Τενερίφη

Λίγο πριν...
Ιστορία του νησιού
Πεζοπορίες
Puerto de la Cruz, Santa Cruz, Punta del Hidalgo
El Teide vs Όλυμπος
Κριτική άποψη
myVideo (Tenerife) in progress

Λίγο πριν... και λίγο μετά

Παρασκευή, αργά το βράδυ και γυρίζω σπίτι.... συναντώ νέα παιδιά με χαρούμενα πρόσωπα... κουβεντιάζουν, γελούν και ετοιμάζονται για τη βραδινή τους έξοδο... μου φαίνεται ότι σκέπτονται να πάνε clubbing. Οι κοπέλες είναι όμορφες, η μια φοράει στενό μαύρο φόρεμα με ασημένιες λεπτομέρειες, κάποια άλλη ένα μαύρο crop top. Στο αριστερό τους χέρι κρατούν το κινητό, ενώ στο δεξί τους ώμο κρέμεται ένα μικρό τσαντάκι, μάλλον faux fendi prada που μέσα περιέχει ένα κραγιόν nude, ίσως και ένα χαρτομάντηλο και είκοσι ευρώ. Τα αγόρια είναι ντυμένα casual. Φτάνω στο σπίτι και η εξώπορτα δεν ανοίγει εύκολα.. την πλακώνει η ορειβατική βαλίτσα που δεν την είχα στηρίξει καλά. Τελικά, ανοίγω, μπαίνω μέσα και πέφτω για ύπνο......... 4.30 πρωινή. Με ξυπνούν οι φωνές των παιδιών που τρώνε την πρωινή μπουγάτσα, στον απέναντι φούρνο, πίνουν το milco τους και σε λίγο θα πάνε για ύπνο, ενώ εγώ σηκώνομαι, πλένομαι, ντύνομαι «καλοκαιρινά» και φεύγω για το ΕΛ. ΒΕΝ. που με περιμένει η υπόλοιπη ορειβατική ομάδα. Από εκεί ξεκινά ένα ταξίδι στον Tροπικό του Καρκίνου... ένα ταξίδι που θα με ακολουθεί τις επόμενες μέρες...

 

ανατολή στον αττικό ουρανό (φωτό χωρίς μορφοποίηση)

Υπάρχουν δυο Τροπικοί του Καρκίνου. Ο ένας διαδραματίζεται στο Παρίσι, την εποχή του Μεσοπολέμου. Είναι μυθιστορηματικός, ερωτικός, ακόμη και πορνογραφικός. Ένας τροπικός που σκανδαλίζει τη φαντασία μας και την περιπλέκει με μικρές και μεγάλες ερωτικές «χαρές». Είναι αυτός που μέσα από την πένα του Χένρι Μίλερ μάς ανακαλύπτει έναν άλλο εαυτό και το νόημα του κόσμου που βιώνουμε, μάς ανακαλύπτει τις σκέψεις μας, τους πόθους μας. Ο άλλος "τροπικός" βρίσκεται μακρυά απο το Παρίσι, εκεί στη ζέστη του Ισημερινού, απέναντι από τη Δυτική Σαχάρα… "επιπλέει" μέσα στα κύματα και τους αέρηδες του Ατλαντικού ωκεανού. Είναι άγρια ηφαιστειογενής αλλά και μεθυστικός με τους φοίνικες, τους κάκτους και τα άλλα εσπεροειδή να σου προσδίδουν την όψη ενός χαμένου παραδείσου.... εδώ είμαι….!!

 

Ιστορία του νησιού

Οι ισπανοί ανάβουν ακόμη λαμπάδα στον Πάπα Κλήμη ΣΤ’ που τους παραχώρησε, εδώ και 700 περίπου χρόνια (1334), τα Κανάρια νησιά, έτσι ώστε οι γερμανοί να τα απολαμβάνουν τουριστικά και εμείς ορειβατικά. Οι μεγάλες υπερδυνάμεις του 15. αιώνα (ισπανοί και πορτογάλοι), τα διεκδικούσαν μετά μανίας και άλλαζαν χέρια μέχρι το 1490 που περιήλθαν τελικά στους ισπανούς, αφού οι Αζόρες πήγαν στους πορτογάλους. Δίκαιη μοιρασιά!  Λέγονται κανάρια, όχι βέβαια απο τα καναρίνια, αλλά από τους άγριους σκύλους, που ζούσαν κάποτε εδώ και στα λατινικά λέγονται «canes» ή από τις φώκιες, που ξεχείμωναν πριν επιστρέψουν στην Ανταρκτική και ονομάζονται «canes marinus».

 

Dragon tree: το σύμβολο του νησιού

Τα Κανάρια Νησιά τα θυμάμαι από τις διηγήσεις γερμανών φίλων μου που συνήθιζαν να κάνουν διακοπές εδώ. Μου διηγούνταν για τις φυσικές πισίνες, δίπλα στη θάλασσα, που είχαν δημιουργηθεί από τη στερεοποιημένη λάβα, όταν το βράδυ  της 4 προς την 5 Μαίου 1706, άρχισαν οι κάτοικοι να αισθάνονται το έδαφος να τρέμει, κάτι σαν σεισμός, τόσο δυνατός που θα μπορούσαν να ανοίξουν οι τάφοι και να εκσφενδονίζονται τα πτώματα των νεκρών, να ακούγονται οι καμπάνες με κτυπήματα που προκαλούσαν αίσθηση και αγωνία μαζί για το τι μέλλει γενέσθαι, όπως έγραφε πρόσφατα η El Pais για το μεγάλο σεισμό που έπληξε το παραθαλάσσιο χωριό Garachico στους πρόποδες του El Teide. 

 

Pico de Teide... τι άλλο!!

 

Η έκρηξη του ηφαιστείου ήταν καθοριστική όχι μόνο για τα σπίτια, αλλά και για όλο το αρχιπέλαγος. Το λιμάνι του Garachico συγκέντρωνε μεγάλο μέρος του διεθνούς εμπορίου που συνέδεε το νησί με την Ευρώπη, την Αφρική και την Αμερική. Αλλά μία από τις δυο φλέβες της λάβας έκοψαν στη μέση το φυσικό όρμο που αγκυροβολούσαν τα πλοία αποστερώντας την πόλη από αυτήν την πολύτιμη αποβάθρα. Πολλοί κάτοικοι εγκατέλειψαν τον τόπο και ο πληθυσμός δεν ανέκαμψε μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. 

Πάνω ακριβώς από το Garachico ορθώνεται ανανεργό  πλέον το ηφαίστειο montaña negra. Αυτό που προκάλεσε την καταστροφή. Αμφιβάλλω αν οι φίλοι μου γερμανοί είχαν αφήσει τις πισίνες τους με τα Gin Mare ή τη Ριόχα, συνοδευόμενη από tapas, για να ανέβουν στον κρατήρα του, ένα μοναδικό τοπίο από  απολιθωμένη λάβα, που περιβάλλει την εντυπωσιακή κωνική σιλουέτα του. Σε αυτήν την περιοχή ήταν η  σημερινή απρόβλεπτη αλλά και εκπληκτική πεζοπορία. 

