Paris, Roland Garros

Roland Garros
Σπούδαζα στη Γερμανία και κάποια μέρα αισθάνθηκα μία ενόχληση στήν άρθρωση του αγκώνα. Πήγα στο γιατρό και χωρίς να μου αναλύσει την πάθηση, μού είπε να σταματήσω για λίγο καιρό το τέννις! Απόρησα 😦 γιατι ποτέ δεν έπαιζα τέννις και ανησύχησα μήπως κάνω τον υπνοβάτη και παίζω τις μεταμεσονύκτιες ώρες. Βλέπετε, σε χώρες εκτός Ελλάδος, έχει τόσο πέραση αυτό το περίφημο σπορ, όπου μια πάθηση στον αγκώνα θα οφείλεται "σίγουρα" στο τέννις, σύμφωνα με ιατρική διάγνωση.

 

Όμως αυτό που έκανα ήταν να βλέπω πολύ τέννις την εποχή του Μπόρις και της Στέφι Γκραφ. Και μου άρεσε τόσο πολύ που αφιέρωνα ώρες στην τηλεόραση βλέποντας τις μπαλιές των παικτών να διατρέχουν το τερραίν  με ταχύτητες 180-200 χλμ/ω και να καταλαβαίνω τη γλώσσα του με λέξεις όπως Advantage, Backswing, Break point, Deuce, Match point και άλλες πολλές.

 

 

 

 

Τα χρόνια πέρασαν, τα Grand Slam κέρδισαν πολλοί νεώτεροι παίκτες και να σήμερα, βρίσκομαι στον ιερό τούτο χώρο που πολλοί ύμνησαν, αλλά ουδείς απαρνήθηκε. Μιλώ για το δεύτερο σε σειρά τουρνουά τέννις σε παγκόσμια κλίμακα, το Roland Garros. Ονομάστηκε έτσι μετά από ένα καπρίτσιο ενός προέδρου αθλητικού σωματείου να πάρει το όνομα του γάλλου λάτρη των αεροπλάνων, που αν και ο ίδιος όντως παίκτης του ράγκμπι και του ποδοσφαίρου, ενίοτε ασχολιόταν και με το άθλημα. Απλά, ήταν ήρωας του ΑΠΠ και ο πρώτος που διέσχισε με αεροπλάνο τη Μεσόγειο. Αρκεί αυτό για να μετονομαστεί το French Open σε Roland Garros? Ίσως ναι, το όνομα ηχεί, στα αυτιά μου, ευχάριστα και δεν με παραπέμπει στο French's ketchup  ή ακόμη στο French dressing.

 

Το τουρνουά ξεκινά κάθε χρόνο στα τέλη Μαίου και διαρκεί 2 σχεδόν εβδομάδες. Το φετεινό event είναι το πρώτο φημισμένο γεγονός, ενώ ακολουθεί ο Μαραθώνιος του Παρισιού και έπονται οι Ολυμπιακοί αγώνες το καλοκαίρι του 2024. Ένα Παρίσι γεμάτο διοργανώσεις και δράσεις.

 

Είναι το μοναδικό τουρνουά Grand Slam που διεξάγεται σε χωμάτινο γήπεδο, φτιαγμένο από σκόνη κόκκινου τούβλου πάνω από ένα στρώμα θρυμματισμένου λευκού ασβεστόλιθου. Τα υπόλοιπα, Australian Open, Wimbledon και US Open έχουν άλλο είδος τάπητα. Συνεπώς, οι παίκτες δοκιμάζονται σε διαφορετικά τερραίν και ελάχιστοι είναι αυτοί (5 συνολικά) που έχουν κερδίσει και τα τέσσερα την ίδια χρονιά.

κυματίζουν οι σημαίες των 4 χωρών που αποτελούν το Grand Slam

 

Το μότο του τουρνουά ανάγεται στην εποχή της γαλλικής επανάστασης και είναι "Liberté, Egalité, Fraternité" φράση-σύμβολο στενά συνδεδεμένο με επαναστατικά και φιλοσοφικά κινήματα, ακόμη είναι τυπωμένο και σε αντικείμενα που χρησιμοποιούνται από το ευρύ κοινό, όπως νομίσματα και γραμματόσημα. Εντούτοις, μέσα στο στάδιο και σε εμφανή θέση υπάρχει μια άλλη φράση του ίδιου του Roland "victory belongs to the most tenacious" αντικατοπτρίζοντας ίσως και την ίδια την πολυδιάστατη  ζωή του.

