Αίνος Κεφαλονιάς

Μετά Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι ουδείς προφήτης εν τη Κεφαλονιά. Νίκολας Κέιτζ και Πενέλοπε Κρουζ, οι δυο πρωταγωνιστές μιάς υπόθεσης, τύπου μελωδράματος, που στην κατοχή (1942) δημιουργούν ένα παθιασμένο ειδύλλιο (αυτός λοχαγός των εχθρών και αυτή κόρη γιατρού και ήδη λογοδοσμένη), για να επιβεβαιωθεί η σχετική ρήση που θέλει κεραυνοβόλους έρωτες σε αταίριαστους. Το νησί έγινε περισσότερο γνωστό απο τα γυρίσματα, δεν γνωρίζω πόσο εμπορική ήταν η ταινία, όσο για την κατοχική αντίσταση, άστα να πάνε!

 

με την βραδινή αύρα φθάσαμε στον Πόρο

το ξενοδοχείο μας πάνω στην παραλία...

...και το πρώτο μπάνιο στο νησί

 

Ιστορικά, αξιζει να δούμε το νησί απο το 1500 και δώθε, που κατακτήθηκε από τη Δημοκρατία της Βενετίας (που οι οθωμανοί το έχασαν στο Β' Βενετοτουρκικό Πόλεμο), που οι Βενετοί το κράτησαν για 300 περίπου χρόνια (1500-1797) που το έχασαν από τους Γάλλους, που το έδωσαν στους Οθωμανούς, κάτω απο ένα ιδιότυπο καθεστώς (γνωστό ως Επτάνησος Πολιτεία) που το κυβερνούσαν Οθωμανοί και Ρώσοι μαζί, ούτε νταβατζήδες να ήσαν, που ξανά το πήρε η Γαλλία (Συνθήκη του Τιλσίτ), που το 1809 κατακτήθηκε απο τους Βρετανούς (τουλάχιστον αυτοί έκανα έργα στο νησί όπως η Γέφυρα Ντε Μποσέ που συνδέει το Αργοστόλι με το βόρειο τμήμα του νησιού και διαχωρίζει τη λιμνοθάλασσα του Κουταβού από τον κόλπο) που...που...που και τελικά έγινε η Ένωση με την Ελλάδα... καλά να πάθουν.

 

ντόπια γευσιογνωσία

ναι! προτείνεται

ανατολή!

Τα Ιόνια νησιά έπληξε ένας μεγάλος σεισμός (στα μεσα της δεκαετίας του '50) και η Κεφαλονιά ισοπεδώθηκε ολοκληρωτικά. Οι κάτοικοι εγκατέλειψαν το νησί, αλλά αργότερα επέστρεψαν με αποτέλεσμα στο νησί να αναπτυχθεί ο τουρισμός... μετά ήρθε το μαντολίνο και το νησί απογειώθηκε, ενώ στην Άννα Πολλάτου προσγειώνονται πολλές πτήσεις καθημερινά. Έτσι λέγεται το αεροδρόμιο της Κεφαλονιάς (2015), σε ένδειξη αναγνώρισης και μνήμης στο πρόσωπο τής Ολυμπιονίκης Άννας Πολλάτου, η οποία έφυγε από τη ζωή ξαφνικά  σε τροχαίο.

 

εφιλοπόνησε.... ωραία λέξη

το τέμπλο της Παναγίας Σισσιώτισσας στη γέφυρα Αργοστολίου

Γέφυρα Ντε Μποσέ
Mε 689,9 μέτρα, είναι η μεγαλύτερη λίθινη γέφυρα πάνω από θάλασσα στον κόσμο
αλήθεια;;...δεν ξέρω!

