Αστράκα (Astraka)

Ο Γύρος της Αστράκας
Το Σπήλαιο της Προβατίνας
Το μονοπάτι Ο3

Φθάνοντας στο καταφύγιο, η παρέα θα διερωτηθεί προς τα που να συνεχίσει. Στην Γκαμήλα (2497μ) ή προς την Αστράκα (2432μ). Αναμφίβολα, αν δεν έχεις πάει στην ψηλότερη κορυφή της Τύμφης (Γκαμήλα) δεν υπάρχει διαπραγμάτευση. Κατακτάς μια ακόμη κορυφή και η θέα προς τη χαράδρα του Αώου και την Τραπεζίτσα και το Σμόλικα σου κόβουν την ανάσα. Εντούτοις, η θεα απο την 65 μέτρα χαμηλότερη κορυφή της Αστράκας είναι εξ ίσου μαγευτική και γοητευτική.

Αν αποφασίσεις να ανέβεις Αστράκα, θα πρότεινα να ακολουθήσεις μια κυκλική διαδρομή (8-9 ωρών) απο Καταφύγιο, Λάκα Τσουμάνη, οροπέδιο, Αστρακα, Σπήλαιο προβατίνας, συνάντηση με το κλασικό μονοπάτι, Μικρό Πάπιγκο. Το αντίστροφο θεωρώ πολύ κουραστικό.

Πρωινή θεα απο το καταφύγιο

Ορειβάτης έτοιμος για όλα

Από το καταφύγιο κατεβαίνουμε (έτσι και αλλιώς) στη Λάκα Τσουμάνη και παίρνουμε το σημαδεμένο μονοπάτι που είναι ακόμη πιο ευδιάκριτο αν πλησιάζει ο αγώνας του ορεινού τρεξίματος (Ζαγόρι 80 χλμ) και ανεβαίνουμε μέσα απο κροκάλες προς το οροπέδιο γύρω στα 2000μ. Δεξιά στην ανάβαση θα συναντήσουμε την πηγή Ρομιόβρυση, που κατακαλόκαιρο θα έχει λίγο νερό εκτός και αν έχει βρέξει (όπως φέτος) για τα καλά. Το μονοπάτι ανηφορίζει παράλληλα με την ορθοπλαγιά της Αστράκας. Συναντάμε το μονοπάτι προς Πλόσκο και Γκαμήλα, που το αφήνουμε στα αριστερά για να συνεχίσουμε μέσα απο τη βοσκή των αγελάδων για περίπου μισή ώρα ακόμη. 

Ορθοπλαγιές της Αστράκας......

..... και αναρρηχητικά πεδία

Πλησιάζοντας προς τη Λούτσα Ρομπόζη, μια μεγαλη λίμνη που λειτουργεί σαν χοάνη των βρόχινων νερών απο τις πλαγιές της Τύμφης και της Αστράκας. Το πόσο μακρυά εκτείνεται αυτό το οροπέδιο, σε υψόμετρο 2000μ, μπορείς να το διακρίνεις όταν θα ανέβεις στην κορυφή της Αστράκας.

στο βαθος η λάκα Ρομπόζη και ακόμη μακρύτερα η Γκαμήλα ΙΙ

 

Ήταν καλοκαίρι το 1993 όταν με μια παρέα είχαμε επισκεφτεί το Τσεπέλεβο. Είχα μια ακαθόριστη επιθυμία να ανέβω στα βουνα της περιοχής, αλλά το θεωρούσα αδιανόητο να το επιχειρήσω μόνος μου. Αντιθέτως, είκοσι χρόνια μετά ξεκίνησα μονάχος ένα οδοιπορικό προς την Γκαμήλα. Στο Τσεπέλεβο λοιπόν βρήκα ένα οδηγό που με το αγροτικό του πήγαμε στο Καπέσοβο (ή συνεχίσαμε το δασικό δρόμο μέχρι κάποιο σημείο) για να διασχίσουμε τη Μεγάλη Λάκα προς τη Λάκα Ρομπόζη, τη Λάκα Τσουμάνη και να ανέβουμε στη Δρακόλιμνη. Το καταφύγιο, στα 1950μ, φανταζόταν στα μάτια μου σαν η κορυφή του Ολύμπου. Αυτή, ήταν η πρώτη μου επίσκεψη στην Τύμφη.

