Jordan: Amman, Jerash, Petra, Wadi Rum, Dead Sea

έχεις πάει Πέτρα;; .... όχι, δεν έχω πάει.....

εσυυύ!!!... ναι εγωωώ!

......

και για να μην συνεχιστούν οι απορίες (και τα θαυμαστικά) του φίλου μου, πήρα το αεροπλάνο και πήγα. Αυτή τη φορά όχι μόνος, αλλά με ταξιδιωτικό πρακτορείο... μάλιστα, όπως το ακούτε! Αποφάσισα να αφήσω το σχεδιασμό σε "έμπειρα χέρια" και να χαλαρώσω στα αναπαυτικά καθίσματα της Almalakia Jordanian Airlines, μιάς και τα επόμενα ταξίδια μου ανήκουν στην κατηγορία των βαρέων βαρών...

 

 

    Η πτήση και η πρωτεύουσα Αμμάν
    Γέρασα (Jerash), Κάστρο Aljoun
    Ματάμπα, Όρος Νέμπο, Βηθανία, Μικρή Πέτρα
    Πέτρα
    Wadi Rum, Λώρενς της Αραβίας
    Νεκρά Θάλασσα
    Πρακτικές συμβουλές

    myVideo(amazing Jordan)

 

οι διαδρομές μας

 

Η Πτήση και η πρωτεύουσα Αμμάν

Η ώρα των πτήσεων άλλαζε σαν τους τέσσερις ανέμους, που βολοδέρνουν τα άγονα μέρη και σηκώνουν σκόνη και άμμο σε ένα τοπίο που πιο μοναχικό και άνυδρο δεν υπάρχει αλλού και φθάσαμε μ' ένα Embraer-175 των βασιλικών (αυτό σημαίνει η αραβική λέξη Almalakia) ιορδανικών αερογραμμών μεσημεράκι στο διεθνές αεροδρόμιο του Αμμάν, το οποίο έχει το όνομα "βασίλισσα Alia", που σκοτώθηκε πολύ νέα σε αεροπορικό δυστύχημα.

 

 

 

πτήση πάνω απο το Ισραήλ

Queen Alia International Airport

RJ131 έχει καθυστέρηση

 

Η Asilaj Μαρόκου (το Λευκό Περιστέρι) και το Αμμάν (Η Λευκή Πόλη) ερίζουν για το ποιά θα είναι πιό λευκή και απο το λευκό... αν και το Αμμαν δεν είναι εντελώς λευκό, καθότι με απόφαση της δημοτικής αρχής, όλα τα σπίτια έχουν βαφτεί σε μια σκούρα απόχρωση της όχρας για να ταιριάζει περισσότερο με το χρώμα της ερήμου.

 

 

 

Το Αμμάν (σε υψόμετρο 1040μ) μού φάνηκε περισσότερο να μοιάζει με μια ευρωπαική πόλη που συνδυάζεται τέλεια με τα αραβικά του χαρακτηριστικά. Χωρίζεται σε εξι κύκλους (πρόκειται για συνοικίες) από τις πλέον χλιδάτες, όπου σε ένα τετράγωνο μπορεί να μένει μια μόνο οικογένεια έως τις φτωχικές που προσδίδουν μια αντίθεση, με το ιστορικό κέντρο, την παλιά αγορά και τα μαγαζιά, που σου φέρνουν στο νου τον αέρα της Ανατολής. Βέβαια υπάρχει και το διοικητικό κέντρο με τους γυάλινους πύργους των τραπεζών, τα ξενοδοχεία και τους ουρανοξύστες. 

 

 

 

Το πρόγραμμα είχε επίσκεψη στην Ακρόπολη του Αμμάν, από όπου διακρίνεται το Ρωμαϊκό θέατρο (σαν της Επιδαύρου) και το Μπλε Τζαμί (εντυπωσιακό για φωτογράφιση). Εδώ στην Ακρόπολη υπάρχουν ενδιαφέροντα εκθέματα που εντυπωσιάζουν (τα τείχη ελληνιστικής και ρωμαικής περιόδου) και ο ναός του Ηρακλή (ίσως η σημαντικότερη ρωμαϊκή δομή της Ακροπόλης), προς τιμήν του τελευταίου ρωμαικού Αυτοκράτορα.

 

απομεινάρια απο το ναό του Ηρακλή

τα δάκτυλα του Ηρακλή

 

Amman Citadel

Ακρόπολη στην πόλη του Αμμάν

το ρωμαικό θέατρο

 

Το Μπλε Τζαμί

 

Το Αμμάν είναι πολύβουο (εκτός αν πέσετε σε ημέρα αργίας) και αυτό το διαπιστώνετε αν επισκεφτείτε το σύγχρονο τμήμα του (Al Rainbow street), που συχνάζει η νεολαία και μπορείτε να γευτείτε τα παραδοσιακά πιάτα, αραβικό καφέ, χυμό από ζαχαροκάλαμο και να αγοράσετε μπαχάρια και παραδοσιακά μαντήλια, που στην επιστροφή θα τα βάλετε σε κάποιο ντουλάπι και θα τα ξεχάσετε.

 

 

Γέρασα (Jerash), Κάστρο Aljoun

Προτιμώ το Jerash από το Γέρασα (επειδή οι πρώτοι κάτοικοί της ήταν ηλικιωμένοι Μακεδόνες). Με αυτό το λογοπαίγνιο ξεκινάμε το ταξίδι μας στην ενδοχώρα της Ιορδανίας. Γνωστή και με το όνομα Aντιόχεια, η πόλη που ίδρυσαν οι στρατηγοί του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η Jerash σε ξαφνιάζει γιατί θαρρείς που βρίσκεσαι κάπου αλλού, στην Πομπηία, τόσο χωροταξική ομοιότητα έχει.

 

 

η Πύλη του Αδριανού

ένα απο τα θέατρα

 

τμήμα του ναού της Αρτέμιδος

η λεωφόρος με την κιονοστοιχεία

 

Ξεκινάς από τν Πύλη του Αδριανού, μια επιβλητική αψίδα που χτίστηκε για να υποδεχτεί τον αυτοκράτορα Αδριανό, γύρω στο 129 π.Χ, συναντάς τον ιππόδρομο και την οβαλ πλατεία, περπατάς  πάνω σε λίθινα καλντερίμια στη λεωφόρο με την κιονοστοιχεία, φαντάζεσαι πως ήταν οι βυζαντινές εκκλησίες και ο μεγαλειώδης ναός της Αρτέμιδας και δοκιμάζεις την ακουστική στο ρωμαικό θέατρο, όλα αυτά απομεινάρια της ρωμαικής περιόδου, που διατηρούνται σε εξαιρετική κατάσταση. Ένα επιβλητικό αμάγαλμα μιας σπουδαίας αρχαίας ελληνικής πόλης στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας, σε μια περιοχή που οι αρχαιολόγοι έχουν προσδιορίσει μεταξύ Πέλλας και Φιλαδέλφειας (το αρχαίο όνομα του Αμμάν) και που ανακαλύφθηκε το 1806 σκεπασμένο από την άμμο.

 

η οβάλ πλατεία

 

 

Το εντυπωσιακό αυτό μωσαικό εικόνων τριβέλιζε το μυαλό μου, που προσπαθούσε να κάνει βιβλικά σενάρια και να φανταστεί πως οι απίθανοι αυτοί άνθρωποι μπορούσαν να συνδυάσουν το τρίπτυχο φιλοσοφία, τέχνες και ρητορική για να αναδείξουν την εποχή τους ως μια ακμάζουσα κοινωνία.

