1.trek-Tolouse-Andorra-Comapedrosa
.jpg) |
bréche de Roland by poster...
|
Θέλω να σας διηγηθώ μια ιστορία που συνέβη πριν λίγα χρόνια. Ως υπεύθυνος του Erasmus σε ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα, είχα προτείνει σε ένα νεαρό συνάδελφο να συμμετάσχει στις ανταλλαγές προσωπικού με το Νεπάλ, όπου θα ταξίδευε στην Κατμαντού, θα έμενε εκεί για 15 μέρες με σκοπό τη διδασκαλία, ενώ παράλληλα θα γνώριζε την ιστορία της χώρας και της ευρύτερης περιοχής των Ιμαλαίων και μάλιστα με ελάχιστη δική του συμμετοχή. Ήταν τόσο ενθουσιασμένος που όλη την ημέρα τριγυρνούσε στο γραφείο μου ζητώντας και άλλες λεπτομέρειες. Έλαμπε, σαν μια ηλιακτίδα που ξετρυπώνει μέσα από το νεφελώδη ουρανό και φωτίζει ένα χορταριασμένο ανοιξιάτικο κάμπο αντανακλώντας αυτό το ανοικτοπράσινο χρώμα του Κήπου της Εδέμ!! Την επόμενη μέρα τον συναντώ, αλλά η όψη του ήταν μάλλον κιτρινοπράσινη, σαν ο κάμπος νάρχιζε να ξεραίνεται από μια πνιγηρή και τυρρανική καλοκαιρινή ζέστη: ….ξέρεις, μου λέει, είναι πολλές οι μέρες που θα λείπω και πρέπει να… να…. να…. Μπορείς να λείψεις μόνο μια εβδομάδα, του λέω, αν είναι μόνο αυτό που σε εμποδίζει. Είμαστε «φθινόπωρο» και η όψη του έχει πάρει μία πινελιά θλίψης και μελαγχολίας ενάντια στο ρομαντισμό της άνοιξης: …χμ! μου είπαν να προσέχω εκεί πάρα πολύ τη διατροφή, το νερό, τα κουνούπια, τα… τα….. και έχω μικρά παιδιά στο σπίτι…. Δεν είσαι ο μόνος που έχεις παιδιά και πηγαίνεις στην Ασία και θα γυρίσεις υγιής, επιμένω, προσπαθόντας να του αναπτερώσω ένα τσακισμένο ηθικό… όμως ο «χειμώνας» έχει ήδη μπει και η όψη του φαινόταν σαν του διπρόσωπου Ιανού μέσα σε χιονοθύελλα που «απλώνεται σαν μεταξωτό χαλί» και του δίνει ελπίδα για το ταξίδι που έρχεται και από την άλλη μιας χιονοθύελλας «οδυνηρά κρύας» που εμποδίζει το ταξίδι του: έχω πρόβλημα στο σπίτι… σευχαριστώ για την πρότασή σου!
.jpg) |
| bréche de Roland in reality |
Αυτά σκεφτόμουνα και αναλογιζόμουνα, αν ο καλός μου συνάδελφος αντιπροσώπευε τις 4 εποχές του Βιβάλντι ή μία καθημερινότητα της «θείας» ελληνικής οικογένειας με τα «μη» και τα «όχι», αλλά γρήγορα άλλαξα σκέψεις γιατί οι τροχοί του αεροσκάφους έπιασαν αεροδιάδρομο και σε λίγο θα άρχιζε η αποβίβαση.
1. trek Tolouse-Andorra-Comopedrosa
Beluga είναι το όνομα της λευκής φάλαινας που ζει στα νερά του αρκτικού κύκλου, αλλά και το όνομα (λόγω ομοιότητος) του μεγαλύτερου αεροσκάφους της Airbus που μεταφέρει όλα αυτά τα εξαρτήματα στην Τουλούζη, για να κατασκευαστούν τα γνωστά αεροπλάνα. Απο εδώ λοιπόν, την Τουλούζη, ξεκινώ ένα μακρύ ταξίδι 2000 χιλιομέτρων διανύοντας τα Πυρηναία και τη ΒΔ Ισπανία, για να συμμετάσχω τελικά σε ένα
χαρούμενο γεγονός!
 |
Beluga στο αεροδρόμιο Blagnac
|
 |
έτοιμα κρουασάν για να κοπεί η πείνα
|
 |
τουριστική πλευρά της Ανδόρρας με κατεύθυνση προς το Arinsal
|
Όρειβασία στην Ισπανία χωρίς να επισκεφτείς τις ψηλές κορυφές των Πυρηναίων δεν γίνεται, είναι σαν να πας στο Παρίσι και να μην δεις τον πύργο του Άιφελ. Η πρώτη ορειβατική ανάβαση ξεκινά από έναν, μάλλον, ασυνήθιστο και άγνωστο προορισμό, την ορεινή Ανδόρρα, που οι περισσότεροι την ξέρουν μόνο σαν χώρα των αφορολογήτων ειδών, ενώ λίγοι έλληνες την προτιμούν για σπορ στα χειμερινά της θέρετρα και ακόμη λιγότεροι για ανάβαση στο Pic de Comapedrosa σε υψόμετρο περίπου 3000 μέτρα.
 |
Pic de Comapedrosa: 12.5km, 7.30h, 1510up
|
 |
το Arinsal βρίσκεται σε υψόμετρο 1450μ...
|
 |
..... και είναι σούπερ τουριστικός (χειμερινός) προορισμός
|
 |
... από εδώ ξεκινά η ανάβαση για το Pic de Comopedrosa
|
 |
τί πιστεύετε ότι είναι αυτό; ξενοδοχείο εντόμων
|
Έτσι, διερχόμαστε βιαστικά απο την Ανδόρρα με προορισμό το ορεινό Arinsal, φωλιασμένο μέσα στην άκρη της κοιλάδας Comapedrosa (ονομασία που σημαίνει πέτρινη κοιλάδα στην τοπική διάλεκτο). Μείναμε στο ξενοδοχείο Patagonia, δίπλα στο ξενοδοχείο Uschuaia και παραδίπλα θα ήταν το ξενοδοχείο Buenos Aires, αν υπήρχε χώρος. Και όπως σωστά μαντέψατε ο ιδιοκτήτης τους είναι αργεντίνος!  |
ξενοδοχείο Yomo Patagonia
|
 |
μπερδεύτηκα... που βρίσκομαι;
|
Διαλέξαμε αυτό το ξενοδοχείο επειδή απο εδώ ξεκινά το ορειβατικό μονοπάτι για το Pic de Comapedrosa, την ψηλότερη κορυφή της Ανδόρρας. Όλη η διαδρομή είναι ένα σηματοδοτημένο μονοπάτι και δύσκολα το χάνεις.