Ξεκινάς απο το κέντρο του Παρισιού μέσω μιας γραμμής Μετρό, απο εκείνες που διέρχονται σχεδόν κάθε 3 λεπτά και κατεβαίνεις στη στάση Porte d’Auteuil (Metro 10) και σε 10 λεπτά είσαι στην είσοδο. Περνάς απο τυπικούς ελέγχους και αν στο εισιτήριο γράφουν τα πάντα απαγορευτικά ουδείς τα ελέγχει. Είχα μαζί μου και τηλεφακό που συνήθως απαγορεύεται και κανείς δεν μου είπε τίποτε. Προχωρώ στην ρεσεψιόν για να επικυρώσω το εισιτήριο και μου βάζουν βραχιολάκι με το all inclusive! Στην Boutique γίνεται το αδιαχώρητο. Όλος ο κόσμος αγοράζει ενθύμια και ψιλοαντικείμενα που ίσως δεν θα τα χρειαστεί ποτέ. Να φανταστείτε ότι υπάρχουν 3 είδη μπουρνούζια των 50 ευρώ, ένα γυναικείο, ένα ανδρικό και ένα σε τόνο σκούρο μπλε navy που χρησιμοποιούν οι παίκτες στο Night Session. Εεεε είμαστε και πολύ ....ψώνια!!!

 

Welcome!

Boutique

Η επόμενη στάση είναι στις μεγάλες οθόνες με τις αναπαυστικές πολυθρόνες που κάποιοι την έχουν αράξει και παρακολουθούν τους απογευματινούς αγώνες. Η βραδινή παράσταση αρχίζει στις 8.30 και η είσοδος αρχίζει μισή ώρα νωρίτερα. Έχω επομένως καιρό και προχωρώ στο La Divine, ένα συμπαθητικό καφέ-εστιατόριο για λίγη χαλάρωση με ένα ποτήρι σαμπάνιας στο χέρι και στο άλλο να κρατά συνεχώς ένα μεζέ.

θεατές απολαμβάνουν τον απογευματινό αγώνα

Είμαι στο δεύτερο διάζωμα, προς το πέταλο και μάλιστα σε μια θέση που να μην γυρίζω το λαιμό μου αριστερά-δεξιά, ανάλογα το πως κυκλοφορεί η μπάλλα. Βέβαια, η καλύτερη θέση είναι πίσω απο τους παίκτες, αλλά το κόστος του εισιτηρίου είναι μάλλον απαγορευτικό! Σε λίγο γεμίζει το court Chatrier (βασικά υπάρχει και ένα δεύτερο τερραίν)  και οι πρώτοι φανφαρώνοι εμφανίζονται στο γήπεδο και αρχίζουν να εξιτάρουν τους θεατές. Μετά έρχονται οι πλάγιοι κριτές, τα παιδιά (ball boys-girls) που μαζεύουν τις χαμένες μπάλλες με υποδειγματικό τρόπο, ο διαιτητής και τέλος οι παίκτες. Δύο είναι!

 

3 λεπτά απομένουν για την έναρξη. Σήμερα έχουμε γυναίκα διαιτητή.
Οι επαγγελματίες διαιτητές (umpires) έχουν ετήσιες απολαβές 250000-400000$

 

Το γήπεδο είναι σχεδόν γεμάτο, η ατμόσφαιρα σε προδελεάζει για κάτι όμορφο και "ευγενικό", άλλωστε το άθλημα πρωτοξεκίνησε (τρέχα γύρευε πότε...) ως αριστοκρατικό σπόρ των αρίστων (η λέξη αριστοκράτης αυτό εννοεί) και διατηρείται σήμερα έτσι μόνο από πλευράς κόστους, ενώ σε κάθε γειτονιά (στην Κοκκινιά αμφιβάλλω) να έχει δημιουργηθεί ένα γηπεδάκι και να έχει πλέον ευρύτατη βάση χωρίς κοινωνικές διακρίσεις.

