονδίνο όπου δημιούργησε ισχυρούς δεσμούς με το αγγλοσαξονικό βασίλειο, όπου με τη βοήθεια των Άγγλων ο Πάολι κατάφερε να κάνει μια τελευταία απόπειρα ανεξαρτησίας και να πολεμήσει ξανά τους Γάλλους (1794) δημιουργώντας ένα πολύ σύντομο βασίλειο Αγγλο-Κορσικού καθεστώτος, το οποίο εξαφανίστηκε (1796) όταν οι Άγγλοι εκδιώχθηκαν από τους Γάλλους με τη βοήθεια του πολύ νεαρού στρατηγού Ναπολέοντα Βοναπάρτη, που γεννήθηκε στην Κορσική στο Ajaccio (γνωστό στα ελληνικά ως Αιάκειο). Οι γενουάτες κατασκεύασαν πύργους (Santa Maria, Finocchiarola και Agnello) που χρησιμοποιούνταν για τον έλεγχο της θαλάσσιας ζώνης προς τη Γένοβα.

 

 

 

Στο τέλος της διαδρομής μόλις προλαβαίνουμε το σκαφάκι της Sun Paulu V για να επιστρέψουμε στο Macinaggio μέσα από μια τουριστική διαδρομή. Σήμερα, ο καιρός είναι αίθριος, στον ουρανό βλέπουμε γλάρους και γκρίζους ερωδιούς να πετούν, ενώ στο νερό αρμενίζουν σκαφάτοι με ή χωρίς ρούχα!

 

..στο πλεούμενό μου κάνω ό,τι γουστάρω

με τέτοιο πλήρωμα πηγαίνω παντού

cap corse: στο βορειότερο σημείο της Κορσικής

Tour du Chateau de la Giraglia

Η διαδρομή Sentier des Douaniers διασχίζει μια περιοχή Natura 2000 και γιαυτό τηρούνται αυστηροί κανονισμοί: απαγορεύεται το κάμπινγκ  τα μηχανοκίνητα, ενώ οι πυρκαγιές και η απόρριψη σκουπιδιών απαγορεύονται δια ροπάλου. Στο τέλος της ημέρας οδηγούμε προς την κοιλάδα Restonica και μένουμε σε camping της περιοχής γιατί απο εκεί αρχίζουμε ουσιαστικά τις ορειβατικές μας διαδρομές.

η κοιλάδα της Restonica: απο εδώ ξεκινούν οι εξορμήσεις μας

πρώτο camping στην κοιλάδα Restonica

3. μέρα (12Sept) Lacs de Melo-Capitellu (💪💪💪💪), GR20, camping in Corte

Lac de Melo και Lac de Capitello, δύο υπέροχες λίμνες για να τις αφιερώσετε στην αγαπημένη σας που δεν ακολουθεί! Είναι λίμνες υψομέτρου (1700-2000μ) που πλαισιώνονται από ψηλές κορυφές του ορεινού όγκου Rotondo στην καρδιά της Κορσικής.

 

η κυκλική διαδρομή στις λίμνες Melo και Capitellu

Το σημερινό εμβληματικό οδοιπορικό (που ξεκινά απο το τέλος της κοιλάδας Restonica, σημείο Bergeries de Grotelle, στα 1375μ) θεωρείται απο τις top διαδρομές, κυρίως αν την κάνετε κυκλικά, όπου θα συναντήσετε ένα τμήμα του GR20. Τα έχει όλα: πλούσια βλάστηση, σμαραγδένιες βάθρες ποταμών, ομορφιά άγριας φύσης που περιβάλλει τις λίμνες και φυσικά βράχους που τους σκαρφαλώνετε με τη βοήθεια αλυσίδων επειδή είναι πολύ απότομοι.

 

τμήμα της διαδρομής με σκάλες, αλυσίδες.. και είμαστε μόλις στην αρχή!

 

Η Lac de Melo είναι η πηγή του ποταμού Restonica, σε κάποιο σημείο του οποίου δροσιστήκαμε, ενώ τις βραδινές ώρες μάς αποκοίμιζε ο κροταλικός ήχος των νερών του. Βρίσκεται στα 1710 μέτρα και έχει βάθος 20 μέτρα.

 

Lac de melo

 

Έχουμε αρκετή ενέργεια και συνεχίζουμε προς τη Lac de Capitello. Εεεε, αυτή η λίμνη δεν παίζεται. Θεωρείται η ομορφότερη της Κορσικής και η απεικόνιση των βράχων στα νερά της είναι ένα θαυμάσιο θέαμα για φωτογράφηση. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1930 m και έχει βάθος 42 μέτρα.

 

..συνεχίζουμε την ανάβαση

Η λίμνη είναι διάσιμη για την ομορφιά της επειδή προσφέρει εντυπωσιακά διαφορετικό τοπίο σε σύγκριση με τα αλπικά βοσκοτόπια του Melo. Εδώ επικρατεί η τραχύτητα του χώρου, με τους μεγαλοπρεπείς τοίχους από γρανίτη να βυθίζονται κάθετα στα νερά της.

 

lac de Capitello,  απλά υπέροχη μέσα σε γρανιτένιους βράχους

 

Συνεχίζουμε την ανάβαση και μετά από 40 λεπτά, μέσω βράχων και απότομων μονοπατιών, φτάνουμε στο Bocca alle Porte (Brèche de Capitello), ένα ορεινό πέρασμα που υψώνεται στα 2200 μέτρα και ΣΥΝΑΝΤΑΜΕ για πρώτη φορά το περίφημο GR20. Εδώ γίνεται χαμός από κόσμο που κατεβαίνουν, λίγο πιο πέρα, μια απότομη ορθοπλαγιά με αλυσίδες. Στο βίντεο φαίνεται ουσιαστικά η δυσκολία αυτού του περίφημου μονοπατιού. 

πάμε για την πρώτη συνάντηση...

 

Εδώ χαζεύουμε για αρκετή ώρα, φωτογραφίζουμε και φωτογραφιζόμαστε και συζητάμε με δυνατές ορειβάτισσες που δεν χαμπαριάζουν τα δύσκολα. Στρίβουμε αριστερά, σκαρφαλώνουμε βράχους, σταματάμε για να ξαναδούμε αυτό το επιβλητικό τοπίο. Η θέα κόβει την ανάσα (Monte d'Oro στα δεξιά και οι δύο λίμνες στα αριστερά). 

εδώ είμαστε.. GR20 για πρώτη φορά

η λίμνη capitello από ψηλά πλέον

διαδρομή GR20 προς καταφύγιο manganu

σούπερ ορειβάτισσες που δεν χαμπαριάζουν καθόλου

  

 

Το μονοπάτι μας είναι κυκλικό και υπάρχει πινακίδα που σε οδηγεί στο σημείο εκκίνησης. Αυτό το μονοπάτι δεν το επιλέξαμε αλλά συνεχίσαμε ακόμη παραπέρα για να βρεθούμε σε άγνωστα μέρη μιάς 9ωρης πορείας. Οι πληροφορίες του Διαδικτύου αναφέρουν για μία κατάβαση σε δύσκολο τερραίν όπου οι βράχοι είναι ολισθεροί.  Στη διαδρομή του GR20 βρήκαμε 2 πηγές πόσιμου νερού. 

ακολουθούμε το GR20 αλλά γυρνάμε πίσω για να δούμε τη θέα

κοινή ανάβαση με GR20, σε λίγο θα το παρακάμψουμε

παράκαμψη προς τα αριστερά:
κατεβαίνοντας προς τη λίμνη Rinoso

Ακολουθούμε το GR20 που σε λίγο αρχίζει μια έντονη ανηφόρα και στο βάθος φαίνεται η λίμνη Capitello. Εδώ σην κορυφή, το μονοπάτι ισιώνει, πρόκειται μάλλον για οροπέδιο. Εμείς το αφήνουμε και ψάχνουμε προς τα αριστερά το μονοπάτι που θα μας οδηγήσει πίσω στην αρχή. Μπά... τίποτε δεν διακρίνουμε, ούτε καν κούκους.... ααα σε λίγο κάτι διακρίνουμε κάτω στην πλαγιά. Το τοπίο είναι άγριο και λίγο φοβιστικό, μέχρι που συναντάμε τον πρώτο κούκο (ουφ!) που μέσα απο λούκι μάς κατεβάζει στη λίμνη Rinoso (2068μ) που είναι ελάχιστα γνωστή στους πεζοπόρους, ειδικά όταν υπάρχουν "διάσημοι" γείτονες όπως το Melo και το Capitello. Ωστόσο, άξιζε τον κόπο αυτή η ασυνήθιστη παράκαμψη. 

 

η αδικημένη λίμνη Rinoso

Φθάνοντας στη λίμνη προσπαθούμε να βρούμε κούκους (σημάδια πουθενά). Πλησιάζουμε τα νερά ενός μικρού καταρράκτη και πηδάμε κάποια ρυάκια. Το τοπίο είναι παντελώς άγνωστο. Οι κούκοι μας οδηγούν. Ο βράχος εξαιρετικά λείος, αλλά τουλάχιστον δεν γλυστρά. τον κατεβαίνουμε με προσοχή. Σε λίγο βλέπουμε και αγελάδες και παίρνουμε μια ανάσα... άρα υπάρχει μονοπάτι. Να το βρούμε. Τώρα, οι κοπριές μας οδηγούν.

 

 

Το μονοπάτι είναι ένα γιδόσταρτο, απότομο και πετρώδες, αλλά προχωρά καλά. Αρχίζουμε και έχουμε προσανατολισμό. Το χάνουμε και βλέπουμε το GPS. Πάλι πίσω, έχουμε πάρει λάθος διαδρομή. Πρέπει να περάσουμε το ρυάκι και το μονοπάτι είναι στα αριστερά. Και έχει δίκιο. Απέναντι ορθώνεται ένας τεράστιος βράχος, αδιαπέραστος!!

 

τεράστιος βράχος, αδιαπέραστος

μια ματιά προς τα πίσω.... τι βράχο περάσαμε!!

 

 

Κάποια στιγμή, γύρω στα 1700-1800μ φτάνουμε στην άκρη της χαράδρας. Πίσω μας ατενίζουμε τους επιβλητικούς γρανιτένιους όγκους και μπροστά μας είναι η κοιλάδα της Restonica. Έχουμε την τελευταία κατεβασιά για σήμερα. Φτάνουμε στα 1375 μέτρα κι ζητώ αμέσως μια Pietra, για ενυδάτωση δικαιολογούμαι, αλλά βασικά μου αρέσει πολύ αυτή η κορσικανική μπύρα. Μετά διατάσεις και φεύγουμε για το Corte, σε camping  του πολιτισμού θα διανυκτερεύσουμε.

 

camping Restonica στο Corte: θέλω ύπνο!!

 

4. μέρα (13Sept) Tattone, GR20 , Refuge Petra Piana (💪💪💪)

Crossing Corsica on the "little train" is the best way to see its spectacular scenery γράφει το lonely planet στη σχετική του έκδοση για την Κορσική... όσο πιό αργό το ταξίδι, τόσο πιό θεαματικό, θα συμπλήρωνα εγώ.

Η φράση "U Trinighellu" ακούγεται απόκοσμη, αλλά απλά μεταφράζεται το "Μικρό Τρένο". Είναι η κορσικανική σιδηροδρομική γραμμή που εκτεινεται μεταξύ Bastia και Ajaccio και έχει μήκος 158 χιλιόμετρα.

 

Αν και το τρενάκι έχει σαφώς εκσυγχρονιστεί από τότε που άνοιξε για πρώτη φορά η γραμμή (1879) το ταξίδι απο το Corte στο Tattone μοιάζει με ταξίδι στο χρόνο. Αυτή ειδικά η διαδρομή είναι απο τις top σιδηροδρομικές. Μου θυμίζει λίγο τον οδοντωτό του Βουραικού ή ακόμη καλύτερα την κεντρική Ελβετία όπου το τρένο, μέσα απο φιδίσια τούνελ αυξάνει υψόμετρο και βλέπεις την ίδια εικόνα (εκκλησία του Wasen) από διαφορετικά επίπεδα. Το ίδιο συμβαίνει και εδώ. Τούνελ, μεταλλικές και πέτρινες γέφυρες, τοιχώματα προστασίας απο κατολισθήσεις σε τέλεια αρχιτεκτονική αρμονία απο καμάρες.  
 