 

εδώ γίνεται και το Jerash Festival

βυζαντινή εκκλησία από τις 22 που έχει συνολικά η περιοχή

Όμως, οι εποχές και οι αιώνες περνούν γρήγορα, σαν ένα Timelapse μιας GoPro και φτάνουμε στο 12. αιώνα (στο απόγειο της ισλαμικής περιόδου), όπου η Δυναστεία των Αγγιουβίδων έκτιζε κάστρα για να επιτηρεί και να προστατεύεται απο τους Σταυροφόρους, όπου οι άραβες τους ονόμαζαν εισβολείς, όπως ο Maalouf Amin περιγράφει στο βιβλίο του Οι Σταυροφορίες από τη Σκοπιά των Αράβων.

 

Στην περιοχή του Aljoun και σε υψόμετρο 1100 μέτρα κτίστηκε το περίφημο ομώνυμο κάστρο (σε 8 επίπεδα) για να ελέγχει τις κινήσεις των σταυροφόρων στην Κοιλάδα του Ιορδάνη και θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα δείγματα στρατιωτικής αρχιτεκτονικής. Από την ψηλή του θέση, το κάστρο φρουρούσε τρία ουάντι (στα αραβικά είναι η κοιλάδα) τα οποία κατέβαιναν προς τη μεγάλη κοιλάδα της Ιορδανίας. Η τροφοδοσία νερού από επίπεδο σε επίπεδο είναι χαρακτηριστική για την εποχή εκείνη.

 

ισλαμικό γλυπτό: το σπαθί είναι σύμβολο θάρρους
και το λουλούδι σύμβολο τρυφερότητας και ειρήνης

 
Λέγεται, πως το όνομα Aljoun προέρχεται από ένα Χριστιανό μοναχό που ζούσε στο μοναστήρι, που προυπήρχε πάνω στο λόφο, αλλά και άλλες διηγήσεις που ακούσαμε κατά την επίσκεψή μας ελέγχονται για την αληθοφάνειά τους ή θεωρούνται απλά ένα είδος παραπλάνησης για να τρώνε τα μικρά παιδιά το φαγητό τους. Εντούτοις, η αμυντική αρχιτεκτονική του κάστρου ήταν πολύ αξιόλογη, αλλά η πολυκοσμία δεν σε άφηνε να επεκταθείς σε σκέψεις για το πως ήσαν παρατεταγμένες οι αμυντικές γραμμές του, σε κάθε γωνιά της εισόδου.

 

Ματάμπα, Όρος Νέμπο, Βηθανία, Μικρή Πέτρα

Τρεις είναι οι μονοθειστικές θρησκείες: ο Χριστιανισμός, ο Ιουδαϊσμός και ο Ισλαμισμός, και οι τρεις του εξελίχθηκαν σχεδόν στην ίδια περιοχή, η οποία ονομάστηκε οι  Άγιοι Τόποι με εξίσου ιστορική και θρησκευτική αξία και για τις τρεις θρησκείες. Είναι οι τόποι που διαδραμάτισαν τα της Καινής Διαθήκης, όπως είναι ο Πανάγιος Τάφος και ο Γολγοθάς, το Σπήλαιο και η Φάτνη στη Βασιλική της Γεννήσεως στη Βηθλεέμ, το όρος των Ελαιών, η Γεσθημανή όπου εκοιμήθη η Θεοτόκος, η Βηθανία όπου αναστήθηκε ο Λάζαρος, η Ναζαρέτ όπου και έλαβε χώρα ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, ο Ιορδάνης ποταμός καθώς και άλλα ιστορικά γεγονότα. Η τοποθεσία των Άγιων Τόπων προσδιορίζεται σήμερα στην ευρύτερη περιοχή της Παλαιστίνης, Ιορδανίας και Αιγύπτου, περιοχές που θεωρούνται χωνευτήρι πολιτισμών, γλωσσών και θρησκειών.

 

Εδώ βρίσκεται και η πόλη Μάνταμπα (αραμαϊκή λέξη που σημαίνει ήρεμα τρεχούμενα νερά) γνωστή για τις ορθόδοξες Εκκλησίες, όπως του Αγίου Γεωργίου, στο εσωτερικό της οποίας βρέθηκε ένας προχριστιανικός χάρτης (6. αιώνας) σε μορφή ψηφιδωτού που αποκαλύπτει όλη την ιστορία των Αγίων Τόπων. Δεν είναι γεωγραφικός, αλλά περιγραφικός-ιστορικός που βοήθησε τους αρχαιολόγους να ανακαλύψουν άγνωστες περιοχές, όπως από που πέρασε ο Ιησούς,  τον Πύργο του Δαβίδ και τη Cardo maximus των Ρωμαίων που αργότερα θα συνδεθεί με την κεντρική οδό διέλευσης των Χριστιανών, κάτι σαν προσκυνητικό μονοπάτι.

 

η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου

 

Ο ναός του Αγίου Γεωργίου ανακαινίζεται, είναι γεμάτος σκόνες και χώματα, στο δάπεδο του οποίου βρίσκεται το περίφημο ψηφιδωτό. Τη μελέτη όμως αυτού του σπουδαίου χάρτη μπορείτε να την κάνετε στο διπλανό κτήριο, όπου υπάρχει πιστό αντίγραφο με πολλές λεπτομέρειες, μια από τις οποίες μου εκίνησαν το ενδιαφέρον: δείχνει τον ιορδάνη ποταμό να εκβάλει στη Νεκρά Θάλασσα και ψάρια να κολυμπούν προς τη λίμνη, ενώ άλλα να επιστρέφουν γνωρίζοντας ότι δεν μπορούν να επιβιώσουν στα νερά της.

 

το περίφημο ψηφιδωτό

Μάταμπα

αναγνωρίζετε τις τοιχογραφίες;

Η επόμενη στάση είναι το Όρος Νέμπο, είναι η τοποθεσία όπου ο Μωυσής είδε τους Αγίους Τόπους χωρίς να εισέλθει σε αυτούς και ο Κύριος του είπε: ...αυτή είναι η γη, που εγώ ορκίστηκα στον Αβραάμ, στον Ισαάκ, και στον Ιακώβ και στο σπέρμα σου θα τη δώσω· Εγώ σε έκανα να τη δεις με τα μάτια σου, εκεί όμως δεν θα διαβείς..... και ο Μωυσής πέθανε εκεί εθάφθη στην κοιλάδα και κανένας δεν γνωρίζει τον τάφο του μέχρι σήμερα.... Το Όρος Νέμπο, αναφέρεται στην εβραϊκή Γραφή ως τόπος, όπου ο Μωυσής και τα παιδιά τού Ισραήλ είδαν για πρώτη φορά τη γη της επαγγελίας,  στην οποία ο ίδιος απαγορευόταν να εισέλθει.

 

Όρος Νέμπο

η ανεργία κυμαίνεται γύρω στα 25% και ο πρώτος μισθός είναι στα 600€

τα ψηφιδωτά δείχνουν πως ήταν η περιοχή άλλοτε

αφήστε τα όπλα σας εκτός μουσείου

Ο Θεός αγάπη εστίν, μια μαρμαρινη στήλη που σου υπενθυμίζει εσωτερισμό και περισυλλογή. Διαβαίνοντας το χώρο φθάνεις στο σημείο όπου υπάρχει μια μεταλλική κατασκευή που συμβολίζει ένα ερπετό (φίδι) που πήρε ο Μωυσής στην έρημο και το σταυρό της Σταύρωσης. Στο βάθος κυλά ο Ιορδάνης ποταμός, είναι η Νεκρά Θάλασσα και τα κατεχόμενα εδάφη. Η πολύ ζέστη και η υγρασία δεν σου επιτρέπουν την καθαρότητα στην όραση, εντούτοις ο τόπος είναι κατάλληλος για καθαρότητα σκέψης και πίστεως, χωρίς να σου ανακινήσει την περιέργεια μιας δεύτερης ερώτησης, η απάντηση της οποίας θα μπορούσε να ήταν ...πίστευε και μη ερεύνα.....