 

6days, 22h, 66km, 2550m👆, 2990m👇

Πεζοπορίες

1day-Camino de Chasna-Paisaje Lunar

Πρόκειται για μια κυκλική διαδρομή που ξεκινά απο το Vilaflor και διασχίζει πευκόδασος με σηματοδοτημένο μονοπάτι σε άριστη κατάσταση. Η υψομετρική διαφορά ήταν μόλις 300 μέτρα, εντούτοις προσεγγίσαμε το ψηλότερο σημείο όλων των ημερών (γύρω τα 1900 μέτρα) καθότι το Vilaflor βρίσκοται ήδη σε υψόμετρο 1500 περίπου μέτρων.

 

Αν και είμαστε μέσα σε πεύκα, δεν μυρίζουμε καθόλου ρυτίνη. Ο κορμός των δένδρων έχει εντελώς διαφορετικό φλοιό απο τα ελληνικά πεύκα, βασικά πρόκειται για πολλαπλούς φλοιούς, που προστατεύουν τον κορμό απο εξωτερικούς κινδύνους και ιδίως από τη φωτιά και τη λάβα. Διαπιστώσαμε ότι ο φλοιός έχει κάπνα, είναι σκληροτράχηλος και ανθεκτικός. Η φύση τον έκανε έτσι ώστε να αντέχει τις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν εδώ. Το εκπληκτικό είναι, ότι μέσα απο την κάπνα και τα αποκαίδια πετάγονται νέα βλαστάρια που θα γίνουν κάποτε μεγάλα κλαδιά.

 

 

δείτε μονοπάτι και θαυμάστε

αμπελώνες θρέφονται απο ηφαιστεογενές χώρα: τέλειο κρασί

Τι να πω για τα μονοπάτια. Τόσες φορές πάμε στον Ερύμανθο και χάνουμε το μονοπάτι. Εδώ, όλα έχουν πολύ καλή σήμανση και είναι λιθόκτιστα ώστε να σε οδηγούν με ασφάλεια.

 

στα πρώτα μέτρα όλης της διαδρομής

 

Vilaflor σε υψόμετρο 1500 μ

Το Highlight της διαδρομής είναι το paisaje Lunar (σεληνιακό τοπίο). Όλα τα ταξιδιωτικά sites το περιγράφουν ως ένα υπέροχο θέαμα.... καλά! κρατάτε μικρό καλάθι... είναι μόνο ένα όμορφο θέαμα, δημιούργημα της λάβας. Πρόκειται για δυο βράχους που έχουν λειανθεί τόσο πολύ  που μπορείτε να κάνετε τσουλίθρα πάνω τους, ενώ κάτω επικρατεί το χάος!! Έχουν γκρι ανοικτή απόχρωση που είναι πολύ ευδιάκριτη μέσα σε μια πράσινη κουρτίνα των γύρω δένδρων. 

 

El paisaje Lunar

 

Διανυκτερεύσαμε στο El Sombrerito, ένα πανδοχείο άσχημο εκ πρώτης όψεως, τελικά συμπαθητικό με καλό σπιτίσιο βραδινό αλλά χάλια πρωινό. Το δωμάτιο μικρό και κρύο. Όπως μας είπαν, οι ισπανοί δεν χρησιμοποιούν καλοριφέρ, όταν κρυώνουν ντύνονται!! 

το ξενοδοχείο της πρώτης νύκτας...

 

2day-Pico de Teide 👉 Santiago del Teide-Chinyero-San Jose de los Llanos

Πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια ανάβασης σε έναν απο τους ψηλότερους κρατήρες του κόσμου. Εδώ, χιονίζει 5 μέρες συνολικά το χρόνο και χθες ήταν μία απο αυτές 😢. Με -20C σε παγωμένα μονοπάτια και χιονισμένους δρόμους, σε υψόμετρο 3000μ, οι ισπανοί έδωσαν απαγορευτικό...ούτε στη  Ραφήνα να ήμουνα. 

 

 

Plan B λοιπόν... μια απρόσμενη διαδρομή 20χλμ μέσα απο ανενεργά ηφαίστεια,  μονοπάτια πανω σε στερεοποιημένη λάβα αλλά και διάσχιση μοναδικών πευκόδασων. Το σημερινό εναλλακτικό ήταν μια σούπερ έκπληξη.

 

ξεκινάμε απο την εκκλησία του santiago del Teide....

...και περπατάμε συνεχώς πάνω σε απολιθωμένη λάβα

η σημερινή διαδρομή

η περιοχή είναι τροπική... παντού κάκτοι

λάβα... λάβα.... λάβα

Ξεκινάμε απο το Santiago del Teide για να προσεγγίσουμε τον κώνο του Chinyero, ένα ανανεργό ηφαίστειο σε κόκκινη απόχρωση και ύψους 1550 μέτρων, που απο μακρυά φαίνεται πολύ θεαματικό. Διερχόμαστε μέσα απο απολιθωμένες ροές λάβας και φτάνουμε σε σημείο που σταμάτησε η λάβα και σώθηκε το χωριό. Εκεί, οι κάτοικοι έχουν κτίσει εξωκλήσι.

 

απόκοσμο θέαμα....

...όταν ξεπροβάλλει το El teide

πριν χρόνια πυροβασία, σήμερα ορειβασία

Ο καιρός είναι ηλιόλουστος, απέναντί μας, με νότια κατεύθυνση, στέκεται προκλητικά το Pico de Teide και ένα χαμηλότερο ηφαίστειο, Pico viejo (3134m). Αν και απο εδώ ξεκινά η διάσχισή τους, διάρκειας γύρω στις 20 ώρες, εμείς θα κάνουμε κάτι πιο χαλαρό!

 

διασχίζοντας πευκοδάση της οικογενείας pinus canariensis

ανανεργό ηφαίστειο που κάποτε προκάλεσε τεράστιες καταστροφές

η περιοχή του Chinyero είναι γεμάτη κρατήρες

σαν το Φοίνικα, αναγέννηση μέσα απο τη στάκτη

εκπληκτικό θέαμα!!!!!

σπηλιά που δημιουργήθηκε από λάβα

Λίγο πριν απο το τέλος της διαδρομής πιάνει μια μπόρα, αρκετή για να μας κάνει παπιά και έτσι βρεγμένοι φτάνουμε στο Route Active hotel, όπου θα διανυκτέρευσουμε για δύο νύκτες. Είναι ένα ξενοδοχείο για παραθεριστές και όχι για ορειβάτες. Το δωμάτιο αρκετά ευρύχωρο, πάλι χωρις θέρμανση. Χρησιμοποιούμε ένα σώμα που μετα βίας στεγνώνει τα ρούχα μας. Το βραδινό έχει μπουφέ, που σημαίνει ετοιματζίδικο φαγητό, άλλά όταν νομίζεις ότι πεινάς, τρως οτιδήποτε!

 

σούπερ ορειβατική ομάδα!!

3day-Rute del Agua-Los Órganos

Δεύτερη αποτυχημένη προσπάθεια ανάβασης στον κρατήρα με καιρό να χειροτερεύει και οι ημέρες εισόδου να λιγοστεύουν. Εδώ δεν είναι Όλυμπος να ανεβαίνεις όποτε γουστάρεις. Αν και οι γερμανοί τουρίστες τραβάνε τα μαλλιά τους με τέτοιο  απρόσμενο καιρό, να  χάνουν τις διακοπές τους, εμείς σιγοτραγουδάμε το ρεφρέν ενός ισπανικού τραγουδιού... a mal tiempo, buena cara. Με εξοπλισμό βουνού κρατάμε καλή διαθεση και συνεχίζουμε και σήμερα.

