3 Μαρτίου: η πτήση
4 Μαρτίου: Παγοθραυστικό - Arctic Circle - Gallivare
5 Μαρτίου: Dundret - Icehotel - KIruna - Aurora
6 Μαρτίου: Tornetrask Lake - Abisko - Björkliden - Aurora Sky station
7 Μαρτίου: επιστροφή Kiruna
8 Μαρτίου: Jokkmokk - Saami - Gammelstad -Lulea
9 Μαρτίου: Stockholm - Vasamuseet
10 Μαρτίου: επιστροφή
Το 2005 ο Don Brown γράφει τον Αρκτικό Κύκλο περιγράφοντας μέσω της Rachel Sexton ένα συναρπαστικό και περιπετειώδες ταξίδι στη Λαπωνία. 17 χρόνια αργότερα τον "ξαναγράφω" με στοιχεία που ο Don δεν θα μπορούσε να φανταστεί.
 |
Παγοθραυστικό: top 1 of 3
|
Ο Αρκτικός Κύκλος ξεκινά από Βόρειο 66° 33΄ 38΄΄ και δεν έχει μόνο κρύο αλλά και γοητεία που πάντα προσέλκυε το ανθρώπινο ενδιαφέρον για το τί είναι πράγματι και μάλιστα απο την εποχή του Πυθέα που αφού πέρασε τα στενά του Γιβραλτάρ έπλευσε προς βόρεια προς τις βρεττανικές ακτές, ίσως να έφτασε στην Ισλανδία μέχρι που συνάντησε πάγους και σταμάτησε. Τόσο ο Πυθέας όσο και ο μεταγενέστερός του Πλίνιος "μαρινάρισαν" την ευρωπαική φαντασία ότι εκεί υπάρχει κάποιος άλλος κόσμος περικυκλωμένος απο ένα παχύ και αδιαπέραστο στρώμα πάγου. Και με την ανακάλυψη της πυξίδας, η φαντασία του ανθρώπου απογειώθηκε καθότι πίστευαν ότι εκεί στο βορρά υπάρχει ένα μαγνητικό βουνό που τραβούσε όλες τις μαγνητικές βελόνες προς το μέρος του.
 |
Aurora: top 2 of 3
|
Η καμπή στην ιστορία των εξερευνήσεων έγινε κυρίως το 16ο αιώνα με τους Ισπανούς και τους Πορτογάλλους να ταξιδεύουν στα πέρατα του κόσμου, που ακόμη δεν είχαν ονομαστεί ως Ινδικός Ωκεανός και Παταγονία. Στο παιχνίδι μπαίνει και η νέα ανερχόμενη δημοκρατία των Rembrandt και Huygens, η Ολλανδία, που κινήθηκε προς Β-ΒΑ όπου ο χαρτογράφος Barents, ίσως υποκινούμενος από το συνάδελφό του επίσης χαρτογράφο Mercator, που είχε ήδη δημοσιεύσει χάρτες βόρειων περιοχών, οδηγήθηκε προς τις ακτές της Νορβηγίας και ανατολικότερα προσπαθώντας να βρει πέρασμα για την Κίνα. Οι πάγοι όμως τον σταμάτησαν στα νησιά Nova Zembla (σημερινό Severny), όπως είχαν κάνει και στο Sacleton (ανταρκτική) και στον Franklin (καναδάς). Οι πάγοι αγκάλιασαν το πλοίο και το συνέθλιψαν. Ο Barents άφησε τα κοκκαλά του εκεί, στο παγωμένο τοπίο, και η θάλασσα πήρε το όνομά του. Λέγεται Θάλασσα του Μπάρεντς. Ο πολικός πυρετός έκανε πάυση για 300 περίπου χρόνια όπου στις αρχές του 20ου αιώνα ο Πίρι ξαναδοκίμασε, φθάνοντας πολύ κοντά στο Βόρειο Πόλο και κατά τον ίδιο τόν πάτησε.
 |
| Tornetrask Lake: top 3 of 3 |
Όλες αυτές οι εξερευνήσεις δεν είχαν μόνο εμπορικό σκοπό, για τη μεταφορά πολύτιμων αγαθών, π.χ. το γαρύφαλλο εθεωρείτο είδος πολυτελεία από τις εξωτικές χώρες προς στις αγορές της Γένοβας και του Άμστερνταμ, αλλά και επιστημονικό ακόμη και θρησκευτικό. Καταγράφηκαν απόκοσμα σημάδια αλλόκοτων πολιτισμών, όπως π.χ. οι Ινουίτ στο βόρειο Καναδά, εντοπίστηκαν ξύλινα είδωλα σε παραλίες πνιγμένες από κέρατα ταράνδων ενώ συνάντησαν πληθυσμούς που άνδρες και γυναίκες είχαν σκαλισμένα τα πρόσωπά τους. Οι εξερευνήσεις ακολουθήθηκαν και από ιεραποστόλους που είχαν ως σκοπό τον εκχριστιανισμό απο την ειδωλολατρεία.
Πέμπτη 3 Μαρτίου: η πτήση
6.10 το πρωί, η πτήση της Lufthansa είναι έτοιμη προς απογείωση που θα ακολουθήσει μια πορεία με αζιμούθιο 0, δηλαδή απο νότο προς βορρά, και το αεροπλάνο μας σαν μια βελόνα της πυξίδας έλκεται απο το μαγνητικό βουνό του πόλου. Η μέρα είναι ηλιόλουστη στα πάνω της και κάτασπρη στα κάτω της όπου το απόλυτο λευκό των Άλπεων σε μαγνητίζει να το φωτογραφίσεις. Άλλωστε η καλή μέρα απο το πρωί φαίνεται... όταν με κάλεσαν στο check-in να μου ανακοινώσουν ότι μου αναβαθμίζουν τη θέση σε Business. Το ταξίδι αυτό είχε παρελθόν: ήταν Νοέμβριος του 2021 όταν θα πετούσα για Εσθονία, για ένα επαγγελματικό ταξίδι, και νόσησα και ακύρωσα το ταξίδι, όχι όμως και το εισιτήριο. Η "φιλέσπλαχνη" αεροπορική εταιρεία μου επέτρεψε το rebooking για άγνωστο προορισμό, που λίγες μέρες μετά θα καθοριζόταν: Λαπωνία.