 

Η επόμενη στάση είναι η Βηθανία, μια ιστορική-βιβλική περιοχή, όπου εδώ έλαβε χώρα η Ανάσταση του Λαζάρου (και σήμερα που το γράφω είναι το Σάββατο του Λαζάρου). Εδώ βρίσκεται και ο Ιορδάνης ποταμός, όπου έγινε η Βάπτιση του Ιησού, μία εποχή που το νερό κυλούσε γάργαρα και κελαρυστά, ενώ σήμερα είναι ένας ξεροπόταμος, εξαιτίας ενός φράγματος που έχουν υψώσει οι εβραίοι.

πρώτη επίσκεψη Πάπα στην περιοχή

ο Ahmet μας εξηγεί την ιερότητα της περιοχής

Ο Ιορδάνης ποταμός, ένας ποτάμι που ενώνει θησκευτικά τους πιστούς όλου του κόσμου και πολιτικά τους χωρίζει. Είμαστε στο σημείο που είναι το φυσικό σύνορο ανάμεσα στην Ιορδανία και τα Κατεχόμενα (Παλαιστίνη-Ισραήλ), ένα σημείο που προστατεύεται (πολιτιστικά) από την Unesco, ως σημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς και στρατιωτικά από ιορδανούς στρατιώτες (γιαυτό και η φωτογράφιση εν μέρει απαγορεύεται). Απέναντι φαίνεται-δεν φαίνεται το ισραηλινό φυλάκιο και μόνο η κοίτη του ποταμού χωρίζει ουσιαστικά τις δυο χώρες. Επικρατεί ηρεμία, ελάχιστοι τουρίστες βρίσκονται στην αντικρυνή όχθη, εξαιτίας του πολέμου που έχει ξεσπάσει λίγα χιλιόμετρα πιό μακρυά. Εδώ, υπάρχει και η ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή που ανακαινίσθηκε/χτίστηκε πριν κάμποσα χρόνια με χορηγία του ΙΣΝ.

 

στα σύνορα με τα κατεχόμενα ρέει ο Ιορδάνης ποταμός

 

η εκκλησία του Αγ Ιωάννη του Βαπτιστή (δωρεά ΙΣΝ)

Τελευταία σημερινή στάση είναι η Μικρή Πέτρα (Little Petra), μια σύντομη επίσκεψη στην ήσυχη και οικεία περιοχή των Ναβαταίων. Ένα κρυμμένο κοσμήμα (όπως αναφέρει αναγνώστης στο Tripadvisor), μέσα σε ένα φαράγγι με στενό άνοιγμα εισόδου, για να μας προδελεάσει για την αυριανή επίσκεψη, να μας επιτρέψει να περιπλανηθούμε μέσα στα βραχώδη περάσματα και να εξερευνήσουμε στενά, απότομα και φθαρμένα μονοπάτια σε μία περιοχή που κάποτε ευημερούσε. Μετά ήρθαν οι Βεδουίνοι, που κατοίκησαν τις σπηλιές (το τοπίο μου θυμίζει Μάταλα Κρήτης) που για να ζεσταθούν άναβαν φωτιές και έτσι χάλασαν τις τοιχογραφίες, που οι Ναβαταίοι ζωγράφιζαν τις οροφές τους. Μόνο ένα δωμάτιο είναι άθικτο από τον καπνό, διακοσμημένο με φύλλα δένδρων, το μόνο εναπομείναν δειγμα Ναβατιανής τέχνης. 

 

οι σκηνές βεδουίνων γίνονται από μαύρη τριχιά κατσίκας

 

η είσοδος στη Μικρή Πέτρα

Για τις επόμενες δύο μέρες ξεκινά μια ήρεμη εξερεύνηση με διαλογισμό στην καρδιά του ερημικού τοπίου της Ιορδανίας. Αφήστε τους τουριστικούς χάρτες και αναζητήστε μια πιο χαλαρή, προσωπική περιπέτεια.

Πέτρα

Σχεδόν όλοι έχουμε ακούσει για τη χαμένη πόλη της Πέτρας, μια πόλη που αποτελεί μαζί νεκρόπολη, εμπορική πόλη, και συνάντηση των καραβανιών της ερήμου. Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν ποιός ανακάλυψε-εξερεύνησε-ανακίνησε στο δυτικό κόσμο αυτό το Μνημείο, που το 1985 εντάχθηκε στην Παγκόσμια Κληρονομιά της UNESCO.

 

 

 

Johann Ludwig Burckhardt είναι το όνομα αυτού του σημαντικού εθνολόγου, που ασπάστηκε το Ισλάμ για να διευκολύνει το έργο του ως εξερευνητής (ταξιδεύοντας σχεδόν μόνος) για να ανακαλύψει τη χαμένη κόκκινη πόλη από ψαμμίτη στην έρημο της Ιορδανίας και το όνομά του να μείνει στην Ιστορία ως Sheikh Ibrahim Ibn Abdallah. 

 

ακριβό το εισιτήριο αλλά αξίζει

η διαδρομή: 20λ μέχρι το φαράγγι
40λ μέχρι το Θησαυροφυλάκιο, 60λ μέχρι το μοναστήρι

Θεωρήθηκε ως ένας από τους σημαντικότερους εξερευνητές της εποχής του, που ανακάλυψε ξανά την Πέτρα, ένα θησαυρό του αρχαίου κόσμου που βρίσκεται περίπου 4000 χιλιόμετρα μακρυά από τη γενέτειρά του, την Ελβετία. Σπούδασε νομικά, φιλοσοφία, ιστορία και γλώσσες στα περίφημα πανεπιστήμια του Γκέτινγκεν (Κοτίγης όπως λεγόταν στα ελληνικά) και της Λειψίας. Μετακόμισε στην Αγγλία και ξεκίνησε ένα αυστηρό αραβικό πρόγραμμα σπουδών στο Κέιμπριτζ. Το 1809, έφυγε από την Αγγλία, κάνοντας μια σύντομη στάση στη Μάλτα, όπου απέκτησε νέα ταυτότητα ως Ιμπραήμ ιμπν Αμπντάλα, προσπαθώντας να πείσει ότι ήταν μουσουλμάνος Ινδός έμπορος για να κατευνάσει τις υποψίες για την προφορά του και την ατελή γνώση τών αραβικών. Αφού έφτασε στο Χαλέπι (Ιούλιο 1809), πέρασε δύο χρόνια τελειοποιώντας τη γλώσσα, τόσο στην ομιλούμενη δημοτική όσο και στην κλασική γλώσσα του Κορανίου, και έμαθε να απαγγέλλει μερικούς από τους στίχους του, ...καθήμενος στο έδαφος με φαρδιά τουρκικές ρόμπες και με ένα αξιοσέβαστο μούσι.... έγραφε στους γονείς του, αλλά ποτέ δεν τους ανέφερε το λόγο του ταξιδιού του. 

 

Sheikh Ibrahim Ibn Abdallah

αρχικά, οι βεδουίνοι θεωρούσαν την περιοχή ιδιοκτησία τους
και δεν άφηναν κανέναν να πλησιάσει

Τον Αύγουστο 1812, ο Burkhardt ζήτησε από κάποιους ντόπιους οδηγούς να τον μεταφέρουν στο όρος Ααρών, το οποίο πίστευε ότι ήταν κοντά στην πόλη Πέτρα των Ναβαταίων, προσποιούμενος ότι ήθελε να θυσιάσει έναν τράγο στον τάφο του Ααρών. Στις 22 Αυγούστου, κατάφερε να πείσει έναν οδηγό για τις καλές του προθέσεις και στις σημειώσεις του αναφέρει τη νηφαλειότητα που αισθάνθηκε, όταν άνοιξε μπροστά του, μετά από τριάντα λεπτά περπάτημα μέσα από ένα στενό φαράγγι, το θέαμα της χαμένης Πέτρας, το Θησαυροφυλάκειο και μονολόγησε ...δεν αμφέβαλλα ούτε στιγμή ότι είχα κάνει μια ανακάλυψη ανυπολόγιστης αξίας, όπου οι μελλοντικοί ταξιδιώτες θα μπορούν να επισκεφθούν το χώρο αυτόν υπό την προστασία μιας ένοπλης δύναμης και οι ντόπιοι θα εξοικειωθούν περισσότερο με τις έρευνες αγνώστων, χωρίς να διακατέχονται απο υποψία...