Η σιδηροδρομική αυτή γραμμή σχεδιάστηκε αρχικά το 1855 ως μέρος μιας διαδρομής για να διασχίσει κανείς την Κορσική, σε μία εποχή, γνωστή για τα σιδηροδρομικά της έργα. Ακόμη, υπήρξε σκέψη να χρησιμοποιηθεί και για στρατιωτικούς σκοπούς, αν έφτανε η χάραξη μέχρι το Bonifacio και απο εκεί με πλοία στην Αλγερία, η οποία τότε ήταν υπό αποικιακή κυριαρχία. Το τρένο όμως ποτέ δεν έφτασε μέχρι το Bonifacio, τερματίζοντας στο Ajaccio.

 

 

Σαν άλλος Καραμανλής, ο Γάλλος υπουργός Μεταφορών Robert Buron προσπάθησε να κλείσει τη σιδηροδρομική γραμμή (1959), λέγοντας ότι "αυτοκίνητα και πέντε λεωφορεία" θα αρκούσαν για τις μεταφορές στην Κορσική. Αυτό συνάντησε κατακραυγή από τους κατοίκους του νησιού, οι οποίοι, αν και ήταν σταθερά "ενάντια των Γάλλων" όπως συμβαίνει και σήμερα, ήξεραν πώς να αντιστέκονται σε κάθε "γαλλική" εισαγόμενη ιδέα. Έτσι, το μέλλον της γραμμής ήταν αβέβαιο για δεκαετίες. Σήμερα, το τρενάκι χρησιμοποιείται όχι μόνο απο πεζοπόρους αλλά και από φοιτητές που φοιτούν στο μοναδικό πανεπιστήμιο της Κορσικής, στο Corte, με 5000 φοιτητές. Ευκαιρία λοιπόν για Erasmus!

 

 

 

Αναχώρηση με το τρένο απο Corte... μα θα με ρωτήσετε γιατί το χρησιμοποιήσαμε μιάς που έχουμε αυτοκίνητο. Σωστά! Θα κάναμε διάσχιση και επομένως το όχημα θα μας περίμενε στο άλλο άκρο. Όμως ποιό άλλο άκρο; Όλα μας τα σχέδια, λόγω εποχής, δεν απέδιδαν την ταχύτερη και αμεσότερη λύση γιαυτό προτιμήσαμε να ξεκινήσουμε απο το camping αφήνοντας το αντίσκηνο στη θέση του (και να πληρώσουμε μια έξτρα νύκτα), να πάμε στο σταθμό (10 λεπτά) να πάρουμε το τρένο για Tattone (1 ώρα) και απο εκεί να αρχίσουμε την ορειβασία μας προς το καταφύγιο Petra Piana. Την άλλη μέρα θα κάναμε τη διάσχιση του monte Rotondo θα φτάναμε στην κοιλάδα Restonica και στο σημείο εξόδου θα μας περίμενε ταξί (60 ευρώ για 20 λεπτά διαδρομής) για να μας μεταφέρει στο camping. Super ακούγεται!

 

φιδίσιες στροφές πριν το Tattone

Corte-Tattone με το τρένο

 

Σταθμός Tattone, ένας εγκατελλειμένος σταθμός που το τρένο μάς έκανε χάρη που σταμάτησε εδώ. Είχαμε απορροφηθεί τόσο πολύ από την ομορφιά της διαδρομής που παρα λίγο να μην πιέσουμε το κουμπί για στάση!

 

 

Αποβιβαζόμαστε και βάζουμε αδιάβροχα. Είναι πρώτη φορά που αισθανόμαστε τις σταγόνες της βροχής! Εντούτοις, την αγνοούμε αυτή τη βροχούλα μιάς που αρχίσαμε να διασχίζουμε μία πολύ όμορφη κοιλάδα (Maganello) που τη διασχίζει ο ομώνυμος ποταμός με τον υπέροχο καταρράκτη στη μέση της διαδρομής. 

 

 

Στο Tattone υπάρχει ένας στενός μικρός παράδρομος (D23) που κατευθύνεται μέσα στην κοιλάδα Manganello και στο τέλος του δρόμου είναι η Canaglia. Βασικά, από εδώ αρχίζει η σημερινή μας ορειβασία. Εδώ συναντήσαμε και μια γαλλίδα που μας παρακάλεσε να την πάρουμε μαζί μας γιατί φοβόταν μόνη της. Εντούτοις δεν τα κατάφερε (δεν τα καταφέραμε) και την συναντήσαμε στην επόμενη στάνη.

 

 

 

 

Από τη Canaglia ακολουθούμε το χωματόδρομο μέσα στην κοιλάδα. Το μεγαλύτερο μέρος του μονοπατιού είναι μια εύκολη πεζοπορία πάνω σε ένα "χωμάτινο" μονοπάτι που έχει μόνο πέτρες!! Δεξιά μας ο ποταμός που σχηματίζει λιμνούλες, σαν να μας προκαλεί να δροσίσουμε τα πόδια μας. Είμαστε όμως ακόμη στην αρχή και τα πόδια δεν είναι κουρασμένα.

 

 

συνάντηση με το GR20 που έρχεται απο το καταφύγιο Piana

 

 

 

Κάποια στιγμή φτάνουμε σε κομβικό σημείο όπου συναντάμε το μονοπάτι GR20 και το ακολουθούμε ανάστροφα. Περνάμε το ποτάμι από μια ξύλινη γέφυρα και σε λίγο φτάνουμε στο Bergerie de Tolla, στη στάνη του Τόλα θα λέγαμε στον Ερύμανθο! Εδώ δοκίμασα το πιο γευστικό τυρί που έφαγα στην Κορσική. Μαζί με μια coke, περισσότερο για ενέργεια, ετοιμάζομαι για την ανηφόρα των 800 περίπου μέτρων.

 

 

Το μονοπάτι συνεχίζει μέσα σε ένα όμορφο δάσος μάλλον απο ένα είδος πεύκου γιατί το έδαφος είναι γεμάτο απο βελόνες, είναι χωμάτινο, από τα ελάχιστα -ίσως το μοναδικό- που έχουμε συναντήσει όλες τις ημέρες. Φτάνουμε σε ένα μικρό αλλά όμορφο καταρράκτη (Cascades du Menganello) όπου οι μικρές βάθρες του σχηματίζουν τυρκουάζ χρώματα με φόντο τον καστανόχρωμο βράχο.

   

ένα απο τα ελάχιστα χωμάτινα μονοπάτια

 

Όλο και ανεβαίνουμε και φτάνουμε σε ένα δεύτερο καταρράκτη όπου εδώ δροσίζουμε τα πέλματά μας. Είναι υποχρεωτική στάση! Συνεχίζουμε, λίγο βαρετά θα έλεγα γιατί τέλος δεν βλέπουμε πουθενά, και φαίνεται ότι η στάνη του Gialgo (1600μ) μου χάλασε την ψυχολογία μου, γιατί νόμισα ότι φτάσαμε, ενώ μπροστά μας είχαμε μια ακόμη (τελευταία) έντονη ανηφόρα των 200 μέτρων προτού δούμε το συμπαθητικό καταφύγιο Petra Piana στα 1842 μέτρα.

 

Και ήταν πράγματι συμπαθητικός ο καταφυγιάς που μας έδωσε αμέσως αντίσκηνα με υποστρώματα και μας ρώτησε αν θελουμε βραδινό (σούπερ) και ενυδάτωση! Του πιάσαμε την κουβέντα, του είπαμε ότι είμαστε από την Ελλάδα και χαμογελώντας μάς είπε ότι ο Δημητράκης πέρασε με την ομάδα του πριν λίγες εβδομάδες. Εννοούσε τον ΠΟΑ που διέσχισε αρχές Αυγούστου το GR20!

 

το καταφύγιο Piedra Piana, εξαιρετικό!

 

απόλαυση του τοπίου λίγο πριν τον ύπνο

Φορτώσαμε κινητά, μπαταρίες κ.λπ. για την αυριανή δύσκολη ανάβαση στο Rotondo και μέσα από το θόρυβο πολλών μποφόρ αέρα αποκοιμηθήκαμε γύρω στις 10 παρά... Τώρα πέστε μου, γιατί όταν φυσά και δαιμονίζεται το αντίσκηνο κοιμάσαι τόσο γλυκά και στο σπίτι με τα μηχανάκια πρέπει να βάλεις ωτοασπίδες!

 

στημένα αντίσκηνα μάς περιμένουν... ύπνος απο τις 10 παρά..

5. μέρα (14Sept) Monte Rotondo (💪💪💪💪), camping in Corte

Γιά να αντιληφτούμε τα μονοπάτια που συναντούνται εδώ στο καταφύγιο Petra Piana ας φανταστούμε έναν κόμβο με τρεις άξονες (που σχηματίζουν το γράμμα Υ). Ο αριστερά πλάγιος άξονας είναι το GR20 που προέρχεται απο το Haut Asco αφού διέλθει πρώτα από κάποια καταφύγια (το τελευταίο είναι το Manganu και οι λίμνες Malo και Capitello). Ο δεξιά πλάγιος άξονας κατευθύνεται προς το Monte Rotondo που καταλήγει στην κοιλάδα Restonica, πολύ μακρυά απο το GR20, ενώ συνεχίζουν μαζί (κάτω όρθιος άξονας) προς την κοιλάδα Manganello.

 

ανάβαση στην κορυφή Rotondo από καταφύγιο Piedra Piana

κατάβαση προς την κοιλάδα Restonica

 

Ξυπνάμε πολύ νωρίς (γύρω στις 5.30) και με τους φακούς αναμμένους ετοιμαζόμαστε για την πρώτη σοβαρή πορεία υψομέτρου, κακοτραχυλιάς και μεγάλης διάρκειας. Ο συμπαθής καταφυγιάς μάς έδωσε πληροφορίες λέγοντάς μας ότι η πορεία είναι χαραγμένη μόνο με κόκκους και μας ευχήθηκε good luck!!

 

 

βραχώδη περάσματα

To Monte Rotondo ή Monte Rorondu ή Ritondu είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Κορσικής με υψόμετρο 2622 μέτρα. Είναι ένα πραγματικό κόσμημα "πέτρινης" ομορφιάς, ενσωματωμένο στο θύλακα της κοιλάδας Restonica. Έχουμε ανάβαση γύρω στα 800 μέτρα, κατάβαση γύρω στα 1600 μέτρα (αν και το GPS μου έδειξε τελικά 1770 μέτρα) και διάρκεια γύρω στις 10 ώρες. Από την αρχή φαίνεται το μεγαλείο του φυσικού και άγριου περιβάλλοντος βράχου μέχρι εκεί που μπορεί να δει το μάτι σου. Ένα άνυδρο σύμπαν κυριαρχεί παντού (ούτε δείγμα χλωρίδας) με εξαίρεση κάποια ρυάκια καθαρού και παγωμένου νερού να υφαίνουν υδάτινα δρομάκια κάτω από τις γρανιτένιες πλάκες, ανοίγοντας το δρόμο για να αναπτυχθούν κάποια διάσπαρτα βρύα μέχρι να φτάσουν σε μια από τις γύρω λίμνες.

 

 

Ένα δύσκολο μονοπάτι ανάβασης με γερά σκαρφαλώματα (που αναπαριστώνται περιγραφικότερα στο βίντεο) διάρκειας 4 ωρών που θα μας οδηγήσει στο μικρό καταφύγιο Helbronner (ένα πρόχειρο καταφύγιο για περίπτωση ανάγκης) και στο υψηλότερο σημείο για μια πανοραμική και συναρπαστική θέα στην παγετωνική λίμνη Vetta Niella (Bettaniella) που συναντήσαμε.

 

 

 

 

κορυφή στα 2622μ.