 |
| Πρωινή πτήση για Μόναχο-Αρλάντα-Lulea |
 |
Άλπεις στην περιοχή Salzburg
|
Η ΒΑ πλευρά της Σουηδίας (από Lulea μέχρι Kiruna) είναι μια επίπεδη επιφάνεια και ίσως η πιό μοναχική όλης της Ευρώπης. Συναντάς μόνο φορτηγα της LKAB, της εταιρείας που διαχειρίζεται το μεγαλύτερο ορυχείο σιδηρομεταλλεύματος της χώρας. Φαντάζεσαι πως αν ανέβεις σε μια καρέκλα θα δεις όλη την περιοχή. Το λείωσιμο των παγετώνων πριν χιλιάδες χρόνια, ξύρισε στην κυριολεξία όλο το έδαφος έτσι ώστε να μην μείνει ούτε κολομπηθρόξυλο όρθιο, σαν να είχε περάσει οδοστρωτήρας. Αυτά διάβαζα σε ένα περιοδικό καθώς το αεροπλάνο πλησίαζε τη Στοκχόλμη. Είχα πολύ καιρό να επισκεφτώ την πόλη και το τελευταίο ταξίδι (2008) ήταν μάλλον αστραπή. Το αεροδρόμιο με ξάφνιασε... είχε δίκτυο eduroam, το πανεπιστημιακό ιντερνετικό δίκτυο, που το έχουν όλα τα ευρωπαικά πανεπιστήμια και σαν φοιτητής αλλά και ακαδημαικό στέλεχος μπορείς να συνδεθείς ελεύθερα.
 |
Stockholm by the air
|
 |
Stockholm's lakes
|
Εδώ, περίμενα και την υπόλοιπη ομάδα, που θα ερχόταν με διαφορετική πτήση και θα χωρίζαμε πάλι τουλάχιστον μέχρι τη Lulea. Μπορεί να ταξιδεύαμε χώρια αλλά είχαμε κοινό σκοπό: την εξερεύνηση του αρκτικού κύκλου (γράψε Λαπωνία) σε όλες τις διαστάσεις της.
 |
Lulea airport
|
Το όνομα Luleå αναφέρθηκε για πρώτη φορά σε έγγραφα του 1327 και η πόλη βρισκόταν στην τοποθεσία του σημερινού Gammelstad, που θα επισκεφτούμε την τελευταία μέρα. Μεταφέρθηκε στη σημερινή της θέση το 1649, ίσως γιατι η παραθαλάσσια τοποθεσία θα ευνοούσε το εμπόριο.
 |
| Παράκτια συγκροτήματα στη Lulea |
 |
Πεζόδρομος στη Lulea
|
Φθάνοντας στο αεροδρόμιο της πόλης και τελειώνοντας τις διαδικασίες ενοικίασης των αυτοκινήτων μας (στέισον βάγκον) ξεκινάμε για την πόλη σε παγωμένο οδόστρωμα και τα πάντα να είναι παγωμένα και κατάλευκα.
 |
my car
|
Το κρύο τσούζει, είναι ξερό κρύο (υγρασία στο 0%) και αν είσαι καλά ντυμένος δεν φοβάσαι τίποτε. Πουπουλένια τζάκετ, σκουφί και γάντια είναι σε καθημερινή χρήση. Τα φοράμε και κατεβαίνουμε στην παραλία, εδώ που μόνο λίγες εβδομάδες του χρόνου βλέπεις νερό... τις υπόλοιπες είναι τα πάντα καλυμμένα με παχύ στρώμα πάγου. Οι σουηδοί έχουν κάνει διάδρομο μέσα στην παγωμένη θάλασσα και φωτογραφίζουν το Σέλας. Η τοποθεσία προσφέρει αρκετό σκοτάδι για να αποτυπωθεί η αντίθεση στη φωτογραφία. Διανυκτέρευση στη Luleå.
 |
| Lulea: το λιμάνι σε κατάσταση πάγου. Αχνά φαίνεται το Σέλας |
Παρασκευή 4 Μαρτίου: Παγοθραυστικό - Arctic Circle - Gallivare
Οδηγούμε με ανατολική κατεύθυνση, 100 χλμ απο τη Luleå, σε τοποθεσία που έχει περίπλοκο και σύνθετο όνομα και το πλοίο βρίσκεται πίσω απο τεράστια σιλό που το βλέπεις τελευταία στιγμή. Η περιοχή ειναι τόσο έρημη που λες μηπως έχεις χαθεί. Τελικά, ομάδες επισκεπτών απο την Ιταλία μάς κάνει να πιστέψουμε ότι είμαστε στο σωστό μέρος.
 |
no comments
|
 |
Σπάσιμο πάγων κατά τη διέλευση του παγοθραυστικού
|
 |
Nησίδα στο Βοσθνιακό κόλπο
|
 |
Mr captain!!
|
Το παγοθραυστικό Polar Explorer προσφέρει μια τρίωρη περιπέτεια (όποiος πιστεύει ότι έτσι είναι οι κρουαζιέρες πλανάται οικτρά), ενώ αναλογίζεσαι τους θρυλικούς πολικούς εξερευνητές για το πως "δάμασαν" αυτή την άγρια φύση και γίνεσαι συμμέτοχος μιας τεράστιας δύναμης που σπάει τον πάγο ακούγοντας τον τρομακτικό θόρυβο του σπασίματος. Κυκλοφορείς παντού, στη γέφυρα του καπετάνιου, στο κατάστρωμα, στο μηχανοστάσιο, βγάζεις ατέλειωτες φωτογραφίες, αλλά μπορείς και να χαλαρώσεις στο σαλόνι του πλοίου απολαμβάνοντας τον καφέ σου και βλέποντας βίντεο, για την περιπέτεια που θα υποστούν όσοι θα κάνουν μπάνιο στα κρύα και σκοτεινά νερά. Θα ντυθούν με ειδική στολή ισοπρέν (βασικά πρόκειται για στολή επίπλευσης) και θα βουτήξουν στα παγωμένα νερά, με θερμοκρασία γύρω στους μηδέν βαθμους Κελσίου. Φορώντας τη στολή αισθάνεσαι ότι είσαι σε σκάφανδρο, έχεις ελάχιστο βαθμό ελευθερίας κίνησης, ενώ όταν βρεθεις στο νερό επιπλέεις παρά κολυμπάς και σου θυμίζει το ανθρωπάκι της Michelen.
 |
Photo by Andreas Stavroulopoulos/Maria Arvaniti
|
 |
Μπάνιο στα παγωμένα νερά
|
 |
..που είμαι;;
|
Και εκει που λες οτι σώθηκες από βέβαιο πνιγμό στα παγωμένα νερά του Βοθνιακού κόλπου, ο καπετάνιος σε προσκαλεί να κάνετε βόλτα πάνω στους πάγους που έχουν αγκαλιάσει το πλοίο από όλες τις μεριές. Είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία, μοναδική θα μπορούσα να πω που δεν την συναντάς συχνά. Άλλωστε αυτή η χρωματική αντίθεση του απόλυτου λευκού με το κόκκινο χρώμα του πλοίου και το άπλετο φως της σημερινής μέρας, μέσα απο όλες του τις χρωματικές συνιστώσες, δημιουργούν ένα απίστευτο φωτογραφικό σκηνικό όπως το αναζητά κάθε φωτογράφος. Τα πρώτα βήματα είναι προσεχτικά μπας και σπάσει ο πάγος!