 

το πρώτο ανιαρό τμήμα μέχρι την είσοδο του φαραγγιού

προετοιμασία στην ένδυση

 

αναπαράσταση Ναβαταίων... ευτυχώς που δεν ζουν οι originals

Και αυτός ο παθιασμένος εθνολόγος Burckhardt συνέχιζε να αναστώνει τον κόσμο με νέες εξερευνήσεις. Το Σεπτέμβριο 1812 πήγε στην έρημο της Νουβίας και το 1814, ανακάλυψε τους μνημειώδεις κίονες του ναού του Abu Simbel.

 

το φαράγγι

Δεν είναι γνωστό εάν η μεταστροφή του στο Ισλάμ ήταν γνήσια ή όχι εξαιτίας του πολύ ριψοκίνδυνου εγχειρήματός του για έναν Ευρωπαίο. Ωστόσο, ως χατζί (μουσουλμάνος που είχε κάνει προσκύνημα στη Μέκκα) τάφηκε το 1817 στο νεκροταφείο Μπαμπ ελ-Νασρ σε μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες συνοικίες του Καΐρου.

 

από μιά σχισμή εμφανίζεται η μεγαλοπρέπεια

 

Ιστορία της Πέτρας👉 Οι Ναβαταίοι, ένας αρχαίος αραβικός λαός, ζούσε (αν και νομάδες) στην έρημο Νεγκέβ, στα άγονα μέρη της σημερινής νότιας Ιορδανίας και παρόλη τη μικρή τους παρουσία στο χώρο αυτόν (300πΧ-100μΧ) έκαναν πράγματα και θαύματα. Είχαν τη φαεινή ιδέα να σμιλεύσουν τα βράχια απο ψαμμίτη (είναι κόκκοι άμμου που έχουν συμπιεστεί από διάφορα γεωλογικά φαινόμενα) και να φτιάξουν γλυπτά που χρόνια μετά θα μιλούσε ολόκληρος ο κόσμος.

 

το Θησαυροφυλάκιο

Πρωτεύουσά τους ήταν η Πέτρα (βρίσκεται κοντά στην πόλη Wadi Musa της νότιας Ιορδανίας), που απέκτησε πλούτη  χάριν του διερχόμενου εμπορίου (λιβάνι, μύρο, μπαχαρικά κ.ά.), που διακινούνταν από την Ανατολή προς τα λιμάνια της Μεσογείου και της Αιγύπτου, καθώς και από τον ανεφοδιασμό με νερό και τρόφιμα των καραβανιών.

 

Η ακμή της κράτησε μονάχα δύο αιώνες και εγκαταλήφθηκε εξαιτίας σεισμών και πολέμων. Σε αυτό το μικρό πολιτιστικό διάστημα κατάφερε να αφήσει μνημεία που θεωρούνται σήμερα δείγματα πλούτου και καλαισθησίας. Στη νεκρόπολη (όπου εδώ εστιάζεται το τουριστικό ενδιαφέρον) υπάρχει το περίφημο Θησαυροφυλάκειο (Αλ Καζνεχ) και οι σπηλιές-τάφη βασιλέων.

 

 

Για να φτάσεις στο χώρο αυτό, διέρχεσαι αρχικά μέσα από ένα στενό φαράγγι, που ο ήλιος ποτέ δεν το φωτίζει κάνοντας μία διαδρομή 40 λεπτών. 100 μέτρα πριν την έξοδο και μέσα από μια σχισμή αντικρύζεις για πρώτη φορά, αυτό που έχει φωτογραφηθεί εκατομμύρια φορές: το θησαυροφυλάκιο,  40 μέτρα ψηλό με κίονες κορινθιακού ρυθμού, θεωρείται η ταφική τεφροδόχος, η οποία σύμφωνα με το μύθο κρύβει το θησαυρό ενός Φαραώ. Μόνο ο Ιντιάνα Τζόουνς και εγω 😆 έχουμε μπει μέσα στον ιερό αυτό χώρο. Μπορείς να ανέβεις τα σκαλοπάτια (είσοδος 15-20€), στην αντικρυνή πλευρά του, και να απολαύσεις τη θέα απο ψηλά, ακόμη και να φωτογραφίσεις το τοπίο. 

Το μονοπάτι (καλείται βασιλική  διαδρομή) συνεχίζει, το άνοιγμα φαρδαίνει και συναντάς την αρχαία αγορά, μια βυζαντινή εκκλησία και ένα αρχαίο θέατρο μέχρι το Μοναστήρι, η ανάβαση του οποίου αποτελείται από αμέτρητα σκαλοπάτια. 

 

νεκρόπολη

 

 

ο ήλιος έχει αλλοιώσει το χρώμα του βράχου

 

 

Η επιστροφή μπορεί να γίνει από ένα βραχώδες μονοπάτι, στην κορυφή του οποίου αντικρύζεις από ψηλά τον αμφιθεατρικό χώρο και είναι στιγμή για φωτογράφιση. 

 

το θέατρο μέσα στο φαράγγι

πανοραμική

 

Wadi Rum, Λώρενς της Αραβίας

Η επίσκεψή στο Wadi Rum ξεκινά βασικά στο Visitor Centre, όπου ο Ahmet αγοράζει τα εισιτήρια για την είσοδό μας στο Εθνικό Δρυμό, όπως θα λέγαμε στην Ελλάδα. Σε όλο τον κόσμο, η είσοδος σε Εθνικά Πάρκα πληρώνεται, εκτός βέβαια της Ελλάδος! Στον Όλυμπο ήθελαν να βάλουν εισιτήριο και έγινε χαμός!

 

 

Το Wadi Rum βρίσκεται στο δυτικό άκρο της αραβικής ερήμου και απέχει περίπου τέσσερις ώρες οδικώς από το Αμμάν. Είναι μια μοναδική και αλλόκοτη εμπειρία που δικαίως χαρακτηρίστηκε ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 2011. Γνωστό και ως Κοιλάδα της Σελήνης (αυτό σημαίνει Wadi Rum) είναι ένα τοπίο που εκτείνεται στον ορίζοντα, σε κοκκινωπό αμμώδες έδαφος με βραχώδεις σχηματισμούς, απόκρημνα βουνά και στενά φαράγγια. Είναι κάτι σαν τον πλανήτη Άρη στον πλανήτη Γη.

 

Εκτός από το εκπληκτικό τοπίο της ερήμου, το Wadi Rum διαθέτει επίσης και προιστορία. Εδώ, έχουν ανακαλυφθεί χιλιάδες πετρογλυφικά (γλυπτά φτιαγμένα σε βράχια) και αρχαιολογικοί χώροι. Η περιοχή είναι γνωστή για τη διέλευση καραβανιών και γιαυτό συναντάς επιγραφές με τη μορφή ιδεογραμμάτων σκαλισμένα στο βράχο, όπου επικοινωνούσαν μεταξύ τους και αντάλλασαν πληροφορίες για την ύπαρξη νερού και για την επικινδυνότητα των μονοπατιών.

ιδεογράμματα σε βράχους

Όπως προδίδουν ψηφιδωτά ευρήματα (με ζώα, δένδρα κ.λπ), φαίνεται ότι ο χώρος καθε άλλο παρά έρημος ήταν, ήταν ένας πράσινος παράδεισος με δάση και πολλά νερά. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν την άποψη ότι οι έντονες βροχοπτώσεις μουσώνων μεταμόρφωσαν αυτή την περιοχή χιλιάδες χρόνια πριν, δημιουργώντας ένα πλούσιο, κατοικήσιμο τοπίο. Υπήρχε αφθονία νερών, κατά τη διάρκεια μιας υγρής κλιματικής περιόδου, γνωστή ως "Πράσινη Αραβία”, όπου το έδαφος υπερχείλησε, πυροδοτώντας μια μαζική πλημμύρα που χάραξε μια κοιλάδα και σχημάτισε τον πάτο της (σημερινής) ερήμου.