Αν η ανάβαση ήταν δύσκολη, η κατάβαση ήταν πραγματικά για δυνατά νεύρα. Τσαλακωθήκαμε, μικροτραυματιστήκαμε, οι μπότες και τα γόνατα ταλαιπωρήθηκαν, ενώ το βράδι πριν κοιμηθώ ήπια 2 depon, επειδή δεν άντεχα τους μυικούς πόνους στους τετρακέφαλους και τους σπασμούς τους.

 

Η κατάβαση ξεκινά σε ένα αρκετά απότομο λούκι που μας οδηγούσαν οι κούκοι. Σύμφωνα με διάφορα sites, που περιγράφουν τη διαδρομή, αυτό το λούκι είναι το πλέον δύσκολο και επικίνδυνο όλης της διάσχισης. Είναι μία διαδρομή για ορειβάτες που έχουν συνηθίσει βραχώδη περάσματα. Διαφορετικά μην το επιχειρήσετε!

σκαρφαλώνοντας με τα τέσσαρα τις κροκάλες για να προχωρήσουμε

Ήταν ένας άθλος να ανεβοκατεβαίνεις κροκάλες διαμέτρου 3-5 μέτρων, άλλοτε με τον κώλο και άλλοτε αεροβατόντας. Τα μπατόν προσπαθούσαν να κρατήσουν αντίσταση της κλίσης αλλά βασικά ήταν άχρηστα. Όλη τη δουλειά έκαναν τα χέρια και τα πόδια.

 

Τέλος πάντων, κάποια στιγμή φτάσαμε σε μικρότερες κλίσεις, το βραχώδες τοπίο συνεχιζόταν, και με προσεχτικά βήματα κατεβαίναμε ομαλά. Εκτός από εμάς δεν είδαμε κανέναν άλλο πεζοπόρο... ποιός τρελλός θα ερχόταν σε αυτό το πεδίο!

 

 

Είχαμε κάνει μόλις 500 μέτρα κατάβασης και θέλαμε άλλα 1100. Τώρα που το σκέφτομαι, απο την άνεση της πολυθρόνας μου, αυτό το κατόρθωμα μού φαίνεται ότι απέχει έτη φωτός απο την στιγμή της πραγμάτωσής του. Φτάνουμε στη λίμνη Oriente (υψόμετρο περίπου 2040 μέτρα) και κάνουμε μια στάση 10 λεπτών γιά μια γουλιά νερό και λίγους ξηρούς καρπούς. Φροντίζω το τραύμα μου, όταν μια πέτρα γλύστρησε και μου έξησε το δέρμα στο ύψος του καρπού και έτρεχε αίμα χωρίς να το πάρω χαμπάρι! Εδώ, το τερραίν κάπως ομαλοποιείται, σε λίγο ξεκινά νέα κατάβαση, αλλά το μονοπάτι πλέον είναι σαφές και περπατημένο.

 

 

 

Στα 1550 μέτρα συναντάμε τη στάνη Timozzu, το ποτάμι που μας ακολουθεί έχει το ίδιο όνομα όπως και η μικρή χαράδρα που οδηγεί στον οδικό άξονα D623.

 

 

 

 

Η κατάβαση συνεχίζεται μέσα σε στρωτό δασικό μονοπάτι από πεύκα τύπου Pinus laricio μέχρι που αντικρύζουμε το δρόμο με ορατή την ταμπέλα «Oriente - Refuge de la Sega».

 

 

 

 

 

Εκεί στο δρόμο μάς περιμένει το ταξί για να μας μεταφέρει στο Camping Corte. Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει το τί κάναμε και ...βγήκαμε βραδινή βόλτα στο Corte και φάγαμε σε εστιατόριο σαν τουρίστες ολκής. Σαν δεν ντρεπόμαστε!

 

Corte by night

Pascal Paoli, ο ήρωας

 

6. μέρα (15Sept) Corte, Calvi (⭐⭐⭐), camping in Porto

Ο καιρός δείχνει αστάθειες και συνεπώς είναι επικίνδυνη μία νέα ανάβαση υψομέτρου. Το Plan B που ακολουθούμε έχει και τουριστικό μέρος στο πρόγραμμά του. Έτσι λοιπόν είναι ευκαιρία να μάθουμε και λίγη ιστορία για τις πόλεις και τα ορεινά χωριά της Κορσικής που είναι πραγματικά ένα κόσμημα.

 

η συνολική διαδρομή μας

οι διαδρομές μας: αριστερά το βόρειο, δεξιά το νότιο τμήμα

 

Corte, φθάνοντας στην πόλη, το βλέμμα σας βλέπει ψηλά και ατενίζει το μικρό λόφο όπου βρίσκεται η παλιά πόλη (Citadelle de Corte) του 18. αιώνα που κτίστηκε γύρω από ένα κάστρο του 15. αιώνα. Προσφέρει πανοραμική θέα στις γύρω κοιλάδες και τα παλιά χρόνια θεωρείτο ένα σπουδαίο παρατηρητήριο στην προσέγγιση του εχθρού. Πιστεύεται ότι η Ακρόπολη του Corte χτίστηκε το 1419 από τον Αντιβασιλέα της Κορσικής Vincentello d'Istria, με πρωτοβουλία του βασιλιά της Αραγονίας της Ισπανίας.

 

η παλιά πόλη βρίσκεται σε ύψωμα

 

Το Citadellde de Corte είναι το σπουδαιότερο αξιοθέατο αυτής της γραφικής πόλης που βρίσκεται στο κέντρο της Κορσικής. Είναι ορατό από οποιοδήποτε σημείο της πόλης, επειδή βρίσκεται ψηλά στο λόφο.

 

Στην ίδια περιοχή υπάρχει και ένα Μουσείο που παρουσιάζει ιστορικά στοιχεία για τις στρατιωτικές εξεργέσεις του 18. αιώνα και αναφέρει ότι η Κορσική έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο που υιοθέτησε ένα δημοκρατικό σύνταγμα, εντούτοις δεν εναρμονίζεται πλήρως με το σημερινό γαλλικό! Κήρυξε την ανεξαρτησία της το 1735 αλλά δεν διήρκησε για πολλά χρόνια και επανήλθε στη μαμά Γένοβα. Η Corte ήταν η πρωτεύουσα του νησιού από το 1755-1769 υπό τον Pasquale Paoli.

επιβλητικό κάστρο στο λόφο του Corte

χέσε ψηλά και αγνάντευε... τουαλέτα στην άκρη του βράχου

Calvi είναι επίσης μια σημαντική πόλη της Κορσικής που βρίσκεται στη δυτική πλευρά του νησιού. Εκτός απο το Ναπολέοντα Βοναπάρτη (που γεννήθηκε στην Κορσική) υπάρχει και δεύτερος διάσημος διεκδικητής αυτού του τίτλου "τόπου γέννησης", ένας άνθρωπος με θρυλική ιδιότητα του οποίου οι ναυτικές του ανησυχίες άλλαξαν άρδην τον κόσμο για πάντα: ο Χριστόφορος Κολόμβος, που σύμφωνα με πολλούς (συμπεριλαμβανομένων των περισσότερων Κορσικανών)  γεννήθηκε στην πόλη Calvi, η οποία, από τον 13.-18. αιώνα, ήταν αναπόσπαστο μέρος της Γενουατικής Θαλάσσιας Αυτοκρατορίας.

 

ο Άγνωστος Στρατιώτης κατασκευάστηκε στο τέλος του ΑΠΠ για να τιμήσει όσους έχασαν τη ζωή τους (Γαλλικής Λεγεώνας των Ξένων, πεσόντων των ΑΠΠ και ΒΠΠ και πολέμων της Ασίας)

Calvi, η πόλη οχυρό

Ο καλύτερος τρόπος για να φτάσετε εδώ είναι όπως έφυγε ο Κολόμβος, με πλοίο. Εάν αυτό δεν είναι εφικτό, προσπαθήστε να βγείτε με μια βάρκα για να δείτε την πόλη και τον κόλπο της από το νερό. Μόνο τότε θα μπορέσετε να εκτιμήσετε πλήρως την ομορφιά του Calvi και το σκηνικό του: την υπέροχη, απόρθητη ακρόπολη που δεσπόζει πάνω από τις κεραμιδένιες στέγες, τη γραφική μαρίνα που σφύζει από ψαρόβαρκες.

 

 

Το Calvi είναι μια τουριστική πόλη και τουρίστες επισκέπτονται το κάστρο-ακρόπολη καθώς και την παραλία της. Όλη η πόλη είναι ένας  λαβύρινθος δρόμων. Καφέ, στέκια αλλά και ιστορικά μνημεία, όπως ο καθεδρικός Ναό St-Jean-Baptiste του 15. αιώνα, είναι αυτά που δεν πρέπει να χάσετε, όπως και τη δύση του ήλιου. Εάν έχετε μια τάση για ιστορία, επιστρέψτε στο 1794 και στην Πολιορκία του Calvi, όταν ο στόλος του ναύαρχου Λόρδου Νέλσον βομβάρδισε την πόλη και την ακρόπολη. Ο Νέλσον μπορεί να κέρδισε τη μάχη, αλλά έχασε το ένα μάτι του από εχθρική σφαίρα!

 

στη μέση του πουθενά, η ομελέτα ήταν χάρμα!

 

υπέροχη θέα προς το Πόρτο

κρυστάλινα νερά και στιγμές απόλαυσης για το νεαρό ζευγαράκι

γαλλικό μίσος: η ονομασία στα γαλλικά είναι μουτζουρεμένη

Calvi-Porto

 

Porto, ένα ψαροχώρι στα δυτικά της Κορσικής, σε μία ιδανική τοποθεσία για εξερεύνηση αυτής της εντυπωσιακά όμορφης περιοχής της Κορσικής (με τοπικά αξιοθέατα όπως το Calanche de Piana, Capo d'Orto στα 1300μ) και  που έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

 

Πόρτο της Κορσικής

γενουάτικος πύργος δεσπόζει στην είσοδο του λιμανιού

Το μικρό αυτό χωριουδάκι είναι σημείο εκκίνησης πολλών πεζοπορικών και αθλητικών δραστηριοτήτων και δεν υπήρχε καν πριν 40 περίπου χρόνια. Αναπτύχθηκε ραγδαία λόγω τουρισμού και γιαυτό προσφέρει πολλά τουριστικά καταλύματα και δυο camping, το ένα είναι δημοτικό και δίπλα στην παραλία, αλλά χωρίς καλές κριτικές στο tripadvisor. Το δεύτερο δίπλα στο ποτάμι έχει πρόσβαση στις βάθρες του. Έχει μεγάλο μπαρ, πισίνα και ευρυχωρία για το στήσιμο του αντίσκηνου.
 

διπλα μας κυλά ποταμάκι που η πρόσβασή του είναι μόνο με μαγιώ

μάθαμε να στήνουμε το αντίσκηνο σε χρόνο ντε τέ

πλήρως οργανωμένος ο τύπος

 

Η μαρίνα του Πόρτο είναι άκρως τουριστική ή μάλλον άκρως γερμανική. Έχει έναν απίθανο φούρνο που προσφέρει κρουασάν και μπαγκέτες, ενώ τα γλυκά του είναι να γλύφεις τα δάκτυλά σου! Στην άκρη της μαρίνας υπάρχει ένας βράχος πάνω στον οποίο είναι κτισμένος ένας γενουάτικος πύργος του 16. αιώνα με επιβλητική θέα στη γύρω θαλάσσια περιοχή. Βασικά, οι γενουάτες έκτισαν σε όλη την Κορσική, μεταξύ 1530-1620, 85 πύργους απο τους οποίους οι 67 είναι επισκέψιμοι. Πίσω απο τη μαρίνα υπάρχει (κρυμμένο) ένα μικρό όμορφο λιμανάκι που το ανακαλύψαμε την επόμενη μέρα απο ψηλά. Είναι πραγματικά κρυμμένο!

μηνών ή χρονών;

ασυνήθιστο...