 |
Έξοδος στην παγωμένη λίμνη
|
 |
Όταν ανέλαβα το τιμόνι...
|
 |
... το πλοίο ταξίδευε σε ευθεία γραμμή
|
Ο δρόμος Ε10 οδηγεί προς τη ΒΔ Λαπωνία και σε κάποιο σημείο, κοντά στο Lansjärv rastplats διέρχεται ο αρκτικός κύκλος (N 66° 33΄ 38΄΄) που χωρίζει την Αρκτική ζώνη από την Βόρεια Ήπια Εύκρατη ζώνη. Ονομάζεται Αρκτικός γιατί αντιστοιχεί στο νοτιότερο άκρο του αστερισμού της Μεγάλης Άρκτου. Σηματοδοτεί τη γεωγραφική περιοχή μέσα στην οποία εμφανίζεται το φαινόμενο της πολικής ημέρας και της πολικής νύχτας, δηλαδή βορειότερα του Αρκτικού Κύκλου, ο αρκτικός ήλιος είναι πάνω από τον ορίζοντα για 24 συνεχόμενες ώρες τουλάχιστον για 2-3 μέρες το χρόνο (19-22 Ιουνίου) φαινόμενο που αναφέρεται συνήθως ως ήλιος του μεσονυκτίου. Αντίθετα, το Χειμώνα, ο Αρκτικός ήλιος θα βρεθεί κάτω από τον ορίζοντα για 24 ώρες τουλάχιστον για μια μέρα το χρόνο (21 Δεκεμβρίου). Στις περιοχές που βρίσκονται ακριβώς πάνω στον Αρκτικό Κύκλο, το φαινόμενο της 24ωρης μέρας και 24ωρης νύχτας εμφανίζονται ακριβώς μια φορά το χρόνο, κατά το θερινό και χειμερινό ηλιοστάσιο αντίστοιχα.
 |
Προσοχή! τάρανδοι
|
 |
Στάση για ανεφοδιασμό..
|
 |
| Αρκτικός κύκλος στο γεωγραφικό πλάτος N 66° 33΄ 38΄΄ |
Αργά το απόγευμα φτάνουμε στο Grand Hotel Lapland στο Gallivare να μας περιμένει μια χαλαρή σάουνα, απο το παράθυρο της οποίας ατενίζουμε το Dundret και το συμπαθητικό κτήριο του σιδηροδρομικού σταθμού. Διανυκτέρευση στο Gallivare.
 |
Gallivare αργά το βράδι
|
 |
Φωταγωγιμένο το χιονοδρομικό κέντρο
|
 |
Ο σιδηροδρομικός σταθμός Gallivare
|
 |
Κίτρινα, κόκκινα, άσπρα σπιτάκια....
|
Σάββατο 5 Μαρτίου: Dundret - Icehotel - KIruna - Aurora
Το Gallivare είναι μία από τις ελάχιστες πόλεις της Λαπωνίας. Έχει τσουχτερό κρύο, αλλά παρέχει ωστόσο μια καλή βάση για ταξίδια στη γύρω ύπαιθρο για πεζοπορία, σκι, ψάρεμα σε παγωμένες λίμνες, έλκηθρο με σκύλους και snowmobiling. Οι λίμνες και τα δάση είναι όμορφα, οι δρόμοι όμως είναι μονότονοι. Αν και η πόλη θεωρείται τουριστική, το Gällivare εξακολουθεί να είναι κατά κύριο λόγο μια πόλη ορυχείο σιδήρου. Σχεδόν όλοι οι ντόπιοι εργάζονται στα ορυχεία, τα οποία είναι επισκέψιμα μόνο με οργανωμένα γκρουπ.
 |
Παγωμένη φύση
|
 |
Παγωμένο καντράν
|
Πολύ πιο ελκυστικό για τους περισσότερους επισκέπτες είναι το χιονοδρομικό κέντρο Dundret σε υψόμετρο γύρω στα 800μ, το οποίο βρίσκεται σε εντυπωσιακή τοποθεσία με θέα στην πόλη. Εδώ, θα κάνουμε και την πρώτη μας ορειβατική διαδρομή ανεβαίνοντας στην άκρη της πίστας που είναι αρκετά παγωμένη και χρειάζονται κραμπόν. Ο καιρός ευνοεί και σήμερα, αποθανατίζουμε το λευκό τοπίο αλλά και μας τους ίδιους, μετρώντας το πάχος του χιονιού που φτάνει μέχρι το μηρό μας.
 |
Χιονοδρομικό κέντρο Dundret
|
Για την κορυφή, όπου υπάρχει αναβατόριο για τους σκιέρ, η διαδρομή είναι περίπου 90 λεπτά με τα πόδια. Φθάνοντας αποφασίζεις αν θα ακολουθήσεις κυκλική διαδρομή ή θα κατέβεις σε τρία λεπτά με τα εναέρια καρεκλάκια που θυμίζουν χιονοδρομικό κέντρο Καλαβρύτων. Μου έκανε εντύπωση το πόσο μικρά παιδιά (3-6 ετών) κάνουν σκι, μόνα τους χωρίς η μάνα να τους φωνάζει ...Κωστάκη μην πηγαίνεις στα βαθιά!
 |
Μέτρηση του βάθους χιονιού
|
 |
Ανάβαση απο την πίστα
|
 |
Επιστροφή με τελεφερίκ
|
Η συνέχεια είναι το ταξίδι προς την Kiruna. Αν και χιονίζει, ο δρόμος είναι ασφαλής. Διανύουμε χιλιόμετρα και χιλιόμετρα σε παγωμένους δρόμους και οι σουηδοί τούς κρατάνε τόσο καθαρούς και ασφαλείς ώστε το οδήγημα, για μας τους μεσογειακούς τύπους, να μην μας φοβίζει. Η διαδρομή είναι περίπου 130 χλμ, όπου στα τελευταία 10 χλμ λοξοδρομούμε για να επισκεφτούμε το Icehotel.
