16ος-18ος αιώνας. Τα ταξίδια απο την Αμερική προς την Ευρώπη έγιναν μια πραγματικότητα για τους εξερευνητές του κόσμου. Οι ναυτικοί που προσέγγιζαν το Βισκαικό κόλπο, με το τεράστιο άνοιγμά του, αντίκρυζαν, στο βάθος τού ορίζοντα, τις πρώτες ψηλές κορυφές και τις θεωρούσαν σαν τις ψηλότερες της νέας αυτής γης. Τις ονόμασαν Picos de Europa, μια ονομασία που υιοθετήθηκε πολύ αργότερα, αφού αρχικά το πάρκο ονομαζόταν Parque Nacional de la Montaña de Covadonga.
.JPG) |
Top1 φωτογραφία του άλπουμ: καθοδόν προς το καταφύγιο Vegarredonda (2η μέρα)
|
Η Ισπανία έχει 13 εθνικά πάρκα, αλλά τα Picos de Europa έχουν τη μεγαλύτερη έκταση (γύρω στα 500 τετραγωνικά χλμ), βρίσκονται δυτικά του Bilbao και ανήκουν σε τρεις αυτόνομες κοινότητες (Astourias, Catabria, Castilla y León). Χωρίζονται σε τρία ορεινά συγκροτήματα: τα Δυτικά (Picos de Cornión), τα Κεντρικά (Urrieles) και τα Ανατολικά (Ándara). Ο κεντρικός και ο δυτικός ορεινός όγκος διασχίζεται από το φαράγγι Cares (Garganta del Cares) που θεωρείται ένα από τα πλέον επιβλητικά μέρη της περιοχής, όπου στη 3ωρη διάσχισή του περισσότερο ακροβατείς παρά περπατάς.
 |
| Picos: 6 μέρες, 37 ώρες, 105χλμ, 4713μ.⭷ , 4652μ. ⭸ |
Η Ευρώπη έχει πολλούς διάσημους ορειβατικούς προορισμούς (Άλπεις, Πυρηναία, Δολομίτες κ.λπ.) έτσι ώστε τα Picos de Europa να θεωρούνται μάλλον αδικημένα απο την άποψη της επισκεψιμότητά τους. Εντούτοις, ένα εξαήμερο στην εκπληκτική αυτή φύση της βόρειας Ισπανίας μέσα σε τροπικά δάση, αλπικές κορυφές, εντυπωσιακά φαράγγια και παραδοσιακά χωριά προσφέρει στον επισκέπτη-ορειβάτη τη δυνατότητα να σκαρφαλώσει στην κορυφή Torre Horcados Rojos (2500μ), να διασχίσει το δραματικό σκαλιστό μονοπάτι στο φαράγγι Cares με θέα στο απόλυτο vertigo, να αφουγκραστεί τον αέρα στις αλπικές λίμνες Covadonga, αλλά να δοκιμάσει και τις τοπικές γεύσεις τυριών (π.χ. Queso los Beyos) και αλλαντικών στα απομακρυσμένα και γραφικά παραδοσιακά χωριά, όπως το Sotres και το Posada de Valdeón.
 |
Γέφυρα Bizkaia, Bilbao (8η μέρα)
|
Γεμάτο με δρυς και οξιές, το πάρκο πήρε το όνομά του από τους εντυπωσιακούς βραχώδεις σχηματισμούς και τους ορεινούς του όγκους. Εδώ βρίσκονται και δύο από τα πιο εμβληματικά ζώα που ζουν στην Ισπανία, η καφέ αρκούδα και ο Ιβηρικός λύκος, αλλά υπάρχουν ακόμη περισσότερα εκπληκτικά ζωάκια, κυρίως ντάβανοι στα ατέλειωτα λειβάδια! Η διάσχιση είναι εντυπωσιακή επειδή διέρχεται απο εκτεθειμένος βράχους, που στέκονται όρθιοι σαν τεράστιοι τοίχοι και οι οποίοι προήλθαν από παγετώδη δράση, πριν εκατομμύρια χρόνια, και συνέβαλαν στη δημιουργία μιας εντυπωσιακής περιοχής αλπικού καρστ. Σε υψόμετρο, στέκονται σαν δολομίτες 14 κορυφές που ξεπερνούν τα 2600μ, 40 άνω των 2500μ και 250 των 2000μ.
.jpg) |
αριστερά: Naranjo de Bulnes (2519m), δεξιά: Neverón de Urriellu (2559m) (5η μέρα)
|
1. μέρα June03 ATH-MUC-Bilbao-Cangas de Onís
Αν και η Aegean είχε απευθείας δρομολόγιο για Μπιλμπάο, η πτήση μας έγινε μέσω Μονάχου, όπου η ανταπόκριση καθυστέρησε περίπου 2 ώρες επειδή χάλασε ο εξαερισμός του αεροπλάνου. Μικρό το κακό, αν σκεφτεί κανείς ότι πάμε για αναψυχή και ας μην μας χαλάσει τη διάθεση μιά μικροβαλβίδα στο σύστημα αέρος!
 |
6.00 Athens airport
|
 |
12.00 Munich airport
|
 |
14.00 Bilbao airport
|
 |
I wish...
|
 |
| Strandbad Pullinger Weiher (near MUC airport) |
Το Bilbao είναι μια πόλη τέχνη, καλλιτεχνική θα έλεγα που μια στάση επιβάλλεται, αν και κάποιοι απο την ομάδα μας θα μείνουν μέρες, στην επιστροφή, για τουρισμό. Έχει το περίφημο μουσείο Guggenheim και ποιητικές γέφυρες, ειδικότερα τη Γέφυρα Biskaia, η παλαιότερη (1893) τέτοιου τύπου στον κόσμο που λειτουργεί κατά παράξενο τρόπο, όπου σχοινιά απο την κορυφή της σέρνουν το δάπεδο πάνω στο οποίο μεταφέρονται οι πεζοί και τα ποδήλατα απο τη μία όχθη στην άλλη. Εντούτοις κάποιος μπορεί να τη διασχίσει και από την κορυφή της, δηλαδή εγώ στο προηγούμενο ταξίδι μου σε αυτήν την υπέροχη χώρα των Βάσκων.
