Από Ζουμπάτα προς Παλαβό (Νότια χειμερινή ανάβαση)Ο ποταμός Γλαύκος σχηματίζει ένα φαράγγι που το διασχίζεις οδικά μόνο απο τη μια πλευρά του, ενώ η άλλη έχει σάρες, κατολισθήσεις και νεροφαγώματα μεγάλου μεγέθους. Μόλις 10 χλμ απο το κέντρο της Πάτρας (στις ταβέρνες του Γλαύκου) ξεκινάς την οδική περιπέτεια. Διασχίζεις εγκαταλειμμένα χωριά, χωριά χωρίς κατοίκους αλλά με πολλούς καταρράκτες. Η περιοχή έχει άφθονα νερά, γιατί το Παναχαϊκό, και απο την ανατολική του πλευρά, έχει πολλά οροπέδια που λειτουργούν ως συλλέκτες βρόχινου νερού που μετά το διοχετεύουν υπογείως ή μέσω καταρρακτών στο Γλαύκο. Στην κοινότητα Μοίρα σταματάμε στο σημείο Πηγή Ζουμπάτα για να αρχίσουμε μια ανάβαση απο τη Νότια πλευρά του Παναχαικού, που δεν είναι σηματοδοτημένη, έχει μόνο γιδόστρατα.
 |
Νότια ανάβαση στο Παναχαϊκό από Πηγή Ζουμπάτα
|
Στην πηγή της Ζουμπάτας αφήνουμε τα αμάξια. Το σημείο αυτό είναι γύρω στα 25 χλμ απο το κέντρο της Πάτρας και πολύ φημισμένο. Έχει μια ταβέρνα που, στις παλιές εποχές, γέμιζε κόσμο για τις μπριζόλες και τα κοψίδια της. Όταν ρώτησα, στην επιστροφή, κάποιον πού είναι τα αμάξια μού λέει:
να εκεί, που άλλες εποχές θα διέκρινες τις τσίκνες και τους καπνούς της καμινάδας. Είναι το σημείο που αναβλύζουν υπόγεια νερά προερχόμενα ίσως από κάποια υπόγεια λίμνη.
 |
Το σημείο εκροής υπόγειων υδάτων
|
Το Παναχαϊκό είναι ένα εκτεταμένο βουνό με διαφορετικά ανάγλυφα απο την ΒΔ και τη Ν πλευρά του. Ενώ η Β-ΒΔ έχει χαμηλή ή καθόλου βλάστηση, η Ν-ΝΑ όψη του φαίνεται μάλλον διαφορετική. Όπως αναφέρει και ο Τριανταφύλλου στο Λεξικό του, παρά την ελατόφυτον κορυφή του Παναχαικού Θάνα, η περιοχή αυτή είναι εξ αποστάσεως δασώδης καθότι όλη μας η διαδρομή ήταν σε γυμνό τοπίο, βραχώδης αλλά με μεγάλα και μικρά ξέφωτα που τα καλοκαίρια βρίσκουν τροφή τα κοπάδια των κτηνοτρόφων. Έχει όμως και κάτι γκρεμια (σε υψόμετρο) που θυμίζει τα καζάνια του Ολύμπου.
 |
η πινακίδα λέει για Πρασούδι, άρα πάμε αριστερά
|
 |
Κωστάκης: Ο οδηγός της παρέας με το έλκυθρό του
|
Για να κόψουμε δρόμο διασχίζουμε μικρά βραχώδη περάσματα ή καλλιεργημένες εκτάσεις μάλλον με βρώμη μέχρι να συναντήσουμε το μικρό λόφο πάνω στον οποίον υπάρχει το εκκλησάκι του Πρ. Ηλία. Εδώ οι δρόμοι χωρίζουν. Ευθεία πάει για το Πρασούδι. Παίρνουμε δεξιά το χωμάτινο δρόμο που σταματά σε μια ιδιόκτητη περιοχή με καγκελόπορτα. Εκεί μας περιμένουν!!!
 |
παππούς και εγγονή με το χαμόγελο στα χείλη
|
Είμαστε στο κτήμα των Μπακοπουλαίων από το Ψαροφάι. Έχουν ετοιμάσει για μας (!!!) μπριζόλες, λουκάνικα, πατάτες τηγανητές τριπόλεως (
φάτε, φάτε... είναι δική μας παραγωγή απο την τρίπολη έλεγαν και ξανάλεγαν και συνέχιζαν....
