Μαύρο Όρος

Μαύρο Όρος ή Μαυρονόρος, είναι ένα χαμηλό σχετικά βουνό με υψόμετρο 1756μ, που σε αζιμούθιο 180 μοίρες βλέπεις τη μεγάλη Ζήρεια. Η περιοχή αυτή είναι ένα μπέρδεμα βουνών (ή μάλλον υψωμάτων) που ο Νέζης στο βιβλίο του περιγράφει ως την απόληξη (ή επέκταση) ψηλότερων βουνών, όπως του Χελμού (Τούρλα, Λιβαδάκι και Μαρμάτι), Δραγουνέρα (ή Πιτσαδέϊκο Βουνό) καθότι δεν υπάρχουν μεταξύ τους σαφή ορεογραφικά όρια. Βρίσκεται στα σύνορα μεταξύ νομών Κορινθίας και Αχαίας.

 

Η ορειβατική διαδρομή

Πύργος-Γελήνη-Λυκοποριά: η οδική διαδρομή

Ερχόμενος απο Αθήνα παίρνεις την έξοδο του Δεβενίου και αφού διασχίσεις όλο το Δερβένι με τη στενή ΠΕΟ συναντάς πινακίδα προς Πύργο/Γελήνη και την ακολουθείς. Ο δρόμος γίνεται αμέσως ανηφορικός και αρχίζεις να βλέπεις κάτω την Εθνική Οδό και τις παραλίες Λυγιάς σε ένα τοπίο που σου φανωρώνει σιγά-σιγά τη θέα που θα συναντήσεις αργότερα. Σε 10 περίπου χλμ και με συνεχείς ανηφόρες φτάνεις στον Πύργο (υψόμετρο 600 μέτρα) και στην είσοδο του χωριού συναντάς τον Πύργο του Κορδή που είναι σήμα κατατεθέν, ανήκει στο Δήμο Ευρωστίνης και πρόσφατα αναστηλώθηκε και αναπαλαιώθηκε διατηρώντας την αρχιτεκτονική τής εποχής οικοδόμησής του (χρόνια της Ενετοκρατίας στην Πελοπόννησο).

 

Η είσοδος του σπιτιού έχει ζεματίστρα

Σαν φρούριο φαίνεται, δείτε πόσο ψηλά είναι η πόρτα

Εδώ, κανετε ένα μικρό διάλλειμα για φωτογραφίες και συνεχίζεται το δρόμο προς τη Γελήνη. Αρχικά, το Google map ίσως σας οδηγήσει μέσα απο ένα πολύ στενό δρομάκι που μετά βίας χωράει το αυτοκίνητο και γιαυτό βρείτε κάποια εναλλακτική πορεία, αλλά προσοχή(!) η περιοχή έχει πολλούς δρόμους που οδηγούν αλλού. 

 

Στη Γελήνη υπάρχει ένα καφενείο Το Καπηλείο της Γελήνης με βεράντα και μια πηγή νερού. Εδώ στρίβεται δεξιά προς τα πάνω και ακολουθείτε την άσφαλτο που σε λίγο τελειώνει και συνεχίζετε στο χωματόδρομο. Θα συναντήσετε την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου που είναι φωλιασμένη μέσα σε βράχο, αλλά η πόρτα είναι κλειδωμένη.

 

Ελληνικός κινηματογράφος

Ο καφετζής του Καπειλιού μας διηγείται εποχές του κινηματογράφου

Πρόκειται για ένα ιερό ναό δίπλα στο Καπηλειό της Γελήνης

 

Σε υψόμετρο 1150μ αντικρίζετε τη βουδιστική στούπα και σε κάποιο ξέφωτο αφήνετε το αμάξι.

 

Έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι στο Νεπάλ ή στο Θιβέτ αλλά ας μην το παρακάνουμε... πρόκειται για ένα ιδιόκτητο αγρόκτημα στο οποίο βρίσκεται το βουδιστικό κέντρο διαλογισμού, που χτίστηκε το 2010 απο το Βουδιστικό Ίδρυμα του Διαμαντένιου Δρόμου (Κάρμα Μπέρτσεν Λίνγκ), μιας λαϊκής μη μοναστικής οργάνωσης της γενεαλογίας Κάρμα Κάγκιου, η οποία είναι μια από τις τέσσερις μεγάλες σχολές του Θιβετανικού Βουδισμού και εστιάζει στο διαλογισμό και μέσω της αλληλεπίδρασης με ένα δάσκαλο.

