Scottish Highlands

Highlands σε μια πεζοπορική έκδοση 2024 (Fort William to Inverness)
Highlands σε μια οδική έκδοση 2018 (Glecoe, Mallaig, Ben Nevis, FW, Loch Ness, Inverness)
Σκωτία και το Άγιο Δισκοπότηρο
The Jacobite Express
Σκέψεις ενός αεροπορικού ταξιδιού

myVideo (The Jacobite Express)

Highlands σε μία πεζοπορική έκδοση 2024

3η διαδρομή Scottish Highlands

Βερολίνο, Όσλο, Μπέργκεν, Ενδιμβούργο και τώρα Highlands, το ταξίδι συνεχίζεται για δεύτερη εβδομάδα. Ο εξερευνητής Νίκος Τόδουλος είχε οργανώσει τούτη τη φορά κάτι light, κάτι σαν προπόνηση, κάτι ας πούμε στην κατηγορία Πετεινού, αν και μια 6ήμερη πεζοπορία 120 χλμ δεν την κατατάσσεις στις εύκολες πεζοπορίες. Και αυτό το βλέπεις στο τέλος, όταν αισθάνεσαι όλο το σώμα σου πιασμένο και στο γυμναστήριο να σέρνεσαι... να βρίσκεις δικαιολογίες για να μην πας.

 

κεντρικός πεζόδρομος στο Fort William

Τα Highlands της Σκωτίας ορίζονται από το δραματικό τους τοπίο που περιβάλλεται από χαμηλά βουνά (λόφους στην πραγματικότητα), ενώ το δυνατό τους σημείο είναι οι λίμνες, που στην τοπική διάλεκτο (Gaelic) ονομάζονται lochs (εξού και η περίφημη Loch Ness). Υπάρχουν περισσότερες απο 30000 λίμνες διάσπαρτες σε όλη την περιοχή.

 

..δεν μέναμε εδώ...

 

Τα Highlands δεν είναι τόσο φημισμένα για τα πεζοπορικά τους μονοπάτια όσο για την παραγωγή ουίσκι, το καλύτερο της Βρετανίας και του κόσμου γενικώτερα.... εεε ας μην είμαστε υπερβολικοί, το σούπερ-καλύτερο υπάρχει στην Ιρλανδία, από όπου και κατάγεται. Εντούτοις, εδώ στη Σκωτία βρίσκεις ουίσκι για όλες τις αισθήσεις: με το μάτι διακρίνεις το χρώμα του, το μυρίζεις στη μύτη, το γεύεσαι στη γλώσσα και στο λαιμό σου και το πίνεις σε ποτήρι του κονιάκ, τον πάτο του οποίου αγκαλιάζεις με την παλάμη σου για να το ζεστάνεις και αυτό αρχίζει να αναδύει τις μυστικές του οσμές, που σε μεθούν.... είναι δηλαδή σαν τη Θεία Κοινωνία στην οποία προηγείται η μυσταγωγία της προετοιμασίας.

 

...ούτε εδώ...

 

Οι γερμανοί και οι τσέχοι έχουν τις breweries με τις τοπικές μπύρες, η σκωτία έχει τις αντίστοιχες τοπικές whisky distilleries. Υπάρχουν περισσότερα απο 150 αποστακτήρια ουίσκι σε όλη τη Σκωτία, με ιδιαίτερες γεύσεις που εξαρτώνται από την ποιότητα του νερού, ακόμη και από την τύρφη του εδάφους. Το κάθε αποστακτήριο μπορεί να υπερηφανεύεται για τις δικές του μοναδικές γεύσεις και παντού υπάρχει μια επιγραφή που σε προκαλεί και σε προσκαλεί: "...have a dram of them all to see which is your favourite!..."

 

...αλλά εδώ!

 

Όπως και ο κάθε γευσιογνώστης της μπύρας ξέρει τα μυστικά, έτσι υπάρχουν και οι αντίστοιχοι για το ουίσκι. Εγώ δεν είμαι πότης (παρα μόνο ιππότης) και έτσι αφήνω στους πλέον ειδικούς να μας περιγράψουν την ιστορία αυτού του υπέροχου μεθυστικού ποτού και ας γυρίσω πίσω στα δικά μας, τα της πεζοπορίας.

 

Το Great Glen Way είναι ένα από τα μεγάλα μονοπάτια της Σκωτίας που εκτείνεται σε απόσταση 120χλμ. Ξεκινά από το Fort William (στη σκιά του υψηλότερου βουνού της Βρετανίας, Ben Nevis, 1345μ υψ.) και η διαδρομή ακολουθεί τμήματα του ιστορικού Caledonian Canal του Thomas Telford πριν φτάσει στο Inverness, την πρωτεύουσα των Highlands.