 

 

Τέννις σημαίνει Σχολή, παράδοση και όχι στερεότυπα. Μπορείτε να φανταστείτε τη δεκαετία του '60 ή και ΄70 να έβλεπε ο γονέας την κόρη του να παίζει τέννις με σορτσάκι και οι γάμπες της να εκτίθενται σε δημόσια θέα! Ούτε στον ύπνο μου δεν το φαντάζομαι. Έτσι λοιπόν είναι μάλλον απίθανο να διακριθεί έλληνας/ελληνίδα στο παγκόσμιο στερέωμα και να φτάσει στην κορυφή. Το Σύμπαν δεν συνωμοτεί εύκολα, αν και στην περίπτωση του Τσιτσιπά και Σύκκαρη (και παλαιότερα στη μητέρα της) Κανελλοπούλου έκανε μια εξαίρεση.

 

οι σημερινοί αντίπαλοι

"Ολόκληρη" η Ελλάδα θα παρακολουθήσει τηλεοπτικά τον τελικό μεταξύ του Σέρβου Djokovic και του νορβηγού Ruud που έθεσε νοκ-άουτ το ανερχόμενο αστερι ισπανό Αλκαράθ λόγω τραυματισμού του τελευταίου. Και δεν είμαι μόνο εγώ που παθαίνω θλάση μηριαίου τρέχοντας στον Ημί της Νέας Υόρκης, την παθαίνουν και οι μεγάλοι αθλητές! Αν σήμερα κερδίζει ο Τζόκοβιτς θάχει 23 νίκες στο Grand Slam έναντι 22 του Ναδάλ. Ετσι, είναι σημαντικός ο σημερινός τελικός για το μεγάλο αυτόν αθλητή. Τελικά, το κατόρθωσε ο μπαγάσας!

Novak, o γνωστός αστέρας του τέννις

Άλλο όμως το τηλεοπτικό και άλλο το ζωντανό. Και πιστέψτε με, αξίζει να δώσετε κάποια χρήματα (δεν σας λέω πόσα για να μην ξεροκαταπιείτε!) για να παρακολουθήσετε ζωντανά έναν αγώνα, έστω και προκριματικό, όπως έκανα εγώ. Ο παλμός και το πάθος σού χακάρουν τις ορμόνες σου και γεμίζουν τις άδειες αποθήκες τους: της Ντοπαμίνης με την απόλαυση ενός γεύματος στο La Divine, των Ενδοφρινών με την ένταση του αγώνα και της Ωκυτοκίνης με την κοινωνικοποίηση και τη συμμετοχή στον αγώνα. 

 

Σε αντίθεση με άλλα αθλήματα, στο τέννις είσαι και με τις δυο πλευρές. Επιβραβεύεις τις προσπάθειες, πολλές από τις οποίες μοιάζουν σαν τις πυρουέτες που εκτελούν οι αθλητές στο καλλιτεχνικό πατινάζ επι πάγου... βλέπεις εκεί που μια μπαλιά δεν την προλαβαίνει ο παίκτης, να γυρίζει έξαφνα το σώμα του 180 μοίρες και με δύναμη στη ρακέτα να την στέλνει σε κενό χώρο και ο αντίπαλος να μένει άναυδος.. έχει συμβεί και στο μεγάλο Τζόκοβιτς. Ή στη γρήγορη ανταλλαγή μπαλιών, όπου οι παίκτες βρίσκονται στην άκρη του τερραίν και περιμένουν την μπάλλα, που με αστραπιαία ταχύτητα διέρχεται πάνω απο το φιλέ, για να την αποκρούσουν, ο αντίπαλος με την τεχνική backspin (ανάποδο φάλτσο)  την στέλνει κοντά στο φιλέ...... εεε τότε ξεσηκώνονται οι κερκίδες και χαιρετούν την προσπάθεια. Το ταμπλό γράφει 15-0. Η αρίθμηση των κερδισμένων πόντων είναι περίεργη αλλά την μαθαίνεις γρήγορα.

 

αναμένοντας το σερβίς....

......που το εκτελεί αριστοτεχνικά...