 |
Bilbao ATC since September 2008
|
 |
σκυλάκι ή γατάτι.... μετά από διαμάχη ήταν ο puppy
|
 |
όλοι είμαστε μια παρέα.... τους το ζήτησα και στηθήκαν
|
 |
Escultura "Maman" (η αράχνη "μητέρα")
|
 |
| Guggenheim museum: a titanium ship |
 |
| Nervion river in Bilbao |
 |
με τους ήχους περουβιανής μουσικής
|
 |
| puente de La Salve |
Ο ΒΟΑΙ (Βόρειος Οδικός Άξονας Ισπανίας), κατ'αναλογία με τον ΒΟΑΚ(!!), διέρχεται από το Σανταντέρ και συνεχίζει προς τα δυτικά, ενώ εμείς θα βγούμε στο 200. χλμ για την πόλη του Cangas de Onís, που βρίσκεται δυτικά του ορεινού συγκροτήματος Picos de Europa και βασικά από εδώ θα αρχίσουμε τη διάσχιση.
 |
η ασυμμετρία.. στοιχείο της ζωής μας
|
 |
| Church of Our Lady of the Assumption of St. Mary |
 |
φρούτα και...
|
 |
| φρουτάκια |
Φτάνουμε απόγευμα στην πόλη Cangas de Onís, χαρακτηριστικό της οποίας είναι η Ρωμαϊκή Γέφυρα (Puente Romano), που ανακηρύχθηκε Ιστορικός-Καλλιτεχνικός Χώρος το 1931 και θεωρείται ένα απο τα σημαντικότερα ιστορικά μνημεία της αυτόνομης κοινότητας Asturias. Κάτω απο τη γέφυρα κυλάει ο ποταμός Sella ("σέγια" στην προφορά και όχι "σέλια", βρισκόμαστε στην ισπανία που τα δυο ll προφέρονται "για", "κόμο τε γιάμας" με ρωτάει ένας ισπανός και εννοεί "πως με λένε"). Η γέφυρα λοιπόν έχει πέντε καμάρες και από το κέντρο της κρέμεται ένας μεγάλος σταυρός. Λίγο παρακάτω κάποιοι ψαρεύουν, τι άλλο καμία πέστροφα, αμφιβάλλω αν υπάρχουν εδώ σολωμοί.
 |
puente romano
|
H Basilica-Santuario de Covadonga είναι ένας τύπος καθεδρικού ναού, που κτίστηκε μεταξύ 1877-1901 χωρίς να γνωρίζουμε σήμερα την αρχική της "ακτινογραφία" επειδή τα αρχιτεκτονικά σχέδια χάθηκαν ή κάηκαν κατά τον ισπανικό Εμφύλιο πόλεμο. Ωστόσο, αυτό το μνημείο θεωρείται ένα από τα καλύτερα δείγματα νεο-ρωμαικής αρχιτεκτονικής. Ο ναός προσελκύει αμέσως το ενδιαφέρον καθότι στέκεται "αγέρωχα" στο λόφο Cueto, στο σημείο της εισόδου προς τις αλπικές λίμνες Covadonga από όπου θα ξεκινήσουμε την πεζοπορία μας.
Η Covadonga, ως λέξη προέρχεται απο τη λατινική έκφραση «Cova dominica» που σημαίνει "Σπηλιά της Κυρίας", ενώ ως περιοχή έχει μεγάλη ιστορική αξία, επειδή απο εδώ άρχισε η "Ανακατάκτηση", γνωστή ως "La Batalla de Covadonga" (718-722), της χερσονήσου και τη σύσταση του βασιλείου της Αστούριας. Με τον Don Pelayo στο τιμόνι, οι Άραβες νικήθηκαν και άρχισαν να υποχωρούν προς το νότο. Η μάχη αυτή πήρε επικές διαστάσεις και μπήκε στα χρονικά της ιστορίας και στα κεφάλαια των σχολικών βιβλίων, όπως συμβαίνει σε εμάς με την 25η Μαρτίου. Ένα γλυπτό του Don Pelayo στην περιοχή αυτή δείχνει τον πρωταγωνιστή εκείνης της εποχής, όπως ο δικός μας Κολοκοτρώνης.
Στην ίδια περιοχή υπάρχει και το Santa Cueva de Covadonga, όπου σύμφωνα με την παράδοση η Παναγία τιμάται ιδιαίτερα επειδή "επηρέασε" καθοριστικά τη χριστιανική νίκη απέναντι στους άραβες. Βλέπετε, όλοι οι λαοί έχουν τους ίδιους σχεδόν μύθους.
Το σπήλαιο αυτό είναι σκαμμένο μέσα σε έναν απότομο βράχο και το γύρω τοπίο είναι πολύ όμορφο όχι μόνο για φωτογράφηση αλλά και για προσκύνημα επειδή έρχονται εδώ πολλοί προσκυνητές αναζητώντας κάποια χάρη για τους ίδιους, όπως έκανε ενδεχομένως και ο Don Pelayo! Ας μην όμως ξεχνάμε ότι οι ισπανοί (και οι πολωνοί) καθoλικοί είναι οι πλέον ευσεβείς χριστιανοί ever!
Το σπήλαιο είναι προσβάσιμο από μια σκάλα με 100 σκαλοπάτια και όπως διαβάζω σε τοπικό φυλλάδιο είναι συνηθισμένο να βλέπει κανείς πιστούς να ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια με τα γόνατα ή να φιλούν το έδαφος με αναμμένα κεριά ή σταυρωμένα χέρια, όπως γίνεται και στη Παναγία της Τήνου.
2. μέρα June04 Cangas de Onís-Mirador de Entrelagos-Refugio Vegarredonda
2x3h, 2x8km, 640⭷ 640⭸
Η άφιξη στο Pedro Pidal Visitor Centre γίνεται μόνο με λεωφορείο της γραμμής επειδή απαγορεύεται η διέλευση οχημάτων. Απο εδώ ξεκινά το μονοπάτι όπου σε 30 λεπτά είμαστε κοντά στις λίμνες Entrelagos, μέσα σε ομιχλώδες τοπίο και με πολύ λάσπη. Τις προηγούμενες μέρες έβρεχε εδώ καταρρακτωδώς και όλο το μονοπάτι είναι λασπωμένο. Προχωράμε και προχωράμε περίπου στο ίδιο υψόμετρο όσπου να μπούμε μέσα σε ένα μικρό λούκι από όπου ξεκινά και η ανάβαση. Συναντάμε το μπαλκόνι του Ordiales με τη θέα προς την ευρύτερη περιοχή Cantabric που περιβάλλει την περιοχή των Picos και αποθανατίζουμε τα κεντρικά και δυτικά Picos. Μετά 3ωρη πορεία φτάνουμε στο καταφύγιο Vegarredonda σε υψόμετρο περίπου 1460μ.
 |
το ξεκίνημα της πρώτης μέρας
|
 |
Lago Enol
|
 |
όταν τα μοσχαράκια κλέβουν το θέαμα
|
 |
πετρόκτιστες στάνες και βραχώδη περάσματα
|
Ο καιρός είναι κλειστός με κάποια ανοίγματα κατά διαστήματα. Αγναντεύουμε τις αντικρινές κορυφές όπου τις επόμενες μέρες θα είμαστε απο την πίσω τους πλευρά.