Το Icehotel είναι ένα ξενοδοχείο (πραγματικό!) στην τοποθεσία Jukkasjärvi και το πρώτο από πάγο στον κόσμο (μετά έκτισαν και οι φινλανδοί ανάλογα ξενοδοχεία). Άνοιξε το 1990 και ξαναφτιάχνεται απο την αρχή κάθε χρόνο για να διατηρηθεί από τον Δεκέμβριο έως τον Απρίλιο, εντούτοις δεν θυμίζει το Γιοφύρι της Άρτας. Οι καιρικές συνθήκες δεν επιτρέπουν τη μόνιμη κατασκευή του. Όλο το συγκρότημα, δωμάτια, διάδρομοι, καρέκλες και κρεββάτια είναι κατασκευασμένα από κομμάτια χιονιού και πάγου από τον κοντινό ποταμό Torne. Οι καλλιτέχνες καλούνται να δημιουργήσουν διακοσμητικά δωμάτια από πάγο. Εκτός από τα υπνοδωμάτια, υπάρχει ένα μπαρ, με ποτήρια επίσης από πάγο. Η θερμοκρασία χώρου είναι περίπου -5C. Αν και η τιμή του εισιτήριου εισόδου είναι 345 SEK αξίζει τον κόπο να το επισκεφτείτε.
 |
To Icehotel διατηρείται όπως η ψύξη του ψυγείου μας, στους 0C
|
 |
Είσοδος του Icehotel
|
 |
Είσοδος στο μουσείο τέχνης πάγου
|
Το Icehotel μοιάζει λίγο με τα αλατορυχεία της Κρακοβίας, μόνο που εκείνα είναι υπόγεια και 400πλάσια σε έκταση...
 |
Διακοσμητικό δωμάτιο τέχνης και όχι ύπνου
|
Εκείνοι που έχουν διανυκτερεύσει σε χιονότρυπα και γνωρίζουν τις συνθήκες που επικρατούν, μπορούν να κάνουν κράτηση για δωμάτιο με κόστος γύρω στα 250 ευρώ τη βραδιά, όπου για σκεπάσματα θα έχουν δέρμα ταράνδου. Προσοχή, δεν επιτρέπεται να φέρετε μαζί σας θερμοφόρα!!!!
 |
Υπνοδωμάτιο των 250 ευρώ με σκεπάσματα από δέρμα Ταράνδου
|
 |
Εδώ απογορεύεται η ζεστή σοκολάτα!! Τα ποτήρια είναι από πάγο
|
 |
Όταν γίνεσαι παγοκολώνα
|
 |
Έργο τέχνης σουηδού καλλιτέχνη
|
Στην περιοχή αυτή μπορείτε να κάνετε και ελκυθροδρομίες με σκυλιά χάσκι. Και αν έχετε δει την ταινία του Δρ Ζιβάγκο, θα θυμηθείτε τον ευαίσθητο και ποιητικό γιατρό Ομάρ να έχει αγκαλιάσει την αγαπημένη του Λάρα πάνω στο έλκυθρο, ενώ η μουσική υπόκρουση του έργου θα ηχεί στα αυτιά σας το ίδιο μελωδικά όσο και όταν βλέπατε την ταινία. Για όσους δεν την έχουν δει, πρόκειται για μια κινηματογραφική επιτυχία του '65, που σαν θέμα έχει την οκτωβριανή επανάσταση, και στηρίχθηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μπορίς Παστερνάκ, που αν και τιμήθηκε αργότερα με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, το αρνήθηκε λόγω πολιτικής πίεσης που δέχτηκε. Ήταν ακόμη η εποχή του ψυχρού πολέμου.
 |
Τυπική σκηνή της φυλής των Saami
|
Ο ήλιος, όλη την ημέρα, δεν ανεβαίνει πολύ ψηλά στον ορίζοντα, παραμένει χαμηλά και η πλάγια αυτή θέση του δημιουργεί μια μόνιμη πλάγια σκιά στους κορμούς των δένδρων ή σε άλλα αντικείμενα δίνοντας ένα θέαμα που μόνο στον αρκτικό κύκλο μπορείς να συναντήσεις.
 |
Παγοαναρρίχηση όπου λάχει. Φωτό Helen Panagiotopoulou
|
 |
| Φωτό Harris Gogos/Helen Panagiotopoulou |
Σήμερα η μέρα δεν έχει τελειώσει ακόμη. Είμαστε ήδη στην Kiruna, η πόλη που είναι φημισμένη για τα ορυχεία της, τα οποία όμως την απειλούν κάθε μέρα και περισσότερο, επειδή οι υπόγειες στοές θα την καταβροχθίσουν μελλοντικά και επομένως η σκέψη για να μετακομίσει όλη η πόλη, σε άλλο πιο ασφαλές μέρος, δεν είναι καθόλου ουτοπιστική υπόθεση.
 |
Ορυχεία σιδηρομεταλλεύματος
|
Εδώ, σε γεωγραφικό πλάτος (N 66° 47΄ 31΄΄) η πιθανότητα να δουμε το Βόρειο Σέλας είναι πολύ μεγάλη. Άλλωστε και η εφαρμογή που έχουμε εγκαταστήσει στο κινητό μας, μάς προειδοποιεί: ... ότι στο σημείο που βρίσκεστε η πιθανότητα εμφάνισης του Βορειου Σέλαος είναι 85% με ΚΡ=3..., Με τέτοιο μήνυμα, αφήνουμε το ταυλανδέζικο φαγητό μας και με τρίποδα, φωτογραφική μηχανή και ντυμένοι σαν αστακοί βγαίνουμε από το εστιατόριο φουριόζοι. Συνήθως αυτό συνέβαινε κάθε βράδι εφεξής μεταξύ 7.45-9.00 βραδινής, ίσως και αργότερα.
 |
Μια ωραία βραδιά στην Kiruna
|
 |
Παράθυρο στο κρύο!
|
 |
Περιμένοντας το λεωφορείο!
|
 |
Περιμένοντας το Σέλας στο ταυλανδέζικο
|
Μου έρχονται αναμνήσεις απο το Husavik της Ισλανδίας όπου για πρώτη φορά το πρωτοαντίκρυσα αυτό το εκπληκτικό "χορευτικό" ουράνιο θέαμα. Aurora Borealis ή Nord Light είναι οι επίσημες ονομασίες του και Aurora Australis για το νότιο πόλο, που κι εκεί είναι εξίσου πιθανόν να παρατηρηθεί αλλά μόνο από την ανταρκτική. Γιαυτό το λόγο, όλοι μαζεύονται σε περιοχές του βόρειου πόλου που είναι εύκολα προσβάσιμες και δεν προκαλούν τόσες κακουχίες όσο ο νότιος πόλος. Το κρύο ευνοεί την εμφάνισή του καθότι δεν υπάρχει υγρασία στην ατμόσφαιρα, ώστε να αφεθεί το φως να κάνει τέχνη πάνω στον καμβά του, αυτόν του νυκτερινού ουράνιου θόλου.
