Japan, η αυτοκρατορία των χρωμάτων και των αισθήσεων

Τα βαπτίσια!
Η φτήση😂 έχει καθυστέρηση
1 day Tokyo: the city of superlatives or the monster metropolis
2 day Kobe: δοκιμάζοντας Sake, Nunobiki garden, Ropeway
3,4 days Kumano Kodo: πεζοπορία στο ιερό μονοπάτι, tatami room
5 day Kyoto: κιμονό, golden pavilion, αυτοκρατορικοί κήποι, Skyway, Gion, γκέισες
6 day Kyoto: βουδιστικοί ναοί, katsura imperial villa
7 day Fukuoka: Shinkansen train, τα "βρώμικα", ο χορός των νερών, canal city Hakata
8 day Nagasaki: Suwa Shrine, Ατομική Βόμβα, Mt Inasayama, τελεφερίκ
9 day Nagasaki: Dejima το νησί των Πορτογάλων, Glover Garden
10 day Beppu: τα ιαματικά λουτρά (Onsen) και η γεωθερμία
11,12 days Yufuin: ορειβασία στο Yufudake και διάσχιση Bogatsuru στο Aso National park
13,14 days Ebino Kogen: ορειβασία στα ηφαίστεια στο Kirishima National Park
15 day Kagoshima: στο ενεργό ηφαίστειο Sakurajima
Τα ιαπωνικά τρένα
Η ιαπωνική κουζίνα
Origamι και οι ιαπωνικές Αζαλέες
Tips n' Tricks
Πορτραίτα τουριστών και ντόπιων, Επίλογος
Παραπομπές, festivals

 

myVideo(JapanRailways)

myVideo(Japan Travel)

Τα Βαπτίσια

Ναι! τόχω παρατηρήσει... είναι αδύνατον να φύγω για ένα μακρυνό ταξίδι χωρίς την προηγούμενη να μην έχω συμμετάσχει σε ένα κοσμικό γεγονός. Κυριακή πρωί, με ηλιόλουστο καιρό βρέθηκα στα βαπτίσια του γιού ενός συναδέλφου μου με νονό έναν εξαίρετο επίσης συνάδελφο και χάρηκα όχι μόνο την τελετή αλλά και το χώρο που επισκέφτηκα για πρωτη φορά, αν και βρίσκεται μόλις 10 χλμ απο το σπίτι μου.

 

 

Πρόκειται για ένα γραφικό εκκλησάκι, τη Ζωοδόχο Πηγή,  κτισμένο μέσα στο κάστρο του Ρίου που χρησιμοποιείται συχνά για γάμους και βαπτίσια, όπου αξίζει μια σύντομη επίσκεψη με θέα τη γέφυρα και γνωρίζοντας την ιστορικότητα του χώρου.

 

 

Το κάστρο κατασκευάστηκε (1499) πάνω στα ερείπια ενός αρχαίου ναού αφιερωμένου στον Ποσειδώνα. Βρίσκεται σε περίοπτη θέση γιατί έλεγχε το θαλάσσιο πέρασμα και είχε δύναμη πυρός. Οι οθωμανοί το αποκαλούσαν "μικρά Δαρδανέλια", ενλω οι Ρωμαίοι "σιαγόνες του Κορινθιακού".

 

 

Το 1687 ο Φραγκίσκος Μοροζίνι πολιορκεί το κάστρο του Ρίου και το καταλαμβάνει, αλλά αναγκάζεται να το ανακατασκευάσει αφού η πολιορκία προξένησε μεγάλες καταστροφές στα τείχη. Τότε προστέθηκαν νέοι πύργοι και το κάστρο πήρε την μορφή που έχει σήμερα. Την ίδια εποχή κατασκευάστηκε και ο σημερινός ναός της Ζωοδόχου πηγής.

 

Αργότερα (1715), το κάστρο ξαναπέρασε στην κατοχή των Οθωμανών και χρησιμοποιήθηκε σαν φυλακές. Το 1828 παραδόθηκε στο στρατηγό Μαιζών και μετατράπηκε σε στρατιωτική και πολιτική φυλακή. Σήμερα, αποτελεί μικρό τουριστικό ενδιαφέρον, ενώ μεγαλύτερη ατραξιόν θεωρούνται οι λουόμενες που λιάζονται στην παραλία του.
 

Η πτήση έχει καθυστέρηση

Δεν πρόλαβα να κάνω ηλεκτρονικό check-in και να ονειρευτώ ένα εξωτικό ταξίδι στην Ανατολή και οι ιαπωνικές γραμμές ΑΝΑ μού στέλνουν email, ότι το αεροπλάνο δεν είναι ακόμη έτοιμο και θάχει 7 ώρες καθυστέρηση. Με το καλημέρα δηλαδή!.

 

Το Μόναχο όμως είναι μια μεγάλη πόλη και υπάρχουν ακόμη πράγματα που δεν έχω επισκεφτεί.  Ένα από τα κορυφαία αξιοθέατα του Μονάχου για τους λάτρεις των extreme sports είναι το Eisbachwelle στο κέντρο της πόλης που προσφέρει θέαμα σέρφινγκ στο ποτάμι Eisbach, ακριβώς στην είσοδο του πάρκου Englischer Garten. Εδώ έρχονται σερφίστες από όλο τον κόσμο και δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους πριν απο τα κύματα της Χονολούλου. Γιαυτό το λόγο είναι διάσημο ως η μεγαλύτερη και πιο σταθερή πίστα στο κέντρο της πόλης για σέρφινγκ σε ποτάμι, εδώ και 40 περίπου χρόνια.

 

Θαυμάζεις τους σερφίστες που επιδεικνύουν την ισορροπία σανίδας με ακροβατικά.... μέχρι να βουτήξουν στο νερό, να βγουν στην όχθη και να ξαναπροσπαθήσουν. Φορούν στολή απο νεοπρέν, τα κρύα νερά δεν τους επηρεάζουν και γιαυτό εξασκούνται σε όλες τις καιρικές συνθήκες, ακόμη και το χειμώνα. Όπως αναφέρεται στο Διαδίκτυο, οι αστέρες του σερφ Jack Johnson και Garret McNamara έχουν βρει την "ισορροπία " τους στα κύματα του Eisbach.

 

haus der Kunst

Η τεχνητή αυτή δημιουργία κύματος ύψους ενός περίπου μέτρου απευθύνεται μόνο σε επαγγελματίες σερφίστες γιατί ενέχει τον κίνδυνο πνιγμού, βασικά είναι ακατάλληλο για αρχάριους. Η τοποθεσία βρίσκεται λίγα μόλις βήματα μακριά από το Haus der Kunst, μία γκαλερί τέχνης, στην περίφημη Prinzregentenstrasse στην περιοχή Lehel. Λίγο πιο κάτω είναι το Hofgarten bei Opera και η Theatinerkirche, μια καθολική εκκλησία, κτισμένη το 17. αιώνα, στο υπόγειο της οποίας υπάρχει ο τάφος (μάλλον τα φέρετρα) του Όθωνα και της Αμαλίας.

 

Frauenkirche, ένα από τα σύμβολα του Μονάχου

όταν ένα νέο μοντέλο δεν έχει κυκλοφορήσει επίσημα "φορά" ένδυμα παραλλαγής
για να μην μπορεί να αντιγραφεί από τους ανταγωνιστές

Theatinerkirche

το Μόναχο έχει πολλά ερευνητικά κέντρα, αλλά και Forschungsbrauerei.. δεν το ήξερα

το πρώτο βήμα έγινε... επιβιβαζόμαστε

Τελικά θα με ρωτήσετε, Τόκυο ή Μόναχο είναι το ταξίδι και θα έχετε δίκιο. Επιβιβάζομαι λοιπόν σε ένα Boeing 787-9 με τις πολύ ευρύχωρες θέσεις και απολαμβάνω την ιαπωνική φιλοξενία. 

ο γύρος του κόσμου πάνω σε ένα αεροπλάνο

Τόκυο-Φρανκφούρτη: η συντομότερη διαδρομή είναι πάνω
από τη Δυτική Σιβηρία, αν η παγκόσμια τάξη το επέτρεπε

Όταν πετάς στο σημείο μεταξύ Αλάσκας-Σιβηρίας,
θυμάσαι το μυθιστόρημα του Ουμπέρτο Έκο
"το Νησί της Προηγούμενης Μέρας"
γιατί δεν ξέρεις αν είναι Τετάρτη πρωί (5.30) ή Πέμπτη.

Το ταξίδι στην Ιαπωνία είναι μια εκκρεμότητα του 2019, όταν ξέσπασε η κρίση του COVID και τα ταξίδια απαγορεύτηκαν. Επανερχόμαστε τώρα δριμύτεροι και αποφασιστικοί για ένα ταξίδι εντελώς διαφορετικό από εκείνα που προσφέρουν τα περισσότερα τουριστικά πρακτορεία, το βεληνεκές των οποίων φτάνει μέχρι το Τόκυο, την Οζάκα και το Κυότο, άντε και στη Χιροσίμα.

οι πτήσεις μας σε μικροσκόπιο

Ο σκοπός του ταξιδιού είναι να διασχίσουμε το νησί Kyushu και να φτάσουμε στο νοτιώτερο σημείο της Ιαπωνίας, τη Kagoshima εξερευνώντας το ορειβατικά, γευσιογνωστικά, ιαματικά και λιγότερο τουριστικά! Το να πας στην Ιαπωνία και να μην δοκιμάσεις τα λουτρά Onsen, με την αυστηρή εθυμοτυπία της εμβάπτισης στα γεωθερμικά νερά της και τη χαλαρωτική αφύπνιση όλων των αισθήσεων, ειναι σαν να απαρνήσαι μέρος του ιαπωνικού πολιτισμού.

 

οι διαδρομές μας

Η πτήση διαρκεί 12-14 ώρες και διασχίζει σχεδόν όλη την Ασία. Ιδιαίτερη στιγμή είναι όταν προσεγγίζουμε το Τόκυο, όπου από μακρυά φαίνεται το ενεργό ηφαίστειο Fuji, το ψηλότερο βουνό της Ιαπωνίας (3776μ) που θεωρείται σύμβολο της χώρας ως "Iερός Τόπος και Πηγή Καλλιτεχνικής Έμπνευσης", ενώ προστέθηκε στα μνημεία της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO (2013).

 

αεροδρόμιο Μονάχου

εν πτήση..

η πρώτη δοκιμή με ξυλάκια

ξυπνάμε μετά από ένα ελαφρύ ύπνο μέσα σε "ουράνιο τόξο"

το Fuji όπως το φωτογράφισα απο τα 10000 μέτρα

 

1 day Tokyo: the city of superlatives or the monster metropolis

Φθάνουμε Τόκυο με μεγάλη καθυστέρηση και χάνουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε την πόλη καλύτερα. Από την πρώτη στιγμή καταλαβαίνουμε ότι είμαστε σε μια ιδιαίτερη χώρα, που απέχει πολύ απο τις δικές μας ευρωπαικές συνήθειες. Χωρίς να το αντιληφτούμε μάς κάνουν face control με υπέρυθρη κάμερα για να δούν αν έχουμε COVID.  Η πρώτη μας ενέργεια είναι να αγοράσουμε μια SIM κάρτα για το κινητό μας για να έχουμε σύνδεση στο Διαδίκτυο. Μια πάρα πολύ χρήσιμη ενέργεια, γιατί εφαρμογές του Google, όπως οι χάρτες και ο μεταφραστής είναι άκρως απαραίτητα εργαλεία. Βρίσκουμε κάρτα με 70 ευρώ (ωχ αμάν, άρχισαν τα δύσκολα) και αποφασίζουμε να μην την αγοράσουμε. Πάμε στο υπόγειο του αεροδρομίου που υπάρχει σούπερ μάρκετ και την αγοράζουμε με 3000 γιεν (περίπου 20 ευρώ). Αυτήν την εποχή, το γιέν είναι πολύ υποτιμημένο (1 ευρώ έχει 167-170 γιεν).

 

international airport Haneda

πάμε να πάρουμε το metro

metro to the city

το δαιδαλώδες metro του Tokyo

 

Έχουμε περίπου 4-5 ώρες στη διάθεσή μας, οπότε πάμε με το μετρό στην πόλη για μία σύντομη επίσκεψη και θα γυρίσουμε πάλι εδώ για τη βραδινή μας πτήση προς Kobe. Στο Τόκυο λοιπόν παίρνουμε μια πρώτη γεύση τι εστί Ιαπωνία.... τόσο κόσμο να κινείται κατά κύματα δεν έχω ξανασυναντήσει. Βέβαια, το πιό γνωστό μέρος συνάντησης είναι η περίφημη διαγώνια διασταύρωση πεζών Shibuya (αναφέρεται και ως scramble crossing) που μοιάζει λίγο με την Piccadilly Circus του Λονδίνου και οι πεζοί διασταυρώνονται οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως. Για να την φωτογραφίσετε ανεβαίνετε στον πρώτο όροφο του αντικρυνού Starbucks Coffee, όπου εκπλήσσεστε βλέποντας πινακίδα να γράφει ότι "....ο χώρος φωτογράφισης είναι μόνο για τους πελάτες...." και θα πρέπει να αγοράσετε τουλάχιστον έναν καφέ. Εσείς, προσεχτικά την αγνοείτε και μπαίνετε στην τζαμαρία μπροστά.... κάνετε 1-2 κλικ στην καμερά σας και αποχωρείτε. 

 

η "περίφημη" Shibuya

Η περιοχή έχει και webcamera και αν ξέρετε το link σάς βλέπουν και οι φίλοι σας! Θεωρείται ένα διάσημο και πολυσύχναστο μέρος του Τόκυο, που το διασχίζουν εκατοντάδες άνθρωποι κάθε λεπτό. Η περιοχή είναι γεμάτη από καταστήματα, εστιατόρια, κλαμπ με έντονη νυκτερινή ζωή. Προσωπικά, δεν βρίσκω κάτι αξιόλογο σε αυτό το σημείο... σε μικρότερη κλίμακα, έχω ζήσει και τη διάβαση των πεζών στα Χαυτεία, εκεί που είναι ο Λουμίδης 😂.

αν σας έκλεινα τα μάτια στο ταξίδι, θα μου λέγατε ότι είστε Νέα Υόρκη

Στο Τόκυο βρίσκεται και το Shinjuku Gyoen, ένα από τα μεγαλύτερα και πιο δημοφιλή πάρκα της πόλης. Τα ελικοειδή μονοπάτια και το ήρεμο τοπίο προσφέρουν μια χαλαρωτική απόδραση από το πολυσύχναστο αστικό κέντρο των 40 εκατομμυρίων κατοίκων. Τόσο πληθυσμό έχει το Τόκυο! Ιδιαίτερα την άνοιξη με τις ανθισμένες κερασιές, εδώ γίνεται χαμός απο φωτογράφους, επαγγελματίες ή μη, που ψάχνουν την τέλεια "ανθισμένη" φωτογραφία.

Προέλευση κρασιού Bourgogne για καθαγιασμό στο  Meiji Jingu.
 "...κερδίζοντας το καλό και απορρίπτοντας αυτό που είναι  λάθος,
είναι επιθυμία μας να συγκρίνουμε ευνοϊκά  τα άλλα μέρη του εξωτερικού..."
 Ποίημα του αυτοκράτορα Meiji (1852-1912)

Βαρέλια Sake δωρισμένα από ζυθοποιούς
στην αυτοκρατορική οικογένεια, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης
 που ο αυτοκράτορας Meiji ηγήθηκε της βιομηχανικής ανάπτυξης
 και εκσυγχρονισμού της Ιαπωνίας

Το πάρκο είναι αρκετά παλιό (17. αίωνας) και χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία ενός φεουδάρχη. Αργότερα μετατράπηκε σε βοτανικό κήπο, για κάποια εποχή ανήκε στην Αυτοκρατορική Οικογένεια και τελικά το 1903 έγινε τόπος αναψυχής των επισκεπτών του. Αξίζει να το επισκεφτείτε, άλλωστε θα είναι η πρώτη σας συνάντηση με το σύμβολο της χώρας "Torii", το διακριτικό στοιχείο του σιντοϊσμού που περισσότερο από θρησκεία πρέπει μάλλον να θεωρείται ως ένας κώδικας ηθικών κανόνων. 

Meiji Jingu: εκεί που το ιαπωνικό πνεύμα συναντά τη δυτική γνώση

 

Βουρ.... για το αεροδρόμιο για να μην χάσουμε τη νυκτερινή πτήση για Kobe, από εκεί ουσιαστικά ξεκινά και το ταξίδι μας στην αυθεντική Ιαπωνία.

2 day Kobe: δοκιμάζοντας Sake, Nunobiki garden, Ropeway

Είμαστε στο νησί Honshu, το μεγαλύτερο και πολυπληθέστερο νησί της Ιαπωνίας με πληθυσμό 104 εκατομμύρια, που θεωρείται μεγάλο βιομηχανικό κέντρο και περιλαμβάνει πολλές σπουδαίες πόλεις, όπως το Κυότο, η Οζάκα, η Χιροσίμα και άλλες πολλές. Έτσι, το Kobe αδικείται έναντι άλλων τουριστικών πόλεων και ελάχιστοι το επισκέπτονται.

 

 

Αφού δοκιμάσαμε τις τοπικές λειχουδιές, τώρα με γεμάτο στομάχι εξερευνούμε το Kobe. Προσφέρει γραφικές τοποθεσίες είτε κάνοντας βόλτα στην πόλη ή μικρές πεζοπορίες στα δασώδη μονοπάτια και στον καταρράκτη του Nunobiki, απολαμβάνοντας τους κήπους με την πολυχρωμία των λουλουδιών (Jardin Des Herbes de Kobe), ακόμη γεύοντας το τοπικό οινοπνευματώδες ποτό Sake.

 

 

έμπλεξαν τα... καλώδια τους

Ξένες επιρροές σε μια ιστορική συνοικία του Kobe
Στους πρόποδες της οροσειράς Rokko βρίσκεται το Kitano-cho,
μια μικρή ιστορική συνοικία της πόλης, που ξένοι έμποροι και
διπλωμάτες αποκαλούσαν πατρίδα.  Τα σημάδια της παρουσίας
και της επιρροής τους παραμένουν ανεξίτηλα.

Επισκεπτόμαστε ένα παραδοσιακό αποστακτήριο Sake για να μάθουμε τον τρόπο παραγωγής αυτού του ποτού, που μοιάζει με τη δική μας τσικουδιά, αλλά δεν είναι. Το Sake είναι περισσότερο γλυκό ποτό, διαφανές και έχει περίπου 16 βαθμούς αλκοόλης. Παράγεται απο ρύζι, που πρώτα αποφλοιώνεται, πλένεται και μπαίνει στον ατμό, όπου προστίθεται ο μύκητας Aspergillus oryzae, που μετατρέπει το άμυλο του ρυζιού σε σάκχαρα, μια διαδικασία που διαρκεί 3-4 εβδομάδες. Στη συνέχεια το Sake παστεριώνεται, φιλτράρεται και εμφιαλώνεται. Ευκαιρία να το δοκιμάσουμε. 

αποστακτήριο Sake στο Kobe

δοκιμάζονατς ποικιλίες

Το Ikuta Jinja είναι ένα σιντοϊστικό ιερό (Shrine) στην περιοχή Chūō του Kobe και πιθανώς ένα από τα αρχαιότερα ιερά της χώρας. Ιδρύθηκε από την αυτοκράτειρα Jingu (εξ ου και το όνομά του) όταν επέστρεψε από τις τρεις εκστρατείες των Χαν εναντίον του κράτους Minyue, ένα αρχαίο Βασίλειο στη Νότια Κίνα. Φαντάζομαι ότι πρόκειται για μια μυθολογική αφήγηση παρά περιγραφή πραγματικών γεγονοτων.

 

Ώρα για πεζοπορία στους Nunobiki Falls και συνέχεια στα μονοπάτια του λόφου με εξαίσια θέα προς την πόλη και το λιμάνι της και στους ανηφορικούς κήπους του.