.JPG) |
θέα προς τα κεντρικά Picos
|
Καθόλη την πορεία, παρατηρώ το έδαφος να έχει πολλές δολίνες, δηλαδή γεωλογικούς σχηματισμούς κοιλώματος σε σχήμα χωνιού, όπου εκεί συσωρρεύονται τα νερά, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν επιφανειακά ποτάμια, αλλά τα νερά της βροχής να οδηγούνται σε υπόγειες λίμνες.
 |
καλά πάμε?
|
Στην επιστροφή, το βανάκι μάς οδηγεί μέσα απο ένα φαράγγι για να φτάσουμε στο μικρό και απομακρυσμένο χωριό Soto de Sajambre (υψόμετρο 1000μ), που βρίσκεται μέσα στο εθνικό πάρκο και γιαυτό η κίνηση είναι πολύ περιορισμένη. Δεν υπάρχουν εκεί μαγαζιά, μπαράκια αλλά ούτε και πολύς κόσμος.
 |
Soto de Sajambre: ορεινό χωριο
|
 |
πρωινές ομίχλες
|
 |
δημοτικό σχολείο του 1906 απο δωρεά, σήμερα μουσείο
|
3. μέρα June05 Soto de Sajambre-Posada de Valdeón
6h, 16km, 830⭷ 840⭸
Είμαστε στα νότια των Picos στην κοινότητα Castilla y León ανάμεσα σε δάση και βραχώδη τοπία. Ξεκινάμε πολύ νωρις το πρωί, μετά απο κάποιο φτωχό πρωινό (ψωμί βούτυρο και μαρμελάδα) για να διασχίσουμε το διάσημο εθνικό δάσος Sajambre, μια προστατευόμενη περιοχή (είμαστε μέσα σε εθνικό δρυμό), ένα παρθένο δάσος (στην κυριολεξία) από βελανιδιές και οξιές πλούσιο σε άγρια ζωή (την οποία δεν είδαμε).
 |
πρωινή ενημέρωση
|
 |
σε υψόμετρο 1300 περίπου μέτρα
|
Βγαίνοντας από το δάσος συναντάμε τα βοσκοτόπια του Vegabaño. Εδώ βόσκουν αγελάδες σε ομοιόμορφη απόχρωση στο βαθύ πορτοκαλί χρώμα. Όλοι οι οικισμοί της περιοχής παράγουν εξαιρετικά κίτρινα τυριά που τα δοκιμάζουμε, όπως οι γευσιογνώστες τα κρασιά, αλλά με μπύρα που κοστίζει περιπου 2 ευρώ (βασικά, η μπύρα χρειάζεται για την ενυδάτωση και όχι για την απόλαυση, γιαυτό ένα ποτήρι αρκεί... όχι ένα μπουκάλι).
 |
| βοσκοτόπια του Vegabaño |
 |
θέα προς φωτογράφηση και απόλαυση
|
 |
ενδιάμεσα χωριουδάκια με πορεία προς το Posada de Valdeón
|
 |
casa rural, το βλέπεις παντού
|
Προχωράμε και αγναντεύουμε τα Picos που ορθώνονται πλέον απέναντί μας. Στα αριστερά μας είναι τα Κεντρικά και δεξιά μας τα Ανατολικά.
 |
| Κεντρικά Picos (Urrieles) |
 |
| view to Urrieles from Posada de Valdeón |
.jpg) |
Ανατολικά Picos
|
Μετά από 6ωρη πορεία φτάνουμε στο Posada de Valdeón. Η περιοχή αυτή είναι εκτός πάρκου και συνεπώς θα πιούμε μια estrella πριν απο το δείπνο.
 |
| orange day-lily (Hemerocallis fulva) |
4. μέρα June06 Posada de Valdeón-Cain-Puente Poncebos-Arenas de Cabrales
6h, 22km, 380⭷ 1070⭸
Σήμερα η μέρα τάχει όλα. Μία πορεία πολύωρη, μακροσκελής, απότομη, φοβιστική. Στην αρχή της πορείας υπάρχει δείκτης, όπως και σε όλα τα μονοπάτια, με το χαρακτηριστικό PNRP-03 όπου σηματοδοτεί την αρχή του μονοπατιού.
 |
η συνήθης ημερήσια ενημέρωση
|
 |
| αρχή πορείας 4ης μέρας: κατα μήκος του ποταμού Cares |
Ακολουθούμε κατηφορικά τη ροή του ποταμού Cares για τουλάχιστον 1 ώρα μέχρι που φτάνουμε στο Mirador del Tombo, ένα σημείο, εξέδρα θα έλεγα εγώ, με θέα προς την απέναντι via ferrata, όπου με ένα τηλεφακό παρατηρούσα κάποιον να ανεβαίνει ένα τοίχο 200 μέτρων. Ζήλεψα μπορώ να πω και λέω στην παρέα ότι δεν θα τους ακολουθήσω, θα κάνω παρέα στο μοναχικό αναρριχητή... εκεί λοιπόν τέθηκε το ερώτημα στο Jorge (τον έναν από τους οδηγούς μας) για το αν υπάρχουν γνωστές via ferrata στην ισπανία, όπως στην ιταλία και ελβετία, και μας πρότεινε το Alicante όπου εκεί υπάρχουν περίφημες διαδρομές σε μήνα που ο ήλιος δεν καίει συνθέμελα.... αυτό ήταν το πρώτο βήμα ενός ταξιδιού που σκέπτομαι να κάνω εκεί που ανθούσε κάποτε ο αραβικός πολιτισμός, απομεινάρια του οποίου αφήνουν έκπληκτο τον επισκέπτη!
 |
| Cordiñanes de Valdeón |
 |
Υπάρχει γκραβούρα που αναφέρει τις κορυφές που διακρίνονται.
