Το κόστος μετακίνησης απο πάτρα ανήλθε περίπου σε 290 ευρώ, δηλαδή Γέφυρα
13,60, Διόδια Αντιρρίου-Ιωαννίνων 12,70, Ιωαννίνων-Θεσ/νικης 6,90,
Θεσ/νικης-Ξάνθης 4,80. Βενζίνη: 640Χ2=1280χλμ... 130lt X 1,65=214 ευρώ.
 |
| Όλη η διαδρομη (κόκκινη γραμμή) και η μεταφορά με αγροτικό (κίτρινη γραμμή) |
1η ημέρα: Σάββατο 29 Ιουνίου 2019. / 1 trek / 26,4 χλμ - 11ω 20λ
Διαδρομή: Στενά Νέστου-οικισμός Κρωμνικού-Μαύρο Ίσωμα-Μέλτης-Χρύσα.
Διανυκτέρευση: σε αντίσκηνα στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας Αγ. Φωτεινής.
Φαγητό: γεμιστές πιπεριές & σαλάτα.
Χαρακτηριστικά: το Στενό του Νέστου, οι φτέρες ψηλές σαν το μπόι μας, η θέα απο το Μέλτη προς την πόλη της Ξάνθης, αλλά και η απότομη κόψη της ορθοπλαγιάς προς τον οικισμό της Χρύσας (αρνητικό).
 |
| 1 day |
Αν και η σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκης – Αλεξανδρούπολης θεωρείται ένας πεδινός σιδηρόδρομος, εντούτοις ένα τμήμα της εμπλέκεται με το παραποτάμιο μονοπάτι του Νέστου. Πρόκειται για μια εξαιρετική σε ομορφιά πεζοπορική-ορειβατική διαδρομή που ξεκινά από το Σ.Σ. Τοξότες, ακολουθεί την ανατολική όχθη του Νέστου και καταλήγει στο Σ.Σ. Σταυρούπολης. Στο 6.4km έχουμε δυο επιλογές: είτε συνεχίζουμε το αρχικό μονοπάτι προς το Σ.Σ Σταυρούπολης, λέγεται και μονοπάτι Κρωμνικού, γιατί διέρχεται από το ερειπωμένο ομώνυμο χωριό σε υψόμετρο 505m (βρίσκεται στο 12.1km της διαδρομής) ή συνεχίζουμε κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής που μετά από 4.6km φτάνουμε στο Σ.Σ Λιβερών. Στη διαδρομή προς το Σ.Σ. Λιβερών, οι γραμμές διασταυρώνονται με το μονοπάτι, δημιουργώντας ισόπεδα ή ανισόπεδα περάσματα. Το μονοπάτι σε πολλά σημεία εξαφανίζεται και η πεζοπορία γίνεται από τις ράγες του τρένου και μέσα από τα τούνελ. Αν δεν έχουμε φακό κεφαλής αλλά ούτε γνωρίζουμε τα δρομολόγια
των τρένων, η πιο φρόνιμη απόφαση θα είναι να συνεχίσουμε την πορεία μας μέσα από το ποτάμι, το οποίο εποχιακά είναι βατό. Το τοπίο είναι πάντα εντυπωσιακό.
Το μονοπάτι συμπίπτει με το παλιό μονοπάτι των σιδηροδρομικών υπαλλήλων που δημιουργήθηκε επειδή τα Στενά στην ανατολική όχθη του Νέστου είναι πολύ απότομα και βραχώδη και η μετακίνηση τωνεργατών και των υλικών κατασκευής της σιδηροδρομικής γραμμής ήταν αδύνατη. Η κατασκευάστρια εταιρία για να διευκολύνει το προσωπικό κατασκεύασε το 1893,λίγο ψηλότερα από τις γραμμές, ένα μονοπάτι το οποίο σε πολλά σημεία είναιλαξευμένο στα βράχια.
Μετά το Στενό του Νέστου διασχίζουμε το φαραγγι που μας οδηγεί στο εγκατελημμενο χωριό Κρωμνικό. Είναι ένα απο τα πολλά χωριά που εγκατεστάθηκαν Πόντιοι μετά την ανταλλαγή πληθυσμών, στο τέλος των βαλκανικών Πολέμων (1923). Παρότι υπάρχουν εδώ πολλά λειβάδια, εντούτοις η περιοχή δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τους κατοίκους της που μετακινήθηκαν προς την Ξάνθη και τη Θεσσαλονίκη.
 |
| Απέραντα δάση οξιάς |
 |
| Στη ζούγκλα της ορεινής Ξάνθης. Οι φτέρες ψηλότερες απο το μπόι μας |
 |
| Προσπαθώντας να βρούμε το μονοπάτι προς το Μαύρο Ίσωμα |
 |
| Η κορυφή Μέλτης με εξαιρετική θέα προς την Ξάνθη |
 |
| Η θέα προς την πόλη της Ξάνθης |
2η ημέρα: Κυριακή 30 Ιουνίου 2019 . / 2 trek / 22,7 χλμ - 10ω 33λ
Διαδρομή: Κορυφές Στ. Τσακίρης, Φινέας, Τσαλ & Γαλήνη- οικισμός Μακάριου-Λυκοδρόμιο.
