3 day Κίρκο - Μονή Αγίας Τριάδας
4 day Δεσποτικό Βαρνούντα
5 day Μπίτολα - Ναός Αγ. Δημητρίου - Ιστορικό Μονοπάτι Α' ΠΠ
6 day Pelister
Ο ΠΟΑ είναι ένας αθηναϊκός σύλλογος με ορειβατική και φυσιολατρική δραστηριότητα στη χώρα και μετρά ακριβώς 70 χρόνια ιστορίας. Δηλαδή είναι ένας από τους αρχαιότερους ορειβατικούς συλλόγους καθότι από τα τέλη του 19ου αιώνα, η νεογέννητη αστική τάξη, μιμούμενη τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές, έστω και καθυστερημένα, άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον για την ελληνική ύπαιθρο και τα βουνά. Από εκείνη την εποχή υπάρχουν καταγεγραμμένες αναβάσεις και περιηγήσεις στα βουνά γύρω από την Αθήνα, δηλαδή την Πεντέλη, την Πάρνηθα και τον Υμηττό.
Όπως αναφέρεται στο Διαδίκτυο, η απαρχή της ελληνικής ορειβασίας, ήταν κάποιοι ορεινοί αγώνες, τύπου σημερινού trail running, από την Κηφισιά στην κορυφή της Πεντέλης, όπου οι συμμετέχοντες με το παρατσούκλι «Κούκοι» (επειδή φορούσαν σκουφιά στις αναβάσεις τους), πήραν την απόφαση να ιδρύσουν έναν Ορειβατικό Σύνδεσμο, που εξελίχθηκε αργότερα στον ΕΟΣ
Αθηνών, το μητρικό δηλαδή σύλλογο της ελληνικής ορειβασίας.
Ο ΠΟΑ είναι ένας δραστήριος σύλλογος, και όπως όλοι οι σύλλογοι στην Ελλάδα που ο καθένας θέλει να ειναι αρχηγός ή Πρόεδρος, θα πέρασε και αυτός τις τρικυμίες του. Σήμερα όμως έχει ενεργά μέλη σε όλα τα τμήματά του, απο την πεζοπορία και την ορειβασία, την αναρρίχηση και την ποδηλασία, μέχρι το canyoning, τη σπηλαιολογία και το ορειβατικό σκι.
Ο ΠΟΑ εχει δική του ιστοσελίδα που αναρτά όλες τις ορειβατικές αναβάσεις και μάλιστα τις προγραμματίζει σε ετήσια βάση. Great!!! από την αρχή του έτους θα ξέρω που θα πάω την 28η Οκτωβρίου. Όμως, πληροφορήθηκα τελευταία στιγμή το χριστουγεννιάτικο πρόγραμμά του, χάριν της καλής μου φίλης Ελένης από την Κρήτη. Μετά έμαθα ότι αρχηγός θα ήταν ένας ικανός και έμπειρος ορειβάτης, οπότε η επιτυχία θα ήταν εξασφαλισμένη.
Δήλωσα συμμετοχή και όποιος θέλει να συνεχίσει την ανάγνωση, θα καταλάβει ότι έχασε που δεν ήρθε μαζί μας. Και τί δεν κάναμε, περπατήσαμε συνολικά 5 ημέρες διανύοντας ορειβατικά 90 χλμ σε 33 ώρες, ενώ ανεβήκαμε 3978μ και κατεβήκαμε περισσότερα, 4700μ. Είδαμε τις Πρέσπες (από ψηλά και χαμηλά) και το μαγευτικό Νυμφαίο (από κοντά), ήπιαμε τσίπουρα στο Πανελλήνιο της Φλώρινας, συμμετείχαμε στα τοπικά έθιμα των φωτιών, επισκεφτήκαμε την Μπίτολα και απολαύσαμε τη διαδρομή χάριν του οδηγού μας Δημήτρη, που αξίζει ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ για την ευγένειά του και τη διάθεσή του, ακόμη και όταν χάλασε το πούλμαν!! Αναχωρήσαμε 21/12 στις 8.00 για Φλώρινα. Ο καιρός ήταν μάλλον βροχερός και υπήρξε αλλαγή στο πρόγραμμα.
