Τον τίτλο "Τριλογία της Ανατολής" χρησιμοποίησα για να μπορέσω να περιγράψω την ταξιδιωτική μου εμπειρία στις χώρες της Μογγολίας, Κίνας και Βιετνάμ, μία τριλογία στις ενότητες: "Η Μεγάλη Ανάβαση" στην οροσειρά Αλτάι, στο σημείο όπου συναντιώνται η Ρωσία, η Κίνα, η Μογγολία και το Καζακστάν, "Οι Μογγολικές Στέπες" γνωστές για τα εύκρατα λιβάδια και τη σαβάνα, όπου η ζωή βασίζεται παραδοσιακά στο νομαδισμό και "Η Επική Διάσχιση", μία σιδηροδρομική διαδρομή 6705 χιλιομέτρων και 102 ωρών, που διασχίζει την εσωτερική Μογγολία, ολόκληρη την Κίνα και μέσα από το ορεινό πέρασμα Pingxiang εισέρχεται στο Βιετνάμ των Hanoi, Ηoi An και Σαιγκόν.
Αφιερωμένο στα μέλη της ελληνικής ορειβατικής αποστολής, που μοιραστήκαμε έντονες στιγμές στις μογγολικές Άλπεις και με ώθησαν να κάνω την υπέρβαση: Νίκο Κατσαρό, Αθηνά Παλασοπούλου, Μάκη Φωτιάδη, Χρήστο Θεοδοσίου, Δημήτρη Χρηστίδη, Γιώργο Κωστόπουλο και Νίκο Τόδουλο ως αρχηγός της ελληνικής αποστολής.
Λίγα λόγια για την ιστορία του εγχειρήματος
Η Μογγολία, η Κίνα και το Βιετνάμ δεν είναι απλώς από τις μεγαλύτερες χώρες του κόσμου, είναι και από τις πιο πλούσιες πολιτιστικά. Είναι δύσκολο να τις επισκεφθείς σε ένα μόνο ταξίδι, πόσο μάλλον για μένα που ...αξία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός... Ασφαλώς, όλοι μας επιθυμούμε μία επίσκεψη στην Άπω Ανατολή, στα απομεινάρια αρχαίων πολιτισμών, να ζήσουμε στιγμές στις αχανείς αυτές χώρες και να ταξιδέψουμε με τα βραδυκίνητα, αλλά και με τα τρένα βολίδα, που είναι περισσότερο μικρά τεχνολογικά θαύματα παρά μέσον μεταφοράς.
Μετά από μία ορειβατική αποστολή στην οροσειρά Αλτάι της δυτικής Μογγολίας, αποφάσισα να ακολουθήσω τα ίχνη του Μάρκο Πόλο και σε μία σύγχρονη σιδηροδρομική έκδοση, να διασχίσω την ανατολική Ασία, από τη Μογγολία μέχρι το νοτιότερο άκρο του Βιετνάμ. Σε συνδυασμό μάλιστα και με τη διάσχιση Βορρά-Νότου της αυστραλιανής ηπείρου (Μάιος 2025), μου υπολείπεται μόνο η ρωσική επικράτεια, για να ολοκληρώσω ένα MegaProject των Μεγάλων Διασχίσεων, να ενώσω δηλαδή σιδηροδρομικά το Βόρειο Παγωμένο με το Νότιο Παγωμένο Ωκεανό.
 |
| MegaProject: η Μεγάλη Διάσχιση |
Η Μεγάλη Ανάβαση 🇲🇳: Όρη Αλτάι - Παγετώνας Potanin - Khuiten
1.-3. Σεπτ: οι πτήσεις και το Εθνικό Πάρκο Tavan Bogd
Οκτώ ορειβάτες ξεκίνησαν από την Αθήνα/Θεσσαλονίκη για να συναντηθούν στην Κωνσταντινούπολη και να συνεχίσουν την πτήση τους προς το αεροδρόμιο Chinggis Κhaan του Ulaanbaatar, της πρωτεύουσας της Μογγολίας, όπου έφτασαν την επομένη το πρωί. Συνέχισαν με 3ωρη εσωτερική πτήση προς το ΒΔ άκρο της Μογγολίας, στην περιοχή Bayan-Olgii, όπου συνάντησαν τους μογγόλους οδηγούς, τους Sherpas και όλο το ορειβατικό επιτελείο για μία αποστολή, πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα. Στόχος, η χειμερινή ανάβαση στο ψηλότερο βουνό της Μογγολίας, το Khuiten, σε υψόμετρο 4374 μέτρα.
 |
η ελληνική ορειβατική αποστολή του 2025 (λείπουν Αθηνά και Νίκος)
Γιώργος, Δημήτρης, Νίκος, Μάκης, Δημήτρης, Χρήστος |
 |
| save Mazaalai: ένα είδος μικρής αρκούδας που ζει στην έρημο Gobi και είναι προς εξαφάνιση |
 |
| check-in: για εσωτερικές πτήσεις επιτρέπεται βάρος βαλίτσας 15Kg |
 |
| έτοιμος για τη δυτική Μογγολία |
 |
| άφιξη στο Olgii: από εδώ ξεκινά η περιπέτεια |
 |
| όπως φαίνεται το Base Camp μήνα Ιούλιο, χωρίς τα χιόνια του Σεπτέμβρη... |
Η παρέα των ορειβατών ήταν γνώριμη από παλιά. Δημήτρης, Νίκος, Νίκος, Μάκης και εγώ είχαμε πεζοπορήσει στη Χερσόνησο Μίτρε (Ιανουάριος 2024) και εκεί ήταν που έπεσε η ιδέα για τα βουνά Αλτάι της Μογγολίας. Από την αργεντίνικη Μίτρε της μοναξιάς και των δυνατών ανέμων του νότιου ατλαντικού ωκεανού, στις μογγολικές άλπεις του βόρειου παγωμένου ωκεανού και του αφόρητου κρύου. Μίτρε-Αλτάι, αν και απέχουν πολύ μεγάλη απόσταση, ίσως να είναι και αντιδιαμετρικά σημεία της γήινης σφαίρας, εμφανίζουν μια εξέχουσα ομοιότητα, εκπλήσσουν με την ομορφιά των τοπίων τους και για το υγρό τους στοιχείο: θάλασσα από τη μία, παγετώνες από την άλλη. Το team ολοκληρωνόταν με τρεις επίσης δυνατούς ορειβάτες, το Χρήστο, το Γιώργο και την Αθηνά, γνώριμοι φίλοι και συνορειβάτες από τα ταξίδια μας στην Ισλανδία και Ισπανία. |
| το γραφείο που διοργάνωσε την αποστολή |
 |
| 2 Lexus και ένα Land Cruiser ήταν ο στόλος μας |
Τρία πολυτελή βανάκια 4Χ4 (Lexus και Land Cruiser, που διακρίνονται για το μοναδικό συνδυασμό ποιότητας και ανθεκτικότητας στις επιδόσεις εκτός δρόμου, αλλά δεν μπόρεσαν να αντέξουν τα πρώτα χιόνια της νότιας Σιβηρίας) μας περίμεναν "υπερήφανα" στο πάρκινγκ του τοπικού αεροδρομίου, και εγώ, ως αδαής αρκτικών περιοχών, απαξιούσα να τα συγκρίνω με το UAZ-452 ρωσικής κατασκευής του 1960, που μετέφερε όλα τα παρελκόμενα (αντίσκηνα, μαγειρεία κ.ά) και θεωρείτο ίσως το μόνο τετρακίνητο όχημα, που χρησιμοποιούσε ο σοβιετικός στρατός στη Σιβηρία!
 |
| UAZ-452 ρωσικής κατασκευής, δυνατό αλλά... |
 |
| ...δεν άντεξε όλες τις καιρικές συνθήκες |
Οι Μογγολικές Άλπεις είναι ένας διεθνής ορειβατικός προορισμός, γεγονός που το αντιλαμβάνεσαι ήδη στην παραλαβή των αποσκευών: ορειβατικά σακκίδια όλων των διαστάσεων και χρωμάτων, ρούχα και μπότες ορειβατών κυρίως αλλοδαπών, που συναντιούνται και χαιρετίζονται με τους μογγόλους οδηγούς, με τους οποίους τις επόμενες μέρες θα ενώσουν τις δυνάμεις τους για τις αναβάσεις στο Malchin και στο Khuiten.
 |
| ..όλα θα πάνε καλά... |
Διακατέχομαι από αγωνία για το εγχείρημά μας, που όμως μετριάζεται από τη χαλαρότητα των οδηγών μας, που με σπασμένα αγγλικά, μας μετάδιδαν ένα κλίμα αισιοδοξίας ότι όλα θα πάνε καλά και αν ο καιρός είναι με το μέρος μας, η ανάβαση θα είναι επιτυχής. Στα τέλη Αυγούστου-αρχές Σεπτεμβρίου, ο χειμώνας δείχνει τα δόντια του, ακόμη και σε χαμηλό υψόμετρο (1700μ), εδώ στο Olgii η θερμοκρασια είναι 7C.
 |
| 200 χλμ μέχρι το Εθνικό Πάρκο Tavan Bogd |
Διασχίζουμε τη ΒΔ Μογγολία, μία άγονη περιοχή, όσο πάει το μάτι μας. Η απόσταση μέχρι το Εθνικό Πάρκο Tavan Bogd είναι περίπου 200 χλμ, που τα βανάκια καλύπτουν σε 4-5 ώρες. Ο οδήγηση δεν είναι πλέον πάνω σε άσφαλτο, αλλά σε χώμα, το κάθε Lexus ακολουθεί τη δική του πορεία σχηματίζοντας μια άλλη φιδίσια διαδρομή, σαν να πρόκειτο για έναν καμβά, που ο καλλιτέχνης αρχίζει να ζωγραφίζει το έργο του. Το ίδιο συμβαίνει και σε εμάς. Χαράσσουμε το δικό μας ορειβατικό ταξίδι, ένα αλλόκοτο ταξίδι, που απέχει 10000 χλμ από τα ελληνικά βουνά. Κρύος αέρας γεμίζει τα πνευμόνια μας, εδώ στην αυθεντική Μογγολία, μία άγονη γη, με καλοσυνάτους ανθρώπους με έντονα ζυγωματικά και σχιστά μάτια, που ετοιμάζονται για έναν ακόμη βαρύ χειμώνα, όπου η θερμοκρασία πέφτει και στους 40C υπό το μηδέν.
 |
| η περιοχή χαρακτηρίζεται για την άγρια ζωή |
Από όπου και να περνάμε, οι ντόπιοι βγαίνουν από τις γιούρτες τους (γκερ στα μογγολικά) για να μας χαιρετίσουν. Είναι οι κατοικίες τους, που σε λίγες μέρες θα τις ξεστήσουν για να μεταφερθούν σε πιό ασφαλή μέρη. Είναι η πρώτη μας επαφή με τους μογγόλους νομάδες στις στέπες της κεντρικής Ασίας.
 |
| γιούρτες: κατοικίες νομάδων |
 |
| μαζί με τον οδηγό του Land Cruiser |
Είμαι στο ίδιο βανάκι με την Αθηνά και το Μάκη και ο οδηγός μας είναι ένας τυπικός μογγόλος, με λίγα αγγλικά, αλλά κατανοητός στα λόγια του. Οδηγεί το Lexus σαν να είναι τανκ. Κάθομαι στη θέση του συνοδηγού (Thanks guys!) και αποθανατίζω το τοπίο. Με τη φωτογραφική μου μηχανή παίρνω στιγμιότυπα του εξωτικού τοπίου (κάποιοι διερωτούνται ....πως ένα τόσο άγονο υψίπεδο, μπορεί να έχει τόση ομορφιά... και ...όμως έχει... μου απαντά ο αμφιβληστροειδής μου) και δεν χάνω στιγμές ενθουσιασμού όταν τα προπορευόμενα βανάκια βουτάνε στις λάσπες και διέρχονται μέσα από ρυάκια, που στα επόμενα χιλιόμετρα θα σχηματίζουν ένα μεγάλο αδιάβατο ποταμό.
 |
| αμέτρητες διασχίσεις ποταμών |
Με τη συζήτηση έφτασε και η Lunch time, στιγμή που θα στήσουμε τα καρεκλάκια μας, θα μας σερβίρουν το μεσημεριανό φαγητό, μέσα σε τάπερ, και μαζί με μια κούπα ζεστού τσάι, το μυαλό μας θα πηγαίνει στα Ψηλά Βουνά του Ζαχαρία Παπαντωνίου. Και το ίδιο σκηνικό επαναλαμβανόταν κάθε μεσημέρι.
 |
| διάλλειμα για μεσημεριανό.... καθημερινή τελετή |
Περνάμε την πύλη του Εθνικού Πάρκου Tavan Bogd και σε υψόμετρο 2700μ. αρχίζει μία πυκνή χιονόπτωση που αν συνεχιστεί, θα το στρώσει. Η θερμοκρασία είναι 0C! Αφήνουμε τα υψίπεδα και αρχίζει η ανάβαση μέχρι το Base Camp (3100μ) μέσα σε χιονούρες και πολύ λάσπη. Η διαδρομή πλέον είναι δύσκολη... τόσο ξαφνικά. Το μεγάλο φορτηγό φράκαρε, ενώ τα Lexus προσπαθούν... το Land Cruiser κάπως καλύτερα, αλλά το ρώσικο UAZ-452 παλλικάρι, προχωρά αγέρωχα, φαίνεται σαν να χοροπηδά μέσα στις λάσπες. Μας κάνει εντύπωση, πως οι οδηγοί δεν χρησιμοποιούν αλυσίδες, κάτι θα ξέρουν!
Γύρω στις 5.00 το απόγευμα, ο Terbish (ο μογγόλος αρχηγός της αποστολής) μας ανακοινώνει ότι δεν θα προλάβουμε να φτάσουμε στο BC πριν νυκτώσει και θα πρέπει να κατασκηνώσουμε εδώ, όχι σε απάνεμο μέρος, ούτε καν σκιερό, εδώ χύμα στους πρόποδες ενός άγνωστου μέρους με χιόνι στους 15 πόντους, με ουρανό έντονα σκοτεινό, που αντανακλά τη μαυρίλα του στην παρακείμενη λίμνη τόσο φοβιστικά όσο και απειλητικά. Στήνουμε τα ατομικά μας αντίσκηνα και τη μπλε σκήνη μάζωξης, που με μια μεταφερόμενη σόμπα θα μας προσφέρει ζεστασιά μέχρι να αποσυρθούμε, δειπνούμε και αρχίζουμε το σχολιασμό της ημέρας με εύθυμη διάθεση, αλλά και με σκέψεις απορίας ...αν εδώ έχει τέτοιο καιρό, τι θα επικρατεί στα 4000μ...., ενώ πλανάται στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα η ρήση ...εδώ ποτέ δεν βρέχει, παραμόνο χιονίζει... Γύρω στς 9.30 πηγαίνουμε για ύπνο. Η θερμοκρασία στους -4C... τι θα ξημερώσει άραγε αύριο?
 |
| ναι!!! εδώ χάμο θα κατασκηνώσουμε.... |
 |
| ....εμπειρία δεν θέλατε! |
 |
| η Αθηνά μοιράζει κουβέρτες |
 |
| ευκαιρία για λίγο παιγνίδι στα πρώτα χιόνια της Μογγολίας |
 |
| παναραμική θέα ενός χιονισμένου τοπίου |
 |
| εκπληκτικές εικόνες στο πρώτο χιονάκι της δυτικής Μογγολίας |
 |
| χιονίζει για τα καλά |
4. Σεπτ: συνάντηση με το Base Camp στα 3100μ. Ο παγετώνας Potanin. Τα σχέδια ανατρέπονται.
Στη ζεστασιά του υπνόσακου, βγάζω το κεφάλι μου έξω και κυττώ έναν ουρανό γεμάτο από αστέρια και ο γαλαξίας να με συναρπάζει... τόσο όμορφος είναι. Η αγριάδα τού χθες έχει περάσει και το ξημέρωμα, που σε λίγο πλησιάζει, υπόσχεται μια ηλιόλουστη μέρα.
 |
| φωτό Νίκος Κατσαρός |
Προτού καν να συνέλθουμε από το τοπίο που προβάλλει μπροστά μας, βουνά και πλαγιές λουσμένες στο άπλετο φως, που το αντανακλούν οι χιονισμένες πλαγιές τους, ο Νίκος Τόδουλος αναφωνεί ....ξεστήστε, πακετάρετε, αναχωρούμε.... Με την κούπα στο χέρι, το τσάι να αχνίζει και να ερεθίζει τα ρουθούνια μας, ρουφάμε τις γουλιές του στα γρήγορα και ετοιμαζόμαστε. Η μέρα προμηνύει νέα ερεθίσματα σε όλες τις αισθησεις μας!
 |
| ξημέρωσε.... |
 |
| με τόσο ηλιόλουστη μέρα θα λειώσει το χθεσινό χιονάκι |
Η ώρα είναι 10.15 και τα βανάκια ανεβαίνουν το λόφο με δυσκολία στη λάσπη και το χιόνι. Απέχουμε ακόμη 8 χλμ για να φθάσουμε στα 3100μ. Καθοδόν περνάμε από μια αλπική λίμνη, που περιβάλλεται από κάτασπρο τοπίο και συνεχώς ανεβαίνουμε, με πρώτο φόντο τις χιονισμένες πλαγιές, για να φτάσουμε στην κορυφή. Εδώ, κάνουμε μια στάση για τις πρώτες συναρπαστικές φωτογραφίες του Αλτάι.
 |
| αφήνοντας πίσω την αλπική λίμνη |
 |
| η διάθεσή μας είναι στα ύψη... |
Αριστερά μας βρίσκεται μια στούπα, που είναι αφιερωμένη σε κάποιο θεό της σοφίας, στολισμένη με πολύχρωμες σημαιούλες, γραμμένες με κείμενα Μάντρας, που όταν φυσά, τα Μάντρας ...μιλούν και στέλνουν τις ευχές μας στο Υπερπέραν με σκοπό να πραγματοποιηθούν..., σύμφωνα με την Ινδουιστική θρησκεία. Εδώ, είναι "θαμμένοι" και οι μεγάλοι Χαν (αυτοκράτορας-κυβερνήτης) της μογγολικής ιστορίας, με πρώτο και σημαντικότερο τον Τζίνγκις Χαν, τον ιδρυτή της Αυτοκρατορίας των Μογγόλων (1206-1368), μια από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες στην παγκόσμια ιστορία των Εθνών. Εντυπωσιακό για να είναι αληθινό!
 |
| Base Camp I |
Στα δεξιά μας εκτείνεται ο Παγετώνας Potanin, τόσο εντυπωσιακός όσο και αληθινός. Είναι o μεγαλύτερος παγετώνας της Μογγολίας, κοντά στα σύνορα με τη Ρωσία, το Καζακστάν και την Κίνα. Έχει μήκος περίπου 14-20 χιλιόμετρα και ενώνει τις πέντε ιερές κορυφές των Altai (Khuiten, Nairamdal, Burged, Ulgii, Malchin). Πήρε το όνομά του από το ρώσο βοτανολόγο Γκριγκόρι Νικολάεβιτς Ποτάνιν (1835-1920), που ταξίδεψε στη Σιβηρία και άρχισε να την εξερευνά. Λόγω της υποστήριξής του στα δικαιώματα των λαών της Σιβηρίας, καταδικάστηκε σε φυλάκιση και σε καταναγκαστικά έργα. Ηγήθηκε μιας αποστολής στη Μογγολία (1876), ταξίδεψε στη βόρεια Κίνα (1884), έφτασε στο Hohhot και διέσχισε τον Κίτρινο Ποταμό. 'Εφτασε στο οροπέδιο του Θιβέτ σε μεγάλο υψόμετρο, όπου κατέγραψε πληροφορίες για τα τοπικά ήθη και έθιμα. Με τέτοια εξερευνητικά ταξίδια, θα μπορούσαμε να τον θεωρήσουμε, ως το ρώσο Δαρβίνο, επειδή οι περιηγήσεις του, στις μελέτες των τοπικών κοινωνιών και στην αναζήτηση άγνωστης χλωρίδας, έγιναν σε μέρη που ουδείς πριν από αυτόν είχε εξερευνήσει.
 |
| πανοραμική θέα του Παγετώνα Potanin |
 |
| Δεξιά: Malchin και στο βάθος αριστερά Khuiten |
Το Base Camp βρίσκεται 80μ χαμηλότερα και κάποιος αποφασίζει να προχωρήσει με τα πόδια. Η μέρα το επιτρέπει. Είναι η πρώτη μας επαφή με τα Όρη Αλτάι. Έντονος ήλιος, που αντανακλάται από το χιονισμένο έδαφος και άπνοια. Χωρίς γυαλιά ηλίου με βαθμό απορροφητικότητας 4, δεν μπορείς να προχωρήσεις. Κάθε μας βήμα και μία νέα εικόνα, κάθε μας βήμα και μία νέα εμπειρία. Σηκώνουμε το βλέμμα μας και χαζεύουμε το χρυσαετό που κάνει κύκλους πάνω από το κεφάλι μας και μετά να χάνεται στα ύψη, αυτόν το χρυσαετό που θα συναντήσουμε σκλαβωμένο μετά κάμποσες μέρες! Η σκέψη μας όμως είναι συνεχώς στον αρχικό στόχο: ανάβαση στις κορυφές Malchin (4050μ), Khuiten (4374μ) και Nairamdal (4082μ).
 |
| πρωινές στιγμές με χαμηλές θερμοκρασίες |
Φτάνουμε στο BC και στήνουμε σκηνές για τις επόμενες 5-7 μέρες, που σχεδιάζαμε να μέναμε συμπεριλαμβανομένου και ενός σχεδίου Plan B σε περίπτωση κούρασης εξαιτίας του υψομέτρου. Βοηθάμε στο στήσιμο της μπλε σκηνής, που θα μας προσφέρει αξέχαστες στιγμές χαλάρωσης, συγκίνησης και εκστασιασμού, την ώρα της επιστροφής από τη θρυλική ανάβαση. Μετά το φαγητό ανεβήκαμε σε ένα λόφο για εγκληματισμό υψομέτρου, που αν και δεν φαινόταν είχε υψομετρική διαφορά 550μ. Συνολικά, κάναμε 3,5 ώρες πεζοπορίας. Από την κορυφή φαινόντουσαν τα κολωνάκια, ως τα νοητά σύνορα μεταξύ Μογγολίας και Ρωσίας. Οι μόνοι "φύλακες των συνόρων" ήμασταν εμείς 😂, ουδείς άλλος θα μπορούσε να κάνει εδώ σκοπιά, σε τόσο απόμακρα και κρύα μέρη του πλανήτη. Στη διπλανή κορυφή υπήρχε αναμεταδοτικός σταθμός τηλεφωνίας και έτσι το 4G δεν μας έλειψε καθόλου. Που;; εδώ στα μέρη, που τα έχει ξεχάσει ο θεός, υπήρχε επικοινωνία και όσο θυμάμαι πως λίγο έξω από τη Κόρινθο μετά βίας πιάνεις σήμα, σκέπτομαι, μπας και πάρω την χατζάρα του Τζίνγκις Χαν και αρχίσω τις καρατομήσεις 😡.
 |
| Base Camp: σκηνή μάζωξης (αριστερά), τα αντίσκηνα, η τουαλέτα (δεξιά) |
Στην επιστροφή και ενώ αναζητούσαμε μια κούπα ζεστού τσάι μαθαίνουμε τα άσχημα νέα. Σύμφωνα με το τελευταίο μετεωρολογικό δελτίο έρχεται επιδείνωση καιρού και έχουμε στη διάθεσή μας μόνο δυο ηλιόλουστες μέρες. Το Mountain-Forecast έδειχνε θερμοκρασίες αίσθησης -20C και μέτριο άνεμο! Τα σχέδια ανατρέπονται. Αν και είχαμε χειμερινό εξοπλισμό (υπνόσακο στους -15C, χειμερινό υπόστρωμα, πουπουλένιο
τζάκετ στους -35C, καλύτερα να ζεσταινόμαστε παρά να κρυώνουμε, γάντια χούφτες, θερμός για ζεστό ρόφημα και θερμά επιθέματα άκρων), το μόνο αδύναμο σημείο μας ήταν οι χειμερινές μπότες, που ίσως να μην άντεχαν τόσο κρύο. Ο καιρός φθινοπώρου, στα όρη Αλτάι, είναι ήπια κρύος (λέξη άνευ σημασίας), αλλά σε κάποια ξεσπάσματά του, μπορεί να κατέβει πολύ κάτω από το μηδέν και να δημιουργήσει απρόβλεπτες χιονοθύελλες. Παράλληλα, δεν θα δινόταν η ευκαιρία να ανεβούμε και στις τρεις κορυφές, όπως αρχικά είχαμε σχεδιάσει. Έτσι, σε συνδυασμό και με κάποια προβλήματα logistics, αποφασίσαμε να χωριστούμε σε δυο ομάδες και να προχωρήσουμε παράλληλα. Η ΟΜΑΔΑ Α (Νίκος, Δημήτρης, Αθηνά, Χρήστος) να προχωρήσει προς το Advanced Base Camp (ABC), με σκοπό την επομένη να ανέβει στο Khuiten, και να επιστρέψει αμέσως στο BC και η ΟΜΑΔΑ Β (Μάκης, Γιώργος, Νίκος, Εγώ) να ανέβει στο Malchin και την επομένη να προχωρούσε για να συναντήσει την ΟΜΑΔΑ Α και να μεταφέρει το βαρύ εξοπλισμό της (>20 κιλά ανά άτομο), που εξαντλημένη θα γύριζε από την ανάβαση και τη διάσχιση του παγετώνα.
 |
| τα σχέδια ανατρέπονται... ο καιρός χαλάει |
 |
| Διαδρομές της ελληνικής αποστολής ΟΜΑΔΑ Α (μαύρο), ΟΜΑΔΑ Β (κόκκινο) |
5. Σεπτ: ΟΜΑΔΑ Α: προώθηση στο ABC, ΟΜΑΔΑ Β: ανάβαση στο Malchin 4050m.