 

Το Los Órganos είναι μία περιοχή που έχει ανακηρυχθεί ως ένα φυσικό μνημείο ηφαιστειακής προέλευσης. Πρόκειται για ογκώδεις βράχους από βαλσάτη, που μοιαζουν περισσότερο σαν τα θρακικά Μετέωρα. Βρίσκονται μέσα σε ενα φυσικό θύλακα τροπικής ζώνης με μεγάλες και απότομες χαράδρες και σε υψόμετρο γύρω στα 1500μ.

 

Το πλέον εκπληκτικό της περιοχής είναι το ηφαιστειακό χώμα, που έχει καλύψει τα πάντα, πάνω στο οποίο έχει πρασινίσει πάλι το έδαφος, έχει αναπτυχθεί ένα υπόδασος και έχουν  φυτρώσει τα μοναδικά πεύκα με τους ανθεκτικούς κορμους στη φωτιά.... έχει αναπτυχθεί μια νέα ζωή (χλωρίδα) πάνω στα αποκαίδια!!! Φανταστείτε λοιπόν πόσο "θρεπική" είναι αυτή η απολιθωμένη λάβα για τη χλωρίδα.

Ο σχηματισμός αυτών των τεράστιων βαλσατικών πυλώνων, μας δίνει πληροφοριες για το ύψος και το πάχος της λαβας τη στιγμή της στεραιοποίησής της και απο ότι φαίνεται η ψύξη της θα ήταν μια αργή διαδικασία. Η θερμοκρασία της κυμαινόταν μεταξυ 700-1200 βαθμών κελσίου. Η καταστροφή που προκάλεσε ήταν διαφορετική απο εκείνη της Πομπιίας αλλά τα αποτελέσματα τα ίδια...ερήμωση.

 

σταγόνες βροχής

Το να έρθεις στα Κανάρια νησιά ως ορειβάτης και να μην αισθανθείς κάποιες λίγες στιγμές σαν τουρίστας, μακρυά απο ισοθερμικά ρούχα και σακκίδια, είναι φυσικά μία ιεροσυλία...όχι βεβαια τόσο μεγάλη αλλα αρκετή που δεν έκανες μία παραλιακή βόλτα στο Puerto de la Cruz, να δοκιμάσεις τα περίφημα tapas και να πιείς τα τοπικά κρασιά τους μαζί με φίλους που μόλις γνώρισες...

 

4day-Cueva del viento

Έχετε μπει ποτέ μέσα σε ηφαιστειακό σωλήνα; Είναι διαφορετικό να το διαβάζεις στο διαδίκτυο και διαφορετικό να το ζεις. Η Σπηλιά του Ανέμου (La Cueva del Viento) όπως την ονομάζουν οι ισπανοί έχει μια μοναδική γεωλογική, βιολογική και παλαιοντολογική μορφή που σχηματίστηκε από τη ροή λάβας του Pico Viejo, ενός διπλανού κρατήρα του Teide. 

 

 

Βασικά, όλο το νησί είναι γεμάτο απο μικρούς και μεγάλους κρατήρες που τους διακρίνεις απο την κωνική τους μορφή.  Η σπηλιά έχει ηλικία σχεδόν 30000 χρόνια, μήκος 17 χλμ. (το μεγαλύτερο της Ευρώπης) και τρία  διαφορετικά επίπεδα περασμάτων, όλα γεμάτα από γεωμορφολογικά φαινόμενα, όπως χάσματα και σχηματισμοί λάβας. Πλούσιο σε παλαιοντολογικά ευρήματα απολιθωμάτων από  εξαφανισμένα ζώα (σαύρας και  γιγάντιου αρουραίου). Θεωρείται τουριστικό αξιοθέατο για το νησί. 

 

 

η ροή της λάβας έφτασε μεχρι την παραλία απο το Pico viejo πριν 30000 χρόνια

περπατάμε πάνω σε απολιθωμένη λάβα που έχει λειανθεί με τον καιρό

η ξεναγός λέει τα επιστημονικά της...

... και εμείς ούτε την προσέχουμε 😁😎

Οι στοές αυτές δημιουργούνται κατά τη ροή της λάβας. Το επιφανειακό στρώμα ψύχεται και στερεοποιείται, ενώ το υπόλοιπο ρέει σαν ποτάμι. Και είμαι σίγουρος ότι έχετε δει ανάλογο φαινόμενο σε χιονισμένο βουνό, όταν κάτω απο το χιόνι ρέει ένα μικρό ποταμάκι νερού, το ίδιο είναι μόνο σε άλλη θερμοκρασία.

 

όμορφη επεξήγηση ενός ηφαιστειακού σωλήνα

 

Αν και επικρατεί το απόλυτο σκοτάδι, ζουν εδώ μέσα έντομα που έχουν χάσει τα ματάκια τους, γιατί δεν τα χρειάζονται και είναι πολύ ευπαθή στο φωτισμό. Νυχτερίδες δεν βρήκαμε και η ξεναγός μάς εξήγησε οτι τα τοιχώματα ειναι τόσο πορώδη που δεν υπάρχει αντίλαλος, συνεπώς δεν μπορούν να προσανατολιστούν. Εντούτοις υπάρχουν αράχνες.

 

 

 

Οι ηφαιστειακές σπηλιές διαφέρουν απο τα υπόλοιπα σπήλαια. Εδώ, δεν βλεπεις σταλακτίτες αλλά ούτε και  σταλαγμίτες γιατί δεν υπαρχει σταγόνα νερού.  Ένας γεωλόγος θα μας έλεγε οτι τα τοιχώματα  αποτελούνται απο βαλσάτη που δεν συγκρατούν σχεδον καθόλου το νερό σε αντίθεση με τα ασβεστολιθικά (καλουνται και καρστικά) που η υγρασία πλησιάζει το 90%. Αν υπήρχε εδώ υγρασία, οι στοές θα είχαν καταρρεύσει. Όμως παραμένουν στη θέση τους και εμείς καθόμαστε σε παγκάκι 30000 ετών... φανταστικό εεεεε!

 

 

Η εσωτερική θερμοκρασία ειναι 14-17 βαθμοί Κελσίου και το πάχος των τοιχωμάτων μόλις 1,5-2 μ και όχι 100 μέτρα οπως στα συνηθισμένα σπήλαια. Για να μην σας κουράζω, αξίζει εδώ μια επίσκεψη όχι παραπάνω από δυο ώρες και μην αφήσετε την ξεναγό να ξεκινήσει με το βιογραφικό της...θα σας πάρει τουλάχιστον μισή ώρα!!!!!

 

 

 

Η ξενάγηση είχε διάρκεια γύρω στις δυο ώρες, αλλά περιμέναμε και άλλη 1,5 περίπου ώρα. Το πρόγραμμα καθυστέρησε επειδή η προηγούμενη επίσκεψη ήταν μαθητών γυμνασίου που δεν φημιζόντουσαν για τη φιλομάθειά τους αλλά έπαιζαν κρυφτό και ψάχναν να τους βρούνε! Τρέχα γύρευε δηλαδή!