 

θέα από την κορυφή του λόφου

Όλη η περιοχή είναι ποιητική. Ειδικότερα, οι καταρράκτες Nunobiki ήταν για αιώνες ένας από τους πιο διάσημους καταρράκτες στην Ιαπωνία, επειδή είχε ιδιαίτερη θέση στη λογοτεχνική ιστορία της χώρας με τη μορφή waka (ιαπωνική ποίηση), πολλά στοιχάκια της οποίας έχουν εγγραφεί πάνω σε μνημεία και είναι διάσπαρτα κατά μήκος των μονοπατιών πεζοπορίας που οδηγούν στους καταρράκτες. Όλη αυτή η ιστορία μού θυμίζει έναν άλλο καταρράκτη στην Ελβετία, το Staubbach που ήταν σημείο έμπνευσης για ένα από τα διάσημα ποιήματα του Γκαίτε (Gesang der Geister über den Wassern, 1779). Νερό και ποίηση στην παγκόσμια λογοτεχνία πάνε χέρι-χέρι.

 

 

Το μονοπάτι συνεχίζει προς το Nunobiki Herb Garden, που θεωρείται ο μεγαλύτερος κήπος με βότανα της Ιαπωνίας, περίπου 75000 βότανα και λουλούδια ανθίζουν όλο το χρόνο. Υπάρχουν 12 παρτέρια κατά μήκος της πλαγιάς του λόφου που ξεχειλίζουν από χρώματα και αρώματα. Δικαίως, η Ιαπωνία θεωρείται η αυτοκρατορία των χρωμάτων και των αισθήσεων! Τα λόγια είναι περιττά, οι φωτογραφίες δείχνουν την πραγματική αξία του χώρου.

 

 

Hammock, let the gentle breeze take you away

Η επιστροφή γίνεται με το Ropeway, ένα τελεφερίκ με μαγευτική θέα προς τους κήπους και πανοραμική εικόνα προς τους ουρανοξύστες του Kobe και ακόμη πιο μακρυά στο Κυότο και την Οζάκα. Ώρα να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο, όπου μας περιμένει μια έκπληξη: η reception μάς έδωσε να υπογράψουμε δήλωση ότι δεν ανήκουμε στο οργανωμένο έγκλημα και ότι δεν θα χρησιμοποιήσουμε το δωμάτιο για έκνομες ενέργειες. Μας μπέρδεψαν ίσως με τους παράνομους Japs!

 

 

 

 

 
3,4 days Kumano Kodo: πεζοπορία στο ιερό μονοπάτι, tatami room

Ως Kumano Kodo (το ιερό μονοπάτι) αναφερόμαστε σε ένα δίκτυο μονοπατιών προσκυνηματικού χαρακτήρα στη νότια περιοχή Kansai. Μαζί με το Camino de Santiago (Ισπανία) έχει χαρακτηριστεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς απο την UNESCO (2004) ως "Ιερές Τοποθεσίες και Διαδρομές Προσκυνήματος στην οροσειρά Kii".

 

είμαστε στο σωστό σημείο και...

...στο σωστό λεωφορείο

από εδώ ξεκινά το ιερό μονοπάτι

Βαδίζουμε σε περιοχή με εμποτισμένη τη θρησκευτική και ιστορική αξία, άνω των χιλίων ετών, συνυφασμένη με την ιαπωνική μυθολογία, όπου ο Jimmu, δισέγγονος της Θεάς του Ήλιου, ήρθε εδώ για να εγκαταστήσει τον πρώτο αυτοκράτορα της Ιαπωνίας.

 

 

 

 

Στο κέντρο αυτής της θρησκευτικής περιοχής βρίσκονται τρία ιερά μονοπάτια: Hongu Taisha, Hayatama Taisha και Nachi Taisha, γνωστά ως Kumano Sanzan. Μέχρι τον 12ο αιώνα, τα Kumano Sanzan προσέλκυαν προσκυνητές από τις γύρω περιοχές, κυρίως το Κυότο και την Οσάκα, αλλά όχι μόνο.

 

 

 

Με το λεωφορείο φτάνεις στο Tanabe και αρχίζεις την πολύωρη πεζοπορία μέσα από μια δασώδη περιοχή που θυμίζει τροπικό δάσος και έχει μικρές υψομετρικές διαφορές. Διέρχεσαι μέσα απο μικρά χωριά και οικισμούς, ενώ συναντάς πολλά Shrine, που το καθένα είναι κατασκευασμένο μεταξύ 12. και 15. αιώνα. 

 

 

 

Η διαδρομή είναι κουραστική. Υπάρχει αποπνηκτική ζέστη και πολύ υγρασία, ενώ το μονοπάτι αποτελείται απο ατέλειωτα σκαλοπάτια που πρέπει να τα ανέβεις και μετά να τα κατέβεις. Στο δρόμο συναντάμε πεζοπόρους απο Καναδά, κυρίως όμως Αυστραλούς και σπάνια ευρωπαίους καθότι η περιοχή αυτή δεν είναι τόσο γνωστή. Άλλωστε, οι περισσότεροι ευρωπαίοι που θάρθουν στην Ιαπωνία, θα προτιμήσουν κάποια εκδρομή-ανάβαση στο Fiji και όχι σε αυτήν την μάλλον άγνωστη περιοχή.

 

Μετά από μια 6ωρη πορεία φτάνουμε στο Takijiri oji, όπου θα διαμείνουμε σε ένα παραδοσιακό tatami room, δηλαδή δωμάτιο σε παραδοσιακό ιαπωνικό στιλ με μοναδική εσωτερική διακόσμηση ένα πατάκι τατάμι ως δάπεδο. Το στυλ αυτό χρονολογείται από την περίοδο Muromachi, (1336-1573) όταν αρχικά χρησίμευαν οι χώροι ως δωμάτια μελέτης για τους πλούσιους πριν γίνουν σταδιακά χώροι υποδοχής και διαβίωσης. Μου αρέσει πολύ αυτό το παραδοσιακό δωμάτιο, που αντικρύζω για πρώτη φορά στη ζωή μου και όχι σε φωτογραφία ή σε κινηματογραφικό έργο. Στρωματσάδα θα λέγαμε στην Ελλάδα, tatami room στην Ιαπωνία. Αυτό που δεν μπορώ να συνηθίσω ακόμη είναι ότι βγάζουμε τα παπούτσια μας και κυκλοφορούμε ξυπόλητοι πάνω στα tatami!

 

tatami room

Η δεύτερη μέρα πεζοπορίας είναι περισσότερο ευχάριστη χάρη της λιγότερης ζέστης και υγρασίας, ενώ φυσά ένα απαλό αεράκι που μας δροσίζει. Διερχόμαστε από διάσελα και κεντρικούς δρόμους με μικρούς οικισμούς και ξύλινα σπιτάκια, βλέπουμε αρχαίους ναούς αφιερωμένους σε κάποιο σπουδαίο πρόσωπο (κυρίως αυτοκράτορα) ενώ κάποια πινακίδα μάς τρόμαξε: "...προσέξτε τις αρκούδες..". Εντούτοις, αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι δίπλα σε μια πηγή νερού υπήρχε απλωμένη (καθαρή) πετσέτα για στέγνωμα των χεριών.. δηλαδή στο πουθενά πάνε και αλλάζουνε πετσέτες αυτοί οι ιάπωνες... καλά δεν παίζονται!!!

 

η εντυπωσιακή πετσετούλα για να σκουπίζεσαι

ιερές σφραγίδες όπως και στο Camino de Santiago

μικροί οικισμοί στη διάσχισή μας

Τα Χρυσάνθεμα συμβολίζουν το θρόνο του Αυτοκράτορα της Ιαπωνίας.

εδώ τελειώνει το μονοπάτι που οδηγεί στη μεγάλη Torii

επιστροφή στο Κυότο

5 day Kyoto: κιμονό, golden pavilion, αυτοκρατορικοί κήποι, Skyway, Gion, γκέισες

Tokyo-Kyoto παιγνίδι με τα kanji, δύο σημαντικές πόλεις της Ιαπωνίας που στη διαχρονική τους ιστορία απέκτησαν διαφορετική ετυμολογική σημασία και προέλευση. Το όνομα Τόκυο (東京) αποτελείται από δύο ιδεογράμματα (λέγονται kanji), το (東) σημαίνει "ανατολή" και το (京) "πρωτεύουσα", συνεπώς "Τόκυο" μεταφράζεται ως η "Ανατολική Πρωτεύουσα". Το όνομα αυτό έρχεται να επισφραγίσει το ιστορικό υπόβαθρο του Τόκυο που καθιερώθηκε ως η νέα πρωτεύουσα της Ιαπωνίας το 19. αιώνα, αντικαθιστώντας το Κυότο ως το πολιτικό κέντρο της χώρας.

Το όνομα "Κυότο" (京都)  αποτελείται επίσης από δύο χαρακτήρες kanji, το πρώτο (京) σημαίνει "πρωτεύουσα" και το δεύτερο συνθετικό (都) "πόλη", συνεπώς "Κυότο" μπορεί να μεταφραστεί ως "Πρωτεύουσα". Πράγματι, το Κυότο ήταν η πρωτεύουσα της Ιαπωνίας για πάνω από χίλια χρόνια πριν μεταφερθεί στο Τόκυο.

 

Κάθομαι και σκέφτομαι, αν εμείς οι έλληνες είχαμε χαρακτήρες kanji στη γλώσσα μας, πως θα χαρακτηρίζαμε τη "Θεσσαλονίκη", ως την πάλαι ποτέ "συμπρωτεύουσα" και την "Αθήνα"... κάνω αλλότριες σκέψεις! Βρίσκομαι λοιπόν στο Κυότο, στην περιοχή Κανσάι της νότιας Ιαπωνίας και χαίρομαι που επέζησε του ατομικού ολοκαυτώματος (μετά από πρόταση αμερικανού αξιωματούχου να αποκλειστεί ως στόχος της ατομικής βόμβας) γιατί η ιστορικότητά της χάνεται στα βάθη των αιώνων και θα πρέπει να διατηρηθεί και στους επόμενους αιώνες και αυτό εις βάρος του Ναγκασάκι που επιλέχθηκε τελευταία στιγμή λόγω καιρικών συνθηκών στην Kokura που ήταν ο αρχικός στόχος.

 

στην αγορά (arcade) του Κυότο

Στο Κυότο δεν βρεθήκαμε τυχαία στις 25 του μήνα. Το είχαμε προγραμματίσει ώστε να επισκεφτούμε την υπαίθρια αγορά Tenjin-san, που λαμβάνει χώρα στο Kitano Tenmangu shrine στις 25 κάθε μήνα. Μικροπωλητές παρατάσσουν στον περίβολο του ναού την πραγμάτεια τους και πουλούν ρούχα, μεταχειρισμένα κιμονό, ιαπωνικές αντίκες και κάθε είδους εργαλεία και το περιβάλλον να θυμίζει Μοναστηράκι! Υπάρχει πολύ φαγητό (street food),  φρούτα και λαχανικά.

 

Η αγορά αυτή οφείλει το όνομά της στο Sugawara no Michizane, ποιητή και φιλόσοφο του 9. αιώνα που θεωρείται ο προστάτης των ακαδημαϊκών αναζητήσεων στην Ιαπωνία. Ο ναός του Kitano Tenmangu είναι πολύ δημοφιλής για τους κατοίκους του Κυότο, αλλά και η γύρω περιοχή είναι υπέροχη. Την άνοιξη ανθίζουν οι δαμασκηνιές, μετά οι ροδακινιές και μετά οι κερασιές... μία εποχή όλο μαγεία.

Kitano Tenmangu

 

  

Εδώ είδαμε και τα πρώτα κιμονό που φορούσαν νεαρές κοπέλες και τουρίστριες που με τα τσόκαρα και τη δίχαλη άσπρη κάλτσα δυσκολεύονταν να περπατήσουν.  Το κιμονό είναι ένα εκλεπτυσμένο ιαπωνικό ενδύμα, πολύ περισσότερο από ένα απλό ρούχο casual, θάλεγα εγώ. Είναι ένα ρούχο της ιαπωνικής παράδοσης, καταγεγραμμένο βαθιά μέσα στο πολιτιστικό γίγνεσθαι αυτής της χώρας.

 

αν θέλετε να ντυθείτε κατάλληλα, μπορείτε να νοικιάσετε ένα κιμονό

Η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων. Υπάρχουν ιστορικές αναφορές (8. αιώνας) που το ένδυμα αυτό χρησιμοποιούνταν σε καθημερινή χρήση από άνδρες και γυναίκες, ενώ στην αριστοκρατία είχε εξελιχθεί σε έργο τέχνης και ένδειξη κοινωνικής θέσης. Το τί ύφασμα και μοτίβο θα φοριόταν αντικατόπτριζε τον κοινωνικό ρόλο του ατόμου.

 

Αργότερα, (1603-1868), το κιμονό εξελίχθηκε και κατέληξε να είναι το επίσημο ενδύμα για τον πληθυσμό και φοριόταν πολύ στις κοινωνικές εκδηλώσεις.  Την περίοδο (1868-1912), η Ιαπωνία θέτει τα θεμέλια μιάς μοντέρνας πολιτείας και το κιμονό αρχίζει να αντιμετωπίζει ανταγωνισμό από δυτικά ενδύματα, κυρίως απο την ευρωπαική μόδα. Ωστόσο, πολλοί ιάπωνες διατήρησαν την παραδοσιακή φορεσιά, κυρίως σε γάμους, τελετές και φεστιβάλ. Το ίδιο δεν συνέβη και σε εμάς με τη φουστανέλα.

 

ο συνδυασμός με την κατάλληλη βεντάλια είναι ιδανικός

Παίρνουμε το λεωφορείο για να πάμε στο Kinkaku ji (ανάλογα με το σημείο εκκίνησης, η διαδρομή διαρκεί απο 15-45 λεπτά), όπου υπάρχει ένας διάσημος βουδιστικός ναός με αιώνες ιστορίας, ο ναός Rokuonji (ευρύτερα γνωστός ως Kinkakuji) με το εμβληματικό Golden Pavilion το πιο δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο του Κυότο, ένα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO (1994) χάρη της εντυπωσιακής αρχιτεκτονικής του που εναρμονίζει μοναδικά την κουλτούρα και τον πολιτισμό των σαμουράι και του βουδισμού. Είναι Must.. πρέπει να το επισκεφτείτε!

 

Περιβάλλεται απο μικρή λιμνούλα και οι αντανακλάσεις του, στα ήρεμα νερά, δημιουργούν μια εξωπραγματική εικόνα που δημιουργεί ρομαντισμό και συνειρμούς για την ιστορία του. Αρχικά ορίστηκε ως βίλα διακοπών (1397) για έναν σογκούν (τίτλος που είχε ανώτερος στρατιωτικός ηγέτης) που κατέκτησε τα εδάφη που τώρα αποτελούν τον ναό Kinkakuji και έχτισε το εξοχικό του, το οποίο ονόμασε Kitayamadono. Μετά το θάνατό του, οι χώροι μετατράπηκαν σε βουδιστικό ναό Ζεν σύμφωνα με τις επιθυμίες του και χτίστηκε το Golden Pavilion για να φυλάξει τον Βούδα σε χώρους με ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό στυλ που επικρατούσε στα ανακτορικά σπίτια της αριστοκρατίας κατά την περίοδο 794-1185 (ονομάζεται και περίοδος Heian).

 

 

Φεύγουμε από το Golden Pavilion για να πάμε στο Shugakuin Imperial Villa. Οι συγκοινωνίες στην Ιαπωνία είναι ένα σύνθετο πρόβλημα. Παίρνουμε κάποιο λεωφορείο (ίσως τα Buses No.17, 5, 59 δεν θυμάμαι ακριβώς) και κατεβαίνουμε στη στάση Shugaku-in Rikyu-michi και μετά με τα πόδια (5-6 λεπτά). Εντούτοις χωρίς Google map, μένουμε καλύτερα σπίτι!

 

Η Ιαπωνια έχει αυτοκράτορα, που ονομάζεται "ουράνιος κυρίαρχος" και ειναι το "σύμβολο του κράτους και της ενότητας του λαού", ενός λαού με τόση πειθαρχία που εκνευρίζει ακόμη και τους πιό σχολαστικούς! Κάθε αυτοκράτορας είχε το παλάτι του, κυρίως όμως τους κήπους του. Το Shugakuin Imperial Villa λοιπόν χτίστηκε (17. αιώνας) για τον αυτοκράτορα Gomizuno και αποτελείτο από βίλες και κήπους. Σήμερα, τα κτίσματα παραμένουν όπως και  στο παρελθόν και περιτριγυρίζονται από ορυζώνες.

Η είσοδος είναι δωρεάν, αλλά πρόσβαση στους αυτοκρατορικούς κήπους έχετε μόνο με αίτηση στον ιστότοπο Imperial Household Agency, γιατί οι θέσεις είναι περιορισμένες. Υπάρχουν ωριαία γκρουπ των 20 ατόμων! Δεν περιηγείστε μόνοι σας παραμόνο με συνοδεία (με τη μορφή ξενάγησης). Πίσω υπάρχει η σκούπα, που δεν σας αφήνει ρούπι να κινηθείτε ελεύθερα. Πραγματικά, είναι αστείος ο γιαπωνέζος που με ακολουθεί. Κάνω ένα βήμα μπροστά, το ίδιο και αυτός... σταματώ, σταματά και αυτός... τρέχω, τρέχει και αυτός!!!

 

 

Η ξενάγηση δεν επιτρέπει την πρόσβαση στο εσωτερικό των κτιρίων, αλλά μπορείτε να ρίξετε μια ματιά (ή να φωτογραφίσετε τους χώρους) και να διακρίνετε χαρακτηριστικά τους, όπως υπερυψωμένα tatami και περίπλοκα ζωγραφισμένα πάνελ στους τοίχους. 

 

δείτε τις ζωγραφιές πως εναρμονίζονται με το περιβάλλον

 

Αύριο απόγευμα φεύγουμε για το νησί Kyushu με το τρένο και πρέπει να αγοράσουμε το rail pass που ήδη έχουμε παραγγείλει αλλά πρέπει να πάμε στο σιδηροδρομικό σταθμό να το παραλάβουμε. Είναι μια μικρή οδύσσεια γιατί οι υπάλληλοι δεν μιλούν αγγλικά και απαιτεί μια μικρή γραφειοκρατία με φωτοτυπίες διαβατηρίων κ.λπ. Έχουμε 40 λεπτά με το τρένο για να φτάσουμε στον κεντρικό  σταθμό. Καθοδόν σκεφτόμουνα ότι στην Ιαπωνία επικρατούν δύο αντίθετα αρχιτεκτονικά ρεύματα. Το ένα είναι η παραδοσιακή αρχιτεκτονική των ξύλινων δοκών και των συρόμενων θυρών (όπως το ζήσαμε στο Kumano Kodo με τα tatami rooms) που θυμίζει έναν κόσμο "τελετών τσαγιού" και ναών. Το άλλο είναι το σύγχρονο αστικό τοπίο από μέταλλο και γυαλί που ενέπνευσε το συγγραφέα William Gibson να στήσει την "Τριλογία του Sprawl" σε μια φουτουριστική, δυστοπική πόλη, τη Chiba.