Η μέρα ξεκίνησε με μεγάλη αγωνία, που δεν μπορούσε να κρυφτεί από τα πρόσωπά μας. Θα ξεκινούσαμε μια αποστολή, που τα τελευταια 15 χρόνια, ουδείς έλληνας το είχε επιχειρήσει και μάλιστα σε χειμερινές συνθήκες. Οι δυο ομάδες προχωρούσαν μαζί, διασχίζοντας το Base Camp II (η περιοχή έχει δύο BC) και μετά δρόμο 2ω30λ φτάσαμε στο σημείο, όπου θα χωρίζαμε. Χαιρετηθήκαμε, σφίξαμε τις γροθιές μας και νοερά στέλναμε μηνύματα με τα Μάντρας για Καλές Αναβάσεις.
 |
| πυρετώδεις προετοιμασίες |
 |
| ΟΜΑΔΑ Α, ΟΜΑΔΑ Β λίγο πριν την αναχώρηση |
👉 Η ΟΜΑΔΑ Α προχώρησε σε διάσχιση του παγετώνα για 8 περίπου ώρες. Κάθε 30 βήματα σταματούσε για μια αναπνοή και μετά προχωρούσε. Όλοι άνοιγαν βήματα πάνω στο φρέσκο χιόνι, που καθιστούσε επίπονη την ανάβαση, μέχρι τα 3800μ, όπου θα διανυκτέρευαν σε αντίσκηνα, πάνω στον παγετώνα. Το κρύο, τις νυκτερινές ώρες ήταν αφόρητο... θα μας διηγηθεί αργότερα ο Δημήτρης ...αισθανομουνα ότι είχα κολλήσει πάνω σε μία κολώνα πάγου... συνέχιζε τη διήγησή του, ενώ έπινε ζεστό τσάι και χαλάρωνε την ημέρα της επιστροφής.
 |
| ΟΜΑΔΑ Α: BC I - ABC, ΟΜΑΔΑ Β: BC I-Malchin |
 |
| η ΟΜΑΔΑ Α (ροζ κύκλος) όπως φαινόταν από την ανάβαση στο Malchin |
Η θέα, από πολλά σημεία, ήταν αποκαλυπτική. Για πολύ ώρα βλέπαμε την ΟΜΑΔΑ Α να διασχίζει τον παγετώνα και τους φωτογραφίζαμε από ψηλά. Επίσης, μπορούσαμε να προσδιορίσουμε και το σημειο ABC, όπου θα κατασκήνωναν. Ήταν δυο πυραμίδες, η μια πίσω από την άλλη, που το διάκενό τους, θα δημιουργούσε ένα απάνεμο σημείο κατασκήνωσης. Εκεί θα διανυκτέρευαν.
 |
| Advanced Βase Camp. Photo by Christos Theodosiou |
👉 Η ΟΜΑΔΑ Β άρχισε να ανεβαίνει το Malchin μέσα από κροκάλες, χιονούρες και ανεκτό άνεμο. Για μονοπάτι ούτε συζήτηση, ενώ το τέλος της μεγάλης ανηφόρας ήρθε μετά από 3,5 περίπου ώρες και αφού είχαμε καλύψει μια υψομετρική διαφορά γύρω στα 700μ. Είναι το πιό προσιτό βουνό από τα 5 ιερά βουνά των Αλτάι, δεν απαιτείται ειδικός εξοπλισμός και ανεβαίνεται με χέρια ελεύθερα (χωρίς μπατόν) για να χρησιμοποιηθούν στο πιάσιμο των βράχων. Δεν έχει ιδιαίτερα εκτεθειμένα σημεία, αλλά χρειάζεται προσοχή για αποφυγή γλυστρημάτων ή εξαθρώσεων του αστραγάλου. Εντούτοις, είναι απαιτητικό, λόγω υψομέτρου... βρισκόμαστε σχεδόν στα 4000 μέτρα και τα πνεμόνια μας στερούνται οξυγόνου!
 |
| ΟΜΑΔΑ Β: BC I - Malchin, 11Km |
 |
| ΟΜΑΔΑ Β, ανεβαίνοντας στα 3700μ με θέα τον παγετώνα |
 |
| ΟΜΑΔΑ Β, τελική ανάβαση στο Malchin |
Σχεδόν στο ίσιωμα του βουνού μείναμε για μεσημεριανό φαγητό, τρώγοντας γλυκές μογγολέζικες πίτες σαν θεική αμβροσία. Ετοιμαστήκαμε για την τελευταία διάσχιση, που κράτησε ακόμη 2 ώρες μέχρι να αντικρύσουμε την κορυφή, όχι τόσο εντυπωσιακή, όσο είναι το όνομά της, που στα μογγολικά σημαίνει "αγγελιοφόρος του Θεού", ίσως ταιριάζει περισσότερο στη μικρή πόλη Malchin της ΒΑ Γερμανίας (κρατίδιο του Μεκλεμβούργου) που έχουν το ίδιο όνομα. Η επιστροφή κράτησε σχεδόν 4 ώρες και φτάσαμε στο BC αφού είχε νυκτώσει.
 |
| κάθε πρωί είχαμε ένα σούπερ πρωινό... |
 |
| ... και απολάμβανα καφέ μου, λίγο πριν τη βιντεοκλήση του Νίκου |
6. Σεπτ: ΟΜΑΔΑ Α: ανάβαση στο Khuiten, ΟΜΑΔΑ Β: προώθηση για υποστήριξη. Συγκίνηση και ενθουσιασμός.
Η μέρα ξεκίνησε με καφέ και καναπέ. Είχα ξαπλάρει έξω με ήλιο, να λούζει και να ζεσταίνει αισθητά το κορμί μου και απολάμβανα ένα τοπίο, τόσο μοναδικό όσο και αποκαλυπτικό. Είναι από τις σπάνιες φορές, που μπορώ να έχω μπροστά μου έναν παγετώνα, να τον απολαμβάνω και να χαλαρώνω στην ηρεμία της φύσης... όταν ξαφνικά έρχεται ο Terbish, με το δορυφορικό τηλέφωνο και μου λέει να μιλήσω με το Νίκο Τόδουλο... είχαν φτάσει κορυφή. Η ώρα είναι 11.10 τοπική, η ΟΜΑΔΑ Α έφτασε κορυφή και προσπαθώ να επικοινωνήσω μαζί της ....σιγή, η φωνή του Νίκου καλύπτεται από θόρυβο...
Εγώ: Νίκο επανέλαβε...
Νίκος:από κορυφή Khuiten... είμαι με το Δημήτρη Χρηστίδη
Εγώ: συγχαρητήρια παίδες, είμαστε υπερήφανοι για σας....
 |
| ΟΜΑΔΑ Α: ABC - Khuiten |
 |
| Khuiten (Sept 6, 2025 11.10 local time) Photos Nikos Todoulos |
 |
Nikos Todoulos, Dimitris Christidis
|
 |
| η ελληνική αποστολή του 2025 στην κορυφή Khuiten 4374m |
Είναι γεγονός, μετά από 8ωρη πορεία, ξεκινώντας πολύ νωρίς από το ABC και διασχίζοντας τον παγετώνα διαγωνίως, έφτασαν στη βάση του Khuiten και ανέβηκαν την πλαγιά του από την πίσω μεριά, απότομη και παγωμένη, που τα τελευταία μέτρα είναι απαιτητικά. Όπως μας διηγήθηκαν, η κορυφή αποτελείται από ένα στενόμακρο πλατώ, που η άλλη άκρη του είναι τα σύνορα με την Κίνα. Βασικά, η περιοχή θεωρείται το τετραεθνές σύνορο για Μογγολία, Κίνα, Ρωσία και Καζακστάν και γιαυτό ονομάζεται και "Κορυφή Φιλίας" (Friendship's Peak). Αντικρυνά και προς BA κατεύθυνση φαίνεται η κορυφή Malchin, που ανέβηκε η ΟΜΑΔΑ Β και λίγο βορειότερα η κορυφή Nairamdal, που η ανάβασή του ακυρώθηκε λόγω αλλαγής του προγράμματος.  |
| OMAΔΑ Α: ανεβαίνοντας προς το Khuiten. Πίσω φαίνεται το Malchin |
👉 Δεν συνιστάται η ανάβαση του Khuiten στις αρχές φθινοπώρου (τέλη Αυγούστου ή Σεπτέμβριο) λόγω καιρικών συνθηκών. Άλλωστε, εμείς ήμασταν από τις τελευταίες αποστολές για τη φετεινή περίοδο, ενώ η καλύτερη περίοδος είναι μέσα Ιουλίου-αρχές Αυγούστου, με κρύο ασφαλώς λιγώτερο και η πιθανότητα χιονοπτώσεων μικρότερη. Κατά τα άλλα, οι συνθήκες είναι οι ίδιες. Παγετώνας παντού! Όπως αναφέρεται στο Διαδίκτυο, υπάρχει μόνο μια ελληνική αποστολή ανάβασης (2011) και εμείς ακολουθούμε, με τη διαφορά, ότι είμαστε η πρώτη ελληνική χειμερινή αποστολή στο Khuiten. Συγχαρητήρια και στους δύο!
 |
| Ανάπαυλα πριν τον 4. βράχο (φωτό Χρήστος Θεοδοσίου) |
Είμαι μόνος στο BC γιατί Μάκης, Νίκος και Γιώργος είχαν φύγει μαζί με την Otgo (η οδηγός μας και ουσιαστικά η μεταφράστρια της αποστολής μας) και κατέβει στη λίμνη για να διασχίσουν το ποτάμι, τα νερά του οποίου ξεκινούν από το λειώσιμο του παγετώνα. Είναι στιγμές οδυνηρές! να μην μπορώ να μεταδώσω τον ενθουσιασμό μου στην υπόλοιπη ομάδα. Αν και δεν συμμετείχα στη θρυλική ανάβαση, εντούτοις ψυχή τε και σώματι ήμουνα μαζί τους... ζούσα την κάθε στιγμή τους, άκουγα το αγκομαχητό τους και το κάθε επίπονο βήμα τους, τάραζε τους τετρακέφαλούς μου! Είναι στιγμές ανεξίτηλες που χαράσσονται στα Ακασικά Αρχεία τού Είναι μας και μας συνοδεύουν στον Αιώνα τον Άπαντα! Ακόμη, και όταν ρωτήθηκα ποιό κομμάτι του ταξιδιού μου (εννοεί από όλη την τριλογία) άξιζε περισσότερο, η απάντησή μου ήταν: ...αναμφίβολα το ορειβατικό, και ιδίως η μεγάλη ανάβαση στο Khuiten...
 |
| H οροσειρά Αλτάι |
Αποφασίσαμε το απόγευμα, να παμε στο δευτερο BC και ίσως ακόμη μακρύτερα για να συναντήσουμε την ΟΜΑΔΑ Α και να μεταφέρουμε τον εξοπλισμό τους. Η ανάβαση κορυφής, η επιστροφή στο ABC και η επιστροφή από τον παγετώνα προς το BC θα είναι μια πολύ εξαντλητική πορεία για τους φίλους συνορειβάτες μας. Αφήσαμε πίσω καναπέδες και καφέδες και φύγαμε για την ιστορική συνάντηση, μαζί και η Otgo, η πολύ συμπαθής οδηγός μας, που θα μας λείψει την ώρα του αποχαιρετισμού. Καθοδόν βλέπαμε τα ίχνη τους πάνω στον παγετώνα και γνωρίζαμε τη θέση τους. Τους συναντήσαμε σχεδόν στο σημείο του χθεσινού αποχωρισμού, περίπου 2 ώρες δρόμο από το BC. Ακολουθούν αγκαλιές, φιλιά και ασφαλώς οι πρώτες εντυπώσεις τους (απομαγνητοφωνημένες από τη GoPro μου):
 |
| επιστροφή ΟΜΑΔΑΣ Α στο ABC |
 |
| με όσες δυνάμεις απέμειναν:... ικανοποίηση |
Δημήτρης: η διαδρομή προς το ABC είναι σαν το γολγοθά Ολύμπου... δεν τελειώνει... λες, να εδώ δίπλα είναι, μα που είναι....το πρόβλημα με την ανάβαση ήταν, ότι η πλαγιά ήταν εντελώς κάθετη και παγωμένη, πας με τη ψυχή στο στόμα και αν δεν είσαι πολύ εξοικειωμένος, είναι πολύ επικίνδυνο... η δε κατάβαση ήταν ακόμη χειρότερη... δεν μας έδεσε, υπέθεσε ότι δεν χρειαζόταν, αλλά κατεβήκαμε μετά φόβου θεού....στα σημεία με τη λιγότερη κλίση είχε χιόνι και βουλιάζαμε, αλλά τελικά, η κορυφή σού δίνει μια μεγάλη ικανοποίηση...
Τούδουλος: ολοκλήρωσα τους στόχους της ζωής μου (μπα....τόχω ακούσει πολλές φορές αυτό).
 |
| συγκίνηση τη στιγμή της συνάντησης.... |
 |
| Αθηνα και Otgo.... |
 |
| Δημήτρης και Otgo, ενώ ο Νικόλας φανερά ικανοποιημένος |
 |
| η Αθηνά εξιστορεί την ανάβαση....και ζητά ζεστό τσάι |
 |
| το φορτίο ακόμη βαρύ... 7χλμ μέχρι το Base Camp |
 |
| ΟΜΑΔΑ της ανάβασης (εξ αριστερών): Χρήστος, Αθηνά, Νίκος, Δημήτρης |
 |
γιορτάζουμε την επιστροφή
|
Πρέπει όμως να σημειώσω και την αυτοθυσία των μογγόλων Sherpa και ειδικότερα του Οdavaa (οδηγού της ΟΜΑΔΑΣ Β) που έφυγε, αρματωμένος με σακκίδιο πλάτης, σήμερα το πρωί για να να πάει στο ABC και να κουβαλήσει εξοπλισμό και να γυρίσει μαζί με την ΟΜΑΔΑ Α. Μια συνολική πορεία 10 ωρών. Μόνο που το ακούω... κουράζομαι! Εδω δεν έρχεσαι μονο για ορειβασία, έρχεσαι για να γνωρίσεις τη ζωή των μογγόλων Sherpas, διαφορετική από εκείνη που ξέρεις από το Διαδίκτυο: ζουν σε δύσκολες συνθήκες, οι απαιτήσεις είναι μεγάλες και έχουν αντοχή στο κουβάλημα. Ο Odavaa είναι 36 χρονών, δάσκαλος του Snowboarding και πριν χρόνια είχε σώσει γάλλο αλπινιστή στο Parbat από το κρύο, μένοντας μαζί του επτά μέρες. Έχει ανήσυχο πνεύμα, και κουβαλώντας μαζί του ένα drone, προσπαθούσε να διερευνήσει μονοπάτια ανάβασης στα αντικρυνά βουνά, που μόνο η όψη τους φαινόταν τρομακτική. Φίλε Odavaa, σου ευχόμαστε να τα ανέβεις στη νέα ορειβατική περίοδο. Νάσαι καλά και σε ευχαριστούμε για την ανάβαση στο Malchin.
τρία στιγμιότυπα του ηρωικού Odavaa
 |
ετοιμάζεται να πάει στο ABC να βοηθήσει
την ΟΜΑΔΑ Α στην επιστροφή |
 |
| ο Terbish τον αγκαλιάζει και τoν αποχαιρετά |
 |
| φεύγει... σε 10 ώρες θα επιστρέψει φορτωμένος |
Οι Μογγολικές Στέπες 🇲🇳: η Ζωή των Μογγόλων Νομάδων
7.-13. Σεπτ: περιπλανώμενοι στις στέπες της δυτικής Μογγολίας
Διακόψαμε την παραμονή μας στο Base Camp εξαιτίας μιάς αναμενόμενης χιονοθύελλας. Ισπανοί ορειβάτες μόλις ήρθαν και ετοιμάζονται να ανέβουν στο Κhuiten. Μερικές μέρες μετά μάθαμε οτι ήταν εγκλωβισμένοι στο BC II και δεν μπορούσαν να κινηθούν. Εμείς, παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής και αφού έχουμε χρόνο στο πρόγραμμά μας, αποφασίσαμε να διασχίσουμε τη δυτική Μογγολία και να γνωρίσουμε τη ζωή των νομάδων, επισκεπτόμενοι περιοχές με ιστορική αξία, και τα ίδια τους τα σπίτια, τις γιούρτες δηλαδή.
 |
| πινακίδα κυκλοφορίας στη μέση του πουθενά |
 |
| οι μογγολικές στέπες είναι γεμάτες από άγρια άλογα |
 |
| Αθηνά, Μάκης |
👪 Ξεκινήσαμε στις 11.00 (7/9) από το BC και αφού διασχίσαμε τα υψίπεδα της πρώτης κατασκήνωσης (2600μ), συνεχίσαμε προς τα 2400μ για να κατασκηνώσουμε διπλα στο ποτάμι Oygor με κρύο αέρα και με τη σκέψη μας στα βουνά των "θαμμένων Χαν".
 |
| μογγόλος νομάς μάς πλησιάζει, είναι μόλις 15 χρονών |
 |
| αυτό το φαινομενικά μονότονο τοπίο, είναι εντυπωσιακό! |
 |
| αφήνουμε πίσω μας τα χιονισμένα βουνά Αλτάι |
Βρισκόμαστε μέσα σε μια παγετωνική κοιλάδα (όλα είναι επίπεδα, δεν υπάρχει ίχνος δένδρου) στην τοποθεσία Baga Oygor, που αποτελεί μέρος του πετρογλυφικού συμπλέγματος Tsagaan Salaa-Baga Oigor στο Ulaanhus Soum της επαρχίας Bayan-Ulgii (Δυτική Μογγολία), ένα σύμπλεγμα αρχαίας βραχογραφίας με πετρογλυφικά, που δημιουργήθηκαν σε μια περίοδο 12000 ετών και προσφέρουν μια λεπτομερή εικόνα της καθημερινής ζωής των φυλών, κυνηγετικές και πολεμικές πρακτικές, ακόμη και εμπορικές συναλλαγές που είχαν μεταξύ τους.
 |
| ανατολή Σελήνης... |
 |
| ... υπό το φως των φακών μας |
👪 Την επομένη (8/9) ξεκινήσαμε πρωί για να επισκεφτούμε μία γιούρτα. Είναι μία στρογγυλή σκηνή, σκεπασμένη με αδιάβροχο ύφασμα, που μπορεί εύκολα να διαλυθεί και να μεταφερθεί. Ό,τι πιό χρήσιμο για τους νομάδες της Μογγολίας. Χρονολογείται από την εποχή των Σκυθών (11. αι. πΧ) και υπάρχει μέχρι τις ημέρες μας. Γιούρτα ή yurt (τουρκικά) σημαίνει ο χώρος, στον οποίο οι άνθρωποι έχουν τη συνήθεια να ζουν νομαδικά. Η συναρμολόγησή της είναι εύκολη εξ αιτίας των αρθρώσεων από δέρμα και το κεντρικό πλέγμα στήριξης αποτελείται από ελαφριές σανίδες ιτιάς, που ενώνονται κωνικά στη σκεπή, που έχει μικρό άνοιγμα για την καπνοδόχο. Το δάπεδο είναι σκεπασμένο με ξερά χόρτα, χαλιά, φλοκάτες κ.λπ. για να διατηρούν ζεστό το χώρο, που οι νομάδες κυκλοφορούν χωρίς παπούτσια. Το κυκλικό της σχήμα βοηθά στην αντίσταση από βίαιες χιονοθύελλες και δυνατούς ανέμους.
Μπαίνοντας σκυφτοί από τη χαμηλή ξύλινη πόρτα, που εθιμοτυπικά ανοίγει προς το νότο, εντυπωσιαστήκαμε από τη διακόσμηση, που οι μογγόλοι διατηρούν απαράλλακτα από την εποχή που ο Γουλιέλμος Ντε Ρουμπρούκ ταξίδεψε στη Μογγολία (1253-1255) και περιέγραψε το εσωτερικό της, ως ένα ενιαίο χώρο διάκοσμο-τελουτουργικό-ιεραχικό-οργανωτικό, στηριζόμενος στις απαιτήσεις της οικογενειακής ζωής (οι μογγόλοι έχουν πολλά παιδιά),αλλά και της κοινωνικής τους ζωής (να δέχονται επισκέπτες, όπως εμάς τους ίδιους), ένας μικρόκοσμος που μας εξέπληξε!
 |
προσέξτε την εξέχουσα θέση της γυναίκας που μας σερβίρει γάλα φοράδας,
Επικρατεί μητριαρχία |
Βγάλαμε τα παπούτσια μας και πήραμε θέση στη βορεινή πλευρά, για να μας τιμήσουν ως άρχοντες, επειδή οι φτωχοί και οι υπηρέτες παίρνουν θέση κοντά στην έξοδο (νότια πλευρά). Δοκιμάσαμε γάλα φοράδας (πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά, που αποτελεί σημαντικό μέρος της διατροφής και των εθίμων φιλοξενίας των Μογγόλων νομάδων), ένα είδος σκληρής μυζήθρας, αλατισμένο βούτυρο, ζυμαράκια (τέλεια στη νοστιμιά) και eezgii (αποξηραμένο τηγανητό τυρί, υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες με γλυκιά γεύση καραμέλας), δηλαδή πήραμε τόσες πολλές πρωτείνες, ούτε συμπληρώματα διατροφής να ήσαν.
 |
στο βάθος κάθεται η ανύπαντρη κόρη που υποφέρει από αρθριτικά,
ο γιατρός της παρέας μας της έδωσε όσα αντιφλεγμονώδη είχε |
Μας οδήγησαν στα λειβάδια, που βόσκουν τα άγρια άλογα και αρμέγουν τις φοράδες, μια διαδικασία που αν δεν ζεις σε χωριό, αμφιβάλλω αν την έχεις ξαναδεί. Ο επιβήτορας να επιβλέπει το χαρέμι του και να χλιμιντρίζει, όταν πλησιάζω, τα πουλαράκια να δένονται χαμηλά για να μην φτάνουν τους μαστούς της μητέρας και βυζαίνουν συνέχεια, ενώ την ώρα του αρμέγματος, πλησιάζουν το πουλάρι για βύζαγμα, έτσι ώστε να ενεργοποιηθεί το αντανακλαστικό της εκροής και το γάλα να είναι έτοιμο να ρέει από τους μαστούς, αμέσως το απομακρύνουν και συνεχίζουν χειροκίνητα το άρμεγμα. Ο κτηνίατρος δίπλα σας, θα σας τα εξηγήσει όλα 😂.
