Alaska - Western Canada

Είμαι ένας αντάρτης της ζωής γιατί, σύμφωνα με το Νικο Μπελογιάννη ... σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει νά 'χει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό, αυτά είναι και τα τρία χαρακτηριστικά μου. Αν και ο Νικος (με το γαρύφαλλο) άλλο νόημα είχε δώσει στις σκέψεις του, για μένα:  το μεγάλο είναι να ζεις την καθημερινότητα έντονα και φλογερά, το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή μέσα απο τις πέντε αισθήσεις σου και το συγκλονιστικό είναι το ταξίδι...

 

 

myVideo(SemiMarathon)

myVideo(singing in the train) 

myVideo(singing n' dancing)

myVideo(Chena River in Fairbanks)

myVideo(Alaska Denali Express)

Λίγη Ιστορία
1.day June 10, (ATH-FRA-CHI) the flight
2.day June 11, (CHI-FAI) the flight
3.day June 12, arctic ocean adventure northbound
4.day June 13, Brooks safari
5.day June 14, Wiseman visit
6.day June 15, sightseeing in Fairbanks
7.day June 16, The Dinali adventure by train
8. day June 17, The last training
9. day June 18, The midnight Half-Marathon
9. day June 18 Air Alaska (ANC-JNU)
10. day June 19, (JNU-PRU) passing Alaska Fjords by ferry, visit Ketchikan
11. day June 20, (JNU-PRU) toward to Western Canada
12. day June 21, sightseeing in Prince Rupert, BC
13. day June 22, (PRU-PGE) to Prince George by train
14. day June 23, (PRE-JAS) to Jasper by train
15. day June 24, (JAS-CAL) to Calgary by bus (view to Rocky Mountains)
16. day June 25, (CAL-FRA-ATH) the return trip
Alaska: tips n' tricks

 

Λίγη Ιστορία

Ας κάνουμε ένα νοητό ταξίδι στις άκρες του κόσμου ακολουθώντας τον Πίρι και τον Σάκλετον στα ταξίδια που άφησαν εποχή. Πάμε σχεδόν 100 χρόνια πίσω, στο συναρπαστικό έτος 1909 όπου ο κόσμος έμενε άφωνος με τα ταξίδια που έγιναν (και για άλλους που δεν ολοκληρώθηκαν) τόσο στο Βόρειο όσο και στο Νότιο Πόλο από εξερευνητές που έμειναν στην ιστορία των εξερευνήσεων ως οι πρώτοι άνθρωποι που πάτησαν το +90 και το -90 μοίρες γεωγραφικό πλάτος αντίστοιχα ή τουλάχιστον το προσέγγισαν, έτσι ώστε αν πράγματι πέτυχαν τους στόχους τους (μέσα απο τις διηγήσεις των Ed. Larson Ως τις άκρες της Γης, του Alf. Lansing Καρτερία ή άλλων συγγραφέων) λίγο ρόλο παίζει σήμερα. Σημασία έχει ότι με την ανάγνωση τέτοιων ριψοκίνδυνων αποστολών, την εποχή που δεν υπήρχε η έννοια του GPS ή ο ασύρματος βρισκόταν στα πρώτα του βήματα, μας δημιουργεί συναισθηματικούς συνειρμούς για να αναλογιστούμε τη ρήση: σημασία έχει το ταξίδι κι όχι ο προορισμός!

 

Top3 of the trip

Γιατί είναι τόσο σημαντικό το ταξίδι; Δεν πας ένα ταξίδι για να επισκεφτείς μια ακόμη πόλη και να δεις τα αξιοθέατά της, που θα μπορούσες άλλωστε να τα δεις κι από φωτογραφίες. Διαβάζοντας, εμπνέεσαι και σχεδιάζεις νέες διαδρομές και νέους μακρινούς τόπους και μετά έρχεται η υλοποίηση ...το ταξίδι. Ταξιδεύεις για να γεμίσουν τα μάτια σου από εμπειρία. Ταξιδεύεις για να βρεθείς σε άλλους πολιτισμούς και νοοτροπίες. Ταξιδεύεις ώστε το βιβλίο της ζωής σου να μην έχει λευκές σελίδες. Ταξιδεύεις για να ζήσεις τους παλμούς του κόσμου γιατί τα ταξίδια είναι ένας τρόπος για να μην μας ξεφεύγει η ζωή.

 

Top2 of the trip

Είναι εύκολο να φτάσεις στο Anchorage, της πολιτείας Αλάσκας; Αν βιαστείτε και πείτε ναι, γελαστήκατε! Βασικά, υπάρχουν μόνο δυο nonstop πτήσεις απο ευρωπαικό έδαφος για την Αλάσκα, που ανήκε κάποτε στη Ρωσία και πουλήθηκε το 1867 στην Αμερική, έναντι 7 εκατομμυρίων δολλαρίων, όσο πουλιέται σήμερα ένα σπιτάκι στο Λος Άντζελες, ενώ το 1959 έγινε πολιτεία των ΗΠΑ, προσθέτοντας έτσι ένα ακόμη αστεράκι στην αστερόεσσα! Βέβαια, οι Ρώσοι το χιλιομετάνοιωσαν γιατί μεταγενέστερα βρέθηκε χρυσός και πετρέλαια στην Αλάσκα, αλλά ας όψεται ο χαμένος Κριμαικός πόλεμος που δημιούργησε τεράστια οικονομική ζημιά και οι Ρώσοι αναζητούσαν χρήματα. Με τη δικαιολογία, ότι η Αλάσκα είναι μια παγωμένη περιοχή και τίποτε άλλο, επήλθε συμφωνία, μια συμφωνία που οι ντόπιοι την έμαθαν πολύ αργότεροι και ότι δεν ήσαν πλέον ρώσοι πολίτες αλλά αμερικανοί υπήκοοι.

 

Top1 of the trip

Αν και η εξερεύνησή της άρχισε το 1721, ουσιαστικά, ο περίφημος Τζέιμς Κουκ ήταν εκείνος που πρωτοεξερεύνησε τις ακτές της από τον Ειρηνικό ως τον Βόρειο Παγωμένο ωκεανό. Αργότερα ήρθαν οι κυνηγοί, επειδή η γούνα των ζώων ήταν περιζήτητη στα μεγάλα σαλόνια της Ευρώπης και της Ρωσίας, την εποχή που ο Τσέχωφ (1890) επισκεπτόταν το νησί των καταδίκων και αντίκρυζε απο αυτή τη γη, χωρίς συντεταγμένες και με θολό καθεστώς ιδιοκτησίας γιατί κανείς δεν γνώριζε στην ουσία αν η Σαχαλίνη ανήκει στους Ρώσους ή στους Ιάπωνες, την απέναντι όχθη της θάλασσας του Μπέρινκ (λέγεται βερίγγειος πορθμός), την Αλάσκα. Φυσικά, πολύ ρητορικό το ερώτημα, καθότι η Σαχαλίνη απο την Αλάσκα απέχει πολύ περισσότερο απο 3500 χιλιόμετρα.... και μετά;;; τι και μετά;;; εεε... μετά ήρθαμε εμεις!!

 

reason for visiting: Alaska-Marathon

 

Έχω βασανιστεί πολύ για να βρω πτήσεις που να ταιριάζουν στα περιπετειώδη σχέδιά μου, τα μεγάλα και πολύωρα, όπως λ.χ. αυτό: φτάνεις στο  Calgary και συνεχίζεις με τρένο διασχίζοντας το Δυτικό Καναδά (British Columbia, περίπου 1500χλμ), επιβιβάζεσαι στο πλοίο απο το Prince Rupert και φτάνεις μέσα απο το δαιδαλώδες νησιωτικό σύμπλεγμα του αρχιπέλαγους Αλέξανδρου (προς τιμή του Τσάρου Β της Ρωσίας) στο Whitter και στο Anchorage. Ο COVID όμως μάς άλλαξε τα σχέδια, δραματικά μπορώ να πω, ώστε οι διαδρομές αυτές να είναι πλέον απαγορευτικές ή τις αφήνουμε για το απώτερο μέλλον, δηλαδή ποτέ.

Συνεπώς, σχεδιάζουμε νέες διαδρομές... το Anchorage δεν μπορεί να περιμένει!!!

Στη θαλπωρή τώρα του χειμώνα κάνεις πολλά καλοκαιρινά σχέδια, το Διαδίκτυο βοηθά, ο αχνιστός καφές επίσης. Μπροστά μου έχω τρεις μεγάλες οθόνες υπολογιστών, ετοιμες να καταβροχθίσουν κάθε σύνθετη επιθυμία μου και να προσφέρουν μια, δυο ακόμη και τρεις λύσεις.

 

ωχ!!! ζαλίστηκα

Η μουσική, ενός ισπανικού σταθμού, στέλνει μηνύματα μελωδικά αλλά και ιστορικά, καθότι έχει ανοίξει πάλι η ιστορία για τις ισπανικές κτήσεις (1492-1975) της βόρειας και νότιας Αμερικής, τότε που η Ισπανία μαζί με την Πορτογαλία έκαναν εξερευνητικά θαύματα, που θα αντιστοιχούσαν σήμερα με πλανητικά ταξίδια. Ακόμη, και η Κεντροδυτική Βόρεια Αμερική (λ.χ. Καλιφόρνια) μέχρι και νότιες περιοχές της Αλάσκας δεν γλύτωσαν απο τους Conquistadores, Hernán Cortés και Francisco Pizarro ήταν τα κύρια πρόσωπα των ευγενών ισπανών που διεκδίκησαν, σε διαφορετικά γεωγραφικά πλάτη και για λογαριασμό του ισπανικού στέμματος, τεράστιες εκτάσεις στις αχαρτογράφητες περιοχές για την εποχή εκείνη. Σήμερα, ισπανοί ιστορικοί και μη επιμένουν ότι ο Cortés δεν θα μπορούσε μόνος του να αφανίσει μια ολόκληρη αυτοκρατορία (τους Ίνκας δηλαδή), αλλά υπήρχε παράπλευρη βοήθεια, όπως οι ασθένιες που έφερναν μαζί τους οι κατακτητές και οι εσωτερικές ίντριγκες του παλατιού.  Αυτή η τεράστια ισπανική αυτοκρατορία οδηγήθηκε σταδιακά στην παρακμή απο διάφορα παγκόσμια γεγονότα, όπως ο ξεσηκωμός των αποικιών της, με το περίφημο δόγμα Μονρόε, για την αυτοδιάθεση των λαών στη λατινική Αμερική, έτσι ώστε σήμερα το μόνο ισπανικό που υπάρχει να είναι η ισπανική γλώσσα για να εκπληρωθεί η ρήση του αργεντινού συγγραφέα Χόρχε Λουίς Μπόρχες ..οι ισπανοί κατέστρεψαν τον αρχαίο πολιτισμό της λατινικής αμερικής αλλά άφησαν πίσω τους μια μελωδική γλώσσα... Και αυτό κάτι είναι, αν η ισπανοί το θεωρούν σαν ένα είδος παρηγοριάς. Άλλωστε, μετά τα αγγλικά, στις ΗΠΑ μιλιούνται παντού τα ισπανικά. Vamos a tomar un viaje a América del Norte.