7. μέρα (16Sept) Calanche (💪💪), Gargése, Ajaccio (⭐⭐⭐⭐), hotel Santa Maria in Olmeto

Ο χρωματισμός των κορσικανών βουνών είναι κάτι το ασυνήθιστο για τον επισκέπτη-ορειβάτη. Συναντήσαμε λευκούς και γκρίζους ορεινούς όγκους, ακόμη και πρασινωπούς (ίσως λόγω περιεκτικότητας σε χαλκό) και σήμερα κόκκινους σχηματισμούς. Τα βράχια της  Calanche de Piana είναι πράγματι κόκκινα εντυπωσιακά!

Το ορεινό και βραχώδες αυτό σύμπλεγμα, που μοιάζει σαν τις Συμπληγάδες Πέτρες της ελληνικής μυθολογίας, βρίσκεται στα ΝΔ της Κορσικής και στο δρόμο προς το Ajaccio. Εκτείνεται σε μήκος αρκετών χιλιομέτρων  και υψώνεται μέχρι και 300 μέτρα απο την επιφάνεια της θάλασσας.

 

Ακολουθούμε νότια κατεύθυνση και σε λίγα χιλιόμετρα εισερχόμαστε στο πραγματικό calanche. Ο δρόμος είναι αργός και επικίνδυνος. Αργός γιατί υπάρχει πολύ κίνηση και επικίνδυνος γιατί οι οδηγοί χαζεύουν τη γύρω περιοχή. Τα πούλμαν έχουν πρόβλημα ελιγμών στην περιοχή και γιαυτό πρέπει να διακόπτεται η κυκλοφορία των μικρών οχημάτων με ειδικούς επόπτες. Η περιοχή είναι top για επίσκεψη και πεζοπορία.

θέα προς φωτογράφηση

το διάσελο των κόκκινων βράχων

μηχανόβιοι σε όλο το μήκος της διαδρομής

με το ζόρι κυκλοφορούν δύο αμάξια

Tο calanche θα το ξεναγηθείτε με το αυτοκίνητο, αν και σας συνιστώ να βρείτε χρόνο για να εξερευνήσετε με τα πόδια όλη την περιοχή. Θα σας πάρει γύρω στις 2 ώρες σε κυκλική διαδρομή.

χάρμα οφθαλμών με θέα τους βράχους του calanche

Ένα επίσης δημοφιλές μονοπάτι (Chateau Fort) ξεκινά δίπλα σε ένα βράχο με το όνομα Tete de Chien, Σε αντίθεση με πολλούς βράχους στους οποίους δίνονται ονόματα ζώων, αυτός ο βράχος μοιάζει ακριβώς με το κεφάλι ενός σκύλου και έτσι είναι εύκολο να το βρείτε γιατί όλοι το φωτογραφίζουν. Από εδώ, ένα δασικό μονοπάτι οδηγεί στην άκρη-άκρη (κάτω επικρατεί γκρεμός) με εκπληκτική θέα προς τη θάλασσα και προς έναν άλλο βράχο σε σχήμα κάστρου. Αν είστε ζευγάρι και η κοπελιά θέλει γάμο, εδώ είναι ευκαιρία να της κάνετε πρόταση... θα θυμάται για πάντα την εκπληκτική θέα και με την ευκαιρία την πρότασή σας!

 

ίδιο σκυλάκι

Το πού θα παρκάρετε είναι πρόβλημα! Δεν υπάρχουν αρκετοί χώροι παρκαρίσματος. Ψάξτε και κάτι θα βρείτε. Εκεί υπάρχει και ένα καφέ με θέα στο απέραντο γαλάζιο και λέγεται Chalet Les Roches Bleues (αν και οι βράχοι δεν είναι μπλε αλλά κόκκινοι).

 

Gargése, το ελληνικό χωριό. Όπως αναφέρουν ιστορικά αρχεία, περί τα τέλη του 17. αιώνα (1676) μια ομάδα 800 Μανιατών, απρόθυμοι να ζήσουν υπό την οθωμανική κυριαρχία, κατέφυγαν στη Δημοκρατία της Γένοβας, στην Κορσική, όπου ίδρυσαν τη δική τους μικρή Μάνη, διατηρώντας έτσι τη γλώσσα, την πίστη και τις παραδόσεις τους, ενώ εγκαταστάθηκαν σε μια νέα πατρίδα.

Τους Έλληνες μετανάστες, με επικεφαλής την οικογένεια Στεφανόπουλου, που είχε διαπραγματευτεί με τους Γενοβέζους, συνόδευε ο επίσκοπος Οιτύλου, Παρθένιος Καλκανδής, μαζί με πέντε ιερείς, δώδεκα μοναχούς και αρκετές μοναχές. Στη διάρκεια του ταξιδιού τους έχασαν κάμποσοι τη ζωή τους, ώστε τελικά μόνο οι 600 να πατήσουν τη νέα τους γη.

 

παντού ο Massimu

Αυτός είναι ο δεύτερος επικοισμός του νησιού απο έλληνες, καθότι στην αρχαιότητα είχε επίσης εποικιστεί σε μεγάλο βαθμό από τους Αρχαίους Έλληνες. Τους δόθηκε μια ξηρή και άνυδρη τοποθεσία στο νησί που έμοιαζε εκπληκτικά με τη Μάνη, την ονόμασαν Παόμια και βρίσκεται περίπου 4 χλμ ανατολικά του σημερινού χωριού Cargèse. Οι σκληροτράχηλοι Μανιάτες διατήρησαν την εθνική τους ταυτότητα, τη γλώσσα, την διαφορετικότητά τους και την ορθόδοξη πίστη τους για γενιές, αν και ορκίστηκαν την πολιτική τους πίστη στη Δημοκρατία της Γένοβας. 

κάπου θα διαβάσετε και το όνομα Στεφανόπουλου

Η ζωή τους δεν ήταν καθόλου εύκολη. Αυτοί οι σκληροτράχηλοι μανιάτες έπεσαν στους επίσης σκληροτράχηλους και αδίστακτους κορσικανούς, άνθρωποι αυστηροί και ασυμβίβαστοι Καθολικοί που δεν αντιμετώπιζαν καλά τους αποίκους από την αρχή. Η σύγκρουση μεταξύ των Κορσικανών και των Ελλήνων συνεχίστηκε για πολλά χρόνια. Οι διαμάχες μεταξύ των αποίκων και των ντόπιων κορυφώθηκαν το 1715, όταν μια ένοπλη συμμορία Κορσικανών επιτέθηκε στους Μανιάτες αλλά τελικά νικήθηκε. Το 1729, στην εξέγερση των Κορσικανών σε όλο το νησί κατά της Γενοβέζικης Δημοκρατίας, οι Έλληνες παρέμειναν πιστοί στους Γενουάτες και, ως αποτέλεσμα, τα σπίτια τους κάηκαν και λεηλατήθηκαν. Τον Απρίλιο του 1731, οι Έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Παόμια και κατέφυγαν στο Ajaccio.

σαν ελληνική σημαία δεν μοιάζει;

Το 1768 οι Γάλλοι απέκτησαν τον έλεγχο της Κορσικής και ο φιλέλλην κυβερνήτης, κόμης ντε Μαρμπέφ, προστάτεψε τους έλληνες κατοίκους και λίγο αργότερα (1775) υπό την ηγεσία του George-Marie Stephanopoli, οι περισσότεροι Έλληνες άποικοι μετακόμισαν από το Ajaccio στο Cargèse, όπου μέχρι το 1784 ζούσαν ακόμη 386 Έλληνες. Σήμερα, μόνο η εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος και μια επιτύμβια στήλη θυμίζουν την ελληνικότητα της πόλης.

 

ο Άγιος Σπυρίδων όπως φαίνεται απο απέναντι

 

 

 

Αντικρυστά, σαν να βρίσκομαι στη Σύρο, υπάρχει μια ρωμαιοκαθολική εκκλησία και ακριβώς απέναντι η ελληνική βυζαντινή εκκλησία (Άγιος Σπυρίδων) που χρονολογούνται από το 19. αιώνα. Το αποκορύφωμα της πρώτης είναι το εσωτερικό της με τους πίνακες ζωγραφικής «trompe l'oeil» και η θέα από τη βεράντα, ενώ της δεύτερης το τέμπλο της.

 

 

 

 

 

Νομίζω ότι βρίσκομαι στο Salzburg της Αυστρίας που όλα θυμίζουν Μότσαρτ. Έτσι και εδώ, στο Ajaccio της Κορσικής, όλα θυμίζουν Ναπολέοντα: Cours Napoleon είναι ο κεντρικός δρόμος του Ajaccio χτισμένος με εντολή του ίδιου του Αυτοκράτορα, Maison Bonaparte είναι το σπίτι και η γενέτειρά του.  Μνημεία, δρόμοι, πλατείες, ξενοδοχεία, μπιστρό, μπαρ, καφέ ακόμα και το αεροδρόμιο φέρουν το όνομα του Ναπολέοντα. Όλη η πόλη είναι ένα άγαλμα, ποιανού άραγε;; ο Ναπολέων ντυμένος με ρωμαϊκή ενδυμασία έφιππος στην Place De Gaulle, ο Ναπολέων σε μια ηρωική στρατιωτική στάση στην Place d'Austerlitz και ο Ναπολέων υψώνεται πάνω από ένα σιντριβάνι στην Place Foch. Ακόμη και τα πεζοδρόμια φέρουν το έμβλημά του! 

 

παρέα με το Βοναπάρτη στη Βουλή της Κορσικής

στη Βουλή...

...στα σοκάκια

...ακόμη και στο πεζοδρόμιο

 

Αν και έχουν περάσει σχεδόν 250 χρόνια από τη γέννησή του (1769), ο Ναπολέων εξακολουθεί να βρίσκεται στο επίκεντρο της ταυτότητας αυτής της υπέροχης και κοσμοπολίτικης πόλης του Ajaccio, που στα ελληνικά λέγεται Αιάκιον.

πανίδα και...

χλωρίδα

Ajaccio, η ιστορία του ξεκινά γύρω στο 2. αιώνα ως ρωμαϊκό λιμάνι στους εμπορικούς δρόμους μεταξύ της Ιταλίας, της Γαλλίας και της Ιβηρικής Χερσονήσου. Μέχρι τον 6. αιώνα (591), η πόλη ήταν αρκετά σημαντική ως επισκοπή έδρα και είχε την υποστήριξη του Πάπα Γρηγορίου του Μεγάλου. Με την πτώση της Ρώμης, η Κορσική, όπως και άλλες επαρχίες τής ρωμαικής αυτοκρατορίας, έπεσε σε παρακμή μέχρι το 13. αιώνα όπου η μεγάλη Ναυτική Δημοκρατία της Γένοβας άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον.

 

Το 15. αιώνα, οι Γενοβέζοι ξαναέχτισαν το Ajaccio σε μια νέα τοποθεσία, όπου βρίσκεται σήμερα το κέντρο της παλιάς πόλης και έμειναν εκεί μέχρι τα τέλη του 18. αιώνα.

 

 

Η ιστορία της Κορσικής βρίθει από εξεργέσεις και αιμοτυχίες με την πιο σημαντική εξέγερση υπό τον Πασκουάλε Πάολι και τα κορσικανά παλικάρια του που ανέλαβαν τον έλεγχο μεγάλου μέρους του νησιού, αλλά απωθήθηκαν απο τους Γενοβέζους. Τελικά, οι γενοβέζοι βαρέθηκαν τις εξεργέρσεις και "αποφάσισαν"  να την πουλήσουν στους Γάλλους το 1768, που είναι μια σημαντική ημερομηνία, επειδή η μάνα του Ναπολέοντα συνέλαβε το σπερματοζωάριο του πατέρα του και την επόμενη χρονιά (1769) γεννήθηκε ο Ναπολέων ως Γάλλος πολίτης στο Ajaccio. Τι θα μπορούσε να είχε συμβεί για τη Γαλλία και ίσως για όλη την ανθρωπότητα, αν η μάνα του ήταν πιο καρτερή και ο Ναπολέων είχε γεννηθεί νωρίτερα ως Γενουάτης πολίτης; Ιδού η απορία!