Στην ερώτησή μας για την εκπαίδευση των παιδιών, που ζουν σε τόσο απομονωμένες κοινωνίες, μας είπαν ότι πάνε σχολείο από τα 6 και μένουν σε οικοτροφεία αστικών περιοχών, ενώ επισκέπτονται τους γονείς τους μόνο στις διακοπές. Οι συζητήσεις γινόντουσαν μέσω της Otgo, που μας μετέφραζε τα λόγια των ομιλητών, ενώ οι μογγόλες γυναίκες τους, αμίλητες, μας ξαναγέμιζαν την κούπα με suutei tsai (νερό, γάλα, φύλλα τσαγιού και αλάτι) και όταν δεν θέλαμε άλλο, βάζαμε την παλάμη μας πάνω από την κούπα και λέγαμε bolto (σημαίνει αρκετά).
 |
| Otgo, παντού παρούσα όταν την χρειαζόμασταν |
 |
| Otgo, η αγαπημένη οδηγός μας |
 |
| Otgo, μαζί με μέλη της αποστολής μας |
 |
| Αθηνά-Μάκης-Otgo, στους αμμόλοφους Chandman |
Οι όμορφες στιγμές, σε ένα άγνωστο για μας περιβάλλον, περνούν γρήγορα, τους ευχαριστούμε για τη φιλοξενία και συνεχίζουμε την πορεία μας προς την πόλη Olgii, όπου θα διανυκτερεύσουμε σε γιούρτες δύο ατόμων και θα κάνουμε μπάνιο μετά από κάμποσες μέρες. Μπορεί 4G να είχαμε, σαπούνι και τρεχούμενο νερό, όχι!
 |
| μετά από κάμποσες μέρες συναντήσαμε άσφαλτο |
👪 Ξεκινήσαμε στις 10 το πρωί (9/9) για συνέχεια του οδικού μας ταξιδιού στη ΝΔ Μογγολία, αφού κάναμε στάση σε ένα εμπορικό κέντρο, τύπου Praktiker, για να διερευνήσουμε τα προιόντα και τις τιμές τους. Η σημερινή μέρα έχει επίσκεψη σε ένα τυπικό σπίτι των σκληροτράχηλων Kazakh που θα μας φιλοξενήσουν το μεσημέρι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται: μαγειρεμένο άλογο τυλιγμένο σε έντερα και αρνήσια σπάλα, με το μαγείρεμα να γίνεται στην κατσαρόλα και όχι στο φούρνο. Η διατροφή τους βασίζεται αποκλειστικά στο κρέας, γιαυτό και το προσδόκιμο όριο ζωής τους είναι τα 70 χρόνια, αν και θα υπάρχουν και άλλοι ενδογενείς παράγοντες για τη θνησιμότητά τους.
 |
| πριν μπούμε στο σπίτι τους (γιούρτα) πλένουμε τα χέρια μας |
 |
| ο Tebrish μας προσκαλεί να καθήσουμε |
 |
| το άλογο είναι τυλιγμένο μέσα στο έντερο |
Η διακόσμηση της γιούρτας περιείχε δέρματα αλεπούς και pallas cat, ένα είδος μικρής αγριόγατας, που ζει στην κεντρική Ασία, σε θαμνώδεις εκτάσεις, λιβάδια, ερήμους και βραχώδεις περιοχές, είναι διακοσμημένη σε μορφή handmade. Οι νομάδες Kazakh είναι αυτάρκεις σε όλα τους, παράγουν τα προιόντα τους, έχουν τα κρεατά τους, φτιάχνουν κουβέρτες, βασικά ελάχιστα αγοράζουν, κινητό και τηλεόραση!
 |
| σε κάποια προηγούμενη ζωή θα ήμουνα καζάκος |
Στη συζήτηση, ρωτήσαμε για το μέλλον της νομαδικής τους ζωής. Αν και δεν πήραμε σαφή απάντηση, διαπιστώσαμε ότι πολλά δεν έχουν αλλάξει από την εποχή του Μάρκο Πόλο, παραμόνο τα στοιχειώδη για καλύτερη επιβίωση.
 |
| δέρμα αλεπού στολίζει τη γιούρτα |
👉 Οι Kazakh είναι μειονότητα στην Μογγολία, ζούν αρμονικά με τους ντόπιους και ειδικεύονται στο κυνήγι με αετούς. Ο πατριάρχης της οικογένειας, έβαλε τη στολή τού μονομάχου και βγήκε έξω για να μας επιδείξει το τρόπαιό του, ένα σκλαβωμένο αετό. Για την εκγύμναση του αετού, δημιουργείται δίαυλος επικοινωνίας, όπου απαιτείται μεγάλη φροντίδα (συζήτησης και στοργής) εκ μέρους του εκπαιδευτή. Όταν ο αετός γίνει 4 ετών, θα τον αφήσει ελευθερο, αλλα ποτέ δεν θα ξαναγυρίσει στον κύριό του. Θα πετάξει στα ουράνια και κάποια στιγμή θα απομονωθεί για να κάνει την αναγέννησή του, τη μεταμόρφωσή του. Αν και ζει 70 περίπου χρόνια, στη μέση ηλικία των 40 παίρνει μια σκληρή και οδυνηρή απόφαση. Να απαλλαγεί από το γαμψό ράμφος του, τα βαριά φτερά του και τα κυρτά νύχια του. Ανεβαίνει, λοιπόν, σε ένα βουνό και για κάμποσους μήνες υφίσταται ένα μαρτύριο. Σπάει το ράμφος του με απανωτά κτυπήματα σ’ ένα βράχο, μέχρι να το κόψει και περιμένει να μεγαλώσει το καινούργιο και με αυτό αποκόπτει τα νύχια του. Μετά, αρχίζει να μαδάει τα γερασμένα του φτερά και στους πέντε μήνες πραγματοποιεί τη διάσημη πτήση της αναγέννησής του για να ζήσει ακόμη 30 χρόνια. Υπέροχος αετός!
Το βράδυ θα κατασκηνώσουμε σε σκηνές στην περιοχή Tolbo Sum, μιά περιοχή που κατοικούν καζάκοι, μέσα στον κάμπο, ενώ οι σταγόνες της βροχής συνθέτουν κάποια μελωδία στο αδιάβροχο αντίσκηνό μου.
 |
| I love you guys: Otgo, Μάκης, Αθηνά, Νίκος |
👪 Ξημέρωσε η δέκατη μέρα της αποστολής μας (10/9), διασχίζοντας τα υψίπεδα και φτάνοντας στη λίμνη Κhovd-khar Us, όπου θα κατασκηνώσουμε. Καθοδόν επισκεφτήκαμε το εθνολογικό μουσείο Khovd aimag Museum, όπου για να βγάλεις 4 φωτογραφίες πληρώνεις επί πλέον 10000 Τugrik, δηλαδή κάπου 2,5€. Διαθέτει συλλογή από ταριχευμένα ζώα άγριας ζωής, καθώς και εξαιρετικές εθνικές ενδυμασίες, βουδιστική και καζακικής τέχνης και μια λεοπάρδαλη του χιονιού σε τοιχογραφία, που τη φωτογράφισα κρυφά. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα εκθέματα είναι ένα αντίγραφο των σπηλαιογραφιών του Tsenkheriin Agui.
 |
0,80€ η τιμή της βενζίνης 92 οκτανίων ...
|
 |
στο εθνολογικό μουσείο Khovd aimag Museum
φωτογραφίζω κρυφά τη λεοπάρδαλη του χιονιού |
 |
| Ο Δημήτρης αναπολεί τη θρυλική ανάβαση στο Κhuiten |
 |
| και η παρέα αναπολεί όμορφες στιγμές του Base Camp |
 |
| κατασκήνωση στη λίμνη Κhovd-khar Us |
 |
| βραδινές αντανακλάσεις μέσα από τη λίμνη Κhovd-khar Us |
👪 Διασχίζουμε νότια τη χώρα (11-12/9), οδηγούμε Offroad και φτάνουμε σε ένα αγρόκτημα για να δοκιμάσουμε βόλτα πάνω σε βακτριανή καμήλα. Οι ασιατικές αυτές καμήλες έχουν παχύ τρίχωμα, για να αντέχουν τους χειμώνες και πλατύ πέλμα για να σταθεροποιούνται στο αμμώδες έδαφος. Τοποθετούνται δυο ξυλάκια στη μύτη τους, από τα οποία δενονται και τραβιούνται, εξου και η παροιμία σε τραβώ από τη μύτη...😂
 |
| όταν βρίσκουμε άσφαλτο.. |
 |
| βόλτα με την Otgo πάνω σε βακτριανές καμήλες |
 |
| η βακτριανή καμήλα με τις δυο καμπούρες υπάρχει μόνο στην Ασία |
Στον οικισμό Chandmani σταματήσαμε για να αγοράσουμε κρασιά. Το βράδυ θα είναι μακρύ, εορταστικό και ο αποχαιρετισμός πλησιάζει, 2-3 μέρες μας απόμειναν.
 |
| πληθώρα χαρτονομισμάτων, 10€ όλα μαζί |
 |
| 12€ το μπουκάλι |
 |
| εορταστικό δείπνο |
Δύο χλμ έξω από τον οικισμό, μέσα στο ένα μικρό δασάκι, στήσαμε αντίσκηνα για τα τελευταία δύο βράδια, χωρίς τους τοίχους ενός ξενοδοχείου. Ο λόγος που ήρθαμε εδώ είναι τριπλός: να επισκεφτούμε την περιοχή της λεοπάρδαλης του χιονιού, μπας και την πάρει το μάτι μας, να συναγωνιστούμε στο τρέξιμο την αντιλόπη saiga και να ακούσουμε τα άσματα σε σπίτι τραγουδιστή λαρυγγάτου, που μπορεί να μην κατάγεται από το Τυρόλο, αλλά βγάζει φωνητικούς φθόγγους σαν σύγχρονος yodeler και κρατά την παράδοση 4000 χρόνων στην τέχνη του Throat Singer.
 |
| Tserendavaa, ο τραγουδιστής με το τσιγάρο |
 |
| τραγουδά με τη συνοδεία ενός Khukhuu Namjil |
Κυρίες και Κύριοι, σας παρουσιάζω τον Tserendavaa! Γεννημένος στην επαρχία Khovd, ο Tserendavaa ζει εδώ, ως βοσκός και τραγουδιστής xöömij (εκείνος που τραγουδά με το λάρυγγα). Εκπαιδεύτηκε να τραγουδά με ήχους του λαιμού και έχει την ικανότητα να τους διαφοροποιεί σε συχνότητες, μια τεχνική μουσικής ήχων που υπάρχει μόνο στη Μογγολία. Ο Tserendavaa τραγουδάει γνωστές μογγολικές μελωδίες με το δικό του στυλ xosmoljin, ένα στυλ, που συνδυάζει στοίχους και αρμονία. Είναι δύσκολο να περιγράψουμε με σαφήνεια την τεχνική των ήχων του, γιαυτό καλύτερα να τον ακούσουμε με συνοδεία ενός Khukhuu Namjil Morin khuur Horse head fiddle, ενός παραδοσιακού μογγολικού έγχορδου οργάνου με σκαλιστή κεφαλή αλόγου, μακρύ λαιμό και δύο χορδές από τρίχες αλόγου, που παίζεται με δοξάρι από τρίχες αλόγου. Ο θρύλος αποδίδει την κατασκευή του οργάνου στον Khukhuu Namjil, που το έφτιαξε από το αγαπημένο του άλογο (μετά το θάνατό του), για να διατηρήσει το πνεύμα και τον ήχο του. Το όργανο είναι ένα πολιτιστικό σύμβολο της Μογγολίας, αναγνωρισμένο από την UNESCO ως αριστούργημα προφορικής και άυλης κληρονομιάς, και χρησιμοποιείται για την εκτέλεση τραγουδιών, παραμυθιών και τελετών. Η μουσική βραδιά συνοδεύεται από μογγολικό τσάι και γευστικά ψωμάκια.
 |
| στο σπίτι του τραγουδιστή με γεμάτο τραπέζι |
 |
| πίνοντας γάλα φοράδας.... σαν το Κεφίρ να το φανταστείτε |
Οδηγούμε και μετά από 15 χλμ. φτάνουμε στην είσοδο του φαραγγιού Jargalant Khairkhan με σκοπό να δουμε τη λεοπάρδαλη του χιονιού. Είναι το περίφημο λευκό αιλουροειδές με τις μαύρες βούλες και εμείς, σαν σύγχρονοι Τεσόν και Βενσάν Μινιέ προσπαθούμε να το εντοπίσουμε και να το φωτογραφίσουμε, όχι στο Θιβέτ, εκεί που εξελίσσεται το διήγημα της Sylvain Tesson "Η λεοπάρδαλη του χιονιού", αλλά στην αχανή έκταση της δυτικής Μογγολίας. Οι ομοιότητες πολλές, όπως και στο βιβλίο, έτσι και στην πραγματικότητα, μάταιος κόπος, δεν είδαμε τίποτε!
 |
| Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Ουλάν Μπατάρ |
Δεν απογοητευόμαστε, ξεκινάμε για να συναγωνιστούμε σε ταχύτητα την αντιλόπη με την κοντή προβοσκίδα (saiga). Θεωρείται το Σύμβολο της Στέπας για το νομαδικό λαό με τον οποίο μοιράζεται το βιότοπό της και αποτελεί σημαντική πηγή τροφής και έμπνευσης εδώ και αιώνες. Το ζωάκι saiga όσο συμπαθητικό και αξιολάτρευτο φαίνεται να είναι, τόσο δύσκολα το προσεγγίζεις, αφού έχει περιπλανηθεί στη γη από την εποχή των παγετώνων και έχοντας επιζήσει περισσότερο και από τα μαμούθ. Σήμερα, συναντάται μόνο στην κεντρική Ασία. Είναι υπερβολικά γρήγορο (τρέχαμε με 40 miles/h για να το προσεγγίσουμε) και το περικυκλώνεις με ειδικό τρόπο χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα 2-3 τζιπ. Σαφάρι στην κυριολεξια κάναμε για να το φωτογραφίσουμε.
 |
| κυνηγώντας τις αντιλόπες... |
 |
| η saiga στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Ουλάν Μπατάρ |
Στο τελευταίο βράδυ της αποστολής μας ανοίγουμε τα κρασιά και οι οικοδεσπότες (μαζί με την Otgo) ετοιμάζουν ένα παραδοσιακό φαγητό, το Μongolian Barbeque Khorkhog (αρνί ή κατσίκι, λαχανικά, αλάτι, πιπέρι κ.λπ.), μαγειρεμένο πάνω σε ερυθροπυρωμένες πέτρες. Αργά, μετά τα μεσάνυκτα, θα ξυπνήσουμε για να δούμε τον αγώνα μπάσκετ της Ελλάδος με την Τουρκία και να στείλουμε το μήνυμα Ελλάς Θρησκεία ως τη Μογγολία και να γίνουμε διάσημοι ως οι απανταχού φίλαθλοι της "αγαπημένης".. Τελικά, κανείς δεν ξύπνησε και χάσαμε τον αγώνα!  |
| κάποια στιγμή θα ερυθροπυρωθεί |
 |
| το φαγητό ετοιμάζεται |
 |
| και είναι έτοιμο...Barbeque Khorkhog |
 |
| συνοδεύεται με λαχανικά |
👪 Οδικώς πίσω στον πολιτισμό (13/9) και μαζεύουμε τον ορειβατικό μας εξοπλισμό για το ταξίδι στο Ουλάν Μπατάρ (14/9). Ο χειμώνας πλησιαζει γρήγορα στη Δυτική Μογγολία. Από το φιλιστρίνι του αεροπλάνου ...βλέπουμε τις κορφές των βουνών να είναι καλυμμένες με φρέσκο χιόνι...
 |
| διαφορά ώρας μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής Μογγολίας |
 |
| έτοιμοι προς αναχώρηση |
 |
| περιοχές που επισκεφτήκαμε |
 |
| αεροδρόμιο Khovd |
 |
| μπότες και... μπότες |
 |
| ρωσο-αμερικανική φιλία στη Μογγολία |
 |
| ...βλέπουμε τις κορφές των βουνών να είναι καλυμμένες με φρέσκο χιόνι... |
14. Σεπτ: Ουλάν Μπατάρ, στην πόλη του Τζίνγκις Χαν
Η διαδρομή από το αεροδρόμιο Chinggis Han προς την πόλη είναι γύρω στη 1 ώρα και η κίνηση δεν διαφέρει πολύ από της Κηφισίας σε ώρα αιχμής. Χαζεύεις τους πολυόροφους αδειανούς ουρανοξύστες, αριστερά το εργοστάσιο λιγνήτη παραγωγής ενέργειας (μέσα στην πόλη) και κάποια στιγμή φτάνεις στο κέντρο, με τη νεολαία να κυκλοφορεί στους δρόμους και στις μεγάλες πλατείες.
 |
| όταν δεν σε αφήνουν να κοιτάξεις έξω, γιατί άλλοι ενδιαφέρονται... |
 |
| ..πετάμε πάνω από την Τραπεζούντα |
 |
| με την πρώτη ματιά... |
 |
| ...welcome to Mongolia |
 |
| welcome to Ulaanbataar |
👪 Εξέχουσα θέση στο κέντρο της πρωτεύουσας είναι η πλατεία Sukhbaatar, από το όνομα του επαναστάτη-ήρωα Dzhambaljamts Sukhbaatar (Τζαμπαλτζάμτς Σουκμπατάρ) και περιβάλλεται από κτήρια σοβιετικού ρυθμού (άχρωμα, τετράγωνα και μουντά), ενώ στο κέντρο της βρίσκεται το άγαλμα του έφιππου Σουκμπατάρ, που συμβολίζει τον αγώνα της Μογγολίας για ανεξαρτησία. Η πλατεία είναι μέρος της κοινωνικής ζωής των μογγόλων, καθώς χρησιμοποιείται για την καθημερινή τους βόλτα, ενώ παράλληλα γίνονται όλες οι πολιτιστικές εκδηλώσεις, τελετές και εθνικοί εορτασμοί, είναι δηλαδή σαν τη δική μας πλατεία Συντάγματος. Η πλατεία αποτελεί και μήλον της έριδος για τους πολιτικούς, που έχουν αλλάξει το όνομά της δυο φορές (2013, 2016).
 |
| Dzhambaljamts Sukhbaatar |
👪 Περίοπτη θέση έχει ασφαλώς το Κυβερνητικό Μέγαρο (βόρεια πλευρά της πλατείας), ένα μεγαλοπρεπές κτήριο με κιονοστοιχίες και στο κέντρο να βρίσκεται το άγαλμα του Τζίνγκις Χαν και στο πλάι του δύο καβαλλάρηδες, δύο μεγάλοι Χαν: ο Ογκεντέι Χαν και ο Κουμπλάι Χαν.
 |
| δεν τον περίμενα τόσο χοντρό |
Αν κυττάξεις έναν ιστορικό πολεμικό χάρτη, θα παρατηρήσεις ότι όλο σχεδόν το βόρειο ημισφαίρειο του χώρου της Ασίας ήταν κάποτε μια μεγάλη δυναστεία, την οποία δημιούργησε ένας σιδεράς στο επάγγελμα, γιατί ο Τζίνγκις Χαν, γεννημένος γύρω στα 1167, ονομαζόταν αρχικά Demugin, λέξη που σημαίνει σιδεράς! Εκπληκτικό!!! ηγέτης μιας Υπερδυναστίας δεν είχε βασιλική καταγωγή, αλλά ταπεινή, καταγόμενος από μια μογγολική οικογένεια. Είχε το χάρισμα να ενώνει όλες τις φυλές υπό το πρόσταγμά του και δεν άργησε (1206) να ανακηρυχθεί Χαν (αυτοκράτορας) όλων των Μογγόλων.
Για την πρόλευση του ονόματός του υπάρχουν πολλές εικασίες, αλλά καμμία πειστική για να είναι αληθινή. Ας μείνουμε λοιπόν στην υπόθεση που λέει ότι η λέξη Chinggis σημαίνει στα μογγολικά "ισχυρός", "άκαμπτος" ή "θαρραλέος" ή μια παραλλαγή της λέξης "θάλασσα", μία λέξη που άρεσε πολύ στον Τζίνγκις Χαν επειδή οι ύστερες κατακτήσεις του, μέχρι τα παράλια της Κίνας, του επέτρεψαν να αγγίξει σχεδόν την "ωκεάνια κυριαρχία".
 |
| το ξενοδοχείο μας, αρκετά καλό αλλά με λίγες ανέσεις |
Η πρωτεύουσα της δυναστείας ήταν το Καρακορούμ που βρίσκεται ΒΑ της Μογγολίας (υπάρχει και βουνό Καρακορούμ στο Πακιστάν) και ιδρύθηκε από τον Τζίνγκις Χαν. Ήταν ένα σπουδαίο διοικητικό, εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο όπου συνέρρεαν διάφορες θρησκείες και πολιτισμοί πριν από την παρακμή του. Σήμερα, το Καρακορούμ είναι μόνο ένας αρχαιολογικός χώρος με τη Μονή Ερντένε Ζούου, ως το αρχαιότερο βουδιστικό μοναστήρι της Μογγολίας.
 |
| μπύρα Αλτάι: όνομα και πράμα |
O Τζίνγκις Χαν πέθανε (έπεσε από άλογο) σε ηλικία 60 περίπου ετών (1227) και ο διάδοχός του δεν ζούσε πλέον, με αποτέλεσμα να αρχίσει το αλληλοφάγωμα των διεκδικητών της εξουσίας, γεγονός που οδήγησε στην αποδυνάμωση της αυτοκρατορίας και τη δημιουργία μικρότερων χανάτων (φέουδα), ένα από τα οποία ήταν η Χρυσή Ορδή, όπου οι κατακτήσεις της είχαν καλύψει την ανατολική Ευρώπη, από τα Καρπάθια μέχρι τη δυτική Μογγολία (περιοχή Αλτάι). Με την πάροδων των χρόνων και κυρίως οι συγκρούσεις με τη Ρωσία και η άνοδος των Οθωμανών συνέβαλαν στην τελική πτώση της Χρυσής Ορδής, η οποία διαλύθηκε το 15. αιώνα και μαζί της όλη η δυναστεία του τρομερού Τζίνγκις Χαν.