 

περισυλλογισμός στην ομάδα!!

η χλωρίδα αψηφεί τη λάβα

 

Ευτυχώς που το σημερινό πρόγραμμα είχε επίσκεψη στο Icod de los vinos, ένα τουριστικό μέρος που η επίσκεψή του είναι must, μια πόλη με φημισμένα κρασιά και όχι μόνο. Μια βόλτα εδώ χωρίς να φωτογραφίσεις το dragon tree και χωρίς να πιείς ένα barraquito είναι σαν να έρθεις στην Αθήνα και να μην δεις την Ακρόπολη.

 

 

 

Λοιπόν, το dragon tree είναι ένα "διάσημο" υποτροπικό δέντρο ηλικίας 800 περίπου ετών, που συναντάται στα Κανάρια Νησιά, το Πράσινο Ακρωτήριο, τη Μαδέρα και  στο δυτικό Μαρόκο, που μάλλον εισήχθηκε απο τις Αζόρες. Μου έλεγαν φίλοι του γκρουπ ότι ένα παρόμοιο δένδρο είχαν συναντήσει στη Σοκότρα και λεγόταν Dracaena cinnabari. Έχει λείο φλοιό αλλά εξελίσσεται σε πιο τραχιά υφή καθώς γερνάει. Όταν το φωτογραφίζεις σού θυμίζει λαβύρινθο, έχει δηλαδή ένα μοτίβο ανάπτυξης πολλών διακλαδώσεων και καθώς μεγαλώνει δημιουργεί νέες διακλαδώσεις με ακίδες λουλουδιών και πράσινων φύλλων στις άκρες του.

 

Το δεύτερο must είναι να πιείς ένα Barraquito, ο καφές αποχαύνωσης με μεθυστική γεύση πολλαπλών στρώσεων που σου θυμίζει τα αραβικά παραμύθια και τη χαλιμά. Περιέχει λικέρ, αφρόγαλο, φλούδα λεμονιού και κανέλα και σερβίρεται σε γυάλινο ποτήρι για εντυπωσιασμό των χρωματικών του αντιθέσεων. Αν δεν ήταν καφές  θα ήταν το Rainbow Mountain του Περού.

 

Η διανυκτέρευση στο Caserio los Partidos που είναι μάλλον καταφύγιο παρά ξενοδοχείο. Εμφανισιακά όμορφo, λειτουργικά δύσκολο και επικοινωνιακά ... άστο καλύτερα. Μέχρι να συννενοηθούμε για το δείπνο, μάς είχε φύγει η πείνα. Κρύα δωμάτα, αλλά το συνηθίσαμε. Εντούτοις όμορφη θέα προς το Teide... κάτι ήταν και αυτό.   

 

5day-Parque Rurar de Teno

Oι μέρες κυλούν "ορειβατικά" με όμορφες διαδρομές στο Teno alto, μια διάσχιση κορυφογραμμών στο ΒΔ του νησιού. Συναντάμε χωριά με αραβικό χρώμα, ενώ στα ξέφωτα οι αέρηδες μάς τρυπούν το πρόσωπο με τις ρυπές τους.

 

Ένας παράδεισος, τύπου rural, είναι το να περπατάς πάνω στο Teno alto, ένας ορεινός όγκος που ξεπερνά τα 1300 μέτρα υψόμετρο και καταλαμβάνει ολόκληρο το ΒΔ  άκρο του νησιού. Λένε ότι αρχικά το Teno ήταν ένα μικρό νησί που στο γεωλογικό χρόνο ενώθηκε με την Τενερίφη δημιουργώντας  χαράδρες και στενές κοιλάδες με σπάνια βιοποικιλότητα, αλλά και  γεωμορφολογία , που δύσκολα βρίσκεις στις ΝΑ ακτές που βρίθουν μαζικού τουρισμού. Εκεί είναι και το πάρκο στην πόλη El Palmar. 

 

απέναντι το νησάκι είναι La Gomera γεμάτη απο ορειβατικά
και ποδηλατικά μονοπάτια

 

easy riders σε ένα γαλήνιο τοπίο

άγρια φύση, βαθιές χαράδρες

hello George!

διάσχιση κορυφογραμμών

στο βάθος ο φάρος Punta del Hidalgo

εξόρυξη του καλύτερου χώματος για τους αμπελώνες

 

Η σημερινή πεζοπορία είναι μια διάσχιση κορυφογραμμών διάρκειας περίπου 6 ωρών χωρίς το μεσημεριανό διάλλειμα για φαγητό. Στο El Palmar μάς περιμένει το βανάκι για να μας μεταφέρει στον πολιτισμό, στη La Laguna και στο ξενοδοχείο Aguera. Το πρόγραμμα περιείχε επίσης και επιβίβαση σε σκάφος για το Los Gigantes, μία περιοχή με ηφαιστειακές σπηλιές και "φοβιστικού" περιεχομένου. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν έγινε η επιβίβαση αυτή. Ο οδηγός μιλούσε για ξαφνική εμφάνιση τεράτων τύπου Λοχ Νες και απόκοσμες βουές ή μυστικά υπόγεια ρεύματα. Και αυτές οι δικαιολογίες, στα κομμάτια, τρώγονται, αλλά ότι χάλασε το σκάφος κανείς δεν τον πίστεψε.

 

6day-Cabezo del Tejo

Τελευταία ορειβατική μέρα στο ΒΑ άκρο του νησιού. Είμαστε σχεδόν στην άκρη του, σαν να είμαι στο Ταίναρο μου φαίνεται. Το πάρκο της Anaga είναι πνιγμένο μέσα σε ένα τροπικό δάσος με κοφτερές κορυφές, βαθιές χαράδρες και η περιοχή μού θυμίζει την Αμοργό χωρίς δένδρα.

Είναι μια κυκλική διαδρομή, εύκολη θα την έλεγα εγώ με εκπληκτική θέα προς το Reserva natural itegral de los roques de Anaga, μια βραχώδης νησίδα που θυμίζει το Πρασονήσι της Ρόδου. Είναι τόσο δημοφιλές αυτό το μονοπάτι που συναντήσαμε πολλούς πεζοπόρους στη διαδρομή.

 

 

πολλές και όμορφες διαδρομές

 

οι ταράτσες είναι δεξαμενές σε μία άνυδρη περιοχή

dragon tree παντού

Διασχίζουμε δαφνόδεντρα και γιγάντιες φτέρες και φτάνουμε στο ανεμοδαρμένο άκρο του που φαίνεται ο φάρος του Cabezo del Tejo. Βασικά, θα μπορούσαμε να τον προσεγγίσουμε καθότι οι ορειβατικοί χάρτες δείχνουν μονοπάτι καθόδου, αλλά φαίνεται ότι ο οδηγός μας μάλλον κουράστηκε απο την εξαήμερη πεζοπορία. Βέβαια, δεν μας το είπε αλλά μας έδειξε κάποια σχέδια και για να μην τον απογοητεύσουμε διαλέξαμε το κοντύτερο!!! 

 

στο ΒΑ άκρο του νησιού... άλλο σχεδόν δεν έχει

Διάφορα σχόλια απο το tripadvisor δείχνουν ότι είναι από τις ωραιότερες διαδρομές.