 

 

 

Η βουδιστική στούπα είναι μια κατασκευή που έχει τη μορφή καμπάνας, ως σύμβολο της πλήρους σοφίας του Βούδα και χρησιμοποιείται ως μέρος για περισυλλογή και προσευχή. Δίπλα, βρίσκονται οι σημαίες και τα σημαιάκια που ανεμίζουν. Πάνω σε κάθε σημαία είναι γραμμένο ένα Μάντρας. Πιστεύεται ότι με την αέρινη κίνηση, τα μάντρας μιλούν και στέλνουν τις επιθυμίες μας στο Υπερπέραν με την ελπίδα-ευχή να πραγματοποιηθούν.

 

 

 

 

Δεν υπάρχει σηματοδοτημένο μονοπάτι, παρα μόνο γιδόστρατα ή μάλλον αλογόστρατα, επειδή συναντήσαμε πολλά άγρια άλογα στα λειβάδια και σε σε υψόμετρο 1600-1700μ.

 

Κοπάδι άγριων αλόγων συναντήσαμε στα λειβάδια

Ανεβαίνοντας αριστερά αντικρύζουμε έναν τεράστιο ασβεστολιθικό ογκόλιθο και σκέπτομαι πόσο ωραία θα ήταν να τον ανεβαίναμε αν υπήρχε εδώ μια via ferrata, αλλα γρήγορα το ξεχνώ επειδή όλος ο σχηματισμός του είναι τόσο σαθρός, που με το παραμικρό άγγισμα θα ξεκολλούσε ολόκληρο κομμάτι. 

 

 

 

Έτσι, συνεχίζουμε την ανάβαση σε ένα έγχρωμο πεδίο, όπου μέσα απο αγριόχορτα και ξερολιθιές ξεπροβάλλουν παπαρούνες κατακόκκινες, πανέμορφες και ντελικάτες. Ανοίγουν τα πέταλά τους μία μόνο μέρα και την επόμενη αρχίζουν να φυλλορροούν, υπονοώντας ίσως ότι τα όμορφα και τα ωραία στη ζωή κρατούν για λίγο.

 

Ο καιρός είναι αίθριος και ο ουρανός έχει αυτό το μοναδικό γαλάζιο χρώμα, που σε συνδυασμό με θυσάνους σχηματίζουν ένα ουράνιο αριστούργημα φόντου, ρομαντισμού και ελπίδας, ενάντια στους δύσκολους καιρούς.

 

Φτάνουμε σ’ ένα βραχώδες σημείο όπου αρχίζει μια ορθοπλαγιά που σε οδηγεί σχεδόν στην κορυφή (1756μ) όπου υπάρχει κολωνάκι. Είμαστε σχεδόν σε οροπέδιο. Αντικρύζουμε στα νότια τις δυο Ζήρειες (Μικρή και Μεγάλη) και στα δυτικά το συγκρότητα του Χελμού (απο Ντουρντουβάνα μέχρι τη Νεραιδόραχη) κρυμμένο που και που πίσω απο τα έλατα που μόλις πέταξαν τα νέα τους κλαράκια σε ανοιχτόχρωμο πράσινο φόντο.

 

Χελμός

Η μεγάλη Ζήρεια

Από το ύψωμα των 1756μ υπάρχει δρόμος που οδηγεί στην άκρη του υψώματος
όπου υπάρχει οίκημα που μοιάζει με εκκλησάκι

Σε όλη τη διαδρομή, η θέα προς τον Κορινθιακό κόλπο και τις αντικρινές κορφές των Βαρδουσίων, της Γκιώνας και του Παρνασσού είναι ανυπέρβλητη, μαγευτική, μεθυστική. Η Εθνική Οδός και τα χωριά της Κορινθίας και Αχαίας δεν φαίνονται επειδή προβάλλουν άλλα υψώματα μπροστά τους. Μονάχα μακρυά, φαίνεται το Διακοφτό, το Ξυλόκαστρο και στο μυχό του κορινθιακού κόλπου η Κόρινθος.

 

Εντυπωσιακά διάσελα

Πεύκο σαν να ήταν Μουριά

Αγνάντι μέχρι την Κόρινθο