Η πρώτη ορειβατική στάση είναι στο ομώνυμο καταφύγιο, που λόγω εποχής αλλά και καθημερινής, είχε ελάχιστο κόσμο. Μας έλεγαν πως Ιούλιο-Αύγουστο είναι σχεδόν γεμάτο. Αυτό το γνωρίζαμε και με την ορεινή μας εμπειρίας της Κεντρικής Ευρώπης, γνωρίζαμε επίσης ότι ο καιρός στα τέλη Σεπτεμβρίου είναι πολύ σταθερός και ελάχιστα βροχερός (σε 6 μέρες ορειβασίας, μόνο μια μέρα έβρεξε).
 |
refugio de Comapedrosa
|
 |
estany de les Truites
|
Συνεχίζουμε για την κορυφή με συνεχή ανοδική πορεία και με σημαδεμένο μονοπάτι μέχρι τη Μαύρη Λίμνη (estany Negro) όπου εδώ το μονοπάτι διακλαδίζεται κυκλικά και εμείς παίρνουμε το δεξί του τμήμα προς την κορυφή που ακόμη απέχει πάνω απο 1 ώρα. Εδώ, δυσκολεύονται τα πράγματα καθότι αρχίζει μια κόψη με ανεβοκατεβάσματα, κάποια σημεία είναι εκτεθειμένα, κάποια άλλα θέλουν σκαρφάλωμα και κάποια άλλα χάνονται και ανεβαίνεις στα τυφλά. Οι ριπές ανέμου έρχονται κόντρα και δίνουμε μεγάλη προσοχή για να μην μας παρασύρουν. Κάτω αγαντεύουμε την κοιλάδα Comapedrosa μέχρι το Arinsal.
 |
estany negra, θέα απο ψηλά
|
Η κορυφή βρίσκεται στα 2943 μέτρα, πιο ψηλά και απο τον Όλυμπο. Αντί για σταυρό ή άλλο τοπογραφικό σημείο, κρέμεται σε ιστό η σημαία της Ανδόρρας που φωτογραφιζόμαστε κρατώντας την απο τα άκρα της. Βέβαια όσο μπορούμε, γιατί φυσά δαιμονισμένα. Εκεί συναντήσαμε και έναν Ιρλανδό που μας έλεγε τις ορειβατικές του ιστορίες.
 |
Pic de Comopedrosa, 2943m
|
 |
estany negra
|
Επιστρέψαμε απο κυκλικό μονοπάτι για να φτάσουμε στη λίμνη, το νερό της οποίας ήταν αρκετά κρύο και συνεχίσαμε την ίδια σχεδόν διαδρομή μέχρι το καταφύγιο, όπου και διανυκτερεύσαμε.
2. trek Bordes de Graus-Refugio Cartascan-Pic de Cartescan-Aínsa
Προκαλεί μια θλίψη, να τον βλέπεις ριτιδιασμένο και σαν να κλαίει συνεχώς. Έτσι μας περιέγραψε ο οδηγός μας, Eduardo, τον παγετώνα Aneto, την ψηλότερη κορυφή των Πυρηναίων με 3404μ, και μας ακύρωσε την ανάβαση λόγω μεγάλης επικινδυνότητας για να ακολουθήσουμε plan B. Τα Πυρηναία δεν είναι σαν τις Άλπεις που μπορείς να τα διασχίσεις εύκολα με το αυτοκίνητο. Παραμένουν πάντοτε σαν το πιο φυσικό οχυρό που υπάρχει στον κόσμο και όταν τα πλησιάζεις αισθάνεσαι ότι εγκλωβίζεσαι. Αυτό φυσικά δεν το ήξεραν οι Άραβες που το 732 ξεκίνησαν απο τη νότια Ισπανία για να κατακτήσουν την Ευρώπη, αλλά ηττήθηκαν στην τρομέρη Μάχη του Πουατιέ και δεν μπορούσαν να βρουν τη δίοδο επιστροφής στα Πυρηναία.
 |
| Sort |
 |
| Llavorsi |
 |
| Tavascan |
 |
Camping Bordes de Graus
|
Το να χρησιμοποιείς αυτοκίνητο εδώ, είναι σαν να κάνεις διακοσμητικές γιρλάντες σε πάρτι γενεθλίων. Κάθε μέρα πριν ή μετά την ανάβαση οδηγούμε, με μεγάλη παράκαμψη, 2-3 ώρες απο χωριό σε χωριό, που σε ευθεία γραμμή απέχουν μόλις 20 χιλιόμετρα. Έτσι, μας δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσουμε την αραγωνική ύπαιθρο με τα περίφημα μεσαιωνικά ορεινά χωριά (Aínsa, Parzàn κ.ά.).
 |
Certascan: 15km, 8h, 2000up
|
Μετά από πολύωρη οδική διαδρομή (απο το Arinsal μέχρι το Camping Bordes de Graus) αρχίζουμε τη σημερινή πορεία: συναντάμε το Noarre (ένα δασικό-αγροτικό χωριό με πέτρινα σπίτια στα 1600m), από όπου βασικά εδώ αρχίζει η μεγάλη ανάβαση.
 |
| Noarre |
Μπροστά μας ορθώνεται ένας τείχος (το μονοπάτι είναι έντονα ανηφορικό με κλίση 35-40%), στην κορυφή του οποίου (2035m) είναι το Cabaña de Guerossos, ένα διάσελο και ξέφωτο μαζί όπου βόσκουν ήμερα άλογα.
 |
πρώτη ανάβαση στο διάσελο (2035m)... εκεί ψηλά...
|
 |
...όπου υπάρχει καταρράκτης
|
 |
... με απέραντη θέα προς την κοιλάδα Noarre
|
Αν και υπάρχει
σηματοδότηση, η κοπριά των αλόγων μάς δείχνει το μονοπάτι. Λίγο πιό κάτω βλέπουμε μια πινακίδα Certascan! είμαστε λοιπόν σε σωστό δρόμο. Πρέπει να ανέβουμε ένα δεύτερο τοίχο, κυρίως με σκαρφάλωμα και προσοχή γιατί πολλά σημεία του είναι εκτεθειμένα. Προς τα δεξιά μας, υπάρχουν δυο καταρράκτες και υποθέτουμε ότι λίγο πιό πάνω υπάρχει λίμνη και πάνω απο τη λίμνη άλλος καταρράκτης που προέρχεται από μια άλλη ψηλότερη λίμνη. Αυτά είναι τα Πυρηναία: γεμάτα από αλπικές λίμνες, η περιοχή έχει τουλάχιστον τρεις: estany blau (2250m), estany blau de dal (2350m), estany blanc (2500m) και καταρράκτες.
 |
estany blau
|
 |
διάσελο στα 2550m
|
To Porta de cel είναι το μονοπάτι που θα μας οδηγήσει τελικά στο καταφύγιο certascan, αφού πρώτα διέλθουμε απο διάσελο στα 2550m. Αυτό είναι κομβικό σημείο καθότι αριστερά πηγαίνει προς την (αυριανή) κορυφή Pic de Certascan, δεξιά είναι το κυκλικό μονοπάτι επιστροφής και ευθεία το κατηφορικό πλέον μονοπάτι προς το καταφύγιο. Εδώ μας έπιασε και η βροχή, η μοναδική που είχαμε όλη την εβδομάδα. Απο κακό υπολογισμό, υποθεσαμε ότι το καταφύγιο είναι κοντά, ενώ τελικά ήταν φωλιασμένο σε ένα απίθανο σημείο, πάνω από την απέραντη λίμνη (estany de certascan) σε υψόμετρο 2240m και 1 ώρα διαδρομή!
 |
Refugio de Certascan
|
 |
el perro de Certascan
|
Μικρό αλλά ζεστό το Refugio Cartescan, έμοιαζε πολύ με εκείνο του Κάκαλου στον Όλυμπο, τρώγαμε τη ζεστή σούπα λαχανικών και έξω συνέχιζε να βρέχει όλη τη νύκτα, ώστε να ξημερώσει μια ηλιόλουστη μέρα. Συναντήσαμε ορειβάτες απο τη Νέα Ζηλανδία και τη Γερμανία. Ένας από αυτούς διασχίζει τα Πυρηναία και βρίσκεται στην 30. μέρα, έχει ακόμη 10-14 μέρες για να ολοκληρώσει τη διάσχιση. Κάποιες μέρες περπατά μέχρι και 35 χλμ και σε υψομετρική διαφορά πάνω απο 2000 μέτρα. Αυτό είναι ορειβασία!!!