Προχωρώντας στο οροπέδιο, η κορυφογραμμή της Αστράκας μειώνεται υψομετρικά. Αρχίζεις τραβέρσα προς τα δεξιά, όπου σε οδηγούν οι κούκοι για καλύτερο προσανατολισμό. Διασχίσεις ένα μικρό λούκι, στο τέλος του οποίου αρχίζει μια ανηφόρα ανεκτή. Μετά και μέχρι την κορυφή της Αστράκας στα 2432μ, η διαδρομή ειναι σε αλπικό τοπίο, όπου συναντάς πολύχρωμα λουλούδια. 

Θέα απο την κορυφή της Αστράκας...

Θέα προς τη Δρακόλιμνη

Λίγο πριν απο την κορυφή, στα δεξιά μια μεγάλη σάρα φτάνει μέχρι στο οροπέδιο σε βάθος 400 μ δημιουργώντας την πρώτη εντυπωσιακή θέα απο την κορυφή. Εδώ, διακρίνεις τα πάντα, Δρακόλιμνη, Λάκα Τσουμάνη, Λάπατο, Πλόσκο και τις κορυφές της Τύμφης με χαρακτηριστική τη Γκαμήλα. Νότια ειναι το φαράγγι του Βίκου, στο οποίο φαίνεται μόνο το χείλος του φαραγγιού. Προσοχή στις αράχνες. με τσίμπησε μια στον αγκώνα και για μια εβδομάδα είχα ένα κόκκινο καρούμπαλο.

Ο τηλεφακός μου έπιασε μια ορειβατική ομάδα

Κάναμε περίπου 4 ώρες, με πολλά διαλείμματα, για την κορυφή. Ο καιρός είναι υπέροχος και οι βολές τού ήλιου φαίνονται πεντακάθαρα στα μπράτσα, στα μάγουλα και τη μύτη μας. Μας λείπει Βιταμίνη D και γιαυτό αποφασίσαμε να μην βγάλουμε απο το σακίδιο την αντηλιακή κρέμα. 

Θέα προς το καταφύγιο

Η σημερινή πορεία είναι κυκλική. Θα ξεκινήσουμε την κατηφόρα των 1450μ μέχρι το Πάπιγκο συναντώντας σε κάποιο σημείο το κλασικό μονοπάτι Ο3. Η διάρκεια της επιστροφής είναι επίσης ένα 4ωρο. 

Μεγάλο λούκι απο την κορυφή μέχρι το μονοπάτι Ο3

Και εκεί μπροστά μας, ξεπροβάλλουν πέρδικες, με το χαρακτηριστικό τους πτερούγισμα, να αφήνουν τη φωλιά τους και να απομακρύνονται, ενώ αγριοκάτσικα, με εκπληκτική ταχύτητα, να διασχίζουν χιονούρες και να χάνονται σε ένα μεγάλο λούκι, αποδεικνύοντας ότι αυτά τα αγρίμια είναι οι "καλύτεροι" ορεινοί κάτοικοι. Και μην περιμένετε φωτογραφίες γιατι η έκπληξη της εμφάνισης και η απόλαυση των κινήσεών τους, μας καθηλώνουν σε απλούς θεατές.

Η κατηφόρα της Αστράκας συνεχίζεται για αρκετή ώρα. Περπατάμε σχεδόν σε διπλάσιο χρόνο, από ό,τι συνήθως χρειάζεται, και γιατί να βιαστούμε άλλωστε. Απολαμβάνουμε απο ψηλά το Μικρό Πάπιγκο, το καταφύγιο, τις αντικρινές κορφές και ρουφάμε τον καλοκαιρινό ήλιο με τόση ζέση... γινόμαστε ένα με τη φύση.