Ο Μάρκο Πόλο (1254-1324) ως γιός ενός βενετσιάνου εμπόρου, ακολούθησε τον πατέρα του στην αχανή Ασία του 13. αιώνα και έμεινε στην αυλή τού Κουμπλάι Χαν για 17 ολόκληρα χρόνια. Βίωσε πράματα και θάματα, που περιέγραψε σε βίβλιο (κυκλοφορεί και στα ελληνικά), αλλά δεν έγινε πιστευτός, ίσως επειδή τα ήθη της χριστινικής τότε Ευρώπης δεν επέτρεπαν την αποδοχή ανατολίτικων εθίμων, όπως πχ. η φιλοξενία ενός ξένου περιελάμβανε και την προσφορά της συζύγου (ακόμη και της κόρης) στην κλίνη του ξένου, για όσες μέρες κρατούσε η φιλοξενία με τη διακριτική απόσυρση του οικοδεσπότη. Αυτό το έθιμο, σήμερα δεν ισχύει.
 |
| fly...fly... batterfly |
👪 Κοντά στο Ουλάν Μπατάρ υπάρχει και το μοναστήρι Γκαντάν (Gandantegchinlen), που θεωρείται κέντρο του βουδισμού στη Μογγολία με πολλούς μοναχούς. Ιδρύθηκε το 1838 και έχει μακρά ιστορία επιβίωσης από πολιτικές εκκαθαρίσεις (μαντέψτε ποιές!). Η ενδυμασία ενός βουδιστή μοναχού συνήθως αποτελείται από μακριές πορτοκαλί ή σαφράν ρόμπες, που αποτελούν μέρος της παραδοσιακής ενδυμασίας, αν και το ακριβές χρώμα μπορεί να διαφέρει ανάλογα με την παράδοση και την περιοχή. Παράλληλα, το μοναστήρι λειτουργεί και ως κέντρο βουδιστικών σπουδών και στους χώρους του υπάρχει το εντυπωσιακό άγαλμα του θεού Avalokiteśvara, που η οθόνη του κινητού μου δεν αρκούσε να το φωτογραφίσει (είναι 27 μέτρα ψηλό), ενώ ο χώρος είναι γεμάτος και με μικρά αγάλματα βουδιστικών θεοτήτων.
 |
| μοναστήρι Γκαντάν |
 |
| το άγαλμα του θεού Avalokiteśvara |
Δεν σας κρύβω πως περισσότερη ώρα περάσαμε στα σουβενίρ παρά το μοναστήρι. Το μογγολέζικο κασμίρ θεωρείται ποιοτικά από το καλύτερο στον κόσμο, ενώ ο χρυσός και τα κοσμήματα (κοινώς μπιχλιμπίδια) σου προκαλούν το ενδιαφέρον για χάζεμα και αγορά, γιατί ...κάποιοι σε περιμένουν στο σπίτι.... Εντούτοις, το πιο χρήσιμο ενθύμιο είναι τα μαγνητάκια του ψυγείου, που κάθε φορά το πλησιάζεις για να το ανοίξεις, τα μαγνητάκια σού θυμίζουν όμορφες αναμνήσεις και ανοίγουν την όρεξη για ένα νέο ταξίδι!
 |
| η επίσκεψη είναι must, γιατί η Μογγολία είναι η χώρα των δεινοσαύρων |
👪 Τελευταία στάση είναι ο λόφος Zaisan, στην κορυφή του οποίου και αφού έχετε ανέβει γύρω στα 150 σκαλοπάτια υπάρχει το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, εις μνήμη των στρατιωτών (σοβιετών και μογγόλων) που σκοτώθηκαν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η εξιστόρηση των γεγονότων γίνεται πανοραμικά (360 μοιρών) και η θέση του προσφέρει πανοραμική θέα στην πόλη.
 |
| η ιστορία της Μογγολίας 1945-2025 |
 |
| η μοντέρνα(;) Μογγολία |
😪 6.30 το απόγευμα φεύγω με το βανάκι για το σιδηροδρομικό σταθμό για να αρχίσω τη τρίτη φαση του ταξιδιού. Συγκίνηση στον αποχαιρετισμό, με την ομάδα που ζήσαμε μαζί δύο ολόκληρες εβδομάδες, ενώ η Otgo δάκρυσε την στιγμή που την αποχαιρετούσαμε. Αυτοδίδακτη στην αγγλική γλώσσα, που την κατείχε, εξασκεί το επάγγελμα του οδηγού βουνού. Νάσαι καλά Otgo και στα επόμενα...
 |
| Otgo στο αντίσκηνό της....σε ευχαριστούμε 💓💓 |
 |
Replica του διάσημου πίνακα Το Φιλί του Κλιμτ
Αναπαριστά ένα ζευγάρι που είναι έτοιμο να φιληθεί,
ίσως να είναι ο ίδιος ο Κλιμτ και η αγαπημένη του, Emilie Flöge
Πίνακας στον 23. όροφο του Blue Sky Lounge, όπου η ομάδα αποχαιρετίστηκε. |
|
 |
| τελευταία θέα στο νυκτερινό Ουλάν Μπατάρ |
 |
| τελευταία πρόποση με την παρέα |
Η Επική Διάσχιση 🇲🇳 🇨🇳 Α΄ διαδρομή : Ulaanbaatar - Erlian - Hohhot - Beijing
(37 ώρες, 2215 χλμ)
Υπερμογγολικός Σιδηρόδρομος
Τι παράδοξο, αν σήμερα ταξιδεύω σιδηροδρομικά στην Εσωτερική Μογγολία, το οφείλω σε μια σοβιετική μονάδα καταναγκαστικών έργων, αποτελούμενη από στρατιώτες που φυλακίστηκαν (επειδή παραδόθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου και δεν σκοτώθηκαν στο μέτωπο), που κατασκεύασαν τη σιδηροδρομική αυτή γραμμή και εγκαινιάστηκε το 1956.
 |
| 102 ώρες μέσα στα τρένα της Ανατολής |
 |
| συνταξιδιώτες και συμπράγκαλα στον κεντρικό σταθμό |
 |
| εξαιρετικά βαγόνια... |
 |
| τα τρένα θεωρούνται γενικώς ασφαλή μέσα μεταφοράς |
Ο Υπερμογγολικός (και ο Υπερσιβηρικός) Σιδηρόδρομος είναι μια από εκείνες τις περιπέτειες που φέρνει στο νου ονειρικές σκηνές από τούνδρες, εξωτικές ανατολίτικες πόλεις, εκκλησίες με τρούλους και μπάμπουσκες, επιβάτες τυλιγμένους σε γούνινα παλτά και όλα αυτά να συνοδεύονται από σφηνάκια βότκας σε μία άμετρη επανάληψη ...άσπρου πάτου... Ο σιδηρόδρομος είναι ο καλύτερος τρόπος να ταξιδεύεις στην απεραντοσύνη της Εσωτερικής Μογγολίας και να βυθίζεσαι στο τί συμβαίνει γύρω σου, από συμπεριφορές ανθρώπων και γεγονότα που συναντάς για πρώτη φορά στη ζωή σου. Αν και το αεροπλάνο της Air China κάνει την ίδια διαδρομή σε 3 ώρες, η επιλογή του Υπερμογγολικού είναι πραγματικά μια περιπέτεια που ζει κανείς μια φορά στη ζωή του.
 |
| Μόσχα-Ουλάν Μπατάρ-Πεκίνο με διαφορά ώρας |
 |
| ποιός είπε ότι δεν κυκλοφορούν τρένα από Μογγολία(Κίνα) προς Ρωσία; |
Είμαι τυχερός, που τον Ιούνιο 2025 άνοιξε η σιδηροδρομική γραμμή Ulaanbaatar-Beijing (μετά COVID εποχή) και οι ιστοσελίδες του Τravel China Guide σε προσκαλούσαν να κάνεις booking σε ένα ονειρικό ταξίδι. Η προκράτηση γίνεται ηλεκτρονικά, και τα εισιτήρια τα λαμβάνεις 15 μέρες πριν την αναχώρηση. Ο τρόπος πληρωμής γίνεται με πιστωτική κάρτα (συνήθως Paypal) παρακάμπτοντας την πληρωμή μέσω εμβάσματος ή παραλαμβάνοντας τα εισιτήρια στους τοπικούς σταθμούς με τη βοήθεια του google translator επειδή ουδείς μιλά αγγλικά. Οι κινέζοι έχουν προχωρήσει και στην έκδοση των εισιτηρίων τόσο γρήγορα όσο είναι και τα τρένα τους βολίδα, αλλά στα γλωσσικά... άστα να πάνε!
 |
| 4κλινη καμπίνα (soft sleeper) και κανάτα με νερό |
 |
| ζεστό νερό βρίσκεις παντού |
Ισχύει: η ασφάλεια στον Υπερμογγολικό Σιδηρόδρομο είναι ανεκτή. Κάθε βαγόνι έχει έναν ελεγκτή/συνοδό που φροντίζει τους επιβάτες και εμποδίζει τους αργόσχολους να ψάχνουν στις κουκέτες, τη στιγμή που βρίσκεσαι αλλού ή στο βαγόνι του εστιατορίου.
Ισχύει: κάθε κουκέτα έχει 4 ή 6 κρεβάτια (soft/hard sleepers) που κλειδώνουν από μέσα και θεωρούνται γενικά ασφαλή. Την κουκέτα μπορεί να την μοιραστείς με μογγόλους, αμερικανούς, ακόμη και ρώσους, αλλά το ενδεχόμενο να συναντήσεις έλληνες είναι μάλλον απίθανο. Όλοι είναι φιλικοί και η ατμόσφαιρα πολύ φιλόξενη.
Ισχύει: οι στάσεις του τρένου κυμαίνονται από 5-40 λεπτά (στις μεγάλες πόλεις) όπου μια εξωτερική φωτογράφιση εντυπωσιάζει, ακόμη και οι πλανώδιοι πωλητές τροφίμων είναι μια εμπειρία που δεν την έχετε ξαναζήσει (κυρίως στον Υπερβιετναμικό).
Ισχύει: πορτοφόλια και κινητά πάντα μαζί μας, γιαυτό φοράμε ρουχισμό με τσέπες για μεγαλύτερη ασφάλεια. Εντούτοις, οι πορτοφολάδες στους πολυσύχναστους σιδηροδρομικούς σταθμούς, πχ. Ουλάν Μπατάρ, είναι περισσότερο επικίνδυνοι.
Ισχύει: δεν έχουν αναφερθεί περιστατικά βίας ή κλοπών αν και οι ντόπιοι θα σας προσεγγίσουν περισσότερο για μια αναμνηστική φωτογραφία παρά να σας αποσπάσουν την προσοχή και να σας κλέψουν. Ωστόσο, κάθε κανόνας έχει και τις εξαιρέσεις του... γιαυτό προσοχή!
Ισχύει: οι ώρες είναι πολλές και το ερώτημα ...τι κάνω στο τρένο... είναι υπαρκτό. Το κουπέ είναι αναπαυτικό και η διαδρομή απολαυστική. Βέβαια, στην έρημο Gobi, μία πολύωρη διάσχιση (εγώ την πέρασα βράδυ) στο μέσο του πουθενά μπορείς να αισθανθείς ένα κενό μέσα σου, να διερωτάσαι ...τι είναι αυτό το μονότονο που βλέπω έξω... και ο χρόνος να περνά αργά σαν να επιβεβαιώνεται η θεωρία της Σχετικότητας, αλλά είσαι έτοιμος για όλα... ανοίγεις το βιβλίο και διαβάζεις για την Αυτοκρατορία των Μογγόλων...
Ισχύει: οι τουαλέτες είναι καθαρές, υπάρχει χαρτί τουαλέτας, ενώ σε κάποια δρομολόγια θα βρείτε και σερβιέτες. Υπάρχει και νηπτήρας για να πλένετε τα χέρια σας. Σε γενικές γραμμές, τα βαγόνια είναι προσεγμένα.
Ισχύει: με την άφιξη στο βαγόνι σας μπορεί να σας προσφέρουν ένα μπουκάλι νερό. Βασικά, το μπουκάλι νερού παίζει πολύ στις χώρες Μογγολία, Κίνα, Βιετνάμ.
Δεν ισχύει: Όταν κουραστείς ή βαρεθείς επισκέπτεσαι την τραπεζαρία και απολαμβάνεις το τοπίο με ένα πιάτο τοπικής προέλευσης και γεύσης. 👉 Δεν είναι σίγουρο ότι θα υπάρχει ρεστωράν στη μογγολική διαδρομή. Γιαυτό αγοράζεις έτοιμο φαγητό (σε μορφή αποξηραμένης τροφής) και με ζεστό νερό που υπάρχει σε κάθε βαγόνι ΟΛΩΝ των τρένων, ετοιμάζεις το γεύμα σου. Τα ρεστωράν δεν δέχονται πιστωτική κάρτα, θα πρέπει νάχετε μετρητά μαζί σας.
15-16. Σεπτ: Αναχώρηση από το Ουλάν Μπατάρ με το βραδινό τρένο - Hohhot
Αν και το τρένο ήταν έτοιμο από τις 7.15, οι πόρτες του άνοιξαν μισή ώρα νωρίτερα. Υπήρχε σχολαστικός έλεγχος εισιτηρίων, όχι όμως και διαβατηρίων (θυμηθείτε το αυτό!). Η συμπαθής υπάλληλος του γραφείου Urane μ' έφερε με το βανάκι της εταιρείας Great Genghis Tours & Expeditions μέχρι το σταθμό και είχε την καλωσύνη να μείνει μαζί μου μέχρι την αναχώρηση. Φοβόταν κλοπές κ.λπ. και γιαυτό δεν αποχωριζόταν τη βαλίτσα μου, όση ώρα ψώνιζα στο διπλανό κατάστημα. Είχα αγοράσει εισιτήριο με κρεββάτι σε 4κλινη καμπίνα (soft sleeper) επειδή το ταξίδι θα διαρκούσε 24 ώρες μέχρι την πρώτη κινέζικη πόλη, το Ηohhot. Ήμουνα στο πρώτο βαγόνι, πίσω από τη ντηζελομηχανή και μόνος στο θάλαμο. Η άνεση αυτή θα μου λείψει στις επόμενες διαδρομές, αλλά με διευκόλυνε να προσαρμοστώ σε ένα φαινομενικά αφιλόξενο περιβάλλον. Δίπλα μου ταξίδευαν δύο ολλανδοί και ένας γερμανός, οι υπόλοιποι ήσαν ντόπιοι.
 |
| ξεκινά ένα ταξίδι 6705 χιλιομέτρων |
Το προσωπικό ήταν ένας φαλακρός κινέζος με μεγάλα γυαλιά και επικοινωνούσαμε ο καθένας στη γλώσσα του.. μιά χαρά! Όταν μίλαγε έδινε την εντύπωση ενός φωνητικά αγριάνθρωπου, δεν γνώριζε γρί αγγλικά, ούτε καν τη λεξη toilet, παραμόνο pipi και ευτυχώς δεν τάκανα επάνω μου, είχε κλειδώσει τις τουαλέτες! Αναγκάστηκα λοιπόν να προετοιμάσω κάποιες φράσεις στα κινέζικα από το google translator, που μου φάνηκαν πολύ χρήσιμες σε όλη την κινεζική διάσχιση.
 |
| ευχαριστώ: 谢谢 (χιέχιέ), καλημέρα: 早上好 (Zǎoshang hǎo) |
👉 Το τρένο έτρεχε με ταχύτητα 60-70χλμ/ω και διέσχισε το βόρειο τμήμα της ερήμου Gobi. H έρημος Gobi είναι ένα από τα μοναδικά οικοσυστήματα στον κόσμο με φυλαγμένα μυστικά, κυρίως για τα απολιθώματα δεινοσαύρων, τις μούμιες που ανακαλύφθηκαν εκεί, αλλά και το ποιοί άνθρωποι ζούσαν πριν την άφιξη των κινέζων αποίκων 2000 χρόνια πριν; Μπορούσαν να είναι Κέλτες; Εξακολουθεί να αποτελεί ένα διάσημο ταξιδιωτικό προορισμό το χειμώνα, που βιώνει ακραίες θερμοκρασιακές διακυμάνσεις (το θερμόμετρο να πέφτει στους -40C και τις καλοκαιρινές μήνες τους 45C), επηρεάζοντας σημαντικά τον τοπικό νομαδικό τρόπο ζωής, ενώ είναι μια από τις λίγες ερήμους που δέχονται χιονόπτωση τον χειμώνα. Τον Ιούλιο του 1990, τέσσερις "ανήσυχοι" εξερευνητές ξεκίνησαν να βρουν το θρυλικό Μογγολικό Σκουλήκι Θανάτου, ένα πλάσμα που πιστεύεται ότι κατοικεί στην έρημο Γκόμπι. Οι περιγραφές του πλάσματος ποικίλλουν, αλλά συχνά λέγεται ότι έχει μήκος έως και 2 μέτρα, ικανό να πετάξει οξύ και να εκτοξεύσει ηλεκτρισμό. Πιστεύεται ότι κανείς δεν έχει επιχειρήσει να την διασχίσει το χειμώνα και μόνο λίγοι το έχουν πραγματοποιήσει το καλοκαίρι. Έχει μήκος 1800 χιλιόμετρα και ο Υπερμογγολικός Σιδηρόδρομος διασχίζει μόνο τμήμα της, κάνοντας το ταξίδι αξέχαστο (εγώ την διέσχισα βράδυ), επειδή δίνει τη δυνατότητα εξερεύνησης της νομαδικής κουλτούρας, της επίσκεψης σε απομακρυσμένα μοναστήρια και προσέγγισης μιας πιο οικείας εμπειρίας του τοπίου της ερήμου. Αυτές οι περιηγήσεις περιλαμβάνουν διαμονή σε παραδοσιακά μογγολικά yurts και ιππασία με καμήλες στην εξερεύνηση μοναδικών γεωλογικών σχηματισμών (χαχα... εμείς τα κάναμε και εκτός Gobi!!!).
 |
| κάθε βαγόνι έχει και τον θαλαμοφύλακά του. Προσέξτε τη στάση τους! |
 |
| στην ανοικτή πόρτα αριστερά... θα με βρείτε να τρώω... |
 |
| τόνος, κρητικά παξιμάδια και πάστα..μετά καφές |
👦 (16/9) Ξυπνησα στις 7.00, πλύθηκα και πήρα πρωινό από όσες ορειβατικές τροφές μού είχαν απομείνει. Είχα θερμός μαζί μου, που το γέμισα με ζεστο νερό (όλα τα βαγόνια έχουν ζεστό νερό) και με ένα εσπρεσάκι απόλαυσα τον καφέ, ενώ πλησιάζαμε στο Zamiin Uud (μογγολικά σύνορα) που φτάσαμε ακριβώς στην ώρα μας, 8.30. Με την άφιξη στα σύνορα, μία όμορφη μογγόλα υπάλληλος έλεγξε τα διαβατήρια, μέσω laptop, ενώ παλαιότερα τα παραλάμβαναν και έμενες για κάμποση ώρα χωρίς διαβατήριο και ήταν στιγμές που κολλούσες στη μέση του πουθενά με ένα τίποτε στο χέρι! Μετά ήρθαν επίσης δύο όμορφες στρατιωτίνες για τελωνιακό ελεγχο με φακούς ψάχνοντας την κάθε σχισμή... άνοιξαν βαλίτσες και σακκίδια και δεν βρήκαν τίποτε, μόνο βρώμικες κάλτσες 😮.
 |
| ο μογγόλος συνταξιδιώτης μου κάνει ασκήσεις για να ξεμουδιάσει |
Στα κινέζικα σύνορα Ehrenhot (Erlian) φτάνεις στις 10.23 και έχεις παραμονή 4 ολόκληρες ώρες. Εδώ, το τρένο αλλάζει τροχούς, επειδή το κινέζικο σιδηροδρομικό εύρος γραμμής διαφέρει απο το μογγολικό. Κατεβαίνεις με όλες τις βαλίτσες σου, κάνεις ό, τι κάνουν και οι άλλοι (δεν γίνεται διαφορετικά) και περνάς από έλεγχο διαβατηρίων και βαλιτσών, σαν να είσαι στο αεροδρόμιο. Βγαίνεις στην πόλη, όπου υπάρχουν πολλά εστιατόρια (οι ντόπιοι διασκορπίζονται δεξιά-αριστερά, επειδή είναι εξοικειωμένοι με την πόλη) και αναζητάς τη διπλανή είσοδο για να ξαναμπείς στο σταθμό. Πάλι διαβατήρια, πάλι έλεγχος βαλιτσών, όπου μου ανακαλύπτουν ένα μικρό σουγιά και μου τον παίρνουν. Ξαφνιάστηκα.... νόμιζα ότι θάμπαινα στην καμπίνα αεροσκάφους και είχα ξεχάσει μεταλλικά αιχμηρά αντικείμενα ...στην Κίνα είσαι... με κτυπά φιλικά ο γερμανός στον ώμο ...και έμενα μου πήραν τον ελβετικό μου σουγιά.... Είναι το πρώτο σοκ (από άλλα πολλά) που υφίσταμαι σε αυτή τη χώρα, που θέλει να γίνει υπερδύναμη.
 |
| αίθουσες αναμονής στο Erenhot |
 |
| τα βαγόνια αναμένουν... |
 |
| ... το ίδιο και οι νέοι επιβάτες για το Hohhot |
Στα κινέζικα σύνορα ενεργοποίησα
το travel pack της Vodafone (16.80€ για μια εβδομάδα με 80λ κλήσεις και 2GB δεδομένα) γιατί η Κίνα είναι περίεργη χώρα στα social media. Λόγω λογοκρισίας δεν πιάνεις καθόλου google maps κ.λπ (ενώ με το ελληνικό δίκτυο είσαι μια χαρά, μόνο είναι απελπιστικά αργό), ενώ δεν δοκίμασα άλλες εφαρμογές τύπου VPN-Nord ή κινέζικες sim cards.
 |
| διασχίζουμε πλέον την εσωτερική Μογγολία ως τμήμα της Κίνας |
 |
| η έντονη βροχή έχει υπερχειλήσει τις γέφυρες |
 |
| Yongding River |
👦 Είναι λίγο πριν τις 2.00 το μεσημέρι και αναχωρούμε στην ώρα μας, διασχίζοντας άγονα μέρη, τη λεγόμενη Εσωτερική Μογγολία, στέπες γεμάτες από ανεμογεννήτριες και η ζέστη να κάνει αισθητή την παρουσία της. Που τα μπιλοζήρια (below zero) 🤣 του Αλτάι. Η σιδηροδρομική γραμμή είναι περιφραγμένη (χιλιόμετρα δηλαδή), έτσι ώστε ζωα να μην διερχονται και να μην γίνονται ατυχήματα. Η Εσωτερική Μογγολία κατοικούνταν αρχικά από μογγολικά φύλα και άλλους λαούς της στέπας, δηλαδή βρισκόταν παραδοσιακά εκτός κινεζικής επικράτειας. Ωστόσο, επί δυναστείας Τσινγκ (1644-1912) ενσωματώθηκε στο κινεζικό κράτος, στο οποίο ανήκε και κατά την διάρκεια της δυναστείας Γιουάν, την οποία ίδρυσε ο Μογγόλος εγγονός του Τζίνγκις Χαν, Κουμπλάι Χαν. Από τα τέλη του 19. αιώνα ξεκίνησε μαζική εγκατάσταση Κινέζων στην Εσωτερική Μογγολία, ώστε σήμερα η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων να μην είναι Μογγόλοι. Παρ'όλα αυτά, οι Μογγόλοι κάτοικοί της είναι περισσότεροι από αυτούς που ζουν στη Μογγολία, ένα κράτος με πληθυσμό που δεν υπερβαίνει τα 3,5 εκατομμύρια.