Νωρίς το πρωί, ξεκινήσαμε την επιστροφή, αφού πρώτα θα ανεβαίναμε στο Pic de Certascan (2853m), από το σημείο (διάσελο) που περάσαμε χθες. Η πορεία ανηφορική (γύρω στα 600m ΥΔ) όπου δεν υπάρχουν σημάδια παραμόνο κούκοι, αλλά η κορυφή φαίνεται! Περνάμε με προσοχή την κόψη σε εκτεθειμένα βραχώδη σημεία, που τα πιασίματα στο βράχο και τα πατήματα είναι σημαντικά, ενώ έχουμε ελαφρύνει απο το σακίδιο που το έχουμε αφήσει στην αρχή του μονοπατιού.
 |
estany de certascan y pic de certascan
|
Φωτογραφίζουμε τη λίμνη (estany de certascan) που βρίσκεται κοντά στο καταφύγιο και το αεράκι που φύσαγε έδινε την εντύπωση ότι αποτελείτο απο χρυσαφένια ροδοπέταλα που κυμάτιζαν σαν να ήταν μάντρας και έστελναν τις προσδοκίες μας στο Υπερπέραν! Όλη η περιοχή είναι γεμάτη από λίμνες.
 |
θέα της λίμνης από ένα ξέφωτο σε υψόμετρο 2800m
|
 |
βραχώδη περάσματα στην κόψη προς την κορυφή
|
 |
ελλειπές τοπογραφικό σημείο
|
 |
κορυφή σε υψόμετρο 2840m
|
 |
προσπαθώντας να βρούμε δλιοδο καθόδου
|
Η κορυφή είναι μια μικρή πυραμίδα (στα τελευταία 30 μέτρα), αλλά δυστυχώς μέσα στην ομίχλη. Φτάνουμε στην κορυφή που έχει τοπογραφικό σημείο και ελπίζαμε να αραιώσει η ομίχλη. Κάτω θα φαινόταν επιβλητικά η λίμνη της προηγούμενης μέρας (estany blau και η κοιλάδα Noarre)
 |
η κορυφή σε πυραμοειδή μορφή και με θέα (χωρίς ομίχλη)
|
Για την κυκλική επιστροφή σκόπιμο είναι να χρησιμοποιήσετε GPS με κατεγεγραμμένο ίχνος καθότι δεν υπάρχουν κούκοι αλλά ούτε και σημάδια. Μετά από κάμποση ώρα και αφού διέλθετε απο ένα διάσελο θα συναντήσετε τους πρώτους κούκους που θα σας οδηγήσουν. Εντούτοις, οι κοπριές των αλόγων είναι ένα πολύ καλό σημάδι που μπορείτε να ακολουθήσετε. Στην περιοχή βόσκους ήμερα άλογα, που έχουν ένα κουδουνάκι στο λαιμό τους, σαν να είναι αγελάδες.
 |
estany blau (2250m)
|
 |
αναζητώντας το ίχνος στο GPS
|
Το μονοπάτι είναι κατηφορικό και αποτελείται απο 3-4 επίπεδα (ξέφωτα) που διαρρέονται από μικρά ρυάκια που μας ακολουθούν στην πόρεια μας. Απο το τρίτο επίπεδο βλέπουμε πλέον το Cabaña de Guerossos στα 2035m, από όπου ξεκινά και το δάσος. Το σημείο αυτό είναι πολύ επιβλητικό: έχει μια απέραντη θέα στην κοιλάδα, που εκτείνεται όσο πάει το μάτι μας, ενώ δίπλα μας ένας μεγάλος καταρράκτης χοροπηδά μέσα απο βραχώδη περάσματα για να βρει διέξοδο και να ριχθεί με ορμή στην κοιλάδα, πλέον ως Riu de Noarre (είμαστε στην Καταλωνία και οι ονομασίες έχουν την τοπική διάλεκτο).
 |
κατεβαίνουμε πλέον στα λειβάδια....
|
 |
...είμαστε στα λειβάδια..
|
 |
στην καλύβα ανάγκης...
|
 |
.... και έχουμε για το Noarre 2,6 χλμ
|
Φτάνοντας στο τέρμα της διαδρομής έχουμε ακόμη δρόμο, δρόμο οδικό μέσα απο φαράγγια, λίμνες, μικρα χωριά με πέτρινα και ομοιόμορφα σπίτια και όταν πλέον συναντάμε το Peña Montañesa (αποτελεί το δυτικό άκρο της Sierra Ferrera με υψόμετρο 1950m και επιτρέπει υπέροχη θέα στο Monte Perdido, τη Cotiella και το Posets), έχουμε εγκαταλείψει την καταλωνία και βρισκόμαστε στην αραγωνική γή, εδώ από όπου καταγόταν ο πρώτος καθολικός μονάρχης της Ισπανίας, ο φοβερός Φερδινάνδος, που μαζί με την Ισαβέλλα της Καστιλης αντιμετώπισαν τους Άραβες της Γρανάδας...
 |
Peña Montañesa: βραχώδης ογκόλιθος
|
Η Aínsa είναι μια ιστορική πόλη και αποτελεί ένα θαυμάσιο δείγμα μεσαιωνικής αστικής ανάπτυξης, όπου η παλιά της συνοικία ανακηρύχθηκε ιστορικός χώρος, αποτελούμενος από συστάδα σπιτιών γεμάτα με το χρώμα της πέτρας, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει ο λεπτός πύργος της εκκλησίας και τα τείχη που περιβάλλουν την πόλη, σαν να ήταν χθες, τόσο ανέπαφα που μας φέρνουν πίσω στο Μεσαίωνα.
 |
σοκάκια στην Aínsa
|
 |
| κολοκυθόσουπα |
 |
soy un vegetariano
|
Στις αρχές του Σεπτέμβρη και κάθε δυο χρόνια, γίνεται εδώ μια αναπαράσταση της Ανακατάκτησης της Aínsa απο τους χριστιανούς (724 μΧ), γεγονός που θεωρείται πολύ σημαντικό για τους ισπανούς (όπως έχουμε και εμείς την ελληνική επανάσταση) όταν, σύμφωνα με την παράδοση, εμφανίστηκε ένας σταυρός πάνω σε ένα δένδρο, που οι χριστιανοί θεώρησαν σύμβολο στη μάχη κατά των Μαυριτανών μουσουλμάνων (βλέπετε πως και οι ισπανοί έχουν το δικό τους Εν τούτω νίκα). Η τελετή αυτή ονομάζεται La Morisma και η Aínsa είναι η πρωτεύουσα του παλιού Βασιλείου του Sobrarbe (η λέξη σημαίνει «πάνω σε δέντρο» - sobre arbe - εκεί όπου εμφανίστηκε ο σταυρός), ενώ αργότερα (11. αι) η πόλη ενσωματώθηκε στο Βασίλειο της Αραγονίας.
3. trek-Col de Tentes-Brecha de Roland-Refugio Goriz
Για να φτάσουμε στο καταφύγιο Goriz δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Οδηγούμε ως το col de Tentes (2220m) διασχιζοντας φαράγγια και χωριά με πέτρινα σπίτια. Με ενα ηλιόλουστο καιρό αρχίζουμε απο εδώ, στο parking του col de Tentes την ανάβαση, αρχικά μέχρι το καταφύγιο sarradets. |
| διερχόμαστε μέσα απο γαλλικές κωμοπόλεις... |
 |
| ... και παραδοσιακά χωριά |
 |
... ανεβαίνουμε σε υψόμετρο...
|
 |
...και ακολουθούμε διαδρομές του tour de France
|
 |
... κατεβαίνουμε σε πράσινα λειβάδια...
|
 |
... με ήμερα άλογα
|
 |
κάνουμε στάση για να αγοράσουμε γαλλικό κρασί....
|
 |
.... και τυρί Πυρηναίων
|
 |
... συνεχίζουμε διερχόμενοι από κέντρα σκι
|
 |
... για να φτάσουμε τελικά στο Col de Tentes, 2220m
|
Τα δύσκολα αλλά και τα θεαματικά, απο εδώ ξεκινούν. Μπροστά μας ορθώνεται ενας τοίχος 200 μέτρων που πρεπει να τον ανέβουμε. Πως βάζετε μια σκάλα και ανεβαίνετε στα ντουλαπια της κουζίνας, εεεε όχι ακριβώς, αλλά κάπως ετσι να φανταστείτε την ανάβαση. Πρόκειται για μια διαδρομή μέσα σε ένα στενό μονοπάτι με σάρα και λεπτό χαλίκι και το ΣΒΚ να κατεβαίνει-ανεβαίνει πλήθος ορειβατών.