 

 

ετοιμος για φωτογράφιση, ακόμη και με βροχή

Η πορεία είναι τμηματική ανά ημέρα και οι πεζοπόροι μπορούν να διανυκτερεύσουν σε ενδιάμεσους οικισμούς ή πόλεις που επιλέγουν αυτοί ή οι διοργανωτές. Κάθε μέρα, η διαδρομή έχει κάτι ξεχωριστό να δείξει. Ακολουθεί υδάτινα κανάλια, δασικές διαδρομές και δρόμους.

 

 

 

Υπάρχουν πολλές ιστοσελίδες που περιγράφουν και δίνουν σημαντικές πληροφορίες για το Great Glen Way, για τις υψομετρικές του διαφορές και τα χιλιόμετρα ανά ημέρα. Συνήθως απαιτούνται 6 μέρες πεζοπορίας σε κυμαινόμενες αποστάσεις από 12-30 χλμ. 

 

Fort William-Gairlochy (0-17χλμ) 15 Απρ
Η μέρα είναι βροχερή που μου θυμίζει κάτι απο το κλασικό σκωτσέζικο ντουζ... ξεκινάμε την πεζοπορία μας προς το Gairlochy από μια στήλη που υπενθυμίζει την έναρξη του μονοπατιού και το σημείο 0 χιλιόμετρο!

 

το σημείο 0 χλμ!

σαν να θέλει να σου στείλει κάποιο μήνυμα

Η πεζοπορία ακολουθεί το ιστορικό κανάλι της Καληδονίας, που κατασκευάστηκε το 1822 από τον πολυμήχανο Thomas Telford (είχε το προσωνύμιο "Colossus of Roads and Τunnels", ανάλογο του Κολοσσού της Ρόδου) για να ενώσει δύο θάλασσες, τον Ατλαντικό με τη Βόρεια Θάλασσα, ένα τεράστιο επίτευγμα για την εποχή εκείνη που οδήγησε αργότερα στην κατασκευή της Διώρυγας του Σουέζ (1869), της Κορίνθου (1893) και του Παναμά (1913). Μία κατασκευή που κράτησε χρόνια και μόλις ολοκληρώθηκε δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί επειδή είχε αυξηθεί δραματικά το εκτόπισμα των πλοίων τα οποία δεν χωρούσαν πλέον μέσα στο κανάλι.  Σήμερα, βλέπεις μόνο ιστιοφόρα και καγιάκ να πλέουν στο κανάλι.

 

Το πιό εντυπωσιακό σημείο του καναλιού βρίσκεται στο Banavie, ένα χωριουδάκι μόλις στα πρώτα 6 χλμ της διαδρομής, όπου υπάρχει η Σκάλα του Ποσειδώνα (Neptune's Staircase), ένα σύστημα ανύψωσης πλοίων μέσα σε δεξαμενές, που εξαιτίας του αναγλύφου, τα πλοία πρέπει να υπερβούν μια υψομετρική διαφορά 20 μέτρων. Ενώ εμείς ανεβαίνουμε με τα πόδια, τα πλωτά αυτά μέσα ανεβαίνουν σαν ασανσερ μέσε σε δεξαμενές που γεμίζουν ή αδειάζουν το νερό, ανάλογα με την κατεύθυνση του πλοίου.

 

Gairlochy-Laggan (17-34χλμ) 16 Απρ
Η πεζοπορία συνεχίζεται απο το χθεσινό σημείο κατά μήκος της λίμνης Loch Lochy, που η παράδοση λέει ότι έχει οικογενειακή συγγένεια με τη Loch Ness, επειδή εδώ κατοικεί η «Lizzie», η ξαδέλφη του τέρατος τους Loch Ness. Αν και δεν είναι τόσο "διάσημη" όσο και ο ξαδελφός της, εντούτοις η παράδοση φόβου και τρόμου καλά κρατεί για ένα τέρας που χρονολογείται από τον 14. αιώνα και δεν έχει προσφερθεί ποτέ για φωτογράφιση. Αυτό όμως που προσφέρεται για φωτογράφιση είναι το επίμηκες Ben Nevis, που στην τοπική διάλεκτο σημαίνει "συννεφιασμένο βουνό", που σήμερα δείχνει όλη τη μεγαλοπρέπειά του και μας αφήνει να το φωτογραφίσουμε.