φάτε φάτε.. δεν φάγατε τίποτε!!!) ακολούθησε κρασί και τηγανίτες. Συμβουλή: ξεκινήστε την πορεία σας τόσο νωρίς ώστε να μην έχουν έρθει ακόμη οι νοικοκυραίοι, διαφορετικά δεν θα ανεβείτε στην ψηλότερη κορυφή του Παναχαικού, στα 1926μ που λέγεται Πύργος Παλαβού. Ευτυχώς εμείς τους συναντήσαμε στην επιστροφή και γίναμε κουδούνια.
 |
Ανάπαυλα με θέα τις αχαϊκές Άλπεις (στο βάθος ο Ερύμανθος)
|
Από τους Μπακοπουλαίους αρχίζει η ουσιαστική ανάβαση. Η διαδρομή μέχρι το λαιμό έχει πολλά ανεβοκατεβάσματα με σημαντικότερο το στρογγυλό Βουνό (1667μ) που πρέπει να το ανέβεις (γύρω στα 200μ ΥΔ) και μετά να το κατέβεις. Υπάρχει και μια εναλλακτική διαδρομή (δες μπλε γραμμή στο χάρτη) με πιο ήπια ανάβαση, την οποία προτιμήσαμε στην επιστροφή. Στα μέσα της πρώτης ανηφόρας και αφού είχαμε προχωρήσει 2 ώρες κάναμε το πρώτο διάλειμμα με θεά τις αχαϊκές Άλπεις, όπως ονομάζω τον Ερύμανθο.
 |
Ωλενός, στην ανατολή του ήλιο
|
 |
Το δίδυμο των κορυφών: Μουγγίλα και Ωλενός
|
Η διαδρομή που ακολουθούμε είναι από νότο προς βορρά, που σημαίνει πως στην πλάτη μας έχουμε τον Ερύμανθο. Η γεωγραφική του θέση είναι τέτοια ώστε οι πρώτες ηλιακές ακτίνες να φωτίζουν εκείνη την πλευρά που συνήθως ανεβαίνουμε. Το οροπέδιο του Ωλενού, γύρω στα 2000μ, χωρίζει τον Ωλενό απο την Μουγγίλα. Γυρίζουμε και τον κοιτάζουμε. Το θέαμα είναι μοναδικό. Μου θυμίζει τις Άλπεις που κύτταζα απο το Convict Salesianum, την εποχή του Fribourg Ελβετίας. Εξού και Άλπεις....
 |
Από τα 1700μ βλέπουμε αριστερά τον Πατραϊκό, ενώ ο αέρας μάς ξυρίζει
|
 |
| Ανεβοκατεβαίνουμε... |
Επιτέλους, σε κάποιο σημείο τελειώνουν οι "ευχάριστες" ανηφόρες και αρχίζει ο Λαιμός ή κόψη, μια διαδρομή στα 1800μ σχεδόν ισοϋψής με μικρή ανηφόρα μέχρι που να προσεγγίσουμε το τελευταίο βραχώδες τμήμα της κορυφής. Η κορυφή φαίνεται, είναι δίπλα μας!!
 |
Διάσχιση του Λαιμού με ριπές ανεμου που φτάνουν και τα 7 μποφώρ
|
 |
Διαφορετική όψη του Παναχαικού απο τη ΝΔ πλευρά
|
Η διάσχιση του Λαιμού είναι και το πλέον εντυπωσιακό σημείο όλης της διαδρομής, κυρίως αν επικρατεί άπνοια. Σήμερα όμως ο καιρός είναι μάλλον νεφελώδης με ριπές ανέμου, που σημαίνει ότι η ένταση του ανέμου είναι μεγαλύτερη των 5 μποφόρ. Πλησιάζοντας προς το τέλος του Λαιμού διακρίνουμε απότομες πλαγιές να φτάνουν μέχρι το χωριό Κάτω Σούλι, σε βάθος χιλίων και πλέον μέτρων. Αισθάνομαι ότι βρίσκομαι στα Καζάνια Ολύμπου.
 |
Απότομα γκρέμια
|
 |
Στο βάθος αριστερά ο Βοδιάς και δεξιά η κορυφή Παλαβός
|
 |
Περιοχή του Λαιμού. Διακρίνεται ο δασικός προς το Πρασούδι.
|
Οι ποταμοί Γλαύκος και Σελινούντας αποτελούν τα φυσικά σύνορα του Παναχαικού καθώς το διαρρέουν και απο τις δυο πλευρές. Παλαιότερα, το βουνό είχε πλούσια βλάστηση και δάση όμως το μεγαλύτερο μέρος τους καταστράφηκε από την ανεξέλεγκτη υλοτομία και υπερβόσκηση με επακόλουθο τη διάβρωση και τις κατολισθήσεις στα ασταθή εδάφη του. Αυτό σήμερα διακρίνεται πολύ εύκολα.