 |
πρώτη βραχώδης ανάβαση μέχρι το καταφύγιο sarradets
|
 |
καταφύφιο sarradets και το brecha de Roland
|
Το θεαμα που αντικρύζουμε δεν τόχουμε ξαναδεί. Ένα επίμηκες βραχώδες βουνό κομμένο στη μέση με ένα άνοιγμα που απο μακρυά φαινεται πολύ εντυπωσιακό... είναι το περίφημο πέρασμα Brecha de Roland που τόσο ο μύθος που το περιβάλλει όσο και η γεωλογική του ανάπτυξη το κάνουν τόσο δημοφιλές όσο ειναι και ο δικός μας Όλυμπος. Ο μύθος λοιπόν λέει, πως ο Roland έκοψε με το σπαθί του το βράχο, κυνηγημένος απο τους μαυριτανούς, για να μπορέσει να δει τη Γαλλία για τελευταία φορά πριν πεθάνει.  |
brecha de Roland
|
 |
το άνοιγμα οφείλεται στον Roland, που το άνοιξε με το σπαθί του....αλήθεια!!!
|
.jpg) |
| Roland ο μυθικός |
Ανεβαίνουμε αλά γαλλικά, κατεβαίνουμε αλλά ισπανικά. Τα σύνορα διέρχονται ακριβώς στο άνοιγμα των δυο βράχων, πλάτους 40 μέτρων και ύψους 100 περίπου μέτρων, στην κορυφή του οποίου στέκεται επιβλητικά ο ορεινός όγκος Le Casqué du Marbore (3011m). Στα τελευταία μέτρα πριν το διάσελο, η διάβαση γίνεται από 1-2 εκτεθειμένα σημεία και θέλει προσοχή. Κάτω, αντικατοπτρίζονται στα ήρεμα νερά μιας μικρής αλπικής λίμνης η απέναντι οροσειρά απο την οποία χύνεται ο μεγαλύτερος καταρράκτης της Ευρώπης ο grande cascada de Gavarnie (βρίσκεται σε γαλλικό έδαφος).
 |
λίγο πριν το διασελο δυσκολεύει το μονοπάτι
|
Αν δει κάποιος έναν ορειβατικό χάρτη της περιοχής, θα παρατηρήσει ότι υπάρχουν πολλά μονοπάτια με κατεύθυνση το καταφύγιο Goriz που κρύβει όλο το ενδιαφέρον λόγω της σπουδαίας ανάβασης στο monte Perdido. Το κλασικό μονοπάτι (προς τα δεξιά) είναι σηματοδοτημένο μόνο με κούκους που αν το χάσεις παίζεις το παιχνίδι βρες τον επόμενο κούκο! Προς τα αριστερά, υπάρχει ένα παράλληλο μονοπάτι (paso de los sarrios) που διέρχεται απο πολύ εκτεθειμένα σημεία με αλυσίδα στήριξης και δεν συνιστάται για υψοφοβικούς.
 |
όλα τα Πυρηναία είναι γεμάτα απο μονοπάτια
|
Η πορεία πλέον προς το καταφύγιο Goriz είναι απλή και κατηφορική. Ακολουθούμε το camino brecha de Roland όπου συναντάμε τη humelada de faixa luenga, έναν υγρότοπο ξερό, τώρα το φθινόπωρο, φαίνεται σαν έρημος, ξερή και απέραντη. Στο τέλος της ανεβαίνουμε ένα μικρό διάσελο, κατηφορίζουμε μια απότομη βραχώδη πλαγιά και σε λίγο φαίνεται πλέον το καταφύγιο. Μετά από 7 ώρες πορεία!
 |
σαν έρημος μοιάζει αλλά είναι υγροβιότοπος και λίμνη στην εποχή των παγετώνων
|
Ο ευγενικός ισπανός καταφυγιάς μάς ενημερώνει ότι το καταφύγιο είναι γεμάτο (σάββατο γαρ) και μας δίνει αντίσκηνο με υπόστρωμα μαζί. Έχουμε υπνόσακκο μαζί μας, αλλά καλοκαιρινός. Η εξωτερική θερμοκρασία θα πέσει γύρω στους 5C και το κρύο είναι αισθητό. Φόρεσα διπλές κάλτσες, γάντια και σκούφο και ό,τι άλλο ρουχισμό κουβαλούσα και απο το κρύο ήμουνα διπλωμένος σαν έμβρυο στην κοιλιά μιάς μάνας, ενώ ξύπναγα κάθε μισή ώρα. Ούτε βασανιστήριο της Ιεράς Εξέτασης να μου έκαναν (άλλωστε στην Ισπανία βρίσκομαι) και να με ξύπναγαν καθε λιγο για να με ρωτήσουν αν θέλω κάτι. Κάτω σπο αυτές τις συνθήκες, επιτέλους, ξημέρωσε για να αρχίσει η ανάβαση, ίσως η δυσκολότερη που θυμάμαι.
 |
καταφύγιο Goriz
|
 |
πολύ καλό φαγητό αλλά χωρίς αστέρια michelin
|
 |
από το pequiño lago helado φαίνεται το μονοπάτι προς Punta dero Sarrato
|
 |
η πινακίδα προειδοποιεί, όμως την διαβάσαμε στην επιστροφή
|
 |
La escupidera: το μονοπάτι με το χαλίκι (σάρα)
|
 |
απέναντι η κορυφή Cilindro de Marboré, 3325m
|
Ακόμη και 50 μέτρα απο την κορυφή σκεφτόμουνα να τα παρατήσω! Είχα "εξαντληθεί" τελείως. Βέβαια, όταν αναπολείς την ανάβαση θυμάσαι μόνο την επιτυχία και όχι τα γλυστρήματα σε λείους βράχους, που οι παγετώνες τα λείαναν, ούτε τα βραχώδη στενά και τα εκτεθειμένα περάσματα που έψαχνες πάτημα για να τα ανέβεις, ούτε η διέλευση πάνω σε κροκάλες που είχαν ξεκολλήσει απο το γρανιτένιο όγκο, ούτε τον επόμενο κούκο για να μην χαθείς, αλλα ούτε και το αποκορύφωμα της τελευταίας ανάβασης των 300 μέτρων με μεγάλη κλίση μέσα σε χαλίκια που ένα βήμα μπροστά σε πήγαινε δυο πίσω. Φανταστείτε ένα διπλό, σε μήκος, πέρασμα του Καρτερού στην Τύμφη για να αντιληφτείτε τη δυσκολία του.
 |
στο τελευταίο ξέφωτο μια ανάσα, με θέα προς τα Πυρηναία
|
 |
επιτέλους!!! κορυφή
|
 |
sans oxy
|
Η ανάβαση στο monte perdido είναι μία πολύ δημοφιλής δύσκολη ανάβαση που για να την ολοκληρώσεις απαιτούνται γύρω στις 24 ώρες, όπου αναγκαστικά διανυκτερεύεις 1 ή 2 μέρες στο καταφύγιο Goriz και επιστροφή στο γαλλικό Col de tentes. Θα την θυμάμαι για καιρό!
 |
η επιστροφή: το καταφύγιο φάνηκε
|
5. treκ El Tallòn-Gavarnie
H πεμπτη μέρα ορειβασίας στα Πυρηναία μάς βρίσκει να ετοιμάζουμε το σακίδιο για την επιστροφή. Φεύγουμε γύρω στις 7.20 το πρωί, μόλις έχει χαράξει και η μέρα προμηνύεται να είναι ηλιόλουστη. Το αντιηλιακό είναι σε ετοιμότητα.