 

ο σιδηροδρομικός σταθμός του Κυότο

 

ο πύργος του Κυότο

 

Το Κυότο είναι παγκοσμίως γνωστό για το πρώτο, αλλά φιλοξενεί επίσης ένα από τα πιο εντυπωσιακά δείγματα μεταμοντερνιστικής αρχιτεκτονικής της χώρας. Ο σιδηροδρομικός σταθμός του (ο δεύτερος μεγαλύτερος της χώρας) είναι ένα σύμβολο από γυαλί και χάλυβα. Είναι αδύνατον να μην σας κινήσει το θαυμασμό σας, ακόμη και αν παρασυρθείτε απο τα σμήνη των ανθρώπων, έτσι ώστε να μην παρατηρήσετε προσεκτικά τα χαρακτηριστικά του. Μοιάζει με λόφο (και όμως δεν είναι), να σκαρφαλώνει από το ισόγειο (αίθουσα εισιτηρίων) μέχρι τον 11. όροφο είτε με ηλεκτρικές σκάλες είτε με απλές στις οποίες αναβοσβήνουν LED σχηματίζοντας λέξεις ή σχήματα αλλάζοντας χρωματισμό και όταν νυχτώνει, ο σταθμός να λούζεται με φώτα LED και Νέον, ολοκληρώνοντας ένα είδος cyberpunk αισθητικής. Άλλωστε, το cyberpunk (ως λογοτεχνικό ρεύμα επιστημονικής φαντασίας) είναι σχετικά πρόσφατο (1980) την ίδια σχεδόν εποχή που μετασκευάστηκε και ο σταθμός στη σημερινή του μορφή.

 

 

Από εκεί ψηλά έχετε απίστευτη θέα προς την πόλη,  στο πύργο του Κυότο και εσωτερικά στον ίδιο τον σταθμό, που απλώνεται στα πόδια σας, ενώ προσφέρει πρόσβαση σε έναν αιωρούμενο μεταλλικό διάδρομο. Αυτός είναι το Skyway, που διατρέχει το μήκος του σταθμού και επιτρέπει στους επισκέπτες να τον περπατήσουν από το ένα άκρο στο άλλο. Έχεις την αίσθηση ότι υπερίπτασαι και βλέπεις το κόσμο, στο ισόγειο, να κινείται σαν μυρμήγκια!

 

Κοιτάζοντας ψηλά στην οροφή του σταθμού παρατηρείς ένα μεταλλικό σύμπλεγμα χαλύβδινων δοκών, ένα είδος "Matrix".... λέτε η ταινία The Matrix να εμπνεύστηκε από κάποιο μυθιστόρημα του William Gibson? 

 

Και ενώ κατεβαίναμε τους ορόφους, βλέπουμε κάποιον, καθισμένο σε σκαμπό πιάνου να παίζει την "αυτοκρατορική" του Μπετόβεν. Ένα δύσκολο μουσικό κομμάτι, αλλά με εξαιρετική εκτέλεση. Καθόμαστε και τον ακούμε, τον φωτογραφίζουμε και τον βιντεοσκοπούμε. Και μόλις τελειώσει, κάποιος άλλος παίρνει τη θέση του.... Οι ιάπωνες αρέσκονται στην κλασσική μουσική και στην ποίηση. Σκέφτομαι το sakura ένα παραδοσιακό τραγούδι που αναφέρεται στην άνοιξη, την εποχή που ανθίζουν οι κερασιές και οι Ιάπωνες  ξεκινουν το αγαπημένο τους   hanami (δηλαδή "κοιτάζω τα λουλούδια") τρώγωντας και φιλοσοφώντας κάτω από τ'ανθοφορούντα  δέντρα, ένα  είδος συμποσίου ικανοποίησης όλων των αισθήσεων. Αυτή η ευγενική τελετουργία έχει τις ρίζες της τον 8. αιώνα, όταν οι αυτοκρατορικές οικογένειες σταματούσαν τον περίπατό τους προκειμένου να απολαύσουν τα πανέμορφα λουλούδια των ανθισμένων κερασιών και στη συνέχεια γευμάτιζαν κάτω από τα δέντρα, κάνοντας ''πικ νικ'' και διαβάζοντας ποίηση. Αν είχαν και κινητό θάκουγαν σίγουρα και μουσική.

υπέροχη εκτέλεση, υπέροχος πιανίστας

hanami? κάτι ανάλογο έκαναν και οι πρόγονοί τους

Βράδυ χωρίς να πας στην περιοχή του Gion είναι σαν να μην έχεις επισκεφτεί ποτέ το Κυότο. Έχει πολλά ενδιαφέροντα μέρη και πρέπει νάρθεις οπωσδήποτε εδώ: ο Ναός Yasaka και ένα μοναδικό εστιατόριο για Sushi.... και τι άλλο τραβά και η ψυχή σου.... γκέισες; ναι εδώ είναι η περιοχή τους!

 

νυκτερινή βόλτα σε κακόφημη περιοχή

 

Ο Yasaka Shrine είναι ένα από τα πιο διάσημα ιερά στο Κyότο. Ιδρύθηκε περίπου το 700 και βρίσκεται ανάμεσα στις δημοφιλείς περιοχές Gion και Higashiyama που τις επισκέπτονται συχνά οι τουρίστες. Ο κύριος ναός είναι βασικά μια σκηνή χορού με εκατοντάδες φαναράκια που ανάβουν τα βράδια και αντιπροσωπεύουν κάποια φιλανθρωπία, γιαυτό φέρουν και το όνομα του δωρητή. 

 

 

Βρεθήκαμε στις προετοιμασίες ενός φεστιβάλ (το γνωστό Gion Matsuri) που γιορτάζεται κάθε Ιούλιο και οι οργανοπαίκτες εξασκούνταν στην επίκρουση των τυμπάνων τους, το γνωστό taiko, παρουσιάζοντας την τέχνη τού ήχου ή διαδίδοντας την παράδοση αιώνων που αναφέρει ότι "...οι αρχαίοι λαοί ένιωθαν την παρουσία του θεϊκού στοιχείου στο βροντερό ήχο των taiko, τα οποία λειτουργούσαν και ως μέσο καθαγιασμού...". Στην υπέροχη εκτέλεση των τυμπάνων είχαμε μείνει καθηλωμένοι και αισθανόμασταν τις δονήσεις των ήχων να διαπερνούσαν όλο το σώμα μας.

 

Βρίσκόμαστε σε μια απαγορευμένη για φωτογράφιση περιοχή. Κάποιος θάλεγε ότι είμαστε στη Τρούμπα του Πειραιά, αλλά δεν είμαστε, όπως και όλες οι γκέισες θεωρούνται, από την ευρωπαικο-δυτική κουλτούρα ιερόδουλες, αλλά δεν είναι. Αντιθέτως, πρόκειται για γυναίκες που είναι μορφωμένες, φορούν κιμονό με εντυπωσιακά χρώματα και σχέδια, χτενίζονται με την περίπλοκη πλεξούδα, χορεύουν παραδοσιακούς χορούς, παίζουν το μουσικό όργανο σαμισέν (ιαπωνικό λαούτο με τρεις χορδές), αλλά κυρίως γνωρίζουν  άριστα την πατροπαράδοτη "τελετουργία του τσαγιού". Αυτός είναι και ο στόχος τους, να ψυχαγωγούν-συντροφεύουν τους θαμώνες τους απαγγέλλοντας στίχους είτε παίζοντας μουσικά όργανα ή συμμετέχοντας σε ελαφριά συζήτηση στο "σπίτι του τσαγιού". Κάποιες φορές υπάρχουν και φραστικά υπονοούμενα, αλλά οι πελάτες γνωρίζουν να μην περιμένουν κάτι παραπάνω. Αυτές οι γκέισες δεν πληρώνονται για να κάνουν σεξ με τους πελάτες. Εντούτοις, υπάρχουν και γκέισες-πόρνες πολυτελείας και η διαφορά έγκειται σε λεπτομέριες της ενδυμασίας τους.

 

 

Μην περιμένετε να δείτε πραγματική γκέισα στο δρόμο. Κρύβονται ή σπάνια κυκλοφορούν. Εμείς συναντήσαμε εντελώς τυχαία μόνο δύο, η μια έβγαινε απο ταξί στην απαγορευμένη περιοχή και η άλλη κυκλοφορούσε στο μετρό.

 

6 day Kyoto: βουδιστικοί ναοί, katsura imperial villa

Δύο μέρες στο Κυότο είναι λίγες για να τα δεις όλα, μιας που το υπόλοιπο πρόγραμμα είναι πολύ γεμάτο. Αφήσαμε για σήμερα το πρωί δυο σημαντικά σημεία της πόλης που είναι απο τα Must, η βουδιστική συνοικία και η katsura imperial villa. Το Sanjūsangen-dō ίσως είναι ο πιό διάσημος ναός της βουδιστικής συνοικίας Higashiyama, επειδή έχει τη μεγαλύτερη Hondo (η κύρια αίθουσα του ναού όπου ακούμε τις Διδασκαλίες του Βούδα), χρονολογείται από το 1266 και θεωρείται Εθνικός Θησαυρός της Ιαπωνίας. Η είσοδος στο ναό γίνεται χωρίς παπούτσια και είναι γεμάτος χρυσά αντικείμενα... Απαγορεύεται η φωτογράφιση, αν και εμείς....!

 

Η περιοχή είναι γεμάτη βουδιστικούς ναούς (εξ ου και η ονομασία της περιοχής) που έχουν θρησκευτική και ιστορική σημασία για τους ιάπωνες. Όταν επισκεφτείτε την περιοχή να θυμηθείτε τον αμερικανό αξιωματούχο Henry Stimson, που πρότεινε να μην επιλεγεί το Κυότο για τη ρήψη της ατομικής βόμβας. Σήμερα δεν θα υπήρχε τίποτε από αυτά τα ιστορικης αξίας μνημεία.

 

 

Διερχόμαστε μέσα απο ένα στενό τουριστικό δρομάκι (πολύ γνωστό στην περιοχή) για να φτάσουμε στο Ryozen Kannon, που είναι ένα μνημείο αφιερωμένο στους πεσόντες του Πολέμου του Ειρηνικού δίνοντας μια συγκινητική απόδειξη της ματαιότητας και της απώλειας μιας πολεμικής σύρραξης χωρίς νόημα. Εδώ σηκώνει πολύ κουβέντα που την αφήνω για την ημέρα επίσκεψης στο Ναγκασάκι.  

 

 

Ό,τι βλέπουμε εδώ δεν είναι ο Βούδας αλλά η Θεά του Ελέους (Ryozen Kannon), μνημείο που κατασκευάστηκε το 1955 για να τιμήσει τους νεκρούς του ΒΠΠ, με θύματα και απο τις δύο πλευρές (ιάπωνες, σύμμαχοι). Η είσοδος κοστίζει 200 γιέν.

 

Η τελευταία μας επίσκεψη είναι στην Katsura imperial villa, μισή ώρα δρόμο με το λεωφορείο. Πρόκειται για την εξοχική κατοικία, μετά κήπων, της οικογένειας Katsura, μέλος της Αυτοκρατορικής Οικογένειας της Ιαπωνίας. Μιλάμε για το μακρυνό 1645, που οι απίθανοι ιάπωνες είχαν κατασκευάσει τους κήπους της ΕΔΕΜ, που από το ένα παράθυρο έβλεπες νερό (λίμνη) και απο το άλλο βουνό! Η επίσκεψη εδώ είναι Must και χρειάζεστε και το κινητό σας για φωτογράφιση τοπίων.

 

βουνό και νερό...ο τέλειος συνδυασμός

Το Katsura Imperial Villa θεωρείται αποδεδειγμένα ως ένα από τα καλύτερα δείγματα ιαπωνικής αρχιτεκτονικής και σχεδιασμού κήπου. Εντούτοις, δεν είναι τόσο εύκολο να την επισκεφτείτε αν δεν έχετε κάνει online reservation (είσοδος 1000 γιέν), ενώ απαιτεί συμμετοχή σε περιήγηση (αγγλικά), που ακολουθεί ένα κυκλικό μονοπάτι γύρω από μια λιμνούλα.

πίσω απο αυτό το δενδράκι (στο τέλος του διαδρόμου)
κρύβεται όλο το μεγαλείο του κήπου
και ο κατασκευαστής επίτηδες το φύτεψε
ώστε η πρώτη ματιά να μην κλέψει ακόμη όλη την ομορφιά

 

Η Ιαπωνία είναι μια νησιωτική χώρα που και η ίδια δεν ξέρει πόσα νησιά έχει... γύρω τα 38000 με ένα πρόχειρο υπολογισμό. Βρίσκεται στην Άπω Ανατολή, ανατολικώτερα δεν έχει άλλο, την χωρίζει ο Ειρηνικός Ωκεανός από τις ΗΠΑ. Θα πάρουμε την πρώτη σοβαρή γεύση των ιαπωνικών σιδηροδρόμων.... θα ταξιδέψουμε μια απόσταση 700 χιλιομέτρων (Οζάκα-Φουκουόκα) μόλις σε 2 ώρες και 30 λεπτά, τρέχοντας με ταχύτητα 300 χλμ/ω με το πολύ γρήγορο τρένο Shinkansen.

 

7 day Fukuoka: Shinkansen train, τα "βρώμικα", ο χορός των νερών, canal city Hakata

Βρίσκομαι (για πρώτη μου φορά) μέσα σε ένα Shinkansen bullet train, όπως αρέσκονται οι ιάπωνες να αποκαλούν το πιό γρήγορο τρένο τους (ουσιαστικά πιό γρήγορο και απο το αεροπλάνο αν λάβεις υπόψη σου τις μετακινήσεις προς/από το αεροδρόμιο). Αισθάνεσαι την επιτάχυνση (όπως και στην απογείωση με το αεροπλάνο) μέχρι το τρένο να αποκτήσει τελική ταχύτητα 300-320χλμ/ω και να φτάσεις στο νησί Kyushu σε χρόνο ρεκόρ. Από το Τόκυο προς την Οζάκα και από εκεί στη Φουκουόκα και ακόμη νοτιώτερα

 

η πρώτη μου επιβίβαση στο superexpress train

 

Το παρατσούκλι της Ιαπωνίας ως "χώρα του ανατέλλοντος ηλίου" ίσως οφείλειται στους κινέζους, επειδή από την Κίνα φαίνεται ότι ο ήλιος ανατέλλει από την κατεύθυνση της Ιαπωνίας και οι γιαπωνέζοι συμπλήρωσαν την ονομασία "Nippon" που σημαίνει "πηγή τού ήλιου".

 

σιδηροδρομικός σταθμός στη Φουκουόκα

Χρησιμοποιούμε το Japan Rail Pass που μας δίνει απεριόριστη πρόσβαση σε όλα τα τρένα υψηλής ταχύτητας Shinkansen αν και εμείς θα το χρησιμοποιήσουμε μόνο 1-2 φορές για τις νότιες μετακινήσεις μας. Τόση άνεση θέσεων δεν έχω ξανασυναντήσει, μεγάλη ευρυχωρία, εντούτοις κοστίζει ακριβά (26000 γιέν) αλλά αξίζει. Ερχόμενοι στην Ιαπωνία, η εμπειρία των τρένων είναι Must!

 

 

Η Φουκουόκα μάς υποδέχτηκε με βροχή για να μην πω νεροποντή. Βρισκόμαστε πλέον στο νησί Kiushu και η Φουκουόκα είναι η μεγαλύτερη πόλη του νησιού (1,5 εκ πληθυσμό). Είναι ένα λιμάνι με σύνδεση με τις αντικρινές πόλεις Busan (νότια Κορέα) και Shangai (Κίνα). Είναι τόσο κοντά με τις ασιατικές ακτές που δεν την γλύτωσε απο τις ορδές των Μογγόλων, που την κατέλαβαν κάπου εκεί το 13. αιώνα.

 

Η Φουκουόκα είναι συγχώνευση δύο πόλεων (1889): της πρώην καστροπολιτείας Φουκουόκα και της Hakata που περιμβάνει την κεντρική περιοχή και το κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό, εξ ου και στα δρομολόγια του τρένου θα αναγράφεται συνηθως Hakata και όχι Fukuoka.

 

περιμένοντας το λεωφορείο...

...και αυτό τι περιμένει;

Συμπαθητικοί και φιλήσυχοι ιάπωνες, θαλασσινά, ramen, φεστιβάλ, παρθένα φύση και Onsen... για αυτά τα δύο τελευταία ήρθαμε εδώ!

ένα εντυπωσιακό θέαμα δείχνει ένα κτηριακό συγκρότημα....

... το οποίο είναι ένας πολυόροφος κήπος!!

...ηταν κλειστός την ημέρα που τον επισκεφτήκαμε 😭

Ξεκινάμε απο τα "βρώμικα".... Food stalls (Yatai) λέγονται οι υπαίθριοι πάγκοι φαγητού, το πιο γνωστό σύμβολο της πόλης. Μπορεί να καθίσουν 7-8 άτομα και προσφέρουν ένα ατμοσφαιρικό εξωτικό περιβάλλον για απόλαυση φαγητού, ιδιαίτερα νόστιμο, χορταστικό και φθηνό! Κατά μήκος του ποταμού (προσοχή! σε συγκεκριμένα μόνο μέρη) θα βρείτε κάποια yatai (λιγότερα από όσα αναφέρουν οι οδηγοί) που συναθροίζονται τα βραδάκια, ενώ την ημέρα δεν υπάρχουν.. είναι αυτοκινητούμενες μονάδες!

 

φαγητό στο "βρώμικα", τέλειο σας λέω!!

Τυπικά πιάτα τους είναι τα ψητά σουβλάκια κοτόπουλου (μου φάνηκαν λίγο λιπαρά), το ζεστό pot και το πιο διάσημο το Hakata Ramen, ένα τοπικό πιάτο με ζυμαρικά που περιλαμβάνει σχετικά λεπτά noodles ramen, σε σούπα με βάση το χοιρινό κόκκαλο (tonkotsu)... αυτό να προτιμήσετε ακόμη και αν είστε χορτοφάγοι! Υπάρχουν αλκοολούχα ποτά μπύρα απο βαρέλι και sake. Μην αργήσετε γιατί δεν θα βρείτε θέση. Εδώ συχνάζουν πολλοί κορεάτες και ντόπιοι, ενώ στην περιοχή δεν συναντήσαμε πολλούς δυτικούς.

 

 

 

με φλόγα βουτανίου καπνίζονται κομμάτια χοιρινού

 

Το Canal City Hakata είναι ένα μεγάλο εμπορικό και ψυχαγωγικό συγκρότημα, που το αποκαλούν "πόλη μέσα στην πόλη". Είναι κάτι σαν τα ευρωπαικά The Mall αλλά σε υπερθετικό βαθμό. Για τους πεζοπόρους-ορειβάτες-αθλητές κ.λπ. περιλαμβάνει ένα τριώροφο χώρο με οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε, σε αθλητικές μάρκες και αξεσουάρ. Αν και οι τιμές είναι ευρωπαικές, εντούτοις θα βρείτε τα πάντα και μάλιστα σε όλα τα μεγέθη! Υπάρχουν καφέ και εστιατόρια, ένα θέατρο, κέντρο παιχνιδιών, σινεμά, δύο ξενοδοχεία και ένα κανάλι νερών που διασχίζει το συγκρότημα. Χαζέψτε το χορό των νερών με τη "Μικρή Νυκτερινή Μουσική" του Μότσαρτ.

 

εξέδρα για το χορό των νερών

ο κόσμος του γκολφ από εδώ ξεκινά...

Ο πέμπτος όροφος αποτελείται από το "Ramen Stadium", που διαθέτει καταστήματα ramen με πιάτα noodle από όλη την Ιαπωνία, συμπεριλαμβανομένης της τοπικής σπεσιαλιτέ Hakata Ramen. Δεν το προτιμήσαμε γιατί θέλαμε να δοκιμάσουμε τα βρώμικα... εντούτοις δοκιμάσαμε στο Gingako μια μερίδα takoyaki, μικρά σφαιρίδια τηγανιτού οχταποδιού, που βλέπετε πώς τα ψήνουν και πως τα τρώνε (χαχα.. θα χρειαστείτε ξυλάκια)!

 

μια μερίδα takoyaki, παρακαλώ!

 

Το Fukuoka Mitsukoshi είναι ένα πολυτελές εμπορικό κέντρο, που βρίσκεται στο κέντρο της Φουκουόκα και μοιάζει σαν τα Harrods του Λονδίνου. Το περίεργο και συνάμα συναρπαστικό με αυτό το πολυκατάστημα δεν είναι μόνο η χλιδή του, αλλά ότι το διαπερνά τρένο (Nishi-Nippon Railroad) και μάλιστα κάνει στάση στο 2. όροφο. Είναι τρελλοί αυτοί οι γιαπωνέζοι!