• Enjoy this 6.4-km loop trail near Santa Cruz de Tenerife, Tenerife. Generally considered a moderately challenging route, it takes an average of 2 h 9 min to complete. This is a very popular area for birding and hiking, so you'll likely encounter other people while exploring. The trail is open year-round and is beautiful to visit anytime.
• Along this circular hiking route in the direction of Cabezo del Tejo, you can enjoy the wonderful laurel forest, typical vegetation of the Canary Islands due to its climate, characterized by an enchanted forest full of laurels, heather, willows and Pijaras (giant ferns ) among other amazing tree species in the area.
• The route begins in the area of La Ensillada and continues into the Pijarral Integral Natural Reserve, passing through Roque Chinobre, Anambra and reaching Cabezo del Tejo, from where the panoramic view is excellent.
• To cross the Integral Natural Reserve of El Pijarral, prior authorization is required, which can be done with a maximum of 15 days in advance, with 45 people being the limit of visitors allowed per day. In addition, reservations can only be made for the same applicant and a maximum of four companions.
• Very nice trail with good ups and downs. Track is a bit muddy, so good tracking shoes would make it easier than on trainers. On the way there are some beautiful viewpoints, so don’t miss them!!
• The viewpoint was amazing but the trail pretty boring. Also you need a permit for half of the trail
• Sendero precioso, con mucha sombra y vegetación, puntos con vistas increíbles. Para realizarla es necesario tener permiso (hacerla sin puede tener sanciones de hasta 600€). El camino en coche hasta el punto de partida merece mucho la pena.

 

Reserva natural itegral de los roques de Anaga

 

 Επιστροφή στα La Laguna

La Laguna

Puerto de la Cruz, Santa Cruz, Punta del Hidalgo

Όλα άρχισαν, εδώ στο Puerto de la Cruz, όταν οι βικτοριανές κυρίες αποφάσισαν να περάσουν χαλαρά και γοητευτικά, μακρυά από τα αδιάκριτα μάτια της λονδρέζικης κοινωνίας του 19ου. αιώνα, στις πλαγιές της βόρειας Τενερίφης και να δημιουργήσουν έτσι ένα πόλο έλξης που θα απογείωνε το νησί, τουριστικά, τον 20. αιώνα.

 

vamos....

οι κήποι της...

οι παραλίες της...

πέρα βρέχει...

η περατζάδα της...

οι βραχώδεις ακτές της...

 

Όπως και η Κρήτη, έτσι και η Τενερίφη είναι ένα νησί άκρως τουριστικό. Τα δυο νησιά έχουν πολλές ομοιότητες (κλίμα, θάλασσα να τα περιβάλλει, χαλαρή ζωή, ωραίο φαγητό και γευστικό κρασί) αλλά και διαφορές. Αν δεν σου πουν πού βρίσκεσαι, δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αν είσαι στην Ισπανία ή στην Τενερίφη (το οδικό δίκτυο είναι άριστο, οι πόλεις το ίδιο, δεν σταθμεύεις όπου γουστάρεις...), ενώ στην Κρήτη δεν συμβαίνει αυτό, ιδίως αν πας στα χωριά του Μυλοποτάμου!

 

Έστι, το Puerto de la Cruz εξελίχθηκε σε ένα γοητευτικό προορισμό, όχι μόνο για το μήνα του μέλιτος, αλλά και για ένα ΣΒΚ. Αυτός είναι και ο λόγος που το αεροπλάνο ήταν κατάφορτο από γερμανούς τουρίστες, εκείνους που φορούν πέδιλα tewa και κουβαλούν σακκίδιο deuter με γνήσιο σήμα made in Germany.

 

οι φοίνικές της...

 

 

 

Στην πόλη υπάρχει ένας ωραίος πεζόδρομος κατα μήκος της βραχώδους παραλία, που είναι μόνο να την βλέπεις και να μην την κολυμπάς, υπ'αρχουν παραδοσιακά εστιατόρια με tapas και κρασί απο το Icod, πάρκα με τροπικά φυτά (Jardín Botánico, Sitio Litre Garden), εκκλησίες (Ιglesia de Nuestra Señora de la Peña de Francia), αλλοίμονο αν δεν υπήρχαν και αυτές σε μία άκρως καθολική χώρα, αλλά και πάμπολλοι τουρίστες, ενώ ξένοι υπήκοοι ζουν εδω μόνιμα τους χειμερινούς μήνες και γυρίζουν στην πατρίδα τους το φθινόπωρο. Είναι τόσοι πολλοί οι γερμανοί που οι φούρνοι πουλούν ψωμιά και κέικ γερμανικού τύπου!

 

τα tapas της...

 

 

Santa Cruz δεν έχει μόνο η Καλιφόρνια, έχει και η Τενερίφη, που είναι και η πρωτεύουσα του νησιού. Με το τραμ απο τη La Laguna, σε 40 λεπτά είσαι ακόμη ανατολικότερα του νησιού, άρα και σε πιό ζέστη. Εδώ είναι πάντα(!) καλοκαίρι.

πόλη με αραβικό χρώμα, Iglesia de la Concepcion

desandar el camino!!

los ojos del gato

El jamón del producto alimenticio obtenido de las patas traseras del cerdo

Δεν έχουμε οργανώσει τίποτε. Απο το guruwalk βρήκαμε έναν πλανόδιο οδηγό που σε ξεναγεί για 2-3 ώρες στα πιό σημαντικά σημεία της πόλης και τον πληρώνεις απο 10 ευρώ και πάνω και όσα θες... και αν σε κουράζει με τη φλυαρία του σηκώνεσαι και φεύγεις. Τον συναντήσαμε στην Plaza Weyler, μια πλατεία με εξωτικά φυτά και δένδρα που αξίζει τον κόπο να επισκεφτείτε.

 

 

Plaza Weyler

 

θεότητα της γονιμότητας... φαίνεται νομίζω

 

Μας έλεγε λοιπόν για το περίφημο Καρναβάλι της πόλης που μαζεύει απίστευτα τόσους πολλούς  "πιστούς" (η Πάτρα ωχριά μπροστά του) μέχρι το μασoνικό κτήριο, το μοναδικό στο είδος του που υπάρχει σε ολόκληρη την Ισπανία, με τους δύο στήλους, κορινθιακού ρυθμού, να ορθωστατούν στην είσοδό του. Δεν είναι επισκέψιμο καθότι ανακαινίζεται (Φεβρ 2023).

 

 

 

Βολτούλα για ψώνια στη La Recova (η αγορά Nuestra Señora de África, γεμάτη απο γεύσεις τυριών, κρασιών, φρεσκοφτιαγμένων φαγητών και ατελείωτων γεύσεων), μετά στο Museo Moderno, διασχίσαμε τον ξεροπόταμο barranco de Santos και την Iglesia de la Concepcion, οι τοίχοι της οποίας είναι απο βαλσάτη (το υλικό της λάβας), φτάσαμε στο monumento a los caidos, κάτι ανάλογο με το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη, μόνο που εδώ το έμβλημα είναι ένας viking, κάποτε έφτασαν και αυτοί εδώ χάμου.

 

La Recova

  

 

viking!!

 

Όταν τον αποχαιρετήσαμε πήγαμε για ένα σύντομο γεύμα, που μόνο σύντομο δεν ήταν, μπύρες, κρασιά, paellas, tortillas και σαλάτες. 