 |
| σε κάποιον ενδιάμεσο σταθμό κατέβηκα για να ξεμουδιάσω |
 |
| K887 των 9.40 αναχωρεί για Πεκίνο |
Το προσωπικό του βαγονιού μου έχει αλλάξει. Όλοι οι υπάλληλοι φορούν στρατιωτικές στολές με παράσημα, γαλόνια και φαρδιά καπέλα. Πλησιάζουμε στο Hohhot, το τρένο είναι πλέον ηλεκτρικό και αναπτύσσει ταχύτητα μέχρι 160χλμ/ω. Διέρχεται μέσα από τούνελ (κάποιο έχει μήκος μεγαλύτερο και από 20 χλμ), και μου φέρνει στη σκέψη μου το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό τούνελ της Ευρώπης, μήκους 57 χλμ στην Ελβετία, που συνδέει τη Ζυρίχη με το Μιλάνο. Έφτασα στο Hohhot ακριβώς στην ώρα μου (21.20). Η πόλη φαίνεται να είναι μεγαλούπολη με τεράστιες διαφημιστικές γιγαντοοθόνες και ένα σταθμό που οι ελληνικοί ωχριούν μπροστά του.
 |
| πλησιάζω προς το Hohhot |
👦 Στο Hohhot
αλλάζω τρένο και η είσοδος-έξοδος σε κάθε κινέζικο σταθμό είναι μια χρονοβόρα διαδικασία. Αν και έχω Online ticket, ουδείς το ελέγχει. Δείχνω μόνο το διαβατήριό μου, που είναι καταγεγραμένο τη στιγμή έκδοσης του εισιτηρίου. Περνώ, το επόμενο βήμα είναι ο έλεγχος των βαλιτσών και μετά ο σωματικός έλεγχος... ουφ!! τα πέρασα όλα με επιτυχία. Βγαίνω λίγο έξω στην πόλη, αγοράζω μια μπύρα (2€) και ξαναμπαίνω στο σταθμό... οιμέ!! πάλι τα βήματα ελέγχου.... τελικά, πιό συχνά έχω το διαβατήριο στο χέρι παρά το κινητό για να μου θυμίσει το ανέκδοτο ....το διαβατήριο στο στόμα γιατί γίνεται της πουτ@ν@ς!
 |
| πρόσοψη του σιδηροδρομικού σταθμού Hohhot |
 |
| στους σταθμούς μπορείς να φορτίσεις το κινητό σου χωρίς πρόβλημα... |
 |
| ...ρεύμα, η Κίνα έχει άφθονο |
 |
| αίθουσα αναμονής στο Hohhot |
 |
πρώτα ψάχνεις την Gate (3)
και μετά σου δίνει την αποβάθρα (7) |
👉 Στους κινέζικους σταθμούς αναζητάς πρώτα την Gate του δρομολογίου σου (αυτήν αναγράφουν οι ηλεκτρονικοί πίνακες) όπου πηγαίνεις εκεί και περιμένεις 30λ πριν την αναχώρηση για να αναγράψουν τον αριθμό της αποβάθρας, να ανοίξουν την πύλη, να σου ελέγξουν το διαβατήριο ή την ID κάρτα σου και να πηγαίνεις τρέχοντας αναζητώντας το βαγόνι σου. Τόσο απλά 😡. Όποιος δεν έχει ταξιδέψει τη νυκτερινή διαδρομή Hohhot-Beijing σε hard sleeper, το προτείνω ανεπιφύλακτα. Θα θυμηθεί τα στρατιωτικά του χρόνια, που στο βαγόνι κοιμόντουσαν όλοι στρωματσάδα και οι πορδές του καθενός ακουγόντουσαν σε όλο το θάλαμο, τα ροχαλητά επίσης και αν τυχόν βγάλει τις κάλτσες ο διπλανός σου, πρέπει να αλλάξεις τρένο! Δεν υπάρχουν διαχωριστικά και σειρές ανα τρεις κλίνες γεμίζουν το βαγόνι. Ανδρες και γυναικες...όλοι μαζί χύμα. Αυτό είναι εμπειρία. Το εισιτήριο κοστίζει 8€ ευρώ (64 CNY) και είμαι τυχερός που το βρήκα και αυτό!! Τα τρένα είναι γεμάτα. Εντούτοις, υπάρχει τάξη και η καθαριότητα ικανοποιητική.
 |
| τι να ψάχνει η όμορφη κινέζα; Διαβατήρια!!!!! |
 |
| αν δεν έχετε κοιμηθεί σε κλινάμαξα τύπου hard sleeper, δεν έχετε ζήσει τη ζωή σας.. |
 |
| ζεστό και κρύο νερό σε όλα τα βαγόνια |
17. Σεπτ: Πρώτη μέρα στο Πεκίνο - Lianhuachi Park
Κοιμήθηκα καλά, δεν μπορώ να πω.. με μάσκα ύπνου, ωτοασπίδες και ένα μανταλάκι στη μύτη, όχι για την ποδαρίλα, αλλά για τη μυρωδιά του καπνού. Αυτοί οι φίλοι μου οι κινέζοι είναι μανιώδεις καπνιστές (υπάρχουν τασάκια και στο διάδρομο του βαγονιού) και έτυχα να είμαι ακριβώς πίσω από τον προθάλαμο καπνιστηρίου και όλο το βράδυ να υπάρχει το πάφα-πούφα. Παρόλα αυτά, το βαγόνι ήταν προσεγμένο, καθαρό και οι κινέζες υπάλληλοι το φρόντιζαν με επιμέλεια.
 |
| South Square of Beijing West Railway Station |
 |
| τάξη και καθαριότητα παντού, δεν διανοείται διαφορετικά! |
 |
| τι να εννοεί ο κινέζος ποιητής; |
 |
| Οι υπάλληλοι του δήμου(κράτους) κυκλοφορούν με στολές |
Με 20 λεπτά καθυστέρηση (9.20) φτάνω στο Πεκίνο και μετά το σχολαστικό έλεγχο (αρχίζω και τον συνηθίζω) βγαίνω έξω και αναζητώ τρόπο για να πάω στο ξενοδοχείο μου, που απέχει 10 χλμ μακρυά και βρίσκεται δίπλα σε άλλον κεντρικό σταθμό, από όπου θα συνεχίσω το ταξίδι μου για τη νότια Κίνα. Έχω δυο επιλογές, ταξί (δεν υπάρχει Uber εδώ στην Κίνα) ή Subway, όπως ονομάζεται το τοπικό Μετρό. Σκέπτομαι πως μέρες τώρα κάνω κάτι το ασυνήθιστο για ταξιδιωτικά δεδομένα και δεν υπολογίζω την περιπέτεια έναντι μιάς λογικής απόφασης. Αποφασίζω Subway, η είσοδος του οποίου είναι ακριβώς δίπλα στα εκδοτήρια, βγάζω εισιτήριο που κοστίζει 3CNY (0,30€) και ψάχνω τη γραμμή 10. Σε τρεις στάσεις θα αλλάξω με τη γραμμή 9 για να κατέβω στο Βeijing west station.
 |
| Μετρό: έλεγχοι και φύλακες παντού |
 |
| εύκολη χρήση τού Mετρό |
👉 Η χρήση του Subway είναι πολύ εύκολη και η μετεπιβίβαση σε άλλη γραμμή πιό γρήγορη από ότι ανέμενα. Η δυσκολία είναι να βρεις το σταθμό μη μπορώντας να επικοινωνήσεις και χωρίς να δουλεύει το Google map, το οποίο δεν δείχνει τους σταθμούς. Yπάρχουν 23 γραμμές στο Πεκίνο και πηγαίνουν παντού. Μέσα στον υπόγειο παθαίνεις το πρώτο τεχνολογικό σοκ. Όλα δουλεύουν ηλεκτρονικά. Πάνω από την πόρτα του τρένου υπάρχει φωτεινός πίνακας με τις στάσεις και μια φωτεινή ένδειξη από ποιά πλευρά θα ανοίξουν οι πόρτες. Πολυτέλεια θα μου πείτε, αλλά στη χώρα του made in China είναι εύκολο να πάθεις πολιτισμικό σοκ με την τεχνολογική τους πρόοδο, που είναι ασφαλώς πιό εφαρμόσιμη από άλλων δυτικών χωρών. Πολλές φορές διερωτήθηκα, αν θα ξύπναγε ο Μαο, που ανάγκαζε τον κόσμο να μαζεύει τσιγκάκια από τις
λεμονάδες για να παράξουν βαριά χαλυβουργία (δειτε το βιβλιο "Τρεις Κύκνοι για την Κίνα") ή την περίφημη πολιτιστική επανάσταση, τι θα μονολογούσε για το πως "κατάντησαν" τη χώρα οι σημερινοί του απόγονοι. Ποτέ δεν θα την ειχε φανταστεί ως καπιταλιστική υπερδύναμη με κομμουνιστικό μανδύα.
 |
| South Square of beijing Railway Station |
Κάποια στιγμή φθάνω στο ξενοδοχείο, ας είναι καλά το offline map.me, και ως αναμενόμενο ουδείς μιλά αγγλικά. Έχουν κάνει λάθος στην τιμή δωματίου και άντε τώρα να τους εξηγήσεις το λάθος τους. Φωνάζουν την προισταμένη, που ήξερε το yes, no, good, one, two και τελικά με την παντομίμα κατάλαβαν ότι έπρεπε να μου κάνουν επιστροφή χρημάτων. Για να μην τους αδικούμε όμως, είναι πολύ δύσκολο να μάθουν μια ξένη γλώσσα και πάντα θα μπερδεύουν το ρ με το λ.
 |
| τρεις ρεσεψιονίστ δουλεύουν για μένα και δεν βρίσκουμε ακόμη άκρη... |
👦 Σημερα είναι μια ηλιόλουστη μέρα, χωρίς ρύπανση 😮😮 και από ότι έχω αντιληφτεί τα περισσότερα αυτοκίνητα είναι αθόρυβα (ηλεκτροκίνητα)...είδα και κάποια tesla. Αρχίζω τις βόλτες μέσα σε μια πόλη με υπερυψωμένους αυτοκινητοδρόμους, μεγάλες αλάνες με πράσινο, πολυκαταστήματα και ουρανοξύστες. Βρίσκομαι στη βόρεια πλευρά (North square) του κεντρικού σιδηροδρομικού σταθμού Beijing West Railway Station και προσπαθώ να βγω στη νότια πλευρά.
 |
κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός του Πεκίνου
μαντέψτε ποιάς ευρωπαικής χώρας είναι ο αντίστοιχος στη μικρή φωτογραφία |
Διαπιστώνω ότι πρόκειται για μία περιπέτεια για μικρούς εξερευνητές, επειδή η διέλευση μέσω του σταθμού είναι μόνο για τους επιβάτες, όμως ...ρωτώντας πας στη λίμνη..., που οι κινέζοι (55+) χορεύουν στους ρυθμούς χαλαρωτικής μουσικής, με κινήσεις των χεριών τους, σαν αέρινες φιγούρες... σαν ένα κύμα που θελει να φθάσει στην ακτή... και είμαι ο μοναδικός επισκέπτης τους, που με κυττούν περίεργα. Το Lianhuachi Park θεωρείται πάρκο ιστορικής αξίας, καθώς λέγεται πως από εδώ ξεκίνησε η ύπαρξη της πόλης και που είναι γνωστό για τα άνθη του λωτού και την ηρεμία του. Συνάντησα ζευγάρια που χόρευαν, κοπέλλες που φωτογραφίζονταν, ενώ κάποιοι φωτογράφοι, με στημένους τρίποδες ενός σούπερ τηλεφακού, ανέμεναν κάποιο πουλί με αιχμηρό ράμφος να προσεγγίσει, να σταθεί σε κάποιο ξερόκλαδο της λίμνης, με σκοπό να συλλάβει κάποιο έντομο ή ερπετό. Είναι η στιγμή, που ο φωτογράφος θα πατήσει το κλικ και δεν θα σου δώσει καμία σημασία!
 |
| η είσοδος στη λίμνη |
 |
| οι χοροί καλά κρατούν στο Lianhuachi Park |
 |
| θέλει πολύ υπομονή αυτό το χόμπι |
 |
| selfies |
 |
| Ρωμαίος κι Ιουλέτα σε κινέζικη έκδοση |
👦 Το είδα και αυτό. Την ώρα της επιστροφής μου στο ξενοδοχείο, έρχεται ο ο ντελιβεράς, βάζει την παραγγελία μέσα σε ένα μηχάνημα, που μοιάζει σαν ρομπότ, πατάει κάποια κουμπιά και φεύγει. Το ρομπότ ζωντανεύει... ανάβουν λαμπάκια, αρχίζει να ψελλίζει κάτι ακαταλαβίστικα και αρχίζει να κινείται. Παίρνει δρόμο για το ασανσέρ, λέει ...άμπρα-κατάμπρα... ανοίγει την πόρτα του ασανσέρ, μπαίνει, η πόρτα κλείνει και ανεβαίνει στον τέταρτο όροφο. Παραδίδει την παραγγελία και ξαναγυρίζει στη θέση του. Πέστε με χωριάτη.. πέστε με ό,τι θέλετε, αλλά τέτοιο πράγμα δεν είχα ξαναδεί.
ο ντελιβεράς του μέλλοντος
18. Σεπτ: Δεύτερη μέρα στο Πεκίνο - Tiananmen Square - Forbitten City - The Great Wall - Houhai district
'Οπως στην ελληνική λαογραφία το "αμίλητο νερό" μεταφέρεται την παραμονή του Κλήδονα, χωρίς μιλιά καθ' όλη τη διαδρομή, έτσι και ο κινέζος οδηγός με παρέλαβε στις 7.00 το πρωί και χωρίς να μιλήσει καθόλου, με μετέφερε στο σημείο συνάντησης για το Τour της ημέρας. Είχε ένα σούπερ ηλεκτρικό αυτοκίνητο και ο θαυμασμός της πολυτελειάς του με έκανε να θυμηθώ μια άλλη εποχή που τα παιδιά έβλεπαν για πρώτη φορά τρένο στη ζωή τους και έμεναν με στόμα ανοικτό! Υπερβάλλον ενθουσιασμός ή τεχνολογικό σοκ, το δεύτερο σε δύο μέρες!
 |
| κινέζικη εφαρμογή |
 |
| καθοδόν προς την περίφημη πλατεία |
 |
| ας μην ξεχνιόμαστε..έλεγχος τσαντών πριν την είσοδο στην Τιέν Αν Μεν |
 |
| ψηφιδωτή ομπρέλλα |
 |
| Great Hall of the People (όλα για το λαό) |
 |
| Monument of the People's Heroes |
Τι να απέγινε ο φοιτητής εκείνος, που πριν 35 περίπου χρόνια (1989) στεκόταν ακίνητος μπροστά σε ένα τανκ στην πλατεία Τιεν Αν Μεν.. σκεφτόμουνα τη στιγμή που πατούσα το πόδι μου σε αυτήν την περίφημη πλατεία του Πεκίνου! O Μάο είχε ήδη πεθάνει και διάδοχός του ήταν ο Ντεγκ Σιάο Πινγκ, κομμουνιστής ηγέτης, ο άνθρωπος που άλλαξε το οικονομικό μοντέλο της Κίνας (και για πολλούς θεωρείται ο αντίστοιχος Adenauer του Deutscher Wunder), αλλά και ο υπεύθυνος των γεγονότων στην Πλατεία Τιεν Αν Μεν του Πεκίνου. Σκοτώθηκαν πολλοί διαδηλωτές, όταν 50 τανκς και μεγάλος αριθμός στρατιωτών συγκεντρώθηκαν στην περιοχή για να καταστείλουν μια φοιτητική εξέγερση. Τα ακριβή νούμερα των εκτελέσεων ουδείς μπορεί να υπολογίσει σε μία χώρα τόσο κλειστή όσο η Κίνα. Ακόμη και ο διαδηλωτής που αντιστάθηκε στο τανκ και σήμερα θάναι 50-55 χρονών, ουδείς γνωρίζει αν εκτελέστηκε ή ζει ακόμη στην Κίνα. Το να έχει αποδράσει στο εξωτερικό μάλλον απίθανο μου φαίνεται.
 |
| η γνωστή φωτογραφία του αμερικανού φωτογράφου Τζεφ Βίντενερ |
Η Εθνική σημαία φυλλάσσεται από τρεις φρουρούς, δύο να στέκονται μπροστά και ο τρίτος να κυττάζει πίσω, προς τη μεγάλη φωτογραφία του Μάο. Κάθε πρωί με την ανατολή του ηλίου, η εθνική σημαία υψώνεται με την ανάκρουση του εθνικού ύμνου. Η Σημαία της Κίνας είναι κόκκινη με πέντε κίτρινα αστέρια, όπου το μεγάλο αστέρι συμβολίζει το Κομμουνιστικό Κόμμα (ένα είναι το κόμμα, όπως θάλεγε και ο αείμνηστος Χαρίλαος), και τα υπόλοιπα τέσσερα υποδηλώνουν τα κοινωνικά στρώματα της χώρας (εργάτες, αγρότες, μικροαστοί και εθνικιστές), ενώ το χρώμα τής σημαίας αντιπροσωπεύει την επανάσταση.
 |
Τιεν Αν Μεν: η πλατεία μεταξύ της Εθνικής Σημαίας
και του Duanmen (Είσοδος στην Απαγορευμένη Πόλη) |
Η Απαγορευμένη Πόλη κτίστηκε το 1420 κατά τη διάρκεια της δυναστείας Μινγκ και θεωρείτο ως αποκλειστική ιδιοκτησία του αυτοκράτορα, συμβολίζοντας τη θεϊκή εξουσία του, καθώς ο "Υιός του Ουρανού", ο αυτοκράτορας δηλαδή ήταν ο επίγειος εκπρόσωπός Του. Αν αυτό σας θυμίζει τη Διαρχία του Μέγα Κωνσταντίνου και του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, σωστά σας το θυμίζει. Η Πόλη, ήταν μεγαλοπρεπής σε λεπτομέρειες, συνδυάζοντας την αρχαία κινεζική αρχιτεκτονική υπό το φως ενός φωτεινού γαλάζιου ουρανού. Η είσοδος στο παλάτι ήταν αυστηρά απαγορευμένη για τους απλούς ανθρώπους και μόνο μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας και υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι μπορούσαν να εισέλθουν. Το 1925, έγινε Μουσείο του Παλατιού (Palace museum) και άνοιξε για το κοινό. Στο Διαδίκτυο θα βρείτε δεκάδες ιστοσελίδες για την περίφημη αυτή απαγορευμένη πόλη και ο καθένας μπορεί να διαλέξει εκείνη που του ταιριάζει καλύτερα. Σε μένα, η Απαγορευμένη Πόλη έχει συνδεθεί με το κινηματογραφικό έργο "55 Μέρες στο Πεκίνο" (ταινία του 1963) με τους Τσάρλτον Ίστον, Άβα Γκάρντνερ και Ντέιβιντ Νίβεν. Είναι ιστορική πολεμική ταινία που αναφέρεται στην πολιορκία των ξένων αποστολών στο Πεκίνο κατά τη διάρκεια της Εξέγερσης των Μπόξερ, η οποία έλαβε χώρα στην Κίνα από το 1899 έως το 1901. Μια ταινία με ιστορικές ανακρίβιες αλλά εκπληκτικούς ρόλους, υπέροχη μουσική και σκηνές δράσης μέσα στην Απαγορευμένη Πόλη. Η Πλατεια Τιεν Αν Μεν και η Απαγορευμένη Πόλη έχουν μεγαλύτερη ιστορική αξία από μερικές selfies, που θα βγάλετε με το κινητό σας.
 |
Palace museum μέσα στην Απαγορευμένη Πόλη:
είναι το πρώην αυτοκρατορικό παλάτι των δυναστειών Μινγκ και Τσινγκ,
αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO
και θεωρείται το καλύτερα διατηρημένο ξύλινο παλατιακό συγκρότημα στον κόσμο.
|
 |
| περιμένουμε στην ουρά για να φωτογραφίσουμε τον εσωτερικό διάκοσμο |
 |
κάποτε κλειστό σε όλους εκτός από τον αυτοκράτορα και την αυλή του.
Με τις χρυσές στέγες, τα πορφυρά τείχη και τις απέραντες αυλές του,
παραμένει σύμβολο δύναμης και αρχαίας τέχνης.
|
Οδηγήσαμε κάμποσα χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουμε στο σημείο, από όπου θα παίρναμε το lift για να ανέβουμε σε μερικές μόνο εκατοντάδες μέτρα του Σινικούς Τείχους, που οι πραγματικές του διαστάσεις φτάνουν τα 6500 χλμ και όπως μας έχουν διαβεβαιώσει αστροναύτες, φαίνεται και από το διαστημικό σταθμό ISS. Το Σινικό Τείχος είναι μία κινέζικη οχύρωση που κατασκευάστηκε σταδιακά, προκειμένου να προστατευθεί η χώρα από τις επιδρομές του Τζίνγκις Χαν και άλλων εισβολέων (κυρίως τούρκικων φυλών) στα βόρεια σύνορά της. Αν και τα έργα ξεκίνησαν πολύ νωρίτερα (7. αι. π.Χ.), η κύρια κατασκευή του χρονολογείται στη δυναστεία Μινγκ (15.-17. αιώνας). Αποτελεί το μεγαλύτερο ανθρώπινο κατασκεύασμα. Ανεβηκαμε και κατεβήκαμε με ανοικτό lift και το εισιτήριο κόστισε 140CNY (17€) και περπατήσαμε κατα μήκος του, μέχρι που βαρεθήκαμε και γυρίσαμε.
 |
ανάβαση στο Τείχος: η είσοδος είναι επιβλητική
|
 |
| εναλλακτικοί τρόποι επιστροφής |
 |
| εεεε, εγώ είμαι! |
 |
| Η οροσειρά, πάνω στην οποία εκτείνεται το Τείχος είναι η Jian kou |
 |
| ticket 17€, όχι παίζουμε.. |
👦 Στην επιστροφή, o Rocky με άφησε στην περιοχή Ηouhai με τα περίφημα bar streets και τη ομώνυμη λίμνη που οι κινέζες φωτογραφίζονταν μανιωδώς (το γιατί δεν τόμαθα ποτέ). Είναι η περιοχή, που οι ντόπιοι απολαμβάνουν βόλτες με βάρκα στη λίμνη, οι ξένοι μπορούν να εξερευνήσουν τα παραδοσιακά χουτόνγκ (στενά σοκάκια) και να δοκιμάσουν τοπικά φαγητά σε ασυνήθιστες γεύσεις. Σε ένα λοιπόν φαγάδικο συνάντησα μια σερβιτόρα που ήξερε αγγλικά και με βοήθησε να διαλέξω το πιάτο και να βρω το Μετρό, διαφορετικά θα την έκανα ποδαράτη, 17 χλμ μέχρι το ξενοδοχείο μου.
 |
| χμ..... σου αρέσω;; |
 |
Το Gulouxi Dajie είναι η περιοχή γύρω από τους Πύργους της Καμπάνας και των Τυμπάνων
(Drum Tower), που είναι γνωστός ως πρώην κέντρο χρονομέτρησης της πόλης.