στο βάθος το Ben Nevis χωρίς σύννεφα

Laggan-Fort Augustus (34-51χλμ) 17 Απρ
H σημερινή πεζοπορία διαρκεί γύρω στις 5 ώρες και είναι ευκαιρία να αποθανατίσουμε το τοπίο που είναι διαφορετικό των προηγούμενων ημερών. Διασχίζουμε μια μικρή λίμνη (Loch Oich) που αποτελεί μέρος του καναλιού της Καληδονίας και βρίσκεται μεταξύ της Loch Ness (Βόρεια) και της Loch Lochy (Νότια). Παράλληλα προς τη λίμνη ρέει και ο ποταμός Oich γεμάτος με σολωμό που μεταναστεύει στο τόπο της γέννησής του, πολλές φορές αντίθετα με τη ροή του ποταμού, ενώ έχει την ικανότητα να κάνει μεγάλο σάλτο και να υπερπηδά φυσικά εμπόδια. Αυτό εκμεταλλεύονται και οι αρκούδες που παραμονεύουν σε σημεία και πιάνουν τον αεροβατούντα σολωμό. Ένας νόστιμος λυπαρός μεζές που τον έχουν ανάγκει για την επιβίωσή τους.

 

ένα περίεργο ουράνιο τόξο

το caledonian canal λίγο πιο έξω απο το Fort Augustus

περίεργη ανάπτυξη της χλωρίδας

Εμένα μου αρέσει ο σολωμός φιλέτο, κυρίως ο άγριος, αλλά δεν τον ψαρεύω.  Πλούσιος σε Ω3, η ροζ σάρκα του είναι πολύ αρωματική και εύκολη στo ψήσιμο σε φούρνο για 20 λεπτά. Μαζί με ψιλοκομμένο μαϊντανό, αλατάκι και λίγο πιπέρι είναι ότι πρέπει για σερβίρισμα μαζί με μικρές βραστές (και ολίγον ροδοκοκκινισμένες) στρογγυλές πατάτες, μαζί με τη λεπτή τους φλούδα,  με ή χωρίς μαγιονέζα. Το κρασί, ροζέ ανοικτό όπως και το χρώμα του!

 

το ψάρεμα εδώ θέλει ειδική άδεια

 

Είχαμε δώσει ραντεβού με όλη την ομάδα, να φάμε σε μια συμπαθητική pub-εστιατόριο (The Lock Inn) του Fort Augustus. Ενσωματωθηκα, τελευταία στιγμή, σε μια παρέα 8 φίλων που είχαν έλθει απο την Αθήνα για να περάσουν την εβδομάδα χαλαρά και πεζοπορικά σε αυτά τα βουκολικά μέρη που χαρακτηρίζονται απο την απόλυτη ηρεμία και γαλήνη, εδώ που νομίζεις ότι ο χρόνος κυλά σε άλλους ρυθμούς.

 

 

 

Αν και ήμουνα άγνωστος μεταξύ αγνώστων, βρέθηκα να είμαι το έννατο μέλος της παρέας και όλη την εβδομάδα ήμασταν μαζί... σαν να γνωριζόμασταν απο παλιά. Συζητούσαμε, περπατούσαμε, γελούσαμε μαζί. Ήσαν άτομα διαφορετικών επαγγελμάτων απο το δικό μου και έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλάμε για γενικά θέματα και να μην επικεντρώνουμε τις συζητήσεις μας σε συγκεκριμένα θέματα, όπως συνήθως συμβαίνει με συναδέλφους. Θέλω να τους ευχαριστήσω θερμά για την αποδοχή τους, για την παρέα τους και τις συμμετοχές μου στις βραδυνές συνάξεις.

thanks Nikos

thanks guys

Fort Augustus-Invermoriston (51-63χλμ) 18 Απρ
Ήδη βρισκόμαστε στα μέσα της διαδρομής, έχουμε φτάσει στο Fort-Augustus μιας ιστορικής πόλης, που πολιορκήθηκε (1746) κατά τη διάρκεια της εξέγερσης των Ιακωβιτών, όπου μετά από μια σύντομη πολιορκία, η κυβερνητική φρουρά παραδόθηκε και στη συνέχεια έπεσε και το οχυρό τoυς, στο Fort William σηματοδοτώντας την πλήρη επικράτηση των Ιακωβιτών στα Scottish Highlands.  Το όνομα Ιακωβίτης προέρχεται από το όνομα του βασιλιά  James II της Αγγλίας (1633-1701), που αποδίδεται στα λατινικά ως Jacobus. Όταν ο James II εστάλει σε εξορία μετά την "ένδοξη επανάσταση" (καλούμενη και ως "επανάσταση του 1688" απο κυβερνητικούς και στρατιωτικούς), το Κοινοβούλιο της Αγγλίας αποφάσισε ότι είχε εγκαταλείψει τον αγγλικό θρόνο, τον οποίο πρόσφεραν στην προτεστάντρια κόρη του Μαρία Β' της Αγγλίας και στον σύζυγό της Γουλιέλμο Γ'. Οι οπαδοί του σχημάτισαν ένα πολιτικό κίνημα (Ιακωβιτισμό) που υποστήριζε την αποκατάσταση του Οίκου των Στιούαρτ στο βρετανικό θρόνο. Μύλος δηλαδή. Το μόνο που γνωρίζω από όλη την ιστορία είναι το τρενάκι του Χάρυ Πότερ (The Jacobite Express) που κάνει τη διαδρομή απο το Fort William στο ψαροχώρι Mallaig