 

 

 

Η πόλη είναι γεμάτη απο παρτέρια λουλουδιών και έργα διάσημων καλλιτεχνών (Henry Moore, Martín Chirino, Joan Miró και Óscar Domínguez). Η γνωστή παραλία είναι η Las Teresitas, γεμάτοι με φοίνικες και στο βάθος να διακρίνεται η Όπερα του Σίδνευ (χαχα! είναι απομίμηση).

 

πρώην δήμαρχος Don Jose Manuel Bermudez Esparza

 

 

Punta del Hidalgo, μια υπέροχη τοποθεσία που ξέρουν μόνο οι γερμανοί. Αχ αυτοί οι γερμανοί, μόνο αυτοί ξέρουν τα καλά μέρη. Μιλάμε για ένα ψαροχώρι, ψαροχώρι ήταν πριν 100 χρόνια, σήμερα είναι σούπερ παραθεριστικό κέντρο, που βρίσκεται 20 χλμ απο τη La Laguna και πηγαίνεις με το λεωφορείο no.050. Bρίσκεται στη ΒΑ περιοχή του νησιού και ανεμοδέρνεται απο τα μεγάλα κύματα του Ατλαντικού ωκεανού. Τρία βασικά είναι τα σημεία επίσκεψής του.

 

Piscina natural: δύο  φυσικές πισίνες στις ακτές, που δημιουργήθηκαν απο τη λάβα, και μπορείς, μέσα σε αυτές, να κάνεις μπάνιο προστατευμένος απο τα άγρια κύματα του Ατλαντικού. Είναι θύλακες με το παιχνίδι της λάβας να σχηματίζει θεαματικούς σχηματισμούς όταν στερεοποιείται από το νερό της θάλασσας. Λαξευμένες από το νερό και σε θερμοκρασία 19C κάνεις μπάνιο και το Φεβρουάριο.

 

μπάνιο στους 19C στον ατλαντικό

Το μονοπάτι Punta del Hidalgo-Chinamada βρίσκεται στο Εθνικό Πάρκο Anaga και είναι από εκείνες τις περιοχές που αν τα μονοπάτια είχαν αστέρια Michelin σίγουρα θα ήταν εξάστερο. Εγώ πάντως το βαθμολόγησα με άριστα! Η ΒΑ περιοχή του νησιού συνιστάται για πεζοπορία και ήδη η 6. μέρα της πεζοπορίας μας αφιερώθηκε σε αυτή την υπέροχη περιοχή.

 

στο βάθος φαίνεται ο φάρος

Ο φάρος (Faro de Punta del Hidalgo) είναι πράγματι μοναδικός. Δεν είναι μόνο μοντέρνος αλλά έχει και ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό σχέδιο με άνισους και ακανόνιστους στήλους, αυξανόμενου ύψους 50 μέτρων να καταλήγουν σε έναν τετράγωνο στύλο... βλέπει και ατενίζει προς στη θάλασσα.

 

Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1992 και λειτούργησε υργεί από το 1994. Κάθε 7 δευτερόλεπτα στέλνει μια λευκή αναλαμπή προς τους ναυτικούς και τους προειδοποιεί να μην πλησιάζουν... η περιοχή είναι αρκετά βραχώδης και γνωστή ήδη απο την εποχή του captain Cook και του Κολόμβου, ακόμη και ο Κουστώ θα πέρασε απο εδώ. Το να διαπλέεις τον ατλαντικό δεν είναι εύκολη υπόθεση... ισχυρά ρεύματα, αγριεμένες θάλασσες και ύφαλοι επικρατούν παντού, ενώ παρατηρείς τους "ταξιδευτές", δελφίνια και μεγάλες φάλαινες, όπως η physeter mactocephalus, που μοιάζει σαν τεράστιο υποβρύχιο.

Δειλινό: ίσως είναι η πιό μαγική στιγμή να βρίσκεσαι στην περιοχή ατενίζοντας τον ήλιο να κρύβεται στη δυτική όχθη του ωκεανού... να αφήνεις τις σκέψεις σου να τις παίρνει το αεράκι, σαν τα μάντρας που μεταφέρουν τις επιθυμίες μας στο υπερπέραν ή να μεταφέρεσαι στον κόσμο των εξερευνήσεων του Ιουλίου Βερν και στο έργο του Le Rayon Vert (η πράσινη ηλιακτίδα του 1882) για να βρεθείς στιγμιαία στο συναισθηματικό κόσμο εκείνου του νεαρού κοριτσιού, ασυμβίβαστου με το συντηρητισμό της σκωτικής κοινωνίας του, που καθόταν και παρατηρούσε τη δύση του ήλιου προσπαθώντας να δει την φωτεινή ηλιακτίδα, μια αναλαμπή πράσινου φωτός που δημιουργούν οι διαθλαστικές ακτίνες του ήλιου λίγο πριν εξαφανιστεί απο τον ορίζοντα. Και είναι τόσο το μυστήριο του φαινομένου, που δεν μπορεί εύκολα να παρατηρηθεί, όσο και η γοητεία του μύθου που το περιβάλλει.

δύση στον Ατλαντικό

 

El Teide vs Όλυμπος

Οι δύο αυτοί γεωλογικοί σχηματισμοί έχουν πολλές διαφορές (ο ένας είναι ηφαιστειογενής κρατήρας, το άλλο βουνό), αλλά μια ομοιότητα, έχουν τον ίδιο βαθμό επικινδυνότητας.

 

Puerto de la Santa Cruz με θέα το El Teide

El Τeide από το Caserio los Partidos

Το Teide, είναι ένα μάλλον ανανεργό ηφαίστειο, που οφείλει το υψόμετρό του (3715μ) στην επικαθήμενη λάβα που στοιβαζόταν κατά τις παροδικές εκρήξεις των τελευταίων 170000 χρόνων. Θεωρείται η τρίτη ψηλότερη ηφαιστειακή δομή της Γης, αν η μέτρηση γίνει απο τον πυθμένα της θάλασσας, και επειδή εδώ ο ωκεανός έχει μεγάλο βάθος, το συνολικό του ύψος είναι 7500 μέτρα. Σε αυτό το "ύψος" έχασε και ο Συκάρης τη ζωή του, στο Κ2!! Ο Όλυμπος είναι ο γνωστός μας Όλυμπος.

 

διαδρομή Chinyero: το El Teide εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά μας

Pico de Teide και Pico Viejo (δεξιά)

 

Και οι δύο περιπτώσεις ανάβασης παρουσιάζουν ομοιότητες. Στο El Τeide, αρχικά, ανεβαίνεις στα 1200 μέτρα υψομετρική, απο το σημείο parking Montaña blanca μέχρι το σημείο κορυφής του τελεφερίκ στα 3540 μέτρα, σε 5 περίπου ώρες και σε απόσταση 8,8 χλμ. Η δεύτερη επιλογή είναι το τελεφερίκ και θα πρέπει νάχεις κλείσει θέση Online, κοστίζει περίπου 40 ευρώ. Αν οι καιρικές συνθήκες δεν ευνοούν (φυσά πολύ και συχνά) τότε ανεβαίνεις μόνο με τα πόδια.  Στον Όλυμπο πρέπει να φτάσεις στο οροπέδιο των Μουσών.