Η Monte Corona θεωρείται το μέρος όπου, σύμφωνα με την παράδοση, ο Don Pelayo
ορκίστηκε αρχηγός των Χριστιανών στην εποχή της Ανακατάκτησης |
 |
"la escultura de un rebeco" γλυπτό του José Luis Coomonte (1964)
|
Η Via Ferrata Valdeón ήταν η πρώτη via ferrata που κατασκευάστηκε στα Picos de Europa. Έχει μήκος περίπου 1200 μέτρα και 350 μέτρα υψομετρική διαφορά. Βρίσκεται μέσα στο εθνικό πάρκο, οπότε πρέπει να έχουμε άδεια εκ των προτέρων από το δημαρχείο της Posada de Valdeón για να την ανέβαουμε (είσοδος 3€/άτομο). Είναι βαθμού C και δεν συνιστάται για αρχάριους..JPG) |
στον αριστερό βράχο φαίνεται το χαλύβδινο σύρμα
|
Η πορεία συνεχίζεται μέσα σε ηλιόλουστο καιρό και ήμασταν πολύ τυχεροί καθότι σταμάτησαν οι βροχές που ταλάνιζαν την περιοχή τις προηγούμενες δυο εβδομάδες. Αν εξαιρέσουμε την πρώτη μέρα με μάλλον ομιχλώδη καιρό, οι υπόλοιπες μέρες περνούν "προκλητικά" ηλιόλουστες. Φτάνουμε στο Cain και ήδη αισθανόμαστε τα βουνά να μας "πιέζουν"... δηλαδή πλησιάζουμε στο Garganta del Cares (Garganta το φαράγγι αλλά και ο φάρυγγας) και δεν έχουμε ιδέα για το τί μας περιμένει!! Στην αρχή του χωριού σταματάμε στο "La Lola", ένα κουκλόσπιτο στολισμένο με λουλουδάκια και παρδαλά μπιχλιμπίδια να κρέμονται απο παντού αλλά με ωραίες σαλάτες και άλλες γεύσεις για να μας κοπεί η πείνα, ο επόμενος σταθμός ανεφοδιασμού (χαχα) θα είναι μετά απο 4 ώρες! Το Cain έχει μαγαζάκια για σουβενίρ, εστιατόρια, καφέ και σούπερμάρκετ αλλά και αρκετή κίνηση, είναι το σημείο εισόδου στο περίφημο φαράγγι Cares.
Γνωστό ως "Θείο Φαράγγι" (Garganta Divina) η διάσχισή του είναι η πλέον εντυπωσιακή διαδρομή σε όλη τη διάσχιση των Picos, γιαυτό άλλωστε και προσελκύει χιλιάδες τουρίστες κυρίως τον Αύγουστο. Το φαράγγι είναι συναρπαστικό γιατί μας κατακλύζουν τα βραχώδη τοπία που ορθώνονται ακριβώς δίπλα μας, το βάθος της κοιλάδας που σε κάποια σημεία φτάνει τα 300 μέτρα, τα θορυβώδη νερά, υπάρχει σημειο που το νερό αναβλύζει απο το βράχο με έντονο βουητό, οι γκρεμοί και οι τοίχοι των αντικρινών βουνών αλλά και το "άγρυπνο βλέμμα" του Picu Urriellu (Naranjo de Bulnes), ένας δολομίτης που είναι και η κλασική φωτογραφία των Picos, όπως έχουμε και εμεις την Ακρόπολη.
 |
στην είσοδο του φαραγγιού, 4Χ4 φέρνουν τον κόσμο
|
 |
είσοδος του φαραγγιού (La ruta/senda del Cares, σήμανση PR-PNPE 31)
|
 |
Puente de Los Rebecos (η γέφυρα των κρι-κρι)
|
Το μονοπάτι έχει μήκος περίπου 12 χιλιόμετρα, πλάτος στα 2-2,5 μέτρα χωρίς προστατευτικά κιγκλιδώματα και κάτω να επικρατεί το απόλυτο vertigo. Είναι λοιπόν επικίνδυνο ή όχι;; Για έναν πεζοπόρο που γνωρίζει από απόκρυμνα περάσματα, η διάσχιση είναι απλή και ευχάριστη. Όμως για εναν τουρίστα με σαγιονάρες, άγνοια γκρεμών και με μεγάλο ενδιαφέρον για selfies στην άκρη του γκρεμού είναι μάλλον θέμα επιβίωσης η διάσχιση του φαραγγιού. Τα γράφω γιατί είδα όλα τα είδη του ανθρώπινου είδους σε αυτό το απίθανο φαράγγι.
 |
σημείο μονοπατιού στο απόλυτο vertigo
|
.JPG) |
μια ματιά προς τα πίσω...
|
Ο ποταμός Cares κατεβάζει πολύ νερό προερχόμενο απο παραποτάμους αλλά και απο τα πεδινά του Castilla y León. Αυτό το είχαν διαπιστώσει οι ισπανοί εδώ και 110 περίπου χρόνια. Σκέφτηκαν τότε (1913) να κατασκευάσουν ένα φράγμα στην είσοδο του φαραγγιού και να μεταφέρουν το νερό μέσα απο κανάλια μέχρι την έξοδό του (θέση Poncebos) όπου με υδατόπτωση θα παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα. Τι έκαναν οι απίθανοι ισπανοί την εποχή που η Ελλάδα έψαχνε ακόμη την ταυτότητά της! Κατασκεύασαν, λοιπόν, χειρονακτικά και με τη χρήση δυναμίτιδας (ίχνη της οποίας φαίνονται ακόμη εμφανώς) 70 τούνελ νερού το οποίο θα μεταφερόταν στα 12 περίπου χιλιόμετρα της διαδρομής, όπου σε ανοικτά ορύγματα φαίνεται το νερό να κυλά.
 |
θέση ανοικτού καναλιού
|
Για να κατασκευαστεί το μεγαλειώδες αυτό έργο, σε περιοχές βραχώδεις και απρόσιτες, έπρεπε να κατασκευαστεί ένα παράπλευρο μονοπάτι για τη μεταφορά εργατών και υλικών, όπως είχε γίνει και σε εμάς στα Στενά του Νέστου ή στις σιδηροδρομικές σήραγγες του Ασωπού. Αυτό το μονοπάτι ανακατασκευάστηκε και απο τα μέσα της δεκαετίας του ΄50 χρησιμοποιείται πλέον για τουριστικούς σκοπούς. Αυτό το μονοπάτι διασχίσαμε.