 

Διανυκτερεύουμε σε ένα Β&B πολύ συμπαθητικό...

...που η νεαρή ιδιοκτήτρια σου μιλά τόσο ευγενικά...

....που νομίζεις ότι σε ειρωνεύεται!

κρινάκια παντού

αποψήλωση του δάσους...

... και ότι απέμεινε

 

Invermoriston-Drumnadrochit (63-85χλμ) 19 Απρ
Το κοντέρ ανεβάζει ταχύτητα, απόσταση και υψομετρική διαφορά, από όπου σε υψόμετρο 370 μέτρων (όσα έγραψε και το GPS μου) έχουμε θέα προς τη λίμνη του Loch Ness. Ρίχνουμε κρυφές ματιές μπας και εμφανιστεί το τέρας και είμαστε οι μοναδικοί μάρτυρες στη μακραίωνη λαογραφία του. Είναι αλήθεια ότι αυτό το μυθικό(;) πλάσμα συντηρεί διαχρονικά την ποίηση, τη λογοτεχνία, τις χολιγουντιανές παραγωγές, ακόμη και την επιστημονική κοινότητα, που με σύγχρονα σόναρ προσπαθούν να το εντοπίσουν. Όσοι ισχυρίζονται ότι το έχουν δει το περιγράφουν ως ένα μεγάλο πλάσμα με καμπούρα, μακρύ λαιμό και βατραχοπέδιλα, μία φοβιστική εκδοχή για να τρώνε τα μικρά παιδιά το φαγητό τους. Η λίμνη δεν είναι γνωστή μόνο για το τέρας της, αλλά και για ένα αγωνιστικό ατύχημα, όταν το 1952 ο John Cobb πιλοτάριζε το Crosader (ένα ειδικό όχημα θαλάσσης) και προσπαθώντας να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας νερού με ταχύτητα 320 km/h διαλύθηκε. Μεταφερόμαστε με βανάκι στο Inverness για διανυκτέρευση, αλλά και να ξεβλαχέψουμε 😂😂, είναι η πρωτεύουσα των Scottish Highlands.

 

Loch Ness

Crosader το ατυχές

Drumnadrochit-Inverness (85-120χλμ) 20 Απρ
Η τελευταία μέρα της πεζοπορίας είναι και η πιο απαιτητική σε υψόμετρο αλλά και σε απόσταση, γιαυτό και η διάρκειά της φτάνει και τις 8 ώρες, μέχρι το σημείο που σηματοδοτεί το τέλος του μονοπατιού.Είναι μία απλή λίθινη πλάκα με ιστορικές περιγραφές της διαδρομής, κάτι ανάλογο με το Camino de Santiago αλλά λιγότερο μεγαλοπρεπές.. άλλωστε οι σκώτοι δεν φημίζονται για τους ισπανόφωνους θεατρινισμούς.

το βανάκι των μετακινήσεων

thank you Ian for being our guide

τα τελευταία 5 χιλιόμετρα

μετά από 6 μέρες και 120 χλμ!

και τώρα τουρισμός με φαγητό μαζί

η πιτσαρία συστήνεται!!!

 

 

τελευταίες βόλτες με ηλιόλουστο καιρό

  

Highlands σε μία οδική έκδοση
Τα Highlands δεν είναι μόνο το Glencoe, όπου ο Ian Fleming γύρισε τα κατασκοπευτικά έργα με τον πράκτορα 007, ούτε το Mallaig με την περιώνυμη γέφυρα Glenfinnan Viaduct όπου ο Χάρι Πότερ τη διασχίζει αιωρούμενος πάνω σε ένα ιπτάμενο αυτοκίνητο, ενώ από κάτω του ταξιδεύει το Hogwarts Express (The Jacobite Steam Train), αλλά και το Inverness με τη λίμνη του Λοχ Νες και με το μυθικό τέρας που κατοικεί στα βάθη του και σύμφωνα με κάποιους μύθους φυλάει το άγιο Δισκοπότηρο. Από τον ένα μύθο στον άλλον, από το ένα κάστρο στο άλλο, από την μία πόλη στην άλλη. Αυτή είναι η υπέροχη Σκωτία με τα Highlands, που μόνο πλήξη αλλά και ούτε μονοτονία δεν μπορεί να σου προσφέρει.