Διανυκτέρευση: στην
αυλή της εκκλησίας Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης, ενώ υπάρχει και εναλλακτική λύση του ξενώνα Τζιβαέρι με εξτρα χρέωση.
Φαγητό: τουρλού (κομμάτια με πατάτες, μελιτζάνες, πιπεριές και κολοκυθάκια).
Χαρακτηριστικά: η μεγαλοπρεπής κορυφή Τσαλ που δεσπόζει σε όλη την περιοχή, αλλά και η κακοτράχαλη κατάβαση προς το Λυκοδρόμιο (αρνητικό).
 |
| 2 day |
 |
| Η κορυφή Τσακίρη έχει το όνομα ενός παλιού ορειβάτη |
 |
| Οι κορυφές της προηγούμενης μέρας |
 |
| Θέα προς την Ξάνθη |
 |
| Ανεβαίνοντας προς το Τσαλ |
Το Αχλάτ Τσάλ (ή Τσαλ, τουρκικό τοπωνύμιο που σημαίνει Αχλαδόβουνο) είναι το ορεινό συγκρότημα στο δυτικό τμήμα της Ξάνθης μέχρι τον ποταμό Νέστο, ενώ ανατολικά οριοθετείται από τον ποταμό. Όλη η περιοχή, περιλαμβανομένου και του Νέστου, έχει ανακηρυχθεί ως αισθητικό δάσος (ΔΕΚ 283Δ/1977) και έχει ενταχθεί στο δίκτυο των προστατευόμενων περιοχών NATURA 2000 (1120004, 11200005). Η ψηλότερη κορυφή έχει υψόμετρο 1402m, ενώ αρκετές άλλες κορυφές ξεπερνούν τα 1000m (Καρπούζ-Τεπέ ή Καρπούζι 1288m και Πυραμίδα 1170m). Πάνω από την Ξάνθη δεσπόζει το Αυγό ή κορυφή Σταύρος Τσακίρης ή Σιβρί Λόφος (664m) σύμφωνα με ονομασία της ΓΥΣ.
 |
| Κατσίκια που ανεβαίνουν στην κορυφή για δροσερό αέρα |
 |
| Οι κεραίες του ΟΤΕ που φαίνονται απο όλη σχεδόν τη διαδρομή |
 |
| Κατάβαση προς το Λυκοδρόμι |
 |
| Είδος άγριας ορχιδέας;;; |
 |
| Απο την κορυφή Γαλήνη προς το κακοτράχαλο μονοπάτι του Λυκοδρομίου |
 |
| Ιστορικές μνήμες κάποιας άλλης εποχής |
|
3η ημέρα: Δευτέρα 1 Ιουλίου 2019. / 3 trek / 19,8 χλμ - 6ω 50λ
Διαδρομή: οικισμοί Καλλιθέας, Μαργαριτίου & Λειβαδίτη.
Μεταφορά: με αγροτικό προς καρυόφυτο & Λειβαδίτη.
Διανυκτέρευση: στο καταφύγιο του Πολιτιστικού
Συλλόγου (παλιό σχολείο).
Φαγητό: τραχανάς, φασολάκια & σαλάτα.
Χαρακτηριστικά: δάση οξιάς, αλλά και πολύ ζέστη (αρνητικό) και διαδρομή σε άσφαλτο (αρνητικό). Το καταφύγιο εκπληκτικό με όλες τις ανέσεις καθώς και η φιλοξενία της οικογένειας του Βασίλη. Ευχαριστούμε θερμά!
 |
| 3 day |
 |
| Στο Καρυόφυτο |
 |
| Σε ένα Cafe της περιοχής |
 |
| Με αγροτικό για το Λειβαδίτη |
 |
| Ο υπέροχος Ξενώνας στο Λειβαδίτη (παλαιό Σχολείο) |
 |
| Όπου κλείνει ένα σχολείο, ανοίγει ένας ξενώνας |
 |
| Η εσωτερική διαρρύθμιση του χώρου |
 |
| Ο Φυσιολατρικός Πολιτιστικός Σύλλογος ιδρύθηκε το 1997 |
 |
| Η συμπαθητική ταβερνα του οικισμού |
4η ημέρα: Τρίτη 2 Ιουλίου 2019. / 4 trek / 11,2 χλμ - 3ω 33λ
Διαδρομή: καταρράκτης του λειβαδίτη.