 |
νερό που αναβλύζει απο το βράχο (μέσα της διαδρομής)
|
Η διαδρομή ειναι πολύ ευχάριστη και προσφέρει εναλλαγές τοπίου για φωτογράφηση, μέσα απο τούνελ που ξεπροβάλλουν ορθοπλαγιές, σημεία με αντικρινά βάραθρα αλλά και τεμπέλικα κρι-κρι που ακροβατούν στην άκρη του γκρεμού. Προς το τέλος της διαδρομής υπάρχει ένα δευτερεύον κατηφορικό μονοπάτι προς το ποτάμι, μέσα απο σάρες και επικίνδυνα περάσματα, που ο οδηγός μας Rafal δεν συνιστά καθότι συνεχώς γίνονται ατυχήματα απο πτώσεις λίθων ή γλυστρημάτων. Συνεχίζουμε και φτάνουμε στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής, εκεί που απο μακρυά φαίνεται ένας τοίχος 300 μέτρων να κατεβαίνει προς το ποτάμι. Είναι μεσημέρι, ο ήλιος μάς νταβανιάζει και σε συνδυασμό με την πλήρη άπνοια δημιουργούν μια αποπνηκτική ατμόσφαιρα και έντονη δυσφορία. Γυρίζω και κυττώ προς τα πίσω, βλέπω το μονοπάτι που διασχίσαμε και το φαράγγι να συγκλίνει μέσα απο μια θολή λόγω υγρασίας εικόνα σαν να επρόκειτο για την πυρακτωμένη έρημο της Θηβαΐδας.
.JPG) |
βράχος-τοίχος με βάθος 300 μέτρα
|
Η έξοδος του μονοπατιού οδηγεί στην Puente Poncebos, εκεί μάς περιμένει ο Jorge με το βανάκι του για να μας μεταφέρει στα επόμενα 10 χλμ όπου θα διανυκτερεύσουμε στο Arenas de Cabrales, που είναι διάσημο για το μπλε τυρί. Το δωμάτιο στενό, με το ζόρι χωρούν δυο άτομα και ο συγκάτοικός μου, Γιώργος, έδειξε μεγάλη κατανόηση στις "απαιτήσεις" χώρου. Ήταν ένας εξαιρετικός συνοδοιπόρος, πρόθυμος να βοηθήσει, συζητήσιμος και ευχάριστος στην παρέα. Μπράβο Γιώργο, χάρηκα που σε γνώρισα!
.JPG) |
| Arenas de Cabrales |
 |
cocina casera (σπιτική κουζίνα)
|
5. μέρα June07 Arenas de Cabrales-Puente Poncebos-Bulnes-Pandébano pass-Sotres
6h, 13km, 1140⭷ 350⭸
Ξυπνώ νωρίς το πρωί για τις φωτογραφικές απαιτήσεις. Οι πρωινές πλάγιες ηλιακές ακτίνες δημιουργούν ένα αλλόκοτο τοπίο στη φωτογράφηση δέντρων και λουλουδιών, όταν σταγόνες νερού ποτίζουν τα πέταλλά του, όπου σε συνδυασμό με τη δύναμη της διάθλασης δημιουργούνται εντυπωσιακές λήψεις. Ο φίλος μου Κώστας, επαγγελματίας φωτογράφος και δημοσιογράφος, μούμαθε πολλλά μυστικά και πάνω από όλα την υπομονή, σαν να είσαι κυνηγός που περιμένεις το θήραμα να ξεπροβάλλει, τονίζει με έμφαση. Κάθεται ώρες και περιμένει τη "στιγμή" που θα διαρκέσει μόνο λίγα λεπτά και θα πρέπει να είσαι έτοιμος, επαναλαμβάνει με πειθώ!
Από το Puente Poncebos υπάρχουν δυο τρόποι για να φτάσουμε στο Bulnes Bajo, γιατί υπάρχει και Bulnes de Arriba (όπως λέμε άνω και κάτω μαχαλά). Η μια είναι με το Funicular, ένα σιδηροδρομικό οδοντωτό μέσα σε τούνελ και η δεύτερη με μονοπάτι. Μετά απο παλινδρομήσεις τελικά διάλεξα το μονοπάτι, με υψομετρική διαφορά 400μ που φτάνεις στο χωριουδάκι περίπου σε 1ω30λ.
.JPG) |
| Puente y Hostal Poncebos |
 |
10min η ανάβαση
|
.jpg) |
1ω 30λ η ανάβαση σε ΥΔ 400μ
|
Όπως μου έλεγε ο Rafal, ο οδηγός μας, ο οδοντωτός κατασκευάστηκε για να εξυπηρετεί τον οικισμό καθότι δεν υπάρχει οδική πρόσβαση σε αυτά τα υψώματα, αλλά μετά χρησιμοποιήθηκε και για τουριστική αξιοποίηση επειδή η περιοχή είναι απείρου κάλλους πεζοπορίας και κυρίως για τη φωτογράφηση του Naranjo de Bulnes, αυτού του δολομίτη που ξεπροβάλλει ξαφνικά όταν εγκατελείπουμε το δάσος και αρχίζουν τα λειβάδια και λαμβάνει αυτό το πορτοκαλόχρουν χρώμα στη δύση του ήλιου (εξ ού και η λέξη Naranjo).
 |
Bulnes bajo
|
 |
όταν οι μπότες δεν πάνε χαμένες
|
Από το Bulnes, μια όμορφη τοποθεσία με δάσος και τρεχούμενα νερά (εδώ έφαγα μια tortilla ομελέτα με πατάτα) συνεχίζουμε μέσα απο τροπικό δάσος μέχρι το ορεινό πέρασμα Pandébano, μια τοποθεσία για να θαυμάσουμε το τοπίο. Είναι το μοναδικό σημείο φωτογράφησης του Naranjo de Bulnes επειδή μετά κρύβεται πίσω απο το βουνο. Από εκεί σε δύο ώρες θα βρεθούμε στο χωριό Sotres (1045μ), το ψηλότερο του πάρκου.
 |
| collado Pandébano |
 |
Pico de Boru (2126m)
|
 |
πλησιάζοντας στο Sotres
|
 |
στάνες με φόντο το Pico de Boru
|
 |
Sotres... φαίνεται εεε
|
Όποιο φυλλάδιο και να ανοίξετε για τα Picos de Europa, στο εξώφυλλό του θα δείτε την ίδια φωτογραφία, το "Naranjo de Bulnes", γνωστό και ως Pico Urriellu, το οποίο ξεχωρίζει ως η ψηλότερη κορυφή στα 2519 μέτρα. Είναι δολομίτης με μεγάλη ιστορική σημασία στην ισπανική ορειβασία επειδή κατακτήθηκε για πρώτη φορά το 1905 από τον Pedro Pidal, μαρκήσιο της Villaviciosa.