FW: στον πεζόδρομο

FW: MacIntosh Parish Church

Fort William (FW).
Απο εδώ ξεκινά η περιήγηση στα Highlands. Είναι ένα κομβικό σημείο εξορμήσεων, όπως είναι τα Γιάννενα, αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα. Τα σπιτάκια, οι πεζόδρομοι και οι ζαρντινιέρες στους δρόμους είναι τα ίδια παντού σε όλη την περιοχή της Σκωτίας. Μέσα σε αυτό το σκωτσέζικο χρωματισμό (που τα μαγαζιά ειναι ανοικτά και την Κυριακή και έχουν πολύ κίνηση) δεν λείπει και η παγκοσμιοποίηση τύπου Zara ή Sephora, αλλά ακόμη και πολλά Sports Direct, τη γνωστή φίρμα των αθλητικών και ορειβατικών προιόντων, που εμείς οι Έλληνες αγοράζουμε με πάθος απο το Διαδίκτυο.

Το Mallaig είναι ένα ψαράδικο χωριουδάκι με έντονη τη γεύση της θάλασσας. Από εδώ ξεκινούν τα Ferries για τα νησιά της Καλυδωνίας και η τοποθεσία του βλέπει τον ατλαντικό. Ο καιρός επηρεάζεται πολύ από τα χαμηλά βαρομετρικά και έτσι είναι συνήθως νεφοσκεπής και υγρός. Το 1875 άρχισε η κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής με το υπόλοιπο δίκτυο της χώρας λόγω του εμπορικού ενδιαφέροντος που υπήρχε για τη μεταφορά ψαριών του ατλαντικού. Κυρίως μπακαλιάρο και σολωμό. 

The Jacobite Express

Glennfinnano Viaduct

Highlands' landscape

Harry Potters' land

Η σιδηροδρομική γραμμή διέρχεται μέσα από λόφους και αμέτρητα ποτάμια και λίμνες δίνοντας και ένα τουριστικό ενδιαφέρον στη θέα του τοπίου. Έτσι, γυρίστηκε το έργο του Χαρι Πότερ, που ταξιδεύει στο Hogwarts Express (The Jacobite Steam Train) διασχίζοντας την ονομαστή γέφυρα Glennfinnano Viaduct με τις 23 τοξωτές καμάρες και τα 380 μέτρα μήκος της. Μια ανάλογη γέφυρα αλλά υπερμεγέθη βρίσκεται στο Landwasser της ελβετίας στη διαδρομή προς το Saint Moritz. 

Glecoe και οι ονομαστοί απότομοι λόφοι, πύργοι χορταριασμένοι σε ένα καφετί χρώμα, σπάνια θα δεις εδώ πράσινο χαλί. Ίσως αυτό το καφετί χρώμα και η ιδιόμορφη πανίδα να δίνει στο νερό μια παράξενη γεύση και να κάνει το σκωτσέζικο ουίσκι ξεχωριστό και παγκοσμίως περίφημο στη γεύση του. Οι πύργοι αυτοί (με μέγιστο υψόμετρο γύρω στα 600-700μ)  βρίσκονται στον οδικό άξονα Γλασκώβης-Fort William και μπορείς να τους απολαύσεις από το λεωφορείο 44 (city Link) από το FW. 

Ben Nevis είναι ο Όλυμπός τους, το ψηλότερο βουνό (1312μ) όλης της Βρετανίας που βρίσκεται στο FW. Η ανάβασή του διαρκεί γύρω στις 4-5 ώρες και τους καλοκαιρινούς μήνες γίνεται το αδιαχώρητο. Οι μανιώδεις του ορεινού τρεξίματος το προσκυνούν τρέχοντας σε χρόνο ρεκόρ. Συνεχώς σε προσπερνάνε άλλοτε ευγενικά και άλλοτε απρόσεκτα. Η καλύτερη περίοδος είναι τώρα, όπου το μόνο εμπόδιο είναι η συχνή ομίχλη και η νέφωση που δεν μπορείς να χαρείς την εξαιρετική θέα. Είναι απο τις περιοχές που δεν επισκέφτηκα.