Πρόκειται για μια τεχνητή λίμνη του ποταμού Αλιάκμονα, που σχηματίστηκε το 1973, μετά την κατασκευή του ομώνυμου φράγματος. Αν και την εκμεταλλεύεται η ΔΕΗ, μπορούν οι κάτοικοι των γύρω περιοχών να την χρησιμοποιούν για αλιευτική και οικοτουριστική χρήση. Διασχίζεται από τη Γέφυρα Σερβίων. Η περιοχή του ταμιευτήρα Αλιάκμονα είναι σημαντικός βιότοπος για πουλιά, όπως Μελισσοφάγος, Αργυροπελεκάνος και Νερόκοτες.
1 day (22/12) Πρέσπες - Άγιος Αχίλλειος - Άγιος Γερμανός - Φλώρινα - Έθιμα
Ο Άγιος Αχίλλειος είναι μια επιμήκης νησίδα που βρίσκεται στη λίμνη της Μικρής Πρέσπας. Στο νησί υπήρχε ρωμαϊκός και βυζαντινός οικισμός, όπου σύμφωνα με επιγραφές που ανακαλύφθηκαν ταυτίζεται με την αρχαία πόλη Λύκη. Στο νησάκι υπάρχουν αρκετές βυζαντινές εκκλησίες, από τις οποίες σημαντικότερη είναι η τρίκλιτη Βασιλική του Αγίου Αχιλλείου, που χρονολογείται από τα τέλη 10ου αιώνα μ.Χ., κτισμένη από τον τσάρο Σαμουήλ της Βουλγαρίας και στην οποία φυλάσσονταν τα λείψανα του αγίου Αχιλλείου, όταν τα μετέφεραν εκεί τα βουλγαρικά στρατεύματα. Άλλες εκκλησίες στο νησί είναι η βασιλική των Δώδεκα Αποστόλων (11ος αι.) ο ναός του Αγίου Δημητρίου (14ος αι.), η βασιλική του Αγίου Γεωργίου (15ος αι.) και η εκκλησία της Παναγίας Πορφύρας. Το νησί είναι κατοικημένο.
 |
| Ονομαστή η περιοχή για τα φασόλια της |
 |
| Εδώ, κάποιος Ερωδιός παραμονεύει τη λεία του |
 |
| Πλωτή πεζογέφυρα μήκους 650μ |
 |
| Η τρίκλινη βασιλική του Αγίου Αχιλλείου |
 |
| "παράθυρο" με φόντο τον Βαρνούντα |
 |
| Θέα από το λόφο με το Σταυρό |
 |
| Κάποτε εδώ ήταν κέντρο μοναχισμού |
 |
| Βαδίζοντας προς τη Μονή Παναγιάς Πορφύρας (16ος αι.) |
 |
| Όσα παίρνει ο άνεμος.... |
Ο Άγιος Γερμανός των Πρεσπών είναι ένας βυζαντινός ναός, αφιερωμένος στη μνήμη του ομώνυμου αγίου, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως (περίπου 715-730). Χρονολογείται στις αρχές του 11ου αι., τότε που ο Βασίλειος Β΄ ο Βουλγαροκτόνος ανακατέλαβε την περιοχή. Το εσωτερικό του διακοσμείται με τοιχογραφίες, που χρονολογούνται σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Από τις παλαιότερες, του 11ου αιώνα, διατηρούνται μόνο ελάχιστα σπαράγματα στο Ιερό Βήμα. Η προσωπογραφία του αγίου Γερμανού, επάνω από την τοιχισμένη σήμερα νότια θύρα, ανάγεται στα τέλη του 12ου ή στις αρχές του 13ου αιώνα. Οι νεότερες τοιχογραφίες είναι του 1743, όταν ολόκληρος ο ναός διακοσμήθηκε με πλούσιο εικονογραφικό πρόγραμμα.
