Ζαρούχλα-Λειβαδάκι

Η Ζαρούχλα είναι ένα ορεινό χωριό (υψ. 1000μ), με 94 κάτοικους, όπως αυτοί καταγράφηκαν το 2011, αλλά με 1094 τα ΣΒΚ όταν το χωριό γεμίζει απο καλοφαγάδες, που θέλουν να απολαύσουν μια ωραία μπριζόλα, τους περπατητές, που θέλουν να απολαύσουν ημιορεινά μονοπάτια, τους χιονοδρόμους, που έχουν πρόσβαση στο χιονοδρομικό κέντρο Καλαβρύτων, αλλά και τους ορειβάτες που θέλουν τα δύσκολα (Ύδατα της Στυγός). Βέβαια, υπάρχει και ο θρησκευτικός τουρισμός (Μέγα Σπήλαιο) καθώς επίσης και ο χαλαρωτικός τουρισμός με μία βόλτα στη λίμνη Τσιβλού.

 

Η Ζαρούχλα βρίσκεται στα ανατολικά του Χελμού και όταν βρίσκεσαι σε κάποιο χωριό της περιοχής (Αγία Βαρβάρα, Χαλκιάνικα) και κατά την ανατολή του ήλιου, αντικρύζεις ροδοκόκκινες τις απόκρυμνες πλευρές του Χελμού, όπως δεν τις έχεις δει ποτέ στη ζωή σου. Όλη η περιοχή είναι φωλιασμένη μέσα σε εθνικό δρυμό που "πνίγεται" στα έλατα και τις καστανιές. Υπάρχουν παλιά και νέα κτίσματα, άλλα χτισμένα πιο ψηλά και άλλα πιο χαμηλά. Κάθεσε και αγναντεύεις τις πλαγιές του Χελμού και ακούς το κελάρυσμα του ποταμού Κράθι, που διασχίζει όλα τα κλουκινοχώρια, ονομασία που προέρχεται από τον πρώτο ρωμαιοκαθολικό αρχιεπίσκοπο Πάτρας, το όνομα του οποίου ήταν Αντέλμο του Κλουνί (γάλλος μοναχός του Αβαείου του Κλουνί) που το δόθηκαν σαν φέουδο πριν 800 περίπου χρόνια.

Το αστεροσκοπείο Αρίσταρχος στην κορυφή του Χελμού

Αν γκουγκλάρετε στο διαδίκτυο τη λέξη Ζαρούχλα, θα σας έρθουν γύρω στις 100000 αποτελέσματα, αλλά μόνο τα ..... δικά μας είναι αξιόπιστα. Για παράδειγμα, βρήκα τυχαία το εξής κείμενο που είναι γραμμένο από κάποιον που υποθέτω ότι ποτέ του δεν θα προχώρησε πιο πέρα από τη λίμνη τσιβλού. Διαβάστε λοιπόν: .... πηγαίνοντας εκεί, μην περιμένεις ότι θα κλειστείς στο δωμάτιο ενός ξενώνα...... τριγύρω υπάρχουν μικρά μυστικά που σε περιμένουν να τα ανακαλύψεις. Ρώτησε λοιπόν τους ντόπιους ποιο δρόμο να ακολουθήσεις για τα Ύδατα Στυγός.... δηλαδή σου προτείνει μια πεζοπορία που ακόμη και ένας απλός ορειβάτης θα σκεφτεί πολύ σοβαρά για να το κάνει. Έτσι, εκτός απο τη δική μας, επισκεφτείτε και ιστοσελίδες με περιγραφές από μηχανόβιους, αυτούς τους απίθανους τύπους που μπορούν να οργώσουν κάθε αδιάβατο δασικό δρόμο, που περιγράφουν καρέ-καρέ όλη τη διαδρομή και σου δίνουν σημαντικές πληροφορίες για την περιοχή.

..όταν ξυπνας το πρωί και αντικρύζεις το Χελμό

..όταν ο αντικατοπτρισμός γίνεται τέχνη

Μένουμε σε ένα chalet της περιοχής με τζακι, κρασί και καλή παρέα. Έχουμε και πισίνα γιατί δεν μπορώ να σηκώνομαι το πρωί και να μην βλέπω τις απότομες πλαγιές του Χελμού να μην καταπτρίζονται στα νερά της.

 

... στη θαλπωρή του σπιτιού με παρέα το τζάκι και την καλή παρέα

Η πρωινή διάσχιση της Ζαρούχλας την βρίσκει παντελώς έρημη, μόνο τα πέτρινα αρχοντικά της μας καλωσορίζουν. Είναι  ένας ζωντανός μάρτυρας της αρχιτεκτονικής παράδοσης του τόπου που κρατά χρόνια τώρα. Η περιοχή έχει πλέον τόσο οικιστική αξία που δύσκολα πλέον βρίσκεις κάτι προς πώληση. Αναβάλλουμε την τοπική μας ξενάγηση γιατί η πατρινή παρέα έχει ήδη φτάσει και ετοιμαζόμαστε για την ορειβασία μας.