Loch Ness, μια λίμνη ένας μύθος. Το τέρας κρύβεται μέσα στα σωθικά της και αναδύεται στην επιφάνεια για να διαδώσει τη σοφία που κρύβεται στον πάτος της μακριά από τα μάτια των αμυήτων. Φαίνεται, στην όψη, σαν ένας μπούφος που αν και μπούφος βλέπει στα σκοτεινά βάθη της λίμνης (το βάθος τής λίμνης είναι μάλλον απροσδιόριστο) εκεί που δεν μπορεί να δει ο κοινός άνθρωπος και αυτό συμβολικά χαρακτηρίζει τη σοφία. 

Ο δρόμος ακολουθεί τη λίμνη και διέρχεται απο το περίφημο κάστρο του Urquant που έπαιζε πρωτεύοντα ρόλο στην εποχή των ιπποτών ελέγχοντας όλη την περιοχή που θεωρείτο κομβικό σημείο εμπορικών δρόμων. Συνεπώς, δεν είναι τυχαίο το γεγονός, πώς σε κάποιο σημείο, που η ενδοχώρα μπαίνει μέσα στη λίμνη, οι ιππότες του 13. αιώνα έφτιαξαν ένα κάστρο, το Urquhart castle για τον έλεγχο των εμπορικών δρόμων της περιοχής, κυρίως μέσω της λίμνης. Τα σημερινά ερείπια χρονολογούνται από τους 13.-16. αιώνες και θεωρούνται ως μια πρώιμη μεσαιωνική οχύρωση. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στους πολέμους της σκωτικής ανεξαρτησίας το 14. αιώνα. Μέσα στους αιώνες άλλαξε πολλά χέρια, από τον έναν επιδρομέα στον άλλο, και τελικά εγκαταλείφθηκε και καταστράφηκε (1692) για να εμποδίσει τη χρήση του από τις δυνάμεις του Jacobite και στη συνέχεια κατέρρευσε. Τελευταία, το κράτος έχει αναλάβει την ανάδειξή του και είναι πλέον ένα από τα πιο επισκέψιμα κάστρα στη Σκωτία.

 

 

 

Το Inverness είναι στο άκρο της λίμνης με πρόσβαση στη βόρεια θάλασσα και στα πετρέλαιά της. Είναι μια ξεχωριστή πόλη με την ίδια μεγαλοπρέπεια των σκωτικών πόλεων. Υπάρχουν πολλές εκκλησίες με λιγότερο δογματικό χαρακτήρα από ότι η παπική ή και η ορθόδοξη. Επισκέφτηκα μια εκκλησία στο FW που είχε νοικιαστεί και είχε μετατραπεί σε ένα αναρριχητικό κέντρο. Ενδιαφέρουσα παραλλαγή που δεν μπορώ να φανταστώ στις νότια των Άλπεων περιοχές. Άλλωστε η αγγλικανική εκκλησία είναι πολύ πιο ευέλικτη σε τέτοιου είδους δράσεις. Το 2014, μια διαδικτυακή έρευνα χαρακτήρισε το Inverness ως τον πιο ευτυχισμένο τόπο της Σκωτίας για να ζεις και να εργάζεσαι. Το ερώτημα είναι, τις καιρικές (πολικές) συνθήκες της έλαβε υπόψη;;; 

 

 

Σκέψεις ενός αεροπορικού ταξιδιού

Το ταξίδι άρχισε με καλούς οιωνούς. Ο κόσμος ταξιδεύει για επαγγελματικούς σκοπούς, για τουρισμό, ενώ τα τελευταία χρόνια έχει ενταθεί και η μετανάστευση. Οι έλληνες εργάζονται παντού και πηγαινοέρχονται στην πατρίδα μπας και απαλύνουν τη νοσταλγία, όρος που έχει υμνηθεί τη δεκαετία του '60 (Akropolis express) και σήμερα με την Aegean. Ο νόστος, μια όμορφη και παράλληλα δραματική ελληνική λέξη έχει μπει μέσα στο λεξιλόγιο του έλληνα από τις αρχές του 20. αιώνα και κορυφώθηκε μετά τον πόλεμο. 

Ο νόστος έχει εγκατασταθεί στο μυαλό μας σαν μύθος. Γιατί περί μύθου πρόκειται. Όταν έχεις ποιότητα ζωής, σεβασμό και αισθάνεσαι ότι προστατεύονται τα δικαιώματά σου, τί να κάνεις το νόστο; Επειδή δεν έχεις καφενείο στα ξένα ή τον κολλητό σου για να τσακώνεσαι για τα πολιτικά... και ο πιτόγυρος σού λείπει. Γιαυτό είναι τα αεροπλάνα. Νάρχεσαι και να ξαναφεύγεις. Παίρνεις μια ανάσα και πάλι προς τη δόξα τραβάς. 