 

Στο δεύτερο μισό του 19. αιώνα, το Ajaccio έγινε ένας χειμερινός ηλιόλουστος και κοσμοπολίτικος προορισμός για τους πλούσιους της Ευρώπης, ειδικά τους Άγγλους, που έβλεπαν την πρωτεύουσα της Κορσικής ως μια εναλλακτική λύση της Νίκαιας και τις Κάννες. Η πόλη έγινε τόσο αγγλόφωνα δημοφιλής, που χτίστηκε μια Αγγλικανική εκκλησία (1878), ενώ μέρος της παλιάς πόλης έγινε γνωστό ως le quartier des étrangers (η συνοικία των ξένων). Τα περισσότερα από τα πιό όμορφα κτίριά της χρονολογούνται από εκείνη την εποχή (Ex Grand Hotel 1869, Château Conti 1878 και Hotel Palace-Cyrnos 1880).

 

Μια σημαντική στιγμή για το Ajaccio είναι ο Σεπτέμβριος του 1943, όταν η πόλη έγινε η πρώτη πόλη της Γαλλίας που απελευθερώθηκε από τη ναζιστική κατοχή.

 

 

 

Σήμερα, το Ajaccio είναι μια ευχάριστη πόλη για επίσκεψη, είτε σας ενδιαφέρει ο Ναπολέων είτε όχι. Δεντρόφυτες λεωφόροι (allee) και δρόμοι συναντώνται σε ανοιχτές πλατείες, όπου σπάνια συναντάς φανάρια, παντού υπάρχουν τα round-about. Εστιατόρια, μπιστρό, καφέ και μπαρ ξεχύνονται στα πεζοδρόμια σε τυπικό γαλλικό στιλ και μια καθημερινή αγορά στην Place Foch γεμίζει τον πρωινό αέρα με πειρασμούς απο κρουασάν μέχρι μηλόπιτες και φρεσκοψημένες μπαγκέτες.

 

 

 

 

Σήμερα είναι 16 Σεπτεμβρίου, η Ευρωπαική Ημέρα Πολιτιστικής Κληρονομιάς και το κορσικανικό κοινοτικό πρόγραμμα συμμετέχει στη διοργάνωση με ξεναγήσεις, συναυλίες και πολλές άλλες δραστηριότητες μία απο τις οποίες είναι η δημόσια επίσκεψη της τοπικής βουλής (η Κορσική έχει το status quo μιας αυτόνομης συνέλευσης). Ευκαρία λοιπόν να επισκεφτούμε τη βουλή τους και να βγάλουμε και σχετικό λόγο! 

όταν έλαβα το βήμα στη βουλή, η αντιπολίτευση αποχώρησε!

το κοινοβούλιο των κορσικανών

το μελλοντικό μου γραφείο ως προέδρου της Βουλής

Μην παραλείψετε να επισκεφτείτε το σπίτι της παιδικής ηλικίας της οικογένειας του Ναπολέοντα (Maison Bonaparte) αν και εξωτερικά δεν προσδίδει την αίγλη αυτού του σπουδαίου άνδρα που τελικά πέθανε ξεχασμένος (σε ηλικία 51 χρονών) στο νησί της Αγίας Ελένης, ένας εξωτικός ηφαιστειογενής προορισμός  στο Νότιο Ατλαντικό Ωκεανό, εκεί που θέλω να ταξιδέψω όχι ως εξόριστος αλλά ως εξερευνητής του.

 

ποιός άλλος;; ο Ναπολέων

 

εμβληματική φιγούρα: γιατί οι πολιτικοί αγνοούν τη δολοφονία ενός ακτιβιστή για το κλίμα;

Olmeto by night, μια γραφική παλιά πόλη, σκαρφαλωμένη στην πλαγιά ενός βουνού, με θέα στον υπέροχο Baie de Propriano, με ήπιες πλαγιές από βελανιδιές και ελιές που κάποτε ήταν ο πλούτος της περιοχής. Σπίτια που βρίσκονται σε ψηλούς πέτρινους τοίχους και παλιές κόκκινες κεραμοσκεπές, θολωτά περάσματα και στενά δρομάκια στρωμένα με τραχιά πέτρα, προστατευμένα από πύργους με πολεμίστρες.

 

Μένουμε στο ξενοδοχείο της Santa Maria, απέναντι απο την ομώνυμη εκκλησία του 9. αιώνα, κτισμένη σε ρωμαικό στυλ και δειπνήσαμε στο εστιατόριό του που με τη μουριά πάνω από τα κεφάλια μας μου θύμιζε ελληνικές βραδιές κάπου στο Κεφαλάρι.

 

 

8. μέρα (17Sept) Bonifacio (⭐⭐⭐⭐), cliff walk, camping in Ghisoni

Bonifacio, μια πόλη που μου θύμισε Ιρλανδία, αλλά και Μονεμβασιά. Λίγες πόλεις μπορούν να καυχηθούν για μια τόσο οχυρωματική θέση, όπως είναι το Bonifacio!  Δεν είναι μόνο τα ασβεστολιθικά γκρέμια (σαν τα Cliffs of Moher) που εκτείνονται κατά μήκος της παραλίας και για 2 περίπου χιλιόμετρα, αλλά και το φρούριο (σε στυλ Μονεμβασιάς) με θέα 360 μοιρών να ελέγχει όλη την ακτογραμμή και μεγάλη έκταση του Τυρρηνικού Πελάγους, ακόμη και τη γειτονική Σαρδηνία. Φαίνεται (και είναι) μια απόρθητη πόλη, με την Ακρόπολη (9. αιώνας)  να περιστοιχίζεται από οχυρά τείχη που σε τέτοια διάσταση δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου.

 

Bonifacio με την πρώτη ματιά

Ανεβαίνετε με το αυτοκίνητο, μέσα από θολωτές στοές και βρίσκετε parking οπουδήποτε (90 λεπτά κοστίζουν 3 ευρώ, ενώ 91+ λεπτά κοστίζουν 20 ευρώ, σαν να σας λένε καθίστε εδώ μόνο 1,5 ώρα). Η πόλη (μοιάζει της Μονεμβασιάς) είναι γεμάτη απο στενάκια και λαβυρίνθους, είναι πολυσύχναστη, είναι καθαρά μια σούπερ τουριστική πόλη.

 

στα στενά σοκάκια της πόλης

Εδώ, έχετε πολλά πράγματα να επισκεφτείτε: εκκλησίες και παρεκκλήσια προσφέρουν ιστορικό και αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Η επίσκεψη στον πύργο της είναι top, όπως και η πανοραμική κατάβαση (και η επακόλουθη ανάβαση!) του Escalier du Roi d'Aragon, του οποίου τα 187 σκαλοπάτια που οδηγούν στη θάλασσα κάτω, είναι λαξευμένα στο νότιο πρόσωπο του βράχου. Και μετά ανάβαση στον πύργο (Torrione) που βρίσκεται ακριβώς δίπλα του.

 

ο πύργος του Escalier du Roi d'Aragon

 

Συνεχίζετε και διέρχεστε από εγκατελλειμένους στρατώνες, ενώ στο άκρο της πόλης (που μοιάζει σαν χερσόνησο στους χάρτες της Google) είναι το νεκροταφείο, Campu Santu όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι που έχει τη φήμη ότι είναι ένα από τα πιο όμορφα της Μεσογείου! Είναι πραγματικά μία πολιτεία, με δρομάκια και οικογενειακούς τάφους σαν μικρά κουκλόσπιτα. Όσο κυνική και να φαίνεται αυτή η άποψη εντούτοις το περιβάλλον δεν προσδίδει κάτι το θλιβερό ή μάταιο, αντίθετα συλλογάσε πόσο τυχεροί θα είναι αυτοί που μένουν εδώ και έχουν πρώτο τραπέζι πίστας στο απέραντο πέλαγος και μάλιστα χειμώνα-καλοκαίρι! 

 

 

το νεκροταφείο Campu Santu και όχι μεζονέτες!

 

Στην ίδια περιοχή υπάρχει και το Le Gouvernail, μία πρώην στρατιωτική τοποθεσία σκαλισμένη στο βράχο και που κατεβαίνεις μία μακρά σήραγγα 168 σκαλιών. Αυτή η σήραγγα καταλήγει σε έναν υπόγειο χώρο, πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας προσφέροντας ασφαλή έλεγχο στην κίνηση του στενού. Χτισμένο το 1880 από Γάλλους στρατιωτικούς μηχανικούς, το Le Gouvernail ήταν το παρατηρητήριο στην είσοδο του λιμανιού και του στενού του Bonifacio. Εξοπλισμένο με έναν ισχυρό προβολέα, που κινιόταν πάνω σε σιδηροτροχιές, φώτιζε το στενό μέχρι και τις ακτές της Σαρδηνίας κατά τη διάρκεια της νύχτας. Όποιος έχει δει στο netflix την παλαιά ταινία τα Κανόνια του Ναβορόνε, μπορεί να συγκρίνει τα επάκτεια πυροβολεία της ταινίας με αυτόν εδώ το χώρο.

 

Το Bonifacio βρίσκεται σε τέτοια στρατηγική θέση που πολλοί και διαφορετικοί λαοί το κατέλαβαν σε διάφορες περιόδους: Φοίνικες, Καρχηδόνιοι, Φωκαείς και Ρωμαίοι. Αρχικά, ονομαζόταν Calcosalto (ίσως απο τα ασβετολιθικά πετρώματά του) και μετονομάστηκε στο όνομα του Βονιφάτιο Β', Μαρκήσιου της Τοσκάνης. Αποικίστηκε από τους Γενουάτες που επέβαλαν σημαντικές στρατιωτικές δομικές τροποποιήσεις στην πόλη, ενισχύοντας τα τείχη που είναι πραγματικά απόρθητα και άντεξαν σε πολλαπλές επιθέσεις ανά τους αιώνες, αλλά αποδείχθηκαν άχρηστα μπροστά στην τρομερή πανώλη που θέρισε (1528) τους κατοίκους της πόλης και τους εξολόθρεψε σχεδόν όλους!

Η Ιρλανδία έχει τα Cliffs of Moher και η Κορσική τα Cliffs of Bonifacιo. Πρόκειται για έναν ευχάριστο περίπατο (ούτε πεζοπορία θα τόλεγα) που ξεκινά από την ανατολική πλευρά της παλιάς πόλης και ακολουθεί ένα διάδρομο κατά μήκος των ασβεστολιθικών βράχων. Είναι πράγματι ένα σπουδαίο cliff μήκους 2 περίπου χιλιομέτρων μέχρι το φάρο (Capu Pertusatu) που είναι στρατιωτική περιοχή του γαλλικού ναυτικού.

 

Είναι ένας χαλαρός περίπατος με φανταστική θέα στο Bonifacio (θα τραβήξετε άπειρες φωτογραφίες) και που μας προετοιμάζει για τα αυριανά δύσκολα τελευταία ορειβατικά.

ο φάρος Capu Pertusatu

Ώρα της επιστροφής. Ξεκινάμε για τη ΒΑ πλευρά της Κορσικής, στο ορεινό Ghisoni (2ώρες με το αυτοκίνητο), ένα όμορφο χωριουδάκι πνιγμένο μέσα στο πράσινο που διαθέτει ένα απλό αλλά συμπαθητικό camping, κυρίως όμως έχει ευγενικούς γάλλους ιδιοκτήτες. Οι υπηρεσίες  του είναι λίγες, αλλά βασικά δεν του λείπει τίποτα! Πατέρας και γιός πραγματικά φιλικοί και ευδιάθετοι για κουβέντα και βοήθεια στις ορειβατικές μας αναζητήσεις.

 

  

 

Chisoni

Ο γυιός μάς έλεγε ότι ασχολείται με την ορεινή διάσωση (είναι το τρίτο μέλος πληρώματος ενός ευέλικτου ελικοπτέρου) που είναι πραγματικά χρήσιμη στην περιοχή που διαθέτει δυο πολύ απότομα βουνά (απαιτούν αναρρίχηση) και τα ονόματά τους προσδίδουν φόβο και τόλμη, λέγονται Rocher de Christe Eleison (1260 μ) και Punta Kyrie Eleison (1535μ), δηλαδή έχουν χριστιανικά ονόματα. Ποιός ξέρει τί τάμα θα είχε πέσει εδώ απο ορειβάτες και συγγενείς τους! Τα ίδια ονόματα έχουν και οι τοπικές μπύρες που παράγει το τοπικό ζυθοποιείο με γεύσεις εντελώς διαφορετικές απο τις συνηθισμένες μπύρες. Άλλες γλυκίζουν και άλλες είναι πικρές. 