.JPG) |
Naranjo de Bulnes
|
Η ανάβαση στο Naranjo de Bulnes δεν είναι εύκολη υπόθεση, επειδή θεωρείται από τις πιο περίπλοκες της περιοχής. Αν επιμένετε, τότε θα βρείτε άπειρες πληροφορίες στο Διαδίκτυο για τη μεγάλη αυτή αναρρίχηση. Αν το μετανιώσατε ήδη, ακολουκουθήστε μας σε ένα φωτογραφικό ενσταντανέ αυτού του σπουδαίου δολομίτη.
6. μέρα June08 Sotres-Tresviso-Urdón-Potes
6h, 18km, 750⭷ 1660⭸
To Sotres είναι ένα σημείο εκκίνησης για διαδρομές και αναρριχήσεις. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1050 μέτρα και ....από εκεί μπορείς να δεις το σύμπαν με άλλα μάτια, τα βουνά να επιτίθενται, όταν η ομίχλη εξαφανίζεται, σαν επιβλητικές πραγματικότητες, γεμάτες θρύλους και αξιοθέατα.... αυτά γράφονται στα διαδίκτυο αλλά τα θεωρώ μάλλον υπερβολές. Είναι πράγματι, ένα ωραίο χωριό με πέτρινα σπίτια και κεραμιδένιες σκεπές, και έχει ένα εξαιρετικό μπαλκόνι με θέα προς τα βουνά, λίγο πιο έξω απο την πόλη, αλλά και με ένα βραχώδες πέρασμα προς την κοιλάδα. Συνεπώς μια βόλτα για ξενάγηση και φωτογράφηση τόσο τις απογευματινές ώρες όσο και τις πρωινές επιβάλλεται.
 |
στα στενάκια του Sotres
|
 |
το ξενοδοχείο μας
|
 |
μια βόλτα στα πέριξ
|
Στο Sotres αφθονούν οι οδηγοί βουνού, ξενοδόχοι και κτηνοτρόφοι που μοιράζονται την καθημερινότητα, προσφέροντας ξεναγήσεις, φιλοξενεία και εξαιρετικής ποιότητας λουκάνικα και κρέατα αλλά και τυροκομικά προιόντα, όπως το τυριά Cabrales, αφού εδώ υπάρχει μεγάλος αριθμός σπηλαίων για την ωρίμανσή τους, και που έχουν κερδίσει βραβεία σε επίσημους διαγωνισμούς αυτού του προϊόντος. Όλη η περιοχή έχει απέραντα λειβάδια και βοσκοτόπια. Και ήταν πολλές φορές που παραμερίζαμε στα γεφυράκια για να μας προσπεράσουν ανυπόμονα πρόβατα που εξορμούσαν στην επόμενη ορθοπλαγιά για να μασήσουν το γρασίδι τους.
 |
στο μπαλκόνι του Sotres
|
Ξεκινάμε αρκετά νωρίς το πρωί και μας καθηλώνει η θέα προς τα ανατολικά και τα κεντρικά Picos, βλέπουμε και το χθεσινό πάσο Pandébano μέχρι που φθάνουμε στο διασελο με τα βοσκοτόπια και από εκεί με κατηφορική πορεία και παράκαμψη σε μικρή χαράδρα και να βρεθούμε στο Tresviso (925μ) για διάλλειμα που περιέχει estrella, σαλάτα και σάντουιτς με τυριά.
 |
θέα προς το Sotres και το χθεσινό διάσελο από ψηλά
|
.JPG) |
γεωολογικές κατακρημνήσεις χιλιάδων ετών
|
 |
| Treviso |
 |
όταν τα μπουκάλια χλωρίνης γίνονται γλάστρες για φράουλες
|
H περίφημη διαδρομή «Tresviso-Urdón» είναι ένα χωμάτινο μονοπάτι με υψομετρική διαφορά γύρω στα 800μ, απο την αρχή του οποίου φαίνεται όλο το κατηφορικό άνοιγμα, αρκετά φοβιστικό όσο και εντυπωσιακό για το πως το διένοιξαν και το πως το κατεβαίνεις σε περίπτωση κακοκαιρίας.
Εδώ είχαμε και ένα ατύχημα, κάποιος της παρέας ξέφυγε απο το μονοπάτι και έπεσε σε βάθος 10 περίπου μέτρων με τραυματισμό που θα μπορούσε να ήταν πολύ σοβαρός λόγω της ορθοπλαγιάς. Τον έσωσαν τα χόρτα, πάνω στα οποία κατρακύλησε και το σφικτό αθλητικό του σώμα. Γιαυτό γυμνάζεστε όσο μπορείτε. Δεν ξέρετε τί σας επιφυλλάσσει η ζωή!
 |
κατάβαση 800μ μέσα απο ένα πολύ απότομο μονοπάτι
|
Το τέλος της διαδρομής είναι το Urdón που φτάνουμε μετά από 6ωρη σχεδόν πορεία και μας περιμένει ο Jorge με το βανάκι του. Διασχίζουμε την κοιλάδα Liébana μέχρι το διάσημο μεσαιωνικό χωριό Potes όπου θα μείνουμε δύο νύχτες.
 |
στο γεφυράκι και σε υψόμετρο 200μ τελειώνει το μονοπάτι
|
 |
το μονοπατιού κτίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα για να μεταφέρει
μετάλλευμα απο τα ορυχεία της περιοχής
|
 |
| οδηγώντας προς το Potes μέσα απο την κοιλάδα Liébana |
Δημογραφικά, το Potes είναι δήμος στην αυτόνομη κοινότητα της Κανταβρίας και πρωτεύουσα της Comarca της Liébana, στοιχεία που λίγο μας ενδιαφέρουν. Το πλέον ενδιαφέρον είναι ότι η πόλη βρίσκεται σε μια στρατηγική θέση, εκεί που συγκλίνουν δύο ποταμοί της κοιλάδας Liébana, γεγονός που στο παρελθόν έπαιζε σημαντικό ρόλο και και γιαυτό η πόλη ήταν περιζήτητη από πολλούς διεκδηκητές. Κατά το 14ο αιώνα, την πόλη κυβερνούσε ένας κόμης (Infante Tello), γυιός του Alfonso A της Αστούριας και ως γαλαζοαίματος είχε βασιλικά προνόμια. Όσο ζούσε ο κόμης, τα πράγματα ήσαν ήσυχα, μετά οι τοπικοί άρχοντες εναπλάκησαν σε διαμάχες διεκδίκησης και η οικογένεια Mendoza κέρδισε την πόλη και την έκανε πρωτεύουσα, το βασικότερο όμως είναι ότι έκτισαν ένα μεγάλο πύργο που τον ονόμασαν Torre de Infantado. Αυτό συνέβη στο μακρινό 15. αιώνα, την εποχή που υπήρχαν στη γύρω περιοχή εξαιρετικές κατασκευές όπως το Torre de Orejón de la Lama και η γέφυρα San Cayetano. Στον εμφύλιο, το Potes καταστράφηκε, μάλλον κάηκε (το έργο το έχουμε ξαναδεί) και ξαναχτίστηκε από την Servicio Nacional de Regiones Devastadas y Reparaciones όπως συνέβη και σε εμας με την Εθνική Υπηρεσία Ανασυγκρότησης μετά τον εμφύλιο.