 |
πρωινό ξεκίνημα και στο βάθος φαίνεται ένα απο το μεγαλύτερα φαράγγια της Ευρώπης
|
Το χάραμα δίνει μια άλλη εικόνα στους απέναντι βραχώδεις όγκους, που το λευκό τους χρώμα μετατρέπεται σε ερυθρό, πορτοκαλί, κίτρινο και πάλι λευκό όσο ο ήλιος κάνει την παρουσία του ψηλά στον ορίζοντα!
 |
ήρεμες αντανακλάσεις
|
Φθάνουμε στο γνωστό διάσελο brecha de Roland και αποφασίζουμε να ανέβουμε στο El Tallòn (λέγεται και Punta Negra), μία κορυφή των 3144μ που θεωρείται η ευκολότερη τρισχιλιάρα κορυφή των Πυρηναίων. Διέρχεται από ένα εκτεθειμένο σημείο στη βάση μιάς εξοχής (Fausse breche), που βρίσκεται δυτικά του ρήγματος brecha de Roland. Εδώ ανεβαίνεις με αναρρήχηση, όπως πρωτόκαναν οι Henri Brulle, Jean Bazillac και Célestin Passet, το 1887.
 |
| Fausse breche |
 |
| διακρίνεται αχνά το μονοπάτι προς την κορυφή El Tallòn |
Η θέα απο την κορυφή είναι εκπληκτική. Ανατολικά βλέπεις το monte Perdido, λίγο βορειότερα το Aneto, ενώ προς τα ΒΔ εκτείνεται το περίφημο Vignamale με υψόμετρο 3298m, ως η 16η υψηλότερη κορυφή σε ολόκληρη την αλυσίδα των Πυρηναίων σύμφωνα με τον επίσημο κατάλογο των 212 κορυφών άνω των 3000 μέτρων στα Πυρηναία. Το Vignemale είναι μια από τις μυθικές κορυφές των Πυρηναίων. Στα Αραγωνικά λέγεται Pico de Comachibosa και στα ισπανικά Pico Viñamala. Είχαμε την πρόθεση να την ανέβουμε αλλά λόγω της μεγάλης οδικής παράκαμψης τελικά δεν την προτιμήσαμε.
Στην επιστροφή προς το col de Tentes σταματήσαμε στο γαλλικό καταφύγιο sarradets, όπου ο γάλλος καταφυγιάς, σε σχέση με τον ισπανό ομόλογό του, ήταν μάλλον αγενής και απρόσιτος. Γενικά, οι γάλλοι διαφέρουν απο τους ισπανούς!
 |
El Tallon: 9km, 4h, 1000down
|
 |
κατεβαίνοντας απο το Brecha de Roland
|
.jpg) |
| όλες οι κορυφές της περιοχής όπως φαίνονται απο το Col de Tentes |
 |
κοιλάδα προς το Gavarnie απο το Port de Boucharo, 2271m
|
 |
καταφύγιο Sarradets
|
Περνάμε στο γαλλικό Nouvelle Aquitaine, όπου αναδύεται εσωτερικά η εποχή με τα μεσαιωνικά κάστρα και τους καθεδρικούς ναούς, αλλά και τους προσκυνητές της διαδρομής προς το Santiago de Compostela, διασχίζοντας το Gavarnie, το Lourdes μέχρι το Pau, ενώ στο Hautes-Pyrénées (το γαλλικό Εθνικό Πάρκο των Πυρηναίων) ανεβήκαμε σε υψόμετρο άνω των 3000 μέτρων, στο Monte Perdido και στο El Tallòn, μείναμε σε αντίσκηνα, δεχτήκαμε τη βροχούλα, τον καυτερό ήλιο και τις πολύωρες διαδρομές έτσι ώστε να περιγράφω τη μαγεία τους με τη φράση: σαν τα Πυρηναία δεν εχει..
 |
parking Col de Tentes
|
6. trek Cirque de Gavarnie-Pau
Ειναι η τελευταία μας ορειβατική μέρα στα Πυρηναία. Μετά απο σχεδόν 7000μ συνολικής ανάβασης και άλλα τόσα κατάβασης αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι χαλαρωτικό, μία 5ωρη πορεία στο μεγαλύτερο, σε ύψος, καταρράκτη της Ευρώπης στο Gavarnie της Γαλλίας, τα νερά του οποίου προέρχονται απο τον ομώνυμο παγετώνα, απο τους τελευταίους εναπομείναντες στα Πυρηναία.
 |
διανυκτέρευση σε ένα 6κλινο και όχι 6στερο ξενοδοχείο...
|
 |
... αλλά με φαγητό πολλών αστέρων
|
 |
διαδρομή προς τον καταρράκτη
|
 |
είναι πολύ φιλική η Μαρμότα
|
Αυτή η κυκλική διαδρομη είναι must γιά όσους βρεθούν σε αυτό το απομονωμένο χωριουδάκι που είναι πολύ δημοφιλές, όλο το χρόνο. Προσφέρει όμορφες ορειβατικές διαδρομές και ατέλειωτα χιλιόμετρα για σκι.
Πηγαίνοντας προς τον καταρράκτη Gavarnie αντικρύζεις ενα θεόρατο τοίχο που ονομάζεται Cirque de Gavarnie με ύψος 1500 μέτρα και πλάτος που δεν μπορεις να υπολογίσεις, καλύπτει ολόκληρη περιοχή. Φανταστείτε το Στεφάνι Ολύμπου σε τεράστιες διαστάσεις.  |
Cirque de Gavarnie: 18km, 6h, 720up
|
 |
τέλος διαδρομής...
|
Τον καταρράκτη αντικρύσαμε για πρώτη φορά απο το διάσελο brecha de Roland (2800m) πηγαίνοντας για το monte perdido. Σήμερα θα τον πλησιάσουμε στα 20-30 μέτρα, σχεδόν θα τον αγγιξουμε και οι σταγονες του θα δροσίσουν το πρόσωπό μας. Αυτές οι σταγόνες νερου δεν προέρχονται απο χιονούρες η πηγές, αλλά απο τα έγκατα του παγετώνα και θα έχουν ηλικία 5000 ή και 50000 χρόνια. Φανταστικό και απίστευτο μαζί.
 |
thanks Dimitris for the organizing an amazing trip
|
Η τελευταία μας ορειβατική διανυκτέρευση είναι στο Pau, γνωστό θέρετρο των γάλλων του προηγούμενου αιώνα με μνημεία και δρόμους πολύ γνωστούς. Το πιο διάσημο μνημείο του είναι το κάστρο (Château de Pau) που δεσπόζει στην παλιά πόλη και είναι η βασιλική γενέτειρα του Ερρίκου Δ', βασιλιά της Γαλλίας και της Ναβάρρας. Επίσης η Λεωφόρος των Πυρηναίων είναι εξόχως θεαματική που έχεις μπροστά σου όλο το ανάπτυγμα των Πυρηναίων. Η θέα όμως γίνεται αποκαλυπτική μόνο τις πρωινές ώρες και χωρίς υγρασία, ενώ αυτό που ξεχωρίζει ιδαιίτερα είναι το Pic du Midi d'Ossau, που αν και χαμηλό βουνό (2807m) η τελική ανάβαση στην κορυφή του θέλει αναρρηχητική εμπειρία.
 |
| Η λεωφόρος των Πυρηναίων (Boulevard des Pyrénées) |
 |
| στο βάθος το Pic du Midi d'Ossau |
 |
| Château de Pau |
 |
το Δημαρχείο της πόλης
|
San Sebastiàn
Η ορειβασία στα Πυρηναία τελείωσε με μικρές παράπλευρες απώλειες: οι μπότες θέλουν καινούργιες σόλες, τα πόδια ρεκτιφιέ και το νύχι στο μεγάλο δάκτυλο βγήκε, ενώ ακολουθεί και στο άλλο πόδι.
 |
σπίτια με θέα τον ωκεανό!