 |
| Στο τέλος της επίσκεψης, υπάρχει και η τράπεζα της αγάπης |
Η Φλωρινα διαρρέεται από τον ποταμό Σακουλέβα που πηγάζει από το όρος Βαρνούντας. Κοντά στο Κέντρο και κατά μήκος του, υπάρχουν διατηρητέα κτήρια που αναδεικνύουν την αξία της πόλης, όπως αυτή ήταν την εποχή του μεσοπολέμου.
 |
| Ο ποταμός Σακουλέβας τις βραδινές ώρες |
 |
| Το περίφημο τσιπουράδικο Πανελλήνιο |
Το Λαογραφικό Μουσείο της Φλώρινας στεγάζεται σε ένα νεοκλασικό κτήριο και περιέχει πλούσια εκθέματα Μελισσοκομίας και αξιόλογου φωτογραφικού υλικού της περιόδου του μεσοπολέμου.
 |
| Λαογραφικό Μουσείο...η αίσθηση της ψευδαίσθησης |
 |
| Τα εκθέματα μετατρέπονται σε πίτες (!!) την προπαραμονή των Χριστουγέννων |
Μέσα στην πλούσια Λαογραφία της πατρίδας μας διακρίνουμε αναμφίβολα τα Χριστουγεννιάτικα έθιμα, κυρίως από τη Μακεδονία και τη Θράκη. Αυτά παραμένουν αναλλοίωτα στο χρόνο και αποτυπώνουν παλιές συνήθειες, που η σύγχρονη εποχή δεν έχει καταφέρει να τα εξαφανίσει. Αν και η γέννηση προσεγγίζει την κέλτικη σκέψη και εορτάζεται μεγαλοπρεπώς στις βόρειες χώρες (σε αντίθεση με το θάνατο που εννοιολογικά αντιπροσωπεύεται απο το έθιμο του Πάσχα), εντούτοις, τα έθιμα των Χριστουγέννων έχουν έναν κοινό παρονομαστή: την ελπίδα που φέρνει η γέννηση του Χριστού.
Στη
Φλώρινα, οι κάτοικοι υποδέχονται τη γέννηση του Χριστού ανάβοντας μεγάλες φωτιές τα μεσάνυκτα της 23ης προς την 24η Δεκεμβρίου. Οι Φωτιές της Φλώρινας συμβολίζουν τη φωτιά που άναψαν οι ποιμένες της Βηθλεέμ για να ζεσταθεί ο νεογέννητος Χριστός. Τα παιδιά της κάθε γειτονιάς αρχίζουν τότε να μαζεύουν ξύλα από κέδρο, να τα βάζουν σε ένα ασφαλές μέρος, για να μη τους τα κλέψουν παιδιά από άλλες γειτονιές και ορίζουν ένα φύλακα για κάθε βραδιά. Συνεπώς, δεν έχουν μόνο οι κρητικοί τη ζωοκλοπή, έχουμε και στη Φλώρινα τη ξυλοκλοπή!! Η φράση “Κόλιντα Μπάμπω” είναι σλαύικης προέλευσης και ίσως να σημαίνει “σφάζουνε γιαγιά”. Άντε βγάλε άκρη δηλαδή!!!
Το έθιμο των ιπτάμενων μπαλονιών είναι ασιατικης προέλευσης και συνηθίζεται στο φεστιβαλ φωτός της Ταιλάνδης. Χιλιάδες μπαλόνια απελεύθερώνονταιστον αέρα, που φαντάζουν σαν μέδουσες να επιπλέουν στον ουρανό.
2 day (23/12) Νυμφαίο - Αρκτούρος
Ξεκινήσαμε λίγο πιό έξω απο το χωριό Δροσοπηγή Φλώρινας και ακολουθώντας το μονοπάτι Ε4 καταλήξαμε, μέσα απο ένα κοκκινο-καφετί μονοπάτι, στο Νυμφαίο.