 

ατο 2. όροφο του πολυκαταστήματος κάνει στάση το τρένο!

Arcade θα βρείτε και εδώ όπως και στην υπόλοιπη Ιαπωνία. H Kawabata Shopping Arcade είναι η πρώτη εμπορική περιοχή που άκμασε στην περιοχή Hakata και η ιστορία της μπορεί να πάει πίσω τουλάχιστον 130 χρόνια. Έχει μήκος μισό χιλιόμετρο. Χαζέψτε και ξοδέψτε.... η Ιαπωνία είναι σχετικά φτηνή και αν αγοράσετε κάτι made in Japan αξίζει τον κόπο.
 

Kawabata Shopping Arcade

Όσοι έρχονται στη Φουκουόκα τη χρησιμοποιούν ως πύλη για να επισκεφτούν όλο το νησί  Kyushu. Στην κατηγορία αυτή είμαστε και εμείς.. από αύριο αρχίζουμε τη διάσχιση. Ναγκασάκι, Beppu, Yufuin, Kumamoto και τέλος Kagoshima.

 

8 day Nagasaki: Suwa Shrine, Atomic Bomb Museum, Mt Inasayama, τελεφερίκ

Ο σιδηροδρομικός σταθμός του Ναγκασάκι είναι μεγαλοπρεπής σαν να θέλει να κρύψει τη θλίψη του, ότι η πόλη επιλέχτηκε τελευταία στιγμή για την πυρηνική λαίλαπα. Κυκλοφορούν μικρά ιστορικά τραμ, σαν εκείνα Πειραιάς-Πέραμα, που η πόλη τα αγόρασε από άλλες πόλεις που ήθελαν να τα ξεφορτωθούν. Δείχνουν την ιστορικότητα της πόλης, αυτή των ανάμεικτων συναισθήματων μεταξύ καταστροφής, ειρήνης και αναγέννησης.

 

Arcade in Nagasaki

 

Chinatown

Η πρώτη μας επίσκεψη στην πόλη είναι κατά μήκος του ποταμού Nakashima διασχίζοντας τις παλιές πέτρινες γέφυρες, μία από τις οποίες είναι πολύ διάσημη, η higashi shimbashi. Κατασκευάστηκε το 1673 αλλά παρασύρθηκε σε μια έντονη νεροποντή το 1721. Είναι απίθανοι αυτοί οι ιάπωνες. Κρατούν χρονολογίες εδώ και περισσότερα από 300 χρόνια και εμείς ακόμη δεν ξέρουμε πότε ακριβώς και που κηρύχθηκε η ελληνική επανάσταση!

 

travel never ends

 Ανηφορίζουμε το ποτάμι και φθάνουμε στο Arakisotaro Cemetery, στις πλαγιές ενός λόφου με στενά σοκάκια που οδηγούν σε ναό που σώθηκε από την πυρηνική καταστροφή. Ανεβαίνουμε και κατεβαίνουμε σκαλοπάτια (συνηθήσαμε μετά το Kumano kodo) και φτάνουμε στο Suwa Shrine, το σημαντικότερο ναό Σιντοϊσμού του Ναγκασάκι. Βρίσκεται στις πλαγιές του όρους Tamazono και η ημερομηνία κατασκευής του (1614) ταυτίζεται με ένα "φιρμάνι" κατά του Χριστιανισμού, που εκείνη την εποχή υπερτερούσε σε πληθυσμό και η κυβέρνηση είχε αρχίσει να αναγκάζει τους Χριστιανούς-ιάπωνες να επαναστραφούν στις ιαπωνικές θρησκείες του Βουδισμού και του Σιντοϊσμού. Θεωρήθηκε ότι η δημιουργία ενός σημείου λατρείας του Σιντοϊσμού θα ήταν σημαντική σε αυτή την προσπάθεια, δίνοντας στον τοπικό πληθυσμό ένα κεντρικό σημείο λατρείας. Τελικά, το ίδιο συμβαίνει με όλες τις θρησκείες. Για να επικρατήσει μια, πρέπει να θαφτούν οι άλλες!

Arakisotaro Cemetery

αυτός ο ναός διασώθηκε απο το πυρηνικό ολοκαύτωμα

Suwa Shrine

Πριν λίγο καιρό είδα την ταινία "Οπενχάιμερ" του Κρίστοφερ Νόλαν, που αφηγείται την ιστορία του διάσημου αυτού φυσικού ως ο "πατέρας της ατομικής βόμβας".  Ήταν ο επιστημονικός υπεύθυνος του "Project Manhattan", που είχε ως σκοπό την κατασκευή της ατομικής βόμβας για να σκοτώσει σε μαζική κλίμακα. Κόστισε στο αμερικανικό δημόσιο έναν τεράστιο προυπολογισμό. Σήμερα, τον ξανασυναντώ μπροστά μου, εδώ στο "Nagasaki Atomic Bomb Museum" και βλέπω τις ανατριχιαστικές εικόνες τής κόλασης που δημιουργήθηκαν στις 9 Αυγούστου 1945 και ώρα 11.02 όταν το "The Fat Boy" (κωδική ονομασία της βόμβας του Ναγκασάκι) έσκασε 500 μέτρα απο το έδαφος και ισοπέδωσε τα πάντα σε ακτίνα 3 χιλιομέτρων. Δεν έμεινε ούτε κολομπηθρόξυλο όρθιο, όπως φαίνεται στις φωτογραφίες του Μουσείου, ενώ οι επιπτώσεις της βόμβας (ψυχικές και σωματικές) ακόμη ταλαιπωρούν τους επιζώντες κατοίκους της. Σε αυτό το σκηνικό, που είχε πολιτικές, ιστορικές αλλά και ανθρώπινες προεκτάσεις, οι ευρωπαίοι πολίτες μάλλον το έχουν ξεχάσει ή οι νέες γενιές το αγνοούν. Και όμως είναι εδώ για να μας θυμίζει τα λόγια του Αινστάιν "...δεν ξέρω με τι όπλα θα γίνει ο 3ος παγκόσμιος πόλεμος, αλλά ο 4ος θα γίνει με ξύλα και πέτρες..." εννοόντας ένα νέο πυρηνικό ολοκαύτωμα.

 

Robert Oppenheimer

The Fat Boy

λίγο πριν....

...λίγο μετά

έλειωσαν ακόμη και οι γραμμές του τραμ

Η πρώτη εργαστηριακή πυρηνική σύντηξη επιτεύχθηκε από γερμανούς φυσικούς το 1938 στο Βερολίνο, ένα πείραμα που θα μπορούσε να οδηγήσει στην κατασκευή της ατομικής βόμβας. Το 1942 οι ΗΠΑ δημιούργησαν το μυστικό "Project Manhattan" και άρχισαν να κατασκευάζουν την ατομική βόμβα με σκοπό να την ρίξουν αρχικά στη Γερμανία, η οποία όμως παραδόθηκε (7 Μαίου 1945) και ο στόχος άλλαξε: Ιαπωνία... γιατί όμως Ιαπωνία;

 

πυρηνικές κεφαλές ανά τον κόσμο

πυρηνικές δοκιμές ανά τον κόσμο

Η επίσημη αμερικανική δικαιολογία, για τη ρίψη των δυο βομβών στην Ιαπωνία, ήταν ότι μόνο έτσι θα κατέθεταν τα όπλα οι ιάπωνες (οι οποίοι εν τω μεταξύ είχαν χάσει τον πόλεμο αλλά δεν παραδίδονταν) και θα σώζωντουσαν περισσότερες ζωές από ό,τι αν συνεχιζόταν ο πόλεμος, ερμηνεία που δεν συμφωνούν οι ιάπωνες επιμένοντας ότι δεν τους δόθηκε ευκαιρία να παραδοθούν και ότι έπρεπε (οι αμερικανοί πολιτικοί) να δικαιολογήσουν τον τεράστιο προυπολογισμό του project στον αμερικανικό λαό. Στο Διαδίκτυο υπάρχουν άπειρες ιστοσελίδες με τη μία ή την άλλη άποψη, που ο καθένας μας τις δέχεται ή τις απορρίπτει ανάλογα με το πόσο εύπεπτες είναι για το ...στομάχι του.

 

ποίημα ενός νεαρού θύματος, του Sachiko Yamaguchi
είναι σκαλισμένο σε μια πέτρινη πλάκα μπροστά από το σιντριβάνι.

Δημιουργήθηκε από τον Kitamura Seibo
το ένα χέρι δείχνει προς τον ουρανό υποδηλώνοντας την απειλή
 των πυρηνικών όπλων, ενώ το άλλο απλώνεται οριζόντια
συμβολίζοντας την αιώνια ειρήνη.
Τα κλειστά μάτια του αγάλματος συμβολίζουν την προσευχή
 για τα θύματα του βομβαρδισμού.
Το διπλωμένο δεξί πόδι σημαίνει διαλογισμό και το άλλο πόδι
δείχνει την ετοιμότητα να σηκωθεί και να σώσει τον κόσμο!.

Atomic Bomb Hypocenter Monument
ακριβώς εδώ και σε ύψος 500μ εξερράγη η ατομική βόμβα

παιδιά γυμνασίου αποτείουν φόρο τιμής....

...το ίδιο και εγώ

Εντούτοις, κάποια ιστορικά γεγονότα ίσως να δικαιολογούν την αμερικανική απόφαση, παρότι ο πρόεδρος Τρούμαν δεν επεδίωκε την καταστροφή του ιαπωνικού πολιτισμού "...στόχος μου είναι να σώσω όσο το δυνατόν περισσότερες ζωές Αμερικανών, αλλά έχω επίσης ένα ανθρώπινο συναίσθημα για τις γυναίκες και τα παιδιά της Ιαπωνίας..." όπως έλεγε και πρόσθετε "...ότι ο στόχος δεν πρέπει να είναι μια πόλη παραδοσιακής πολιτιστικής σημασίας..." εννοόντας το Κυότο.

Το Συντριβάνι της Ειρήνης χτίστηκε (1969) ως προσευχή
για τα θύματα που έχασαν τη ζωή τους αναζητώντας νερό.

Οι ι-άπωνες είναι ένας σκληρός λαός, που το έχει αποδείξει μέσα απο τη μακραίωνη ιστορία του. Πρώτα οι σαμουράι, μια τάξη πολεμιστών που η τιμή τους ήταν πιο πολύτιμη απο το σπαθί τους, η ανάδειξη του χαρακίρι (ή σεπούκου) στον τελετουργικό σφαγιαστικό τρόπο αυτοκτονίας ως μοναδική επιτρεπτή διέξοδο σε περίπτωση ήττας ή ατίμωσης, "τελετή" που καθιέρωσαν οι Σαμουράι και οι επιδρομές στο Περλ Χάρμπορ, στην αγριότητα των ιαπώνων στην περιβόητη σιδηροδρομική γραμμή του "Ποταμού Κβάι", που κατασκευάστηκε από αιχμαλώτους πολέμου και για την κατασκευή της πέθαναν χιλιάδες εργάτες, στην προσάρτηση της Κορέας (1910), στην εισβολή της Μαντζουρίας (1931), ακόμη και πρόσφατα στην αμφισβήτηση των Κουρίλων Νήσων που ανήκουν διοικητικά στη νήσο Σαχαλίνη άρα στην ρωσική επικράτεια.

 

η τιμή πιο πολύτιμη και απο το σπαθί (Κυότο)

Σε όλα αυτά τα ιστορικά γεγονότα που αναδεικνύουν τη δύναμη ψυχής για τον ιάπωνα ήρθε και το ραδιοφωνικό διάγγελμα του αυτοκράτορα Χιροχίτο (15 Αυγούστου 1945) με την αναγγελία της συνθηκολόγησης της Ιαπωνίας με τους Συμμάχους, γνωστό ως "Μετάδοση της Φωνής του Κοσμήματος" με το οποίο οι ιάπωνες πολίτες ταράχθηκαν περισσότερο από όσες καταστροφές τούς προκάλεσαν οι βόμβες!!!

 

Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία των 26 Μαρτύρων σε ρυθμό βασιλικής.
Καθεδρικός ναός στο Ναγκασάκι, που χτίστηκε αμέσως μετά το τέλος
 της Απομόνωσης και ήταν το μοναδικό κτήριο δυτικού τύπου.
Ανακηρύχθηκε εθνικός θησαυρός και είναι η αρχαιότερη εκκλησία στην Ιαπωνία.

κτήριο του προηγούμενου αιώνα, δείχνει  τη Hongkong Shanghai Bank

Φεύγουμε απο την περιοχή με ανάμεικτα συναισθήματα μην μπορώντας να συνειδητοποιήσουμε ότι στην μακρυνή αλλά τόσο κοντινή Ευρώπη, ουδείς πλέον μιλά για το ολοκαύτωμα και οι απειλές για ένα νέο "ατύχημα" περνά ως θρόισμα ανέμου μέσα από τα social media! Θέλουμε να ξεσκάσουμε και πάμε ποδαράτοι (30 λεπτά) στο Mt. Inasayama, ένας λόφος, όπου έχει τελεφερίκ και η πρόσβασή του είναι εύκολη... εντούτοις, δεν έχουμε τη ψυχική διάθεση να ανέβουμε με τα πόδια ένα ύψωμα 150 μέτρων!

 

 

 

φωτογραφίζοντας τη δύση από ψηλά

η πόλη του Ναγκασάκι

Στην κορυφή του υπάρχει παρατηρητήριο που δεσπόζει όλο το Ναγκασάκι με θέα 360 μοιρών και πλούσια τροπική βλάστηση που απορώ πως αναγεννήθηκε αυτή η χλωρίδα,  εδώ που πριν 80 χρόνια δεν έμεινε τίποτε όρθιο! Φαίνεται ότι οι νόμοι της άγριας φύσης έχουν τους δικούς τους κανόνες.

 

 

  

 

9 day Nagasaki: Dejima, το νησί των Πορτογάλων, Glover Garden

Ευτυχώς που δεν γεννήθηκα πριν το 1860😂 γιατί δεν θα είχα καμία απολύτως ελπίδα να πραγματοποιήσω αυτό το συγκλονιστικό ταξίδι στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου. Οι ιάπωνες είχαν κλειστά τα συνορά τους για τους ξένους δυτικούς, κυρίως τους πορτογάλους που με τη συνθήκη της Τορδεσίγιας ήσαν οι κοσμοκράτορες σε όλο τον ανατολικό πλανήτη, απο τον ατλαντικό μέχρι τον ειρηνικό ωκεανό. Κάποια στιγμή τους δέχτηκαν μόνο σε ένα τεχνητό νησί, το Dejima, που χρησίμευσε ως το μόνο ανοιχτό παράθυρο της Ιαπωνίας προς την Ευρώπη, την περίοδο από 1636 έως το 1856, μια εποχή που έπαιξε ουσιαστικό ρόλο στον εκσυγχρονισμό της Ιαπωνίας. 

 

η πρώτη επαφή με ξένους εμπόρους, κυρίως πορτογάλους
από πίνακα (γκραβούρα) της εποχής

οι ξένοι ήταν απομονωμένοι στο νησί Dejima
και η επικοινωνία γινόταν με γέφυρα, όπως και σήμερα

το νησί Dejima σε μινιατούρα

διατηρητέα μνημεία της εποχής των ολλανδών εποίκων του

τι ένωνε την Ιαπωνία με τον υπόλοιπο κόσμο; το εμπόριο

Απο εδώ λοιπόν, το Ναγκασάκι, αρχίζει ένα νεο κεφάλαιο της Ιαπωνίας, το "άνοιγμα στον κόσμο".

• 1549, οι διάφοροι ηγέτες-φεουδάρχες προσκαλούν πορτογαλικά πλοία να προσεγγίζουν τις ακτές τους για εμπορικούς σκοπούς. Ήταν η Εποχή των Εξερευνήσεων (ο Μαγγελάνος είχε ήδη κάνει τον περίπλουν της Γης) και τα πορτογαλικά πλοία αλώνιζαν τις θάλασσες και μετέφεραν στην Ευρώπη εμπορεύματα, κυρίως μπαχαρικά.  
• 1550, ένα πορτογαλικό πλοίο έπλευσε στο λιμάνι του Hirado και θεωρείται το πρώτο ευρωπαϊκό εμπορικό πλοίο που εισήλθε στο Ναγκασάκι. Ακολούθησαν και άλλα και η πόλη εξελίχθηκε γρήγορα σε ένα ακμάζον λιμάνι για το ευρωπαϊκό εμπόριο. Επόμενο ήταν, οι ευρωπαίοι να φέρουν μαζί τους και τη θρησκεία τους, γιαυτό και η πόλη, ακόμη και σήμερα, φημίζεται για το χριστιανικό της στοιχείο, το οποίο άκμασε τόσο πολύ που ανησύχησε τους ντόπιους ηγέτες που προχώρησαν σε διωγμούς (1580-1597).
• 1636, για να περιοριστεί η εξάπλωση του Χριστιανισμού, χτίστηκε ένα υπεράκτιο νησί, που ονομάστηκε Dejima, και έβαλαν εκεί όλους τους ξένους που ζούσαν ελεύθερα στο Ναγκασάκι. 
• 1639, οι Πορτογάλοι εκδιώχθηκαν από την Dejima, αφήνοντας το νησί ανεκμετάλλευτο. Δύο χρόνια αργότερα, ωστόσο, η Ολλανδική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών μετέφερε ένα εργοστάσιό της στο Dejima και για τα επόμενα 218 χρόνια το νησί έπαιξε σημαντικό ρόλο στον εκσυγχρονισμό της Ιαπωνίας ως το μόνο ανοιχτό παράθυρο της χώρας προς την Ευρώπη. Και αυτό οφείλεται στην ολλανδική Δημοκρατία του 17. αιώνα που ήταν μια μεγάλη ναυτική δύναμη και ταυτόχρονα πνευματικό, καλλιτεχνικό και επιστημονικό κέντρο. Το "φως" όπως αυτό εκφραζόταν στη ζωγραφική με τους πίνακες των Rembrandt, Vermeer και Caravaggio, αλλά και στο έργο του Huygens, του θεμελιωτή της κυματικής θεωρίας του φωτός, η Ολλανδία έγινε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα "διαφωτισμού" που επηρέασαν βαθύτατα την ιαπωνική ιστορία.
  
• 1856, καταργούνται οι περιορισμοί που επιβλήθηκαν στους Ολλανδούς με την Ιαπωνο-Ολλανδική Συνθήκη Φιλίας και οι ξένοι κάτοικοι μπορούν να εισέρχονται και να φεύγουν ελεύθερα από τη Dejima.
• 1899, Έλληνες και Ιάπωνες επίσημοι υπέγραψαν τη συνθήκη "Φιλίας και Τουρισμού" και έτσι ξεκίνησαν οι διμερείς σχέσεις των δύο χωρών, σχέσεις μιάς μακροχρόνιας φιλίας για να εκπληρωθεί η ρήση "..μακρυά και αγαπημένοι..." γιατί δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά η τόση "αγάπη" αυτών των δύο λαών με εντελώς διαφορετικές νοοτροπίες στην κουλτούρα τους, που βρίσκονται γεωγραφικά περίπου 10000 χιλιόμετρα μακρυά και έχουν διαφορά 6 ώρες. Ο ιαπωνικός λοιπόν πολιτισμός με τις διάφορες εκφάνσεις του που προσδίδουν η ιαπωνική κουζίνα, οι πολεμικές τέχνες, η ποπ κουλτούρα με τα μάνγκα και τα ανιμέ (ιαπωνικά κόμικς και κινούμενα σχέδια), είναι μερικά μόνο κομμάτια γνώριμα στον έλληνα... και το γιορτάζουμε δεόντως. Στο Deplhi Economic Forum IX έγινε φέτος ιδιαίτερη μνεία στα 125 χρόνια Φιλίας με την παρουσίαση εκθέματος Origami, απο το Δημήτρη Δάλα. Παράλληλα, η μικρότερη κόρη του Πρίγκιπα Ακισίνο πραγματοποιεί επίσκεψη στην Ελλάδα, την ίδια ακριβώς εποχή που και εμείς πραγματοποιούμε επίσκεψη στην Ιαπωνία. Τυχαίο;;; Όχι βέβαια!!
  