|
 |
ψαρεύοντας στα νερά του Ατλαντικού
|
 |
O Ιησούς, με το χέρι του στην καρδιά, στην κορυφή του λόφου Urgull
|
Πρώτη στάση στο St-Jeane de Luz Ciboure που μου θυμίζει λίγο το saint-tropez, εντούτοις έγινε γνωστό πριν 400 περίπου χρόνια, όταν στο καθεδρικό ναό της πόλης έγιναν (1660) οι γάμοι του Luis XIV με την ισπανίδα πριγκίπισσα Μαρία-Τερέζα. Και θα μου πείτε… ε και. διαβάστε εδώ την ιστορία της πόλης...
 |
τα κουδούνια δεν έχουν ονόματα
|
Για το Σαν Σεμπαστιάν θα μπορώ να μιλώ ώρες, αλλα εδώ ήρθα για το γαστρονομικό και το καλλιτεχνικό του ενδιαφέρον. Εδώ λοιπόν, η Αστρονομία και Γαστρονομία πάνε χέρι-χέρι. Και τα δύο τους έχουν πολλά "αστέρια". Άλλα στον ουρανό και άλλα στο πιάτο μας, αυτα που καλούμε αστέρια michelin. Ας μιλήσουμε μόνο για τα δεύτερα. Η πόλη ειναι ένα μεζεδοπωλείο ή ταπάδικο, απο το ισπανικό tapas (μεζές) 😄😄. Αλλά τι μεζεδοπωλειο... πνιγμένο μέσα σε κτήρια Αναγεννησιακού χαρακτήρα, γέφυρες ρυθμού μπαρόκ, allee, ποδηλατόδρομους αλλά και φωνακλάδες ισπανούς.  |
με το τελεφερίκ στο λόφο Igueldo για πανοραμική θέα
|
 |
η παραλία La Concha
|
 |
... και στο βάθος ο Ατλαντικός
|
 |
business n' pleasure
|
Το must είναι η παλιά πόλη (με την πρώτη ματιά μού θύμησε τα στενά της Κέρκυρας), εκει που βρισκεται όλο το γαστρονομικό ενδιαφέρον. Υπάρχουν μπαράκια που δεν τα πιάνει το μάτι μας, εντούτοις οι μεζεδες τους ειναι καταπληκτικοί ...και τρώμε και δεν ρωτάμε τι μεζές ειναι αυτός ή πόσες θερμίδες έχει, ενώ πίνουμε vino blanco, επειδή coca cola ή μπύρα θα ειναι ιεροσυλία... Σε κάθε μπαράκι παραγγέλνουμε 1, 2, 3.... tapas και κρασί, με ένα συνολικό κόστος γυρω στα 40 ευρώ και 25+ ευρώ το κρασί. Αρχίζουμε τη ξενάγηση στην πολη το πρωί και τα tapas τα αφήνουμε για τις 7.00 το απόγευμα που ανοίγουν τα περισσότερα μπαράκια.
 |
tarta de queso...600 calories
|
Σας προτείνω το εξής γαστρονομικό tour: ξεκινήστε απο το bar antonio (ό,τι και να διαλεξετε είναι σούπερ), borda berri (ριζότο κ κρεατικά), mendaur berri (βάσκικα μεζεδάκια), txepetxa (γαύρος), la cuchara de san telmo (foie a la plancha), gandarias (solomillo, μπακαλιαρος, ....), Tamboril (ρωσικη σαλάτα, μπακαλιαρο, ...), Bar sport (σουπερ foie gras, μπακαλιάρο, σολωμό,...) και μην ξεχασετε να πάτε στο la viña για tarta de queso (τσιζκέικ). Όλα ωραία ακούγονται, αλλά αυτο το τελευταίο με το τυρί δεν παίζεται, θα πρέπει νάχει πανω απο 600 θερμίδες. Να θυμάστε οτι όλο το tour ειναι μια ιεροτελεστία που δεν θα την ξαναζήσετε, γιαυτο απολαύστε την χωρίς να κυττατε το ρολόι σας, ενώ τη μακαροναδα αφηστε την για την Ελλάδα. Το να έρθεις στη χώρα των Βάσκων, και να μην γευτείς κουζίνα gourmet, πολλών αστέρων, είναι σαν να πας στις Βρυξέλλες και να μην δοκιμάσεις σοκολάτες στη Rue de Madeleine.
Η τέχνη θέλει γεμάτο στομάχι, και αυτό έκανα και εγώ. Η γαστρονομική μου ξενάγηση τελειωσε γύρω σις 8.30 και τράβηξα για το φεστιβάλ SSIFF, το διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου, που γίνεται κάθε χρόνο προς τα τέλη Σεπτεμβρίου (φέτος από 16-24), που έτυχε να συμπέσει με την επίσκεψή μου.
Η πόλη βιώνει κοσμοπολίτικες στιγμές ανάλογες των Καννών, της Βενετίας και του Βερολίνου. Το SSIFF, όπως είναι γνωστό διαδικτυακά το φεστιβάλ, δημιουργήθηκε το 1953 και αρχικά ήταν αφιερωμένο στον ισπανικό κινηματογράφο. Φέτος γιορτάζει τα 70 χρόνια του και όπως όλα τα μεγάλα και τρανά γεγονότα πέρασε από 40 κύματα. Το 1980 έχασε τη διεθνή του ακτινοβολία, περνώντας υπαρξιακή και οικονομική κρίση που διήρκεσε κάμποσα χρόνια, μέχρι να ξαναμπει στην κατηγορία των μεγάλων διεθνών φεστιβάλ.
 |
| όλοι είμαστε διάσημοι για 15 λεπτά, Andy Warhol |
Από το φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν έχουν αναδειχθεί νέοι σκηνοθέτες –όπως ήταν ο Βίκτορ Έριθε με το «Πνεύμα του μελισσιού» το 1973 και η Μαριάνα Ροντόν με το «Pelo Malo» το 2013– ενώ με το βραβείο Donostia για το σύνολο του έργου τους έχουν τιμηθεί οι Γκρέγκορι Πεκ, Γκλεν Φορντ, Μάικλ Κέιν, Τζούλι Άντριους, Αλ Πατσίνο και ο Ρόμπερ ντι Νέρο.
Από ελληνικές συμμετοχές, τα τελευταία χρόνια υπάρχει λειψυδρία, και δεν μιλώ βέβαια για το 2019 που το φεστιβάλ πρόβαλε σε αβάν-πρεμιέρ την ταινία του Γαβρά, “Adults in the Room” (Ενήλικοι στο Δωμάτιο), μια διασκευή του βιβλίου του Γιάνη Βαρουφάκη (εκείνου με το ένα ν) που αναφέρεται στις πολιτικές αντιπαραθέσεις του 2015 στην Ελλάδα, ενώ η τελευταια ελληνική συμμετοχή ήταν το 2013 με την ταινία Luton του Μιχάλη Κωνσταντάτου.... αλλά από τότε "ουδέν νεώτερον από το Μέτωπον" όπως θάλεγε και ο ποιητής.
Βρέθηκα στην αίθουσα Κ1 της Kursaal, που μου θύμισε το παλιό Τιτάνια στην Πανεπιστημίου. Οι ισπανοί είναι σαν τους έλληνες με το κινητό ανοικτό στη συχνότητα FB. Εντούτοις όταν άρχισε η παράσταση κανένα κινητό δεν κτύπησε.