 

διαδρομή El Teide μέχρι το τελεφερίκ

Από αυτό το κοινό σημείο συνεχίζεις την τελική ανάβαση των τελευταίων 200 μέτρων τόσο στο El Teide (θεωρείται ένα ζικ-ζακ μονοπάτι) όσο και στον Όλυμπο με το γνωστό λούκι.

 

συννεφιασμένο El Teide από ορεινή περιοχή του Los Όrganos

Όμως, η νοοτροπία και η κουλτούρα των δύο λαών διαφέρουν. Εδώ στο El Teide απαιτείται άδεια εισόδου για συγκεκριμένη ημερομηνία που μπορεί να επεκταθεί για δυο μέρες ακόμη και κοστίζει 10 ευρώ. Αν για κάποιο λόγο δεν την χρησιμοποιήσεις, τα χρήματα δεν επιστρέφονται. Αντιθέτως, στον Όλυμπο είναι μπάτε σκύλοι και αλέστε... όποτε γουστάρετε ανεβαίνετε και λογαριασμό δεν δίνετε. Οι ισπανοί έχουν αντιληφτεί το κόστος ατυχημάτων τόσο στην ορεινή διάσωση όσο και στις ανθρώπινες ζωές και έχουν βάλει περιορισμούς, δηλαδή στην περίπτωση πάγου ή χιονοπτώσεων... ανεβαίνουν μόνο όσοι ανήκουν σε ορειβατικούς συλλόγους και οι σύλλογοι να τους έχουν ασφαλίσει για ατύχημα, με βεβαίωση στην αγγλική γλώσσα. Αυτή τη βεβαίωση εμείς δεν την είχαμε ούτως ή άλλως... σπουδαίο πράγμα η πρόληψη!!!

 

Κριτική άποψη

Είναι η εποχή της ορειβατικής, της πεζοπορικής και της ταξιδιωτικής τρέλλας. Αρκεί μια ματιά να ρίξετε σε οποιοδήποτε site για να το διαπιστώσετε. Βρήκα ένα τυχαίο site που διοργανώνει μέσα στον ίδιο μήνα δύο συνεχόμενα ταξίδια στην Ισλανδία, ούτε δρομολόγιο Κολιάτσου-Παγκράτι να ήταν. Και οι ορειβατικοί σύλλογοι δεν πάνε πίσω. Ακολουθούν με τον ίδιο ρυθμό συμπιέζοντας τα προγράμματα αναβάσεων.

 

ξέφρενος ρυθμός ταξιδιών... είναι τόσο όμορφα όσο τα περιγράφουν;

Απο την άλλη μεριά, το να ταξιδεύεις  είναι τόσο σημαντικό όσο και το να αναπνέεις. Συναντάς νέους πολιτισμούς, κουλτούρες, παράξενα ήθη και έθιμα, διευρύνεις τόσο πολύ τους ορίζοντές σου που επιστρέφοντας νιώθεις ότι έχεις διαβάσει όλα τα βιβλία του κόσμου. Πολλοί λένε ότι το ταξίδι σε ολοκληρώνει σαν χαρακτήρα, σαν άνθρωπο... αλλά για να ταξιδέψεις πρέπει να είσαι οργανωτικός, προνοητικός, κυρίως τυχερός!! Και τώρα αρχίζουν τα αν... αν δεν έρθουν οι βαλίτσες σου, επειδή σουλατσάρουν σε κάποιον ενδιάμεσο προορισμό και εσύ την άλλη μέρα πρέπει να συνεχίσεις το ταξίδι σου.... τότε τι κάνεις. Αν η αεροπορική σου εταιρεία ακυρώσει την πτήση.... τότε τι κάνεις. Αν μπουν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και αρπάξουν τα ρούχα σου... τότε τι κάνεις....

 

Ερωτήματα, ερωτήματα, ερωτήματα, καθόλου υποθετικά. Όλα τα ανωτέρω έχουν συμβεί. Στο ταξίδι μας στην Τενερίφη ήμασταν αρκετά τυχεροί. Συνέβη μόνο το πρώτο, οι δικές μου βαλίτσες έμειναν πίσω, ήρθαν βέβαια την άλλη μέρα, αλλά το γραφείο στο αεροδρόμιο αρνήθηκε να μας τις στείλει έγκαιρα, ως όφειλε. Θα συνεχίζαμε το ταξίδι με ρούχα της πόλης αν ο τοπικός μας διοργανωτής, Javier, δεν θα είχε φιλοτιμηθεί να κάνει 200 και πλέον χλμ,  που δεν όφειλε να το πράξει, να πάει προσωπικά στο αεροδρόμιο για να τις παραλάβει και να μας τις φέρει.... και να μας τις κουβαλήσει κιόλας. Το εκτίμησα ιδιαιτερα και τον αντάμειψα αλλά το πρόβλημα παραμένει. Παιδιά, γίναμε πολλοί ταξιδιώτες!!!

 

το βανάκι μας, άνετο και ωραίο

Μόνος ή σε οργανωμένο γκρουπ; Μόνος δεν μου πολυαρέσει η ιδέα αν και ένα τμήμα κάθε ταξιδιού το κάνω ατομικά. Αντιμετωπίζεις κάθε πρόβλημα μόνος σου, παίρνεις την απόφαση στηριζόμενος στο ένστικτό σου, ενώ το κάλεσμα της περιπέτειας ανεβάζει την αδρεναλίνη. Πιστεύεις σε μια τρέλα, κάνεις σχέδια, κατεβάζεις δεκάδες ιστοσελίδες και οργανώνεις το ταξίδι σου χωρίς να ρωτήσεις κανέναν. Όμως χρειάζεται να έχεις και το ψυχικό σθενος, που απαιτεί ένα μακρινό ταξίδι σε άγνωστα νερά. Αντίθετα, στο οργανωμενο ταξιδι δεν κάνεις βασικά τίποτε. Τα περιμένεις όλα απο τους άλλους... αυτούς που πρωτοσυναντάς στο αεροδρόμιο, λίγο πριν ξεκινήσεις και ο αρχηγός αρχίζει τις συστάσεις..  

 

ένας απο τους ισπανούς οδηγούς μας

Έχω συμμετάσχει πολλές φορές σε οργανωμένες αποστολές και εχω μεινει ικανοποιημένος, εντούτοις ελλοχεύει ο κίνδυνος κάτι να πάει στραβά λόγω διαφορετικών χαρακτήρων, διαφορετικών ενδιαφερόντων, άγνοιας του εγχειρήματος αλλά και ενθουσιασμού που ξεφουσκώνει κατά τη διάρκεια του ταξιδιού!

 

κοκκορομαχίες... δεν είχαμε

Στο ταξίδι της Τενερίφης αισθάνθηκα σαν παρελκόμενος σε ένα γκρουπ που όλοι γνωριζόντουσαν απο προηγούμενα ταξίδια, αλλά γρήγορα "εγκληματίστηκα".... σαν να τους γνώριζα απο καιρό. Είχα συναίσθηση των δυσκολιών μιας ανάβασης υψομέτρου, σε χειμερινές συνθήκες, αλλά δεν ήξερα την ξεροκεφαλιά των ισπανών να κλείνουν τα μονοπάτια τους, όταν οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν. Μετά πληροφορήθηκα ότι το κόστος της ορεινής διάσωσης είναι τεράστιο και προτιμούν να δυσαρεστούν τους ορειβάτες-πελάτες παρά να τους μεταφέρουν σε κομμάτια... ακούς Όλυμπε!!