Σήμερα, είναι μια περιοχή με παραδοσιακά χουτόνγκ (παλιά σοκάκια) και έντονη ζωή. |
 |
| Drum tower |
 |
| Houhai district |
 |
| όταν έχεις το φωτογράφο σου.... |
 |
| το φχαριστήθηκα.... αλλά μην με ρωτήσετε τι ήταν |
19. Σεπτ: Τρίτη μέρα στο Πεκίνο - China World Summit Wing - Πολεμικό Μουσείο
Έφτασα μετά από κόπο στην περιοχή των ουρανοξυστών (εξαιτίας λάθους υπόδειξης του Rocky) και ψάχνω το ψηλότερο επισκέψιμο κτήριο. Εδώ, οι ουρανοξύστες είναι σαν τους κινέζους, όλοι είναι ίδιοι! Πάω να βρω το china zun: ...while you cannot ascend to an observation deck, you can admire China Zun's impressive architecture from the ground and surrounding areas. It's a key feature of Beijing's modern skyline... γράφει το διαδίκτυο και απογοητεύτηκα.
 |
H έδρα της Κεντρικής Τηλεόρασης της Κίνας (CCTV),
ένας ουρανοξύστης 51 ορόφων με δύο συνδεδεμένους πύργους.
Κατασκευάστηκε το 2008 και χαρακτηρίστηκε ως
το σπουδαιότερο έργο αρχιτεκτονικής του αιώνα. |
 |
| China Zun: απαγορεύεται η εισοδος σε επισκέπτες |
 |
| Air China headquarter |
Περπαντώντας σαν μυρμήγκι μέσα στα πανύψηλα αυτά κτήρια διέκρινα τελικά κάποιο που θεωρείται το ψηλότερο ξενοδοχείο στον κόσμο το "china world summit wing" και περιμένω να ανοίξει το μπαρ (10.30) για να ανέβω στον 80. όροφο, να πιώ ένα καφέ (κοστίζει 38CNY) και να αρχίσω τη φωτογράφιση. Δίπλα υπάρχει ένας δίδυμος πύργος, το ίδιο ψηλός (σαν το trade world center της ΝΥ), που είναι ένα εμπορικό κέντρο. Παρατηρώ την ενδυμασία των κινέζων γυναικών που δεν φορούν στενά ρούχα (ούτε κολάν) παραμόνο φαρδιά ρούχα και καπνίζουν αρειμανίως. |
| θέα από τον 80. όροφο του ξενοδοχείου |
 |
| στο ισόγειο υπάρχει ένα ορειβατικό πανδαιμόνιο καταστημάτων |
👦 Τελευταία στάση είναι το Πολεμικό Μουσείο (military museum) με το Μάο να εμφανίζεται σε κάθε μάχη. Αξίζει μια επίσκεψη, κυρίως οι πολεμοχαρείς μην χάσουν την ευκαιρία, για να θαυμάσουν την πολεμική μηχανή (αεροπλανοφόρα, υποβρύχια, αεροπλάνα, πύραυλοι) της παλιάς αλλά και της σύγχρονης Κίνας. Στις 16.05 φεύγει το τρένο για το νότο. Το ταξίδι είναι μπροστά μου.
 |
| το Πολεμικό Μουσείο του Πεκίνου |
 |
| την είσοδο του Μουσείου κοσμεί η προτομή του Μάο |
 |
| μια αίθουσα αφιερώνεται σε πίνακες με την ιστορική Πορεία |
 |
"Ήρωες παραμένουν σταθεροί στα βουνά Karakoram", ένας πίνακας που υπενθυμίζει
την πολιτική αντιπαράθεση Κίνας-Ινδίας (Ιούνιο 2020) στην κοιλάδα Kalwan.
Τότε σκοτώθηκαν άνθρωποι, όχι με σφαίρες, αλλά σε άγρια μάχη σώμα με σώμα
χρησιμοποιώντας σιδηρολοστούς, ρόπαλα με καρφιά ή τυλιγμένα με συρματόπλεγμα!
|
Η Επική Διάσχιση 🇲🇳 🇨🇳 B΄ διαδρομή: Beijing - Nanning - Pingxiang - Hanoi
(22 ώρες, 2360 χλμ μέχρι Nanning με τρένο)
(9 ώρες, 400 χλμ μέχρι Ανόι με βαν)
Υπερκινεζικός Σιδηρόδρομος ως ενιαία γραμμή δεν υπάρχει. Απλά χρησιμοποιώ τον όρο για να δώσω έμφαση σε μια διάσχιση στην Κίνα που ξεπερνά τα 4000 χιλιόμετρα. Η 4κλινη καμπίνα γέμισε από συμπαθητικούς κινέζους και μέσα σε αυτούς μία μάνα με το γυιό της, κάποιας ακαθόριστης ηλικίας που τον πρόσεχε και του έδινε ιατρική βοήθεια. Θα είναι μαζί μου για τουλάχιστον 18 ώρες. Κάνω μια βόλτα στους διαδρόμους των 12 βαγονιών, γεμάτα κινέζους και έναν αλλοδαπό επιβάτη, που τον κυττούν λοξά, ενώ αναχωρούμε στην ώρα μας.
 |
| αναμονή στο Gate 1 |
 |
| το κουπέ μου... καθαρό |
 |
| ...και ταξιδεύουμε προς το νότο |
Είμαστε ήδη μια ώρα δρόμο και κάθομαι στο εστιατόριο του τρένου, κάπως άβολα, γιατί όλοι με κυττούν περίεργα. Σε λιγο έρχεται το προσωπικό να φάει, γελάνε και τρώνε, ενώ εγώ κάθομαι στην άκρη του βαγονιού για να μην ενοχλώ. Μόλις τελειώσουν σηκώνονται και κάθονται σε σειρά (λέμε για το απόλυτο αλφάδι) και σε στάση προσοχής. Μου φαίνεται πολύ παράδοξο, αλλά θυμάμαι ότι είμαι στην Κίνα και η σιδηρά πειθαρχία είναι στο DNA του λαού της. Σε λιγο περνά μια ανώτερη υπάλληλος και τους κάνει αλκοτεστ... σωστά διαβάζετε. Κυττάζει το μετρητή της, η τιμή είναι εντάξει και προχωρά στον επόμενο, ενώ ρίχνει και μια ματιά σε μένα, σαν να ντρέπεται και να μονολογεί ....εσύ μας έλειπες τώρα... 'Ολοι είναι καθαροί, αλλα ακόμη στέκονται κλαρίνο. Μετά, αρχίζει να τους μιλά, σαν κατήχηση για 5 λεπτά. Ισως να τους λέει τα καθήκοντα τους και διαλύονται ησύχως, αναλαμβάνοντας ο καθένας το πόστο του και εγώ να διερωτώμαι αν αυτό που είδαν τα μάτια μου ήταν παρακαταθήκη του Μάο, να τηρείται σιδηρά πειθαρχία στον Αιώνα τον Άπαντα.... Ποτέ δεν θα το μάθω.
 |
| ...μία υπάλληλος κάνει αλκοοτέστ 😨 |
 |
| ...μετά το βαγόνι αδειάζει και μένω μόνος να διερωτώμαι!!! |
19. Σεπτ: ταξιδεύοντας προς τη νότια Κίνα
Στο Σιχιαζουάνκ φτάσαμε μετά από 2.5 περίπου ώρες, πρόκειται για ένα μεγάλο κεντρικό σταθμό με τα τρένα βολίδα να σταματούν για ώρα. Διασχίζουμε εκατοντάδες χιλιόμετρα προς τη νότια Κίνα και το 4G δεν μας εγκατέλειψε ποτέ!! Το γιατι ταξιδεύω με τρένο και όχι με αεροπλάνο, είναι εύκολο να το αντιληφτείτε από το παρακάτω γεγονός... Καθόμουνα στην άκρη του εστιατορίου και απολάμβανα το έξω τοπίο όσο και τους επιβάτες που έτρωγαν αχόρταγα τα noodles τους. Τους κοίταζα και με κύτταζαν περίεργα. Κρατούσα μετρητά για να βγάλω το επόμενο εισιτήριο και δεν έφταναν για ένα δείπνο, που η ευγενική υπαλληλος με ρώτησε αν θα ήθελα. Αν και δεν πείναγα καθόλου, την ρώτησα αν δέχεται πιστωτική κάρτα ή και δολλάρια και αυτή χαμογελώντας και με σπασμένα αγγλικά μου έλεγε ...μόνο τοπικό νόμισμα... Την ώρα που αποχωρούσα, με πλησίασε ένας νεαρός κινέζος και με προσκάλεσε να δειπνήσουμε μαζί. Φυσικά και δέχτηκα γιατί η αξία ενος σιδηροδρομικού ταξιδιού είναι να γνωρίζεις ανθρώπους και όχι απαραίτητα να γεμίσεις το στομάχι σου.
 |
| τα τρένα βολίδα |
Μιλούσε
αγγλικά και έτρωγε μαζί με τη νεαρή γυναίκα του. Μοιράστηκα το φαγητό
τους και παρήγγειλε για μένα μια κούπα ρύζι και μπύρα. Προσπάθησα να του
δωρίσω 20$ αλλα δεν δέχτηκε. Πιάσαμε κουβέντα, ήταν επχειρηματίας και
πήγαινε στο τουριστικό Guilin και μετά στις νότιες παραλίες για διακοπές. Ηταν πολύ ευγενικός, φαινόταν
και από την όψη του, πολύ γενναιόδωρος που μπροστά του φαινόμουνα σαν
φτωχός συγγενής, δεν έβρισκα τρόπο να του το ανταποδωσω ... ακόμη και
το πρωινό μού πρόσφερε!!!! Τα δεχόμουνα με μεγάλη ευχαρίστηση, όχι επειδή
τα είχα ανάγκη, αλλα γιατί πίστευα ότι το "...σύμπαν συνομωτεί..."
και έπρεπε, με κάποιο τρόπο, να ανταποδώσω .. όταν ξαφνικά, το βλέμμα
μου πέφτει στη συνταξιδιώτισσα, που στον ίδιο θάλαμο φρόντιζε το άρρωστο
παιδί της και κοιμόταν καθιστή στα πόδια του (είχε κρεββάτι στο επάνω
διάζωμα). Αμέσως της πρόσφερα το κρεββάτι μου στα χαμηλά, για να είναι κοντά του και εγώ
θάπρεπε να βολευτω είτε στα άνω διαμερίσματα, που ούτε ήξερα πως θα ανέβαινα (σκάλα δεν υπήρχε) η σε κάποιο κάθισμα του εστιατορίου!
 |
| οι οικοδεσπότες μου |
 |
| τρώμε ένα είδος στραπατσάδας, αγαπημένο φαγητό των κινέζων |
👉 Πλησιάζοντας προς το Τσεντσόου (άφιξη 22.10) διαβάζω στο διαδίκτυο για τον Κίτρινο Ποταμό (Yangtze River είναι η σωστή ονομασία του και όχι "Yang Cheyang"), διαβόητος για τις εξαιρετικά άγριες αλλαγές στην πορεία του. Ο κινεζικός λαός είχε καταβάλει τεράστιες προσπάθειες για να συγκρατήσει τα θολά κίτρινα νερά του (εξού και η ονομασία του) και μόνο τη δεκαετία του '60 οι αγρότες, στις παρακείμενες πεδιάδες, σταμάτησαν να ανησυχούν για αυτό το απρόβλεπτο ποτάμι.
20. Σεπτ: Άφιξη στο Nanning - εφαρμογή Plan B - Zhongshan Rd
Καλημέρα φιλοι μου. Εικοστή μέρα στην Ασία και με ξύπνησαν οι μυρωδιές από τα πρόχειρα φαγητά των συνταξιδιωτών μου, που ανακατεύουν την αποξηραμένη τροφή με ζεστο νερό και κάνουν ένα νόστιμο πρωινό από αυγά (ένα είδος στραπατσάδας, το αγαπημένο φαγητό των κινέζων) και κοτόπουλο. Ο ύπνος με πήρε στα άνω διαζώματα του θαλάμου και βγάζοντας τη μάσκα ύπνου αντίκρυσα βροχή, για πρώτη φορά στο ταξίδι μου. Οι μουσώνες στην ΝΑ Ασία είχαν ήδη ξεκινήσει.
 |
| λαχταριστά noodles |
 |
| ξημερώνει στη νότια Κίνα |
👉 Κάθε βαγόνι έχει 2 άτομα προσωπικό, το οποίο φροντίζει για την καθαριότητα και τη φύλαξή του, κυρίως τη νύκτα, όπου δεν μπορείς να κυκλοφορείς όπου θες. Είναι δύο κοπέλλες με στολή και ασύρματο στη μέση. Κυκλοφορεί πολύς κοσμος και η κινέζικη μαφία καραδοκεί. Γιαυτό και τα μέτρα ασφαλείας είναι υπερβολικά για έναν ευρωπαίο. Κάθε θάλαμος διαθέτει και παντόφλες (σαν του ξενοδοχείου) για τους νυχτερινούς επιβάτες. Στο εστιατόριο επικρατεί τάξη. Οι μάγειροι και το προσωπικό κουζίνας, εκτός από σκούφο φέρουν και στο στόμα τους προστατευτική μασκα ώστε σάλια η σταγονίδια του βήχα να μην πέφτουν μεσα στα φαγητά.
 |
| με λοξό μάτι μού ρίχνει μια ματιά |
11.15 έχουμε άφιξη στο Yogzhou/Guillin, όπου κατέβηκε το συμπαθητικό νεαρό ζευγάρι και πολλοί ακόμη επιβάτες. Είναι μια σούπερ τουριστική περιοχή, όπως η Shanghai, Hangzhou, Shenzhen, Chongqing, Chengdu, Zhangjiajie, που τις επισκέπτονται χιλιάδες ευρωπαίοι, έτσι ώστε η Κίνα να δέχεται 65Μ επισκεπτες (Ελλάδα 30Μ), που σε αναλογία με το μέγεθος της χώρας είναι μάλλον λίγοι. Πλησιάζουμε την τροπική περιοχή της νότιας Κίνας, 12.40 στο Liuzhou και 14.45 στο Nanning (με μικρή καθυστέρηση). Η ατμόσφαιρα αποπνηκτική, θολή και με πολύ υγρασία.
 |
| οι Λόφοι του Guilin |
 |
Λόφοι Γκουιλίν: η Πεδιάδα των Λόφων, γνωστή για τα εντυπωσιακά καρστικά βουνά
με καταβόθρες και σπήλαια, που δημιουργούν τουριστικό ενδιαφέρον.
Στο Λόφο Diecai βρίσκονται σπηλιές με βουδιστικές επιγραφές.
|
👦 Κατεβαίνω από το τρένο και ψάχνω το γκισέ για να αγοράσω εισιτήριο για το Βιετνάμ. Τους δείχνω μεταφρασμένο στα κινέζικα το παρακατω μήνυμα:
2015-09-20
Nanning to Hanoi(Vietnam)
Train T8701 departure at 18.05
Soft sleeper if possible. If no, then hard sleeper please. Thank you.
Και αυτοί μου δείχνουν ένα άλλο μήνυμα στα αγγλικά:
Δηλαδή, δεν μπορώ να ταξιδέψω στο Bιετνάμ από τη σιδηροδρομική είσοδο του Tongdeng εφόσον δεν έχω βίζα στο διαβατήριο και προφανώς δεν ρωτώ γιατί, αλλά μάλλον για προφανείς λόγους: οι κινέζοι και οι βιετναμέζοι υπάλληλοι δεν έχουν laptop για να ανεβαίνουν στα τρένα (όπως οι μογγόλοι συνάδελφοί τους) και να ελέγχουν την ηλεκτρονική καταχώρηση της e-Visa. Συνεπώς, η αγορά εισιτηρίου για Βιετνάμ, μέσα από το σιδηροδρομικό πέρασμα Pingxiang ισχύει μόνο για εκείνους που έχουν εκδώσει βίζα από πρεσβεία. Την πληροφορία αυτή δεν κατείχα.
 |
| χύμα μες στο δρόμο.... |
 |
| καθαρίζει πιτσουνάκια σαν να είναι ψάρια και ο κόσμος περιμένει να αγοράσει! |
👦 Βαζω σε εφαρμογη το plan B. 500m από το σιδηροδρομικό σταθμό είναι το bus terminal, των λεωφορείων που πηγαίνουν στο Βιετνάμ. Σέρνω τη βαλίτσα μου μέχρι εκεί, βρίσκω τυχαία μία εξυπηρετική νεαρή υπάλληλο που προθυμοποιείται να μου βγάλει online εισιτήριο (μέσω μιας εφαρμογής ανάλογης του δικού μας ΚΤΕΛ που ιδέα δεν είχα) με το λεωφορείο για αύριο το πρωί στις 8.10, να πληρώσει το αντίτιμο και να τις δώσω 240CNY όσο κοστιζει συν 10CNY για φιλοδώρημα. Ήταν η πρώτη και τελευταία φορα που κινέζος δεχόταν μπουρπουάρ. Φωτογραφίζω το εισιτήριο από το κινητό της και μου λέει να μην το χάσω...αύριο το πρωί στις 7.00 να είμαι εδώ. Το γιατί τόσο νωρίς το κατάλαβα αργότερα. Ουφ! Το Plan B λειτουργεί και εδώ στην Κίνα.
 |
| ώρα αιχμής στο Nanning |
 |
| νυκτερινό Nanning |
 |
| όχι, δεν είμαι στο las Vegas |
Δίπλα ακριβώς στο bus terminal υπάρχει ένα αξιοπρεπές ξενοδοχείο το Vienna 3 the Best, που η βραδιά κοστίζει 35€... έλα ντε που δεν δέχεται πιστωτική κάρτα, αλλά ούτε και US$ και πρέπει να βρω ΑΤΜ για να αλλάξω χρήματα. Τότε θυμήθηκα το ....ρωτώντας πας στην πόλη.... μόνο που αυτή είναι ελληνική παροιμία και όχι κινέζικη. Ψάχνωντας δεξιά-αριστερά και ρωτώντας με τη βοήθεια του θείου google βρήκα το θαυματουργό μηχάνημα που βγάζει κινέζικα χαρτονομίσματα, τραβάω από την κάρτα μου 300CNY και ξαναγυρίζω στο Vienna.... Πληρώνω, αφήνω τα πράγματα στο δωμάτιο και ξεχύνομαι στους δρόμους. Τεράστιοι λεωφόροι των πεντε λωρίδων όπου τρέχουν αθόρυβα αυτοκίνητα και θυμήθηκα τα λόγια του Rocky ότι 50-60% των οχημάτων είναι ηλεκτρικά.
 |
| σαλιγκάρια με την οκά! |
 |
| στις 7.00 το βράδυ ανοίγουν τα street food |
 |
| όμορφο να κάθεσαι στα μωρουδίστικα καθισματάκια |
 |
| μου θυμίζει Τσικνοπέμπτη... |
👦 Η Zhongshan Rd, είναι ο πιο δημοφιλής δρόμος φαγητού στο Nanning, το πρώτο μέρος που πρέπει να επισκεφθείτε και καλύπτει όλες τις γκουρμέ σας λαιμαργίες. Κατευθύνομαι, λοιπόν, προς τα εκεί, γύρω στα 40λ ποδαρόδρομο, όπου και το tripadvisor συμφωνεί για την επιλογή ως must στο street food. Φθάνω και είναι ερημιά, μόνο μερικές παράγκες. Απογοητεύομαι και κάνω μια βόλτα παραπέρα κάμποση ωρα... Στην επιστροφή δεν υπήρχε χώρος να περάσω, όχι απλά να κάτσω. Όλα αυτά τα μικρομάγαζα ανοίγουν συγκεκριμένη ώρα και προσφέρουν φαγητό τόσο νόστιμο όσο και φθηνό. Μετά βίας βρήκα θέση. Δείχνω τι θέλω να παραγγείλω και κάθομαι. Σε λιγο μου φέρνουν δυο γαβάθες με ψάρι μαζί με λαχανικά, μπαχαρικά και πολλά σποράκια και ένα πιάτο με noodles, τσάι .. εξαιρετικά όλα...και κόστιζαν μόνο 66CNY (8€). Φυσικά, δεν άδειασα τις πιατέλες (ήταν φαγητό για δύο άτομα), αλλα γεύτικα αυτό το περίφημο street food και θυμήθηκα τη Φουκουόκα όσο και τη Σαιγκόν που είχα ξαναφάει αλανιάρικα. Πολλοί τα αποφεύγουν, αλλα εφόσον ψήνονται και δεν είναι ωμά, είναι ασφαλή για το στομάχι μας. Τους ευχαρίστησα για το πλούσιο γεύμα και γύρισα στο ξενοδοχείο με τα πόδια μέσα από μια πολύβοη διαδρομή, που νόμιζα οτι βρισκόμουνα στο Λας Βέγκας. Δρόμοι με τεράστιες γιγαντοοθόνες, κτήρια φωτισμένα και νεολαία να σεργιανά. Μια όμορφη και χαλαρωτική ατμόσφαιρα μετά από μια περιπετειώδη μέρα.
 |
| το μενού ετοιμάζεται |
 |
| το μενού των 66CNY (8€) |
 |
| η διπλανή παρέα τρώει το ίδιο |
21. Σεπτ: Ορεινό Πέρασμα Pingxiang - Πρώτη μέρα Ανόι - Ngoc Son Temple
6.50 ήμουνα στο σταθμό των λεωφορείων, όπως μου επεσήμανε η χθεσινή υπαλληλος και απορούσα γιατί τόσο νωρίς. Το κατάλαβα όταν ήρθε ένας οδηγός με ένα βανάκι για να με μεταφέρει σε άλλον σταθμό, πολύ έξω από το κέντρο της πόλης, από όπου ξεκινούσαν τα λεωφορεία για Βιετνάμ. Το ταξίδι μπαίνει σε μία σειρά. Θα μου λείψει αυτή η κινέζικη ασυννενοησία που κάποιες φορές καταντούσε ανοησία.
 |
| αίθουσα αναμονής ενός κινέζικου ΚΤΕΛ...μην κάνετε συγκρίσεις! |
 |
| όλο το ταξίδι στα αγγλικά |
 |
| βανάκι χιλίων ανέσεων... |
8.30 είμαστε στον Expressway, ένας φαρδύς αυτοκινητόδρομος, με τρεις λωρίδες, και ελάχιστα αυτοκίνητα, που οδηγεί στα σύνορα μέσω της Pingxiang. Η διαδρομή είναι καταπράσινη, με τους περίεργους λόφους που θυμιζουν τη νήσο Phuket. Μέσα στο λεωφορείο είχα πιάσει ηλεκτρονική κουβεντούλα με το διπλανό μου, που μόλις είχε αγοράσει έναν translator και ήθελε να εξασκηθεί. Μέσα από το παιχνίδι για αυτόν, βρήκα λύσεις επικοινωνίας για μένα.
 |
| Dengwanping, ο σωτήρας μου με το μεταφραστή του |
Ο έλεγχος διαβατηρίων είναι πολύ πριν τα σύνορα. Μου παίρνουν το διαβατήριο και ακόμη το περιμένω. Ο οδηγός ανησυχεί, γιατί βιάζεται, και πάει να ζητήσει το λόγο. Μετά από κάμποση ώρα μού το φέρνει και ξέρω οτι δεν είναι η πρώτη φορά που περνώ από περίεργα σύνορα και κάνω τους συνοροφύλακες να διερωτούνται ...τι στο διάβολο κάνει τούτος ο ξενος εδώ πέρα, ας τον ελέγξουμε σχολαστικά..😂 Διασχίζουμε τη μεθοριακή πόλη Pingxiang, όπου κάθε σπίτι έχει και από μία κινέζικη σημαία, δείχνοντας έτσι τον εθνικισμό τους, στο διπλανό φίλο κομμουνιστικό κράτος.