Το έργο είχε τίτλο "Consagraciòn de la primavera", στα αγγλικά "The ride of the spring", συνειρμικά τον ίδιο τίτλο με εκεινον του έργου του Στραβίνσκι, που όταν εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Théâtre des Champs-Élysées (1913), η avant-garde φύση της μουσικής και της χορογραφίας προκάλεσαν αίσθηση, ώστε πολλοί να αποκαλούν την πρώτη αντίδραση σαν «ταραχή». Το ίδιο, ίσως, προσπάθησε να παρουσιάσει και o σκηνοθέτης του έργου Fernando Franco: η Laura σπουδαζει χημικός στη Μαδρίτη και ένα βράδι γνωρίζει κατά λάθος το David που έχει εγκεφαλική παράλυση. Η σχέση με το αγόρι και τη μητέρα του θα δώσει στη Laura την ώθηση που χρειάζεται για να ξεπεράσει τα κόμπλεξ και τις ανασφάλειές της (έναντι κάποιας αμοιβής εκ μέρους της μητέρας του δέχεται να τον αυτο-ικανοποιεί) και απο μία απροσδόκητη συνάντηση ενος συμφοιτητή της, που την προσκαλεί να δουν μαζί την παρασταση The ride of the spring, να αλλάξει η ζωή της.
 |
η Laura
|
 |
| applause! |
Το τρένο ήδη έχει διασχίσει τη μεγαλύτερη απόσταση του σημερινού μου ταξιδιού και σε λίγο φθάνει στη Σαλαμάνκα. Ώρα να τελειώνω και την περιγραφή.
Salamanca
Με το προγραμμα erasmus έχω στείλει πολλούς φοιτητές/τριες στη Σαλαμάνκα. Η πόλη είναι η μεγαλύτερη φοιτητούπολη που γνωρίζω. Παντού βλέπεις νέα παιδιά από όλες τις ηπείρους. Προτού αναχωρήσουν τα ελληνόπουλα για τη Σαλαμάνκα τους θέτω τον εξής όρο: πηγαίνετε στο παλιό πανεπιστήμιο της πόλης και δείτε την πρόσοψή του. Καπου είναι σκαλισμένος ενας βάτραχος. Βρείτε τον...διαφορετικά μην γυρίσετε πίσω. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που κάποιοι συνέχισαν εκεί τις μεταπτυχιακές τους σπουδές, ακόμη και παντρευτήκαν.Εσείς μπορείτε να τον βρείτε;
 |
η πρόσοψη του παλαιού πανεπιστημίου
|
 |
που είναι ο βάτραχος κρυμμένος;;
|
Η Salamanca
βρίσκεται στη δυτική Ισπανία, κοντά στα σύνορα με την Πορτογαλία και
ανήκει στην αυτόνομη κοινότητα της Καστίλης και Λεόν. Από το 1998 η
Σαλαμάνκα θεωρείται Μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco.
Το παλιό πανεπιστήμιο (ιδρύθηκε απο τον Alfonso IX το 1218) ήταν διάσημο σε όλη την Ευρώπη. Ακόμη και πριν αρχίσει το ταξίδι του στην Αμερική, ο Κολόμβος το επισκέφτηκε για να εξηγήσει στους καθηγητές και καρδινάλιους πώς σκόπευε να πλεύσει προς την Ανατολή μέσω της Δύσης. Το 16ο αι. το πανεπιστήμιο είχε πάνω από 8.000 σπουδαστές και την ίδια εποχή χτίστηκε και ο δεύτερος καθεδρικός ναός, δίπλα ακριβώς στον επιβλητικό καθεδρικό του 12ου αι.
 |
η Σαλαμάμκα είναι μία φοιτητούπολη
|
Εντύπωση προκαλεί το La Casa de las Conchas (σπίτι των κοχυλιών), σήμερα βιβλιοθήκη και με εξωτερική όψη γεμάτη απο κοχύλια, περισσότερα από 300 πέτρινα κοχύλια. Χτίστηκε στα τέλη του 15.αι. από έναν ιππότη (Rodrigo Arias de Maldonado) που είχε έμβλημά του το κοχύλι.
 |
La casa de las Conchas
|
Η Plaza Mayor μοιάζει πολύ με την πλατεία του Αγίου Μάρκου στη Βενετία, εντούτοις έχει το δικό της χρώμα. Λένε, ότι αρχικά ήταν χώρος ταυρομαχίας, σήμερα χώρος καφέ, ενώ τα δωματιάκια που βλέπουμε είναι κατοικίες. Φανταστείτε πόσο θα νοικιάζεται ένας τέτοιο δωμάτιο το μήνα!
 |
Plaza Mayor
|
 |
δωματιο προς ενοικίαση
|
Είναι διακοσμημένη με προτομές βασιληάδων, ενώ σε μια προσθήκη λείπει μια προτομή, εκείνης του δικτάτορα Φράνκο που αφαιρέθηκε σκοπίμως. Αυτός ο μπαγάσας δικτάτορας θεωρούσε τον εαυτό του συνεχιστή της ισπανικής καθολικής μοναρχίας.
 |
μία προτομή λείπει, εκείνη του Φράνκο
|
Η Σαλαμάνκα ιδρύθηκε κατά την πρώιμη ρωμαϊκή εποχή και τον 3.αι. π.Χ. ο Αννίβας πολιόρκησε την πόλη. Μετά την ήττα των Καρχηδόνιων από τους Ρωμαίους η Σαλαμάνκα άρχισε να αποκτά όλο και μεγαλύτερη εμπορική σημασία. Το 712, η πόλη παραδόθηκε στους Μουσουλμάνους, και για αιώνες ακολούθησαν συγκρούσεις μεταξύ των Μουσουλμάνων και του Βασιλείου της Λεόν, με αποτέλεσμα να βρεθεί η Σαλαμάνκα στα σύνορα μεταξύ του χριστιανικού βορρά και του Μουσουλμανικού νότου. Τελικά, η πόλη ανακαταλήφθηκε από τις ισπανικές δυνάμεις τον 12ο αιώνα.
 |
...δείτε το ωραία θέα έχετε!!
|
.jpg) |
γιατι το κρασί να είναι τόσο φτηνό;
|
La Alberca
Ο λόγος του ταξιδιού μου στην Ισπανία αποκαλύπτεται σήμερα και είναι ο γάμος της ελληνο-ισπανίδας φίλης μου Ευγενίας, που είχε την καλοσύνη να με προσκαλέσει και εγώ τη χαρά να αποδεκτώ.
Έκανα περίπου 1500 χλμ (ορειβατικά, οδικά, σιδηροδρομικά) για να φθάσω στο Guijuelo, εδώ όπου γίνεται ο γάμος με ένα τελετουργικό κάπως διαφορετικό από έναν ορθόδοξο. Οι καλεσμένοι εχουν έρθει απο διάφορα μέρη, Σουηδία, Κύπρο, Λουξεμβουργο, ακόμη και απο τη Χαβάη. Ξεκινήσαμε όλοι μαζί, απο τη Σαλαμανκα, καθότι το Guijuelo είναι ένα απόμακρο μέρος, σαν να λέμε Λαίστα.
Παρότι είχαμε ρωτήσει το γαμπρό "estàs seguro?" αυτός είπε το ΝΑΙ στις 5.30 το απόγευμα για να ακολουθήσει μετά ένα γλέντι σε λατινοαμερικάνικους ρυθμούς μέχρι τις 6.00 το πρωί, ρυθμούς όπως τους ζούμε στο καρναβάλι της Πάτρας.
Το πρώτο που μου έκανε εντύπωση στο γάμο ήταν οτι οι κουμπαροι είναι σχεδόν πάντα οι γονείς. Όμως, προτού ελθει η μέρα του γάμου, το ζευγάρι παρακολουθεί, σχεδον για τρεις μήνες, κάποιο "εκκλησιαστικό" σεμινάριο, κατηχητικό θα τόλεγα εγώ, το πως θάχει μια αρμονική ζωή, το πώς θα μεγαλώσει τα παιδιά του και άλλα τρανά που αν ζούσε ο Ραφαηλίδης θάγραφε ενα ξεχωριστό βιβλίο για αυτήν τη χώρα που τον Καθολικισμό τον έχει μέσα στο πετσί της.
Η τελετή αρχίζει με λόγο του Πάστορα, ο αποκαλούμενος Ποιμένας στα ελληνικά, που τον συνοδεύει πιάνο και βιολί, ενώ συχνά ακούγεται και μια σοπράνο με το Αve Maria, αυτό το υπέρχο μουσικό κομμάτι του Franz Schubert. Kάποιες στιγμές η καθολική εκκλησία είναι λιγότερο δογματική και αποφεύγει φράσεις όπως "Η γυνή να φοβάται τον άνδρα.." και συνεπώς δεν δημιουργούνται παρεξηγήσεις με το πάτημα στον κάλο!