 

...στη Ζαρούχλα

Σήμερα, το πρόγραμμα έχει το Λειβαδάκι, ένας λόφος των 1800 μέτρων, κατάφυτος στις δυτικές πλαγιές του αλλά ξερός στην κορυφή του και ανατολικά. Η τοποθεσία του είναι μοναδική. Είναι αποκομένος απο ορεινούς όγκους έτσι ώστε η θέα να είναι πανοραμική, δηλαδή 360 μοίρες. Προς ανατολάς φαίνεται η Μεγάλη Ζήρια, νότια η απέραντη κοιλάδα του Φενεού και όταν ο καιρός είναι καθαρός το Μαίναλο, ίσως και ο Ταύγετος. Προς τα βόρεια φαίνεται το Σαραντάπηχο, ο κορινθιακός κόλπος, ενώ Παρνασσός, Γκιώνα και Βαρδούσια μπλουρίζουν στον ορίζοντα. Αφήνω τελευταία, βέβαια, τη δυτική του θέα, γιατί αυτός είναι και ο σκοπός της ανάβασής μας. Αντικρύζουμε όλο το ανάπτυγμα του Χελμού, απο την Ντουρντουβάνα, το Νησί, το Μαδερό, το Γαρδίκι και τη Νεραιδόραχη. 

 

Δεν φτάνει νάχεις σκαρφαλώσει στα Ύδατα της Στυγός, δεν αρκεί να έχεις διασχίσει την Ψηλή Κορυφή με πολικές θερμοκρασίες και με αεροχείμαρρους, άλλωστε ο Χελμός είναι γνωστός για τους αέρηδες, ούτε νάχεις αγκωμαχήσει για την κόψη της Νεραιδόραχης, αν δεν έχεις δει τη θεα του Χελμού απο το Λειβαδάκι. 

 

Η λίμνη Δόξα απο υψόμετρο

Η απεραντοσύνη του Χελμού

Αν και το Λειβαδάκι το ονομάσαμε λόφο, η ανάβαση καθόλου εύκολη δεν είναι. Από τη Ζαρούχλα οδηγείς στους μικρούς δρόμους, μπαίνεις στο δασικό δρόμο και αφήνεις το αυτοκίνητο εκεί για να μην το σπάσεις. Διασχίζεις, αρχικά, ένα κακοτράχαλο δασικό δρόμο και σε κάποιο σημείο στρίβεις αριστερα. Αν δεν δεις το σημάδι, τότε έχεις χάσει το μονοπάτι. Ψάξτο και θα το βρείς. 

 

Η διαδρομή

Στην αρχή, το μονοπάτι είναι απότομο, ευκαιρία να ζεσταθούν οι γάμπες, και μέσα απο το δάσος. Μέχρι το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου υπάρχει καλή σηματοδότηση, το μονοπάτι είναι καθαρό και δεν μπορείς να το χάσεις. Μετά, προς την κορυφή, απαιτείται ίχνος GPS ή καλό προσανατολισμό.

 

Όλο το team στο διάσελο του Αγ Νικολάου

 

Μετά το εκκλησάκι, ακολουθήσαμε ένα (ψευδο)δασικό δρόμο, με βαθιά ίχνη απο τις ρόδες μιας γουρούνας, ο οδηγός της οποίας διατάραξε και όχι ανακάλυψε το οικοσύστημα της περιοχής. Κάποια στιγμή, στρίβουμε αριστερά μέσα απο ένα ήπιο ρέμα χωρίς να συναντήσουμε μονοπάτι, ενώ κάπου-κάπου φαίνεται ένα γιδόστρατο. Εκεί επάνω ανεβαίνουν, κατά την άνοιξη και όταν χορταριάσει η γη, πρόβατα και γίδια για βοσκή. Αποφεύγουμε τη δυτική πλαγιά που φαίνεται βραχώδης και με γκρέμια και συνεχίζουμε ΒΑ. Δεν συναντάμε καμια δυσκολία, ακόμη και ένα μικρό βραχώδες πέρασμα είναι άνευ σημασίας.

 

 

Η κορυφή σε αποζημειώνει. Άλλο είναι να γράφεις ρομαντικές ιστορίες, ωραιοποιημένες με πολλα θαυμαστικά ακούσματα και άλλο είναι να το επιβεβαιώνουν τα μάτια σου. Πρόκειται για ένα απέραντο λειβάδι, εξ ου και το όνομά του, Λειβαδάκι. Ο Νέζης, στα ορειβατικά του βιβλία, αναφέρει το όνομα αυτό σαν μια κορυφή στα 1817 μέτρα, ενώ όλο το βουνο το ονομάζει Τούρλα με ψηλώτερη κορυφή στα 1836μ. Η απόσταση μέχρι εκεί είναι γύρω στα 20 λεπτά.