η γέφυρα που νώνει το Ναγκασάκι με το νησί Dejima

 

Τελευταία μας επίσκεψη στο Ναγκασάκι είναι οι κήποι του Glover, που αν και κήποι θεωρείται ένα υπαίθριο μουσείο, που εκθέτει τα αρχοντικά μερικών από τους πρώην ξένους κατοίκους. Βρίσκεται ίσως στον καλύτερο λόφο της πόλης με εξαίσια θέα που θα την ζήλευε και ο ίδιος ο αυτοκράτορας. Εδώ, εγκαταστάθηκαν κυρίως δυτικοί έμποροι μετά το τέλος της εποχής της απομόνωσης, γύρω στο δεύτερο μισό του 19. αιώνα. Το 1977 είχε έρθει εδώ και η Μαρία Κάλλας και είχε φυτέψει μια ελιά, το κορμό της οποίας (αν και ξεραμένος) τον συναντήσαμε και τον φωτογραφήσαμε.

 

 

η Ελιά της Κάλλας

Το πλέον χαρακτηριστικό αρχοντικό είναι το Former Glover House, το παλαιότερο ξύλινο κτίριο δυτικού τύπου στην Ιαπωνία. Ο Thomas Glover (1838-1911) ήταν σκωτσέζος έμπορος που μετακόμισε στο Ναγκασάκι μετά το άνοιγμα της χώρας για τους ξένους. Θεωρείται σημαίνον πρόσωπο για την Ιαπωνία επειδή βοήθησε στην πρώιμη ιστορία της εκβιομηχάνισής της.

 

ανεβαίνοντας το λόφο με ηλεκτρικές σκάλες

Πέτρινη πύλη εισόδου σε μασονική Στοά, η πρώτη που δημιουργήκε στο Ναγκασάκι
(1885) από βρετανούς και σκωτζέζους εμπόρους, που μετά το 1856 έμεναν
ελεύθερα στην Ιαπωνία. Δεν υπάρχουν στοιχεία αν ο Thomas Glover ήταν μασόνος,
ωστόσο, μασονικά σύμβολα υπάρχουν στον τάφο του.

Μπορούμε να επισκεφτούμε τα αρχοντικά και να νοιώσουμε λίγο τη "βικτωριανή" εποχή της ευημερίας και της ξενοιασιάς. Οι άνθρωποι (όχι όλοι) τα περνούσαν περίφημα και μπορεί να μην είχαν κινητό και Facebook, είχαν όμως χλιδή, πολυτελείς κατοικίες, περίτεχνα διακοσμημένες με έπιπλα από μαόνι και ξύλο κερασιά. 

 

10 day Beppu: τα ιαματικά λουτρά (Onsen) και η γεωθερμία

Είμαστε ήδη 10. μέρα στην Ιαπωνία, έχουμε αλλάξει πολλές πόλεις και έχουμε διανυκτερεύσει σε πολλά ξενοδοχεία, άλλα μικρά, άλλα μεγάλα, στενά ή άνετα, λίγο μας ενδιέφεραν. Ουσιαστικό ήταν να έχουν Onsen, δηλαδή ιαματικά λουτρά. ΝΑΙ, σχεδόν όλα είχαν και κάθε μέρα ακολουθούσαμε την τελετουργία τους για χαλάρωση μετά την κοπιώδη μέρα.

 

welcome to japan.. where are you from?

το σύμβολo Onsen

Beppu: δημοτικά ιαματικά λουτρά

χώρος αναμονής

συλλεκτική πετσέτα

 

η διαδικασία της αμμοθεραπείας:
σε τυλίγουν με ένα "σάβανο" οπότε το γυμνό σώμα
δεν έρχεται σε επαφή με το χώμα
αισθάνεσαι το βάρος του, όπως όταν....😂😝

μετά γίνεται η εμβάπτιση στα ιαματικά λουτρά των 38C

και στο τέλος κρύο ντουζ για να κλείσουν οι πόροι.

Η Ιαπωνία βρίσκεται στο δακτυλίδι της φωτιάς, όπως λέγεται η περιοχή στη λεκάνη του Ειρηνικού Ωκεανού όπου λαμβάνει χώρα μεγάλος αριθμός σεισμών και ηφαιστειακών εκρήξεων, είναι δηλαδή μια εστία γεωθερμικής δραστηριότητας. Έτσι, υπάρχουν περισσότερες από 25000 φυσικές ιαματικές πηγές που δημιουργούν συνθήκες για spa σε ολόκληρη τη χώρα. Όμως η περιοχή του Beppu θεωρείται η πλέον αξιόλογη για γεωθερμία.

 

χώρος όπου καθιστός πλένεσαι πριν την εμβάπτιση. Όρθιος απαγορεύεται!

χώρος για ντουζ με πισίνα κρύου νερού

 

Η λουτροθεραπεία, ως θεραπευτική αγωγή, είναι πολύ διαδεδομένη στην Ιαπωνία και όχι μόνο. Αλλά και ως συνάθροιση για χαλάρωση και μικρή κουβεντούλα περί ανέμων και υδάτων, συνιστάται, αν και το θείο (S) και το μαγνήσιο (Mg), ως μεταλλικά χημικά στοιχεία που υπάρχουν στις θερμές πηγές προάγουν την υγεία του δέρματος.Σε κάποια περιοχή (Ebino Kogen) το νερό μύριζε τόσο πολύ σίδηρο, που νομίσαμε ότι είχαμε σκουριάσει 😂.

 

έτοιμος για την ιεροτελεστία
(το ξενοδοχείο προσφέρει στολή δωρεάν)

λουτρά Onsen στο ξενοδοχείο

Τα Onsen αποτελούν σημαντικό μέρος του ιαπωνικού πολιτισμού και η σωστή εθιμοτυπία είναι καθιερωμένη. Οι παρακάτω συμβουλές μάς βοήθησαν στην πρώτη μας αυτή εμπειρία και κυρίως να ακολουθήσουμε τις παραδόσεις τους χωρίς να πιαστούμε αδιάβαστοι.

 

• Ξεπλενόμαστε πριν μπούμε σε ένα Onsen με νερό της βρύσης και με αιθέρια έλαια εκπληκτικής υφής και οσμής, καθιστοί σε σκαμπό και όχι όρθιοι για να μην μας κάνουν παρατήρηση. Την κάθαρση του σώματος, δεν την είχαν μόνο οι αρχαίοι Έλληνες.
• "...in all Onsen do not allow swim suits..", χαχα.... το μαγιό το αφήνουμε στην Ελλάδα. Εδώ είναι Ιαπωνία. Κανένα Οnsen δεν επιτρέπει μαγιό (εκτός αν είναι για οικογένειες) και οι χώροι είναι ξεχωριστοί για άνδρες και γυναίκες. Χρησιμοποιούμε μια ειδική πετσέτα για να καλυπτόμαστε, αν και το γυμνό μας σώμα κανέναν δεν ενοχλούσε, όπως παρατηρήσαμε με  την επιβλέπουσα που τριγυρνούσε στα πόδια μας.
• Αν έχετε τατουάζ στο σώμα σας,  μπορεί να μην σας επιτραπεί η είσοδος. Ακόμη και η φωτογράφιση θα είναι προβληματική μέσα σε αυτούς τους χώρους για ευνοήτους λόγους. Αν θέλετε να φωτογραφίσετε το χώρο, ζητήστε το από το προσωπικό ή κάντε το κρυφά.
• Πίνετε εμφιαλωμένο νερό για να μην αφυδατωθείτε. Το σώμα χάνει πολλά υγρά μέσα σε αυτούς τους χώρους και χρειάζεστε συνεχή ενυδάτωση, αλλά ούτε και αλκοολούχα ποτά, επειδή αυτά μπορεί να οδηγήσουν  σε κατάσταση μέθης.
• Καλή απόλαυση και χαλάρωση συνεπώς!! Εμείς τα ευχαριστηθήκαμε!
  

Το Beppu είναι ένα από τα πιο διάσημα θέρετρα θερμών πηγών και μια επίσκεψη στην περιοχή είναι Must! Όλη η πόλη ατμίζει... στην κυριολεξία... γιατί παράγει περισσότερο ζεστό νερό από οποιοδήποτε άλλη περιοχή στη χώρα.

 

Beppu, και όμως δεν είναι Τσικνοπέμπτη 😂

υπερβολική ταχύτητα ή υπερβολικό θάρρος!

Εδώ, βρίσκεις λουτρά ζεστού νερού, λασπόλουτρα, αμμόλουτρα και ατμόλουτρα. Επιπλέον, τα Hells of Beppu είναι ιαματικές πηγές κυρίως για θέαση και όχι μπάνιο. Αποτελούνται από λιμνούλες που ατμίζουν (ή αχνίζουν) με νερά σε χρώμα τιρκουάζ ή κεραμιδί. Στο δρόμο συναντήσαμε και foot baths... απλά χρειάζεται να βγάλεις μόνο τα παπουτσια σου και να χαλαρώσεις σε νερό γύρω στους 38C! Μια από τις πιο όμορφες "ατμίζουσες κολάσεις" είναι η Umi Jigoku.

 

Σε απόσταση 30 λεπτών είναι η Chinoike Jigoku, μία φυσική κόκκινη θερμή πηγή της Ιαπωνίας. Θεωρείται μια από τις αρχαιότερες φυσικές ιαματικές πηγές της. Λόγω της υψηλής θερμοκρασίας του νερού, το μπάνιο απαγορεύεται, αλλά μπορείτε να απολαύσετε δωρεάν ποδόλουτρα. Εντούτοις, έρχεστε εδώ για τη φωτογράφιση της εντυπωσιακής κόκκινης χρωστικής της πηγής, που οφείλεται στα οξείδια του σιδήρου, του μαγνησίου και άλλων παρόμοιων υλικών να αναβλύζουν από τα βάθη της γης.

 

Στην περιοχή υπάρχει θερμοκήπιο με νούφαρα, όπου τα μεγάλα φύλλα τους μπορούν να συγκρατήσουν όρθιο ένα παιδάκι.

 

ποδοθεραπεία και μετά...

... δοκιμάσαμε dango-jiru, μια τοπική λιχουδιά

γλυκοπατάτα και αυγά ζεσταίνονται από τους αναβλύζοντες ατμούς

11,12 days Yufuin: ορειβασία στο Yufudake, διάσχιση Bogatsuru στο Aso National Park

Στο Yufuin φτάσαμε με το λεωφορείο nr36 από το Beppu σε μια διαδρομή 1ω 30λ. Είναι ένα πολύ δημοφιλές θέρετρο ιαματικών πηγών, που βρίσκεται στην ενδοχώρα και κοντά στα ορεινά που πρόκειται να ξεκινήσουμε ορειβασία. Το Yufuin είναι τουριστικός προορισμός και πολλοί ταξιδιώτες έρχονται στην πόλη απλά για να κάνουν μια βόλτα στη λίμνη Kinrinko.

 

το ξενοδοχείο Pension Kinrinko με λουτρά Onsen

Αν και απο την πόλη φαίνεται το Yufu με τις δύο κορυφές, το μονοπάτι ξεκινά από υψόμετρο 700μ, στην είσοδο του Asokuju National Park ακολουθώντας το Mt. Yufu Trail.

 

οι διαδρομές μας την 11. και 12 μέρα

ανάβαση στο Yufudake

το Yufudake όσο  φαίνεται (σήμερα) απο το Yufuin

 

Στην αρχή του μονοπατιού υπάρχει έντυπο που συμπληρώνεις τα στοιχεία σου, ποιός είσαι, που θέλεις να περπατήσεις και τι ώρα έφυγες για να ξέρουν που θα σε ψάχνουν μετά.  

 

 

το έντυπο είναι waterproof  😲

 
Το Yufudake έχει δυο κορυφές (υψ. 1583μ) που σχηματίζουν έναν κρατήρα, το σχήμα του οποίου δεν διακρίναμε, παρα μόνο στο Google map. Στα χαμηλά, το μονοπάτι σχηματίζει πολλά ζιγκ-ζακ μέσα από φυλλοβόλα δάση, όπου αζαλέες ξεπετάγονται ξαφνικά μπροστά σου, που αυτή την εποχή είναι ανθισμένες με χρώμα φούξια, ενώ οι κούκοι μάς συνοδεύουν με τη συναυλία τους σε όλη τη διαδρομή. Υπέροχο οπτικο-ακουστικό θέαμα.

 

 

 

Πλησιάζοντας προς την κορυφή συναντάμε ένα διάσελο. Δεξιά πηγαίνει προς τη εύκολη κορυφή που είναι προσιτή σε όλους. Από εκεί εμείς επιστρέψαμε. Στο διάσελο και πηγαίνοντας αριστερά, αρχίζει μια βραχώδης ανάβαση (τυπου via ferrata αλλά δεν είναι) με χοντρή αλυσίδα. Ο καιρός είναι βροχερός και ελαφρώς γλυστράει. Υπάρχουν κάποια εκτεθειμένα σημεία που θέλει εμπειρία στα πατήματα και στις κινήσεις. Συναντάμε μια δεύτερη αλυσίδα και βραχώδες πέρασμα για να φτάσουμε τελικά στην κορυφή που υπάρχει στύλος με ιαπωνική γραφή.

 

 

 

Από εκεί συνεχίζουμε το μονοπάτι, που άλλοτε χάνεται και πάλι εμφανίζεται, ακολουθούμε κάποια δύσβατα βραχώδη σημεία, πυκνή βλάστηση, κατεβαίνουμε σε κάποια απότομα περάσματα με αλυσίδα έως ότου τελικά φτάνουμε στη δεύτερη κορυφή, την προσιτή σε όλους. Ουφ! ο καιρός δεν μας βοήθησε, ήταν βροχερός, είχε λάσπες και γλυστρούσε. Είναι σημαντικό να έχετε μαζί σας το ίχνος, γιατί οι λίγες πινακίδες που υπάρχουν ειναι μόνο στα ιαπωνικά.

 

δύσβατο σημείο με βραχώδες πέρασμα

Η επιστροφή είναι σχετικά εύκολη αλλά παίρνει χρόνο. Κατεβαίνοντας απο την πλευρά της πόλης (Yufuin) διασχίζουμε απέραντα λειβάδια (χωρίς καμμία αγελάδα) και μπαίνουμε σε δάσος με απότομη κατωφέρεια που θα μας οδηγήσει στο χωριό....!

Επιστρέφοντας στο Yufuin δεν έχουμε πολύ καιρό για χάζεμα. Προχωράμε με βήμα ταχύ μέχρι το bus terminal για να πάρουμε το λεωφορείο για το Choja Baru με ώρα αναχώρησης 14.50. Θα μείνουμε σε ένα αρκετά ακριβό ξενοδοχείο, επειδή η περιοχή του Bogatsuru είναι διάσημη ορειβατικά, είμαστε σε ΣΒΚ και τα πάντα είναι γεμάτα. Εδώ συναντήσαμε για πρώτη φορά πολλούς ορειβάτες, αλλά όχι ξένους. Μόνο εμείς είμαστε οι δυτικοί!

 

 

 

Το οροπέδιο Chojabaru είναι φημισμένο για το Marsh Tadawara, ένας ξύλινος πεζόδρομος πάνω σε έναν υδροβιότοπο που προστατεύεται απο τη διεθνή συνθήκη Ramsar με φόντο την οροσειράς Kuju, που είναι η πιο γνωστή στην περιοχή. Είμαστε ήδη στην ηφαιστειογενή περιοχή (νότια Kyushu), με ανανεργά ή ενεργά ηφαίστεια, κάποια από τα οποία εξερράγησαν για τελευταία φορά τη δεκαετία του '90.

 

το οροπέδιο Chojabaru

 

Πάμε μικρή βολτίτσα στον υδροβιότοπο και μετά Onsen... για να ξεκινήσουμε πολύ πρωί την διάσχιση (από τις ωραιότερες που ζήσαμε στη νότια Ιαπωνία) αλλά με συγκεκριμένη ώρα άφιξης στο Makinoto pass για να μην χάσουμε το λεωφορείο για το Kumamoto. Τα δρομολόγια είναι πολύ πιεστικά (αν χάσουμε το λεωφορείο, μάλλον χαθήκαμε... ώτο-στοπ) γιαυτό και κάποιες διαδρομές τις κάναμε με πίεση χρόνου!

 

τα βουνά της οροσειράς Kuju

12. μέρα σήμερα και η διαδρομή είναι μια ημικυκλική διάσχιση μέσα από τροπικά δάση και υδροβιότοπους (Tadewara, Bogatsuru) με πρώτη στάση στο Bogatsuru camping, που εδώ θέλαμε αρχικά να διανυκτερεύσουμε, αλλά δεν βρήκαμε ούτε κουβέρτα ελεύθερη. Το camping είναι πλήρως εξοπλισμένο με εστιατόριο, αναψυκτικά και καταλύματα.

 

 

 

 

Η τοποθεσία βρίσκεται στους πρόποδες του Mt. Mimata (1754μ) με κρατήρα.

 

Mt. Mimata 1754μ (εδώ δεν ανεβήκαμε)

Μετά από μια σύντομη στάση συνεχίζουμε την πορεία μας προς το Makinoto pass. Αρχικά μπαίνουμε μέσα σε δάσος που καταλήγει σε ένα ξέφωτο (1ω πορεία). Κάνουμε μια μικρή παράκαμψη στον κοντικό λόφο για να απολαύσουμε τις αζαλέες που κατακλύζουν τις πλαγιές του λόφου. Το θέαμα είναι πρωτόγνωρο.

 

Από το ξέφωτο ξεκινά ένα έντονα ανηφορικό μονοπάτι προς ο Mt Shirakuchidake (dake σημαίνει κορυφή). Στην αρχή το μονοπάτι χάνεται (ή το χάσαμε και είχαμε δύσκολη διέξοδο) και σε κάποια σημεία χρειάζεται σκαρφάλωμα. Ανεβαίνοντας έχουμε αποκαλυπτική θέα στη γύρω περιοχή. Είμαστε μέσα σε τροπικό δάσος.

 

 

Από την κορυφή του Shirakuchi (1720μ) συνεχίζουμε καθοδική πορεία μέχρι τους πρόποδες του Mt. Nakadake (1791μ) που είναι και το ψηλότερο βουνό του νησιού. Η ανάβασή του μας πήρε περίπου 25 λεπτά. Απο την κορυφή φαίνεται μια μικρή αλπική λίμνη και στο βάθος το "ιερό" βουνό των Ιαπώνων Kuju (το ξέρει άραγε το Fuji) με υψόμετρο 1787μ.

 

Mt. Nakadake (1791μ)

 

Μέσα στο λεωφορείο ακούσαμε στα αγγλικά ότι "...ουδείς ορειβατης δεν θεωρείται ολοκληρωμένος αν δεν έχει ανέβει στο βουνό Kuju...". Δεν γνωρίζω αν είναι διαφημιστική καμπάνια ή πραγματικότητα, αλλά τους περισσότερους ιάπωνες ορειβάτες εδώ τους είδαμε. Βέβαια, η ανάβασή του είναι εύκολη υπόθεση (αν και το έδαφος είναι πετρώδες) με εξαιρετική θέα, αλλά δεν θα το παρομοίαζα με το δικό μας Όλυμπο!

Mt. Kuju... "....ολοκληρωθήκαμε σαν ορειβάτες...."

Ολοκληρώνουμε τη διάσχιση προς το Makinoto pass χαμηλώνοντας ρυθμό... έχουμε ώρα, αλλά καθυστερούμε τόσο πολύ για φωτογράφιση σε αζελέες (πραγματικά προκαλεί η εμφάνισή τους) και τελικά να φτάνουμε στον τερματισμό λίγη ώρα πριν έλθει το λεωφορείο για το Kymamoto (3,5 ώρες διαδρομή).