 

η κορυφή KYRIE ELEISON εξ ου και το όνομα της μπύρας

 

9. μέρα (18Sept) Monte Renoso(💪💪), camping in Haut Asco

Η Κορσική είναι διάσημη για τα γρανιτένια βουνά της (αριθμεί περίπου 40 κορυφές άνω των 2000μ). Βρίσκονται κυρίως στο βόρειο τμήμα του νησιού, σε σχήμα S και εκτείνονται από βορρά προς νότο. Ενώ τα ψηλότερα και πιο εντυπωσιακά βουνά (Monte Cinto, Rotonto) βρίσκονται στο  βόρειο τμήμα της, κάποια άλλα στο νότο είναι μάλλον απομονωμένα και μακριά το ένα από το άλλο προσφέροντας έτσι μακρινή θέα. Ένα από αυτά, που βρίσκεται κοντά στο κέντρο της Κορσικής είναι το Monte Renoso με υψόμετρο 2352 μέτρα, από τα ψηλότερα βουνά στο νότιο μισό του νησιού.

 

ξεκινάμε απο το χιονοδρομικό σταθμό Capanelle

στο βάθος φαίνεται το monte Renoso

 

 Από το Ghisoni, το σημείο εκκίνησης της πεζοπορίας απέχει περίπου 7 χιλιόμετρα σε άσφαλτο. Εδώ, είχαν δημιουργηθεί πίστες σκι (δεκαετία '70) οι οποίες εγκαταλείφθηκαν λόγω έλλειψης χιονιού. Σήμερα ο χιονοδρομικός σταθμός στο Capanelle χρησιμεύει αποκλειστικά ως το μονοπάτι για την ανάβαση στο βουνό.

Η διαδρομή προς το Monte Renoso είναι μια πεζοπορία διάρκειας 2 ωρών. Μια βραχώδη πλαγιά πρέπει να ανεβούμε, συναντώντας τη λίμνη Bastani (2050μ) και να τραβερσάρουμε προς το Punta Basinello (2247μ) πριν φτάσουμε στην πλατιά κορυφογραμμή που οι υψομετρικές διαφορές είναι πολύ μικρές.

 

 

  

 

Στην κορυφή υπάρχουν δυνατοί και ισχυροί άνεμοι που σαρώνουν τις κορυφές και μειώνουν συχνά τη θερμοκρασία σε μονοψήφια νούμερα, ακόμη και το καλοκαίρι. Ένας μεγάλος σταυρός και ένα γλυπτό με το κεφάλι ενός Μαυριτανού κοσμούν την κορυφή του Monte Renoso.

 

ο μαυριτανός

 

Η σημερινή πορεία ήταν εύκολη και προπονητική. Έγινε περισσότερο για να εξοικειωθούν οι τετρακέφαλοι για τη διάσχιση του Monte Cinto της αυριανής μέρας, μίας διασχισης δυνατής και επίπονης. Με το αυτοκίνητο οδηγούμε περίπου 2 ώρες για να φτάσουμε στο L' haut asco απο όπου ξεκινά βασικά το μονοπάτι για το Cinto και το καταφύγιο Tighiettu. Βρισκόμαστε ήδη στην 9. μέρα του οδοιπορικού και προσπαθούμε να μην σκεφτόμαστε την κούραση. Θα διανυκτερεύσουμε σε camping της περιοχής για να ξεκινήσουμε αυριο το πρωί όσο δυνατό πιο νωρίς. Η ημέρα προβλέπεται δύσκολη και απρόβλεπτη και έτσι προέκυψε!

 

camping in Haut Asco λίγο πριν τη μεγάλη ανάβαση

10. μέρα (19Sept) Monte Cinto (💪💪💪💪), Refuge Tighiettu

Το monte Cinto είναι η ψηλότερη κορυφή του νησιού, στα 2706 μέτρα υψόμετρο. Οι ντόπιοι την ονομάζουν toit de la Corse (στέγη της Κορσικής) και υπάρχει λόγος γιαυτό: μετά το δραματικό ατύχημα του 2015, στο θρυλικό Cirque de la Solitude, η ιστορική διαδρομή του GR20 (Etape 4) χρειάστηκε να υποστεί τροποποίηση και να χαραχθεί μια νέα διαδρομή. Έτσι, στην είσοδο του χιονοδρομικού σταθμού δημιουργήθηκε ένα εντελώς νέο μονοπάτι που φτάνει στο διάσελο (Pointe des Eboulis, 2607m). Εδώ, είναι υποχρεωτικό ένα διάλλειμα για ανασύνταξη και σχεδιασμό για το επόμενο βήμα.

η σημερινή ζόρικη διαδρομή του GR20

Η ανάβαση δεν συνιστάται με κακές καιρικές συνθήκες λόγω ολισθηρότητας των βράχων. Σε περίπτωση χιονού, η χρήση κραμπόν είναι υποχρεωτική. Ο κίνδυνος είναι μεγάλος.

 

μόλις ξεκινήσαμε βλέπουμε την κορυφή που θα φτάσουμε μετά απο 4 ώρες

συνεχής αναβαση μέσα απο βράχους και σάρες

ρίχνουμε μια ματιά σε αυτούς που ...ακολουθούν!

εκεί ψηλά: το διάσελο που θα φτάσουμε μετά από 1,5 ώρα

ναι... αυτό ανεβήκαμε και άλλο τόσο

 

 

Από εδώ, Pointe des Eboulis, ξεκινά το επόμενο σκέλος της σημερινής ανάβασης. Αν θα ανέβουμε στην κορυφή του Cinto, αν και φαίνεται κοντά, η διαδρομή με επιστροφή είναι περίπου 3 ολόκληρες ώρες. Είναι βραχώδης και ακολουθείς πιστά τα σημεία, που κάποια στιγμή κατεβαίνουν (φαινομενικά) προς την πεδιάδα, αλλά μετά ξαναπέρνουν την ανηφόρα. Αυτό ήταν το λάθος μας και πήραμε λάθος δρόμο με αποτέλεσμα να βγούμε σε αδιέξοδο (γκρεμός) και να γυρίσουμε πίσω ακολουθώντας πλέον το σωστό δρόμο, μέσα απο στενά περάσματα βράχων, εκ νέου σκαρφαλώματα και πάλι απο την αρχή. 

 

 

στο διάσελο με πολύ αέρα

Pointe des Eboulis: στο διάσελο μετά απο 4 ώρες

... συνεχίζουμε για κορυφή εμείς οι άμοιροι!

άντε να προχωρήσεις σε τέτοιο πεδίο

 Επιτέλους, βλέπουμε την τελική ανηφόρα και παίρνουμε θάρρος. Τι θάρρος, που προχωράμε μέσα σε μία καυτή μέρα και δεν προνόησα να πάρω το σακίδιο μαζί μου και δειψούσα αφάνταστα. Το ...να εδώ κοντά είναι... μου κόστισε την τελική ανάβαση, εγκατέλειψα την προσπάθεια και γύρισα πίσω, στα 2607 μέτρα, περιμένοντας την υπόλοιπη ομάδα που δεν χαμπάριαζε.

 

 

monte Cinto, τόσο κοντά όσο και μακρυά... 1,5 ώρα δρόμο!

η κορυφή, όπως μου την διηγήθηκαν

 

 

Η ομάδα επέστρεψε μετά απο αρκετή ώρα και σχεδιάσαμε το τρίτο βήμα, την τελική πορεία προς το καταφύγιο Tighiettu παίρνοντας λάθος μονοπάτι προς τη λίμνη Lac du Cinto στα 2300 μέτρα. Είχαμε να κατέβουμε 300 μέτρα μέσα σε ένα απότομο λούκι (σαν του Μύτικα αλλά κάπως καλύτερο) και μετά να ανέβουμε περίπου 200 μέτρα για να ρούμε το σωστό μονοπάτι. Και δεν ήταν η ανάβαση των 200 μέτρων, αλλά η σάρα που μας παρέσερνε συνεχώς προς τα πίσω. Ένα βήμα μπροστά, δύο πίσω. Εδώ, βασανιστήκαμε για τα καλά. Βρήκαμε τρόπο όμως βαδίζοντας πάνω σε στέρεα βράχια και έτσι μετά από 40 λεπτά πατούσαμε πάλι το GR20. Τελικά, καθυστερήσαμε γύρω στη 1,5 ώρα.

 

ακόμη δεν έχουμε καταλάβει ότι πήραμε λάθος μονοπάτι

άγρια κατεβασιά

Lac du Cinto και ανακαλύπτουμε ότι πήραμε λάθος μονοπάτι

..και πρέπει να (ξανα)ανέβουμε αυτή τη φοβερή σάρα

 

Το καταφύγιο (σε υψόμετρο 1690 μέτρα), αν και φαίνεται από μακρυά, βρίσκεται σε απόσταση περίπου 3 χιλιομέτρων και απαιτεί τουλάχιστον μια 2ωρη πορεία πάνω σε βραχώδες τερραίν, αλλά τουλάχιστον πιό ήπιο. Περάσματα, σκαρφαλώματα και κατηφορικές ακροβασίες συνεχίζονται αλλά λιγότερο κουραστικές. Όλα τα ατυχήματα γίνονται στα τελευταία της διαδρομής όταν είσαι κουρασμένος και εξαντλημένος.

συνεχίζουμε προς καταφύγιο σε πετρώδες περιβάλλον

Φτάνουμε γύρω 6.30 μ.μ. στο καταφύγιο (ξεκινήσαμε 7.00 το πρωί) και πάμε αμέσως στη reception για αντίσκηνα. Ο καταφυγιάς και η παρέα του απρόσιτοι και σκυθρωποί. Του ζητάμε φαγητό και μας αρνείται γιατί αργήσαμε και αυτοί παίρνουν παραγγελίες μέχρι τις 6.00... σαν να μην ξέρουν ότι η διαδρομή έχει απρόοπτα... έπρεπε να είχατε κάνει παραγγελία... μας λέει ....καλά τότε, μια φέτα ψωμί....  .....δεν έχω ψωμί για σας.... μας λέει... έχω κονσέρβες στο ράφι με ραβιόλα.... όχι δεν θέλουμε ραβιόλια..... του λέμε και μένουμε νηστικοί! Του ζητάμε να φορτίσουμε το κινητό μας, δεν ξέρουμε τί θα μας προκύψει αύριο και αρνείται.... ευτυχώς, μας δίνει δυο αντίσκηνα και πέφτουμε για ύπνο από τις 8 παρά 10... πρώτη φορά κοιμάμαι τόσο νωρίς, όμως ο καιρός χαλάει....

 

η ορεινή διάσωση λειτουργεί στη γαλλία και είναι δωρεάν

τόσο κουρασμένοι και πεινασμένοι που κοιμηθήκαμε απο τις 8.00

 

 

11. μέρα (20Sept) Cirque de la Solitude Vallone (💪), Calasima, Ponte Leccia, hotel Catagnu

Ξημερώνει μια μέρα που μπορεί να μην είχε ανάβαση αλλά πολύ περιπέτεια. Ήδη στις 5.30 είχαμε πακετάρει και πακεταριστεί και περιμέναμε τον οδηγό για να μας οδηγήσει, διαμέσου το περίφημου Cirque de la Solitude, πίσω στο σημείο της χθεσινής εκκίνησης, δηλαδή στο σταθμό σκι του Haut Asco. Το μονοπάτι αυτό είναι γνωστό για την τεχνική του δυσκολία που χωρίς την υποβοήθηση αλυσίδων, η διάβασή του θα απαιτούσε τεχνικές αναρρίχησης και σχοινιές. Δυστυχώς, το 2015 υπήρξε μια μεγάλη κατολίσθηση, το ανάγλυφο του βουνού άλλαξε και το μονοπάτι χάθηκε. Έτσι, η διάσχισή του προτείνεται μόνο με καθοδήγηση απο οδηγό, διαφορετικά υπάρχει περίπτωση να χαθείτε και να σας ψάχνουν τα εναέρια μέσα.