 

 

...και στο βάθος η ψηλότερη κορυφή στα 1836μ

η Ζήρεια προς ανατολάς

Λειώνοντας τα πρώτα χιόνια ξεφυτρώνουν τα πρώτα πολύχρωμα λουλουδάκια, οι κρόκοι. Πρόκειται για ένα όμορφο ανθοφόρο φυτό σε αποχρώσεις από σκούρο μοβ μέχρι ανοιχτό λιλά, που προτιμά μέρη προσήλια, ανοικτά λιβάδια και αντέχει στις χαμηλές θερμοκρασίες. Γι’ αυτό, κάθε άνοιξη, τα συναντάμε να ξεπροβάλλουν μέσα από το χιονισμένο τοπίο και δίνουν ένα ξεχωριστό χρώμα στο λειβάδι.

 

Αν έχεις χρόνο μπορείς να ανέβεις και στις τρεις κορυφές και να επιστρέψεις απο το ίδιο μονοπάτι. Αν βέβαια αποφασίσεις να κάνεις διάσχιση, θα κατέβεις κάπου στο χωριό της Αγίας Βαρβάρας και θα πρέπει να γυρίσεις στη Ζαρούχλα για να πάρεις το αμάξι σου.

 

Στο βάθος ο Παρνασσός

Η επιστροφή έχει ενυδάτωση στο "Ρέμα" που μας οδηγεί μια κίτρινη ταμπέλα με το σαξόφωνο, το μοναδικό καφέ-jazz bar της περιοχής. Είναι μια καλαίσθητη, εσωτερικά, ξύλινη παράγκα όπου μπορείς να πιείς καφέ, να ξεδιψάσεις ή να φας ένα γλυκό. Φαγητό δεν έχει. Είναι μεσήμέρι προς απόγευμα και η Ζαρούχλα έχει πολυκοσμία. Ζευγαράκια, κυρίως νέα παιδιά, ήρθαν εδώ για φαγητό και μια βολτούλα στα πέριξ. Η περιοχή συνιστάται για trekking καθότι έχει πολλά μονοπάτια που σε οδηγούν στα γύρω βουνά, ακόμη και στη λίμνη Τσιβλού μπορείς να πας αν και η απόσταση μπορεί να σε σταματήσει.

 

Το Ρέμα

 

Πάνω απο τα Χαλκιάνικα είναι το μετόχι της Παναγίας Καταθεσίων (ή Καταφυγίων) που εορτάζει στις 23 Αυγούστου. Πρόκειται για ένα πολύ παλιό κτίσμα, ίσως του 15ου αιώνα με τοιχογραφίες που το πέρασμα του χρόνου και η ανθρώπινη αδιαφορία τις έχει ξεθωριάσει.

 

Τοιχογραφίες..όσες μπορέσαμε να φωτογραφίσουμε

Η επιστροφή μπορεί να γίνει απο διαφορετικές διαδρομές. Προτιμήσαμε εκείνη που οδηγεί προς την Αιγιάλεια. Η διαδρομή, προς τα αριστερά, δίνει θέα προς το Σκυλογκρέμι και το Στόλο, ενώ πιο μακρυά φαίνεται ο βράχος του Πετρουχίου. Οι ορεινές αυτές περιοχές χωρίζονται με φαράγγια που τα διασχίζουν ο Λαδοπόταμος και ο Κράθης. 

 

Ο ορεινός δρόμος έχει εκπληκτική θέα προς τον Κορινθιακό κόλπο, ενώ το Σαραντάπηχο φαίνεται πιό καθαρά. Στο χωριό Αμπελακιώτες, γεμάτο απο αμπέλια, είναι και το γυναικείο μοναστήρι του Αγίου Βασιλείου κτισμένο μέσα σε βράχο και σε υψόμετρο 800 περίπου μέτρων όπου κατά τη περίοδο της Τουρκοκρατίας λειτουργούσε σαν σχολείο. Μέσα στο χωριο, μου έκανε εντύπωση ένα οίκημα που συνδυάζει το παλιό με το νέο και το φωτογράφησα.

Πετρούχι, ο επόμενος προορισμός

Λίμνη Τσιβλού

Το μοναστήρι του Αγ Βασιλείου στα Αμπελάκια Αιγείρας

Μοντέρνο και παλιό στα Αμπελάκια Αιγείρας

Που βρισκόμαστε;;;

 

Μπορεί ο σκύλος ναναι καλός σύντροφος, αλλά μια γάτα ποτέ δεν θα αποκαλύψει που είναι κρυμμένο το χασίς. Με αυτό το σλόγκαν που κυκλοφορεί ευρέως, ήρθε και κάθησε στα πόδια μου μια γάτα, τόσο ναζιάρα και χαιδιάρα, που ποτέ μου δεν είχα ξανασυναντήσει. Παρατήρησα πως είχε τρίχρωμο τρίχωμα (πορτοκαλί-άσπρο-μαύρο) και έψαξα και βρήκα ότι ονομάζονται ταρταρούγα ή καλκούτα και είναι για γενετικούς λόγους πάντα θηλυκές. Εσείς το ξέρατε;;;