.jpg) |
πεζόδρομος φωνακλάδων
|
 |
ξενοδοχείο χλιδής
|
 |
| Torre de Infantado |
 |
Iglesia de San Vicente
|
 |
αναμένοντας τους φωνακλάδες
|
Το Potes είναι ένα από τα πιο τουριστικά χωριά στην Κανταβρία και η περίοπτη θέση του (κοιλάδα της Liébana) περιβάλλεται από εντυπωσιακά βουνά, ποτάμια και πολλές ρωμαικές γέφυρες. Η παλιά πόλη έχει την ονομασία Property of Cultural Interest, δηλαδή κάτι σαν Μνημείο παγκόσμιας Κληρονομιάς. Στη σύντομη παραμονή μας μπορούμε να επισκεφτούμε την ενοριακή εκκλησία του San Vicente, με αρχιτεκτονικά στοιχεία του 14. αιώνα, τις γέφυρες του San Cayetano και του La Cárcel (ονομασία που σημαίνει η γέφυρα του φύλακα της φυλακής, ονομασία που παραπέμπει στη γέφυρα των στεναγμών χωρίς όμως να υπάρχουν επιπλέον ιστορικά στοιχεία) που εκτείνονται στην κοίτη του ποταμού Quiviesa και θα τις διασχίσετε σίγουρα γιατί βρίσκονται στο κέντρο της πόλης, αλλά βεβαίως-βεβαίως τον περίφημο πύργο που μέχρι πρότινος ήταν και το δημαρχείο της πόλης.
 |
Ανατολικά Picos (κορφές των 2200μ) θέα από το Potes
|
7. μέρα June09 Potes-Fuente Dé-Cabaña Verónica-Horcados Rojos
6h, 14km, 780⭷ 1540⭸
Σήμερα είναι η τελευταία μέρα στα Picos με μια θεαματική εξόρμηση στην κορυφή Horcados Rojos (2506μ), ένας δολομίτης που φαίνεται απο πολύ μακρυά. Με τα αγαπημένα μας βανάκια, με τις πολύ αναπαυτικές θέσεις, φτάνουμε στο Fuente Dé για να πάρουμε το τελεφερίκ για τα εντυπωσιακά υψίπεδα του κεντρικού ορεινού όγκου των Picos. Οι οδηγοί μας, μάς έχουν εξασφαλίσει θέσεις οπότε περιμένουμε μόνο στην ουρά, όπου η κάθε καμπίνα χωρά γύρω στα 15 άτομα. Η τιμή εισιτηρίου είναι 15 ευρώ με επιστροφή.
Με σημείο εκκίνησης τον τερματικό σταθμό του τελεφερίκ Fuente Dé στα 1834μ. ξεκινάμε την ανάβαση μέσα απο ένα πολύ καλό σηματοδοτημένο μονοπάτι (που δεν χρειάζεται ούτε καν οδηγό, έχει σήμανση λευκή-κίτρινη και με την ονομασία PR-PNPE 23) με κατεύθυνση το καταφύγιο Cabaña Verónica (2325μ) όπου φτάνουμε εκεί σε 2 ώρες περίπου.
Φαίνεται απο μακρυά σαν μια μεταλλική κουκίδα γιατί ουσιαστικά περί αυτού πρόκειται. Είναι ένα πολύ ιδιόμορφο καταφύγιο που μοιάζει περισσότερο σαν μπιβουάκ παρά σαν ένα καταφύγιο πέτρινο και με παράθυρα. Είναι μόλις 9m², με 6 κρεββάτια σε κουκέτες και το διαχειρίζεται ένας φύλακας, περισσότερο σαν κουβανός μποέμης και τραγουδιστής παρά σαν ισπανός καταφυγιάς. Με ρώτησε από πού είμαι και χάρηκε πολύ, γιατί στην Ελλάδα είχε πολλές όμορφες στιγμές στη Γαύδο, με ρώτησε αν έχω πάει και του είπα όχι και δεν μου ξαναμίλησε.
 |
| το καταφύγιο-κανονιοφόρο |
Το καταφύγιο είναι ο μεταλλικός θόλος από ένα αντιαεροπορικό κανόνι του αμερικανικού αεροπλανοφόρου USS Palau, το οποίο διαλύθηκε σε περιοχή του Bilbao. Κατά τη διάλυση του πλοίου, το κομμάτι αυτό μεταφέρθηκε με άλογα σε αυτή τη θέση και κοσμεί την περιοχή απο το 1961, δηλαδή το καταφύγιο-κανονιοφόρο έχει ζωή 61 χρόνια.
 |
στο βάθος φαίνεται η κόψη ανάβασης στο Horcados Rojos
|
Βρίσκεται σε στρατηγική θέση, στον κεντρικό ορεινό όγκο (massif central) των Picos και σε απόσταση δύο ωρών από τον επάνω σταθμό του τελεφερίκ Fuente Dé. Παρέχει τροφή και ποτά σε ελληνικές τιμές (μπύρα και λεμονάδα κοστίζουν 3,5 ευρώ το καθένα) γιατί οι προμήθειες έρχονται με ελικόπτερο.
 |
το καταφύγιο όπως φαίνεται απο την κορυφή του Horcados Rojos
|
Η ιστορία του καταφυγίου σχετίζεται με τον ορειβάτη και φύλακά του Mariano Sánchez Madina που όταν πεθανε σκορπίστηκε η στάκτη του στη γύρω περιοχή και ορειβάτες τοποθέτησαν μια πλάκα στο Cabaña Verónica σε ανάμνηση της μνήμης του, στην οποία αναγράφονται κάποια από τα μηνύματα που συνήθιζε να αφήνει όταν δεν ήταν εκεί.
