Κλωκός

Ανάμεσα στο Χελμὸ καὶ το Παναχαϊκὸ απλώνεται μία ορεινή περιοχή που ορίζεται απο τα ποτάμια του Βουραικού και του Σελινούντα. Ο Κλωκὸς έχει υψόμετρο 1740μ και στέκει μοναχικός, στο ύψος του Αιγίου. Έχει λιγοστά έλατα που γίνανε ακόμη λιγότερα από τη φωτιά του 2007, που καταστράφηκε σχεδόν όλη η περιοχή, πάνω από 140000 στρέμματα.

 

Η πορεία προς την κορυφή

Πανοραμική εικόνα της περιοχής από το Βουραικό μέχρι το Αίγιο

Ολόκληρη η περιοχή της Αιγιαλείας

Η περιοχή από την έξοδο του Ανατολικού Αιγίου προς την Πτέρη, Πλατανιώτισσα και Καλάβρυτα ήταν μια εξαιρετική διαδρομή μέσα σε έλατα, μέχρι το 2007 που κάηκε μεγάλο μέρος της. Έχει πανοραμική θέα προς τον Κορινθιακό κόλπο και ακόμη πιο μακριά, καθότι διακρίνονται τα βαρδούσια, η Γκιώνα, ακόμη και ο Παρνασσός. Προς τα Δυτικά είναι το Παναχαικό και Ανατολικά ο Χελμός. Στην κορυφή του κλωκού υπάρχει μικρή εκκλησία που λέγεται η Παναγία η κλωκοβιώτισσα. Από την άλλη πλευρά του μονοπατιού υπάρχει χωματόδρομος που ξεκινά από το χωριό Πτέρη. Έτσι είναι εύκολη η πρόσβαση στην κορυφή.

Όταν ο καιρός είναι καθαρός, η θέα είναι εκπληκτική προς όλες τις κατευθύνσεις του ορίζοντα. Το χειμώνα πέφτει αρκετό χιόνι και η ανάβαση θέλει προσοχή.

Η περιοχή κατοικείται από πολλούς αιώνες. Λέγεται οτι η πρώτη καταγραφή του οικισμού της Πτέρης γίνεται το 1700 με 262 κατοίκους. Στη συνέχεια ο πληθυσμός αυξάνεται και φθάνει τους 618. Σήμερα κατοικείται από ένα μόνο κάτοικο (τους χειμερινούς μήνες) ενώ το καλοκαίρι έρχονται περισσότεροι, για 2-3 μέρες, όλοι εκείνοι που έχουν κτίσει πέτρινα όμορφα σπίτια, τις καλές εποχές!!!!

Από πού άρχισε η Ελληνική Επανάσταση? Πολλές πόλεις και μέρη διεκδικούν τα πρωτεία. Ακόμη και η Πτέρη (ή Φτέρη), καθώς φαίνεται πως ο ήρωας της επανάστασης του 1821 Παπαφλέσσας οργάνωσε σύσκεψη με τους πρόκριτους του Αιγίου στον ναό του Αγίου Γεωργίου της Φτέρης, όπου λήφθηκε η απόφαση για την έναρξη της επανάστασης (αυτήν την εκδοχή δεν την ήξερα) με αποτέλεσμα η περιοχή να βιώσει έντονα την επανάσταση του 1821, ενώ ο οικισμός της Φτέρης πυρπολήθηκε και καταστράφηκε ολοσχερώς το ίδιο έτος από τον Μουσταφάμπεη. Το χωριό ξανακάηκε και το 1862, ενω πινακίδες στο χωριο δείχνουν νέα πυρπόληση από Γερμανικά και Ιταλικά στρατεύματα το 1942, ενώ αυτή τη φορά οι προσπάθειες αναδόμησης συμβαίνουν σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα και ακολουθούν χρονικά την κατασκευή του δρόμου που πραγματοποιήθηκε το 1950 και συνέδεσε την περιοχή με την πόλη του Αιγίου.

Τα πάθη της περιοχής συνεχίζονται με τη μεγαλη φωτια του 2007. Αυτή τη φορά δεν ευθύνεται κανένας κατακτητής, παρά μόνο η ανετοιμότητα των αρχών προστασίας, με την εικόνα που παρουσίασε η ηγεσία του υπουργείου να παραμένει χαραγμένη βαθιά στην μνήμη των κατοίκων. Έτσι τουλάχιστον ισχυρίζονται.

φιδισιες στροφές για την Πλατανιώτισσα

επιστροφή της ορειβατικής ομάδας

Πλάτανος στην πλατεία του χωριού

Εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου

το εσωτερικό της εκκλησίας...

..στου κυρ Αντώνη για ενυδάτωση!!!

Αμπελώνες και ελιές στην περιοχή της Αιγειαλίας. Υπέροχο θέαμα