η πλαγια γεμάτη με αζαλέες

Στο Kumamoto θα διανυκτερεύσουμε στον 25. όροφο ξενοδοχείου (με στενό δωμάτιο και χωρίς Onsen😢) που βρίσκεται δίπλα στο σιδηροδρομικό σταθμό για να πάρουμε αύριο το Shikansen train για την Kagoshima και από εκεί στο Kirishima National Park και στο οροπέδιο Ebino Kogen μία περιοχή μόνο με ηφαίστεια και κρατήρες.  Τις βαλίτσες στέλνουμε με courier στον επόμενο προορισμό. Αυτή η διαδικασία είναι πολύ συνηθισμένη στην Ιαπωνία για να μην κουβαλάμε, έχουμε μαζί μας μόνο το σακίδιο πλάτης.

 

 

Kumamoto

 

 

Από ό,τι διαβάζω στο Διαδίκτυο, η πόλη του Kumamoto είναι γνωστή για το κάστρο της (1877) και για το πάρκο Suizenji, το οποίο είναι ένας από τους τρεις πιο διάσημους κήπους της Ιαπωνίας. Οι ιάπωνες λένε "...διαβάζοντας ένα βιβλίο θα χαρείς μία μέρα, αν παντρευτείς θα χαίρεσαι ένα χρόνο, αν φτιάξεις έναν κήπο θα χαίρεσαι μία ζωή...". Φαντάζεστε λοιπόν πόσο μανία έχουν με τους κήπους και γιαυτό όλη η χώρα είναι ένας ανθισμένος λουλουδόκηπος!!

13,14 days Ebino Kogen: ορειβασία στα ηφαίστεια στο Kirishima National Park

Tελευταία ευκαιρία να ταξιδέψουμε με το Shikansen train, το τρένο βολίδα που τρέχει με 240χλμ/ω. Βασικά, όλη σχεδόν η διαδρομή είναι μέσα σε τούνελ και στα υπαίθρια τμήματα του υπάρχουν προστατευτικά διαχωρίσματα για να μην ακούγεται θόρυβος στους παρακείμενους οικισμούς. Γιαυτό απολαμβάνουμε τον εσωτερικό χώρο που υπερτερεί του αεροπλάνου.

 

ακυρώνουμε εισιτήρια και...

.... το Shinkansen μας περιμένει....

άνεση που δεν έχεις στο αεροπλάνο παρά μόνο στο Shinkansen

Φτάνουμε στη Kagoshima σε 2 ώρες και επιβιβαζόμαστε τρέχοντας σε τοπικό τραίνο για το Kokubu, ένα μικρό χωριουδάκι με απλό σιδηροδρομικό σταθμό. Εδώ συναντήσαμε έναν ιάπωνα ορειβάτη (Tanaba ή Tanaka είναι το όνομά του) που θα μας βοηθήσει στις συγκοινωνίες και στα μονοπάτια. Παραδόξως, ξέρει καλύτερα αγγλικά από ότι φανταζόμασταν. Επιβιβαζόμαστε σε λεωφορείο για το Maruo και εκεί αλλάζουμε με ένα άλλο τοπικό (Kirishima mountain range loop bus) που μας πηγαίνει στην καρδιά του Kirishima National Park, στο Ebino Kogen. Από εδώ θα αρχίσουμε την τελευταία ορειβατική μας διάσχιση.

 

οι διαδρομές για τη 13. και 14. μέρα

 

Το Kirishima National Park είναι περιοχή μεγάλου ενδιαφέροντος για τους ιάπωνες πεζοπόρους (είδαμε ελάχιστους ξένους) που συγκεντρώνονται στο Ebino Kogen και ξεκινούν τις πορείες τους, στο Ebino Highland (Byakushiike, Rokkannonmiike lakes), το όρος Karakuni, τη λίμνη Onamiike και το όρος Takachiho. Βρίσκεται στο νότιο μέρος του Kyushu και είναι γεμάτο από ηφαίστεια (ενεργά ή ανανεργά) και τοποθεσίες εμποτισμένες με λαογραφία και μύθους. Τα πουλιά κάνουν ιδιαίτερη την παρουσία τους με τους ήχους τους, ιδίως ο κούκος.

 

μικρές απογευματινές διαδρομές

Η περιοχή διαθέτει περισσότερα από 20 ηφαίστεια, μεγάλα και μικρά, καθώς και μια σειρά από λίμνες μέσα σε κρατήρα(!) θερμές πηγές και οροπέδια λάβας. Κάποια ατμίζουν ίσως επικίνδυνα αέρια και γιαυτό η πρόσβασή τους απαγορεύεται (Fudoike lake).

 

το Ebino Kogen μάς καλορωρίζει με ποδόλουτρο

Έχουμε μισή μέρα στη διάθεσή μας και είπαμε να ανέβουμε στα ηφαίστεια με υψόμετρο 1363-1700μ, δηλαδή πρόκειται για χαμηλά βουνά. Το ενδιαφέρον όμως εστιάζεται στους κρατήρες, τους οποίους πλησιάζουμε. Βέβαια, όποιος έχει πάει στο Fuji ή στην Αίτνα λίγο θα εντυπωσιαστεί, όμως εδώ πρόκειται για συνδυασμό πυκνής βλάστησης και νερού (λίμνες) που απορώ ακόμη πως έχει συλλεχθεί στους κρατήρες και δεν απορροφάται. Φανταστείτε τη Δρακόλιμνη Τύμφης να περιβάλλεται από κρατήρα!

πανοραμική θέα ηφαιστείων

Μια όμορφη πεζοπορία αρχίζει απο το κέντρο του Ebino Kogen προς τις δυο λίμνες-κρατήρα μέσα από ένα υπέροχο φυσικό περιβάλλον, πλούσιο σε εποχιακές αλλαγές και όχι συμπτωματικά να συναντήσετε άγρια ελαφάκια. Το μονοπάτι θα σας οδηγήσει στις τρεις λίμνες κρατήρα (Byakushiike, Rokkannon-Mikke και Fudoike, αν και η τελευταία δεν συνιστάται λόγω τοξικών αερίων). Μια διαδρομή περίπου δύο ωρών. Στην κορυφή της Shirαtoriyama υπάρχει παρατηρητήριο με πανοραμική θέα.

 

ο κρατήρας Fudoike ατμίζει και η πρόσβασή του απαγορεύεται

λίμνες που ήσαν κρατήρες

Έχουμε αρκετό χρόνο μέχρι να βραδιάσει και προλαβαίνουμε την ανάβαση στο Mt. Karakuni, που είναι η υψηλότερη ηφαιστειακή κορυφή (1700μ) στην περιοχή του Kirishima National Park. Ο κρατήρας του έχει διάμετρο περίπου 900μ. Η πεζοπορία από το κέντρο των επισκεπτών διαρκεί περίπου 2 ώρες και η τελική ανάβαση είναι επίπονη καθότι υπάρχουν μόνο σκαλοπάτια... δεν ξέρω πόσα.... 300, 400, 500!

 

 

η λίμνη-κρατήρας Onamiike με φόντο της αζαλέες.

Η θέα κόβει την ανάσα...

... στο βάθος φαίνεται το Takachiho η αυριανή ανάβαση

 

Στην κορυφή πλησιαζουμε προσεκτικά τον κρατήρα. Το μονοπάτι είναι βραχώδες και απότομο, ενώ μπροστά μας στέκεται το βάραθρο του κρατήρα 300 μέτρα βαθύτερα. 

 

Στην επιστροφή αφήνουμε τα σακίδια εκεί που θα διανυκτερεύσουμε (σε σπιτάκι τύπου tatami room, που έχει μόνο κουβέρτες) και θα κοιμηθούμε αλλά γιαπωνέζικα.. έξω κάνει λίγο κρύο και έχει 9C (είμαστε σε υψόμετρο).

 

tatami room

κάποιοι έχουν κατασκηνώσει και έχουν ανάψει φωτιά

Αφήνουμε τα σακίδια και πάμε για Onsen στο μοναδικό ξενοδοχείο της περιοχής. Οι εγκαταστάσεις είναι σούπερ... έχουν εξωτερική και εσωτερική πισίνα, πισίνα με ζεστό και άλλη με πολύ ζεστό νερό, ακόμη και κρύο νερό.... τα δοκιμάσαμε όλα. Βγαίνοντας, πέφτουμε πάνω στον Tonaba, το φίλο ορειβάτη που είχαμε συναντήσει στο Kokubu και μας προσκαλεί για ένα sake στο δωμάτιό του. Ώρα για να μάθουμε τη μυθολογία της αυριανής ανάβασης στο Takachiho. 

 

Ebino Kogen: εξωτερική πισίνα....

... και δύο εσωτερικές με διαφορετική θερμοκρασία

Tο όρος Takachiho είναι μέρος της ιαπωνικής παράδοσης, που λέει ότι εδώ εγκατεστάθηκε ο πρώτος αυτοκράτορας στο κατακόκκινο Kirishima-jingu Shrine. Βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού, στην αρχή της πεζοπορίας. Αυτό το ιερό είναι τόσο παλιό, όσο και ο μύθος (540), αλλά οι συχνές ηφαιστειακές εκρήξεις το κατέστρεψαν αρκετές φορές.

 

 

Το λεωφορείο απο τό Ebino Kogen αναχωρεί κάπως αργά και φοβόμαστε ότι δεν θα προλάβουμε το άλλο λεωφορείο στο τέλος της διάσχισης (τα sites αμφισβητούν αν υπάρχει και τί ωρα αναχωρεί). Για λόγους ασφαλείας παραγγέλνουμε ένα ταξί να μας παραλάβει στις 7.30 το πρωί. Ο ταξιτζής στην ώρα του, φορά γραβάτα, γάντια και μάσκα, ενώ μας ανοίγει ιπποτικά την πόρτα. Η ταρίφα ήταν 4200 γιέν (25 ευρώ). Αξίζει τον κόπο τελικά. 

 

 

Φτάνουμε στο Takachiho-Qawara, μία τοποθεσία έντονα τουριστική, που όμως ακόμη κοιμάται. Αρχίζουμε την ανάβαση αρχικά μέσα από δάσος, που αραιώνει με το υψόμετρο και βλέπουμε ίχνη λάβας. Στην κορυφή αντικρύζουμε τον κρατήρα του Ohachi volcano, ένα εντυπωσιακό θέαμα και τον διασχίζουμε περιμετρικά. Το μονοπάτι μάς οδηγεί προς το δεύτερο κρατήρα του κυρίως βουνού, στο Takachiho (1574μ). Εδώ, ο ένας θρύλος μπλέκεται με τον άλλον.

 

ανάβαση στον πρώτο κρατήρα

 Σύμφωνα με την ιαπωνική λαογραφίας, η Ninigi no Mikoto (εγγονή της Θεάς Ήλιου) κατέβηκε από τους ουρανούς και άφησε ένα τρίπτυχο χάλκινο δόρυ στην κορυφή του, αυτό που υπάρχει ακόμη και σήμερα. Ωστόσο, αυτή δεν είναι η μόνη ιστορία που κάνει την κορυφή διάσημη.  Ένας διάσημος σαμουράι με το όνομα Sakamoto Ryoma (1836–1867) επισκέφτηκε το ηφαίστειο (μέσα 19. αιώνα) με τη σύζυγό του σε ένα ταξίδι που θεωρείται ο πρώτος μήνας του μέλιτος στην Ιαπωνία! Πρωτοξεκίνησε από την Takachihogawara και αφού προσκύνησε στα αρχαία ερείπια του ναού Kirishima-jinja, ανέβηκε (μετά συζύγου) στην απότομη πλαγιά, έφτασε στον κρατήρα Ohachi και τον ονόμασε "η πλάτη του αλόγου". Μετά, συνέχισε προς την κορυφή του Takachiho μέσα από ηφαιστειακά υπολείμματα που μοιάζουν με μικρά βότσαλα (δηλαδή σάρα). Εκεί προσκύνησε το δόρυ. Η ιστορία της διαδρομής του Sakamoto είναι δικής μου έμπνευσης, αλλά δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα.

 

Η ανατολή του ήλιου, στην κορυφή, δημιουργεί ένα εντυπωσιακό θέαμα, και συνηθίζεται να ανεβαίνουν εδώ οι ντόπιοι για να δουν την πρώτη ανατολή του ηλίου την ημέρα της Πρωτοχρονιάς. Αν και τα Χριστούγεννα δεν έχουν θρησκευτικό χαρακτήρα, ωστόσο η Πρωτοχρονιά είναι η σημαντικότερη γιορτή των Ιαπώνων. Ο εορτασμός κρατά τρεις ημέρες, κατά την διάρκεια των οποίων τα πάντα είναι κλειστά. Τα σπίτια καθαρίζονται και στολίζονται για να καλωσορίσουν τον toshigami (τη θεότητα του Νέου Έτους). Στην μπροστινή πόρτα του σπιτιού κρεμιέται ένα αχυρένιο σκοινί με αιωρούμενες λωρίδες χαρτιού το οποίο οριοθετεί την προσωρινή διαμονή του toshigami και εμποδίζει την είσοδο σε κακά πνεύματα. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, οι καμπάνες των Βουδιστικών ναών χτυπούν 108 φορές για να διώξουν τα κακά πνεύματα του περασμένου χρόνου, ενώ είναι έθιμο το βράδυ να τρώνε toshikoshi-soba (λεπτά και μακριά ζυμαρικά) με πολλές ευχές. Την αυγή της νέας χρονιάς, ο κόσμος πλημμυρίζει τους ναούς και τους θρησκευτικούς τόπους για να προσευχηθεί για υγεία και ευημερία. Οι τυχεροί θα ανέβουν στο Tokachiho!

 

στην κορυφή του Takachiho (χωρίς ανατολή)

Συνεχίζοντας τη διάσχιση (και εγώ την αφήγηση) βλέπουμε τη λίμνη Miike Crater και μακρυά στο βάθος το Sakurajima, που διαρκώς καπνίζει. Είναι ένα ενεργό ηφαίστειο, που θα το επισκεφτούμε την τελευταία μας μερα στην Ιαπωνία.

 

 

Η κάθοδος γίνεται αρχικά με σκαλοπάτια και χαμηλή βλάστηση. Σε κάποια σημεία το μονοπάτι χάνεται (έχουν κάνει παράκαμψη λόγω επικινδυνότητας) ή είμαστε αναποφάσιστοι ποιό μονοπάτι θα πάρουμε. Η πινακίδα είναι στα ιαπωνικά. Πολύ "-άπονοι" αυτοί οι ι-άπονες.

 

άντε βρες τώρα το μονοπάτι σου!!

στο βάθος κρατήρας-λίμνη Miike Crater

Προχωράμε, προχωράμε και τελικά φτάνουμε στο τέλος της διαδρομής, όπου υπάρχει ένας ναός Shrine, όπου οι ιάπωνες το θεωρούν ως ένα δυνατό ενεργειακό χώρο, είναι το Kirishima East Shrine μεγάλης παράδοσης και θρησκευτικής αξίας. Μια επίσκεψη δεν είναι απαραίτητα must, αλλά σίγουρα επιθυμητή.

 

 

Η συνάντηση με τον οδικό άξονα αργεί ακόμη (20 περίπου λεπτά) για να διαπιστώσουμε ότι λεωφορείο υπάρχει... hura!! οι αμφισβητίες διαψεύστηκαν πανηγυρικά(!).. πρόκειται για μικρά βανάκια της εταιρείας Miyasaki Kotsu που κυκλοφορούν καθημερινά εκτός ΣΒΚ και αργιών...

 

...και συνεχίζουμε το ταξίδι μας με τρένο

Έχουμε 2 περίπου ώρες να περιμένουμε το βανάκι και πεινάμε πολύ... ψάχνουμε (στο πουθενά) μέσω Google ένα εστιατόριο και μας δείχνει κάποιο μικρό σε απόσταση αναπνοής. Αποφασίζουμε να πάμε και ό,τι προκύψει. Τελικά, ήταν το πιο παραδοσιακό εστιατόριο που συναντήσαμε στην Ιαπωνία! 

 

έτσι λέγεται το εστιατόριο για όποιον θέλει να το επισκεφτεί

15 day Kagoshima: στο ενεργό ηφαίστειο Sakurajima

Είμαστε επιτέλους στη Kagoshima, στον τελευταίο προορισμό αυτού του συγκλονιστικού ταξιδιού και το ξενοδοχείο μας είναι μέσα στην πόλη. Σαν να μην έχουμε περπατήσει καθόλου αυτές τις ημέρες, κάνουμε μια ξενάγηση στην πόλη και παίρνουμε το ανηφορικό δρομάκι για την άνω πόλη.

 

city of Kagoshima

τραμ με κουρτινάκια!

Άγαλμα του διάσημου ιάπωνα Kuroda Seiki, που φιλοτέχνησε το γλυπτό.
Εδώ, τον ρωτώ πως θα παω στο νησί Sakurajima

Kagoshima by night

O shiroyama hill είναι ένaς λόφος που δεσπόζει πάνω απο τη πόλη, με θέα προς τον κόλπο και το αντικρινό Sakurajima. Η τοποθεσία έγινε διάσημη απο τη "Μάχη της Shiroyama" (1877), με το οριστικό τέλος της εξέγερσης των σαμουράι Satsuma ενάντια του Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Στρατού, ο οποίος τους λιάνισε κυριολεκτικά. Στη μάχη σκοτώθηκε ο πρώτος των σαμουράι και όλοι οι ακόλουθοί του, σηματοδοτώντας το τέλος τους. Έκτοτε, καμία εσωτερική ανταρσία δεν παρατηρήθηκε στην Αυτοκρατορία της Ιαπωνίας.

 

 

Τελευταία μέρα στην Ιαπωνία και βρισκόμαστε στο νοτιότερο άκρο της χώρας, στην Kagoshima με την τελευταία επίσκεψη στο ενεργό ηφαίστειο Sakarajima, που ατμίζει συνέχεια, άλλοτε έντονα και άλλοτε χαλαρά. Απορώ πως έχει κατοίκους αυτό το νησί μέσα στον κόλπο της Καγκοσίμα, να ζουν με το άγχος της τέφρας του (την οποία μαζεύουν σε σακούλες και την δίνουν στο κράτος για λίπασμα) και να κυκλοφορούν με κράνη (just in case) μάνα και γυιός!

 

Google επιβεβαίωση.. είμαστε στο νοτιώτερο άκρο της Ιαπωνίας

Ιστορικά, μία τεράστια ηφαιστειακή έκρηξη έγινε πριν 29000 χρόνι, με αποτέλεσμα να αλλάξει η τοπογραφία και να δημιουργηθεί αυτή η νησίδα μέσα στον κόλπο. Το έδαφος στους πρόποδες του Sakurajima είναι τόσο γόνιμο που θα μπορούσε καλλιστα να ήταν διάσπαρτο με αμπελώνες, αν οι συνθήκες υγρασίας το επέτρεπαν.

 

μοιάζει με την όπερα του Σϊδνευ, αλλά δεν είναι

το ενεργό ηφαίστειο στο νησί Sakurajima

Με το ferry (καμία σχέση με το Ρίο-Αντίρριο, αν και η απόσταση είναι ίδια) περνάμε απέναντι και έχουμε ακριβώς μπροστά μας το ηφαίστειο για θαυμασμό και φωτογράφιση. Έχεις πολλά πράγματα να δεις εδώ. Παραλιακή βόλτα με  τις φυσικές πισίνες στην ακτή, που έχουν δημιουργηθεί από τη στερεοποιημένη λάβα, την ίδια ακριβώς εικόνα που είχα συναντήσει και στα Κανάρια Νησιά. Με το λεωφορείο πηγαίνουμε στο Yonohira Observation, το υψηλότερο σημείο του Sakurajima στο οποίο επιτρέπεται πρόσβαση στο κοινό. Από εκεί παρατηρούμε το τραχύ πεδίο λάβας και τα ανερχόμενα νέφη ηφαιστειακού καπνού. Sakurajima σημαίνει νησί με άνθη κερασιάς και γιαυτό η οροφή του παρατηρητηρίου έχει σχήμα πετάλου από άνθη κερασιάς.