Στα μέσα της διαδρομής για το Καταφύγιο
υπάρχει παράκαμψη για Αστράκα

Το Σπήλαιο της Προβατίνας

Στα μέσα της διαδρομής και σε μια μικρή παράκαμψη θα συναντήσουμε το Σπήλαιο της προβατίνας, που ονομάστηκε έτσι επειδή ένας τσοπάνης έχασε μια προβατίνα, που χάθηκε στο βάραθρό της. Αυτό λέει ο μύθος, γιατί οι επιστήμονες το κατατάσσουν στα σπηλαιοβάραθρα, δηλαδή σε υπόγειους κατακόρυφους σχηματισμούς, με τη μορφή πηγαδιών. Όσοι κατέβηκαν είδαν έναν άλλο κόσμο με γαλαρίες, μαιάνδρους, σταλακτίκτες και λιθωματικές λεκάνες, δηλαδή όλα εκείνα τα στοιχεία ενός σπηλαιοδιάκοσμου.

Καταπράσινες πλαγιές στους Πύργους

 

Το πώς έγιναν αυτά τα βαθιά πηγάδια ρωτήστε ένα γεωλόγο, αλλά αμφιβάλλω αν θα καταλάβετε γιατί χρησιμοποιούν όρους, όπως καρστικοποίηση, ρήγματα και διαθλάσεις, που αν καταλάβατε εσείς εξηγήστε τα και σε εμένα. Η προβατίνα λοιπόν έχει βάθος 407 μέτρα και ανιχνεύτηκε από άγγλους σπηλαιολόγους το 1962. Με μηχανικά μέσα της εποχής εκείνης κατάφεραν οι αθεόφοβοι άγγλοι να φτάσουν στον πυθμένα του καταγράφοντας όλες τις λεπτομέρειες σε ειδικό επιστημονικό ημερολόγιο. Αν όμως βρήκαν ή όχι την προβατίνα, το ημερολόγιο αποσιωπά εντέχνως την ύπαρξή της, μπας και ο ξεροκέφαλος τσοπάνης κατέβει να την πάρει!!

Το κλασικό Ο3 μονοπάτι

Απο αρκετά ψηλά φαινόταν το Ο3 μονοπάτι (Μικρό Πάπιγκο-Καταφύγιο) όμως η προσέγγισή του διήρκεσε περίπου 1ω 30λ. Πρόκειται για ένα απο τα πολυσυζητημένα ορειβατικά μονοπάτια της ελληνικής υπαίθρου. Και αυτό για πολλούς λόγους. Κυρίως για την περίφημη διαδρομή προς τα βουνά της Τύμφης. Παράλληλα υπάρχουν και αρνητικά σχόλια. Όπως μαρτυρούν οι πινακίδες έχουν δοθεί χιλιάδες ευρώ για την κατασκευή του, την ανακατασκευή του, τη συντήρησή του, τη διάνοιξή του κλπ...κλπ. χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα. Είναι ένα πρόχειρο μονοπάτι, που δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται στη δόξα που το ακολουθεί. Μου δίνει την εντύπωση ότι το έφτιαξα εγω που ουδεμία σχέση έχω με κατασκευές μονοπατιών.

Κρύο κατάπλασμα στα ταλαιπωρημενα πόδια

Η άφιξη στο Μικρό Πάπιγκο με θέα προς τους Πύργους του θα μας αφήσει μια ευχάριστη ανάμνηση. Ξεκινήσαμε απο την Κόνιτσα και διασχίσαμε σχεδόν τη ΝΔ πλευρά της Τύμφης. Ανεβήκαμε σχεδόν 3000 μέτρα και κατεβήκαμε άλλα τόσα σε 18 ώρες πορεία, μείναμε στο καταφύγιο με ευχάριστη παρέα και είχαμε σύμμαχο τον υπέροχο καιρό, το πρώτο ηλιόλουστο ΣΒΚ του φετινού καλοκαιριού.

Οι Πύργοι, όπως φαίνονται απο ψηλά...

Οι Πύργοι, όπως φαίνονται απο το Πάπιγκο

Εμείς φτάσαμε... εσείς ξεκινάτε!!

Σήμα κατατεθέν στο Μικρό Πάπιγκο