Ακροκόρινθος

Κάθε φορά που πηγαίνω στην Αθήνα και πριν φτάσω στην Κόρινθο, στα δεξιά μου υψώνεται ένας βράχος ύψους 575 περίπου μέτρων στο μέσο ακριβώς της εύφορης πεδιάδας Βόχα που οι κορίνθιοι πλουτίζουν απο το γεωργικό και το παραγωγικό της έδαφος. 

 

Στο βάθος η πεδιάδα της Βόχας και ο κορινθιακός κόλπος

Τα τείχη της Ακροκορίνθου σύμβολο σπουδαίας οικοδόμησης

Ο βράχος αυτός λέγεται Ακροκόρινθος και χρησιμοποιήθηκε τα αρχαία χρόνια ως κάστρο με ένδοξη ιστορία, ήδη απο τον 7ο αιώνα π.Χ. Ενώ οι Μακεδόνες (4ο αιώνα π.Χ.) επισκεύασαν και ενίσχυσαν τα τείχη, οι ρωμαίοι (146 πΧ) τα κατέστρεψαν και ο Ιούλιος Καίσαρας (44 π.Χ) τα επισκεύασε. Το ίδιο συνέβη και το 12ο αιώνα επί Ιουστινιανού και αργότερα στην εποχή των φράγκων .... και οδεύουμε προς το 1458 όπου ο Μωάμεθ Β' ο Πορθητής καταλαμβάνει το κάστρο, το οποίο περνά στα χέρια των Ενετών (1687) που το επισκευάζουν και του δίνουν τη σημερινή του μορφή. Για να μην σας ζαλίζω με τις καταλήψεις, τις καταστροφές του και τις επισκευές, το 1827 παραδίδεται σε ελληνικά χέρια... 

 

Και ενώ απο την Ακροκόρινθο, η θέα είναι μαγευτική προς όλες τις κατευθύνσεις του ορίζοντα, γιαυτό επιλέχτηκε και ως κάστρο-φρούριο (Ακρόπολη), από το οποίο και εποπτευόταν κάθε τυχόν επιδρομή από τη Στερεά Ελλάδα ή απο πειρατικές επιθέσεις, λίγο πιο κάτω, στους πρόποδές του είναι χτισμένη η Αρχαία Κόρινθος, που καλύτερα να την παρακάμψατε. Μόνο κατ΄όνομα θεωρείται Αρχαία, είναι μια σύγχρονη ελληνική πόλη με όλα τα κουσούρια της οικοδόμησης.

 

Σε κύκλο φαίνεται η ζεματίστρα

 

Οι ζεματίστρες βρίσκονται σε θέση που θα περνούσε απαραίτητα ο κάθε επιτιθέμενος, κυρίως οι πειρατές ή οι οθωμανοί κατά τα νεώτερα χρόνια. Βρίσκονταν πάνω απο πόρτες ή μοναδικά περάσματα.

Με βέλη φαίνονται οι ντουφεκότρυπες

 

Οι ντουφεκότρυπες (πολλές σε αριθμό) είχαν σχήμα χωνοειδές εσωτερικά (για να εξασφαλίζουν ευχέρεια στη μετακίνηση και σκόπευση του αμυνόμενου). και ορθογώνιο εξωτερικά σαν μια σχισμή (ώστε ο επιτιθέμενος να μην μπορεί να σκοπεύσει εύκολα τον αμυνόμενο) και προστάτευαν περιφερειακά το συγκρότημα.

 

 ..έχετε αρκετό περπάτημα να κάνετε, 5 χλμ είναι τα μονοπάτια. Η είσοδος στο κάστρο Ακροκορίνθου είναι μάλλον αθέατη και θα πρέπει να φτάσεις μέχρι το πάρκινκ για να την αντιληφτείς. Αφού περάσουμε μια τάφρο, συνεπώς υπήρχε και κινητή γέφυρα που ανεβολατέβαινε, εισερχόμαστε στο κάστρο και αμέσως αριστερά μας είναι ένα ξύλινο σπιτακι του φύλακα, όπου μια πινακίδα μας ενημερώνει ότι στις 3.30 το κάστρο κλείνει. Ο φύλακας πουθενά!

 

Τα δυτικά τοίχη με θέα την πεδιάδα και το Λέχαιο

Η περιτείχιση και οι πύλες του κάστρου είναι ένα εκπληκτικό κατασκεύασμα σε τρία επίπεδα. Διαβαίνουμε τα επίπεδα μέσα απο καταπράσινη φύση, ήδη η άνοιξη έχει μπει, και ο τόπος είναι χορταριασμένος. Το μονοπάτι είναι ανηφορικό και φτάνουμε σε μια μεγάλη αλάνα που μάλλον εκείνη την περίοδο χρησιμοποιόταν για αλώνι. 

 

Οθωμανικό τέμενος

Το εκκλησάκι του Αγ. Δημητρίου

Θα πρέπει να κλείσουμε τα μάτια μας και να πάμε πολλά χρόνια πίσω και να φανταστούμε πόσες γενεές ανθρώπων εργάστηκαν στην κατασκευή υπόγειων διόδων, φρεάτων, αποθηκών και δεξαμενών για την κατασκευή και τη συμπλήρωση ή την ανασκευή. Κάπου εκεί βρίσκεται η "Δραγονέρα", δηλαδή μια δεξαμενή νερού, που πρόκειται για την αρχαία Πειρήνη, σύμφωνα με τον Παυσανία. 

 

Ανατολικά τείχη και στο βάθος το παρατηρητήριο

Απέραντη θέα απο το παρατηρητήριο προς τη Στερεά Ελλάδα....

.... και στον κορινθιακό κόλπο. Στη μέση  φαίνεται το οθωμαικό τέμενος

Σήμερα, η  περιοχή είναι προστατευόμενος βιότοπος του Natura 2000 και η βλάστηση του λόφου περιλαμβάνει θάμνους από την ήπια (δυτική πλευρά) και απόκρυμνο πετρώδες έδαφος από την ανατολική πλευρά.

 

Απρίλιος, και η φύση ανθίζει..

Στην επιστροφή στάση στο Decathlon!!

Οι αναγνώστες του μύθου και της αρχιτεκτονικής αλλά και των καστρόφιλων μπορούν να βρουν πλούσιες πληροφορίες στην ιστοσελίδα   kastra.eu