 

η πλησιέστερη θέση για παρατήρηση του ηφαιστείου

η λάβα είχε φθάσει μέχρι τη θάλασσα

foot bath υπάρχουν παντού

διάσημοι βουδιστικοί ναοί σην γύρω περιοχή του λιμανιού

Τον κρατήρα όμως δεν τον διακρίνουμε με ευκρίνεια. Για να τον παρατηρήσουμε παίρνουμε άλλο λεωφορείο και πάμε από την άλλη πλευρά του νησιού (ανατολική), εκεί όπου βρίσκονται το Kurakami Buried Shrine Gate και το Tabinosato Volcano Viewing Spot. Το πρώτο συνδεεται με την οργή του Sakurajima, όταν  το 1914 έγινε μια τεράστια έκρηξη εκτοξεύοντας εκατομμύρια τόνους λάβας και θάβοντας πολλά σπίτια, ενώ η torii του Ναού Kurokami θάφτηκε, με μόνο το οριζόντιο δοκάρι της να προεξέχει και να είναι ακόμα ορατό. Έτσι έμεινε θαμμένο μέχρι σήμερα για να θυμίζει ότι κάποια στιγμή θα ξανακτυπήσει. Δίπλα στην torii στέκεται, σαν φωλιασμένο, ένα δέντρο ficus που επέζησε ως εκ θαύματος από την έκρηξη.

 

η θαμμένη Torii

Λίγο πιο κάτω είναι μια τοποθεσία  (Tabinosato Volcano Viewing Spot), που μπορούμε να διακρίνουμε τον κρατήρα με ευκρίνεια και να τον φωτογραφήσουμε με τηλεφακό!

 

ανατολική πλευρά Sakurajima με εμφανή θέση του κρατήρα

 

Τα ιαπωνικά τρένα

Πριν αρκετά χρόνια είχα συγγράψει ένα άρθρο με τίτλο Βιβλίο Guiness για το σιδηρόδρομο που εκθείαζα δευτερευόντως τους ιαπωνικούς σιδηροδρόμους. Είχα στηριχθεί σε άρθρα του Διαδικτύου και σε κάποιες εγκυκλοπαίδειες. Εντούτοις, αυτό που συνάντησα στην Ιαπωνία, είτε απέχει πολύ από τα γραπτά μου ή η πρόοδος των ιαπώνων τα τελευταία 15 χρόνια είναι εκπληκτική!

 

Shinkansen superexpress train

 

 

 

 

Χάνεσαι μέσα στις αποβάθρες, στα διαφορετικά τρένα (σε χρώματα και προορισμούς) που σε σαστίζουν, ενώ θέλεις όλα να τα δοκιμάσεις... κάθε ένα είναι και μία εμπειρία.

787... ούτε Boeing να ήτανε

 

Η απαίτηση για γρήγορη σύνδεση των μεγάλων νησιών της Ιαπωνίας (Honshu, Hokaido, Kyushu, Shikoku) οδήγησε στην κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής υπερυψηλών ταχυτήτων. Στην Ευρώπη υπάρχει το γαλλικό TGV και το γερμανικό ICE, στην Κίνα το HSR, έπρεπε κάτι νάχει και η Ιαπωνία και έφτιαξε το Shinkansen που ενώνει τα νησιωτικά συμπλέγματα στη νότια Ιαπωνία. Το 70% όλου του σιδηροδρομικού δικτύου ανήκει στην JR.

 

katsuragawa

τρένα στο Κυότο

όταν η στάση του μετρό είναι στο 2. όροφο πολυκαταστήματος

Fukuoka

που να πηγαίνει άραγε;

Η Ιαπωνία είναι μια από εκείνες τις χώρες όπου οι άνθρωποι κατανόησαν την αξία ενός προσιτού και εκτεταμένου σιδηροδρομικού δικτύου, όσο σε καμία άλλη χώρα του κόσμου. Δεν είναι μόνο η ακρίβειά τους, ούτε η καθαριότητα, η κομψότητα και η άνεσή τους, αλλά και η εξυπηρέτηση των υπαλλήλων τους. Θυμάμαι κάποια στιγμή, που κάναμε λάθος και προλάβαμε να αποβιβαστούμε προτού κλείσουν οι πόρτες, αλλά αμέσως συνειδητοποιήσαμε ότι κακώς αποβιββαστήκαμε και προσπαθήσαμε να ξανα-επιβιβαστούμε. Μας βλέπει ο οδηγός και μας ανοίγει τις πόρτες... και θα σκεφτότανε.... πόντιους τουρίστες έχουμε σήμερα!!!

 

κάθε κανόνας έχει και την εξαίρεσή του, η Haruka έχει καθυστέρηση

ήρθε 22.01 😬

 

Hello Kitty, μια ανθρωπόμορφη λευκή γατούλα με κόκκινο τσιμπιδάκι και χωρίς στόμα. Δημιουργήθηκε (1974) και κυκλοφόρησε αρχικά για τα μικρά κορίτσια, αλλά αργότερα (1990) αγαπήθηκε από εφήβους. Η UNICEF την καθιέρωσε "πρέσβειρα των παιδιών" και η ιαπωνική κυβέρνηση "πρέσβειρα τουρισμού".

Τα ιαπωνικά τρένα χρονολογούνται απο το 1868, τότε που με τη βοήθεια Βρετανών μηχανικών κατασκευάστηκε η πρώτη γραμμή Τόκυο-Yokohama. Υπάρχουν πολλές ιστορίες σχετικά με τους  ντόπιους το πως αντιμετώπισαν αυτή τη νέα τεχνολογία, επιφυλακτικά στην αρχή, αλλά αργότερα τους άρεσε πολύ. Μπορούσαν να ταξιδεύουν σε μεγάλες αποστάσεις και επιζητούσαν μια εμπειρία ταξιδιού με τρένο. Όλα αυτά μαζί με τη σχετική ησυχία του βαγονιού ταίριαζαν με το χαρακτήρα τους. Το σιδηροδρομικό δίκτυο επεκτάθηκε γρήγορα και η εισαγωγή του μεγαλοπρεπούς τρένου Shinkansen (που συναγωνίζεται το αεροπλάνο)  έγινε μέρος της σύγχρονης ιαπωνικής κουλτούρας. Εφεξής, όταν σκέφτομαι την Ιαπωνία, θα σκέφτομαι τα τρένα.

 

το πρώτο τρένο (φωτό Henry Guttmann Collection)

φωτό δική μου (Shinkansen: Ozaka-Fukuoka)

εκδοτήρια εισιτηρίων

είσοδος και έξοδος στις αποβάθρες

Η ιδιωτικοποίηση ήρθε το 1987 και λειτούργησε θεαματικά, σε αντίθεση με τους βρετανικούς σιδηροδρόμους που επανήλθαν στο κράτος λόγω ανικανότητας των ιδιωτών.... βέβαια, δεν μιλάμε για τον ΟΣΕ! Θα μπορούσα να μιλώ ώρες για τα τρένα τους, ωστόσο προτιμώ να τα απολαμβάνω έστω και μέσα από τις φωτογραφίες τους που τράβηξα σωριδόν.

 

αεροπλάνο ή τρένο; τι προτιμάτε;

να σας ξαναρωτήσω; 😎

σταθμός Fukuoka

 

Huis Ten Bosch είναι το όνομα ενός θεματικού πάρκου (1992) με αναπαράσταση ενός ολλανδικού χωριού του 17. αιώνα, προς ανάμνηση των Ολλανδών που ήσαν οι πρώτοι ξένοι που έμεναν μόνιμα στην Ιαπωνία, στο νησί Dejima. Μια σιδηροδρομική "έκδοση" αφιερώθηκε σε αυτούς.

Η ιαπωνική κουζίνα

Όπως και σε άλλες ασιατικές χώρες, έτσι και η ιαπωνική κουζίνα στηρίζεται στο ρύζι σε πολυάριθμες παραλλαγές, είτε με σούπα miso ή σούπα shoyu, ακόμη και με ramen με κινέζικο λάχανο... αυτή η ramen που θεωρείται η σούπα της θαλπωρής. Και επειδή δεν είμαι ο Έκτορας Μποτρίνι για να αναφερθώ στις συνθέσεις τους, θα περιοριστώ μόνο στη γεύση τους, όπως αυτή άρεσε στη γλώσσα και τον ουρανίσκο μου.

 

πρώτο μάθημα: μαθαίνουμε να τρώμε σωστά

δεύτερο μάθημα: δοκιμάζουμε ένα από τα υπέροχα ramen

τρίτο μάθημα: επίσκεψη στα "βρώμικα" της Φουκουόκα είναι must

Είναι αλήθεια, ότι δοκιμάσαμε πολλές τοπικές σπεσιαλιτέ, φάγαμε sushi, αλλά αυτό που με κατέκτησε ήταν τα ramen. Επίσης, η παρέα δοκίμασε άλογο (στο Kumamoto) και Kode beef (στο Kode). Κάθε μέρα και σε κάθε διαφορετική πόλη τρώγαμε τα τοπικά της εδέσματα.

 

κομματάκια κοτόπουλο στη Φουκουόκα

👉 Ας ξεκινήσουμε από το Kobe και γιατί είναι τόσο διάσημο; Ασφαλώς για το Kobe beef, το διάσημο βοδινό κρέας που προέρχεται από τα ιαπωνικά μαύρα βοοειδή Tajima, τα οποία έχουν εκτραφεί σύμφωνα με αυστηρούς κανόνες και ο σταβλισμός τους δεν είναι όπου κι όπου και συνήθως περιλαμβάνει μουσική δωματίου. Οι ταύροι αναπαραγωγής και οι αγελάδες βόσκουν σε οικολογικά βοσκοτόπια(!) τα δε νεαρά μοσχαράκια τρέφονται με συγκεκριμένο τρόπο, για να εξασφαλίσουν ότι το κρέας τους θα έχει το επιθυμητό ενδομυικό λίπος, το οποίο χαρίζει στο Kobe beef ιδιαίτερη τρυφεράδα, εξαιρετικό άρωμα και γεύση. Δηλαδή για μένα το χορτοφάγο, όλα αυτά φαίνονται εξωγήινα. Εντούτοις, το Kobe beef ανήκει στην κατηγορία του gourmet, έχει την ένδειξη ΠΓΠ (Προστατευόμενη Γεωγραφική Περιοχή), δηλαδή όπως στην Ευρώπη είναι η φέτα, η μερίδα κοστίζει 23000 γιεν, δηλαδή περίπου 140 ευρώ και ο τρόπος ψησίματος γίνεται μπροστά στον πελάτη. Καλή σας όρεξη.
 

Kobe beef των 140 ευρώ

ψήνεται παρουσία του πελάτη

👉 Είμαι σίγουρος ότι δεν θα θέλατε να ξοδευτείτε για να δοκιμάσετε ένα Kobe beef, αλλά μην απελπίζεστε... υπάρχουν και το Butaman, κινέζικα μεν, γευστικότατα δε και η ουρά ντόπιων και τουριστών που περιμένουν να τα γευτούν ίσως σας απελπίσει. Είναι ένα διάσημο τοπικό πιάτο του Kobe, όπου η σύνθεσή του είναι ένα κινέζικο ψωμάκι, που ψήνεται στον ατμό και περιέχει γεμιστό χοιρινό κιμά και φρέσκα κρεμμυδάκια. Είναι το καλύτερο σνακ για να σας περάσει η κάψα του Kobe beef. Αν θέλετε να το δοκιμάσετε, βρίσκεται στην Chinatown της πόλης του Kobe. Το Google map θα σας οδηγήσει σωστά.

 

Butaman, που θα τα βρούμε; εδώ!

μπουκιά και λειχουδιά!

σήμα κατατεθέν

τρώμε και δεν μιλάμε

 

👉 Nigiri στο Kobe

Αριστερά είναι ένα είδος ρέγγας που ψήνεται ελαφριά με φλόγα βουτανίου.
Το Nigiri (δεξιά) είναι ωμό ψάρι κομμένο σε λεπτές φέτες. Είναι ένα είδος sushi.

κάθε μπουκιά και ένα Nigiri

   👉 Ψητή σαρδέλα στην υπαίθρια αγορά Tenjin-san (Κυότο).

 

 

👉 Εστιατόριο Hale στο Κυότο. Πεινάμε πολύ και ψάχνουμε για κάτι ιδιαίτερο. Στο tripadvisor έχει καλές συστάσεις, λέμε να το δοκιμάσουμε αν και απέχει πολύ απο εμάς, περίπου 40 λεπτά με τα πόδια. Αποφασίζουμε και ξεκινάμε. Πρόκειται για ένα μικρό εστιατόριο (χωρά περίπου 12 άτομα) και κάθεσαι στο τραπέζι χωρίς παπούτσια, ακόμη και σταυροπόδι. Μια μικρή κουρτίνα είναι το μόνο διακριτικό μέσα στην ταραχώδη αγορά (Arcade) της πόλης. Ανοίγει μερικές μέρες την εβδομάδα, αλλά έχει υπέροχο τοπικό φαγητό για χορτοφάγους.

 

η είσοδος στο Hale

 

Φτάσαμε λοιπόν στο Hale, έτσι λέγεται το μικρό εστιατόριο, μπήκαμε και παραγγείλαμε. Δεν είναι τόσο εύκολο να είσαι χορτοφάγος και να βρίσκεσαι στην Ιαπωνία, συνήθως μένεις νηστικός. Εδώ όμως φάγαμε vegan για τα καλά. Ψητά λαχανικά, φύκια, ρύζι και σάλτσες που δεν βρίσκεις πουθενά αλλού εκτός της Ιαπωνίας. Δεν ξέρω τη σύνθεσή τους, ξέρω μόνο τη γεύσης τους... εξαιρετική... το εστιατόριο προτείνεται, αλλά άντε να το βρεις!

 

Όταν μιλάμε για ιαπωνικό τοπικό φαγητό το εννοούμε. Κάθε περιοχή έχει τα δικά της εδέσματα και όσα δοκιμάσαμε μείναμε ευχαριστημένοι. Βέβαια, εμένα το sushi δεν μου πολυάρεσε, ίσως δεν διάλεξα το σωστό ψάρι!   

 

Chirashi sushi απέναντι από το Yasaka Shrine (Κυότο)

στο Izuju Sushi

 

👉 Χάρμα οφθαλμών τα delicatessen στη Φουκουόκα. Τα αθάνατα sushi

 

Αγόρασα και εγώ ένα πακέτο sushi, με σκοπό να το απολαύσω μέσα στο τρένο πηγαίνοντας προς το Ναγκασάκι. Και ιδού η ιεροτελεστία....

 

1. φανερώνω το πακέτο...

2. το ξεδιπλώνω..

3. ανοίγω το καπάκι.... ουάου... φαίνεται υπέροχο!

4. πιάνω μια μπουκιά και μου τρέχουν τα σάλια...

5. εεε δεν μπορώ να πω ότι τρελλάθηκα 😄

👉 Η Chinatown στο Ναγκασάκι βρίσκεται σε ένα τουριστικό σημείο της πόλης. Σύμφωνα με διαφορες ιστοσελίδες, η περιοχή δεν συνιστάται για φαγητό επειδή η ποιότητα είναι υποβαθμισμένη. Υπάρχουν όμως κάποια (κινέζικα) εστιατόρια που είναι αξιόλογα (βεβαιωθείτε πρώτα από το Διαδίκτυο) κυρίως για τα noodles Champon.

 

Champon noodles

το ψάχναμε και το βρήκαμε.... κάπου στην κακόφημη περιοχή

υπέροχο ramen με σάλτσα ντομάτας(;)

Kirin beer... εξαιρετική!

 

👉 dango-jiru στο Beppu. Η περιοχή του Beppu φημίζεται για τις "ατμίζουσες κολάσεις" μία από τις οποίες είναι η Umi Jigoku. Από εδώ ξεκινά ένας τουριστικός δρόμος (σαν πεζόδρομος) με κατωφέρεια, όπου λίγα μέτρα πιο κάτω συναντάμε ένα μικρό εστιατόριο και μια ηλικιωμένη γιαπωνέζα να μαγειρεύει dango-jiru, μια απο τις νόστιμες λιχουδιές του Beppu. Είναι μια σούπα με πολλά λαχανικά και ζυμαρικά τύπου λαζάνια, θεωρείται ένα από τα πιο διάσημα τοπικά πιάτα με νοσταλγική και σπιτική γεύση που θα σας θυμίσει τα φαγητά της γιαγιάς σας.

dango-jiru... εξαιρετικό

στο Beppu δοκιμάσαμε και το reimen Yamato, που είναι κρύα noodles

εναλλακτικό ramen με ομελέτα στο Beppu

 

 

👉 ένα είδος reimen (κρύα noodles) φάγαμε στο τέλος της διαδρομής στο Takachiho (14.day) περιμένοντας το λεωφορείο.

 

εξαιρετικό το εστιατόριο, αλλά...

το φαγητό (κρύα noodles) δεν με ενθουσίασε, το τσάι όμως πολύ γευστικό

👉 τελευταία πιάτο τρώμε στη Kagoshima ένα τοπικό ramen, ένα πιάτο που ετοιμάζεται μπροστά μας. με noodles, κομμένα λαχανικά και κομμάτια (χοιρινού ή κοτόπουλου), ενώ όλη τη γεύση κλέβει το ζουμί! 

 

Origami και οι ιαπωνικές αζαλέες

Το Origami (σημαίνει διπλώνω χαρτί) είναι ένα είδος ιαπωνικής τέχνης διπλώματος χαρτιού χωρίς να χρησιμοποιείς ψαλίδι ή κόλλα. Το αναδιπλώνεις και το συνδυάζεις με διάφορους τρόπους για να φτιάξεις περίπλοκα σχέδια. Μέχρι τον 7ο αιώνα, το χαρτί είχε εισαχθεί στην Ιαπωνία από την Κίνα και στους επόμενους αιώνες βελτιώθηκε η κατασκευή και η ευρεία χρήση του, καθόσον το διπλωμένο χαρτί άρχισε να χρησιμοποιείται διακοσμητικά σε θρησκευτικές τελετές, σε αποστολή δώρων και τελικά στην τέχνη Origami. Αυτές οι χαρτοδιπλώσεις διαδόθηκαν και στην Ευρώπη απο τους έμπορους μεταξιού και μπαχαρικών και τελικά έφτασαν και σε εμένα που έφτιαχνα χάρτινα αεροπλάνακια, που πετούσαν κιόλας.

 

Φωτό Διαδικτύου (by C. Houliaras)

Στην ιαπωνική κουλτούρα, το origami είναι συνήθως φιγούρες από το κόσμο των ζώων και των φυτών. Το πτηνό γερανός είναι η πιο αναγνωρισμένη φιγούρα origami, που για τους ιάπωνες συμβολίζει την ελπίδα, τη θεραπεία και την καλή τύχη. Όλοι αυτοί οι συμβολισμοί άρχισαν από έναν αρχαίο ιαπωνικό μύθο που έλεγε ότι όποιος κατασκευάσει ένα "Senbazuru" (σημαίνει 1000 γερανοί origami) δικαιούται να του εκπληρωθεί μια ευχή, όπως μακροζωία, ανάρρωση από ασθένεια ή τραυματισμό. Βέβαια, η κατασκευή γερανού δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός, καθότι το πτηνό αυτό αποτελεί ένα από τα ιερά πλάσματα (τα άλλα είναι ο δράκος και η χελώνα), και φημολογείται ότι ζει 1000 χρόνια.  Απο το μύθο φθάσαμε στα Ήθη και στα Έθιμα, ένα απο τα οποία λέει ότι το 16χρονο κορίτσι πρέπει να φτιάξει 1000 γερανούς origami και να τους προσφέρει στο αγόρι της, για να έχει το γούρι ενός "καλού γάμου". 