 

Cirque de la Solitude

 

Η ώρα περνούσε και οδηγός δεν εμφανιζόταν. Ο καιρός ήταν συννεφιασμένος, το πήγαινε για βροχή. Ρωτάμε τον καταφυγιά αν έλαβε μήνυμα απο τον οδηγό και αυτός έκανε τον κινέζο. Η ώρα προχωρούσε, ήταν 7.30. Για πρωινό ούτε συζήτησε. Ήπιαμε μόνο ένα καφέ μαυροζούμι, ενώ ο καταφυγιάς μετρούσε τις φέτες απο παξιμάδια μπας και του κλέψουμε κανένα ψίχουλο. Ξεφτίλα ολκής. 

 

προσέχτε τις ώρες! 7.50... ξαφνικά, το τσιράκι του έρχεται και μας λέει ότι ο οδηγός έστειλε μηνυμα ότι ακυρώνει τη διάσχιση λόγω κακοκαιρίας και λυπάται πολύ!! Τι να πεις και τι να μολογήσεις: σκεφτήκαμε πως αν επιστρέφαμε απο τη χθεσινή διαδρομή θα είχαμε τα ίδια καιρικά φαινόμενα, η μόνη διαφυγή ήταν μπροστά αλλά προς τα που;. Ρωτάμε το τσιράκι και μας λέει ...προχωράτε κάτω μέχρι να πιάσετε σήμα στο κινητό, καλέστε ταξί νάρθει να σας πάρει.. μιλάτε γαλλικά...; 8.00 του στέλνουμε μια Χριστοπαναγία και βουρ απο αυτό το αφιλόξενο καταφύγιο.... 8.40 φτάνουμε στο καταφύγιο Vallone, ένα συμπαθητικό καταφύγιο με συζητήσιμο καταφυγιά. Μας λέει .....έχετε δρόμο 1,5 ώρα με τα πόδια μέχρι την άσφαλτο, θα φτάσετε μετά στο χωριό Calasima και απο εκεί φεύγει στις 10.00 ένα μικρό βανάκι, αυτό θα πάρετε.... Μάλιστα, μάς φώτισε .... μετά βίας να το προλάβουμε....

 

καταφύγιο Vallone

εδώ χωρίζει τα μονοπάτια μας απο το GR20

 

9.05.. απο εδώ, τα μονοπάτια χωρίζουν. Αποχαιρετούμε το GR20 που δεν θα το ξανασυναντήσουμε (συνεχίζει προς τα δεξιά), ενώ εμείς παίρνουμε το αριστερό μονοπάτι με κίτρινη σηματοδότηση. Περπατάμε μέσα σε δάσος και επιταχύνουμε.... 9.40... βλέπουμε δυο ορειβάτες που ανεβαίνανε και τους ρωτάμε πόσο μακρυά είναι το Calasima.... αααα έχετε μια ώρα δρόμο ακόμη.... ωχ αμάν.... παρόλα αυτά επιταχύνουμε.... 9.45 συναντάμε σε ένα ξέφωτο μια παρέα ιταλών που με το καραβάν τους ετοιμάζονται να φύγουν. Χωρίς να τους ρωτήσουμε, λέμε ότι πάμε στο Calasima και να μας πάρουν μαζί τους. Την αυθάδειά μας δεν την κατάλαβαν (ευτυχώς), ευχάριστοι τύποι μάς βάζουν στο όχημα, τακτοποιούν τα σακίδιά μας που έπιαναν πολύ χώρο και ξεκινάμε. 9.50 είμαστε στην άσφαλτο παρέα με το σκυλάκι τους που ήρθε και κάθισε στα γονατά μου, είχε συνηθίσει τη θέση του συνοδηγού.

 

 

 

ο φίλος μου ο ιταλός...

 

10.01... φτάνουμε στο Calasima, που θεωρείται το ψηλότερο χωριό της Κορσικής (1095μ υψόμετρο) και τους χαιρετάμε στα γρήγορα βλέποντας το βανάκι να προσεγγίζει το χωριό. Αμ δε... οι Ιταλοί θέλαν κουβέντα, ανταλλάξαμε τηλέφωνα και διευθύνσεις για να μας επισκεφτούν, φιλιόμαστε και τρέχουμε. 10.05... μπαίνουμε στο δρόμο για να σταματήσει ο οδηγός που ήδη είχε ξεκινήσει.... επιβιβαζόμαστε..ουφ! και με την άνεση χιλίων καρδιναλίων του λέμε ότι πάμε στο haut Asco.... μα εκεί δεν πάω.... θα σας αφήσω στο Ponte Leccia.... γαμώ την καντεμιά μας ψυθυρίζουμε.... 10.30.. Περνάμε όμορφα χωριά και διερχόμαστε κοντά απο τη λίμνη Calacuccia, που χθες την βλέπαμε απο την κορυφή του Cinto. Ο δρόμος D84 οδηγεί μέσα απο μία απρόσιτη χαράδρα με στενό δρόμο, που τη διαρρέει ο ποταμός Golo, άρα έτσι λέγεται και αυτή... 11.30 φτάνουμε στο σιδηροδρομικό σταθμό του Ponte Leccia και αρχίζουμε ποδαράτα μια διαδρομή μέχρι να φτάσουμε σε κομβο όπου περνούν πολλά οχήματα για το Asco και απέχει ακόμη 27 χιλιόμετρα! 

 

το φαράγγι Golo

εδώ μας αφήνει το βανάκι και συνεχίζουμε με τα πόδια μέχρι ένα ώτο-στοπ

έχουμε 27 χλμ με ώτο-στοπ

12.15 κάναμε το πρώτο ωτο-στοπ και η τεχνική έπιασε. Ο οδηγός, ένας ντόπιος που έμοιαζε πολύ με κορσικανό πειρατή  μας λέει... έχω χρόνο να σας παω όπου θέλετε... του λέμε Asco...α είναι μακρυά, δεν πάω μέχρι εκεί... και μας αφήνει 7 χιλιόμετρα παραπάνω. Έχουμε ακόμη 20 χλμ να διανύσουμε. Αρχίζουμε ένα νέο ωτο-στοπ που αυτή τη φορά δεν πιάνει. Είμαστε δυο και πολλοί δεν έχουν θέσεις. Σκεφτόμαστε λοιπόν να μείνω πίσω και ο έτερος Δημήτρης να συνεχίσει μόνος του μέχρι το τέλος και να επιστρέψει με το όχημα.... 12.45 το κόλπο πιάνει. Σταματά ένα βανακι γερμανικό με φοιτητές, τίνγκα στην κάνναβη και στη μαστούρα... 13.20 βλέπω το όχημά μας και αναθαρρύνω... 13.30.. πεινασμένοι, κουρασμένοι και αφυδατωμένοι συνεχίζουμε το ταξιδι μας (50 λεπτά οδήγημα) προς το San Nicolao... θέλω επειγόντως ξενοδοχείο, το σώμα μου το ζητά...και μένουμε στο Catagnu. Στο δρόμο συζητάγαμε την 7ωρη περιπέτειά μας και διαπιστώναμε ότι το κομβικό σημείο τύχης ήταν η συνάντηση με τους ιταλούς, αν δεν τους είχαμε συναντήσει θάμασταν ακόμη στους δρόμους.... viva Italia! 

 

στο βάθος το monte cinto για να μας θυμίζει τη σημερινή μέρα

Για να φανταστείτε την παράκαμψη που κάναμε υποθέστε ότι είστε στον Όλυμπο και δεν μπορείτε να κατέβετε απο το μονοπάτι προς τα Πριόνια και επιστρέφετε απο Άγιο Αντώνιο-Βρυσοπούλες. μία κυκλική διαδρομή 90 χιλιομέτρων. Κάτι ανάλογο καταφέραμε και εμείς... no bad!

 

το ακατόρθωτο: πεζοπορία, ορειβασία, βανάκι, 3x ώτο-στοπ

 

camping ή ξενοδοχείο: ιδού η απορία

 

12. μέρα (21Sept) La Porta, San Petrone (💪💪), Penta-di-Casinca (⭐⭐), camping Calamar

Αν και είναι μικρά, τα ορεινά χωριά της Κορσικής διατηρούν την ιστορική τους γοητεία, έτσι όπως αγκαλιάζουν τους λόφους και  επομένως συνιστάται μια επίσκεψη ως μέρος της περιήγησής μας.

 

La Porta, ένα ορεινό χωριό στους πρόποδες του San Petrone

 

Διερχόμαστε από πολλά τέτοια ορεινά χωριά και περιπλανιόμαστε κάνοντας στάση στην ενδοχώρα, βόλτα στην πλατεία του χωριού, φωτογραφίζοντας την καθημερινή ζωή των κατοίκων, όπως τους κάδους αρμέγματος να τους έχουν μετατρέψει σε γλάστρες, ακόμη και βρύσες, πλυντήρια ή και τις πέτρες ενός παλιού πολυτελούς σπιτιού, γεμάτο ιστορία.

 

 

 

Ανοίγουμε διάπλατα το διάφραγμα της φωτογραφικής μας μηχανής και αξιοποιούμε την κάθε στιγμή... της γαλήνης και της πέτρινης ομορφιάς. Όλα τα σπίτια είναι πέτρινα και έχουν μείνει απαράμιλλα ίδια όταν τα συγκρίνουμε με παλιές σέπια φωτογραφίες που μας προκαλούν για συγκρίσεις.

 

La Porta και San Petrone

 

Ένα απο αυτά τα παραδοσιακά χωριά είναι το La Porta που βρίσκεται σε ορεινή περιοχή με υπέροχη θέα, όπως το αντικρύζεις απο μακρυά κι είναι φωλιασμένο σε δάση απο καστανιές και στους πρόποδες του San Petrone (1767m). Στην πλατεία του χωριού δεσπόζει η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή (18. αιώνας), μια πολύ εντυπωσιακή εκκλησία σε στυλ μπαρόκ με εσωτερική  διακόσμιση της οποίας το πληθωρικό της ύφος διαθέτει πολύχρωμες τοιχογραφίες (που θυμίζουν Caravaggio, μόνο που δεν είναι), έπιπλα, γλυπτά και μια ενδιαφέρουσα συλλογή έργων τέχνης με χρονολογίες 18. και 19. αιώνα. Ακριβώς δίπλα στην εκκλησία υπάρχει ένα περίτεχνο καμπαναριό (ύψους 40μ) που δεσπόζει σε όλο το χωριό και φαίνεται απο πολύ μακρυά.Είναι εντυπωσιακό!

 

γουρουνάκια παντού ελεύθερα

 

 

 

 

 

Αποφασίσαμε να ανέβουμε στο San Petrone που έχει την υψηλότερη κορυφή από όλα τα βουνά της Castagniccia. Σε μια αίθρια μέρα, η βραχώδης κορυφή, στην οποία κυματίζουν σημαιούλες με τα γνωστα ινδουιστικά μάντρας, προσφέρει μια πανοραμική θέα προς όλες τις κατευθύνσεις. Το βουνό είναι καλυμμένο με πυκνή βλάστηση, ενώ στην κορυφή υπάρχει σφυρήλατος σταυρός και άγαλμα του San Petru. Αυτή ήταν και η τελευταία μας ορειβατική ανάβαση στο νησί της Κορσικής. 

 

 

30 χιλιόμετρα πριν τερματίσουμε το οδοιπορικό μας (δηαδή στη Bastia) βρίσκεται το περίφημο πέτρινο χωριό Penta di Casinca,χτισμένο σε ένα βραχώδες ανάγλυφο από όπου και πήρε το όνομά του: "Penta" προέρχεται απο τη λέξη "Pentone", που σημαίνει "μεγάλος βράχος".

 

Penta di Casinca

 

Από το 1973, το χωριό έχει χαρακτηριστεί ως "sito pittoresco del dipartimento di Corse" (γραφική τοποθεσία της Κορσικής) κάτι ανάλογο με τα Μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.