Μεταφορά: με αγροτικό απο Δασικό Χωριό προς Λειβαδίτη.
Διανυκτέρευση: στο καταφύγιο του
Πολιτιστικού Συλλόγου του Λειβαδίτη (παλιό σχολείο).
Φαγητό: μακαρόνια με κυμά.
Χαρακτηριστικά: ο καταρράκτης χωρίς αμφιβολία και το μπάνιο στα κρύα νερά του.
 |
| 4 day |
 |
| Διάσχιση δάσους για τον καταρράκτη |
 |
| 35-40 μετρα το ύψος του καταρράκτη |
 |
| Προσθήκη λεζάντας |
 |
| Πομάκοι ξυλοκόποι αναλαμβάνουν την υλοτομία |
 |
| Με την κορυφή Ερυμάνθου κατευθυνομαστε προς το Δασικό Χωριό |
 |
| Το Δασικό Χωριό |
 |
| Με το αγροτικό του Λάκη επιστρέφουμε στο Λειβαδίτη |
 |
| Κάτω απο έλατα τρώμε μακαρονια με κυμά |
5η ημέρα: Τετάρτη 3 Ιουλίου 2019. / 5 trek / 29,8 χλμ - 12ω 50λ
Διαδρομή: Δασικό Χωριό-κορυφές Τσίχλα, Γυφτόκαστρο, Θερμό & Κούλα.
Μεταφορά: με αγροτικό απο Λειβαδίτη σε Δασικό Χωριό.
Διάσχιση: ελληνο-βουλγαρικά σύνορα, πυραμίδες 63, 62, 61.
Μεταφορά: με πούλμαν απο Ωραίο στον οικισμό των Κάτω Θερμών.
Διανυκτέρευση: σε ξενώνα.
Φαγητό: σε ταβερνα με επιλογή.
Χαρακτηριστικά: η κορυφή Γυφτόκαστρο και η συνοριακή γραμμή. Πρώτη συνάντηση με τα Πομακοχώρια. Μπάνιο σε ιαματικά λουτρα του οικισμού.
 |
| 5 day |
Σήμερα, το μονοπάτι είναι βατό και κινείται μέσα σε δάση οξιάς, φράξους, φλαμουριές και συνεχίζει μέχρι να συναντήσουμε την πρώτη κορυφή της Τσίχλας και σε λίγο τους πρόποδες του Γυφτόκαστρου με τις πυραμίδες 63, 62 και 61 που σηματοδοτούν τα σύνορα μεταξύ Ελλάδος και Βουλγαρίας.
 |
| Διαδρομή μέσα σε υπέροχους χρωματισμούς |
 |
| Απο την κορυφή Τσίχλα φαίνεται το Γυφτόκαστρο |
 |
| Οι πυραμίδες ως φυσικό σύνορο |
 |
| Ουδείς γνωρίζει γιατι ονομάστηκε Γυφτόκαστρο.... απένατι η Κούλα |
 |
| Στο βαθος το Γυφτόκαστρο συνεχίζοντας για Κούλα |
 |
| Τελευταία ματιά στο Γυφτόκαστρο. Στα δεξιά μας είναι η Βουλγαρία |
 |
| Πυκνή βλάστηση παντού |
 |
| Στο βαθος ειναι βουλαρικά χωριά |
 |
| Για να παρακάμψουμε (κατα λάθος) μια σάρα, έχουμε ραπέλ!!! |
 |
| Μέρη που μας θυμίζουν ελβετικό τοπίο |
 |
| Εδώ ζουν πομάκοι, ειναι το χωριό Ωραίο!!! |
 |
| Στον ξενώνα μας με ανακατανομή των ρούχων |
6η ημέρα: Πέμπτη 4 Ιουλίου 2019. / 6 trek / 12 χλμ - 3ω 28λ
Διαδρομή: οικισμός της Μέδουσας-Κοτάνη
Διανυκτέρευση: σε αντίσκηνα. Φαγητό: σε ταβερνα με επιλογή.