Τις αζαλέες συναντήσαμε σε όλο το νησί Kyushu. Είναι ένα φυτό που αναπτύσσεται, σε άγρια μορφή, σε υψόμετρο από 1000μ και το  ύψος του φτάνει το 1 μέτρο. Τα λουλούδια του  έχουν χρώμα ανοιχτό ροζ, αλλά ποικίλλουν, κόκκινο ή μοβ, ή φούξια.

 

ανεβαίνοντας προς το Mt. Karakuni με θέα τη λίμνη Onamiike

ήμερη αζαλέα σε προάστειο στο Ναγκασάκι

Όπως λέει το ιαπωνικό τραγούδι Bogatsuru Sanka, "...Kyushu Azalea σε πλήρη άνθιση, κάνοντας το βουνό να κοκκινίζει…", όλες οι πλαγιές της οροσειράς Kuju είναι κατάφορτες απο αζαλέες, μοιάζουν σαν ένα χαλί. Η άνθηση γίνεται τους μήνες Μάιος-Ιούνιος (μετά τις κερασιές) και είναι σαν το βουνό να ανοίγει τις πύλες του στους ορειβάτες για να τις φωτογραφίσουν και να τις χαρούν.

 

στην περιοχή Bogatsuru παντού συναντάς αζαλέες

.... από μακρυά κάνουν όλο το βουνό να κοκκινίσει....

Η φράση Kyushu Azalea γράφεται στα ιαπωνικά ως "Miyama Kirishima", η λέξη Miyama δείχνει ότι πρόκειται για αλπικό φυτό και το Kirishima ότι προέρχεται από το εθνικό πάρκο Kirishima.

 

Bogatsuru: πλησιάζοντας το Camping

Η αζαλέα Kyushu αναπτύσσεται στην άδενδρη πλαγιά ενός βουνού, όπου το οικοσύστημα έχει διαταραχθεί από ηφαιστειακές δραστηριότητες. Προλάβετε επομένως να τις θαυμάσετε.. όσο στο βουνό αναπτύσσονται δέντρα, αυτά τα λουλούδια θα εξαφανιστούν. Η μεγάλη άγρια αποικία τους καλύπτει ολόκληρη την περιοχή και έχει χαρακτηριστεί ένα από τα φυσικά μνημεία της Ιαπωνίας.

Tips n' Tricks

Δημόσιοι χώροι 👉 Από που να αρχίσω και που να τελειώσω. Αυτός ο λαός έχει τόσες ιδιαιτερότητες, που άλλες είναι ευχάριστες (καθαριότητα και ακρίβεια στις μετακινήσεις) και άλλες ενοχλητικές, ακόμη και παράλογες για μας τους ξένους δυτικούς, δηλαδή χρειάζομαι "οδηγίες χρήσης" για να πάω στην τουαλέτα και υπόδειξη πως θα σταθώ στα ουρητήρια! Και, μια που μιλάμε για τις τουαλέτες, θα πρέπει να σας πω πως καθαρότερες δεν έχω ποτέ ξαναδεί, αλλά χρειάζεται να έχω πάρει δίπλωμα μηχανολόγου και να είμαι γνώστης πληροφορικής, κάθοτι οι λεκάνες τουαλέτας συνδέονται με ηλεκτρονικά κουμπάκια και πλήκτρα και αλλοίμονο αν πατήσεις το λάθος κουμπί!

 

δημόσιες τουαλέτες, σαν το σαλόνι του σπιτιού μας

Guide map για τουαλέτες 😃

προσοχή που ίσταστε!

ηλεκτρονική τουαλέτα για πιλότους 😂

δημόσια τουαλέτα ενός cafe στην Φουκουόκα, το μαξιλαράκι πλάτης κάνει μασάζ

Κάδοι σκουπιδιών, δεν υπάρχουν στην Ιαπωνία. Αδίκως ψάχνετε. Οι ιάπωνες κουβαλούν μαζί τους τα σκουπίδια, σε μικρές σακουλίτσες. Το ίδιο πρέπει να κάνετε και εσεις και γιαυτό φροντίστε να έχετε μαζί σας μερικές. Είναι βέβαια ενοχλητικό να κουβαλάς στο σακίδιο σκουπιδάκια και τα ζουμιά να τρέχουν, αλλά.... δεν ρωτάμε γιατί! Εντούτοις, για τα μπουκάλια θα βρείτε κάδο ακριβώς δίπλα στα αυτόματα μηχανήματα αναψυκτικών.

τα σκουπιδάκια στο σακίδιο και ... σπίτι σας

προσέξτε τον κάδο σκουπιδιών μόνο για μπουκάλια

Χρήση κινητού, κάπνισμα και φαγητό "απαγορεύονται" βασικά σε δημόσιους χώρους (πεζοδρόμια), αλλα εσείς κάντε τον κινέζο αν πεινάτε! Συχνά θα βρείτε πινακίδες όπως "please switch your mobile to silent mode".

 

όταν τρώμε... δεν περπατάμε 😁

 

εε ψιτ! πιάστον... ανάβει τσιγάρο

 

δεν μιλάμε.. δεν λαλάμε

Στους ιάπωνες αρέσει η ησυχία και να ακούνε χαλαρωτική μουσική και μην παραξενευτείτε αν ακούσετε κάποιο χριστουγεννιάτικο μουσικό κομμάτι. Για τους ιάπωνες, τα Χριστούγεννα πάντα πλησιάζουν!

 

Δεν είδαμε ζητιάνους αλλά ούτε παρκαρισμένα αυτοκίνητα στους δρόμους

Φαγητό 👉 Το εθνικό τους φαγητό θα πρέπει να είναι κάτι μεταξύ ψαριού και σούπας. Τρώνε τόσο πολύ ψάρι, και ιδίως ωμό, που το συκώτι τους θάναι γεμάτο βαρέα μέταλλα. Εντούτοις θεωρείται ο μακροβιώτερος λαός στον κόσμο και αυτό ίσως οφείλεται στον τρόπο ζωής τους, δεν αμφισβητούν και έχουν πολύ ευγένεια που την δείχνουν έμπρακτα (αγχώνονται;). 

 

sushi... τι άλλο θα μπορούσε να ήταν;

Όπως έχουμε εμείς το τσίπουρο, οι ιάπωνες έχουν το sake, ένα γλυκό οινοπνευματώδες ποτό που παράγεται από ζυμωμένο ρύζι. Αξίζει να το δοκιμάσετε. 

 

Sake και άσπρο πάτο

 

Γαλακτομικά προιόντα δύσκολα θα βρείτε στην Ιαπωνία, ούτε και ψωμί, ενώ το Breakfast στα ξενοδοχεία είναι ιαπωνικού τύπου και μόνο στα ακριβά ξενοδοχεία υπάρχει ευρωπαικό πρωινό. Ελληνικά μαγαζιά δεν θα βρείτε στη νήσο Kyushu, μπορεί κάποιο συμπτωματικά στην Οζάκα, όπως μας έλεγε ο Βασίλης που ζει χρόνια εδώ στο Κυότο.

 

ιαπωνικό πρωινό

👉 Το Φιλοδώρημα δεν επιτρέπεται, θεωρειται αγένεια! Το ίδιο και η απεργία, όχι ότι δεν επιτρέπεται, αλλά είναι αδιανόητο να το πράξει  έλλην... συγνώμη ιάπωνας πολίτης!

Συγκοινωνίες 👉 Φθάνοντας στο Τόκυο ίσως μπερδευτείτε με τα ΜΜΜ. Υπάρχουν τόσα τρένα, λεωφορεία και μετρό που δεν θα έχετε πάλι ξανασυναντήσει και πολλές γιαπωνέζικες διαφημιστικές αφίσσες. Οι στάσεις του μετρό δείχνονται με αριθμούς, γράμματα και χρώματα. Π.χ., αν είστε στο σταθμό Α08 και θέλετα να πάτε στο σταθμό Κ12 θα πρέπει να ακολουθήσετε την κατεύθυνση Κ9-31 και όχι Κ9-1.... ξέρω, σας μπέρδεψα, όπως μπερδεύτηκα και εγώ, αλλά θα συνηθίσετε γρήγορα.

 

συγκοινωνιακά μπερδέματα

Αν πρόκειται να ταξιδέψετε σιδηροδρομικά (κάτι που ανεπιφύλακτα σας προτείνω) σκεφτείτε να αγοράσετε το Rail Pass που είναι φθηνότερο στην πολλαπλή χρήση και κερδίζετε χρόνο στην αγορά εισιτηρίου. Παρότι είναι λίγο πολύπλοκο (απαιτεί διαβατήριο και αpplication form) αξίζει τον κόπο. Προσέλθετε στο σταθμό πολύ νωρίτερα... μέχρι να βρείτε την αποβάθρα θα χρειαστεί χρόνος και τα τρένα έρχονται σε ακρίβεια λεπτού και φεύγουν αμέσως!!

 

σιδηροδρομικό κουμφούζιο

Kumamoto-Osaka 18000 γιέν με το Shinkansen superexpress train

στεκόμαστε βάσει σχεδίου και οι πόρτες ανοίγουν ακριβώς μπροστά μας

Οι ελεγκτές τρένωv ελέγχουν τα εισιτήρια μόνο στα Non-Reservation Wagons, στα υπόλοιπα βλέπουν ποιές θέσεις δεν είναι reserved και αν κάποιος κάθεται εκεί του το ζητάνε... και ευγενικά σάς ζητούν να καθήσετε στη δική σας θέση. Εγώ πήρα δυο κίτρινες κάρτες προειδοποίησης επειδή διάλεξα να καθήσω με την άνεσή μου κάπου αλλού. Αυτό το "οπουδήποτε" μαζί με το "γιατί" δεν ισχύουν στη χώρα αυτή.

 

 

Στους σταθμούς κινούνται κατά σμήνη και αν είστε μαζί με παρέα μπορεί να χαθείτε. Είναι απίστευτο πόσος κόσμος κινείται στους υπόγειους σταθμούς.

 

σμήνη στο σιδηροδρομικό σταθμό του Κυότο

H επιβίβαση στα λεωφορεία γίνεται απο την πίσω πόρτα. Παίρνεις ένα χαρτάκι που γράφει επάνω έναν αριθμό. Κατά τη διαδρομή βλέπεις, σε ειδικό ταμπλώ που βρίσκεται μπροστά στον οδηγό, το κόμιστρο του εισιτηρίου σου, η τιμή του οποίου αυξάνει με τη διαδρομή. Κατεβαίνεις απο την μπροστινή πόρτα και ρίχνεις το εισιτήριο και τα μετρητά σε ειδική θυρίδα. Οι συγκοινωνίες δεν δέχονται πιστωτικές κάρτες παρα μόνο μετρητά. Αν έχεις χαρτονόμισμα, το μηχάνημα μπορεί να σου χαλάσει μόνο 1000 γιέν. Σας προτείνω να αγοράζετε bus day pass. Μέσα στο λεωφορείο απαγορεύεται να κινείστε και να μιλάτε στο κινητό. Όταν σταματήσει το λεωφορείο, τότε μόνο σηκώνεστε και προχωράτε προς την έξοδο. Άλλα ήθη άλλα έθιμα.

 

χαλάει και χιλιάρικο άμα λάχει

ηλεκτρονικός πίνακας αντίτιμου εισιτηρίου

 

Τα ταξί είναι Toyota, εκείνα τα παλιά που σε εμάς πλέον δεν κυκλοφορούν. Αν θέλετε να πάρετε κάποιο, κυττάξτε να έχει κόκκινη φωτεινή ένδειξη, που σημαίνει "ελεύθερο" και όχι πράσινη. Η πόρτα ανοίγει ηλεκτρονικά απο τον οδηγό γιαυτό μην την παραβιάζετε!

 

Στην Ιαπωνία λειτουργεί το  right-hand drive system, δηλαδή υιοθετούν το βρετανικό δεξιοτίμονο σύστημα οδήγησης και γιαυτό προσέξτε μην σας σκοτώσει κάποιο αυτοκίνητο που έρχεται απο εκεί που δεν το περιμένετε. Η τιμή της βενζίνης είναι περίπου 1 ευρώ.

Χρήματα 👉 Αν και τα ξενοδοχεία και κάποια supermarket δέχονται πιστωτικές κάρτες, στα υπόλοιπα μέρη (κυρίως στις τοπικές μετακινήσεις) πρέπει να έχετε μετρητά. Κάντε συνάλλαγμα λοιπόν στα ΑΤΜ και επιλέξτε, εκ των προτέρων, πιστωτικές κάρτες που έχουν την καλύτερη συναλλαγματική ισοτιμία.

 

αναψυκτικά θα βρείτε παντού, ακόμη και σε μονοπάτια....

...και δέχονται μόνο νομίσματα

 

Οι ιάπωνες είναι πολύ ευγενικός λαός. Προσέξτε ότι στις συναλλαγές σας, σας δίνουν ή παίρνουν τα χρήματα με τα δυό τους τα χέρια, σαν ένα είδος ευγενικής προσφοράς και μάλιστα όχι χύμα αλλά μέσα σε ειδικό πιατάκι. Επίσης όταν αγοράζετε ένα προιόν, σας αναγράφουν την τιμή σε υπολογιστή τσέπης, ίσως γιατί δυσκολεύονται να την προφέρουν.

 

 

Η επικοινωνία 👉 με τους ντόπιους (ακόμη και σε τουριστικά σημεία) είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Βασικά οι ιάπωνες δεν μιλούν την αγγλική και αν βρείτε κάποιον να μιλά είναι σίγουρα εξαίρεση ή είναι αλλοδαπός της ίδια φυλής. Εντούτοις είναι πρόθυμοι να σας εξυπηρετήσουν, αλλά τι να το κάνεις αφού δεν μπορείς να συνεννοηθείς. Γιαυτό να έχετε στο κινητό σας την εφαρμογή Google translator και Google lens. Μόνο έτσι θα βγάλετε άκρη. Πιστέψτε με, μας έσωσε το Google!

 

χωρίς Google map δεν πάτε πουθενά

οργανώστε το ταξίδι σας απο την αρχή

Μία φράση που θα ακούτε συχνά και θα πρέπει να την μάθετε και εσείς είναι "arigatō gozai masu" που σημαίνει "σας ευχαριστώ πολύ". Οι ιάπωνες δείχνουν την ευγένεια με το να υποκλείνονται μία φορά. Μπορεί να μοιάζει σε εμάς κάπως δουλική συμπεριφορά, όμως η ενέργεια αυτή είναι ένα συστατικό της κουλτούρας τους. Αν θέλετε να τους μιμηθείτε, κάντε το και εσείς αλλά με μια μόνο υπόκλιση, οι συνεχόμενες εκλαμβάνονται ως κοροιδευτικά! Δεν χαιρετιούνται ούτε φιλιούνται σταυρωτά. 

 

ιαπωνική ευγένεια και σεβασμός

Η ιαπωνική γλώσσα παίζει εμφαντικά με τους ήχους και τη διάρκειά τους. Μπορεί να σας φανεί παράξενο να σέρνεται π.χ. το έψιλον στην ομιλία τους, αλλά είναι τρόπος έκφρασης.

σχολικός τροχονόμος.. κυματίζεις τη σημαιούλα, σταματούν και διασχίζεις το δρόμο
τόσο απλή είναι η ζωή τους και κυρίως δεν τις κλεβουν

Τζόγος 👉 Οι ιάπωνες φαίνεται ότι είναι πολύ εθισμένοι στο τζόγο. Παντού βλέπαμε "φρουτακια" που τα διακρίνετε απο τη λέξη Pachinko.

 

Αγορές 👉 Ένα φθηνό κατάστημα για αγορά ειδών ένδυσης κ.λπ. είναι το Uniqlo. Για αγορες μεγαλύτερες από 5000 γιεν μπορείτε να ζητήσετε tax free (8-10%) που σας δίνουν την επιστροφή χρημάτων επι τόπου και όχι στο αεροδρόμιο.

 

αγοράστε κάτι made in Japan

Courier 👉 Αν πρέπει να μετακινηθείτε από πόλη σε πόλη με ελαφρύ εξοπλισμό ή να περπατήσετε στα βουνά, τότε τις βαλίτσες σας μπορείτε να τις στείλετε με courier, κάτι πολύ συνηθισμένο στην Ιαπωνία και θα σας κοστίζει γύρω στα 25  ευρώ (ανάλογα με τις διαστάσεις της). Ρωτήστε στο ξενοδοχείο σας σχετικά.

 

ταχυμεταφορές παντού

Συμπέρασμα 👉 "Γιατί" δεν υπάρχει στην Ιαπωνία, "...it is the rule..." είναι η αποστοματική απάντηση και εκεί τελειώνει η συζήτηση. Το αποδέχεσαι και απολαμβάνεις μια κοινωνία εντελώς διαφορετική απο εκείνη που ξέρεις. Άλλωστε για τους παγκόσμιους ταξιδευτές είναι γνωστό ότι κάθε ήπειρος έχει τα δικά της ήθη και έθιμα!

τους υπονόμους κάθεσαι και τους φωτογραφίζεις!

θέλω να το αγοράσω... αυτό ή..

...αυτό....

... καλό φαίνεται...κυρίως το κινητό του

ααα μπά... αυτό θα πάρω

αλλού το έψαχνα, αλλού το βρήκα 😈

Πορτραίτα τουριστών και ντόπιων

Πολλοί προτιμούν κλασικά ασπρόμαυρα πορτρέτα, ωστόσο τα έγχρωμα παρουσιάζουν μία διαφορετική εικόνα, εκείνης που μεταφέρει όλες τις προθέσεις του εικονιζόμενου. Συνήθως μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις, εννοόντας πόσα διαφορετικά μοτίβα σκέψεων και ενεργειών κρύβονται στο μυαλό του και πόσες επιθυμίες του πραγματοποιούνται.

 

αντίθεση κοινωνιών

1st day in Tokyo

 

2nd day in Kobe

 

4th day in Kumano Kodo

5th day in Kyoto (Golden Pavilion)

5th day in Kyoto (Gion)

6th day in Kyoto (βουδιστικοί ναοί)

9th day in Nagasaki (Dejima)

10th day in Beppu

 

Ernesto, el español

 

Επίλογος  θα σας μεταφέρω τα λόγια του Ernesto, ενός ισπανού ταξιδιώτη που γνωρίσαμε τυχαία στο ηφαιστιακό νησί Sakurajima στο νοτιώτερο άκρο της Ιαπωνίας "..διέσχισα όλη την Ιαπωνία, αλλά μόνο εδώ, στο νησί Kyushu, θαύμασα αυτήν τη χώρα των χρωμάτων και των αισθήσεων, πνιγμένη μέσα στις αζαλέες των βουνίσιων πλαγιών, τις βουδιστικές συνοικίες, τις διανυκτερεύσεις στα tatami rooms, τα φιλόξενα τοπικά εστιατόρια όπου κάθεσαι σταυροπόδι και τρως τα ramen με ξυλάκια, τα επίπονα ορειβατικά μονοπάτια που αφήνεις το αποτύπωμά σου πάνω στη στάκτη των ηφαιστειακών κρατήρων, ταξιδεύοντας με τα Shinkansen (τρένα) των 300χλμ/ω, χαλαρώνοντας το κορμί σου στα ιαματικά Onsen, ενώ τα foot baths τα συναντάς συχνά μπροστά σου... όλη η γη ατμίζει... εδώ, σπάνια συναντάς ξένους και οι ντόπιοι, που δεν μιλούν γρι αγγλικά, να σε ρωτούν στη γλώσσα τους απο πού είσαι και εσύ να τους απαντάς gyrisa (ελλάδα)......αυτή είναι η αυθεντική Ιαπωνία".

Ένα σύνθετο ταξίδι ολοκληρώθηκε με πολύ δουλειά και ιντερνετική αναζήτηση.
Θέλω να ευχαριστήσω το Δημήτρη, που ακόμη και τις ώρες χαλάρωσης, δούλευε
και δεν άφηνε τίποτε στην τύχη!

Παραπομπές:

Hiking in Japan

The etiquette of Japanese onsen

festivals in Japan:

Tomonoura Bentenjima Fireworks event (May)