δυο κλασσικές περιπτώσεις του ανάποδου φάλτσου

deuce 15-15

out, όταν η μπάλα αναπηδά έξω από την περιοχή του γηπέδου

χαμένη μπαλιά σε ανάποδο φάλτσο που δεν την προλαβαίνει ο αντίπαλος

ο γερμανός θα πάρει και το δεύτερο σετ σε 1 ώρα και 5 λεπτά

Το εισιτήριό μου έγραφε ότι η διοργάνωση εγγυάται 2ώρο αγώνα και σε περίπτωση μικρότερης διάρκειας θα επιστρεφόταν το ποσό. Έπεσα σε ένα μεγάλο προκριματικό με αντιπάλους απο τη Γερμανία και τη Σλοβακία. Ο γερμανός πολύ καλύτερος άρχισε να ξεκαθαρίζει πολύ νωρίς το παιγνίδι. Ήδη σε 1 ώρα και 5 λεπτά προηγείτο 2-0 σετ. Ήθελε άλλο ένα σετ για να κερδίσει τον αγώνα και σε εμένα να επιστραφούν τα χρήματα. Αμ δε.... τζάμπα η χαρά. Εκεί που ο σλοβάκος ήταν χώμα, ξεθέρεψε και άρχισε να κερδίζει τα επιμέρους σετ, αλλά τελικά τον αγώνα κέρδισε ο γερμανός (3-0)  σε 2 ώρες και 3 λεπτά. Εεεεε φτιαχτό το αποτέλεσμα για να μην επιστραφούν χρήματα. Εντούτοις δεν απογοητεύτηκα για ένα τόσο σύντομο παιγνίδι. 

 

όμορφη βραδυά, όμορφοι θεατές

συλλεκτική selfies

μπα... όλοι δεν ενδιαφέρονται για τον αγώνα....

..ενώ κάποιοι άλλοι παρακολουθούν το διπλανό αγώνα!

ο αγώνας έχει τελειώσει, το θέαμα εξαιρετικό

 

Η βραδυά είχε φεγγαράδα, ήταν όμορφη καλοκαιρινή με πολύ διάθεση για συνέχεια. Απο τον εξώστη που ήμουνα έβλεπα τον κόσμο να πηγαινοέρχεται πέρα-δώθε και να κατευθείνετε προς το άλλο στάδιο, εκεί που ο αγώνας συνεχιζόταν για πολύ ακόμη. Από μεγάλες οθόνες έβλεπαν τον άλλο αγώνα. Κανείς δεν ήθελε να φύγει. 

 

στο διπλανό court ο αγώνας συνεχίζεται και τον βλέπουμε σε γιγαντο-οθόνη

 

Στην επιστροφή προς το Μετρό, τα μπαράκια ήταν γεμάτα από κόσμο. Μπύρες, κρασί και μεζέδες εμπλούτιζαν τα στρογγυλά τραπεζάκια που παρέες καθόντουσαν και σχολίαζαν τον αγώνα. Κάθησα και εγώ μαζί τους και σκεφτόμουνα πως στην Ελλάδα το τέννις άρχισε να παίζεται σε ιδιωτικά γήπεδα γύρω στα 1885 και δέκα χρόνια αργότερα ιδρύθηκε ο Όμιλος Αντισφαιρίσεως Αθηνών, που για να γίνεις μέλος, ακόμη και σήμερα, πρέπει να έχεις γεμάτο πορτοφόλι, φανταστείτε να είστε και παίκτης του. Όταν στην Ελλάδα "παίζαμε" τους Αρματωλούς και τους Κλέφτες κάπου στα βόρεια έπαιζαν τέννις. Και αν δεν είχαν ακολουθήσει τον Όθωνα, αρχιτέκτονες, διανοούμενοι και διαφωτιστές, θα παίζαμε ακόμη τους Αρματωλούς ώστε να επιβεβαιωθεί η ρήση του γερόλυκου Telegdi που στις βραδινές μας συναντήσεις στη Niederdorfer strasse της Ζυρίχης μούλεγε ....Δημήτρη, είστε πολύ νότια των Άλπεων... υπονοόντας τα αυτονόητα! 

Roland Garros, adieu!