 |
Το Παλιό Γαλλικό Τελωνείο βρίσκεται στο Friendship Pass,
στα σύνορα Γκουανγκσί της Κίνας και Λανγκ Σον του Βιετνάμ. |
 |
| το φρούριο Liancheng στα σύνορα των δύο χωρών |
 |
εδώ μπορείς να έρθεις και με ταξί από το σιδηροδρομικό σταθμό
και στο βάθος, είναι ένα εμπορικό κέντρο εν είδη duty free |
 |
| άντε βρέστε μας που ήμασταν!! |
Εγκαταλείπουμε την Κίνα στις 11.14, αλλά μόνο εικονικά. Η έξοδος είναι ακόμη πολύπλοκη και χρονοβόρα. Περάσαμε τρεις ελέγχους που κυττούν το ίδιο πράγμα, το διαβατήριο. Μου δίνουν την εντύπωση πως το κράτος δεν θέλει νάχει ανεργία και έτσι διορίζουν αβέρτα-κουβέρτα! Καθοδόν όμως υπάρχουν χορευτικά δρώμενα με παιδάκια να χορεύουν, ομάδες σχολείων σαν να πηγαίνουν εκδρομή και κινέζοι που μεταβαίνουν στο Βιετνάμ. Είμαι ο μοναδικός ευρωπαίος πολίτης, όσο παίρνει το μάτι μου. 
 |
| είμαστε ακόμη σε κινεζικό έδαφος... |
Στο τελικό check migration (πάλι έλεγχος διαβατηρίων και βαλιτσών) περνώ σχετικά εύκολα, το φίλο μου όμως, το μεταφραστή, τού υποβάλλουν πολλές ερωτήσεις. Απαντά σε στάση προσοχής. Κινέζος να φύγει από τη χώρα του δεν είναι τόσο εύκολο. 12.15 είναι η ώρα που αντικρύζω τη βιετναμέζικη σημαια. Welcome to Vietnam. Στο check point περνώ μέσα σε 3 λεπτά και δεν θέλω να θυμάμαι την Κίνα με τους αψυχολόγητους ελέγχους. Μας ανεβάζουν σε ένα βανάκι και μας πάνε στο χώρο των λεωφορείων, που ένα
μοντέρνο βαν 9 θέσεων θα μας πάει στο Ανόι. Με ρωτούν που θέλω να κατέβω...ευτυχώς έχω τον μεταφραστή ακόμη δίπλα μου.
 |
| welcome to Vietnam |
 |
| ο δρόμος για το Ανόι |
👉 Η διάσχιση των χερσαίων κινεζο-βιετναμικών συνόρων είναι μία αργή, χρονοβόρα και ακαταλαβίστικη διαδικασία, καθότι κανείς δεν μιλά κάτι άλλο εκτός από κινέζικα και που διαρκεί περισσότερο από δύο ώρες. Απολαμβάνω ένα γλυκό που μου πρόσφερε ο μεταφραστής μου και χαίρομαι που είμαι στο Βιετνάμ. Αν είχα βγάλει βίζα από την πρεσβεία, δεν θα είχα ασφαλώς αυτό το σύρσιμο των βαλιτσών, εντούτοις σαν εμπειρία μετράει!
 |
| από την Κίνα στο Βιετνάμ: η τελευταία διέλευση |
 |
| Thanks guys! |
 |
| το βιετναμέζικο συνοριακό φυλάκιο |
Είμαι στο Βιετνάμ και η διαφορά στους δρόμους είναι εμφανής, όμως η χαλαρότητα του κόσμου είναι το πλεονέκτημα έναντι των βόρειων φίλων τους. Στο Ανόι (An Hoi) βρήκα βροχή και μάλιστα καταιγίδα. Πλησιάζοντας προς την πόλη, τα μηχανάκια πληθαίνουν για να γίνουν τελικά μιλούνια. Όλοι φορούν κράνος και στα πεζοδρόμια δεν μπορείς να περπατήσεις. Είναι σταθμευμένα μηχανάκια. Στις 4.00 το απόγευμα, μετά από 10-11 ώρες στο δρόμο φθάνω στο ξενοδοχείο και αντιμετωπίζω κάτι διαφορετικό. Ολοι μιλούν αγγλικά!!!! Πλήρωσα 87$ (2 nights)+10$ sim card(4GB/day for 28 days). Το Βιετνάμ είναι μια φτηνή χώρα, ακόμη! Στην πρώτη μου έξοδο στο Ανόι, έφαγα ένα πιάτο με φασόλια πουρέ, κοτόπουλο, αυγό και διάφορα καρυκεύματα, σαλάτα αγγούρι τσίλι και μπύρα και πλήρωσα 100000 dong (3,5€).
 |
| Madelise Grand Hotel: εξαιρετικό και σε πολύ καλή τοποθεσία |
 |
| πρώτη βραδινή βόλτα στην πόλη, που ποτέ δεν κοιμάται |
👦 Περπατώ προς τη λίμνη που έχει την παγόδα Ngoc Son Temple. Κυριακή σήμερα και ο κόσμος έχει ξεχυθεί στους δρόμους. Υπάρχει κίνηση με νέους/νέες να φωτογραφίζονται, να χορεύουν σε τοπικά συγκροτήματα, να βιντεοσκοπούν ακροβατικά και χορευτικά δρώμενα, ενώ η μουσική αποπνέει έναν αέρα χαλάρωσης και ευθυμίας... I love Vietnam. Ανά τους αιώνες, η Παγόδα Ngoc Son παρέμεινε σύμβολο βαθιάς ιστορικής και πολιτιστικής αξίας για το Ανόι. Χτισμένος για θεούς και ήρωες, ο χώρος αυτός υπήρξε κρίσιμο κομμάτι της πνευματικής ζωής των κατοίκων της πόλης.
 |
Το 2013, αναγνωρίστηκε ως Χώρος Κειμηλίων και είναι δημοφιλής προορισμός.
Έρχονται για να προσευχηθούν για νάχουν καλή τύχη στο ταξίδι της ζωής,
ενώ οι ερωτευμένοι για να θαυμάσουν την ομορφιά της λίμνης Hoan Kiem. |
 |
Ο Ναός Ngoc Son (1841) αφιερώθηκε στον Van Xuong De Quan, μια ταοϊστική
θεότητα, αλλά και στο στρατηγό Tran Hung Dao, που νίκησε τους Μογγόλους (13. αι.). |
 |
| κάποιες πρωινές ώρες |
22. Σεπτ: Δεύτερη μέρα Ανόι - Hanoi Train Street - Ο Ναός της Λογοτεχνίας - Old Quarter district
Ούτε Σαντορίνη, ούτε Νέα Υόρκη, μιλάμε για μια φτωχογειτονιά του Ανόι, που μια σιδηροδρομική χάραξη την έκανε viral... από εδώ περνά το τρένο για το νότο και οι κάτοικοι που ζουν δίπλα στις γραμμές μαζεύουν τα τραπεζάκια τους όταν πλησιάζουν τα τρένα. Παρότι πρόκειται για μια γραμμή του προηγούμενου αιώνα (κατασκευάστηκε από τους γάλλους κατακτητές το 1902), εξακολουθεί να λειτουργεί μετά τόσα χρόνια... είναι η Hanoi Train Street και πρόκειται για μία ξεχωριστή εμπειρία. Το να χαζεύεις το τρένο να περνά λίγα μόλις εκατοστά από τα πολύβουα καφέ, είναι συναρπαστικό! Η ζωντανή αυτή ατμόσφαιρα καθιστά το σημείο ως ένα από τα must στην καθημερινή ζωή του Ανόι.
 |
| ακόμη επικρατεί ηρεμία..το τρένο αργεί.. |
Κόσμος έχει μαζευτεί, βγάζει φωτογραφίες πάνω στις γραμμές και περιμένει να ακούσει το κουδούνισμα, για να μαζευτούν τα τραπεζάκια και να λάμψουν τα κινητά. Όλοι είναι έτοιμοι, γιατί το τρένο τρέχει σχετικά γρήγορα και θα πρέπει να αποθανατίσεις το γεγονός. Αν δεν προλάβεις, το επόμενο περνά στις 15.05 ή το βράδυ στις 19.05. Αυτό είναι το τρένο που θα συνεχίσω για DaNang και μετά προς τη Σαιγκόν.
 |
| ο κόσμος μαζεύεται, το τρένο έρχεται, ακούστηκε το κουδούνισμα |
 |
| όποιος δεν πρόλαβε, το επόμενο έρχεται το απόγευμα.. |
 |
| ο ιδιοκτήτης είναι έλληνας! |
Σήμερα, οι κάτοικοι της περιοχής Phung Hung κάνουν χρυσές δουλειές με τους τουρίστες, που έρχονται για μια selfie, πουλώντας τους φούμαρα για σιδηροδρομικές κορδέλες, που κάθονται υποχρεωτικά για ένα ρόφημα (3€ τσάι ή καφές) στα μικροσκοπικά σκαμπό καθώς πλησιάζει το τρένο με τα 12 βαγόνια. Και αν δεν παραγγείλεις, γκρινιάζουν και σε διώχνουν.
 |
| φαρμακείο...ο καφές! |
Μόλις περάσει το τρένο, κάποιοι ψάχνουν για πώματα από μπύρα, που τα έχουν τοποθετήσει στις ράγες, οι τροχοί τα έχουν συνθλίψει και τα παίρνουν για ενθύμιο. Συνάντησα ένα γάλλο, τον Nordin, που έχει καφέ έξω από την πολυκοσμία των γραμμών και με κέρασε ενα χυμό τσάι με βερύκοκο. Λόγω αφυδάτωσης πίνω πολλά υγρά και ο ιδρώτας να στάζει ποτάμι.
 |
| ..και όλοι ψάχνουν τα πώματα απο τις μπύρες |
 |
| το μαγαζάκι του Nordin |
👦 Ο Ναός της Λογοτεχνίας (Van Mieu) θεωρείται το πρώτο πανεπιστήμιο του Βιετνάμ, σε μία εποχή που η Ευρώπη δεν γνώριζε την ύπαρξη των πανεπιστημίων. Κατασκευάστηκε το 1070 και ήταν αρχικά αφιερωμένο στον Κομφούκιο. Ακόμη και σήμερα διατηρεί το αρχαίο αρχιτεκτονικό του στυλ. Ολόκληρη η περιοχή είναι ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά και πολιτιστικά μνημεία του Ανόι και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για την οργάνωση πολιτιστικών και επιστημονικών εκδηλώσεων.
 |
Ο "Ναός της Λογοτεχνίας" φιλοξένησε την Αυτοκρατορική Ακαδημία,
το πρώτο πανεπιστήμιο (1076-1779), ενώ το 1803 μεταφέρθηκε στο Hue,
στη νέα τότε πρωτεύουσα της δυναστείας Νγκουγιέν.
|
 |
| η είσοδος στο συγκρότημα |
 |
Lê Thánh Tông (1442-1497), εξέχων αυτοκράτορας της δυναστείας Lê.
Η βασιλεία του σημαδεύτηκε από: διοικητικές μεταρρυθμίσεις, βασισμένες στις
κομφουκιανές αρχές, διαιρώντας την αυτοκρατορία σε περιφέρειες και διορίζοντας
αξιωματούχους μέσω εξετάσεων δημόσιας διοίκησης.
Εισήγαγε νομικό κώδικα για τα δικαιώματα των γυναικών και ηγήθηκε μιας
εκστρατείας εναντίον του Βασιλείου της Champa, επεκτείνοντας την επικράτεια προς τα νότια.
|
 |
Ο "Πύργος των Τυμπάνων" είναι ένα βουδιστικό έθιμο,
που συναντάται σε πολλές χώρες (Κίνα, Βιετνάμ κ.α.)
Εδώ, βρίσκεται στο χώρο του Ναού της Λογοτεχνίας
και οι κτύποι του εναρμονίζονται με το σύμπαν |
 |
Το "Άγαλμα του Κόκκινου Σκύλου» είναι παραδοσιακά ασιατικά σύμβολα
προστασίας για ναούς και παλάτια και συχνά παρουσιάζονται σε ζεύγη
για να φυλάνε τις εισόδους. Το ένα είναι αρσενικό και το άλλο θηλυκό.
Αποκρούουν την αρνητική ενέργεια και προστατεύουν τους ιερούς τόπους,
αντιπροσωπεύοντας τη δύναμη και την επαγρύπνηση. |
👦 Ένα από τα must στο Ανόι είναι το βραδινό σεργιάνισμα στη beer street γεμάτη pubs και φαγητό. Αν και προτίμησα το street food με τα μωρακίστικα καρεκλάκια, η Hanoi Old Quarter ως παλιά συνοικία του Ανόι με 40 δρόμους γεμάτους καταστήματα που πωλούν κάθε είδους αγαθά (κάθε δρόμος με το όνομά του από το κύριο αγαθό που προσφέρει) είναι μια ενδιαφέρουσα περιήγηση λίγο πριν από τον ύπνο. Το ξενοδοχείο μου, Madelise Grand Hotel, βρίσκεται κοντά και πηγαίνεις με τα πόδια.
 |
| έντονη ζωή και κίνηση στην παλιά πόλη (Hanoi Old Quarter) |
 |
| χαλαρωτικές στιγμές στη λίμνη |
 |
| παντού το χρώμα της επανάστασης |
Για να διασχίσες τους δρόμους θέλει θάρρος και ...εμπειρία: υψώνεις την παλάμη σου σαν τροχονόμος σαν να τους λες ...ΣΤΟΠ-περνώ...
και περνάς. Κανείς δεν υπολογίζει τους σηματοδότες. Χρησιμοποιούν πολύ
την κόρνα και τα μηχανάκια τους τα πάνε για σέρβις μόνο όταν χαλάσει η
κόρνα.
 |
| ...ΣΤΟΠ-περνώ... |
 |
| τριγωνικά καπελάκια Nón Lá |
 |
| οι βιετναμέζοι τρελλαίνονται να τους φωτογραφίζεις |
 |
| το κέντρο του Ανόι φωταγωγημένο |
 |
| αναζητώντας τον καλλιγράφο στη λίμνη Hoan Kiem |
 |
| Εντυπωσιακό άγαλμα του αυτοκράτορα Ly Thai To, ιδρυτή της δυναστείας Ly. |
 |
| δοκιμάστε το τσάι, είναι γευστικό αλλά λίγο, έχει πολλά παγάκια |
 |
| Ho Chi Minh |
23. Σεπτ: Τρίτη μέρα Ανόι - Μαυσωλείο του Ho Chi Minh
12.30 παίρνω το Hip on-Hip Off για ένα τελευταίο tour around the city (5€). Περνά από πλούσιες συνοικίες με συγκροτήματα πρεσβειών και το Mαυσωλείο του Ηο Chi Minh (ανοικτό 8.30-11.30, εκτός ΔΕ και ΠΑ), ήρωας που πρωτοστάτησε στο κίνημα ανεξαρτησίας της χώρας από τις αποικιακές δυνάμεις και προς τιμή του μετονομαστηκε η Σαιγκόν σε Ho Chi Minh City. Κοντά εκεί υπάρχει και το Μουσείο Εθνολογίας, αφιερωμένο στις 54 εθνότητες της χώρας, μιας χώρας που εχει πληθυσμό 100 εκατομμύρια.
 |
| Οι "Δύο Δράκοι" είναι μέρος της βιετναμέζικης μυθολογίας |
 |
| Η κεντρική Τράπεζα του Βιετνάμ, που το νόμισμά της έχει πολλά μηδενικά |
 |
| ένα από τα διάσημα εστιατόρια του Ανόι, που δύσκολα βρίσκεις τραπέζι |
 |
Η Όπερα του Ανόι. Χτίστηκε (1911) επί γαλλικής αποικιοκρατίας
και θεωρείται τυπικό δείγμα γαλλικής αρχιτεκτονικής.
Είναι ένα μικρό αντίγραφο του Palais Garnier. |
 |
Το "Μνημείο Πολέμου" βρίσκεται απέναντι από το Μαυσωλείο του Χο Τσι Μινχ.
Κατασκευάστηκε το 1993, συνδυάζει παραδοσιακή βιετναμέζικη
και σύγχρονη αρχιτεκτονική και είναι αφιερωμένο σε όσους θυσιάστηκαν
στη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, γνωστού ως Αμερικανικός Πόλεμος. |
 |
| δείγματα γαλλικής αποικιακής αρχιτεκτονικής |
 |
Ο ταοϊστικός Ναός Quán Thánh χρονολογείται από τον 11. αιώνα
και θεωρείται ένα από τα σημαντικά αξιοθέατα στο Ανόι.
|
 |
| Hop-on, Hop-off |
 |
| το περίφημο Μαυσωλείο του Ho Chi Minh |
 |
Ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Ιωσήφ στην οδό Nha Tho,
στην περιοχή της λίμνης Hoan Kiem του Ανόι |
🚶Ήδη, έχω διασχίσει 5000 χιλιομετρα, ξεκινώντας από τα βάθη τής Μογγολίας 🇲🇳 και διασχίζοντας ολόκληρη την Κίνα 🇨🇳, ενώ μου απομένουν κάπου 1730 χλμ για να φθάσω στη Σαιγκόν 🇻🇳 και να έχω ολοκληρώσει τη μεγάλη διάσχιση της ανατολικής Ασίας. Uber δεν έχει το Βιετναμ, αλλά ανάλογη εφαρμογή, το Grab. Παράγγειλα ένα Grab-ταξί για το σιδηροδρομικό σταθμό στα 33000dong (1€), η τιμή του οποίου δπλασιάζεται σε περίπτωση βροχής. Έφτασα στο σταθμό αρκετά νωρίς και πήγα στο Lounge, επειδή το εισιτηριό μου το επέτρεπε. Ήταν σχεδόν γεμάτο με ξένους που θα ταξίδευαν μαζί μου.
 |
| SE19 των 19.45 είναι το τρένο μου |
 |
| Lounge έχουν και οι σιδηροδρομικοί σταθμοί |
Η Επική Διάσχιση 🇲🇳 🇨🇳 Γ΄ διαδρομή: Hanoi - Hoi An - Ho Chi Minh (Saigon)
(34 ώρες, 1730 χλμ)
Υπερβιετναμικός Σιδηρόδρομος
Ο όρος αυτός δεν έχει ασφαλώς την αίγλη ενός Υπερμογγολικού ή Υπερσιβηρικού Σιδηρόδρομου, αλλά παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, καθότι ενώνει το Βόρειο με το Νότιο Βιετνάμ, σε μία χώρα "λουρίδα", όπως είναι και η Χιλή. Ονομάζεται και Reunification Express, μια γραμμή 1730 χιλιομέτρων που συνδέει το Ανόι με την πόλη Χο Τσι Μινχ (Σαιγκόν) στα νότια. Αυτός ο ιστορικός σιδηρόδρομος μονής γραμμής και μετρικού εύρους, που κατασκευάστηκε αρχικά κατά τη διάρκεια της γαλλικής αποικιοκρατίας, είναι διάσημος για τη γραφική διαδρομή του μέσα από αγροτικά τοπία, παράκτιες πόλεις και βουνά. Το βαγόνι 5 είναι καθαρό, με νιπτηρα και τουαλέτα. Κάθε κρεββάτι είχε φορτιστή UBS και όλη η διαδρομη σήμα 4G. Το ταξιδι διήρκησε 16 ώρες μεχρι το DaΝαng, ενώ η ταχύτητα του τρένου ήταν 30-50χλμ/ω.
 |
| τα δρομολόγια για όποιον ενδιαφέρεται |
 |
| νιπτήρας βαγονιού και... |
 |
| ...4κλινο κουπέ και αποφεύγω τις συγκρίσεις!! |
24. Σεπτ: Πρώτη μέρα Hoi An
Ξύπνησα
πρωί-πρωί με αρκετό κούνημα χθες βράδυ. Νόμιζα ότι ήμουνα σε πλοίο. Με
ωτοασπίδες και μάσκα ύπνου δεν κατάλαβα πόσους επιβάτες άλλαξε ο
θάλαμος. Έξω, ο καιρός είναι μουντός κ βροχερός. Φτάσαμε στο Ga Bong Ha όπου
έβγαλα κάποιες φωτογραφίες και μετά στο Hue, που εδώ κατεβαίνει
πολύ κόσμος. Είναι μια σπουδαία ιστορική πόλη, ειδικά για τους
συναρπαστικούς τάφους αυτοκρατόρων με σημαντικά αξιοθέατα, όπως η
Αποστρατιωτικοποιημένη Ζώνη την εποχή του πολέμου. Ήταν η πρωτεύουσα του
Βιετνάμ (1802-1945), αλλά μετά την ανάκτηση της ανεξαρτησίας, το Ανόι
έχει αποκαταστήσει την ουσιαστική του θέση ως πρωτεύουσα του Βιετνάμ. Όλη
η διαδρομή είναι επίπεδη και το τρένο διασχίζει αγροτικές περιοχές.
Πλησιάζοντας το DaNang υπάρχει μια λίμνη που ενώνεται με τη θάλασσα και
το τοπίο αποκτά ενδιαφέρον. Παράλληλα, το τρένο αρχίζει και ανεβαίνει
και οι βραχώδεις ακτές του Ειρηνικού να φαίνονται καθαρά, με τα κύματα
να ξεσπούν βίαια στα βράχια. Το θέαμα είναι εξαιρετικό και σπάνιο. Έχουμε
διασταύρωση και το αντίθετο τρένο φαίνεται από μακρυά, σαν να είναι
μινιατούρα. Τελικά, φτάνουμε στο διάσελο, μέσα σε τούνελ, και η
μεγαλούπολη DaNang, με τις παραλίες της, να ξεδιπλώνεται μπροστά μας.
Ίσως η διαδρομή αυτή να είναι η ωραιότερη ολόκληρου του ταξιδιού από το
Ανόι.