 

 

 

Στο camping calamar αισθανθήκαμε τη γερμανόφωνη κατοχή. Παντού τροχόσπιτα με γερμανικές, αυστριακές ή ελβετικές πινακίδες. Γάλλοι ούτε για δείγμα δεν υπήρχαν. Αν και είναι παραθαλάσσιο, η παραλία της δεν αξίζει, πάτε αλλού για μπάνιο.  

 

 

13. μέρα (22Sept) Cervione, Bastia(⭐⭐), hotel Sud

Cervioni ή Cervione, ένα ορεινό χωριό, αμφιθεατρικά κτισμένο στις πλαγιές του Monte Castellu. Οφείλει το όνομά του στην παλιά παρουσία μεγάλων ελαφιών στην περιοχή, που στα λατινικά ονομάζονται cervus corsicanus. Υπήρξε επισκοπική έδρα μέχρι το 1801 (μετά όλες οι επισκοπές συγχωνήθηκαν σε μία με έδρα το Ajaccio) και γιαυτό το χωριό διαθέτει καθεδρικό ναό, που θεωρείται ρωμαιοκαθολικός  και εθνικό μνημείο της Γαλλίας. Το Cervione υπήρξε πρωτεύουσα της Κορσικής κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Θεόδωρου Ι, το άγαλμα του οποίου δεσπόζει σε ένα σοκάκι της. 

 

Cervione by night

Cervione

σήμερα....

... και τότε (1935)

Αν έχετε ήδη επισκεφτεί το Ajaccio, ίσως η Bastia (στα ελληνικά Μπαστιά) δεν θα σας κάνει τόσο πολύ εντύπωση. Εντούτοις αξίζει να την επισκεφτείτε. Είναι ένα εμπορικό λιμάνι με κίνηση απο ευρωπαικά λιμάνια, κυρίως της Γένοβας και του Λιβόρνο. Φαίνεται να είναι φωλιασμένη στο λαιμό της Cap Corse, αυτής της "μύτης" που προεξέχει στο ΒΑ άκρο του νησιού. Θεωρείται μία πόλη «της Τέχνης και της Ιστορίας» για τη Γαλλία.

 

 

παραλιακός δρόμος μέχρι την πόλη, 30 λεπτά περπάτημα

μένουμε λίγο πιο έξω και παίρνουμε το Μετρό για την πόλη

 

  

 

 

Φτάνοντας στη Μπαστιά, ίσως να μην έχετε καθόλου χρόνο για επίσκεψη, ιδίως αν είστε ορειβάτης και θέλετε να ξεκινήσετε το GR20. Αν όχι, τότε υπάρχουν τρία τμήματα που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τους επισκέπτες της: η παλιά πόλη, η ακρόπολη και το παλιό λιμάνι και όχι μόνο.... κάτι κόκκινες ferrari  εντυπωσιάζουν περισσότερο!

 

 

Ότι βρίσκεστε στην παλιά πόλη θα το καταλάβετε αμέσως: ξεθωριασμένη γοητεία από στενά δρομάκια και σοκάκια, με κτήρια σχεδόν γκρεμισμένα, που χρονολογούνται από το 18. αιώνα και στα παραθυρόφυλλα να κρέμονται τα ρούχα για στέγνωμα, όπως κάποια άλλη εποχή.

 

 

Το παλιό λιμάνι θα σας θυμίζει Ελλάδα. Μεγάλη μαρίνα σε σχήμα πετάλου με υπερβολική εστίαση απο μπαράκια και Brasserie. Κυκλοφορεί πολύ κόσμος και τις καλοκαιρινές νύκτες διοργανώνονται φεστιβάλ πάνω σε επιπλέουσες εξέδρες. 

 

βραδινές απολαύσεις με τοπικό φεστιβάλ

 

 

Δύο σημαντικά αξιοθέατα είναι η εκκλησία St Jean Baptiste και η Place du Marche, που είναι μία από τις πλατείες τής «Terra Vecchia» (παλιά πόλη). Η Εκκλησία Saint-Jean-Baptiste είναι μια επιβλητική εκκλησία του 16. αιώνα με εσωτερική διακόσμηση μπαρόκ του 18. αιώνα. Στις διαφημιστικές καμπάνιες της πόλης είναι και ο Βίκτορ Ουγκώ, ο οποίος έζησε εδώ ως παιδί (τρανόν δουλεία όπως θάλεγαν και οι πόντιοι που δεν έζησαν εδώ!)

προτείνεται!!

προτείνεται

στο λιμάνι για την τελευταία περατζάδα

KAMO, ο καλύτερος κορσικανός...

....ψάχνοντας ψιλά για τον ΚΑΜΟ

ναι! η πόλη έχει και την πολύχρωμη πλευρά της

Κλείστε το δίκτυο, αφήστε τα τετεύρια σας και αρχίστε ποδαράτα να εξερευνείτε την πόλη. Θα ανακαλύψετε πολύ περισσότερα απο τη διήγησή μου. Ίσως κάποια στιγμή συναντηθείτε με το περίφημο μαγαζί με τα κονιάκ Mattei. Μπείτε μέσα και δοκιμάστε, ίσως κάποιο μπουκάλι απο τη μεγάλη του συλλογή σάς συναρπάσει και το αγοράσετε, για να το πίνετε το χειμώνα στη φωτιά του τζακιού σας και να σας θυμίζει το ταξίδι σας στην Κορσική.

 

για μπύρα, προτιμήστε Pietra...

... και για κονιάκ Napoleon!

κριτική συζήτηση γευσιογνωσίας

thanks Dimitris for organizing n' realizing this awesome trip

tips n' tricks

1. Όσοι ενδιαφέρονται να συνδυάσουν ορειβατικά και τουριστικά την Κορσική, δίνεται ένας μικρός προτεινόμενος οδηγός (💪 βαθμός δυσκολίας ορειβασίας, ⭐ βαθμός τουριστικού αξιοθέατου) που διάφορα ορειβατικά βιβλία τα δίνουν ως τα πλέον top: 
   
2. Διάσχιση:  ανάβαση στο καταφύγιο Petra Piana (💪💪💪)-Monte Rotondo (💪💪💪💪)
   Διάσχιση: Haut Asco-Monte Cinto (💪💪💪💪)- Refuge Tighiettu-Vallone-Calasima (💪)
   Κυκλική διαδρομή: Lacs de Melo-Capitelo (💪💪💪💪) , Calanche (💪💪)
   
   Αναβάσεις: Monte Renoso (💪💪), San Petrone (💪💪)
   Πεζοπορικές: Le Sentier des Douaniers (💪), walk cliff in Bonifacio (💪)

   ⭐⭐⭐⭐ Βonifacio, Αjaccio
   

   ⭐⭐⭐ Calvi, La Porta, Penta di casinca, Vescavatο

   ⭐⭐ Corte, Porto, Olmeto, Ghisoni, Cervione, Centuri, Bastia
3. Σηματοδότηση: το GR20 έχει άσπρο-κόκκινο χρωματισμό, τα υπόλοιπα κίτρινο ή πορτοκαλί. Εντούτοις υπάρχουν και μονοπάτια που έχουν μόνο κούκους. Προσοχή στην αναζήτησή τους!
   
4. Όσοι ενδιαφέρονται να διασχίσουν μόνο το GR20 θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για μια ζόρικη διάσχιση, που συνήθως διαρκεί 16 περίπου μέρες. Εντούτοις υπάρχουν σημεία "διαφυγής" αν κάποιοι κουραστούν ή βαρεθούν.
5. Αν αποφασίσετε να κινηθείτε αυτόνομα θα πρέπει να κουβαλάτε βαρύ σακίδιο, με αντίσκηνο, υπνόσακο και όλα τα σχετικά. Ακόμη και κάποιο φαγητό, ενώ νερό θα βρίσκετε συχνά στο δρόμο σας.
6. Yπάρχει η δυνατότητα να νοικιάσετε αντίσκηνο ή να κοιμηθείτε σε καταφύγιο (το καταφύγιο στο Tighiettu είχε φέτος-2023-κοριούς και ήταν κλειστό) ΕΦΟΣΟΝ έχετε τηλεφωνήσει 48 ώρες πριν για κράτηση. Ακόμη πιό σημαντική είναι η παραγγελία δείπνου και πρωινού, αν δεν θέλετε να μείνετε πεινασμένοι μετά 10ωρης πεζοπορίας.
7. Αν δεν ξέρετε γαλλικά, τα πράγματα δυσκολεύουν! Μάλλον δεν θα μπορέσετε να συννονοηθείτε σε περιπτώσεις ανάγκης.
8. Θα συναντήσετε φιλικά αλλά και αφιλόξενα καταφύγια. Μην εκπλαγείτε αν δεν σας δώσουν ούτε μια φέτα ψωμί αν καθυστερήσει η άφιξή σας.
9. Οι περισσότερες διασχίσεις είναι βραχώδεις, ενώ δεν θα βρείτε χωμάτινα μονοπάτια ούτε για δείγμα. Θα πρέπει να είστε εξοικειωμένοι με σκαρφάλωμα με ή χωρίς χρήση αλυσίδας. Κάποια περάσματα απαιτούν δύναμη, άλλα και ψυχή. Εντούτοις θα έχετε επιτελέσει έναν πραγματικό άθλο και θα έχετε χάσει 1-2 κιλά στο τέλος της διαδρομής.
10. Βασικά, το GR20 δεν απευθύνεται μόνο σε έμπειρους ορειβάτες αν και θάπρεπε. Καθοδόν έβλεπα πολλά νέα παιδιά (20-25 χρονών) χωρίς ορειβατική μπότα και απλά ντυμένοι που αποτελούσαν την πλειονότητα των επισκεπτών (περίπου 80%)!
11. Οι καιρικές συνθήκες αλλάζουν συνέχεια. Ενημερωθείτε πριν ξεκινήσετε. Το πεδίο είναι εκτεθειμένο και ο βράχος γυαλιστερός. Προσοχή λοιπόν.
12. Το κόστος ζωής στην Κορσική είναι ακριβό για τα ελληνικά δεδομένα (4 ευρώ 0.25lt μπύρα-προτιμήστε Pietra απο βαρέλι και όχι Paolina), ο καφές σχετικά φτηνός ενώ ένα πιάτο σαλάτα ξεκινά απο τα 17 ευρώ. Δοκιμάστε τυριά, που θεωρούνται παραδοσιακά για την Κορσική. 
13. Αν μείνετε σε camping να υπολογίσετε γύρω στα 9-15 ευρώ το αντίσκηνο και 4-10 ευρώ το όχημα. Στα καταφύγια, οι τιμές των αντισκήνων είναι κάπως φθηνότερες. Τα αντίσκηνα των καταφυγίων διαθέτουν και υπόστρωμα, συνεπώς δεν χρειάζεται να το κουβαλάτε. Οι τιμές ξενοδοχείων ξεκινούν το δίκλινο απο 80 ευρώ και άνω! Μην προτιμήσετε πρωινό (8-10 ευρώ επιπλέον το άτομο). Ο διπλανός φούρνος (Boulangerie) έχει φοβερά κρουασάν και πολύ καλό καφέ.
14. Αν βρεθείτε στην ανάγκη κάνετε Ωτο-στοπ. Συνήθως οι γάλλοι σταματάνε, όμως αν πέσετε πάνω σε γερμανό, σίγουρα θα σας πάρει μαζί του.
15. Οι κορσικανοί δεν τηρούν τα όρια ταχυτήτων, βιάζονται να σας προσπεράσουν και κολλάνε πίσω σας. Κάντε χώρο να σας προσπεράσουν. Ήρθατε να περάσετε ευχάριστα και όχι να αγχωθείτε.
16. Στο ορεινό οδικό δίκτυο οι δρόμοι είναι στενοί και οι στροφές πολύ απότομες. Παρότι οι πινακίδες δείχνουν όριο 70 εσείς δεν χρειάζεται να μιμηθείτε το Schumacher!
17. Αν και υπάρχει πληθώρα εκδόσεων για ορειβατικές και πεζοπορικές διαδρομές, έχουμε καταλήξει στις εξής (γερμανικές) εκδόσεις που μας βοήθησαν πολύ.