 |
| Το χωριό Δροσοπηγή που δημιουργήθηκε το 1844 από μεγάλο τμήμα των κατοίκων του χωριού Πληκάτι που αγόρασαν, σχεδίασαν και δημιούργησαν το νέο χωριό. |
Ελάχιστα
ειναι τα ελληνικά χωριά που διατηρούν ένα αρχιτεκτονικό ρυθμό που προσδίδει μια καλούγουστη αισθητική και να χαίρεσαι να τα φωτογραφίσεις διασχίζοντάς τα. Τα κτίρια είναι αληθινά με θεμέλια και από πέτρα ή από ξύλο φτιαγμένα και αποτελούν ιδιοκτησίες παλιών οικογενειων του χωριού. Δεν κατοικούνται παραμόνο τα ΣΒΚ. Ποιός θα μπορούσε να έμενε μόνιμα σε υψόμετρο 1350μ μακρυά απο την πεδιάδα που απλώνεται σε λίγα χιλιόμετρα παρακάτω και ιδίως όταν ανάβεις τη σόμπα απο το Σεπτέμβρη.
Το χωριό αυτό ανεδείχθηκε επί δημαρχίας Μέρτζου (1996-2005) όταν έρρεαν τα χρήματα της ΕΕ και υπήρχαν τα προγράμματα Leader. Ήταν απο τα πρώτα χωριά που απαγορεύτηκε η κυκλοφορία οχημάτων στην πόλη και γιαυτό έγιναν πολλοί χώροι στάθμευσης στα πέριξ του χωριού. Το "έθιμο" αυτό τηρείται μέχρι σήμερα!!!
Το χωριό έχει πολλά ονόματα, όπως Νεβέσκα, Νιβέαστα και Νυμφαίο. Οι κάτοικοι ήσαν έξυπνοι. Προσπάθησαν να εξωραίσουν το χωριό τους και παράλληλα να του δώσουν και μια καινούργια ζωή. Παραχώρησαν τη Νίκειο Σχολή στο ΑΠΘ, μεγάλες εκτάσεις στη ΧΑΝΘ, που έκτισε κατασκηνώσεις κ.λπ., ενώ ένα μεγάλο κατώρθωμα είναι η έκταση που παραχωρήθηκε στη ΜΚΟ Αρκτούρος χάριν του Ι.Μ. Μπουτάρη που κατάγεται απο το Νυμφαίο.
Ο Αρκτούρος είμαι μια ΜΚΟ που ιδρύθηκε το 1992 κι έχει ως στόχο την προστασία της άγριας πανίδας. Όπως μας είπε ο ξεναγός, αφορμή ήταν η ανάγκη εύρεσης άμεσης λύσης στο τότε διαρκώς αυξανόμενο πρόβλημα της αιχμαλωσίας αρκούδων αλλά και λύκων. Αρκτούρος σημαίνει ο φύλακας της Άρκτου (άρκτος + ούρος) και είναι αστερισμός, αλλά και πρωταγωνιστής-φύλακας στο μύθο που ο ερωτίλος Δίας μετέτρεψε την ερωμένη του, Καλλιστώ, σε αρκούδα για να μην την ανακαλύψει η ζηλιάρα γυναίκα του (Ήρα) και την ξεμαλλιάσει τρίχα-τρίχα. Ο μύθος έχει και άλλες οικογενειακές σκηνές απείρου κάλλους, οπότε ο Δίας, ο πονόψυχος αυτή τη φορά, μετέτρεψε την ερωμένη του και το μούλικό τους στη Μεγάλη και Μικρή Άρκτο και έβαλε τον Αρκτούρο να τους φυλάει. Φανταστείτε τί λαμόγιο ήταν ο Δίας, αφού κατάφερε να πηδήξει την Καλλιστώ, που είχε ορκιστεί να μείνει για πάντα παρθένα και να κυνηγά, μαζί με την Άρτεμη, άγρια θηρία. Γιαυτό Κυρίες μου, ποτέ μην δίνετε αιώνιους όρκους!!
Τώρα, αν οι αστρονόμοι σας λένε άλλες επιστημονολογίες, όπως ότι ο Αρκτούρος είναι η κλασική ονομασία του αστέρα α του αστερισμού Βοώτη και το φωτεινότερο αστέρι ολόκληρου του βόρειου ουράνιου ημισφαιρίου, λένε ψέμματα.... πιστέψτε μόνο το μύθο, για να συνεχίσετε να αιωρείστε αιώνια μέσα στο χώρο της απόλυτης νιρβάνας.