 

1.day June 10, (ATH-FRA-CHI) the flight

6.55-9.00/FRA/10.45-13.00 (9h 15m)

time: FRA (-1 ώρα διαφορά με Ελλάδα), CHI (-8 ώρες διαφορά με Ελλάδα)

overnight in Chicago

 

Έχω δυο επιλογές: να διαβάσω το βιβλίο του Ιουλίου Βερν "ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες" ή να τον ταξιδεψω σε λιγότερες μέρες. Βέβαια, με τον Βερν θα χρειαστώ μόνο εναν αναπαυστικό καναπέ, διαφορετικά μπότες, σακίδιο, ζεστά ρούχα  (αν και καλοκαίρι), πυξίδα (δεν εγγυώμαι ότι θα βρίσκω πάντοτε το δρόμο), εξερευνητική τρέλα (έρωτας για αυτήν), σύνθετο προγραμματισμό (no problem) και αντοχές (μέσα!!!).

 

ready to take-off

Jumbo 747 .. first visit!

Jumbo 747: row 47 are the best seats

Rhone from aerial view

εκβολές του Ρήνου στη Βόρεια Θάλασσα

Η πτήση απο Frankfurt και το ταξίδι ξεκινά προς τα δυτικά  ακολουθώντας την πορεία του ήλιου και το απέραντο μπλε του Ατλαντικού. Φευγω σχεδον μεσημερι, θα φτασω παλι μεσημερι. Αίθριος καιρός και ο  Ρήνος να αναζητά μια διέξοδο προς τη θάλασσα.....εγώ;;;

 

Chicago, Riverwalk

πως φροντίζουν τους δρόμους τους!!

φτωχό πρωινό, σχεδόν παντού στις ΗΠΑ

famous Cloud Gate ή Bean

Το Μετρο λειτουργεί σε 24ωρη βάση

ΗΠΑ: απόλυτη χλιδή... απόλυτη φτώχεια

The Graduate

Το Chicago δεν έχει μόνο γκάνγκστερς αλλα και όμορφα μέρη για ένα σύντομο  stopover. Το Cloud Gate ή Bean, στο κέντρο του Σικάγου, ζυγίζει 100 τόνους και ειναι φτιαγμένο απο χάλυβα.  Όπως έλεγε και ο δημιουργός του, βρετανός ινδικής καταγωγης Anish Kapoor, "...θελω να φτιαξω κάτι που νάρχεται εδώ ο κόσμος και να βγάζει selfies..." Αστιεύομαι φυσικά αλλά όλοι αυτό κάνουν, άλλωστε η εξαιρετικά γυαλιστερή του επιφάνεια σε μαγνητιζει να την φωτογραφισεις. Όμως, το νόημα του γλυπτού ειναι πολυ πιο βαθύ.. ανάγεται στην ελληνική μυθολογία..  θυμίζει τον ομφαλό της γης με όλες τις μεταφυσικές προεκτάσεις.

 

Chicago Blues Festival

...dancing with own rythm

Μου αρέσει πολυ το Σικαγο, ειναι μια απέραντη πρασινούπολη, οι αφροαμερικανοί τραγουδουν στους δρόμους και οι περαστικοί σταματούν και χορεύουν στους ρυθμούς της jazz που η μουσική της σε απογειώνει ή συμμετέχεις στο Chicago Blues Festival.... όπως και εμένα που σε λίγο απογειώνομαι με βορειοδυτική κατεύθυνση....

 

συμβαίνουν στη Μέκκα των γκάνγκστερς

crazy dancing.... move! move!

Μιά που η ώρα δεν περισσεύει για επισκέψεις σε μουσεία, ας κάνουμε μια βόλτα στους δρόμους που πνίγονται απο τους ουρανοξύστες με τον εμβληματικό Trump Tower!

 

Chicago Highway

Trump p(t)ower!

2.day June 11, (CHI-FAI) the flight

16.02-19.36 (6h 34m)

time: FAI (-11 ώρες διαφορά με Ελλάδα)

overnight in Fairbanks, AK

 

O' Hare International Airport

 

 

Yukon: ο ποταμός των 3200 χλμ!

Fairbanks airport

 

Καλημέρα Αλάσκα. Μετά απο μια 7ωρη πτήση απο το Σικάγο προσγειώθηκα σε μια πόλη που μέχρι πρότινος δεν ήξερα οτι υπήρχε. Το Fairbanks βρίσκεται στο κέντρο της πολιτείας Αλάσκας και είναι σημείο εκκίνησης για τα Brooks mountains και τον αρκτικό κύκλο. Κτίστηκε και εποικίστηκε (1903) την εποχή που οι χρυσοθήρες  αναζητούσαν χρυσό στoυς παραποτάμους του  μεγάλου ποταμού Yukon. 

 

πλήρωσέ μου το ταξί για νάρθω: yes of course!

Fairbanks: Pioneer Park

Chena river, μια μέρα με πολύ κάπνα

Κώνωψ ο εφιάλτης!

 

3.day June 12, arctic ocean adventure northbound by car

Coldfoot (N67o14')

overnight in Coldfoot Camp, AK

 

Το ταξίδι συνεχίζεται προς τα βόρεια οδηγώντας στον κακοτράχαλο Dalton Highway (απο το γνωστο TV show Ice Road Truckers). Αν δεν τον έχεις διασχίσει αυτό τον δρομο δεν θα καταλάβεις γιατί του δώσανε το προσωνύμιο "bumpy Road". Να βλεπεις ατέλειωτες ευθείες χωματόδρομου, να ανεβοκατεβαίνουν σε λόφους, το τοπίο να εναλλάσσεται από τούνδρα σε μαύρη ελάτη και άντε πάλι απο την αρχή  για 300 χλμ...  και όταν μετά από 11 ώρες οδήγημα αντικρύζεις μακρυά τα Brooks mountains ελπίζεις πλέον οτι φτάνεις στον προορισμό σου.

 

Alaska: The Last Frontier

Dalton Hwy: OMG!!

Σε όλη τη διαδρομή με ακολουθει ένα τεχνολογικό επίτευγμα της δεκαετίας του '50, ο  Trans-Alaska Pipeline, ένας αγωγός που κατασκευάστηκε το 1955, με μήκος 1000χλμ, για να μεταφέρει το πετρέλαιο απο τις πετρολοπηγές του κόλπου Prudhoe στο Valdez και σε όλες τις ΗΠΑ. Οι Ρώσοι τραβάνε ακόμη τα μαλλιά τους που πούλησαν την Αλάσκα (1867) στους αμερικανούς για "ψύχουλα" και εγείρουν (όσο κοστίζει σημερα ενα διαμερισματάκι στη Νέα Υορκη) επειδή την θεωρούσαν μια παγωμένη και άγονη γη.

 

Ποταμός Yukon και σολωμός πάνε πακέτο!

 

 Ο ποταμός Yukon ο μεγαλύτερος ποταμός της Βόρειας Αμερικής με μήκος περίπου τα 3200 χλμ. Πηγάζει απο τα βουνά της πολιτείας British Columbia του Καναδά, και συνεχίζει προς τα δυτικά μέσω της πολιτείας της Αλάσκας των ΗΠΑ, ενώ εκβάλλει στη Θάλασσα του Bering. Είναι ένας τεράστιος ποταμός, όταν τον βλέπεις απο ψηλά αλλά και όταν τον διασχίζεις. Ήταν το κύριο μέσο μεταφοράς κατά την περίοδο 1896-1903, όπου ποταμόπλοια, τύπου Paddle-wheel, τον διέσχιζαν καθημερινά. Ο ποταμός Yukon φιλοξενεί έναν από τους μεγαλύτερους σολομούς στον κόσμο, το  Chinook, που επιστρέφουν στο τόπο γεννησής τους ενάντια στο ορμητικό του ρεύμα, που το ταξίδι του θεωρείται ένα απο τα εκπληκτικά επιτεύγματα της φύσης.  Καθώς ο σολομός δεν τρώει κατά τη μετανάστευσή του, διαθέτει τα μεγαλύτερα αποθέματα λίπους και ενέργειας για να τροφοδοτήσει το ταξίδι χιλιάδων χιλιομέτρων. Συνεπώς, το ψάρεμά μου, στον ποταμό Yukon, είναι γνωστό για το ιδιαίτερα πλούσιο και λιπαρό κρέας του. Έτσι, απο τους 6 που ξεκινούν το ταξιδι τους, μόνος ένας φτάνει στον προορισμό μου και γεννά τα αυγά του. Ευτυχώς είναι πάρα πολλά για νάχουμε να ψαρεύουμε και να τρώμε σολωμούς!

 

The first greek guy ever!!

Finger mountain

Η περιοχή είναι τόσο άγρια όσο και απρόβλεπτη. Μπορείς να συναντήσεις ξαφνικά έντονες χιονοπτώσεις (ακομη και το καλοκαίρι), πολύ κρύο, αλλά και  επίθεση από  σμήνη κουνουπιών,  ακόμη και αρκούδες. Η οδηγός που έχω μαζί μου, φέρει όπλο. Εδώ, δεν έρχεσαι ποτέ μόνος σου και κουβαλάς μαζί σου πολλές αντοχές, γιατί έχεις να αντιμετωπίσεις το jet lack, τις ατέλειωτες ώρες οδήγησης, τον ήλιο του μεσονυκτίου (βάζεις τον εαυτό σου να κοιμηθεί με το ζόρι) και την επίθεση απο τα κουνούπια τίγρεις όπου έχω νικηθεί κατα κράτος. Κανένα εντομοαποθητικό δεν τα σταματά. Το πρόσωπο έχει πρισθεί απο τα τσιμπήματα σαν να ειμαι σε ρινκ και ο μποξέρ να μ'έχει ρίξει νοκ-άουτ.

oil-pipeline: Τεχνική σταθεροποίησης εδάφους

οι ψύκτρες τραβούν τη θερμότητα και κρατούν το έδαφος πάντα παγωμένο

ο άνθρωπος που κατασκεύασε το δρόμο μέσα σε μια παγωμένη ήπειρο

 

 

Και όμως... συνεχίζω ακόμη προς τα βόρεια με στόχο να φτάσω το Atigun pass, σε γεωγραφικό βόρειο πλάτος 68ο19' και απέχω μόλις 2000 χλμ απο το Βόρειο Πόλο. Απο εδώ βασικά ξεκινά  το συναρπαστικό ταξίδι ..

 

στα όρια της αντοχής!

 

4.day June 13, arctic ocean adventure

Brooks range mountains safari

overnight in Coldfoot Camp, AK

 

Ανακαλύπτω την Αλάσκα και τον ήλιο του μεσονυκτίου. Έχω περάσει ήδη στον αρκτικό κύκλο,  έχω διασχίσει τον Dalton Hwy και βρίσκομαι στην οροσειρά Brooks, που είναι η βορειότερη κατάληξη βουνών  της ηπειρωτικής αμερικής... μετά είναι οι πάγοι και ο Βόρειος Πόλος. Όπως μου λέει η Hairy (η οδηγός μου), η περιοχή δεν συνιστάται για πεζοπορία... και αν το επιχειρήσεις αναλαμβάνεις το ρίσκο γιατί κανείς δεν θα βρεθεί για να σε σώσει, εκτός αν κάνεις τον Μόγλη ...η περιοχή έχει πολλές αρκούδες!!! 

 

αυτό το είδος του ελάτου καλύπτει σχεδόν όλη την Βόρεια Αμερική

ο δρόμος προς τα Brooks Mt οδηγεί μέσα από ψηλά βουνά...

... με χιονισμένες τις ορθοπλαγιές τους

Είμαι εδώ λοιπόν στο Atigun pass και απο τη θέση Ν68ο18', ξεκινώ τη διάσχιση της Αλάσκας μέχρι το νοτιότερο σημείο της, στα σύνορα του Καναδά, σχεδόν 2700 + 21 χλμ!