 |
Το Σέλας στην Κιρούνα
|
Η φύση δεν περίμενε να κάνει τέχνη ο άνθρωπος, την «έκανε» την τέταρτη Μέρα της Δημιουργίας, μαζί με τον ήλιο. Φανταστείτε τον εαυτό σας μια ξάστερη χειμωνιάτικη νύχτα στη βόρειο Ευρώπη, π.χ. στην Kiruna που βρισκόμαστε και εμείς, στο βάθος του ορίζοντα, ένα αχνό φως τρεμοπαίζει. Σιγά–σιγά το φως εξαπλώνεται. Κύματα φωτός υψώνονται στον ουρανό και αναμειγνύονται το ένα με το άλλο σε ποικίλους πράσινους και κόκκινους χρωματισμούς. Δίνουν την εντύπωση ότι κινούνται σαν αύρες, που πνέουν πάνω από το νυκτερινό ουρανό και σχηματίζουν ένα κυματιστό ανάλαφρο πλαίσιο, ...είναι σαν αέρινες κουρτίνες..., δήλωσε κάποιος απο την παρέα. Είναι το Βόρειο Σέλας. Ένα φαινόμενο πού δείχνει την ανυπέρβλητη ικανότητα της φύσης να «κάνει» τέχνη.
Το φαντασμαγορικό αυτό φαινόμενο οφείλεται στον ήλιο που «βομβαρδίζει» τα υψηλά ατμοσφαιρικά στρώματα με την κοσμική ακτινοβολία. Όταν αυτή συναντήσει τα πρώτα στρώματα της ατμόσφαιρας, «συνευρίσκεται» με τα συστατικά της, το Άζωτο και το Οξυγόνο, από τα οποία γεννιέται το φως. Επιστημονικά, το φαινόμενο μπορεί να εξηγηθεί ως διέγερση των μορίων σε υψηλότερες ενεργειακές στάθμες, τα οποία μόρια όταν επανέλθουν στην αρχική τους κατάσταση εκπέμπουν φως, το χρώμα του οποίου είναι χαρακτηριστικό τού κάθε συστατικού τής ατμόσφαιρας.
 |
Φώτο Dimitra Zirou taken by the North Cap
|
Η πρώτη περιγραφή για το Βόρειο Σέλας αποδίδεται στον Αριστοτέλη, ο οποίος έγραψε για κάποια φωτεινά σήματα που συμβαίνουν στο νυκτερινό ουρανό: ..κάποια από αυτά τα φώτα, εκτινάζονται στον ουρανό με μεγάλη ταχύτητα, ενώ άλλα παραμένουν σταθερά. Κάποια ανάβουν και σβήνουν σχεδόν αστραπιαία, ενώ άλλα παραμένουν για περισσότερο χρόνο…..
Διανυκτέρευση στην Kiruna.
Κυριακή 6 Μαρτίου: Tornetrask Lake - Abisko - Björkliden - Aurora Sky station
Το χθεσινό βράδι ήταν μια πραγματικά μεγάλη εμπειρία για να δούμε το Σέλας στην πρασινωπή του μορφή και όχι ασπρουλιάρικο που συνήθως το βλέπουν τα ραβδία του αμφιβληστροειδούς, όταν η έντασή του είναι ασθενής. Ξυπνάμε νωρίς το πρωί (6.20) και βλέπουμε το χάραμα... ο ουρανός έχει αποκτήσει ένα κόκκινοπορτοκαλί χρώμα που κάθεται πάνω στο άσπρο γήινο φόντο του χιονιού. Είναι κάποιες στιγμές που συμμετέχεις στο πείραμα της πεταλούδας, ...όσο την κυνηγάς δεν την πιάνεις και όταν έχεις αποκάνει πιά έρχεται και κάθεται στον ώμο σου. Τόσο ξαφνικά πρόβαλε το χάραμα στα μάτια μου.
 |
| 6.25am |
Το ξενοδοχείο φαίνεται να είναι όλο δικό μας. Μαζευόμαστε για το πρόγραμμα της ημέρας. Έξω έχει ηλιόλουστο καιρό αλλά κρύο. Όλα χιονισμένα, δεν διακρίνουμε δρόμο απο πεζοδρόμιο, ούτε περίφραξη απο τον κήπο του απέναντι σπιτιού, ενός σπιτιού που ειναι το ίδιο με το διπλανο, με το παραδιπλανό, με όλα τα σπίτια που έχουμε συναντήσει.... μόνο στο χρώμα διαφέρουν... κόκκινα, μπλε και κίτρινα, αλλά και άσπρα.
Έχουμε διαδρομή 100 χλμ με τοπία εντελώς διαφορετικά από εκείνα των προηγούμενων ημερών. Βουνά χαμηλά, βουνα ψηλότερα εκτείνονται στον ορίζοντα, ενώ τα χωρίζουν παγωμένες λίμνες. Κάθε τόσο σταματάμε και φωτογραφίζουμε. Ειναι στιγμές που αισθάνεσαι γεννημένος φωτογράφος. Τοπία μοναδικά και μοναχικά.
Σταματάμε στη λίμνη Tornetrask (ονομασία απο τον ποταμό Torne). Είναι μια πολύ μεγάλη λίμνη που εκτείνεται Β-ΒΔ προς το Abisko και το Björkliden, όπου είναι και ο τελικός μας προορισμός στο Lapland Resort. Όπως μας διηγήθηκε η παρέα που ψάρευε, η λίμνη έχει πάχος πάγου 2 μέτρων και το βάθος της είναι περίπου 10 μέτρα. Τους συναντήσαμε, γύρω στα 200 μέτρα απο την ακτή.. είχαν ανοίξει μια τρύπα στον πάγο και ανέμεναν τις πέστροφες να τσιμπήσουν.
 |
Ποταμάκι που ρέει μέσα στους πάγους
|
 |
Ψάρεμα στην παγωμενη λίμνη Tornetrask
|
 |
Λίμνη Tronetrask. Την περπατήσαμε, την φωτογραφίσαμε
|
Το Lapland Resort είναι ένα ξενοδοχειακό συγκρότητα σαν το Porto Carras ή το Costa Navarino αλλά σε άσπρο φόντο. Βασικά πρόκειται για ένα χιονοδρομικό κέντρο. Εκτός απο το κύριο κτήριο, υπάρχουν διάσπαρτα ξύλινα σπιτακια, φανταστείτε το δασικό χωριό στα Άνω Δολιανά αλλά ξεχάστε το αμέσως!!