Φαίνεται, ότι ο Αρκτούρος είναι απο τους λίγους, ίσως και ο μοναδικός φορέας Άμεσης Επέμβασης για την προστασία των άγριων ζώων. Στην Ελλάδα ζουν γύρω στις 350 αρκούδες και σε ανεξάρτητους πληθυσμούς που δεν επικοινωνούν γεωγραφικά μεταξύ τους. Ο μεγαλύτερος πληθυσμός τους ζει στην ευρύτερη περιοχή της οροσειράς της Πίνδου ενώ ο άλλος στην οροσειρά της Ροδόπης. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει παρουσία της αρκούδας στον άξονα Βόρα-Ολύμπου και στη Στερεά Ελλάδα μέχρι και την ορεινή Ναυπακτία. Περιοχές που τα τελευταία 70 χρόνια δεν υπήρχε καμία καταγραφή. Για το πως γίνεται η καταγραφή των αρκούδων διαβάστε το χρονικό στο Φρακτό.
Ο άνθρωπος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της άγριας ζωής. Ο τσοπάνης φοβάται την αρκούδα και το λύκο και προσπαθει να τους εξοντώσει με τη χρήση κυρίως δηλητηριασμένων δολωμάτων. Βλέπετε, ακόμη και ένας αμόρφωτος τσοπάνης μπορεί να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία, που η αρκούδα δεν μπορεί. Άλλοι παράγοντες εξόντωσης είναι οι απώλειες των βιοτόπων με τη διάνοιξη δασικών δρόμων, η παράνομη υλοτομία, οι πυρκαγιές και η τοποθέτηση ανεμογεννητριών. Έτσι, κάθε χρονο σκοτώνονται πολλες αρκούδες-μητέρες και τα αρκουδάκια μένουν ορφανά και ανήμπορα να επιβιώσουν. Σε αυτό το σημείο, ο Αρκτούρος τα περιθάλπτει και όταν ενηλικιωθούν τα αφήνει στην άγρια φύση τους.
 |
| Κιόσκι για εισιτήρια και αναμνηστικά στο χώρο της αρκούδας |
 |
| Ξενάγηση στην περιοχή με διπλό συρματόσχοινο |
 |
| Η παρουσία επισκεπτων δημιουργεί άγχος στις φυλακισμένες αρκούδες |
3 day (24/12) Κίρκο - Μονή Αγίας Τριάδας
Πολλοί πιστεύουν πως η ορεινή φύση της Φλώρινας είναι η πιο πλούσια σε όλη τη χώρα. Αποτελείται από μία εντυπωσιακή οροσειρά βουνών στην ακριτική Ελλάδα με πλούσια δάση, ρέματα και αλπικά λιβάδια που φιλοξενούν ενδημικά και σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας. Ο Βαρνούντας, αναμφίβολα, απλώνεται στα ΒΔ του νομού Φλώρινας και είναι τα φυσικά σύνορα με τη γείτονα χώρα. Μία απο τις κορυφές του είναι το Κίρκο. Το πέτρωμα του βουνού είναι ο γρανίτης και γιαυτό θεωρείται "ενεργειακό" βουνό, ενέργεια την οποία αισθάνεσαι σε κάθε σου βήμα.
Ξεκινάμε απο το χιονοδρομικό κέντρο της Βίγλας με πορεία σε δασικό δρόμο και μονοπάτι
προς την κορυφή Κίρκο (2155μ.). Αν ο καιρός ήταν καλός, θα βλέπαμε τις λίμνες των Πρεσπών. Η κατάβαση έγινε από άλλη διαδρομή προς το μοναστήρι της Αγ. Τριάδας Πισοδερίου.