 

 

 

Η τοποθεσία, στην οποία βρίσκομαι, είναι συνολικά 187ο20' (W149ο21'+E37ο59') ως προς τη θέση της Αθήνας. Δηλαδή πρέπει να γυρίσεις την υδρόγειο κατά 180ο για να με βρεις!!

   

το ρεκόρ επίσκεψης είναι στο Abisko (N68o21'). Το υψόμετρο δεν είναι σωστό.

Atigen pass: το πανώ τα εξηγεί όλα

o pipeline μάς ακολουθεί συνεχώς,
μεταφέρει πετρέλαιο απο τον κόλπο Prudhoe στο Valdez (1000χλμ)

και όμως δεν είναι έρημος, είναι τμήμα μετά τα Brooks Mountains

 

Τα πρωτα χιλιόμετρα είναι μέσα απο ορεινά περάσματα με ορθοπλαγιές γεμάτες απο φρέσκο χιόνι. Χιονίζει συχνά μέχρι να γίνει μόνιμο στις αρχές Σεπτέμβρη και με την πολική νύκτα που ακολουθεί να πέφτει η θερμοκρασια μέχρι και τους -63C, όπως μετρήθηκε το 2012.Μία απεραντη τούνδρα με ακολουθεί, ούτε καν ένας θάμνος να προεξέχει, μέχρι να κατέβω πιό χαμηλά, γύρω στα 770μ υψόμετρο, όπου ξαφνικά ξεπροβάλει το δάσος. Έτσι, μαθαίνω για την timberline (ή tree line), τη γραμμή που προσδιορίζει το όριο βλάστησης μιάς περιοχής, ανάλογα  με το γεωγραφικό πλάτος, την περίοδο άνθησης και σε συνδυασμο με τη θερμοκρασια και τον αέρα που επικρατούν. Και αυτή ηταν πάντα η απορία μου, γιατί πλησίον του ισημερινού υπάρχουν δάση ακόμη και στα 3500μ, ενώ στην Eλλάδα μετά βίας φτάνουν τα 2000μ. Το μικροκλίμα παίζει τόσο σπουδαίο ρόλο!

 

 

Σε όλη τη διαδρομή το κινητό μου είναι μονο μια φωτογραφική μηχανη. Σήμα δεν υπάρχει ούτε για δείγμα. Οι οδηγοί χρησιμοποιουν συχνά το CB radio στο καναλι 19 για να ρωτούν τους προπορευόμενους οδηγούς σε ποιά κατάσταση ειναι ο δρομος... τόσο κακοτράχαλος είναι, ενώ πριν προσπεράσουν προειδοποιούν μεσω του ασυρμάτου τον μπροστινό τους...  πρωτόγνωρες αμερικάνικες εμπειρίες.

 

5.day June 14, Wiseman visit

overnight in Fairbanks, AK

 

Φτάνω στο Coldfoot, με γεωγραφικό  πλάτος 67ο17', που δεν ειναι πόλη αλλά ένας ενδιάμεσος σταθμός ανεφοδιασμού χωρίς επικοινωνία με τον υπόλοιπο κόσμο εκτός απο το  βιντεοτηλέφωνο μέσω δορυφόρου για περίπτωση ανάγκης. Ούτε στην ανταρκτική να ήμουνα!!

 

το ερημικό Coldfoot

προετοιμασία για τους εξερευνητές

Peter, the Great!

 

Τα τζιπ πανέτοιμα για ένα σαφάρι στον παγωμένο ωκεανό. Μίλησα με τον Peter που θα περάσει μία εβδομάδα στο Καταφύγιο  Άγριας Ζωης και μου έλεγε πόσο καλά προετοιμασμένος (ψυχολογικά και τεχνικά) πρέπει να είσαι, να έχεις αντοχές στις κακουχίες, δεξιότητες με τις αρκούδες και να ζεις την περιπέτεια όπως ο Ροβινσών. Ήμουνα έτοιμος να τα παρατήσω και να τον ακολουθήσω, αλλα συγκρατήθηκα!

 

visitor center in Coldfoot

 

εκπληκτικό ζώο όταν είναι βαλσαμωμένο!

Brooks Mt, Coldfoot, Fairbanks μέχρι στιγμής,
ακολουθούν Anchorage, Juneau, Sitka...

Εδώ στο Coldfood διανυκτερεύω σε πρόχειρα παραπήγματα και συνειδητοποιώ οτι δεν χρειάζομαι ωτοασπίδες για να κοιμηθώ... είναι συναρπαστικό το πώς αυτή η άγρια φύση κρύβει τόση ηρεμία και σιγαλιά, εντούτοις όμως χρειάζομαι μάσκα ύπνου γιατί  ο ήλιος δεν δύει ποτέ, αυτήν την περίοδο, .... έξω είναι φωτεινά όλο το 24ωρο!!! Ο ύπνος ειναι πρόβλημα!!

 

Η καφετέριά μας

τα παραπήγματά μας

το δωμάτιό μας

το όχημά μας για περίπτωση διάσωσης

ο τελευταίος μας σταθμός ανεφοδιασμού

ο τελευταίος μας καφές

το ελικόπτερό μας για περίπτωση διάσωσης

"Ο ήλιος του μεσονυκτίου"!!! ..πόσο ερωτικά ακούγεται αυτή η φράση όταν διαβάζεις το ομώνυμο  μυθιστόρημα της Stephanie Mayer ή βλέπεις την ταινια "midnight sun" όπου μια έφηβη κοπέλα (Μπέλα Θορν) πάσχει από φωτοφοβία και  ερωτεύεται ένα νεαρό (Πατρικ Σβαρτζενεγκερ) που δεν έχει ιδέα για την κατάστασή της και γιαυτό βλέπονται μόνο τα βράδια.... αυτά τα βράδια που δεν έρχονται ποτέ στον αρκτικό κύκλο και σε ξυπνά το ρολόι, όταν δείχνει 4, και δεν ξέρεις αν ξημέρωσε ή ειναι νύκτα ακόμη..

 

 

πρώην όχημα μεταφοράς μαθητών, νυν στέγη αστέγων

Η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη στην επίσκεψη ενός ράντζου, στην περιοχή Wiseman 30χλμ απο το Coldfoot,  όπου ο ιδιοκτήτης του, o Jack, ζει όπως και ο προ- προπάππους του, πριν απο την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης, τη χειρονακτική εποχή! Βέβαια, έχει εγκαταστήσει ηλιακά πάνελ (ο παππούς του δεν είχε), κόβει ξύλα απο το δάσος με τσεκούρι, φυτεύει λαχανικά και πατάτες, τρώει άφθονο σολωμό απο το διπλανό ποτάμι και έχει φυσικό ψυγείο, ένα λάκο κάτω απο το πάτωμα που είναι συνεχώς παγωμένο (Permafrost) και διατηρεί τα τρόφιμα στην ψύξη, το καλοκαίρι βέβαια γιατι το χειμώνα φαίνεται σαν να είναι στην κατάψυξη! 

 

Permafrost: ψυγείο χωρίς ρεύμα

κουνουπιέρες παντού, αμέτρητα κουνούπια τίγρης

η οδηγός μου: Hairy

new look

Το μόνο που τον ενώνει με το σημερινό πολιτισμό της ηλεκτρικής ενέργειας είναι το δίκτυο internet που αναγκαστικά διαθέτει για τις ανάγκες του. Η μόνη γραμμή δικτύου (με οπτική ίνα) που υπάρχει σε ολόκληρη την περιοχή είναι εγκατεστημένη κατά μήκος του Pipeline και κατά διαστήματα υπάρχουν πομποί απο τους οποίους λαμβάνει σήμα, κοστίζει 160$ μηνιαίως!

ο δρόμος οδηγεί στην τοποθεσία Wiseman

Λέμε Permafrost όταν το έδαφος είναι συνεχώς παγωμένο, ένα φαινόμενο που σχετίζεται αποκλειστικά με τη θερμοκρασία, όχι από την υγρασία ή οποιασδήποτε μορφής εδαφοκάλυψης. Για να θεωρηθεί μόνιμα παγωμένο, το έδαφος θα πρέπει να βρίσκεται σε θερμοκρασία μικρότερη ή ίση των -2°C επί δύο τουλάχιστον χρόνια. ο Permafrost έδαφος έχει απωλέσει την υγρασία του και συνεπώς δεν περιέχει πάγο, είναι μόνιμα παγωμένο έδαφος. Απαντάται σε σημεία με ψυχρούς χειμώνες με λίγο χιόνι και σχετικά ξηρά, ψυχρά και σύντομα καλοκαίρια. Τέτοιος τύπος εδάφους απαντάται στον αρκτικό και υποαρκτικό κύκλο και στην Ανταρκτική. Αν σκάψετε στην αρκτική τούνδρα, σύντομα θα χτυπήσετε ένα στρώμα παγωμένου εδάφους που μοιάζει με βράχο. Ακόμη και την πιο ζεστή καλοκαιρινή μέρα, αυτό το στρώμα μόνιμου παγετού βρίσκεται οπουδήποτε και δεν ξεπαγώνει ποτέ. Περίπου το 85% της έκτασης της Αλάσκας καλύπτεται από μόνιμο πάγο.

 

όταν το περιβάλλον ειναι εχθρικό...

παλαιό τρόπαιο αρκούδας!

ο Jack διαθέτει όλα τα μέσα επιβίωσης

 

Oldtimer ...αξίας

όταν έρχονται οι πολικές νύκτες (Αύγουστος-Μάρτιος)

συναντάς όλα τα είδη των ανθρώπων!

6.day June 15, sightseeing in Fairbanks

Γνωριμία με τους Αθαμπάσκανς που αποτέλεσαν τους γηγενείς κατοίκους της περιοχής. 

overnight in Fairbanks, AK

 

Τα επόμενα 350 χλμ τα διανύω με ένα Piper Navajo, ένα δικινητήριο αεροπλανάκι 9 θέσεων με πιλότο τον Steve, βετεράνο της United Airlines.  Ειναι πολυ φιλικός και με ξεναγεί εναέρια.... "Η Αλασκα ειναι η γη των χρωματικών αντιθέσεων που το πράσινο των δένδρων αναμειγνύεται με το λευκό των χιονισμένων οροσειρών της ή τη γκριζα απόχρωση των γρανιτένιων ορθοπλαγιών της, που το σχήμα τους μόνο σε μανητιζει να τα φωτογραφίσεις" ...και συνεχίζει.... "σήμερα είμαστε άτυχοι... η ατμόσφαιρα έχει καλυφτει απο ενα στρώμα καπνού επειδή φωτιές στο νότο μεταφέρουν προς τα βόρεια την κάπνα"... και κάνει ο δόλιος αεροπλανικές ακροβασίες μπας και δώ αυτον τον τεράστιο ποταμό Yukon, που έχουν υμνήσει όλοι οι χρυσοθήρες της χρυσής εκείνης εποχής. Είμαστε οι δυό μας στον αέρα και απολαμβάνω την αίσθηση των πουλιών, που έχουν όταν πετούν, παρά το τοπίο. Άλλωστε ειναι η παρθενική μου πτήση!!

 

λίγο πριν τον αποχαιρετισμό με τη Hairy

η ταχύτητα πτήσης!