 |
προσεγγίζουμε την κορυφή μετά απο 4 ώρες
|
 |
... κορυφή στα 1926μ
|
 |
Θέα προς τον Ερύμανθο
|
 |
Θέα προς το Βοδιά. Ένα βουνό με δύο όψεις: με/χωρίς χιόνι
|
Η κορυφή στα 1926μ ονομάζεται Πύργος του Παλαβού, ονομασία που μάλλον προέρχεται από κάποια φήμη, ότι κάποιος προσπάθησε να κτίσει εδώ πάνω τον Πύργο του. Δεν υπολόγισε τους αέρηδες, που ακόμη και Αύγουστο μήνα είναι πολύ δυνατοί, ίσως επειδή το βουνό γειτνιάζει με τη θάλασσα.
 |
Η κλασική φωτογραφία
|
 |
Το τοπογραφικό σημείο και στο βάθος οι ανεμογεννήτριες
|
 |
η ΝΔ πλευρά του Παναχαικού είναι βραχώδης και απότομη
|
 |
Αρχίζει η επιστροφή
|
 |
Από το Λαιμό φαίνεται κάπως η Πάτρα και ο λόφος των Αγ. Θεοδώρων
|
 |
Σε μεγέθυνση οι Άγιοι Θεόδωροι
|
 |
Ορεινά λιβάδια με πλούσια βλάστηση
|
Altocumulus lenticularis νέφη που μοιάζουν σαν ιπτάμενοι δίσκοι, που (δυστυχώς) δεν είναι. Στα ελληνικά ονομάζεται φακοειδές σύννεφο, είναι στατικό με σχήμα φακού που σχηματίζεται συνήθως σε μεγάλο ύψος.
 |
Φακοειδές νέφος
|
 |
Παλιατζίδικο σε υψόμετρο 1400μ
|
 |
Εναλλακτική διαδρομή μέσα απο πηγές νερού
|
Όταν κόβεις δρόμο για να αποφύγεις στις φουρκέτες του χωματόδρομου, θα πρέπει να υπολογίσεις τα βάτα, το γιδόστρατο να μην έχει λογγώσει, αλλά και τα σκυλιά της στάνης όσο και το δίκαννο του κτηνοτρόφου. Η επιστροφή τα είχε όλα. Ευτυχώς ο τσοπάνης κατάλαβε με τί ορειβάτες είχε να κάνει και μας οδήγησε στο σωστό δρόμο.
Ένα ΒΔ κύμα ψύχους που ονομάστηκε ΜΗΔΕΙΑ κατέκλυσε τη χώρα με χιόνι και κρύο, έτσι όλα να ντυθούν στα λευκά. Την Αχαία, το κύμα αυτό την πέρασε ξώφαλτσα.
Φεβρουάριος 2022, μια εβδομάδα μετά το ατύχημα των τριών αναρρηχητών στα Ύδατα της Στυγός. Είμαστε μουδιασμένοι και δεν μπορούμε να το χωνέψουμε. Καθόλη τη διαδρομή, αυτό συζητάγαμε. Έχουμε πολλές και διαφορετικές γνώμες για τα γεγονότα, αλλά όλοι συμφωνούμε στο ότι Κακές Στιγμές δεν υπάρχουν,Υπάρχουν μόνο Κακές Αποφάσεις.
Είμαστε στο κτήμα των Μπακοπουλαίων από το Ψαροφάι. Έχουν ετοιμάσει για μας (!!!) μπριζόλες, λουκάνικα, πατάτες τηγανητές τριπόλεως (φάτε, φάτε... είναι δική μας παραγωγή απο την τρίπολη έλεγαν και ξανάλεγαν και συνέχιζαν.... φάτε φάτε.. δεν φάγατε τίποτε!!!) ακολούθησε κρασί και τηγανίτες. Συμβουλή: ξεκινήστε την πορεία σας τόσο νωρίς ώστε να μην έχουν έρθει ακόμη οι νοικοκυραίοι, διαφορετικά δεν θα ανεβείτε στην ψηλότερη κορυφή του Παναχαικού, στα 1926μ που λέγεται Πύργος Παλαβού. Ευτυχώς εμείς τους συναντήσαμε στην επιστροφή και γίναμε κουδούνια. 
Στις πλαγιές του Παναχαικού, που αυτή την εποχή είναι χορταριασμένες, τα άλογα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να ζήσουν, να βοσκήσουν και να αναπαραχθούν, επειδή το μέρος μοιάζει περισσότερο με πεδιάδα. Ένας ακόμη λόγος που τα άλογα παρέμειναν εκεί και δεν αναζήτησαν άλλο μέρος διαβίωσης, είναι πως ακόμα και σε δύσκολες καιρικές συνθήκες όπως το
χιόνι, το έδαφος δεν αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για την ζωή τους.
Η ΝΔ πλευρά του Παναχαικού αποτελείται απο απότομες ορθοπλαγιές, μεγάλες σάρες και επικίνδυνα γκρέμια. Ειναι εντυπωσιακά πεδία να τα βλέπεις και να τα φωτογραφίζεις αλλά όχι να τα πλησιάζεις.
No comments:
Post a Comment