 |
| Lapland Resort in Björkliden |
 |
Πόσο απέχει ο Βόρειος Πόλος;;
|
 |
Παράθυρο με εκπληκτική θέα
|
 |
Έτοιμος για δράση
|
 |
No comments
|
 |
| ...απογειώθηκα |
Ετοιμαζόμαστε για τα σπουδαία.... 17.30 έχουμε δώσει ραντεβού για να ανέβουμε στο Aurora sky station που είναι σε υψόμετρο περίπου 900 μέτρα, μια περιοχή εντελώς σκοτεινή και μακρυά απο το διάχυτο φως των πόλεων για μια τελευταία παρατήρηση του ουράνιου θόλου. Η εφαρμογή στο κινητό μάς έχει προειδοποιήσει ότι έχουμε πολλές πιθανότητες παρατήρησης του Σέλαος. Αν και το απόγευμα χιόνιζε, αν και όλη μέρα είχαμε συννεφιά, εντούτοις σχεδόν κάθε βράδι ο ουρανός είναι έναστρος. Είμαστε τόσο τυχεροί;;;
Φθάνοντας μας περιμένει μια έκπληξη. ...θα φορέσετε τα σκάφανδρα.... μας λένε ...θα ανέβετε με το τελεφερικ σε καρεκλάκια δύο ατόμων και κάνει αφόρητο κρύο και αν φυσά θα σας βρούμε κατεψυγμένους στην κορυφή. Ξαναφοράμε τη στολή, όπως κάναμε πριν 3 μέρες στο παγοθραυστικό και αναμένουμε την εκκίνηση. Το εναέριο ταξίδι διαρκεί περίπου 25 λεπτά σε μήκος 2 χιλιομέτρων και υψομετρικής διαφοράς περίπου 450 μέτρων.
 |
Σκάφανδρα για το πολικό κρύο
|
Ανεβαίνοντας με το τελεφερίκ αισθάνεσαι σαν πουλί. Διασχίζεις τον αέρα και οι μόνοι ήχοι που φτάνουν στα αυτιά σου είναι απο το Σέλας(!!) που ως τώρα οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι οι ήχοι του ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας. Όπως ανακάλυψαν όμως φινλανδοί ερευνητές, τα ενεργειακά φορτισμένα άτομα, που σπινθηρίζουν καθώς "χορεύουν" στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας δημιουργώντας τους εντυπωσιακούς φωτεινούς σχηματισμούς, παράγουν επίσης έναν κρότο πολύ πιο χαμηλά, σε απόσταση μόλις 70 μέτρων από το έδαφος, έτσι ώστε να επαληθευθεί ο μύθος ή η λαϊκή παράδοση των βόρειων χωρών που θέλει το Σέλας να "κάνει θόρυβο", ενώ και αρκετοί οδοιπόροι που έτυχε να ταξιδεύουν κατά τη διάρκεια της νύχτας έχουν αναφέρει ότι έχουν ακούσει ήχους που συνδέονται με αυτό. Οι επιστήμονες ωστόσο απέρριπταν αυτούς τους ισχυρισμούς ως φαντασιώσεις, θεωρώντας ότι το φαινόμενο συντελείται πάρα πολύ μακριά από την επιφάνεια της Γης ώστε οι όποιοι ήχοι του να φθάνουν ως εμάς. Έπεφταν όμως έξω. Οι ήχοι του είναι πραγματικοί.
Έξω επικρατεί απόλυτο σκοτάδι και μόνο μια κόκκινη λάμπα φωτίζει το χώρο ώστε να μην εμποδίζεται η φωτογράφηση. Μπαίνουμε στη θαλπωρή, βγάζουμε τις στολές και καθόμαστε για φαγητό. Έχουμε μενού τριών πιάτων με το κύριο πιάτο να είναι τάρανδος με πουρέ.
 |
Sky station
|
Η εφαρμογή θα μας ειδοποιήση για το πότε.. οι μηχανές σε θέση Β, χρονοδιακόπτης σε 60-90 sec, διάφραγμα 12 και ISO 100.. και ιδού το αποτέλεσμα.
Πριν τα μεσάνυκτα, με μάτια χορτασμένα απο τις πρασινο-κόκκινες ουράνιες πιρουέτες παίρνουμε το δρόμο (μάλλον το τελεφερίκ) της επιστροφής μέσα απο την απόλυτη σιγή της νύκτας. Ψυχή δεν υπάρχει στη διαδρομή για το ξενοδοχείο. Οι Σουηδοί σπάνια κυκλοφορούν το βράδι, που άλλωστε να πανε με τόσο κρύο!
Διανυκτέρευση στο Björkliden.
Δευτέρα 7 Μαρτίου: επιστροφή Kiruna
Το πρωινό ξύπνημα (6.30) είναι πλέον υποχρεωτικό για φωτογράφηση. Στο χάραμα, ο ορίζοντος ντύνεται με ένα έντονο κοκκινωπό φωτισμό που κρατά μόνο 15 λεπτά. Μετά ο θόλος κιτρινίζει και μετά συννεφιάζει, χιονίζει διατηρώντας το μουντό αυτό χρώμα σχεδόν όλη την ημέρα. Κάποια στιγμή γίνεται πάλι αίθριος και μετά πάλι στο χρώμα του χιονιά. Βρισκόμαστε μέσα στον αρκτικό κύκλο και σε γεωγραφικό πλάτος N 68° 14΄, είναι το βορειότερο σημείο που έχω φτάσει ποτέ, ..αλλά τα ρεκόρ είναι για να σπάνε μου είχε διηγηθεί κάποτε ένας ταξιδευτής.
 |
Χάραμα στην Λαπωνία
|
Οι νιφάδες γεμίζουν το χώρο, πέφτουν στο πρόσωπο και στα δάκτυλα των χεριών και αφήνουν στιγμιαία το αποτύπωμά τους για να μετατραπουν αμέσως σε ένα άτομο οξυγόνου και δύο υδρογόνου. Τα σύνορα της Νορβηγίας απέχουν μόλις 75 χλμ και η πλησιέστερη πόλη ειναι το Narvik, που θα επισκεφτούμε κάποια άλλη φορά, promise! Οι σουηδοί οδηγοί τρέχουν πολύ στο δρόμο, βασικά δεν τηρούν τα όρια ταχύτητας και έχουν εμπιστοσύνη στο παγωμένο τερραίν. Εμεις πάμε σαν τον κάβουρα!!