Το 1901 κάποιοι χρυσοθήρες παρατήρησαν ότι ένα ποταμόπλοιο, απο εκείνα που στην πρύμνη τους έχουν τον τεράστιο τροχό, το Lavelly Young, εξόκειλε στον ποταμό Chena. Στο πλοίο βρισκόταν ένας έμπορας, ο  Brenette, που έμελλε να ειναι ο ιδρυτής του Fairbanks. Πλησίασαν για να δώσουν βοήθεια και αμέσως διαπίστωσαν οτι ο Brenette ήταν ο άνθρωπός τους. Το παρουσιαστικό του, το βλέμμα του και ο τρόπος που μιλούσε καθώς και το επάγγελμά του (είχε λεφτά) ήταν  αρκετά για να πέσουν στα πόδια του και να τον πείσουν να φτιάξει εδώ έναν οικισμό, που τόσο χρειαζόντουσαν. Έτσι, το Fairbanks ξεκίνησε με 60 κατοίκους και έφτασε, το επόμενο καλοκαίρι, τους 5000... 11 χρονια μετά και αφου πέρασε απο όλα τα σπουδαία πόστα, ο Brenette εξαφανίστηκε μαζί με 500000$  σαν ένας νέος Κοσκωτάς. Εντουτοις, η πόλη έχει ονομάσει έναν κεντρικό δρόμο με το όνομά του.

 

oltimer memories

Σήμερα εδώ δεν υπαρχουν χρυσοθήρες, αλλα μισθωτοί στρατιώτες που υπηρετούν σε μια μεγάλη στρατιωτική βάση και ίσως ειναι οι μόνοι που δίνουν ζωντάνια σε μία έρημη πόλη. Τα σχόλια στο tripadvisor είναι σωστά. 

 

η κεντρική πλατεία του Fairbanks

 

 Μία τρίωρη "βαρκάδα" πάνω σε κρουαζερόπλοιο της εποχής εκείνης, δηλαδή ένα ποταμόπλοιο, με το όνομα DISCOVERY, μας μεταφέρει στα ποτάμια της Αλάσκας και βυθιζόμαστε σε σκέψεις για το πως μετακινούνταν οι έμποροι χρυσού πριν 100 και πλέον χρόνια.  

 

Η πόλη δεν έχει κανένα αξιοθέατο που να ελκύει τον επισκέπτη. Εχει όμως τον ποταμό Chena στις όχθες του οποίου έζησαν οι Athabascans, μια φυλή, ίσως η πρώτη καταγραφείσα σε ολόκληρη την περιοχή. Μιλάμε τωρα για 10000 χρόνια πριν, όπου η φυλή αυτή είχε αναπτύξει απίστευτες δεξιότητες επιβίωσης στο σκληρό αρκτικό χειμώνα. Είχαν μάθει να χρησιμοποιούν τα ζώα για την παροχή τροφής, μιάς που ειχαν βαρεθει να τρώνε σολωμό απο τα ποτάμια, και τις γούνες τους για ρουχισμό αλλα και για επένδυση τις  καλύβες τους. Για φάρμακο είχαν τη ρυτινη απο το μαύρο έλατο.... internet μονο δεν είχαν!! Το πλεον όμως σημαντικό ήταν η προσαρμογή τους στον τρόπο του δυτικού πολιτισμού που άλλοτε ενεργούσε αρνητικά (λόγω των ασθενειών) και άλλοτε θετικά με την έννοια του σεβασμού στα ήθη και τα έθιμά τους, κυρίως όμως της γλώσσας τους.

 

ρουχισμός απο το δέρμα ζώων

το ένστικτο της επιβίωσης

δέρμα πολικής αλεπούς για κασκόλ

7.day June 16, The Dinali adventure by train

overnight in Anchorage, AK

 

Διασχίζω την ηπειρωτική Αλάσκα απο το Fairbanks στο Anchorage. Μια σιδηροδρομικη διαδρομή 12 ωρών και 570 χλμ. Για να μπορέσει να κατοικηθεί αυτή η παγωμένη και δασώδη περιοχή έπρεπε να κατασκευαστεί ο σιδηρόδρομος (1923). Στην αρχή χρησιμοποιήθηκε μόνο για εμπορικούς σκοπούς αλλά απο τη δεκαετία του '70 φάνηκε η αξία του στον τουρισμό. Έτσι, το Denali Goldstar προσφέρει μια ανεπανάληπτη εμπειρία μέσα απο αυτό που ο καθένας μπορει μόνο να φανταστεί: απέραντα δάση, λιμνούλες να καθρεπτίζουν τα ψιλόλιγνα έλατα μέσα στα ήρεμα νερά τους, ορμητικά ποτάμια και στο βάθος... ο μύθος, το Denali, το ψηλότερο βουνό της περιοχής (6194m) και στόχος πολλών ορειβατών. Αυτες τις ημέρες (Ιουνιος 2022) ξεκινά μια ελληνική αποστολή για ανάβαση και φωτογράφηση στο μαγικό αυτό βουνό. Καλή επιτυχία παιδιά.

 

από το μοντελισμό..πάμε στα αληθινά τρένα

 

 

10$

 

 Ίσως το πλεον ενδιαφέρον τμήμα της διαδρομής να είναι εδώ, στην περιοχη Denali. Πριν εισέλθει το τρένο στον κύριο ορεινό όγκο του, διέρχεται μέσα απο το φαράγγι Denali, φυσικά δεν το λένε έτσι αλλα εδώ όλα έχουν αυτό το πρόθεμα, όπως στο Σάλτζμπουρκ όλα ξεκινούν με το Μότσαρτ. Διερχόμαστε ορεινούς όγκους των 2500-3000 μέτρων που στέκονται δεξιά-αριστερά και μεγάλες κοιλάδες καλυμμένες απο έλατα.

 

μπαλκόνι με θέα!

Denali Goldstar train to Anchorage

Denali λέγεται όλο το ορεινό συγκρότημα και εχει δυο κορυφές...η νότια ειναι ψηλότερη κατα 300 περίπου μέτρα απο τη βόρεια. Γραφω ό,τι μου διηγείται ο αμερικανός, απο το Seattle, που κάθεται δίπλα μου και είναι δεινός ορειβάτης. Μου λέει "...έχεις μόνο 10% πιθανότητα να το δεις χωρίς σύννεφα και σημερα δεν την έχεις..."  και αισθάνομαι ενα μειδίασμα στα χείλια του.... ήθελα να του πω κάτι για το Denali του αλλά συγκρατήθηκα.

 

"Denali" gorge

Τα ποτάμια κατεβάζουν πολύ νερό. Τόσο μεγάλα ποτάμια δεν έχουμε στην ευρώπη και τα περισσότερα είναι παραπόταμοι μεγαλύτερων ποταμών!!

 

Το Denali Goldstar τρέχει με ταχύτητα γύρω στα 70χλμ/ω. Μου θυμίζει τα πάλαι ποτέ ελληνικά τρένα, αλλα το ξεχνώ αμέσως. Δεν γίνεται καμία σύγκριση. Έχω ταξιδέψει πολύ με τα αμερικανικά τρένα και μπορώ να πω οτι είναι πολύ πιο άνετα απο τα ευρωπαικά. Αν και ξεκινούν στην ώρα τους κανείς δεν ξέρει πότε θα φτάσουν στον προορισμό τους. Μπορει και 6 ώρες καθυστέρηση να έχουν. Το σημερινό όμως ειχε μόλις 50 λεπτα..great!  Η  διαδρομή ειναι μακράν η θεαματικότερη που έχω κάνει, με το τρένο, ever!! Σας την προτείνω χωρίς κανένα δισταγμό. Οι φωτογραφίες δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα παρόλο που ο καιρός είναι εκπληκτικός. Το μάτι είναι η πιο τέλεια φωτογραφική μηχανή. Γιαυτό, αφήστε το FB και βγήτε στο μπαλκόνι να  απολαύστε το τοπίο-θέαμα. Μιλώ για το μπαλκόνι του τρένου 🥰

 

 

 

Πλησιαζοντας προς το Anchorage, στα αριστερά μας υψώνονται δυο πολύ φημισμένα βουνά, το Pioneer Peak 1950 μέτρα (φαίνονται ίχνη πρόσφατης χιονοστοιβάδας) και το Twin Peaks 1780 μέτρα, στο οποίο βυθίστηκε η κορυφή του (μάλλον γεωλογικά) και προέκυψαν δυο κορυφές. Αυτό φαίνεται σαν να είναι δολομιτης.

Pioneer Peak

Twin Peak

 

8.day June 17, The last training

overnight in Anchorage, AK

 

Το Anchorage, όπως και το Fairbanks, είναι μια καλή βάση για εξορμήσεις στην ενδοχώρα, όπως στον Εθνικό Δρυμό Denali και κατά μήκος των ακτών του. Υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα Μουσεία, όπως το Μουσείο αγκυροβόλησης στο κέντρο Rasmuson και το Κέντρο κληρονομιάς της Αλάσκας, όπου ερευνά τις κουλτούρες ιθαγενών ομάδων, που έζησαν στην παγωμένη αυτή περιοχή πριν χιλιάδες χρόνια, εντούτοις δεν έρχεσαι εδώ για "τουρισμό" αλλά για εξερεύνηση της φύσης.

Υπάρχει ένα παραλιακό μονοπάτι για πεζοπορία και ποδηλασία, μήκους 15 χλμ από το Κέντρο της πόλης με κατεύθυνση νοτιοδυτικά προς το αεροδρόμιο. Εδώ, έλαβε χώρα και ο Μαραθώνιος.

 

ειδικές ζώνες ασφαλείας σε λεωφορεία

ειδικό φαγητό για τους δρομείς

Η πόλη κτυπήθηκε απο καταστροφικό σεισμό το 1964, γύρω στα 9 Ρίχτερ, που ήταν και ο δεύτερος ισχυρότερος που έχει καταγραφεί στην ιστορία των σεισμών. Οι πολίτες θυμούνται πως έπεσαν βίαια στο έδαφος, έβλεπαν τη γη να ανοίγει στα δύο ενώ τα σπίτια τους κατέρρεαν. Η Αλάσκα είναι μια από τις πιο δραστήριες σεισμικά περιοχές στον κόσμο επειδή βρίσκεται «πάνω» σε δύο μεγάλες τεκτονικές πλάκες. Το μεγαλύτερο ηπειρωτικό κομμάτι βρίσκεται πάνω στην τεκτονική πλάκα της Βορείου Αμερικής και οι παραθαλάσσιες περιοχές πάνω σε αυτή του Ειρηνικού. Αυτές οι δύο πλάκες σχηματίζουν μια έντονη διέγερση επειδή η δεύτερη σπρώχνεται διαρκώς κάτω από την πρώτη προκαλώντας έτσι μια έντονη τριβή η οποία με τη σειρά της προκαλεί την εκδήλωση σεισμών.

περιοχή με ελβετικά ονόματα: νόμισα πως ήμουνα Ελβετία

9.day June 18, The midnight Half-Marathon, 9.00-15.00

🙏🏃🏃🏃🙏  = 21,7 χλμ !!

 

Σήμερα  μιλάει η ψυχή.   Σήμερα δεν εχει midnight sun, έχει μόνο midnight marathon. Ας πάμε πίσω το Νοέμβριο 2019. Στο φάληρο γίνεται μεγάλη γιορτή. Ειναι η εγγραφή των αθλητών για τον αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθηνας, που έτρεξα την επομένη ημέρα.  Εκεί γνώρισα μια αθλήτρια απο την Αλάσκα και μου ανέφερε για το Μαραθώνιο του Μεσονυκτίου, όπως τον αποκαλούν οι ντόπιοι το δικό τους. 