Στέφανα δεν υπάρχουν παρά μόνο η ανταλλαγή 13 νομισμάτων, τα arras de boda, όπου ο πάστορας τα δινει στο γαμπρό, στη νύφη και τα ξαναπαίρνει, υπονοόντας οτι ο θεός σου δινει τα αγαθά και μπορεί να σου τα πάρει πίσω. Σύμφωνα με την παράδοση, τα 12 χρυσά νομίσματα και ένα πλατινένιο, αντιπροσωπεύουν τα αγαθά που μοιράζονται για τους δώδεκα μήνες του χρόνου και ένα ακόμη, που στο παρελθόν ήταν φτιαγμένο από μπρούντζο, για να το μοιράζονται οι φτωχοί.
Σε καποια στιγμή της τελετής, όλοι οι καλεσμένοι χαιρετιούνται και φιλιούνται, όπως εμεις στο "δεύτε λάβετε φως" λίγο πριν την Ανάσταση. Δράττομαι της ευκαιρίας και αρχίζω να φιλώ τις μελαμψές ισπανίδες και μάλιστα στο στόμα. Aστιεύομαι φυσικά γιατί το έθιμο αυτό τόχουν μόνο στην Γαλλία την παραμονή των Χριστουγέννων!!
 |
είναι η επόμενη νύφη
έπιασε την ανθοδέσμη
|
Ακολουθεί η Θεια Κοινωνία. Ενώ στην ορθόδοξη εκκλησία, η στιγμή αυτή είναι το αποκορύφωμα της θρησκευτικής κατάναξης, στην καθολική είναι πολύ απλή, με την όστια να μοιράζεται στους νεόνυμφους, στους κουμπάρους αλλά και στους καλεσμένους. Και η τελετή συνεχίζεται (συνολικά κρατά 1 ωρα) και τελειώνει υπό τους ήχους της σοπράνο που τραγουδά το amigos para siempre. Όλα γίνονται μέσα στην εκκλησία, φωτογραφίες, φιλιά και αγκαλιές.
Το La Alberca ειναι ένα ορεινό χωριό, όπου εκεί θα συνεχιστεί ένα ατέλειωτο φαγοπότι. Ξεκινάμε με ένα coctail party που σερβίρονται μεζέδες όχι σαν tapas αλλά σε πιατέλες με χορταστικές διαθέσεις! Σε λίγο εμφανίζεται και το ζευγάρι και δίνει τον πρώτο του χορό. Η Ευγενία διάλεξε το "σαγαπώ... αυτό είναι το θέμα..." του Νίκου Οικονομόπουλου και οι καλεσμένοι γράφουν τις ευχές τους στο λεύκωμα, οι δικές μου είναι οι εξής:
Viajé mucho para asistir a vuestra boda, Atenas, Tolosa, Andorra, Los Pirineos, San Sebastiàn, Salamanca y Quijuelo. Crucé los altos Pirineos a la altura de 3000 metros, marché al mar para ensayar mis dotes actorales en el festival de cine de San Sebastiàn, visité Salamanca medieval para poner a prueba mis conocimientos històricos y ahora estoy a punto de escribir mis deseos...
como un montanero: que vivàis como las altas montañas fuertes y felices..
como un artista: dos almas, un pensamiento, dos corazones y un solo latido
como un poeta griega : Novio, ama a la novia, tenla como una reina y como tus dos ojos, cuídale siempre a ella
quería también agradeceros por haberme invitado a un día tan especial para vosotros y que recordéis que la felicidad no es un destino sino un viaje continuo
Dimitrios, el 24 de Septiembre de 2022
Κάθομαι στο τραπέζι 7 μαζί με βάσκους, σαν να το ήξεραν οτι μόλις ήρθα απο την περιοχή τους. Για χάρη μου μιλούν ισπανικά διαφορετικά προτιμούν τα βάσκικα. Οι Βάσκοι είναι ο μόνος λαός της Ευρώπης που δεν μοιάζει σε τίποτε με κανέναν άλλον, είναι πραγματικά "ανάδελφοι". Απο πού κρατά η σκούφια τους είναι άγνωστο, αλλά οι ίδιοι πιστεύουν ότι είναι απόγονοι των περισωθέντων κατοίκων της βυθισμένης Αντλαντίδας...
Το δειπνο ειναι φτωχό σε ποσότητα αλλά πλούσιο σε γεύση. Αυτό άλλωστε σημαίνει και κουζίνα γκουρμέ. Ενδιάμεσα σερβίρεται ένα ποτό, σαν γρανίτα βατόμουρου, για να "διευκολύνει" τη βαρυστομαχιά απο τα επόμενα πιάτα και ενώ αρχίσαμε με λευκό οίνο, συνεχίσαμε με tinto (κόκκινος οίνος) λόγω του solomillo (ένα είδος χοιρινού φιλέτου αγαπημένου πιάτου για τους ισπανούς, όχι όμως και για μένα).
Οι νεόνυμφοι μοιράζουν δώρα στους καλεσμένους (τεντούρα απο την πάτρα, μέλι απο την Ισπανία) και στους κολλητούς τους δίνουν κάτι ιδιαίτερο, μία κορνίζα με τη φωτογραφία τους και τους στοίχους: no recordamos días, recordamos momentos... όμορφη και συγκινητική στιγμή για εκείνους που γνωρίζονται απο τα μαθητικά τους χρόνια.... και αυτοί ανταποδίδουν με την επιφώνηση viva los novios!!! Τελειώνεις με ένα χωνευτικό chupito, σαν τα γερμανικά schnaps, που το πίνεις μονορούφι.
"...όλα τα μωρά στην πίστα..." όσο μεταφορικά και να ακούγεται, το είδα και στην πράξη. Ισπανοί είχαν έρθει με τις κούνιες και τα μωρά χόρευαν αγκαλιά τους και έμεναν ξάγρυπνα μέχρι το πρωί. Το έργο "μαμά μπορεις να κρατήσεις το μωρό γιατί έχουμε γάμο" δεν παίζει εδώ στην Ισπανία για τον απλούστατο λόγο ότι και οι γιαγιάδες συμμετέχουν στο χορό.
Τους γουστάρω πολύ αυτούς τους ισπανούς που η μελαμψή τους επιδερμίδα δείχνει το πόσο επίδραση είχε η αραβική ώσμωση στα χαρακτηριστικά των προσώπων τους. Είναι πολύ όμορφες αυτές οι μελαμψές ισπανίδες, κυρίως όταν χορεύουν φλαμένκο. Οι χοροί τους έχουν ρυθμό. Χορεύουν salsa, αλλά ο χορός τους δεν είναι salsa, χορεύουν mambo, αλλα ο χορός τους δεν είναι mambo. Αν και εμεις, στο καρναβάλι, χορεύουμε την ίδια μουσική, συνήθως χωρίς αρμονία, αυτοί δίνουν έμφαση στην κίνηση χεριών με δύναμη και ευλιγισία.
hamurgesas y peritos calientes, κάτι σαν τα hotdogs ή το δικό μας πατσά για τις πρώτες πρωινές ωρες, που ήδη αρχίζει να φέγγει. Πηγαίνω "κρυφά" στο δωμάτιο μπας και με δει κάποιος απο αυτούς τους νυκτόβιους, που συναντώ κάθε φορά που ξεκινώ, νωρίς το πρωί, την ορειβασία και μου πουν τη φράση που τους λέω "άλλη μία νύκτα στην κρεπάλη".
.jpg) |
όταν συναντώ αυτή την πινακίδα, αρχίζω να ετοιμάζω το επόμενο ταξίδι
|
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
No comments:
Post a Comment