Φτάνουμε στο Abisko National Park, μια δασώδη περιοχή με ωραία μονοπάτια, το ίχνος των οποίων φαίνεται απο τις πατιμασιές που έχουν αφήσει οι προηγούμενοι απο εμας. Κάποιοι διανυκτερεύουν στο δάσος (!), κάποιοι άλλοι τραβούν έλκυθρα με τον εξοπλισμό τους και κάποιοι άλλοι (δηλαδή εμείς) φωτογραφίζουμε το τοπίο.
 |
Στο χωριό των Saami
|
 |
Περπάτημα στο Abisko National Park
|
 |
Σχεδόν βούλιαξα
|
 |
Αντίσκηνο με ζεστο υπνόσακο
|
Βέβαια,
απο την παρέα δυο βρέθηκαν πιο τυχεροί που έκαναν ελκυθροδρομίες μέσα
στο δάσος, καθότι δεν υπήρχε άλλη διαθεσιμότητα, με αποτέλεσμα να
επιστρέψουμε στην Kiruna.
 |
Έλκυθρο μόνο για λίγους
|
Τρίτη 8 Μαρτίου: Jokkmokk - Saami - Gammelstad -Lulea
400 χλμ είναι η διαδρομή μέχρι τη Lulea και είμαστε πλέον συνηθισμένοι στο παγωμένο οδόστρωμα. Τρέχουμε με ανεκτή ταχύτητα, 100 Km/h απο διαφορετική διαδρομή. Το παγωμενο τοπίο μάς ακολουθεί συνέχεια, η διαδρομή μάλλον φοβιστική, δεν βλέπουμε ίχνος ζωής γύρω μας. Μόλις λίγο πριν το Jokkmokk αρχίζει το τοπίο και ζωντανεύει με ανθρώπινη παρουσία, τουλάχιστον βλέπουμε καποια αυτοκίνητα να μας προσπερνούν.
 |
Αναπαράσταση της ζωής των Saami
|
Το Jokkmokk είναι μια πόλη με 3000 κατοίκους και διαθέτει το πλέον σημαντικό μουσείο για τους Saami. Tην πρώτη Πέμπτη του Φεβρουαρίου κάθε χρόνο, χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώνονται στην πόλη για συναυλίες και εκθέσεις σε μια από τις πιο σημαντικές εκδηλώσεις των Saami. Είναι σαν το δικό μας Αντάμωμα των Σαρακατσαναίων στη Μπουζάλα.
Πριν από 10000 περίπου χρόνια το κάλυμμα του πάγου απελευθέρωσε τη γη. Έγινε εύφορη τα καλοκαίρια και τα λουλούδια άνθιζαν πλέον και εδώ. Απο τότε μέχρι σήμερα έχουν κατοικήσει την περιοχή πολλές γενιές ανθρώπων που άφησαν το αποτύπωμά τους, που σήμερα θαυμάζουμε στα μουσεία και μαθαίνουμε την ιστορία τους. Ο προϊστορικός άνθρωπος διένυε καθημερινά μεγάλες αποστάσεις προσπαθώντας να βρει νέες περιοχές κυνηγιού, αναζητώντας νέα βοσκοτόπια για τα κοπάδια του, μεταφέροντας εμπορεύματα, σε εποχές ειρήνης, ή εκστρατεύοντας για να διεξάγει πόλεμο με γειτονικούς λαούς. Το Περπάτημα δεν ήταν τότε ούτε διασκέδαση ούτε χόμπι, αλλά ένα μέσο για την επίτευξη ενός σκοπού, εκείνου της επιβίωσης.
 |
Η διαβίωση απο τότε μέχρι σήμερα
|
 |
Κούνια μωρού Saami
|
Οι Saami είναι ένας αρχαίος λαός, μάλλον φιννοουγγρική προέλευσης (συνεπώς όχι ινδοευρωπαικής φυλής) που κατοικεί στη Λαπωνία. Είναι ιστορικά γνωστοί σε εμάς ως Λάπωνες, ονομασία που σημαίνει "ερημιά του βορρά" και οι ίδιοι την θεωρούν προσβλητική, ίσως κάτι ανάλογο με το δικό μας Greece και Hellas. Saami και Yakut στη Σηβηρία και στα Ουράλια φαίνεται να έχουν γενετικές αλλά και γλωσσικές ομοιότητες.
 |
Η πανίδα στην αρκτική ζώνη
|
Οι Saami πρέπει να έχουν κάποια Μογγολικά γονίδια και διαφορετικά από τους
υπολοίπους sapiens ινδοευρωπαίους, με ικανότητα διαφορετικής αντοχής στο κρυο,
μεγαλύτερο λιπώδη ιστό και διαφορετική δίαιτα με λιγότερες φυτικές
ίνες. Παραδοσιακά, οι Saami έχουν ακολουθήσει μια ποικιλία βιοπορισμού, όπως είναι η αλιεία, η παγίδευση ζώων για τις γούνες τους και την εκτροφή ταράνδων, κοπάδια των οποίων βλέπαμε στο δρόμο. Για παραδοσιακούς, περιβαλλοντικούς, πολιτιστικούς και πολιτικούς λόγους η εκτροφή ταράνδων επιτρέπεται νόμιμα μόνο στους Saami. Έχουν ζήσει και εργαστεί σε μια περιοχή που εκτείνεται σε ευρύτερα τμήματα της αρκτικής ζώνης εδώ και 3500 χρόνια. Κατά τους τελευταίους όμως αιώνες άλλαξε άρδην η ζωή τους, εκχριστιανισμός, υποχρεωτική εκπαίδευση, πολιτιστική αφομοίωση, φυλετικός διαχωρισμός, αλλά και εξάλειψή τους (Νορβηγία 1940) ήταν μερικά χαρακτηριστικά που τους υποβλήθηκαν, όπως συνέβη στις φυλές των Ινδιάνων της Αμερικής ή και των Αβορίγινων της Αυστραλίας.
 |
Gamla Kircan in Jokkmokk
|
Δέκα χιλιόμετρα πριν τη Lulea (απο το όνομα του ποταμού Lule), κάνουμε μια στάση για να επισκεφτούμε τη Gammelstad, την πρώην Lulea, η εκκλησία της οποίας είναι Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO (1996). H Gammelstad θεωρούταν μία από τις πλέον διάσημες πολεις σε όλη τη βόρεια Σκανδιναβία. Η εκκλησία Nederluleå (15. αιώνας) περιβάλλεται από ξύλινα σπίτια, που χρησιμοποιούνταν κατά τη διάρκεια των θρησκευτικών εορτών για να φιλοξενήσουν πιστούς από τη γύρω ύπαιθρο που δεν μπορούσαν να επιστρέψουν σπίτι τους την ίδια μέρα λόγω της απόστασης και των δύσκολων συνθηκών μετακίνησης. Μπαίνοντας στην εκκλησία βρεθήκαμε στη χορωδία που ετοιμαζόταν για τις γιορτές του καθολικού Πάσχα. Διανυκτέρευση Lulea.