Χαρακτηριστικά: η παραδοσιακή ταβέρνα του Τζεμίλ.
 |
| 6 day |
 |
| Πηγή σε τούρκικη γραφή..ίσως και σε πομάκικη |
 |
| Η απόσταση Κάτω Θέρμες- Κοτάνη ειναι περίπου 12 χλμ |
 |
| Ο ποταμός Κομψάτος έχει μήκος περίπου 70 χλμ |
 |
| Μιναρές στο πομάκικο χωριό Μέδουσα |
 |
| Μουσουλμανικό νεκροταφείο |
 |
| Στην παραδοσιακή ταβερνα του Τζεμίλ λίγο έξω απο την Κοτάνη |
 |
| Σαν να μην έχει περάσει ο καιρός.... |
 |
| Ο πομάκος Τζεμίλ |
 |
| Τούρκικος ή ελληνικός;;; |
 |
| Η ομάδα των 4Χ4 |
 |
| Το χωριό Κοτάνη φωλιασμένο μέσα σε βελανιδιές |
7η ημέρα: Παρασκευή 5 Ιουλίου 2019. / 7 trek / 26,33 χλμ / 10ω 39λ
Διαδρομή: παραποτάμια του Κομψάτου-οικισμοί Τσαλαπετεινού & Εύθυμου-Γεφύρι του Γεντί Μπουρούν (Εφτά μύτες, εννοεί ότι βλέπεις 7 κορυφές βουνών)-Θρακικά Μετέωρα-Πολύαρνο.
Μεταφορά: με αγροτικό απο Πολύαρνο σε Ίασμο.
Διανυκτέρευση: σε ξενώνα στους Τοξότες.
Φαγητό: στην ταβέρνα Αρνεμούσι Ιάσμου.
Χαρακτηριστικά:η παραποτάμια διάσχιση, το γεφύρι και τα Θρακικά Μετέωρα, αλλά και το πυκνόφυτο της περιοχής (αρνητικό) και η καταιγίδα με κεραυνούς λίγο πριν το Πολύαρνο. Εξαιρετικό φαγητό στην ταβέρνα.
 |
| 7 day |
 |
| Η διάσχιση του Καμψάτου γίνεται 3 μ4 φορές.... |
 |
| .... και κάποιες φορές με γέφυρα |
 |
| Το εγκατελημμενο χωριό Τσαλαπετεινός |
Απο οικολογικής άποψης, η οροσειρά της Ροδόπης συνθέτει ένα πολύτιμο οικοσύστημα της Βαλκανικής χερσονήσου και αποτελεί εξαιρετικό ενδιαφέρον χάριν της μεγάλης βιοποικιλότητας που προσφέρει. Η Ροδόπη φιλοξενεί τα πλουσιότερα δάση της Ελλάδος και παρέχει καταφύγιο σε πολλά ζώα, που απειλούνται με εξαφάνιση, όπως π.χ. η αρκούδα. Η περιοχή παρουσιάζει ένα σπάνιο είδος ομορφιάς γιατί συνθέτει ένα τοπίο από δρύες, πεύκα, κέδρους κ.ά, ενώ το έλατο δεν κάνει εδώ την εμφάνισή του.
 |
| Το περίφημο πέτρινο Γεφύρι Γεντί Μπουρούν |
 |
| Πρώτη ματιά προς τα θρακικά Μετέωρα |
 |
| Τα βράχια ειναι πολύ σαθρά και δεν συνιστώνται για αναρρίχηση |
 |
| Άγρια άλογα ζουν στη περιοχή των Θρακικών Μετεώρων |
 |
| Πομάκος τσοπάνος |
Τα Πομακοχώρια
Κάποια απο τα παρακάτω στοιχεία αναφέρθηκαν απο το δημοσιογράφο Σεμπαιντήν Καρά Χότζα, που είχε προσκληθεί το απόγευμα της 6ης ημερας στην παραδοσιακή ταβέρνα στην Κοτάνη, ενώ τα υπόλοιπα αναζητήθηκαν απο το Διαδίκτυο.
Με την ονομασία Πομακοχώρια ονομάζουμε τα χωριά στα ορεινα της Ξάνθης, Ροδόπης και Έβρου με πληθυσμό πομάκων. Λόγω του ορεινού και δυσπρόσιτου χαρακτήρα της περιοχής αλλά και προβλημάτων εκπαίδευσης, τα Πομακοχώρια ήταν και είναι αρκετά απομονωμένα. Εντούτοις έχουν διατηρήσει το γραφικό χαρακτήρα τους, την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των σπιτιών και τον ιδιαίτερο πολιτισμό των Πομάκων, ενώ μιλούν τη δική τους γλώσσα.
Κατά τη διάσχισή μας, συναντήσαμε πομάκικα χωριά, όπως το Ωραίο, οι Θέρμες και η Κοτάνη, ενώ είδαμε και εγκατελημμένους οικισμούς όπως ο Τσαλαπετεινός. Οι κάτοικοι ασχολούνται με τα καπνά, ενώ πολλοί άλλοι είναι κτίστες.