Το Διάσελο Đèo Hải Vân είναι το διασημότερο ορεινό πέρασμα (21χλμ) όλης της
σιδηροδρομικής γραμμής Ανόι-Σαιγκόν. Λέγεται και "πέρασμα των ωκεάνιων νεφών",
επειδή ομίχλες αναδύονται από τη θάλασσα και δημιουργούν ένα βουκολικό τοπίο.
 |
| θηριώδη κύματα του Ειρηνικού Ωκεανού.... |
 |
| ...δημιουργούν απίστευτες εικόνες, που μόνο το μάτι μπορεί να θαυμάσει |
 |
Mũi cát Lăng Cô βρίσκεται κοντά στην πρώην αυτοκρατορική πρωτεύουσα Hue
και φημίζεται για την ομορφιά και τα μαγευτικά τοπία του. Μια επίσκεψη είναι must.
|
 |
| ντόπιοι και τουρίστες κατεβαίνουν εδώ, είναι το Hue! |
 |
| ... και εμείς συνεχίζουμε για DaNang |
 |
| ...το τρένο τρέχει με 30χλμ/ω... |
 |
| ...και έχουμε αναμονή διασταύρωσης... |
 |
| ...και κάποια στιγμή φτάνουμε στο DaNang |
 |
| έφτασα στη μέση του Βιετνάμ. |
Βρίσκομαι στο DaNang μετά από ταξίδι 16 ωρών διασχίζοντας όλο το Βόρειο Βιετνάμ. Μόλις βγήκα από το σταθμό, μου όρμησαν οι ταξιτζήδες και με 12€ με πάνε στο Hoi An (40λ δρόμο). Το γραφικό Hoi An, είναι η πόλη των φαναριών, ένα ψαροχώρι του 15. αιώνα το οποίο πλέον αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO εξαιτίας των παραδοσιακών κατοικιών με τις γραφικές φιγούρες στους τοίχους των σπιτιών, τα κανάλια και τις όμορφες γέφυρες. Το βράδυ η παλιά πόλη γίνεται ένας ατέλειωτος πεζόδρομος με φωτεινά φαναράκια δίνοντας μία διαφορετική αίσθηση, πολύ ρομαντική, σε αντίθεση με τη μουντή μέρα..
 |
| made in USSR |
 |
| Thuy Duong 3 Boutique Hotel |
Το ξενοδοχειο άνετο και γουστόζικο. Αφήνω τα πράγματα, κάνω μπάνιο και βγαίνω μέσα στο μεσημεριανό λιοπύρι με την υγρασία να κτυπά κόκκινο (Ιανουάριος και Φεβρουάριος είναι οι καλύτερες εποχές για επίσκεψη, χωρίς βροχές αλλά ούτε και τουρίστες). Όλοι κρατούν και μια βεντάλια, ενώ οι χώροι αερίζονται με χαβανέζες, που μου θύμισαν τον Χάμφρευ Μπόγκαρτ στο έργο Καζαμπλάνκα. Από πρώτη ματιά, το Ηoi An (αναγραμματισμος του Ha Noi), μου θύμισε τη Χερσόνησο της Κρήτης. Άκρως τουριστικό, με μαγαζάκια να πουλούν δερμάτινα, κυρίως ρούχα και οι τιμές φαγητού-ποτού να είναι σχεδόν διπλάσιες από εκείνες του Ανόι, αλλά αισθητά χαμηλότερες από τις ελληνικές.
 |
Ο Ναός Ba Mu είναι ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία
στην παλιά πόλη του Hoi An και τη νύχτα, υπέροχο για φωτογράφιση
|
 |
Τα floating laterns συνδέονται με το Φεστιβάλ Φαναριών Hoi An,
γιορτή της πανσελήνου, όπου οι άνθρωποι αφήνουν χάρτινα φαναράκια
στον ποταμό Hoai για καλή τύχη και για να τιμήσουν τους προγόνους τους...
|
 |
| όμορφη και ζεστή ατμόσφαιρα τις βραδινές ώρες |
👦 Αξιοθέατα είναι η Japanese bridge (χτίστηκε το 17. αιώνα με τη βοήθεια Ιαπώνων επιχειρηματιών και συνδέεται με θρύλο ενός τέρατος (από την ιαπωνική μυθολογία), που προκαλεί σεισμούς και πλημμύρες) και η νυκτερινή αγορά, που είναι βασικά μια pub street με street food και με το ποτάμι να βαρκάρουν τα floating laternes. To Tra Tac ειναι το αγαπημένο ποτό των ντόπιων, που διαφορετικά λέγεται Kumquat tea, πολύ δημοφιλές, επειδή είναι φθηνό (95% παγάκια και το υπόλοιπο συστατικά). Παρασκευάζεται από τσάι με ζάχαρη και στυμμένο κουμκουάτ.
 |
| Japanese Bridge |
25. Σεπτ: Δεύτερη μέρα Hoi An - Marble Mt - Monkey Mt
Υπάρχουν πολλά στοιχεία πολιτιστικής κληρονομιάς στο Βιετνάμ. Ένα από τα πολύ γνωστά είναι το Marble Mountain, στην περιοχή του Da Nang, όπου πέντε λόφοι από ασβεστόλιθο και μάρμαρο σχηματίζουν ένα ενιαίο γεωλογικό τοπίο και παράλληλα ένα πνευματικό καταφύγιο από σπήλαια, βουδιστικά ιερά και σημεία άπλετης θέας, όπως το Heaven Gate, το ψηλότερο σημείο, που φτάνεις μέσα από ένα στενό πέρασμα και γυαλιστερό ανέβασμα.
 |
το βουνό είναι γεμάτο από σπηλιές,
που τις είχαν μετατρέψει σε χώρους λατρείας |
 |
| η είσοδος, αφού έχεις ανέβει 100 σκαλοπάτια |
 |
| εδώ επάνω υπάρχουν πολλά γλυπτά με τη μορφή θεοτήτων |
👦 Συνεχίσαμε για το Monkey Mt (όπου δεν είδαμε ούτε μια μαιμού), αλλά το άγαλμα του Bodhisattva Quan Âm σε περίοπτη θέση. Έχει ύψος 67 μέτρα και ο χώρος θεωρείται δημοφιλής, τουριστικός και προσκυνηματικός, επειδή φέρνει ειρήνη και καλή τύχη. Θεώρησα ότι θα είναι το ψηλότερο στη χώρα, αλλά ο οδηγός με πρόλαβε και μου είπε ....τώρα που θα πας στη Σαιγκόν πήγαινε στο The Black Virgin Mt, εκεί είναι το ψηλότερο... Η τοποθεσία προσφέρει όμορφη θέα στην πόλη Ντα Νανγκ, που συνδυάζει ουρανοξύστες και θάλασσα ..και ήμουνα τυχερός, μολις έφυγα πέρασε τυφώνας και σάρωσε τα παντα.
 |
| εντυπωσιακή είσοδος σε παγόδα |
 |
| monkey's mt. χωρίς monkeys |
 |
| Αncient Bonsai: ένα από τα αρχαιότερα δέντρα μπονσάι που γνωρίζουμε. |
 |
Εντυπωσιακά στέκεται το άγαλμα του Bodhisattva Quan Âm στον περίβολο
του Ναού και σε ύψος 67 μέτρων, που ισοδυναμεί με έναν πύργο 17 ορόφων.
Ατενίζει τη θάλασσα, ευλογώντας τους ψαράδες και απέναντι το DaNang. |
 |
| απέναντι από το λόφο φαίνονται οι ουρανοξύστες του DaNang |
 |
DaNang με τον ποταμό Han και τη διάσημη γέφυρα.
Εδώ, το 1975, στρατεύματα του Βόρειου Βιετνάμ, περικύκλωσαν την πόλη και οι
κάτοικοι προσπαθούσαν να αποδράσουν προς το αεροδρόμιο, ακόμη κρατιούνταν
και απο τους τροχούς των αεροσκαφών την ώρα της απογείωσης. |
 |
| αμμουδερές παραλίες στις ακτές του Ειρηνικού Ωκεανού |
26. Σεπτ: Ταξίδι στο νότιο Βιετνάμ
Η Barell Ann είναι μία αξιόπιστη εταιρεία shuttle buses, για καθημερινές μετακινήσεις μεταξύ DaNang-Hoi An και μάλιστα στο 1/3 της τιμης των ταξί. Βέβαια, η διαφορά για ευρωπαικά πρότυπα δεν είναι μεγάλη, αλλά η εμπειρία του χύμα είναι μέσα στο DNA μου Ο οδηγός ήρθε στην ώρα του και άρχισε να μαζεύει επιβάτες από τα διάφορα ξενοδοχεία. Εγκαταλείπω το Hoi An με ευχάριστες εντυπώσεις (τα street food θα μου λείψουν) και ο επόμενος προορισμός και τελευταίος είναι η Σαιγκόν. Ακόμη ένα ταξίδι 18 ωρών, το τελευταίο.
Το SE1 είναι το τρένο που από το Ανόι φτάνει στη Σαιγκον σε 36 ωρες. Κάποια βαγόνια είναι μάλλον βρώμικα, τα άλλα καθαρά. Στο κουπέ είμαι μαζι με ένα βιετναμέζο, που κοιμάται συνέχεια και το τρένο είναι μάλλον άδειο. Τρεχει με 80χλμ/ω και διασχίζει αγροτικές (τροπικές) περιοχές με πλούσια βλάστηση και πολλά νερά. Έχουμε μπει στο νότιο Βιετνάμ και οι οριζονες είναι διάσπαρτοι παντού. Διακρίνεις τους αγρότες, με τα τριγωνικά καπελάκια τους, ονομάζονται Nón Lá, που σημαίνει "καπέλο-φύλλο". Είναι ένα παραδοσιακό, κωνικό καπέλο φτιαγμένο από φύλλα φοίνικα, μπαμπού και άλλα φυσικά υλικά και χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες για την προστασία από τον ήλιο και τη βροχή, καθώς και ως σύμβολο του βιετναμέζικου πολιτισμού. Βλεποντάς τους, λοιπόν, να ασχολούνται στους αγρούς απορροφείσαι και περνά η ωρα χωρίς να βαριέσαι. Σε όλα αυτά τα χιλιόμετρα ποτέ δεν υπήρξαν στιγμές βαριομάρας. Πάντα είχα να ασχοληθώ με κάτι, είτε με τη φωτογράφιση, είτε στο εστιατόριο αναζητώντας νέες παρέες ή σε συζητήσεις με τους συνταξιδιώτες. 102 ώρες σιδηροδρομικού ταξιδιού ήταν αυτές και κάποιοι φίλοι μου με χαρακτήρισαν σαν ο δεύτερος Πωλ Θέροου (συγγραφέα του Μεγάλου Σιδηροδρομικού Παζαριού)...
27. Σεπτ. Πρώτη μέρα Σαιγκόν - Bue Vien
Στη Σαιγκόν έφτασα στην ώρα μου και πως πηγαίνεις στο ξενοδοχειο σου (3χλμ); Στις 6.48 το Grab-ταξί είχε 1€ και μισή ώρα αργότερα 3€. Κάνω διαπραγματεύσεις για τη μισή τιμή και ο ταξιτζής το αρνείται, αλλά προθυμοποιείται ένα Grab-bike να με πάει και δέχομαι μετά χαράς. Η εμπειρία πάνω σε ένα μηχανάκι, στους δρόμους της Σαιγκόν και με ψιλόβροχο, δεν θα σας ξαναπαρουσιαστεί στη ζωή σας. Τολμήστε λοιπόν!
 |
Από εδώ ξεκίνησε την πορεία του ο Χο Τσι Μινχ για το Ανόι για να ηγηθεί του κινήματος
ανεξαρτησίας των Βιετμίν, ιδρύοντας την κομμουνιστική Λαϊκή Δημοκρατία του Βιετνάμ (1945)
και νικώντας τους γάλλους (1954) στην περίφημη μάχη του Ντιεν Μπιέν Φου.
Προς τιμή αυτού του μεγαλου επαναστάτη, η πόλη εχει μετονομαστεί σε Ho Chi Minh city,
αλλά εγώ την προτιμώ Σαϊγκόν για να μου θυμίζει την όπερα της Μις Σαϊγκόν, που
διαδραματίζεται τις τελευταίες μέρες του πολέμου, λίγο πριν οι Αμερικανοί αποχωρίσουν. |
 |
| Grab bike.... τολμήστε το! |
 |
| στη θαλπωρή του ξενοδοχείου Van Anh Luxury |
Έρχομαι στη Σαιγκόν για δεύτερη φορά και είμαι ενθουσιασμένος, όπως και την πρώτη φορά, παρότι η βροχή και το μπουρίνι με ακολουθούσαν όλη την ημέρα. Βέβαια, δεν παρέλειψα να μην επισκεφτώ τα street food, να παρακολουθήσω μία συναυλία στη βροχή, και για τον αποχαιρετισμό, μια τελευταία pale ale στον πεζοδρομο της bue vien.
 |
| music festival: Emerald X |
 |
| ξέσπασε μπουρίνι |
 |
| στον πεζοδρομο της bue vien |
28. Σεπτ. Δεύτερη μέρα Σαιγκόν - The Black Virgin Mt
Ο οδηγός Tengh ήταν συνεπής στο ραντεβού του στις 7.00. Φεύγουμε για το The Βlack Virgin Mt., το ψηλότερο βουνό του Bιετναμ (1000μ) και σε απόσταση 100χλμ από τη Σαιγκόν. Φτάσαμε μετά από 2ω30λ. Σε όλη τη διαδρομή, οι περιοχές είναι από χάλια μέχρι πολύ όμορφες. Αλλού τα πεζοδρόμια, λασπωμένα και αδιάβατα από μπάζα και αλλού όμορφα περιποιημένα. Τα καλώδια κρεμασμένα στους στύλους, σαν να πρόκειτο για ξεμαλιασμένες τρίχες της κακιάς μάγισσας.
 |
| βρ΄χει με το τουλούμι |
Η περιοχή στον προορισμό με εκπλήσσει. Πολύ τουριστική, όμορφα δομημένη, σαν να μην βρίσκομαι στο Βιετνάμ της προηγούμενης ώρας. Σήμερα είναι Κυριακή και ο χώρος είναι γεμάτος με ντόπιους και τα παιδιά τους. Ξενοι;;; ως συνήθως, μόνο εγώ. Είναι η δεύτερη έκπληξή μου καθότι το μέρος έχει πολλά να προσφέρει. Βγάζω ένα return-ticket με το τελεφερίκ (600000 dongs = 20€) και ξεκινώ. Θα χρειαστώ περίπου 4ώρες για να απολαύσω ήσυχα και ωραία όλη την περιοχή, που είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι φανταζόμουνα. Το όρος Ba Den είναι ένας σημαντικός τόπος προσκυνήματος, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των βουδιστικών εορτών. Αποτελείται από αρχαίους ναούς (παγόδες) και το πανύψηλο άγαλμα του Μποντισάτβα προσφέρει εκστατικότητα και σεβασμό.
👦 Αρχικά, ανεβαίνω στην Παγόδα Ba Den, που είναι ένας δημοφιλής πνευματικός χώρος με πολλές παγόδες διάσπαρτες στην πλαγιά του βουνού... παρακολουθώ το βουδιστικό προσκύνημα σε στιγμές ακουστικού συντονισμού (το μεγάλο γκόνκ ενός Drum Tower), το άναμμα λαμπάδων και το προσκύνημα εν είδη namaste (🙏).
Τραβώ όμορφες φωτογραφίες από διάφορα σημεία θέας, της πλαγιάς του βουνού, που προσφέρει απέραντη θέα στη γύρω περιοχή. Όλο το βουνό είναι ένας ναός γεμάτο από τοπική κουλτούρα, ενω η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων.
 |
| Drum Tower, σύμβολο του βουδισμού |
Συνεχίζω με το δεύτερο τελεφερίκ και χαμένος μέσα στην ομίχλη, ανεβαίνω στην κορυφή του βουνού με μηδέν ορατότητα... όταν ξαφνικά προβάλει μπροστά μου το άγαλμα της Μαύρης Παρθένου, ύψους 72 μέτρων, που αναγνωρίζεται από το βιβλίο ρεκόρ Γκίνες ως η ψηλότερη χάλκινη κατασκευή στην Ασία. Εγκαινιάστηκε το 2021 και έχει βάρος πάνω από 170 τόνους.
 |
| σε αφίσες |
 |
| η περίφημη Μαύρη Παρθένος σε ύψος 72 μέτρων |
Πρακτικές συμβουλές για Μογγολία, Κίνα, Βιετνάμ
- Βίζα: Μογγολία και Κίνα δεν απαιτούν (2025), ενώ για Βιετναμ την εκδίδετε ηλεκτρονικά (e-Visa) και κοστίζει 23-25€. Αισθάνεσαι ότι
κατέχεις ένα ισχυρό διαβατήριο, σε πείσμα κάποιων άμυαλων συμπολιτών μας
που ακόμη πιστεύουν στο δόγμα: "....έξω από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ....". Εντούτοις, αν θέλετε να εισέλθετε στο Βιετνάμ σιδηροδρομικά (πέρασμα Tongdeng) θα χρειαστείτε visa από την πρεσβεία.
- Greece, στα μογγολικά λέγεται Grecci, στα κινεζικά Xilà.
- Μπρίζες, κανένα πρόβλημα. Δεν απαιτείται αντάπτορας, ενώ στην Κίνα θα βρείτε πολλα USB για να φορτίζετε απευθείας το κινητό σας.
- Δίκτυο στη Μογγολία, Βιετνάμ: αγοράστε μια ντόπια sim card και απολαύστε Δίκτυο, ακόμη και σε απόμακρα σημεία.
- Δίκτυο στην Κίνα: συστήνεται να έχετε ένα travel pack από την Ελλάδα, που λειτουργεί μεν αργά, αλλά έχει ικανοποιητική κάλυψη. Ακόμη και το VPN-Nord (που το αγοράζετε με συνδρομή) δεν είναι σίγουρο ότι θα λειτουργήσει. Η Κίνα είναι περίεργη χώρα στη χρήση δυτικών εφαρμογών (google κ.λπ.). Η λογοκρισία τα έχει κόψει.
- Καιρός: στα ΒΔ της Μογγολίας δεν βρεχει ποτέ, μόνο χιονίζει. Στο Βιετνάμ, η καλύτερη εποχή είναι Δεκέμβριος μέχρι τέλη Ιανουαρίου.
- Γλωσσική επικοινωνία: Στη Μογγολία και ιδιαίτερα στην Κίνα, η επικοινωνία στα αγγλικά είναι μάλλον αδύνατη. Ακόμη και στα Info desks, οι φιλότιμοι υπάλληλοι δεν μιλούν αγγλικά. Στο Βιετνάμ, είναι σαφώς καλύτερα. Συνήθως, οι κινέζοι χρησιμοποιούν φορητό μεταφραστή για να επικοινωνούν σε άλλη γλώσσα. Όταν τους ρωτάς αν ξερουν αγγλικά και σου απαντουν a little, αυτο σημαίνει καθόλου.
- Κάπνισμα: οι Κινεζοι είναι μανιώδεις καπνιστές, υπάρχουν τασάκια ακόμη μέσα στο τρένο.
- Μετρό: στο Πεκίνο λεγεται subway, έχει 23 γραμμες και είναι εύκολο στη χρήση του, απλά πρέπει να βρείτε το σταθμό. Κοστιζει 3-5CNY, δηλαδή λιγώτερο από 0,50€ και είναι πολύ εξυπηρετικό.
- Ρούχα: οι κινέζες δεν φορούν στενά ρούχα, παρά μόνο φαρδιά.
- Χρήματα: κρατάτε μετρητά (υπάρχουν πολλά ΑΤΜ, απλά πρέπει να τα βρείτε) καθότι οι δυτικές visa cards ίσως να μην λειτουργούν και κάποια ξενοδοχεία, φαγάδικα ή εμπορικά καταστήματα να δέχονται μόνο κινέζικες εφαρμογές app, που είναι ασύμβατες με τις δικές μας ή μετρητά. Πολλα ξενοδοχεία (Βιετνάμ) απαιτουν πλεον 3% προμήθεια, όταν η πληρωμή γινεται με πιστωτική κάρτα. Συνεπώς, προτιμήστε μετρητά η πληρωμή μεσω Revolut. ΑΤΜ υπάρχουν άφθονα
και λειτουργούν τέλεια.
- Έλεγχοι: στην Κίνα γίνεται συχνός έλεγχος βαλιτσών και ταυτοπροσωπίας σε σταθμούς τρένου. Η είσοδος γίνεται με το διαβατήριο και όχι με την επίδειξη του εισιτηρίου.
- Πεζοδρόμια: στο Βιετνάμ, για να διασχίσεις το δρόμο είναι μια μικρή περιπέτεια, ενώ δεν μπορείς να περπατήσεις εύκολα στο πεζοδρόμιο, που συνήθως είναι κατειλλημένο από μηχανάκια.
- Καφές: στο Βιετνάμ, ο καφες τους είναι πολύ δυνατός και χρειάζεται να τον αραιώσετε με νερό.
- Uber-Grab: στο Βιετνάμ δεν υπάρχε εφαρμογή Uber, αλλά ανάλογη το Grab.
- Ποτό Tra Tac είναι το αγαπημένο ποτό των βιετναμέζων, δοκιμάστε το.
- Φύλαξη αποσκευών: σε σιδηροδρομικούς σταθμούς του Βιετνάμ μπορείτε αν αφήστε τη βαλίτσα σας προς φύλαξη έναντι 50000 dong για μια τουριστική βόλτα, με ένα bike grab που για περίπου 15000dong θα σας κάνει τουριστική βόλτα πριν έρθει το τρένο.
Μογγολία: 16 απαντήσεις σε ερωτήσεις που θέλατε να κάνετε
- Η Μογγολία είναι η πιο αραιοκατοικημένη χώρα στον κόσμο, με λίγο παραπάνω από 2 ανθρώπους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.
- Η Μογγολική Αυτοκρατορία ιδρύθηκε από τον Τζίνγκις Χαν (1206) και ήταν η μεγαλύτερη αυτοκρατορία στην παγκόσμια ιστορία. Εκτεινόταν από την Ασία μέχρι την Ευρώπη.
- Η πρωτεύουσα, Ulaanbaatar, είναι μία από τις πιο κρύες πρωτεύουσες στον κόσμο, όπου το χειμώνα το θερμόμετρο πέφτει κάτω από τους -40C.
- Το ψηλότερο βουνό της Μογγολίας είναι το Khuiten (4374m), που στα μογγολικά σημαίνει "Το Κρύο Βουνό", όπως και εμείς το διαπιστώσαμε στην ανάβασή του.
- Η Μογγολία είναι γνωστή ως η "Χώρα του Αιώνιου Γαλάζιου Ουρανού" επειδή ο ήλιος λάμπει περισσότερες από 250 ημέρες το χρόνο.
- Περίπου το 30% του πληθυσμού της Μογγολίας ακολουθει ένα νομαδικό/ημι-νομαδικό τρόπο ζωής, ζώντας σε παραδοσιακά yurts.
- Το ετήσιο Φεστιβάλ Naadam, με πάλη, τοξοβολία και ιπποδρομίες, είναι μια γιορτή των αρχαίων αθλημάτων και παραδόσεων της Μογγολίας.
- Η έρημος Gobi είναι μία από τις μεγαλύτερες ερήμους του κόσμου και φιλοξενεί άγρια ζωή, συμπεριλαμβανομένων των βακτριανών καμήλων (που διαφέρει των αφρικανών στο σώματότυπό της) και των λεοπαρδάλεων του χιονιού.
- Η Μογγολία έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά εγγραμάτων στον κόσμο, με σχεδόν το 100% του πληθυσμού της να γνωρίζει ανάγνωση και γραφή.
- Το εθνικό ποτό της χώρας, airag, παράγεται από γάλα φοράδας που έχει υποστεί ζύμωση και αποτελεί βασικό κομμάτι της μογγολικής κουλτούρας.
- Το μογγολικό τραγούδι του λαιμού, ή hoomei, είναι μια μοναδική μουσική παράδοση όπου οι τραγουδιστές παράγουν πολλαπλούς ήχους ταυτόχρονα.
- Η Μογγολία έχει μια ιδιαίτερη ράτσα αλόγου, το άλογο του Przewalski, το οποίο θεωρείται το τελευταίο πραγματικά άγριο είδος αλόγου στη Γη.
- Το άγαλμα Τζίνγκις Χαν, που βρίσκεται κοντά στο Ulaanbaater είναι το μεγαλύτερο άγαλμα ιππασίας στον κόσμο, με ύψος 40 μέτρων.
- Η Μογγολία δεν έχει πρόσβαση στη θάλασσα, καθιστώντας την τη δεύτερη μεγαλύτερη μεσόγειο χώρα μετά το Καζακστάν.
- Η Κοιλάδα Orkhon είναι Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, θεωρείται το λίκνο των νομαδικών πολιτισμών στην Κεντρική Ασία.
- Η μογγολική διατροφή βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο κρέας, με την προβατίνα και το βοδινό κρέας να αποτελούν βασικό στοιχείο, αντανακλώντας το νομαδικό τρόπο ζωής και το σκληρό κλίμα της χώρας.
.png "English"){kind=small}
No comments:
Post a Comment