 

προεόρτια: η εγγραφή στον αγώνα

κάποιοι το χρειάζονται...

ready to start

Να είστε προσεκτικοί. Αν βάζετε μακροπρόθεσμους στόχους στη ζωή σας, το υποσυνείδητο τις θυμάται και όταν έλθει η στιγμή τις αναδύει... και τότε πρέπει να γίνουν. Έτσι συνεβη και σε εμένα. Εύκολο ταξίδι;;; όχι βέβαια!! στην εποχή του covid ειχαν ακυρωθεί πολλές πτήσεις και τα ταξίδια παρέμεναν προβληματικά. Σχεδιασμοί στο μυαλό, σχεδιασμοί επί χάρτου... τίποτε δεν μου έβγαινε... μόνο το internet πρόσφερε ταξίδια σε εικονική πραγματικότητα.

 

στη γραμμή εκκίνησης

ο εθνικός ύμνος

προθέρμανση πριν τον αγώνα

Αν και είχα κάνει εγγραφή στον αγώνα, ήδη απο το Νοέμβριο, τίποτε δεν ηταν ακόμη σίγουρο...  μέχρι αρχές Μαρτίου που άνοιξαν τα σύνορα για ΗΠΑ και Καναδά.  Τότε πάρθηκε η απόφαση. Μιάς που θα πήγαινα για τον αγώνα ας συνδυάσω και κάτι επιπλέον. Στην Αλάσκα δεν έρχεσαι συχνά! Ρώτησα φίλους και γνωστούς και πήρα πληροφορίες. Μετά ήρθε η διαδρομή και ο προγραμματισμός. Καθόλου εύκολη υπόθεση. Η Αλασκα ειναι από μόνη της μια "ήπειρος"... που στα πρώτα 1000 χλμ συνάντησα μόνο μία πόλη και 2-3 ενδιάμεσους σταθμούς για ανεφαδιασμό. Η αλάσκα ειναι απομονωμένη απο τον υπόλοιπο κόσμο. Έχει μόνο δάση, λίμνες και ποτάμια.

Κάθε πολιτεία των ΗΠΑ κάνει τους δικούς της αγώνες, που οι αμερικανοι συμμετέχουν απο την πολιτεία nr1 μέχρι την nr50 που ειναι η αλάσκα ως η τελευταία ενσωματοθείσα πολιτεία. Συνάντησα κάποιους δρομείς που με συγκίνηση μου έλεγαν οτι είναι η τελευταία τους συμμετοχή... ολοκλήρωσαν και τους 50.  Βέβαια δεν περίμεναν 50 χρόνια καθότι την ίδια χρονιά μπορει να γίνουν 4 και 5 αγώνες σε άλλες πολιτείες.

 

να! εκεί είναι ο τερματισμός

I have a message

Ο αγώνας δεν έχει το νταβαντούρι του Μαραθωνίου της Αθήνας. Που σοκολατάκια, μπανάνες και κρητικούς χορούς στους ενδιάμεσους σταθμούς, εδώ μόνο νεράκι!!

 

Στη διαδρομή συνάντησα το superman με τη σημαία του, επίσης έναν πιτσιρίκο, περίπου δέκα χρονών, και μία έγκυο, με προχωρημένη εγκυμοσύνη, που έτρεχε τόσο άνετα σαν να μην κουβαλούσε ένα μωρό μαζί της. Αυτό το μωρό θα λέει κάποτε οτι έτρεξε το πρώτο του αγώνα πριν καλα-καλά ανοίξει τα ματάκια του. Δεν μπορώ να φανταστώ, αν στη θέση της θα ήταν μια ελληνίδα μέλλουσα μητέρα, τι θάκουγε απο το σόι...το δικό της ή του άνδρα της...ιδού η απορία!!

 

Για να ειμαι ειλικρινής, περισσότερο φωτογράφιζα παρά έτρεχα. Όταν όμως τρέχω διατηρω σταθερό τέμπο, γύρω στα 7χλμ/ω, χωρίς αυξομειώσεις... Ετσι με 3ω20λ και με άπειρες στάσεις, κατέκτησα το μετάλλιο συμμετοχης (!!!) περισσότερο για τις ανάγκες της φωτογράφησης παρά για μένα τον ίδιο. Σε εμένα έμεινε η ευχάριστη διαδρομή μέσα απο ένα παρκο 20 χιλιομέτρων όπου αριστερά μου είχα το μεγάλο θαλάσσιο κόλπο και δεξιά μου ψηλές βουνοκορφές, που όταν φώτιζε ο ήλιος τις χιονισμένες χαράδρες τους, έμοιζαν σαν τις ευρωπαικές Άλπεις.

 

 

 

https://youtu.be/FbCrA9o9b2g

9.day June 18 Air Alaska (ANC-JNU)

19..47-21.22

Φεύγω απο το Anchorage με κατεύθυνση Α-ΝΑ. Η μέρα σήμερα αργεί να τελειώσει. Ξύπνημα στις 6.00, μετά ο αγώνας και το απόγευμα η πτήση για Juneau όπου φτάνω το βράδυ και μετά τα μεσάνυκτα φεύγω με πλοίο για τον Καναδά ... Σας μπέρδεψα, το ξέρω.

 

Το χαμογελαστό πρόσωπο που φιγουράρει στην ουρά των αεροπλάνων της Alaska Airlines
είναι αυτό του Chester Seveck, ενός βοσκού ταράνδων και εκπληκτικού Εσκιμώου χορευτή,
που για χρόνια χαιρετούσε τους τουρίστες που ερχόντουσαν στο Kotzebue της Αλάσκας

 

 

Όπως έχουμε εμείς την Αegean, για τις εσωτερικές πτήσεις, έτσι και οι αλασκάνοι (🧐) έχουν την Air Alaska.  Η πτήση για το Juneau διαρκεί 1ω40λ. Θα μου πείτε, ποιό ειναι το Juneau και που βρίσκεται. Μόλις τώρα τόμαθα και εγώ... ειναι η πρωτεύουσα της Αλάσκας με πληθυσμό γύρω στους 30000 κατοίκους, δεκα φορές λιγότερους απο ότι το Anchorage, και όπως συμβαίνει παντού υπάρχει διαμάχη υπεροχής μεταξύ τους. Και πού βρίσκεται; ας φανταστούμε την περιοχή ανατομικά: το κεφάλι είναι η Αλάσκα που ξέρουμε όλοι. Όμως προεκτείνεται Α-ΝΑ που αποτελεί το λαιμό της. Εκεί που είναι το καρυδάκι του λάρυγγα είναι το Juneau, η πρωτεύουσα. Λίγο παρακάτω, στον οισοφάγο, είναι το Sitka, πρώτη πρωτεύουσα, όπως έγινε σε εμάς με το Ναύπλιο, και που μεταφέρθηκε (1906) για εμπορικούς κυρίως λόγους στο Juneau (Τζούνο προφέρεται), πόλη που είχε ήδη εποικισθεί (1880) απο το διαβόητο χρυσοθήρα  Joe Juneau επειδή βρήκε χρυσό εδώ πέρα και έφτιαξε το μεγαλύτερο χρυσορυχείο στον κόσμο. Η εξόρυξη χρυσού σταμάτησε το 1944 συνεπώς, αν ερθείτε εδώ, σαν νέοι χρυσοθήρες, τζάμπα ο κόπος σας, θα ανταμειφθείτε όμως γιατι το τοπίο  είναι απο μόνο του ένα χρυσορυχείο.

 

Παρόλα τα σύννεφα, κάποια παράθυρα καιρού μου έδωσαν την ευκαιρία να αποθανατίσω τους ορεινούς χιονοσμένους όγκους, που περικλείονται μέσα στους εθνικούς δρυμούς και να δω για πρώτη φορά αυτό το τρομακτικό βουνό, το Saint Elias Mountains (5959m) που είναι τμήμα μιας ολόκληρης οροσειράς με το όνομα Pacific Coast Ranges (στη ΝΑ Αλάσκα και ΝΔ Yukon Καναδα). Η περιοχή δεν συγκρίνεται με τις Άλπεις, με τα Ιμαλάια σίγουρα. Μιλάμε για μια τεράστια περιοχή με ορεινούς όγκους, πλήρως προστατευόμενους όπου η οδική πρόσβαση είναι δύσκολη.

 

NA ακτές της Αλάσκας: Pacific Coast Ranges

Το Saint Elias θεωρείται η δεύτερη πιό ψηλή κορυφή στις ΗΠΑ και Καναδά, και είναι πρόκληση για τους  αναρριχητές καθότι έχει ένα τεράστιο κατακόρυφο ανάγλυφο, συγκρίσιμο με το Denali και τις κορυφές των Ιμαλαίων. Η κύρια κορυφή του ειναι μία πυραμίδα, όπως η κορυφή του Ταυγέτου και πιστεύω πως θα ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακή όταν o καιρός το επέτρεπε. 

 

Saint Elias

Πάμε για προσγείωση και οι ορεινοί όγκοι φαίνονται τώρα πολύ καθαρά. Χιονισμένες βουνοκορφές, απρόσιτες χαράδρες, νησιωτικά συμπλέγματα, πανέμορφες εικόνες την ώρα που ο ήλιος δύει και χρωματίζει, με τις πορφυρές του ακτίνες, τις γρανιτώδεις ορθοπλαγιές και τα ήρεμα νερά του glacier bay. Η περιοχή του Juneau ειναι γεμάτοι απο κόλπους και θαλάσσιους διαύλους (straits) με γύρω λόφους απο 600-800 μέτρα υψόμετρο.

 

Favorite Channel

Lincoln Island near Juneau

Welcome to Auke bay με καλοσωριζει μια επιγραφή στο terminal του Alaska Marine Highway όπου με περιμένει το πλοίο της γραμμής, που θα ξεκινήσει μετα απο 4 ώρες, στις 2.30 το πρωί. Και εδώ που γράφω και γράφω ρίχνω μια ματιά έξω και βλέπω πως έχει νυκτώσει για τα καλά... είναι η πρώτη μου "νύκτα" στην Αλάσκα.

 

University of Alaska Southeast, in the Auke region

Auke Lake

Αποκοιμιέμαι με το ρυθμικό θόρυβο των μηχανών του πλοίου να με μεταφέρουν σε άλλους κόσμους, μακρυά απο την Ελλάδα, εδώ που όταν ξημερώνει εκεί δύει. Έχουμε 11 ώρες διαφορά και το jet lack τόχω ξεπεράσει.
 

10.day June 19, (JNU-PRU) passing Alaska Fjords by ferry, visit Ketchikan

departure from Juneau AK at 2.30am (45h)

overnight in Matanuska

 
Μόλις αυτές τις ημέρες άνοιξε η πορθμιακή γραμμή μεταξύ Αλάσκας και Καναδά, μετά απο μακροχρόνιες διαμάχες των δύο χωρών για τον τελωνειακό έλεγχο της περιοχής. Έπεφτε μεγάλο πιστολίδι όταν λαθροκυνηγοί και άλλοι "ευυπόληπτοι πολίτες" προσπαθούσαν να περάσουν τα σύνορα παράνομα, όπως μου διηγείται η Kathrin, αξιωματικός του πλοίου και με πατέρα από την Κεφαλλονιά, ... I love greece, μου λέει χαμογελαστά και μου προτείνει να μείνω ξάγρυπνος για να δω το Wrangell narrow by night. 