Ο νόστος είναι για τους ποιητές. Ας τους αφήσουμε στη μελοδραματική τους γραφή και εμείς ας χαρούμε το ταξίδι μιας και έχουμε υποστηρικτή τον Πυθαγόρα που έλεγε ότι ο τόπος μου είναι αυτός που μου προσφέρει γνώση και ... ποιότητα ζωής θα συμπλήρωνε, αν ζούσε σήμερα. 

Με το γράψιμο κατά τη διάρκεια της πτήσης, περάσαμε τις Άλπεις και σε λίγο το Μόναχο, με κατεύθυνση τη Φρανκφούρτη. Πετάμε στα 26000 πόδια, δεξιά βλέπεις τη Νυρεμβέργη, δυτικά τη Στουτκάρδη και κάπου ενδιάμεσα το Mannheim και το Wuerzburg. Πριν την προσγείωση, το αεροπλάνο κάνει κυκλικούς σχηματισμούς και διακρίνεις το ρυμοτομικό σχέδιο των μικρών πόλεων, τα φιδίσια ποταμάκια και τους ποδηλατόδρομους, εικόνες όμορφες που σε χαλαρώνουν και σε προετοιμάζουν για όμορφες στιγμές..

To Gate B32 in Fraport

 

Βλέπω αιολικά πάρκα με ανεμογεννήτριες που να σχίζουν τον αέρα και να τρομάζουν τα πουλιά, ενώ προσεγγίζουμε το αεροδρόμιο. Ο Ρήνος φαίνεται καθαρά. Είναι ένα πλατύ ποτάμι, που αρχίζει το ταξίδι του από τις κεντρικές Άλπεις, από μια μικρή λίμνη που ονομάζεται Tomasee και αφού διασχίσει περίπου 1300 χλμ θα χυθεί στη βόρεια θάλασσα. Ο Ρήνος είναι πλεούμενος από μαούνες που εκτελούν κανονικά δρομολόγια. Για να μπορεί να συμβεί αυτό, οι γερμανοί έχουν φτιάξει φράγματα που συγκρατούν τα νερά σε εποχές ανομβρίας ή τα αφήνουν να φεύγουν όταν έχει κατεβάσει πολύ νερό. Έτσι, ο Ρήνος είναι βατός όλο το χρόνο. 

Πλησιάζοντας ακόμη προς τα έδαφος διακρίνουμε καθαρά τα σπιτάκια με τις πυραμοειδείς στέγες σε συμμετρική διάταξη και τους ιδιόκτητους λαχανόκηπους, τα σιδηροδρομικά συμπλέγματα, μικρές λιμνούλες και τσουφ οι ρόδες ακουμπάνε στο διάδρομο προσγείωσης. Εδώ, οι δρόμοι μας χωρίζουν. 

Το αεροδρόμιο έχει πολύ κίνηση. Θεωρείται το μεγαλύτερο της Ευρώπης με παγκόσμιους προορισμούς. Είναι διαμετακομιστικό κέντρο και από τότε που εφαρμόστηκε το code sharing η κίνηση στα αεροπλάνα... απογειώθηκε. Αν και οι τιμές των εισιτηρίων δεν έχουν μειωθεί, οι εταιρίες έχουν βρει το κόλπο να σου προσφέρουν φτηνούς ναύλους με επιπρόσθετη δαπάνη για οτιδήποτε, τη βαλίτσα, το κάθισμα και σε λίγο και το κατούρημα. Παράλληλα, αλλάζουν τις τιμές συνεχώς, είναι σαν να παίζεις στο χρηματιστήριο και αλλοίμονο αν είσαι απρόσεκτος παίκτης, θα πληρώσεις το εισιτήριο ακριβότερα. Οι εταιρίες λοιπόν για να χρυσώσουν το χάπι προσφέρουν κάποιες ανέσεις στους τακτικούς πελάτες. 