 |
| Το Κίρκο την επομένη με ηλιόλουστο καιρό |
Η Μονή της Αγίας Τριάδας είναι "περιτοιχισμένη" μέσα σε μια φύση απο οξυές. Είναι συνδεδεμένη με δραματικά γεγονότα που κατά καιρούς διαδραματίστηκαν με το Μακεδονικό αγώνα. Υπήρξε ορμητήριο των Ελλήνων και η αιτία που καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό από τους κομιτατζήδες στα 1906. Κτίστηκε πριν χίλια περίπου χρόνια (1050) όταν αυτοκράτωρ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ήταν ο Κωνσταντίνος Θ’ ο επιλεγόμενος Μονομάχος. Η Μονή ανακαινίσθηκε και απέκτησε τη σημερινή της μορφή (βασιλική με τρούλο) γύρω στα 1650. Μονή ειναι αυτή, έχει και τους θρύλους της που ανεξαρτήτως αν ενπεριέχουν και αληθινά γεγονότα κινούν το γαϊτανάκι της παράδοσης. Το διαδίκτυο περιέχει τη φαντασία των Πισοδεριτών σε πολλες εκδοχές, ανάλογα με τα γούστα του κάθε αναγνώστη, όπως π.χ. μιλάει για μια αιωνόβια οξυά, που βρισκόταν λίγο πιο κάτω από την είσοδο της Μονής και εκεί είχε βρεθεί εικόνα της Αγίας Τριάδας από ένα βοσκό, που την έφερε στην εκκλησία του χωριού. Εκείνη όμως, ξαναγύρισε στην οξυά, δύο-τρεις φορές και έτσι οι Πισοδερίτες υποχρεώθηκαν να χτίσουν μια Μονή σε εκείνο το σημείο. Όταν ένας γάλλος στρατιώτης, κατά τον Α' ΠΠ, επιχείρησε να κόψει την οξυά, αντί για την οξυά έκοψε το πόδι του. Ποτέ δεν μάθαμε γιατι αυτός ο γάλλος φουκαράς ήθελε να γίνει ξυλοκόπος!!
4 day (25/12) Δεσποτικό Βαρνούντα
Ο Βαρνούντας είναι βουνό που βρίσκεται στο νομό Φλώρινας και συνεχίζει πέρα από τα σύνορα της χώρας. Η ψηλότερη κορυφή, επί ελληνικού εδάφους, είναι το Δεσποτικό ή Κίτσεβο (2334 μέτρα), κορυφή που προσεγγίζεται δύσκολα το χειμώνα λόγω της πολυώρης ανάβασης αλλά και της επιστροφής.
Ξεκινάμε πάλι από το χιονοδρομικό κέντρο της Βίγλας με πορεία σε δασικό δρόμο και μονοπάτι
προς την κορυφή Δεσποτικό, πνιγμένοι στο χιόνι, αλλά χαρούμενοι που ο καιρός είναι καλυτερος απο το χθεσινό. Το πρόγραμμα λέει αργά το απόγευμα επιστροφή στο
ξενοδοχείο, αλλά η διάσχιση προς το ακριτικό χωριό Κρατερό κράτησε σχεδόν 12 ώρες. Έτσι, ενώ κάποιοι άλλοι έχουν φάει βουνό τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες και συνεορτάζουν με τους Χρήστους και τις Χριστίνες, εμείς φάγαμε βουνό το χιόνι και την πεζοπορία. Η άφιξη στο ξενοδοχείο είχε μόνο ύπνο... τίποτε άλλο.