 

oldtimer Juneau

προβλήτα στο Auke Bay (η ώρα είναι περίπου 1.00 βραδυνή)

Αυτό τον Α-ΝΑ δίαυλο της νησιωτικής Αλάσκας ελάχιστοι ευρωπαίοι τον γνωρίζουν και φυσικά ούτε εγώ αν δεν μου τον είχε εκμυστηρευτεί φιλος απο τη Νυρεμβέργη, όπου το πλοίο (ferry) διέρχεται μέσα απο το νησιωτικό σύμπλεγμα του Αρχιπελάγους Αλεξάντερ γεμάτο απο βραχονησίδες καλυμμένες με έλατα και ονειρικά δάση σαν τα "ψηλά βουνά" του Ζαχαρία Παπαντωνίου να ξαναζωντανεύουν.

βραχονησίδες

Σήμερα είναι Κυριακή, η 10. μέρα ενός ταξιδιού πρωτόγνωρου και μυθικού, εκεί που πρέπει να γυρίσεις την υδρόγειο 180 μοίρες για να δεις που βρίσκομαι. Μία περιοχή χωρίς τη σκόνη και το θόρυβο των πόλεων, χωρίς την πολυκοσμία και τα συγκοινωνιακά προβλήματα παρά μόνο με δένδρα, ποτάμια και νερά. Οι φωτογραφίες αντικατοπτριζουν μερικώς μόνο την πραγματικότητα, πρέπει νάρθεις και να ζήσεις την Αλάσκα. Να αφουγκραστείς την αγωνία της λεπτομέρειας για τους εξερευνητές της, όπως του Peter που συνάντησα στο Coldfoot, των κατοίκων της περιοχής, όπως του Jack στο Wiseman που ζει όπως ο προ-προπάππους του στην εποχή της προβιομηχανικής επανάστασης και τους δρυμείς χειμώνες της που η θερμοκρασία κατεβαίνει στους -30C. Μου κάνει μεγάλη εντύπωση πως συνταξιδειώτες μου κρατούν σημειώσεις. Στέκονται στο κατάστρωμα, βλέπουν το τοπίο και σημειώνουν. Αν είχαν και ένα πινέλο θα το ζωγράφιζαν κιόλας!

ψαρεύοντας σολωμούς

Η μέρα σήμερα ειναι βροχερή και ένα λευκό πέπλο έχει καλύψει τις κορυφές των λόφων. Σαν ένα βουκολικό τοπίο φθινοπωρινού πρωινού κάπου στη Φλώρινα. Η περιοχή κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ σε βροχόπτωση και η σημερινή ψηλή βροχούλα μοιάζει να χαιδεύει το πρόσωπο παρά να ενοχλεί.

 

 

 

Ο διάπλους ακολουθει τα δαιδαλώδη περάσματα με βραχονησίδες πάνω στις οποίες έχουν φυτρώσει αυτά τα ψιλόλυγνα μαύρα έλατα, σαν να είναι έτοιμα να κάνουν την πιρουέτα τους πάνω στα ήρεμα νερά του αρχιπελάγους Αλεξάνδρου, απο το όνομα καποιου τσάρου. Μην ξεχνάμε οτι η περιοχή ανήκε στους ρώσους και αγοράστηκε το 1867 απο τους αμερικανούς. Η επισήμη τελετή εξαγοράς έγινε εδώ στο Σίτκα (Οκτώβριο του ίδιους έτους), που ιδρυσαν ρώσοι εξερευνητές το 1799.

Sitka

 

Πλησιάζουμε το  Neva strait, ένα πολύ στενό σημείο της διαδρομής που αν απλώσω το χέρι μου πέρα απο την κουπαστή θα αγγίζω τις βελόνες  ενός έλατου.  Όλη η διαδρομή έχει πολύ στενά περάσματα, αλλά αυτό ειναι μοναδικό! Για να σας μεταφέρω την εικόνα, φανταστείτε το στενό του Beagle, στα νότια της Uschuaia σε συνδυασμό με τους βράχους του Πουκέ, που κρέμονται μέσα στη θάλασσα, χωρίς τον τροπικό παράδεισο και τα τιρκουάζ νερά, και αυτό για 45 ολόκληρες ώρες.

 

Κάθομαι στο lounge του πλοίου και βλέπω τον καμαρώτο να κοιτά προς τη θάλασσα με περιέργεια. Μου λέει οτι η περιοχή έχει πολλά είδη θαλάσσιων θυλαστικών, όπως η φάλαινα δολοφόνος (ζυγίζει περίπου 5 τόνους), οι θαλάσσιοι ελέφαντες (πολύ μεγαλύτερους απο εκείνους της Καλιφόρνιας) και belugas που μοιάζουν με το τεράστιο μεταγωγικό αεροπλάνο της Airbus, απο τα οποία πήρε και το ονομά του. Εγώ πάντως δεν βλέπω καμία κίνηση παρά μόνο  ένα ψαροκάικο να κόβει βόλτες και να μαζεύει σολωμούς. Οι σολωμοί, που ξεκινούν ένα μακρύ ταξίδι αναπαραγωγής και μέχρι το τέλος της διαδρομής τους έχουν φαγωθεί απο τις αρκούδες ή από εμένα που  λατρεύω να τον τρώω με πουρέ, αυτόν τον άγριο της Αλάσκας και όχι του ιχθυοτροφείου απο το Σκλαβενίτη. Για εκείνους που είναι λάτρεις του είδους τους ας γνωρίζουν οτι  μία μερίδα βασιλικού σολωμού (Chinook, 45kgr) περιέχει 200 θερμίδες, 22γρ πρωτείνης, 12γρ λίπους και 75mgr χοληστερόλης αν και τα Ω3 λιπαρά τον κανουν τόσο φημισμένο...  τώρα, αν εχει και βαρέα μέταλλα, θα φανεί στη νεκροψία 🤪🤪.

 

Φθάνουμε στο Wrangell Narrow μετά απο 27 ώρες ταξίδι, στις 4.00 τα ξημερώματα. Πήρε το όνομά του απο το ρώσο ναύαρχο Baron Ferdinand von Wrangell που ήταν κυβερνήτης της περιοχής απο το 1830-1835. Στο στενό αυτό, το πλοίο κάνει ένα πραγματικό σλάλομ στην πορεία του για να το διασχίσει. Είναι ένα φιδίσιο πέρασμα 46 ελιγμών που ο καπετάνιος χρειάζεται πλοηγό για να ανταπεξέλθει. Αν είχατε φοβηθεί με τον Οδυσσέα στο πέρασμά του απο τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, εδώ θα σας κοπεί η ανάσα και μάλιστα ξημερώματα. 

 

Wrangell Narrow

η πλεύση απαιτεί πλοήγηση

φιδίσιοι ελιγμοί απο το MATANUSKA

 

Το πλοίο  προσεγγίζει το στενό λίγη ώρα μετά απο το ψαροχώρι Peterburg. Εκεί που φωτίζει ο κόκκινος φάρος εκεί είναι και η είσοδος. Το Matanuska  μειώνει ταχύτητα στους 10 κόμβους απο τους 16-17 κόμβους που έτρεχε. Στη γέφυρα μένει ξάγρυπνος ο καπετάνιος, ένα κατάστρωμα παρακάτω ξάγρυπνος και εγώ. Το μικρότερο στένωμα διάπλους εμφανίζεται σε κάποια σημεία του να αγγίζει το μισό μήκος ενος ποδοσφαιρικού γηπέδου, ούτε στο στενό της Ηγουμενίτσας να ήμουνα, χάριν όμως εξελιγμένων συστημάτων πλοήγησης, η πορεία του πλοίου δεν κινδυνεύει. 

 

Στο δίαυλο Wrangell με τον πλοηγό (φαίνεται ο κυματισμός της παλίρροιας)

σε κάποιες δύσκολες συνθήκες

το "αδελφό" πλοίο στα σκαριά

στην ίδια διαδρομή πλέουν και τα κρουαζερόπλοια

υδροπλάνο ψυχαγωγίας

Βασικά, το πρόβλημα δεν είναι τόσο το στένωμα όσο το βάθος του στενού που ποικίλλει ανάλογα με τη στάθμη του νερού που ανεβοκατεβαίνει 4 φορές την ημέρα με αντίστοιχη παλίρροια και άμπτωτη. Και αν επικρατεί ομίχλη, τότε ρίχνουμε άγκυρα και πίνουμε καφέ, μέχρι να φύγει. Με ομίχλη απογορεύεται ο διάπλους. Όσο για το βάθος δεν σας το μαρτυρώ για να μην σας τρομάξω ..the channel is only 19 feet deep και χρησιμοποιείται ένας ειδικός αλγόριθμος επιτρεπτής πλεύσης. Είναι πράγματι εντυπωσιακό...οι φωτογραφίες το αποδεικνύουν. Σε κάποια σημεία φαίνεται και η ροή του ρεύματος με αντίθετη πορεία προς τη δική μας.

ροή νερού με αντίθετη κατεύθυνση

 

Μετά απο μιάμιση ώρα στενής διέλευσης, το άνοιγμα ανοίγει. Στο βάθος φαίνονται χιονισμένες βουνοκορφές μπερδεμένες με ηλιακές ακτίνες και χαμηλή νέφωση. Ξημερώνει μιά άλλη μέρα του συναρπαστικού ταξιδιού και γύρω στο μεσημεράκι φτάνουμε στο Ketcikan.

 

 

 

"Alaska's first city" ήταν το παρατσούκλι του Ketchikan επειδή είναι η πρώτη πόλη που συναντάς με το πλοίο ερχόμενος απο το Vancouver/Seattle. Εδώ ερχότανε η αυτόχθονη φυλή Tlingt και ψαρεύε τα καλοκαίρια. Αργότερα, η περιοχή εποικίστηκε (1887) επειδή τα νερά του πρόσφεραν πλούσια γεύματα στους ψαροφάγους. Στην πόλη υπάρχει η πλουσιότερη συλλογή τοτέμ στον κόσμο. Εδώ το πλοίο σταματά για 2 ώρες, κατεβαίνω και ψάχνω ταξί για να με πάει στην πόλη που απέχει περίπου 10 χιλιόμετρα. Και εκεί που περιμένω, σταματά μια αμερικανίδα οδηγός και προσφέρεται να με πάει στην πόλη μαζί με τους Bab και Maffie απο το Seattle, που γνώρισα στο ταξίδι (και θα μας γυρίσει αργότερα). Ανέλπιστη προσφορά από μια κάτοικο του Ketchikan, που χρησιμοποιεί το αυτοκίνητό της ως ένα είδος αγοραίου ταξί για να βγάζει το χαρτζιλίκι της ημέρας. Της δώσαμε 15$ ο καθένας μας. Good business!

περίφημα τοτέμ στο Ketchikan

 

H πόλη ήταν η πάλαι ποτέ Τρούμπα του Πειραιά ή τουλάχιστον μια περιοχή της που λέγεται old red light district με το περίφημο dolly's house.

 

famous Dolly's house

old district

 

Το Ketchikan έχει μόνο τουριστικό ενδιαφέρον καθότι είναι σταθμός των τεράστιων κρουαζιερόπλοιων, των 5000 επιβατών, ενώ με το δικό μας ferry ταξιδεύουν γύρω στα 50 άτομα.

 

κρουαζερόπλοια των 5000 επιβατών

 

Έχει μόνο τουριστικό ενδιαφέρον καθότι είναι σταθμός των τεράστιων κρουαζιερόπλοιων, των 5000 επιβατών, ενώ με το δικό μας ferry ταξιδεύουν γύρω στα 50 άτομα.