 

όταν παραγγείλαμε double cappuccino, αυτό μάς έφεραν 😂😂

Η περίφημη λοιπόν ανάβαση στο El Teide (θα γινόταν τη δεύτερα μέρα του προγράμματος) δεν έγινε.. λόγω συνθηκών!! Η σκέψη μας ήταν συνεχώς στον κρατήρα και αυτό ήταν το λάθος! Μιας που δεν έγινε την προγραμματισμένη μέρα, δεν θα γινόταν ποτέ. Απλά το τοπικό γραφείο ταξιδίων μάς έτρεφε αυταπάτες και αυτό φάνηκε την τελευταία μέρα, όταν απο το Μάνο πήραμε στο viber (πολύ σπουδαίο εργαλείο για ομαδική επικοινωνία) το εξής μήνυμα:  αύριο έχουμε ραντεβού με Ραμόν στις 8.45 για ανάβαση στο Pico Viejo (ο δεύτερος ψηλότερος κρατήρας). Όσοι επιθυμούν να έρθουν να έχουν μαζί τους 3 στρώσεις ρούχων, αδιάβροχο και 2 λίτρα νερό......   Μεγάλος ενθουσιασμός επικράτησε, αλλά εγώ δεν πείστηκα και είπα στο   "Στρατηγό" (εξαιρετικός φίλος) ....αν ανεβείτε μέχρι τα 1500 να είστε ευχαριστημένοι, αλλά πάρε και το μαγιό μαζί σου και έλα να με βρεις στη Punta del Hidalgo... Στη διαδρομή ανάβασης, ο Στατηγός όλο ψέλλιζε είχε δίκιο ο γιατρός (έτσι μέλεγε) και όταν τον συνάντησα το βραδάκι δεν μιλιόταν... Τί είχε συμβεί;;; Μόλις επιβιβάστηκαν στο βανάκι ο Ραμόν τους ξεφούρνησε την αλήθεια ότι δεν μπορούν να ανέβουν σε υψόμετρο επειδή δεν είχε άδεια ως αδηγός και ότι θάκαναν κάτι light μέχρι τα 1200... ούτε καν 1500!

 

Την ίδια ώρα κολυμπούσα στα νερά του Ατλαντικού και ματαίως περίμενα το Στρατηγό. Είτε έγιναν έτσι τα γεγονότα είτε κάπως διαφορετικά, οι ισπανοί διοργανωτές μού φάνηκαν κάπως χαλαροί... ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ακυρώθηκε το καραβάκι στα σπήλαια, γιατί την τελευταία μέρα διαλέξαμε μία τόσο εύκολη διαδρομή (αν και μας πρότειναν μια μακρύτερη, αλλά το πρόσωπό τους μαρτυρούσε φράσεις όπως... πάρτε ρε παιδιά την εύκολη....) και τέλος γιατί δεν μας είχαν προειδοποιήσει εξαρχής, ότι η χειμερινή ανάβαση, με δύσκολες καιρικές συνθήκες, θα απαιτούσε βεβαίωση ορειβατικού συλλόγου ότι είσαι μέλος του και μάλιστα ασφαλισμένος για ατύχημα. Ίσως γιατί το νησί της Τενερίφης προορίζεται για μπανάκια και ελάχιστα για ορειβασία.

 

ποιά διαδρομή να ακολουθήσουμε;;;

Εντούτοις, εγώ το χάρηκα πάρα πολύ και θα ξαναπήγαινα για την εκκρεμότητα του El Teide, έστω και ένα ΣΒΚ.  Γνώρισα πολύ ωραίους ορειβάτες/ισες και σε γενικές γραμμές τα πήγαμε περίφημα. Εεεε βέβαια είχαμε και κάποιες παραφωνίες.. μικροπταίσματα, στο μεγαλείο της παρέας και  του κεφιού... και γιαυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω την παρέα της Θεσσαλονίκης, για τα κρασιά τύπου, Icod de los Vinos και για τις υπόλοιπες γευσιογνωσίες στο Puerto de la Cruz, τον Ανδρέα για τις εξαιρετικές αφηγήσεις και περιγραφές, το Γιώργο που πιό ήσυχο συγκάτοικο ύπνου δεν έχω ξανασυναντήσει, καθώς και τα υπόλοιπα αγόρια και κορίτσια της παρέας. Όσο για το Στρατηγό τι να πώ!! Εξαιρετικά μάχιμος, έτοιμος να υψώσει την ελληνική σημαία σε κάθε ύψωμα και να βροντοφωνάξει εν μακάρων νήσοισι παρ’ ωκεανώ βαθυδίνην, όπως ακριβώς και ο Ησίοδος μιλώντας για τους ήρωες του τετάρτου γένους, όπου ο Δίας έδωσε σε αυτούς τη χάρη να ζήσουν στις Νήσους των Μακάρων, πλάι στις ροές του Ωκεανού, του βαθυστρόβιλου, ως ήρωες ευτυχείς, κι εκεί, με δίχως λύπη στην ψυχή τους, που τους προσφέρει τρεις φορές η σιτοφόρα γη τον χρόνο ώριμους και γλυκούς καρπούς, σαν μέλι... Τελικά, φίλε Γιάννη, τα Κανάρια νησιά δεν ήσαν για μας τα νησιά των Μακάρων, όπως διακαώς επιθυμούσες.... το μέγιστο υψόμετρο που ανεβήκαμε ήταν γύρω στα 1800 μέτρα και αυτό την πρώτη μέρα!!

η αγωνία ζωγραφισμένη... διαβάζοντας το μήνυμα του Ραμόν
Γιώργο είσαι πολύ cool

Το ταξίδι διοργανώθηκε απο τον ΕΠΟΣ Φυλής, ένας σύλλογος με πλούσια δράση εντός και εκτός της Ελλάδος. Η προετοιμασία έγινε απο την Τερέζα, φίλη μου απο παλαιότερες χειμερινές αναβάσεις και δεινή ορειβάτισσα, που είχε και το γενικό συντονισμό..... και όταν έμαθα ότι δεν θα μας ακολουθούσε λόγω κάποιας ασθένειας, που την ταλαιπωρούσε εκείνες τις ημέρες στενοχωρήθηκα πολύ. Περαστικά σου Τερέζα, σου εύχομαι να ολοκληρώσεις την εκκρεμότητα αυτή και να ευχαριστηθείς, κάποια άλλη στιγμή, τα Νησιά των Μακάρων, αλλά να μην το πεις στο Στρατηγό 😃. Ο Μάνος που αντικατέστησε την Τερέζα έπαιζε ένα εξαιρετικά δύσκολο ρόλο ισορροπώντας ορειβατικές απαιτήσεις και τροποποιημένα προγράμματα των ισπανών διοργανωτών.  Τα πήγε περίφημα. Τους ευχαριστώ και τους δυο θερμά όπως επίσης και τον ΕΠΟΣ Φυλής, που ως εξωτερικό μέλος με δέκτηκε στην αποστολή.

 

τι θερμοκρασία έχουμε;;

 

... οι μέρες πέρασαν 😥😥

ready to take off!!

hasta luego!