Όταν οι βροχοπτώσεις σταμάτησαν, το νέρο στέρεψε, το ίδιο και οι λίμνες, μετατρέποντας την περιοχή σε έρημο και αναγκάζοντας τους αρχαίους πληθυσμούς να μεταναστεύσουν. Πολλοί είναι της άποψης, ότι αυτή η υπόθεση είναι μια (απειλητική) υπενθύμιση του πόσο γρήγορα μπορεί να αλλάξει το κλίμα της Γης και πόσο βαθιά αυτές οι αλλαγές διαμορφώνουν την ανθρώπινη ιστορία.

 

 

 

Στην περιοχή αυτή, των 700 τετραγωνικών χιλιομέτρων, υπάρχουν περίπου 100 διασκορπισμένα camps, που προσφέρουν μια πρώτη γνωριμία για τη ζωή των βεδουίνων (ανάλογη εκείνης των Βερβέρων στην έρημο Marzouga του Μαρόκου). Εδώ, μπορείς να διανυκτερεύσεις, ακούοντας τα ουρλιαχτά του ανέμου όλο το βράδυ, ενώ η πάνινη σκηνή να τρεμοπαίζει σαν τη φλόγα ενός κεριού από το σάλευμα του ανέμου.

 

 

Ανεβήκαμε στα τζιπάκια, τύπου Datsun, με την ανοικτή καρότσα, και αρχίσαμε να σερφάρουμε μέσα στην έρημο, σε ανύπαρκτους δρόμους, όπου μας έπαιρνε ο άνεμος, αλλά μέναμε συνήθως στα ίχνη των προπορευόμενων οχημάτων. Ο άνεμος μεταμορφώνει συνεχώς το τοπίο, εξαφανίζει τα ίχνη μας και αφαιρεί τις σκιάσεις μας. Η έρημος μάς τρομάζει γιατί αντιπροσωπεύει το ακατοίκητο, τη μοναχικότητα, τις κακουχίες, τον κίνδυνο, και μας δημιουργεί ένα είδος παράνοιας μέσα σε ένα κιτρινόχρωμο σύμπαν, αλλά οι Βεδουίνοι οδηγοί γνωρίζουν πολύ καλά το έδαφος του Wadi Rum και οι παραπάνω φαντασιώσεις μας δεν είχαν καμία σημασία.

 

Αφήνουμε τη φαντασία μας να μας μεταφέρει στην αραβική εξέγερση (1917-1918), να συμμετάσχουμε, μαζί με το Λώρενς της Αραβίας, στην εκδίωξη των Οθωμανών, πολεμώντας τους ή ανατινάζοντας τη σιδηροδρομική γραμμή, θυμούμενοι εικόνες της ομώνυμης ταινίας που γυρίστηκε σε αυτά τα μέρη με κορυφαίους πρωταγωνιστές τους Τζακ Χόκινς, Άντονι Κουίν, Πήτερ Ο' Τουλ, Άλεκ Γκίνες, Ομάρ Σαρίφ κ.ά.

 

ο σταθμός του Wadi Rum, ο ίδιος όπως και στην ομώνυμη ταινία

η ατμομηχανή που είχε χρησιμοποιηθεί και στα γυρίσματα της ταινίας

Ποιός ήταν αυτός ο περίφημος Λώρενς, το όνομα του οποίου συνδέθηκε τόσο πολύ με τον αραβικό κόσμο και έγινε το 1962 κινηματογραφική ταινία παγκόσμιας εμβέλειας;  Ήταν ο δεύτερος από τους πέντε γιους ενός έρωτα που κεραυνοβόλησε κάποιον λόρδο της βρετανικής κοινωνίας (σερ Τόμας Τσάπμαν) με την παιδαγωγό των παιδιών του. Οι δυο τους το έσκασαν από την Ιρλανδία και κατέφυγαν στην Ουαλία, εκεί όπου γεννήθηκε ο Λώρενς στα 1888. Πέθανε σε ηλικία 46 ετών (1935) σε ένα μοιραίο μοτοσυκλετιστικό δυστύχημα... και έτσι αρχίζει και η ομώνυμη ταινία...

 

ντηζελομηχανή για χρήση σε τουριστικές διαδρομές

η γραμμή δεν χρησιμοποιείται σήμερα ούτε για τουριστικούς σκοπούς

 

Η μόρφωσή του ξεκινά από τη Γαλλία, γνωρίζοντας από κοντά τα κάστρα των σταυροφόρων και συνεχίζει τις μελέτες του στη Συρία και την Παλαιστίνη. Εξερευνά (1914) τη λωρίδα της Γάζας και την περιοχή ανατολικά του Σουέζ, φτάνοντας ως τα βόρεια του Σινά και την Άκαμπα, ενώ παράλληλα μαζεύει υλικό για να γράψει το βιβλίο του "Οι επτά στύλοι της σοφίας", ένα εντυπωσιακό βιβλίο, όπου ο συγγραφέας καταγράφει τη στρατιωτική του δράση στη Μέση Ανατολή, συνεπικουρούμενος από τις νομαδικές φυλές των Αράβων και των Βεδουίνων, που ζούσαν και δρούσαν στην περιοχή.

 

 

 

Ο Λώρενς στέλνεται (από τους Βρετανούς) στην Μέση Ανατολή με σκοπό να εκπονήσει στρατιωτικό χάρτη της περιοχής του Σινά, δηλαδή συλλογή κατασκοπευτικών στοιχείων προς όφελος μιας νέας επεκτατικής πολιτικής βρετανικών συμφερόντων.  Καταφέρνει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των Αράβων λόγω του χαρακτήρα του (αλλά και της ομοφυλικής του ιδιοσυγκρασίας), αλλά τελικά λειτουργεί προς όφελος των Αραβικών συμφερόντων. Οι Βρετανοί γίνονται έξαλλοι και τον θεωρούν προδότη, ενώ παράλληλα αλλάζει και η πολιτική τους έναντι των αράβων, κλονίζοντας την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπο του Λώρενς, που θεωρείται ως ο κύριος υπαίτιος, μύλος δηλαδή.

βαγόνι με εμφανή τη θέση για οπλοπολυβόλο

 

Η ιστορία ακόμη δεν έχει αποσαφηνίσει το βαθμό ευθύνης του στα γεγονότα εκείνης της εποχής (1915-1925). Αφενός, ποτέ δεν θα πρόδιδε την πατρίδα του (για αυτόν, η Αγγλία παρέμενε μια μεγάλη αυτοκρατορία παρότι δεν δέκτηκε την παρασυμοφόρησή του από τον Γεώργιο τον Ε') αφετέρου, στο βιβλίο του αναγνωρίζει τη σπουδαιότητα των Αράβων και του πολιτισμού τους και θέλει να ξεπεράσει τα συναισθηματικά όρια που τον πιέζουν, για να αποκαταστήσει μιά δικαιοσύνη με τα δικά του πρότυπα. Ουτοπία δηλαδή σε μια εποχή που η Αγγλία ήταν μια παντοδύναμη αυτοκρατορία και τεμάχιζε/συνένωνε τη Μέση Ανατολή σαν να ήταν ακορντεόν.

 

Νεκρά Θάλασσα

Ίσως το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα της περίεργης ιδιότητας της Nεκράς Θάλασσας να είναι το ψηφιδωτό της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου που δείχνει τα ψάρια να κολυμπούν προς τη λίμνη και να γυρίζουν πίσω, για να αποφύγουν την αλμυρότητά της, που δεν την αντέχει κανένα έμβιο όν.... Έτσι, η λίμνη έμεινε χωρίς ζωή, μια νεκρή λίμνη που το όνομά της το δικαιολογεί.

Βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο γήινης επιφάνειας (422 μέτρα απο την επιφάνεια της θάλασσας) και μία στήλη αέρος θα ζύγιζε 400 περίπου τόνους να βαραίνουν το κεφάλι σου, αν η στήλη αυτή δεν θα είχε εξουδετερωθεί από τις παράπλευρες δυνάμεις που πιέζουν όλο το σώμα.

 

 

Έχει τόσο μεγάλη περιεκτικότητα σε αλάτι, που δεν μπορεί να επιβιώσει κανένας οργανισμός μέσα στο νερό, εκτός από κάποια ανθεκτικά βακτηρίδια. Οι γεωλόγοι σημειώνουν ότι το νερό στον πάτο δεν μετακινείται, ούτε ανανεώνεται, είναι κάτι σαν απολιθωμένο νερό και παραμένει το ίδιο απο την εποχή που δημιουργήθηκε η αλμυρή αυτή λίμνη. Απίστευτο για το κοινό νου, αν πιστέψουμε τους ειδικούς!

 

ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις

  

Η αλμύρα αυτή προέρχεται από τα πετρώματα που διαλύονται στο νερό. Πολύπλοκη έννοια για τους μη χημικούς. Εντούτοις, σύμφωνα με προβλέψεις, η λίμνη θα έχει ξεραθεί στα επόμενα 30 χρόνια. Στο σχεδιασμό διάσωσής της υπάρχει ένα έργο μαμμούθ, να κατασκευαστεί ένας αγωγός 160χλμ που θα μεταφέρει νερό απο την Ερυθρά Θάλασσα, ένα project που μου θυμίζει την Πασοκική εκτροπή του ποταμού Αχελώου!

 

 

Τη λίμνη μοιράζονται 3 μεγάλες περιοχές: το Ισραήλ, που οι άραβες ονομάζουν τα Κατεχόμενα, η Παλαιστίνη και η Ιορδανία. Στα παράλιά της, υπάρχουν ξενοδοχειακές μονάδες, δεδομένου ότι η εμπειρία της κολύμβησης εκεί είναι μοναδική. Η άνωση που προκαλείται κατά την κολύμβηση σε κάνει να επιπλέεις χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Εντούτοις δεν μπορείς να κολυμπήσεις σε πρηνή θέση, καθότι η κοιλιά, γεμάτη με αέρα, σε ωθεί προς τα πάνω, συνεπώς το κεφάλι γέρνει προς τα εμπρός και μπορεί να βουλιάξεις, οπότε το αλάτι θα βλάψει τα μάτια και θα τα τσούξει. Η καλύτερη θέση είναι η ύπτια.

χίλιες και μιά νύκτες made in Russia

ρωσίδα χορεύτρια;; μάλλον ναι!

Όποιος επισκέπτεται τη Νεκρά θάλασσα δεν παραλείπει να αλειφθεί με τη λάσπη της, γνωστή για τις ευεργετικές της ιδιότητες, καθώς περιέχει μαγνήσιο, νάτριο, κάλιο και ασβέστιο. Εντούτοις, λίγα λεπτά πασάλημα δεν θα σας γιατρέψει τα πάντα, αλλά την κάψα που έχετε να βγάλετε selfies, σίγουρα θα το κάνει!

 

αφρικανός πολίτης;;; μάλλον όχι!

Το μπάνιο στις πισίνες του ξενοδοχείου θα σας ξαναθυμίσει τον τρόπο που κολυμπάτε και μην ξεχαστείτε ότι επιτρέπεται (γενικά το μπάνιο) μέχρι τη Δύση του ήλιου (νόμος του Κορανίου).  

Πρακτικές Συμβουλές

Γενικά👉 Η Ιορδανία είναι Βασίλειο, κάτι που το διαπιστώνεις αμέσως με τις κορώνες να υπάρχουν παντού, απο τις χαρτοπετσέτες μέχρι τα αεροπλάνα τους. Είναι μια ακριβή χώρα (για τους τουρίστες) με το δηνάριο (JOD) να κοστίζει όσο και μια στερλίνα Αγγλίας και να σε μπερδεύει όταν σου λένε ότι κοστίζει 15 δινάρια και εσύ να νομίζεις 15€, ενώ στην πραγματικότητα είναι περίπου 20€. Η ισοτιμία (2025) είναι 1JOD=0.77€ (στα ανταλλακτήρια ή όταν πληρώνεις με πιστωτική κάρτα), αλλά 1JOD=0.66€ στα ξενοδοχεία.

 

κορώνες παντού

όχημα βουλευτή

τέτοια πινακίδα είναι απίθανο να συναντήσετε στην Ελλάδα

Σε όλες τις οδικές διαδρομές μας σταματούσαμε σε επιλεγμένα μαγαζιά για τουαλέτα, αλλά κυρίως για να ξοδέψουμε ευρώ αγοράζοντας τοπικά ενθύμια, τα περισσότερα από τα οποία έχουν κατασκευαστεί στην Κίνα, δεν έχουν καμία απολύτως συναισθηματική αξία για να θυμάσαι το ταξίδι, αλλά που σε κάνουν να διερωτηθείς στην επιστροφή ...για τα πόσα χρήματα ξόδεψες για χαζοπράγματα..

μας επεξηγεί για να μας πείσει...

Στην επίσκεψή μας στην Πέτρα, ένας Βεδουίνος μάς μύησε στην τεχνική τού βαψίματος των ματιών με ένα είδος eyeliner που αποτελείται από κάρβουνο, ελαιόλαδο και βότανα (το μπουκαλάκι κοστίζει 20€). Οι Βεδουίνοι το χρησιμοποιούν ευρέως, καθώς προστατεύει τα μάτια από τον ήλιο και τη σκόνη, αλλά και για αισθητικούς λόγους.  Σε συνδυασμό, δε, και με ένα είδος keffiyeh, εμβληματική μαντήλα που φοριέται σε πολλά αραβικά μέρη (συνήθως ασπρόμαυρο ή ερυθρόλευκο), ολοκληρώθηκε η εμφάνισή μου ώστε δικαίως να αναφωνήσω Je Suis L'arabe. 

ας το δοκιμάσουμε....

ιορδανή πολίτης (με μαύρο θα ήταν παλαιστίνια)

 

 Καιρός👉 Ο καιρός είναι διαφορετικός από περιοχή σε περιοχή. Στο Wadi Rum (αρχές Απριλίου) ήταν ανεκτά ζεστός και το βράδυ χρειαζόταν μόνο ένα φλισάκι, ενώ στο Αμμάν τον βρήκαμε ζεστό αλλά και κρύο. Την ημέρα, ο ήλιος έκαιγε και ήταν απαραίτητο καπέλο και αντηλιακό.

 

αμμοστρόβιλος σε περάσματα

Δράσεις👉 Το Wadi Rum φημίζεται για πεζοπορία και Outdoor activities, αλλά τίποτε από αυτά δεν είχε το πρόγραμμα. Ειδικά, στο camp που μέναμε ορθωνόταν ένας βράχος βουνό, με πολλές προεξοχές και κάπου διέκρινα σχοινιά αναρρίχησης, αλλά να δοκιμάσω κάτι σε βαθμό αναρρίχησης δυσκολίας 3 ξεπερνούσε τη φαντασία μου. Ούτε θα με άφηναν καν!  

 

Τα οργανωμένα ταξίδια είναι συνήθως τουριστικά και λιγότερο εξερευνητικά με μικρό βαθμό περιπέτειας και γιαυτό μην με ρωτήσετε αν πήγαμε στη γέφυρα Burdah Rock, γιατί θα στενοχωρηθώ πολύ 😪. Απευθύνονται σε όλες τις ηλικίες και για όλα τα σωματικά βάρη. Εν μέρει είχε θρησκευτική σημασία, καθότι όλόκληρη η περιοχή θεωρείται ως οι Άγιοι Τόποι της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.