 |
| Το Πισοδέρι πνηγμένο στις οξυές |
 |
| Η Μεγάλη Πρέσπα |
 |
| Βαδίζοντας στο δασικό δρόμο |
 |
| Από ένα Ταμπούρι αγνάντη τις Πρέσπες |
 |
| Στο βάθος φαίνεται επιτέλους η κορυφή Δεσποτικό |
 |
| Από την κορυφή Δεσποτικό οι λίμνες Πρέσπες |
 |
| Δεσποτικό 2334μ |
5 day (26/12) Bitola - Ναός Αγ. Δημητρίου - Ιστορικό Μονοπάτι Α' ΠΠ
Δεν πρόλαβαν οι μυείς των ποδιών μας να συνέλθουν και άντε μάζευε πράγματα και βαλίτσες για την αναχώρηση. 7.00 το πρωί έχουμε πρωινό (εξαιρετικό) και αναχώρηση για
την πόλη Μπίτολα (Μοναστήρι) της Βόρειας Μακεδονίας (για τους μεν) ή FYROM (για τους δε) και Σκόπια για τους υπόλοιπους. Είχαμε χωριστεί σε δυο στρατόπεδα, εκείνων των θεουσών (γενική πληθυντικού του ουσιαστικού "θεούσα", εκείνης δηλαδή που χρησιμοποιεί argumentum ad hominem για να εκφράσει δογματικές απόψεις) και των οπαδών του Ραφαηλίδη, που πρεσβεύει την άποψη ότι μια εθνότητα, όπως είναι η Μακεδονική, είναι υπεράνω των ορίων ενός κράτους, όπως αυτή ορίζεται με νομικές και διεθνείς συμβάσεις. Οι εθνότητες αυτές μιλούν την ίδια σχεδόν γλώσσα, έχουν κοινά εθιμικά χαρακτηριστικά και τηρούν όμοιες και μακροχρόνιες παραδόσεις. Άντε λοιπόν να τις διαχωρίσεις και να τις βάλεις διαφορετικές ετικέτες! Χάνεις το χρόνο σου. Βεβαίως, ελάχιστοι θυμούνται το υπουργείο Βορείου Ελλάδος ή το αεροδρόμιο Μίκρας, που μετονομάστηκαν εσπευσμένα σε υπουργείο Μακεδονίας και αεροδρόμιο Μακεδονίας για να κλείσει άρον άρον η αμηχανία που είχε αφήσει η εποχή του Τίτο, που θέλαμε-δεν θέλαμε η περιοχή των Σκοπίων να λεγόταν Μακεδονία και κανείς δεν τολμούσε να αντιμιλήσει λόγω του ψυχρού πολεμου.
Η Μπίτολα έχει έναν τουριστικό πεζόδρομο με παλιά κτήρια, αλλά και καφέ με δυτικό style.
Από το 1878-1913 είχε προξενεία από πολλές χώρες και φημιζόταν ως "πόλη των προξένων". Στην ίδια περίοδο υπήρχε μεγάλος αριθμός διάσημων σχολείων, όπως η στρατιωτική ακαδημία την οποία παρακολούθησε ο Κεμάλ Ατατούρκ.
 |
| Πριν και.. μετά |
 |
| Ηλιακό ρολόι που δείχνει ακριβώς την ώρα |
 |
| Μου θυμίζει Κατμαντού |
Χαρακτηριστικό της πόλης είναι ο ναός του Αγ. Δημητρίου που χτίστηκε το 1830 με ξυλόγλυπτα τέμπλα και τον επισκοπικό θρόνο στο πνεύμα των χαρακτών Μιγιάκ. Αξιοσημείωτο, που δεν αναφέρεται ευρέως, είναι ότι για το χτίσιμό του ελήφθησαν υπόψη οι ιδιαίτερες συνθήκες της εποχής εκείνης που δεν επέτρεπαν την ανέγερση υψηλών εκκλησιών, για να μην καλυφτούν οι γειτονικοί μιναρέδες. Έτσι το δάπεδο της εκκλησίας είναι χαμηλότερο από την επιφάνεια του εδάφους και η εξωτερική της όψη λιτή, ώστε να μη προκαλεί τους Τούρκους που ήσαν εκτουρκισμένοι Αλβανοί.
Στη συνέχεια μεταβήκαμε στον πυρήνα του εθνικού δρυμού Pelister για διαμονή στο ξενοδοχείο Molika (σε υψόμετρο 1450μ), ένα ξενοδοχείο που θύμιζε την εποχή του Τίτο αλλά με αρχιτεκτονική παρέμβαση της νέας εποχής, εκείνης της καπιταλιστικής, όπως μετεξελίχθηκε η κομμουνιστική performance. Και μιλάμε μόνο για όψη κτηρίου, γιατί το tripadvisor έχει μόνο αρνητικά σχόλια για το Hotel Molika, οι υπάλληλοι του οποίου φαίνονται ότι ζουν ακόμη στις δεκαετίες του ψυχρού πολέμου. Το φαγητό ήταν μάπα και μας έπαιρναν το πιάτο προτού τελειώσουμε, ίσως για να μην αντιληφθούμε την ποιότητά του!!!