ο οβελίσκος του Αργοστολίου και όχι του Παρισιού

 

Το νησί έχει ωραίες παραλίες (ο Μύρτος είναι πιο γνωστή), είναι πλούσιο σε βλάστηση και έχει μυστήριους τύπους με μάτι που σε σκοτώνει (το πρόσεξα στον ξενοδόχο μας). Επισκεφτήκαμε την παραλία Φτέρης, που την επισκέπτονται μόνο λίγοι και μοιάζει με παράδεισο...χαχα υπερβολές όπως πάντα του Διαδικτύου. Έχει αρκετή διαδρομή απο το Αργοστόλι, μπαίνεις μετά σε χωματόδρομο και περπατάς για 2-3 χιλιόμετρα με τα πόδια μέχρι να δεις απο μακρυά έναν κόλπο, που οι ακτίνες του ήλιου και το γαλάζιο του Ιονίου, σε συνδυασμό με τα κρυστάλλινα νερά, προσδίδουν στην παραλία αυτό για το οποίο φημίζεται, ινσταγκραμική!. Από κοντά όμως, η άμμος δεν είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει, αλλά βουτάς και αισθάνεσαι την αλμύρα να σε κυριεύει, ενώ η περιοχή έχει πολλές γκρεμίλες και φαντάζεσαι πόσες κατολισθήσεις έχουν γίνει πριν εσύ φτάσεις εδώ. Άλλωστε αυτός είναι και ο λόγος που το χρώμα της θάλασσας έχει αυτό το τυρκουάζ χρώμα.

 

απο ψηλά, όπως φαίνεται η παραλία της Φτέρης

μόλις φθάσαμε...

 

το βραχώδες καλύτερο από το αμμουδερό

κρυφές παραλίες μέσα από κούφια περάσματα

Η Κεφαλονιά είναι ορεινή με τρεις οροσειρές να διασχίζουν το κορμό του νησιού, με μεγαλύτερη βέβαια αυτή του Αίνου. Για αυτόν τελικά ήρθαμε. Ως γίνεται συνήθως, είμαστε παρατρεχάμενοι των φίλων μας δρομέων (Διονύση και Βασίλη) που θα τρέξουν τον Ainos Mountain Marathon, 40 τόσα χιλιόμετρα πάνω σε κακοτράχαλα μονοπάτια, έτσι για το ονόρε!

 

η ορειβατική διαδρομή μας

δεν είναι έρημος, είναι η περιοχή Πυργί που ξεκινά το μονοπάτι

στην κορυφή του Μέγα Σωρού (υψ. 1610μ.)

αυτή η κολώνια που κρατάει χρόνια!!

Το καθεστώς της Κεφαλονιάς δεν ήταν το ίδιο που επικρατούσε στην ηπειρωτική Ελλάδα. Εκεί, όλες οι οθωμανικές ιδιοκτησίες πήγαν στο Κράτος, που τις μοίρασε ξέρετε με ποιόν τρόπο, ενώ εδώ στο νησί διατηρήθηκε το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Το βουνό Αίνος ανήκε στον εφοπλιστή, μεγαλοκτηματία, έμπορο, χρηματιστή, ευεργέτη Βαλλιάνο (μου θυμίζει το Λουδοβίκο XIV, τον επωνομαζόμενο Βασιλιά Ήλιο, που όλα ήταν ιδιοκτησία του) ο οποίος, ας είναι μεγάλη η ευσπλαχνία του, δώρησε το βουνό στο ελληνικό κράτος, το οποίο έφτιαξε τον Εθνικό Δριμό Αίνου (Νόμος του 1962) για να το προστατεύσει απο τις καταπατήσεις και τα ευκόλως ενοούμενα, αλλά τελικά όλα έμειναν στην πένα του νομοθέτη, επειδή σήμερα ανεβαίνουν γουρούνες, που τις οδηγούν γουρούνια και καταστρέφουν τους δασικούς δρόμους, τα κατσίκια να αλωνίζουν, και οι κυνηγοί να εξασκούνται στο σημάδι της πέρδικας αν και απαγορεύεται ρητώς το κυνήγι. Και εγώ να διερωτώμαι... τι ήθελαν οι Βενετοί και δεν κράτησαν το νησί για πάντα.

 

έλεος!!!!