Η πομάκικη γλώσσα είναι ένα σλαυογενές ιδίωμα. Mοιάζει με τη βουλγάρικη και γιαυτό οι πομάκοι συνεννοούνται άριστα με τους βούλγαρους. Άτυπα, η πομάκικη γλώσσα είναι προφορική, δεν υπάρχει δηλαδή ανεγνωρισμένο αλφάβητο, ωστόσο χρησιμοποιείται το λατινικό με κάποιες προσθηκες, ενω δεν χρησιμοποιείται το ελληνικό επειδή δεν μπορούν να αποδοθούν κάποιες λέξεις και φράσεις. Όλοι οι πομάκοι μιλούν παντού τη γλώσσα τους με πολλές διαλέκτους ανά περιοχή.
Για την καταγωγή των πομάκων δεν υπάρχει επίσημη απάντηση. Οι ενδείξεις δείχνουν οτι είναι εξισλαμισμένοι χριστιανοί, πάντως δεν είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Έλληνας ή τούρκος πομάκος; μουσαλμανική ή τουρκική μειονότητα. Αυτά είναι τα καυτά προβλήματα της περιοχής μέσα στα οποία αναδύεται έντονο πολιτικό άρωμα. Αν και οι πομάκοι της ελλάδος έχουν καλές σχέσεις με τους υπόλοιπους έλληνες και ζουν αρμονικά μεταξύ τους, εντούτοις οι σχέσεις τους επηρεάζονται από "άνωθεν" πολιτικές παρεμβάσεις.
Οι πομάκοι ζούσαν για πολλά χρόνια σε επιτηρούμενη ζώνη, η άρση της οποίας έγινε μόλις τη δεκαετία του 1990 από τον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας Γεράσιμο Αρσένη, που έριξε την τελευταία μπάρα που χώριζε τους Πομάκους, του ορεινού όγκου της Ροδόπης, από τον υπόλοιπο πληθυσμό της περιοχής. . Επρόκειτο για μια πολιτική απόφαση, που βελτίωσε την εικόνα του ελληνικού κράτους στα μάτια των Ελλήνων μουσουλμάνων.
Η ύπαρξη επιτηρούμενων ζωνών, εντός της ελληνικής επικράτειας, χρονολογείται από τη δικτατορία του Μεταξά, το καθεστώς του οποίου κύρωσε τον Αναγκαστικό Νόμο 736/1936 «περί μέτρων ασφαλείας οχυρών θέσεων». Βάσει του νόμου αυτού ορισμένες παραμεθόριες περιοχές, στα βόρεια σύνορα της χώρας, χαρακτηρίστηκαν «αμυντικές περιοχές», δεδομένου ότι θα εκτελούνταν έργα οχύρωσης.
Κάθε αμυντική περιοχή αποτελούνταν από μια Απαγορευμένη ζώνη και μια Επιτηρούμενη Ζώνη. Στην πρώτη απαγορευόταν η είσοδος προσώπων μη στρατιωτικών. Στη δε Επιτηρούμενη ζώνη, η είσοδος και η κυκλοφορία προσώπων ή οχημάτων γινόταν υπό αυστηρούς όρους και περιορισμούς. Στις περιοχές αυτές είχαν τοποθετηθεί ειδικές πινακίδες, οι οποίες επεσήμαναν την ιδιαιτερότητα του χώρου. Οι κάτοικων των περιοχών αυτών είχαν εφοδιαστεί με ειδικές ταυτότητες (λευκές), ενώ χρειαζόταν ειδική άδεια από τη αστυνομία και τον στρατό για όποιον δεν ήταν μόνιμος κάτοικος. Ο νόμος αφορούσε έντεκα συνολικά παραμεθόριους νομούς της χώρας.
Το καθεστώς των επιτηρούμενων ζωνών, το οποίο εφαρμόστηκε από το 1937 σε όλο το εύρος των βόρειων ελληνικών συνόρων, από την Ήπειρο μέχρι τη Θράκη, καταργήθηκε οριστικά τον Νοέμβριο του 1995. Η πολιτική αυτή απόφαση είχε πολλαπλά οφέλη για την ελληνική πλευρά σε τοπικό, εθνικό, και περιφερειακό επίπεδο. Αποτελούσε μια μικρή ψηφίδα στο μωσαϊκό της αναπτυξιακής σκέψης για το μέλλον της Θράκης.
.png "English"){kind=small}
No comments:
Post a Comment