 

 

 

Διανυκτέρευση👉 Στο Amman, στην Πέτρα και στη Νεκρά Θάλασσα μέναμε σε μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα (ανήκουν στην κατηγορία πολλών αστέρων) με ατέλειωτους μπουφέδες για πρωινό, που σε κάνουν να ξεχνάς τη ζυγαριά του σπιτιού σου, ενώ το φαγητό στην έρημο ήταν απλό.

 

 

Dead Sea

Bristol Hotel in Amman

 

Στο Wudi Rum μέναμε σε σκηνές που έμοιαζαν περισσότερο με μικρά δωμάτια παρά σκηνές Βεδουίνων. Παρότι οι χώροι ήταν καθαροί δεν μπορώ να φανταστώ ότι τα σεντόνια πλένονταν μετά από κάθε παραμονή. Παρόλα αυτά δεν υπήρχε πρόβλημα καθαριότητας. Δώστε έμφαση παντού, όπου υπάρχουν δημόσιες τουαλέτες. Πιό καθαρές δεν θάχετε ξανασυναντήσει στη ζωή σας. Το ενοχλητικό ήταν τα κουνούπια τα οποία μας θέρισαν όλο το βράδυ. Το αντικουνουπικό είναι εδώ απαραίτητο.

 

Φαγητό, γλυκά, καφές και ναργιλέδες👉 Φάγαμε στο TAWAHEEN AL HAWA (ο ιδιοκτήτης του οποίου είναι βουλευτής) για να δοκιμάσουμε το περίφημο εθνικό τους πιάτο Mansaf, που σύμφωνα με το Διαδίκτυο το τρως και τρελλένεσαι και που βασικά δεν είναι τίποτε περισσότερο από το κρητικό Γαμοπίλαφο (κοστίζει 20€ το άτομο), ενώ δοκιμάσαμε το γλυκό κιουνεφέ (κοστίζει 4€ το κομμάτι) στο πιο διάσημο μαγαζί της πόλης, με ιστορία 70 ετών, το Habibah, που λένε ότι είναι θεικό, αλλά καλύτερο κιουνεφέ έχω φάει στην Ξάνθη. Διαπίστωσα, διαβάζοντας πολλές ταξιδιωτικές ιστοσελίδες, ότι ο κάθε οδηγός πηγαίνει το γκρουπ του στο δικό του κιουνεφέ και τους πουλά το παραμύθι ...ότι εδώ τρώτε το καλυτερότερο... 😂😂. Δοκιμάστε (και το συστήνω) τον αραβικό καφέ με ή χωρίς κάρδαμο (έντονα μυρωδάτος), το τσάι με μέντα ή τη λεμονάδα με μέντα, ροφήματα καθαρά αραβικά. Για το αλκοόλ το Κοράνι απαντά: ...το λίγο βλάπτει, το πολύ είναι αμαρτία...

 

τσάι με μέντα

 

mansaf με σάλτσα απο ζουμί του αρνιού μαζί με γιαούρτι

κιουνεφέ... το περίφημο γλυκό τους

Η διαδικασία προετοιμασίας του φαγητού στην έρημο ήταν άξιο φωτογράφισης και δοκιμής. Αν και δεν τρώω κρέας, δοκίμασα το κλέφτικο αρνί τους, ψημένο σε βεδουίνικη χόβολη. Πρόκειται για ένα παραδοσιακά μαγειρεμένο zarb, αρνί και κοτοπουλο, που ψήνονταν ώρες στην άμμο. Είχαμε μαζευτεί για να παρακολουθήσουμε την τελετή εκταφής, καθώς το έβγαζαν από τη γη έτοιμο να το σερβίρουν. Πέσαμε με τα μούτρα στο φαγητό κάνοντας Πάσχα μια εβδομάδα νωρίτερα!

 

Μετά το φαγητό άρχισε ο χορός της ερήμου με λιβανέζικη μουσική. Παρήγγειλα ένα ναργιλέ με γεύση μήλου (σας το συστήνω να το δοκιμάσετε ακόμη και αν δεν καπνίζετε) και ξάπλωσα στους καναπέδες, σαν σύγχρονος μαχαραγιάς ή μερακλής, ενώ το δροσερό αεράκι της ερήμου σαγήνευε στα γυμνά μου χέρια, που μαζί με τα ατέλειωτα κουνούπια (σκνίπα) διεκδικούσαν το δικό τους μερίδιο.....

 

Εξαιτίας της απεργίας που είχαν κηρύξει οι ελεγκτές της εναέριας κυκλοφορίας στην Ελλάδα (που αλλού;) είχαμε μια μέρα παραπανίσια και έτσι σεργιανίσαμε στους δρόμους του Αμμάν, στην πολύβουη συνοικία και γνωστό σημείο διασκέδασης, Al Rainbow, που θυμίζει Ελλάδα με κόρνες, δυνατή μουσική, μπαρ και εστιατόρια από κόσμο, κυρίως γυναικοπαρέες (με ή χωρίς μαντήλα) να διασκεδάζουν και να ρουφάνε ναργιλέ. Έψαχνα για φαλάφελ με χούμους (σας το συστήνω χωρίς δεύτερη κουβέντα) και ο Ahmet μού υποσχέθηκε να μας πάει όχι στο διάσημο Hashem, στην παλιά πόλη, αλλά στο  Abu Jbara, που τίμησε πραγματικά το όνομά του για το αυθεντικό ιορδανικό φαγητό... εδώ μάλιστα.

 

Νύκτα στην έρημο👉 Ο Ahmet, μας είχε προειδοποιήσει ότι οι μέρες δεν προσφέρονταν για απόλαυση της Δύσης του ήλιου (τύπου Σαντορίνης χωρίς θάλασσα) εξαιτίας του δυνατού δυτικού ανέμου, που παρέσερνε άμμο από την Αίγυπτο και δημιουργούσε ένα τοπίο σε ομιχλώδη κατάσταση. Το ίδιο συνέβη και με το νυκτερινό ουρανό. Το Wadi Rum, τη νύχτα, είναι πολύ ιδιαίτερο. Τα αστέρια λάμπουν έντονα σε αυτή την ερημιά, απαλλαγμένη από τη φωτορύπανση, ενώ ο γαλαξίας προσδίδει μια αίσθηση εξωπραγματική, σαν να είσαι επιβάτης στο τηλεσκόπιο Webb. Σήμερα όμως έχει φεγγάρι και άνεμο και το μόνο που θαυμάσαμε ήταν το φαινόμενο Άλως, όπως ονομάζεται το οπτικό φαινόμενο που προκαλείται από τη διάθλαση τού σεληνιακού (και του ηλιακού) φωτός πάνω στους παγοκρυστάλλους των νεφών, σε ύψος 6000 μέτρων από την επιφάνεια της γης και όταν υπάρχουν νέφη Cirrostratus. Υψώναμε τα μάτια μας προς τον ουρανό και παρατηρούσαμε ένα μέγα κύκλο, σε αζυμουθιακή γωνία 22° από το κέντρο της Σελήνης, σε χρώμα λευκό, που έμοιαζε σαν ένα φωτοστέφανο.

 

Δύση μέσα από αμμοστρόβιλο

Θρησκεία και έθιμα👉 ο ξεναγός μας Ahmet μιλούσε πολύ καλά ελληνικά (είχε σπουδάσει με υποτροφία στην Ελλάδα), ήταν κατατοπιστικός, ενήμερος της ιστορίας τού τόπου και περιγραφικός στις συζητήσεις του. Βέβαια, μόλις η κουβέντα έφτασε στο θέμα Θρησκεία και ήθη των Μουσουλμάνων τα αίματα άναψαν (από ενδιαφέρον!!) εξαιτίας της διαφορετικότητας που οι ανατολίτες αντιμετωπίζουν την κοινωνία, σε μια εντελώς άλλη διάσταση απο εκείνη της Δύσης. Λέξεις όπως ΛΟΑΤΚΙ, meToo κ.ά θεωρούνται ταμπού και καταδικαστέες και η απάντηση είναι ...ναι έχει το πρόβλημα, μπορεί να το αλλάξει... Οι νόμοι του Κορανίου είναι διαχρονικοί και δεν επιτρέπουν καμία απόκλιση. Το ιερό αυτό βιβλίο του Ισλάμ θεωρείται ο αλάθητος λόγος του Θεού, που αποκαλύφθηκε στον Προφήτη Μωάμεθ από τον αρχάγγελο Γαβριήλ.