Αχόρταγοι γλάροι εφορμούν

 

Είναι τα lounge για να πιεις τζάμπα ενα καφέ μέχρι να έρθει η ώρα της αναχώρησης, μια δωρεάν βαλίτσα, ακόμη και το fast lane για να μην περιμένεις ώρες στον ηλεκτρονικό έλεγχο ασφαλείας. Πολλές εταιρίες έχουν συνάψει ένα είδος συμμαχίας και μοιράζουν όλα τα παραπάνω, ακόμη και τη συνέχεια του ταξιδιού με άλλη συμμαχική εταιρία, το code sharing που προαναφέραμε. Άλλος τρόπος για να μας τα παίρνουν είναι η συλλογή μιλίων, που αν συγκεντρώσεις κάποια μίλια, μέσα σε ένα χρόνο, θα έχεις όλα τα παραπάνω δικαιώματα. Αυτό σημαίνει, να κάνεις ταξίδια και να έχεις πληρώσει ετήσια κάπου 1800-2000 ευρώ σε ταξίδια. Οι συχνοί επαγγελματίες ταξιδιώτες ωφελούνται.. οι υπόλοιποι χμμμμ! 

 

H Aegean ανήκει στη Star alliance, έτσι ονομάζεται ο συμμαχικός όμιλος που περιλαμβάνει και τη Lufthansa, τις τουρκικές αερογραμμές, ενώ η Emirates, Alitalia, KLM κ.λπ. ανήκουν σε άλλο όμιλο εταιριών. Για τους ευρωπαϊκούς προορισμούς, η Aegean-Lufthansa ικανοποιεί τις προτιμήσεις μου. Για υπεραντλαντικά ταξίδια όμως, οι τουρκικές αερογραμμές είναι ασυναγώνιστες. Όχι μόνο που πάνε παντού, αλλά η εξυπηρέτηση και η άνεση του ταξιδιού είναι χαρακτηριστικό τους γνώρισμα. Είμαι πολύ ευχαριστημένος και δίνουν μίλια αναβάθμισης.... απλόχερα, ενώ η Lufthansa ακολουθεί...

 

Η πτήση από FRA-GLA διέρχεται από το μηδενικό Μεσημβρινό που χωρίζει τη γη σε ανατολικό και δυτικό ημισφαίριο. Η μέτρηση του γεωγραφικού μήκους έχει οριστεί κατά σύμβαση να μετριέται από το Μεσημβρινό που διέρχεται από το Αστεροσκοπείο του Γκρήνουιτς στη Μεγάλη Βρετανία, καλούμενος πρώτος μεσημβρινός ή αριθμητικά 000° 00΄ 00΄΄ (εμείς πετύχαμε να τον προσδιορίσουμε στα 0° 1΄ 49΄΄...no bad!!) . 

Πρώτα ο Ίπαρχος και ο Πτολεμαίος και μετά οι φιλόσοφοι του 17. αιώνα τεμάχισαν τη γη σε κατακόρυφες φέτες των 15 μοιρών, μια πράξη που αργότερα χρησιμοποιήθηκε στον προσδιορισμό της τοπικής ώρας. Βεβαίως, ο προσδιορισμός των μεσημβρινών βοήθησε επίσης τον άνθρωπο να καταλάβει το λάθος υπολογισμού των ημερών της Αρμάδα δε Μολούκα (1520) υπό τον Μαγγελάνο κατά το διάπλου της γης, όπου στο τέλος του ταξιδιού έφτασε μια μέρα νωρίτερα, σύμφωνα με το ημερολόγιο του πλοίου (Τετάρτη έγραφε το ημερολόγιο, ενώ ήταν Πέμπτη) και αυτό γιατί όταν ταξιδεύεις όλο και πιο δυτικά, επιστρέφοντας στο ίδιο σημείο έχεις κερδίσει μια μέρα.. Επίσης, ο Εκο στο βιβλίο του, το Νησί της Προηγούμενης Μέρας αναφέρει την ίδια χρονική καθυστέρηση: .......όπου ο Ρομπέρτο ντε λα Γκριβ ναυαγεί σε ένα εγκαταλελειμμένο πλοίο απέναντι από το νησί απ’ όπου περνάει ο μεσημβρινός, η γραμμή που πίστευαν ότι χωρίζει το χθες απ’ το αύριο....  Σήμερα με τη χρήση των γεωστατικών δορυφόρων όλα τα παραπάνω προβλήματα έχουν επιλυθεί. Όπως βλέπουμε στο χάρτη, έχουμε δυο συντεταγμένες για τον προσδιορισμό της θέσης του αεροπλάνου. Μία δεν αρκεί. Έτσι χρησιμοποιούμε και το γεωγραφικό πλάτος, που χωρίζεται στο βόρειο και στο νότιο ημισφαίριο. Ακριβώς τώρα πετάμε σε συντεταγμένες Ν52.4802975, W0.0304858 με ταχύτητα 781 χλμ/ω και σε υψόμετρο 11260μ