 

 

η μυσταγωγία της τελευταίας μπουκιάς

 

 

 

Σήμερα είναι ξεχωριστή μέρα. Ειναι η Juneteeth, ημέρα που ελευθερώθηκαν οι σκλάβοι στις νότιες περιοχές των ΗΠΑ (1865) ως κατάλοιπο βρετανικής και ισπανικής κυριαρχίας, ενώ θα τερματίσουν οι αθλητές, στο θαλάσσιο αγώνα μεταξύ Seattle-Ketchikan, με όποιο μέσο θέλουν εκτός από μηχανοκίνηση. Η απόσταση ειναι 750 μίλια (1200χλμ) και διαρκεί σχεδόν μια εβδομάδα. Ίσως τους πρώτους να συναντήσουμε στην πορεία μας προς νότο.

 

 

James .... Bab και Maffie

 

 

Στα επόμενα 160χλμ είναι τα σύνορα με τον Καναδά. Η διάσχιση της Αλάσκας, περίπου 2700 χλμ, κάπου εδώ τερματίζεται. Απίστευτες εμπειρίες, πρωτόγνωρες εικόνες και τη φράση "τέτοιο μέρος δεν έχω ξαναδεί" την έχω επαναλάβει αρκετές φορές. Γνώρισα ωραίους και ευγενικούς ανθρώπους, μίλησα μαζί τους και έμαθα το τρόπο ζωής τους σε αυτή την τόση μακρινή γη, ενώ χόρτασε το μάτι μου δάση, νερά και...σολωμούς. Τα τοπία ειναι μοναδικά, όπως τα θαυμάζουμε σε διάφορες ιστοσελίδες, που υπόσχονται και περιγράφουν ρομαντικά ταξίδια από συντάκτες που ουδέποτε τα έχουν επισκεφτεί!

 

 

 

Φυσικά, δεν μου δόθηκε η ευκαιρία για εξαιρετικές φωτογραφίες επειδή ο καιρός δεν το επέτρεψε. Θέλει χρόνο και υπομονή..  και κρατώ αυτό που μου είπε ο Jack στο Wiseman "Δημήτρη, σε περιμένω να φωτογραφήσεις το Βόρειο Σέλας κάποια πολική νύκτα, αλλά δεν θα μείνεις για μια μόνο νύκτα, τουλαχιστον για τρεις, αν θέλεις να μείνεις με ανοικτό το στόμα για το χρωματικό θέαμα που προσφέρει".

 

11.day June 20, (JNU-PRU) towards to Western Canada

arrival in Prince Rupert, British Columbia (BC) at 11.15pm

overnight in Prince Rupert

Έχουμε ήδη εγκαταλείψει το νησιωτικό σύμπλεγμα της Αλάσκας και ανοικτεί όχι ακριβώς στον Ειρηνικό Ωκεανό αλλα σχεδόν. Βλέπεις το σκούρο χρώμα της θάλασσας, την απεραντοσύνη αυτού του μεγάλου ωκεανού και αφίεσαι νοερά να φαντάζεσαι ότι κάπου εκεί απέναντι είναι η χερσόνησος Καμτσάτκα και η Σαχαλίνη, το νησί των καταδίκων όπως το περιέγραψε δραματικά ο Τσέχωφ στο περίφημο ομώνυμο έργο του.

 

 

Μπήκαμε στα χωρικά ύδατα του Καναδά και άνοιξε το μπαρ με αλκοολούχα ποτά. Εδώ και μέρες αναζητώ μια μπύρα. Στα supermarkets δεν πωλείται παρά μόνο σε ειδικά μαγαζιά, που απέξω φαίνονται σαν κακόφημα σπίτια με τεράστιες πινακίδες "απαγορεύεται η είσοδος σε άτομα μικρότερα των 16 ετών" ... άρε ελλαδα σκεφτηκα!! Παραγγέλνω μια Alaska Amber dark των 6$ που γεμίζει δεν γεμίζει ενα ποτήρι του νερού. Την ήπια μονορούφι σαν να ήμουνα σε κάποια όαση και αναζητούσα νερό.

 

τελευταίο στενό πριν τον προορισμό (Prince Rupert)

 

 Ο Καναδάς δεν θελει βίζα αν εισέλθεις με οποιοδήποτε μέσο εκτός αεροπλάνου (τότε θέλει την eta-visa) αλλα σίγουρα το ArriveCan, κάτι σαν το δικό μας PLF την εποχή του covid. Η διεκπεραίωση με τα διαβατήρια έγινε σε χρόνο ρεκόρ και με ελάχιστες διατυπώσεις. Ούτε δακτυλικά αποτυπώματα ούτε έλεγχος στην ίριδα του ματιού. Παραγγέλνω ένα ταξι και πηγαίνω ξενοδοχείο. Πέφτω για ύπνο, τον χρειάζομαι μετά σπο 45 ώρες έντασης.

 

 

 

Επιβεβαιώνω τα προγνωστικά που θέλουν βροχερό καιρό.  Ακόμη και έτσι το θαλασσινό τοπίο ειναι μαγευτικό. Όλοι εδώ ασχολούνται με τη θάλασσα, κυρίως ψαρεύουν. Το Prince Rupert, το όνομα απο ένα γερμανο-εγγλέζο πρίγκηπα του 15. αιώνα που ήταν κυβερνήτης στα εδώ αποικιακά μέρη, είναι ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια του κόσμου, που τα προσεγγίζουν τα θεόρατα φορτηγά πλοία της COSCO, που μέτρησα σειρές 30x25x12 containers, δηλαδή 9000, ερχόμενα απο τη άλλη  πλευρά του ειρηνικού (Κίνα) κατάφορτα με  "ό,τι πάρεις 1 ευρώ" που το αντίστοιχο σλόγκαν εδώ είναι "DOLLORAMA". Στο λιμάνι υπάρχει τερματικός σταθμός τρένου για τη μεταφορά τους στην ενδοχώρα. Σε προηγούμενο ταξίδι μέτρησα κάπου στα 150 βαγόνια που τα έσερναν 4 ντηζελμηχανές της AMTRAC.

 

Prince Rupert: ένα τεράστιο λιμάνι απο containers

Σε μία ώρα περίπου φθάνουμε στο Prince Rupert, το δυτικότερο άκρο  του Καναδά και στην "πρωτεύουσα" του σολωμού. Εδώ, δεν χρειάζεται να τον ψαρεύεις, έρχεται μόνος του στο πιάτο σου, άλλωστε εδώ γίνεται και το παγκόσμιο πρωτάθλημα ψαρέματος που αν πιάσεις λιγότερα απο 200 κιλά σολωμό σού αλλάζουν κατηγορία!! 

 

Prince Rupert: εδώ όλοι ψαρεύουν

σύμβολο της πόλης: η φάλαινα δολοφόνος

Ήθελα και εγώ να συμμετάσχω στο αποκαλούμενο fishing charter, όπου μια μέρα, πάνω σε πλοιάριο, σού προσφέρουν όλα τα σύνεργα και ό,τι πιάσεις το παίρνεις σπίτι σου (και εγώ μαζί μου στην Ελλάδα 🤪🤪). Το θέμα δεν είναι να τσιμπήσει το δόλωμα, αλλά η τέχνη να το βγάλεις έξω (και μετά να το καθαρίσεις). Εκεί σε βοηθάνε, μόνος σου δεν μπορείς, αν είσαι πρωτάρης. Δήλωσα συμμετοχή και πήρα απάντηση. ...sorry, our next availibility is for June 2023, we are overbooked for 2022!!! Το άθλημα αυτό είναι πολύ διαδιδομένο στην περιοχή και έρχεται κόσμος απο όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ και Καναδά για ένα Σαββατοκύριακο. Κλείνουν θέση πολλούς μήνες πριν!!

  

ψάρι 17 κιλών

... και το μισό το πετάνε!

Έξω, ο καιρός είναι μουντός και νύκτωσε. Αυτή τη νύκτα που περίμενα τόσο καιρό. Τι να πω, ωραίο το θέαμα "ο ήλιος του μεσονυκτίου" αλλά δεν παλεύεται, όπως άλλωστε και η "πολική νύκτα". Έμαθα να θαυμάζω τους ντόπιους που αντέχουν τόσες "ιδιόρυθμες" μεταβολές της φύσης.

 

... we are out there, pray to God!

είπα.. να κάνω μια στάση εδώ!

καβούρια των 25$

η παλιά σιδηροδρομική γραμμή

υπερήφανος αετός που αγναντεύει

 

σε περιοχές θαλάσσιων διαύλων χρησιμοποιούνται υδροπλάνα

12.day June 21, sightseeing in Prince Rupert, BC

time: PRU (-10 ώρες διαφορά με Ελλάδα)

overnight in Prince Rupert

 

Έχω μια μέρα στη διάθεσή μου να δω αυτό το ψαροχώρι. Τελικά, μόνο ψαροχώρι δεν ήταν.  Έχει μία απο τις μεγαλύτερες επεξεργασίες ψαριού στον κόσμο και υλοτομία. Η μαρίνα είναι δαιδαλώδης με εκατοντάδες σούπερ καίκια που μπορούν να αρμενίζουν τον ειρηνικό για παντός είδους ψάρια. Και εκεί που κάνω βόλτα και χαζεύω βλέπω πάνω απο το κεφάλι μου πετούμενα. Αρχικά νόμισα ότι ήταν γλάροι, όμως ήσαν αετοί και αετόπουλα. Ένα θέαμα που δεν έχω ξαναδεί. Στα  Βαρδούσια, όταν δούμε αετό τον φωτογραφίζουμε σαν να είναι εξωγήινο ον, και εδώ πετούν κατά σμήνη, κάθονται στα δένδρα και στους βράχους και τσακώνονται μεταξύ τους. Ένα πρωτόγνωρο θέαμα, μοναδικό!

 

 

Στο Δυτικό Καναδά έφτασα μεσάνυκτα με ένα ferry της γραμμής διασχύοντας για 45 ώρες ένα θαλάσσιο δίαυλο με τοπία, που το ανάγλυφό τους αντανακλούσε μέσα στα ήρεμα νερά του αρχιπελάγους Αλεξάντρου (απο το όνομα ρώσου τσάρου επειδή τα μέρη αυτά ήταν κάποτε ρωσική επικράτεια πριν αγοραστούν απο τους αμερικανούς) δημιουργόντας αλλόκοτες χρωματικές διαβαθμήσεις απο το νεφελώδες πράσινο χρώμα τους στο σκούρο μπλε σαν να επρόκειτο για πίνακα του Βαν Γκογκ στη νυχτερινή Αρλ και στις όχθες του ποταμού Ροδανού. Πόσες ομοιότητες Θεέ μου!! Είχα στη διάθεσή μου μια ολόκληρη μέρα πριν ξεκινήσω τη διάσχιση. Βρισκόμουνα εδώ στο Prince Rupert (το δυτικότερο σημείο του Καναδά) και βολτάριζα στην παραλία, ενώ παρατηρούσα μεγάλη κίνηση πουλιών που πετούσαν πέρα-δώθε. Στην αρχή νόμισα ότι ήταν γλάροι, τι πιο φυσικό όταν βρίσκεσαι κοντά στη θάλασσα, αλλά διεπίστωσα ότι ήταν αετοί και μάλιστα βασιλικοί αετοί με άσπρο κεφάλι (ονομάζεται αλιάετος ο λευκοκέφαλος και εικονίζεται στο θυρεό των ΗΠΑ). Αεροβατούσαν πάνω απο το κεφάλι μου, με κύτταζαν περίεργα και τσακώνονταν στην παραλία. Είχα προσηλωθεί τόσο πολύ σε αυτό το πρωτόγνωρο θέαμα, σαν να ήμουνα ένας μικρός που για πρώτη φορά τού διάβαζαν τα παραμύθια του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.... όμως γρήγορα συνήλθα και σκέφτηκα να τους φωτογραφήσω. Αετοί στην Ελλάδα είναι μάλλον σπάνιο φωτογραφικό φαινόμενο και εδώ τους έχω μαζεμένους χωρίς μάλιστα να ενοχλούνται από την παρουσία μου. Διαλέγω μια θέση και περιμένω μέχρι κάποιος αετός να κουρνιάσει... το αποτέλεσμα είναι η παρακάτω εικόνα που έγινε και  μάθημα φωτογραφίας.