 

η διαδικασία του γάμου έχει στάδια

1. συνήθως με προξενειό
2. συναντιούνται οι γονεις και συζητούν
3. ο άνδρας δίνει πιστοποιητικό με καθαρό ποινικό μητρώο
4. τα βρίσκουν στα οικονομικά (ο άνδρας δίνει προίκα)
5. το ζευγάρι επικοινωνεί (κάμποσο καιρό) χωρίς να αγγίζονται
6. και τελικά... αγγίζονται
7. ο άνδρας αν παντρευτεί και δεύτερη γυναίκα θάχει δυο μπελάδες

Είναι αλήθεια ότι ο δυτικός άνθρωπος συγχέει τη Θρησκεία με τα Ήθη και συχνά τα ενοποιεί, ενώ ο μουσουλμάνος τα ξεχωρίζει, με αποτέλεσμα οι πρώτοι να θεωρούν τον εαυτό τους πιό προοδευτικό, όπως πχ. στο ότι η αθεΐα είναι εκεί ποινικό αδίκημα, ενώ στο χριστιανισμό δεν είναι. Ακόμη, και η απώλεια της παρθενιάς και η απιστία είναι αδικήματα, που εκτελούνται με θανατική ποινή από μέλη της οικογένειας του κοριτσιού χωρίς κανέναν οίκτο και με ψυχρή κυνικότητα. Σε άλλα όμως, οι μουσουλμάνοι είναι πιο προοδευτικοί. Για αυτούς η ψυχή, π.χ., δεν μπαίνει στο σώμα αυτόματα τη στιγμή της σύλληψης, όπως πιστεύουν οι χριστιανοί, αλλά αργότερα, οπότε η έκτρωση επιτρέπεται τους τέσσερις πρώτους μήνες της κυήσεως, όταν το έμβρυο είναι ακόμη άψυχο. Η αντισύλληψη όμως απογορεύεται δια ροπάλου και οι πάντα πρακτικοί μουσουλμάνοι βρήκαν την εύκολη λύση. Το αντισυλληπτικό πήδημα από οπή άγονη εκ κατασκευής όχι μόνον επιτρέπεται, αλλά και επιβάλλεται τις γόνιμες μέρες του κύκλου.

 

Το περίφημο Μουσουλμανικό Δίκαιο, όπως χρησιμοποιεί τη λέξη ο Βασίλης Ραφαηλίδης στο βιβλίο του Μνημόσυνο σε έναν Ημιτελή Θάνατο, αν και αφορά κυρίως τις γυναίκες ισχύει και για τους ομοφυλόφιλους άνδρες, που ταξιδεύουν στην Ανατολή όχι μόνο για να το ευχαριστηθούν, αλλά για να μεταφέρουν αυτά τα ήθη στη χώρα τους και να τα εφαρμόσουν στις γυναίκες. Αυτά και άλλα πολλά αναφέρει ο Βασίλης στο βιβλίο του (και όχι εγώ) και οι ενδιαφερόμενοι/ες μπορούν να το αγοράσουν και να μάθουν γιατί ο κάθε μακάριος μουσουλμάνος που μπήκε στην αιωνιότητα έχει κοντά του 72 γοητευτικές και πανέμορφες παρθένες, που λέγονται ουρί, και μπορούν να του κάνουν πράγματα και θάματα, όχι όμως και σεξ.

Pyramis Travel👉 To Facebook λειτουργεί ουσιαστικά ως ένα μέσον διαφήμισης και για τον τουρισμό. Εκεί είδα τη σχετική ανάρτηση για ταξίδι στην Ιορδανία και επικοινώνησα με κάποια πολύ ευγενική κυρία, που μου έδωσε τις σχετικές πληροφορίες. Το πρακτορείο ανήκει σε έναν αιγύπτιο επιχειρηματία, εξού και το όνομα Pyramis προδίδει την καταγωγή του ιδιοκτήτη του και βασικά ειδικεύεται κυρίως σε ταξίδια των αραβικών χωρών. Ταξιδεύω για πρώτη φορά μαζί τους και μπορώ να πω ότι η γενική αξιολόγηση των υπηρεσιών του ήταν πολύ ικανοποιητική, εκτός από δυο αρνητικά σημεία, που όμως δεν διαφοροποιούν τη γενική εικόνα. Το πρώτο ήταν η αλλαγή της ώρας αναχώρησης (4 ώρες νωρίτερα) που αν και η αεροπορική εταιρία το είχε ανακοινώσει στις ιστοσελίδες της, η ενημέρωση σε εμάς ήρθε με καθυστέρηση και να φανταστείτε ότι το γκρουπ μας ερχόταν από διάφορα μέρη της Ελλάδος χρησιμοποιώντας και αεροπλάνο. Το δεύτερο έχει να κάνει με τον εκπρόσωπο της εταιρείας στο αεροδρόμιο του Αμμαν που θα μας περνούσε από τον έλεγχο της βίζας κατά την έξοδο από τη χώρα. Εκεί λοιπόν, φαινόταν ότι βιαζόταν και δεν μέτρησε όλα τα άτομα. Όταν μας είδε μπουλούκι, μας αποχαιρέτησε και έφυγε και εμείς περάσαμε, σαν γκρουπ, τον αστυνομικό έλεγχο διαβατηρίων. Έλα ντε όμως πως μια οικογένεια καθυστέρησε να έρθει και ο έλεγχος τούς ζητούσε βίζα, μην πιστεύοντας ότι ανήκουν στο γκρουπ που προηγήθηκε. Τελικά, με κάποια παρακάλια ή την καλή διάθεση του ιορδανού πέρασαν και δεν έγιναν ιορδανοί πολίτες!

Jerash

Θέλω να ευχαριστήσω το Pyramis Travel για το όμορφο αυτό ταξίδι, ιδίως την Ειρήνη για την πολύ ευγενική της διάθεση να μας προσφέρει κάτι το ξεχωριστό και αξέχαστο. Εντούτοις υπάρχει και ένα άλλο θετικό στοιχείο επαγγελματισμού, που μας έκανε ιδιαίτερη θετική εντύπωση στη συμπεραφορά του Pyramis Travel. Η επιστροφή θα γινόταν αρχικά στις 6 το πρωί, άρα 4 στο αεροδρόμιο, άρα 3 ξεκίνημα, άρα 2 ξύπνημα..... Η απεργία πήγε την πτήση της επιστροφής από χαράματα στα μεσάνυκτα (22.30) και θα περιμέναμε στο αεροδρόμιο γύρω στις 16 ώρες (προλαβαίναμε να πεταχτούμε μέχρι το Νεπάλ και να γυρίσουμε...). Όμως, το πρακτορείο, με δικά του έξοδα, μάς πρόσφερε δωρεάν μια επιπλέον μέρα με οδηγό, νέα ξενάγηση στην πόλη του Amman και ένα περίφημο γεύμα, από εκείνα που θα τα θυμάμαι για καιρό. Ειλικρινά, αυτή η ευγενική χειρονομία δείχνει ότι η ποσότητα δεν κάνει τη διαφορά, αλλά η ποιότητα και το Pyramis Travel έδειξε ότι ανταποκρίνεται στις προκλήσεις της ταξιδιωτικής εποχής. 

Amman

Bithany