.JPG) |
η περιοχή έχει πολλά αναρριχητικά πεδία
|
 |
η περιοχή μοιάζει πολύ με τους δολομίτες
|
 |
στο βάθος ο άνω σταθμός του τελεφερίκ
|
Ακολουθεί μια εύκολη ανάβαση στο διάσελο (collado de Horcados Rojos), που βρίσκεται ανάμεσα στις κορυφές Pico Tesorero και Torre de Horcados Rojos. Το σημείο αυτό χρησιμεύει ως πέρασμα στο διάσημο Crossing of the Massif Central από βορρά προς νότο ή αντίστροφα και μεταξύ των καταφυγίων Cabaña Verónica και Urrielu (Naranjo de Bulnes).
 |
στο βάθος φαίνεται το Naranjo de Bulnes
|
 |
η τελική ανάβαση
|
 |
το τελευταίο πέρασμα
|
 |
απο την κορυφή, όπως φαίνεται το μονοπάτι
|
 |
στα 2506μ, όλοι μαζί μια παρέα
|
 |
| done! |
Η κορυφή Horcados Rojos (2506μ) είναι η τελική μας ανάβαση μέσα απο καλό βραχώδες μονοπάτι, την κορυφή του οποίου διακρίνουμε απο τα πολύχρωμα μπλουζάκια των ορειβατών που κινούνται. H κορυφή χωρά πολύ κόσμο, έχει απότομες γκρεμίλες αλλά προσφέρει εξαίσια θέα προς όλες τις κατευθύνσεις. Βλέπουμε προς Β-ΒΔ μια κορυφή πυραμίδα και ο οδηγός Rafal μάς λέει ότι εκεί είναι το τριπλό σημείο συνάντησης των συνόρων των τριών αυτόνομων κοινοτήτων, το μοναδικό σημείο σε ολόκληρο το εθνικό πάρκο, ενώ προς Β-ΒΑ μόλις φαίνεται το Naranjo de Bulnes. Προς νότια κατεύθυνση φαίνεται ευδιάκριτα το μονοπάτι που πήραμε.
8. μέρα June10 Potes-Bilbao-MUC-ATH
Είναι 6.00 το πρωί και είμαστε ήδη με τις βαλίτσες στον πεζόδρομιο για να πάρουμε τα βανάκια με προορισμό το αεροδρόμιο. Παντού ερημιά, ούτε ξενυκτιάρικη γάτα δεν κυκλοφορεί έξω. Λέμε στον ισπανό οδηγό μας να φέρει τα βανάκια εδώ για να μην κουβαλάμε τις βαλίτσες 300 μέτρα μέχρι το parking. Αυτός αρνείται γιατί στο σημειο αυτό απαγορεύεται η στάθμευση. Ο έλληνας οδηγός τάχει παίξει. Τέτοια ώρα κανεις δεν κυκλοφορεί και οι μπάτσοι κοιμούνται, άντε φέρτα και αν μας κόψουν πρόστιμο, το πληρώνω εγώ, του λέει με τον τρόπο που μόνο ο Νίκος ξέρει να εκφράζεται! Τελικά πείθονται οι ισπανοί οδηγοί, με το φόβο στο πρόσωπό τους και να μονολογούν σε όλη τη διαδρομή ...τίναι τούτοι οι έλληνες... μάς πηγαίνουν στο αεροδρόμιο και ξεχνάμε όλες τις στενοχώριες μας.
Αυτή, είναι η μια όψη των ισπανών, των νομοταγών πολιτών που σέβονται τους συμπολίτες τους και δεν τους δημιουργούν συγκοινωνιακά προβλήματα. Η άλλη όψη σχετίζεται με την νοοτροπία των λαών της μεσογείου: φωνακλάδες, έξω καρδιά και υπερκινητικοί. Αν και οι βόρειοι ισπανοί είναι περισσότερο ατλάντιοι και λιγότερο μεσογειακοί, εντούτοις δύο παραδείγματα δείχνουν τις εξαιρέσεις: (α) στην κορυφή Horcados Rojos φύγαμε άρον-άρον όταν κατακλύστηκε απο ισπανούς φωνακλάδες και (β) μεσάνυκτα στο ξενοδοχείο μας διασκέδαζαν τόσο φωνακτά που και οι ωτοασπίδες ήταν άχρηστες.
.JPG) |
γέφυρα Bizkaia, Gexto Bilbao
|
Εδώ, στο αεροδρόμιο γίνεται και ο αποχαιρετισμός. Η Ειρήνη, που στη νέα φάση της ζωής της θέλει να επιβεβαιώσει ότι η ζωή δεν έχει deadlines και την επόμενη φορά την βλέπω στο Μύτικα, respect για την Ειρήνη, τη Σούλα και τον Τάσο, δεινούς Μαραθωνοδρόμους, τους ευχαριστώ για τις βραδινές βόλτες στα μπαράκια της πόλης, την Άρια με τα ταξίδια της μάς κάλυψε όλους φωτογραφικά, για το Γιώργο ήδη μίλησα, και η Κατερίνα, η πιό νεανική φιγούρα της παρέας, που είναι μαραθωνοδρόμος, τενίστρια, γυμνάστρια, αναρριχήτρια, χορεύτρια και μεγάλη ταξιδιάρα, έχει γνωρίσει 54 χώρες αφήνοντάς με πίσω κατά πολύ!! της εύχομαι να συνεχίσει τα ταξίδια: έχεις ακόμη 148 χώρες να επισκεφτείς και Citius, Altius, Fortius... ξερεις εσύ! Ιδιαίτερα ευχαριστώ το Νίκο Τόδουλο, μου θύμησε το Σάκλετον, που όπως και αυτός, διοργανώνει ταξίδια μυθικά και μαγικά σε άγνωστους, για τον πολύ κόσμο, προορισμούς, έτσι ώστε οι ντόπιοι να λένε ...είστε οι πρώτοι έλληνες που έρχεστε..
 |
thanks guys, thanks Rafal
|
 |
thanks Nikos
|
Φτάνουμε αργά το βράδι στο Ελ.Βεν μέσα σε αφόρητο καύσωνα, πολυκοσμία και τα ντεσιμπέλια να κτυπάνε κόκκινο.... λέω να ξαναφύγω!
.JPG)
.jpg)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.jpg)
.JPG)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.jpg)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.jpg)
.JPG)
.JPG)
.jpg)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.jpg)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
No comments:
Post a Comment