Πήραμε τα δωμάτια και βουρ για πεζοπορία 3 ωρών στο «ιστορικό μονοπάτι», ένα μονοπάτι που αφηγείται την ιστορία της περιοχής κατά της μάχες του Α΄ ΠΠ. στο βαλκανικό μέτωπο. Επιστροφή στο ξενοδοχείο για το δείπνο, ωχ αμάν!!
 |
| Μού θύμησε την ταινία 1917, που παίχτηκε πρόσφατα στους κινηματογράφους |
6 day (27/12) Pelister
Κοιμηθήκαμε με άγχος για την επόμενη μέρα.... είχαμε βαρεθεί τον κακό καιρό και το χθεσινό χιόνι που έπεσε μας έκανε να αναλογιστούμε την αυριανή ανάβαση στο Pelister. Η πορεία θα κρατούσε γύρω στις 9 ώρες, μέσα σε απόλυτο παγετό (-12C) όπως εκβιαστικά έδειχνε το meteoblue. Το ξυπνητήρι ηχούσε μελωδικά γύρω στις 6.00, σαν να μας παρακαλούσε να συνεχίσουμε τον ύπνο μας. Ξεροκέφαλοι όμως εμείς, σηκωθήκαμε. Με το ένα μάτι κλειστό βάλαμε ό,τι ισοθερμικό είχαμε, τις μπότες και τις γκέτες και κατεβήκαμε σαν ορειβατικοί αστακοί στο lounge για να πάρουμε το breakfast-box επειδή οι υπάλληλοι του χοτέλ ακόμη ονειρεύονταν. Διπλά γάντια, διπλό σκούφο και διπλές σκέψεις: τί είχαμε μάθει στη σχολή για τη διαχείριση κρίσεων;;;;
Μπά;;;; ο καιρός πιό ήπιος από τα σενάρια των προηγουμένων ωρών. Από το
ξενοδοχείο, πορεία μέσα σε δασικό δρόμο και μετά σε μονοπάτι ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Το χιόνι μέχρι τα 2000μ σε εξαιρετική ποιότητα για βάδισμα χωρίς τη χρήση κραμπόν. Πλησιάζοντας προς το τέλος του δάσους (2200μ) άρχισε ο παγετός να γίνεται αισθητός και με παγωμένα δάκτυλα βάλαμε τις πατούσιες δαγκάνες. Έτσι μόνο αισθάνεσαι σιγουριά σε πεδίο πάγου.
Απο μακρυά αντικρίσαμε τους πυλώνες της σκοπιανής vodafone, αλλά χρειαστήκαμε περίπου μια ώρα ανάβασης για να φτάσουμε στην κορυφή των 2601μ. Πάνω απο την ομίχλη και με έναν ηλιόλουστο καιρό που θύμιζε καλοκαιρινή ραστώνη. Μέσα στην άπνοια που επικρατούσε, το ματι του αετού θα μπορούσε να έφτανε χιλιόμετρα μακρυά: απέραντα αλπικά λειβάδια που μου θύμιζαν τη νότια πλευρά του Ολύμπου.
 |
| Πλησιάζοντας την ομίχλη στα 2000μ |
 |
| Η Μόλικα |
 |
| Στα 2200μ βαζουμε τα κραμπόν |
 |
| Η γρανιτώδης ράχη πρι την τελική ευθεία |
 |
| Πλησιάζοντας τα 2601μ |
 |
| Επιτέλους... κορυφή!!! |
 |
| Η επιστροφή σε κυκλική διαδρομή μέσα απο απέραντα αλπικά λειβάδια |
 |
| δεν θυμίζει νότια πλευρά Ολύμπου;;; |
Όμως όλα τα ωραία τελειώνουν για να επιβεβαιωθεί η ρήση πώς πρέπει να τελειώσει ένα ταξίδι για να αρχίσει το επόμενο. Η επιστροφή στην πατρίδα (ξενιτεμένοι γαρ) ξαναπακετάρουμε ρούχα κ.λπ. και επιβιβαζόμαστε προτού συναντήσουμε τη Ζηνοβία!!
No comments:
Post a Comment