 |
Ξύλινα σπιτάκια για τους πιστούς
|
 |
Χορωδία: προετοιμασίες για το Πάσχα
|
 |
Επιστροφή στη Lulea: τελευταία βόλτα....χωρίς Σέλας
|
 |
Lulea σε νυκτερινό τοπίο
|
 |
Τελευταία μπύρα
|
 |
Πτήση προς Στοκχόλμη με Boeing Max!
|
Τετάρτη 9 Μαρτίου: Stockholm - Vasamuseet
RTH: Return to Home με Norwegian airlines και προσγείωση στη Στοκχόλμη. Έχουμε μια μέρα καιρό για να επισκεφτούμε την πόλη με την πολύπλευρη ρυμοτομία της, τα μεγαλοπρεπή κτηριά της, την παράκτια ζώνης της, τους λιμενίσκους της και την παλιά πόλη! Οι προσόψεις των κτηρίων της παίρνουν μια ερυθρωπή όψη κατά τη δύση του ήλιου και το σεργιάνι στην πολή ειναι λίαν επιθυμητό. Αυτό όμως που αξίζει μια επίσκεψη είναι το Vasamuseet, που δέχεται τους περισσότερους επισκέπτες απο οποιοδήποτε άλλο μουσείο της χώρας.
 |
18 λεπτά για την πόλη
|
 |
Το παλιό Ταχυδρομείο δεσπόζει στην πόλη
|
 |
| Τρέχα... τρέχα... |
 |
| Όπερα |
 |
Ατενίζοντας το λιμάνι
|
 |
Το μουσείο
|
Ο 17ος αιώνας ήταν γεμάτος απο εξερευνήσεις, απελευθέρωση λαών απο τους αποικιοκράτες, αλλά και από τοπικές συρράξεις, όπως εδώ στην Ostsee, μια θαλάσσια περιοχή που συνορεύει με πολλές χώρες, που εκείνη την εποχή ήταν ακόμη περισσότερες. Το εμπόριο αλλά και η χερσαία κυριαρχία ήταν οι βασικές αιτίες των στρατιωτικών επιχειρήσεων που γινόντουσαν κυρίως με το ναυτικό. Ήταν επομένως λογικό η δημιουργία στόλου με ισχυρά πλοία.
Είμαστε το 1625 που βασίλευε στη Σουηδία ο Gustav II, Adolf που παρήγγειλε τη βασιλική του ναυαρχίδα σε ολλανδούς ναυπηγούς. Ήταν μια σκούνα, με το όνομα Vasa, που είχε μια σειρά κανονιών, 16 απο κάθε πλευρά. Μια μετεγενέστερη σκέψη ήταν η τοποθέτηση και μιας δεύτερης σειράς κανονιών ώστε το πλοίο με 64 συνολικά κανόνια να είναι αχτύπητο σε ναυμαχίες! Την εποχή εκείνη ήταν άγνωστη η τεχνική σταθεροποίησης των πλοίων και υπήρχε μόνο εμπειρική γνώση. Βέβαια, σήμερα γνωρίζουμε ότι το βύθισμα του πλοίου σε συνδυασμό με τον αριθμό καταστρωμάτων είναι ένας πολύ σημαντικός λόγος σταθεροποίησης και ασφαλούς πλεύσης, έτσι ώστε ένας πλαγιομετωπικός άνεμος να μην το ανατρέψει. Αυτό συνέβει και στη Vasa και μόλις 1500 μέτρα μακρυά από την πρώτη του απόπλευση (1628), ντούπαρε και βυθίστηκε! Ανοησία, απερισκεψία ή απειρία.... το θεμα είναι ότι σήμερα έχουμε να κάνουμε με ένα θαυμάσιο ναυάγιο σε ένα μοναδικό μουσείο.
Πέρασαν 330 χρόνια απο το ναυάγιο όταν ο χομπίστας-ερευνητής Anders Franzen (1918-1993) άρχισε να ψάχνει το ναυάγιο με ένα ειδικό σκάφος. Δύο χρόνια μετά το βρήκε, σε βάθος 30μ, αλλά πέρασαν κάποια χρόνια (1962) μέχρι να γίνει η ανέλκυσή του με ειδικές τεχνικές που θύμιζαν τους σφουγγαράδες της Καλύμνου με τα σκάφανδρά τους. Η ενάλια αρχαιολογία έτριβε τα χέρια της με ένα τόσο σπουδαίο ναυάγιο. Ένα διόραμα στο μουσείο δείχνει ακριβώς την τεχνική που χρησιμοποιήθηκε.
 |
Anders Franzen
|
 |
Διόραμα για την πρόσδεση του ναυαγίου λίγο πριν την ανέλυση
|
 |
Διόραμα τεχνικής ανέλκυσης
|
Σήμερα, όλο το ναυάγιο εκτίθεται στο μουσείο, σε ένα χώρο που χωρά όλο το ναυάγιο και που το θαυμάζεις απο διαφορετικά επίπεδα. Μένεις εκστασιασμένος με το μέγεθός του και αναλογίζεσαι αν ο υπεύθυνος του ναυαγίου (Fleming) ήταν πρόγονος κάποιου μηχανικού-σχεδιαστή του Τιτανικού(!!). Διανυκτέρευση Στοκχόλμη.
Πέμπτη 10 Μαρτίου: επιστροφή
Ο αρκτικός κύκλος είναι ίσως η πιό έρημη περιοχή της Ευρώπης, απόκοσμη με άγρια αλλά και ειρηνική φύση. Τους χειμερινούς μήνες γίνεται ακόμη πιό απόκοσμη. Έχει κρύο, πάγους και σκοτάδι. Έρχονται για τελευταία φορά στο μυαλό σου τα εγχειρήματα των μεγάλων εξερευνητών, τότε που η κατάκτηση και η τραγωδία μαζί συγχωνεύονταν για να σχηματίσουν τον ιδανικό πολικό ήρωα-εξερευνητή. Θα χρειαστούμε κάποιες μέρες για να προσαρμοστούμε στο μεσογειακό περιβάλλον.
 |
Τμήμα της πόλης κοντά στο Κοινοβούλιο
|
 |
Η βασιλική φρουρά
|
 |
Στενάκια στην παλαιά πόλη
|
 |
Η εκκλησία των Γερμανών
|
No comments:
Post a Comment