 

Όταν γράφω τη λέξη "ανατολικά" σημαίνει "επιστροφή". Για να απαλύνουν τη λύπη, οι κινέζοι έχουν εφεύρει μια σοφή παροιμία, που την υοθετώ "όταν τελειώνει ένα ταξίδι, αρχίζει το επόμενο". Θα διασχίσω λοιπόν τα  "ανατολικά" 1700 χλμ με τρένο και βανάκι, μέχρι το Calgary. Εκεί με περιμένει η Air Canada!!

 

13.day June 22, (PRU-PGE) to Prince George by train

8.00-20.29 (12h 29m)

overnight in Prince George

 

Via Rail είναι οι καναδικοί σιδηρόδρομοι εφάμιλλοι των αμερικανικών ΑMTRAC. Η διαδρομή (Prince Rupert - Rocky Mountains - Jasper) είναι απο τις πλέον θεαματικές διαδρομές με σιδηρόδρομο παγκοσμίως, εφάμιλλη του Glacier Express των ελβετικών άλπεων, της διαδρομής Flam-Myrdal στη Νορβηγία ακόμη και των περουβιανών Άνδεων σε υψόμετρο 4800μ. Η 12ωρη, σχεδόν 750χλμ, σημερινή διαδρομή διέρχεται μέσα απο ορεινούς χιονισμένους όγκους 2000-3000 μέτρων (σαν τις ελβετικές άλπεις), δίπλα σε ορμητικά ποτάμια (σαν το Νεπάλ), πυκνά δάση (σαν τη  ζούγκλα του αμαζονίου), αλλα και σε εναλλαγές "τυρολέζικου" τοπίου, με απέραντα λειβάδια και ειδυλλιακές λίμνες (σαν τη λίμνη Garda στη βόρειο Ιταλία). Όσοι προτιμούν το τρένο ξέρουν "οτι με το τρένο ταξιδεύεις, δεν μεταφέρεσαι". Σήμερα, αλλά και τις προηγούμενες μέρες είμαι μάλλον ο μοναδικός ευρωπαίος ταξιδιώτης. Όλοι φαίνονται ντόπιοι ή κάνουν μικρές διακοπές, οι περισσότεροι ειναι 50+.

 

departure from Prince Rupert

Στο Prince George έμαθα οτι έχουμε "ιδιωτικό" τρένο, όταν ο μηχανοδηγός μάς ρώτησε τι ώρα να φύγουμε αύριο "θέλετε 8.00 ή 8.15?", ενώ πρώτη φορά βλέπω τρένο να διανυκτερεύει. Και ενώ τα γράφω αυτά (13. μέρα ταξιδιού) περνά ένα τρένο με 100 και πλέον βαγόνια για το Prince Rupert για να ξεφορτώσει τα containers σε αυτό το μεγάλο λιμάνι. Κάθε ώρα συναντάμε ένα τέτοιο τρένο με μήκος συρμού περίπου 2χλμ!!

departure from Prince George to Jasper

 

 Το Prince George ειναι μια επίπεδη πόλη χωρίς κάποιο ενδιαφέρον, γιαυτό την προτιμούν μόνο ως ενδιάμεσο σταθμό. Οι αποστάσεις ειναι τεράστιες και κάπου πρέπει να διανυκτερεύσεις.

 

Arrival in Prince George

the first greek guy ever!

Μπροστά μου κάθεται κάποια κυρία, που ειναι απο την Αυστραλία και είναι η τρίτη φορά που επισκέπτεται την περιοχή. "it's a beautifull country.." απαντά στην έκπληκτη ντόπια... και γυρνά προς εμένα και  μου λέει "εσύ έλληνα, πως ανακάλυψες τα μέρη αυτά?"...  "εμμ.. δεν με ακολουθείς στο blog μου..." ήθελα να της πω, αλλά χαμογέλασα και παράγγειλα έναν καφέ στο συμπαθητικο Martin απο τη Γαλλία.

 

βαγόνι με πανοραμική θέα

country music για 12 ώρες ταξίδι

Πλησιαζομε τα Rocky Mountains. Αυτή την ογκώδη οροσειρά που ξεκινά απο την πολιτεία Yukon του Καναδά και φτάνει μέχρι το Νέο Μεξικό, δηλαδή μιλάμε για μήκος 5000 χλμ. Ειναι η δεύτερη φορά που θα τα διασχίσω, αλλά σήμερα με "υποδέχονται" με χαμηλή νέφωση και βροχή... "πρόκληση?"...."ναι" μου απαντάνε "για να έρθεις την επόμενη φορά και να τα ορειβατήσεις και αν γουστάρεις κάνεις rafting στα απίστευτα ορμητικά νερά 3. και 4.  βαθμού δυσκολίας του ποταμού Athabasca" τι να πω και τι να'μολογήσω!!

 

διασταύρωση τρένων

Red River Valley

συρμοί 2 χλμ

σαν τα Στενά του Νέστου

Πλησιάζοντας στο Jasper, η διαδρομή μου θυμίζει το Valais της Ελβετίας, αυτήν την υπέροχη κοιλάδα που ρέει ο ποταμός Ροδανός, ενώ εδώ ρέει ο ποταμός Athabasca. Το μέγεθος των ποταμών και της περιοχής ασφαλώς δεν συγκρίνονται!!

 

ενδιάμεσος σταθμός

 

14.day June 23, (PRE-JAS) to Jasper by train

8.00-17.00 (9h)

time: Jasper PRU (mountain time, -9 ώρες διαφορά με Ελλάδα)

overnight in Jasper 

 

To Jasper  είναι το Interlaken του Καναδά. Τόσο σε τοπία όσο και σε ...τιμές. Διανυκτερεύω στο HI hostel με 50CAD τη βραδυά. Ποτέ δεν θάδινα 250CAD, που έχει ένα απλό ξενοδοχείο της περιοχής. Ο λόγος ειναι απλός, το Jasper μαζί με το Banff και τη Lake Louisa θεωρούνται οι υπ'αριθμόν 1 κορυφαίοι προορισμοί για τα Rocky Mountains. Δεν χρειάζεται να το φανταστείτε, οι φωτό με τα ποτάμια και τα μονοπάτια το δείχνουν.

 

The Skeena Route

διάσχιση του ποταμού Fraser

 

μεγάλα ποτάμια

ορμητικά ποτάμια

μεγάλοι συρμοί

McBride: στη μέση της διαδρομής προς το Jasper

Fraser river που ξεκινά από τη Moose Lake

Επιτέλους, είμαι στον "πολιτισμό". Βλέπω κόσμο. Βλέπω μπυραρίες, βλέπω κίνηση. Είναι η πρώτη φορά στο ταξίδι μου που βλέπω κόσμο να κυκλοφορεί στην πόλη. Οι περισότεροι είναι ορειβάτες. Στο Hostel μένει κόσμος ανεξαρτήτου ηλικίας, κυρίως όμως νέα παιδιά, απο τη Γερμανία, Ελβετία, Ισπανία και Ολλανδία. Παραμένω, εντούτοις, ο first greek guy που επισκέπτεται την περιοχή, αλλά αυτό δεν θα κρατήσει για πολύ... ήδη φίλοι μου προγραμματίζουν ένα 10ήμερο ορειβατικό!!!

 

 

Jasper train station

Jasper: winter sport resort

the city Jasper

downtown!

 

HI hostel

help yourself

 

the Montana's for eating

 

Όπως λεμε "πάμε βόλτα στο Λυκαβηττό", έτσι και εδώ μία όμορφη 2ωρη διαδρομή ειναι το Old Fort Point, ένας λόφος στην άκρη της πόλης με πανοραμική θέα στο μεγάλο και ορμητικό ποτάμι. Μου είχε λείψει το περπάτημα και το επιχείρησα παρότι έγινα παπί απο τη βροχή και δεν θα ήμουνα μόνος μου... πινακίδες με είχαν προειδοποιήσει ότι στην περιοχή εμφανίζεται συχνά η grizzly bear, αυτή η καφετί αρκούδα που τρέχει 60χλμ/ω και δεν γλυτώνεις αν αισθανθεί απειλή!!!

 

με κατεύθυνση προς το Old Fort Point

μαζί με παρέα

 

 

 

Ο ποταμός Athabasca ρέει στην πολιτεία Αλμπέρτα του Καναδά και πηγάζει από τον παγετώνα  Columbia Icefield στο Εθνικό Πάρκο Jasper. Έχει μήκος περίπου 1200 χλμ και χύνεται στη λίμνη Athabasca. Το όνομά του σχετίζεται με τα ψυλόλιγνα έλατα που "σαν στρατιωτάκια στη σειρά τον ακολουθούν". Από τη λίμνη αυτή συνεχίζει άλλος ποταμός που καταλήγει σε άλλη λίμνη και μετά άλλος ποταμός κ.ο.κ. μέχρι τελικά να εκβάλλει ο τελευταίος οριστικά στον Αρκτικό Ωκεανό. Δηλαδή για περισσότερα απο 5000 χλμ!

ο εντυπωσιακός Athabasca river

απο το ύψωμα του Old Fort Point εντυπωσιακή θέα ακόμη και με βροχερό καιρό

 

 

15.day June 24, (JAS-CAL) to Calgary by bus with view to Rocky Mountains

7.00-16.05 (9h 5m)

overnight in Calgary

 

ξυπνώ στις 6.00 το πρωί και βλέπω αυτό το θέαμα. Χθες βράδυ χιόνισε!

Σήμερα συμπληρώνω τη 15. μέρα ταξιδιού και τη 13. μέρα διάσχισης, απο το βορειότερο επιτρεπτό σημείο της Αλάσκας μέχρι το Calgary του Καναδά. Περίπου 5000 χλμ με όλα σχεδόν τα μέσα. Όλο το ταξίδι εκτελέστηκε με ακρίβεια και ο  προγραμματισμός μού βγήκε. Εντούτοις, αυτός ο Murphy, βρε παιδί μου, έχει πάντα δίκιο, όταν λέει "...αν όλα βαίνουν καλώς, κάπου θα σκαλώσει", αυτό συνέβη σήμερα το πρωί περιμένοντας το βανάκι για την τελευταία διαδρομή. Ο οδηγός ήρθε 10 λεπτά νωρίτερα, είδε οτι κανείς δεν τον περίμενε και ...έφυγε. Το να αναχωρεί  λεωφορείο νωρίτερα δεν τόχω δει πουθενά!! Παίρνω τηλέφωνο την εταιρεία, με το παράξενο όνομα Sundog, τους ξυπνώ και τους λέω οτι με ξέχασαν στην ερημιά!! "Ααααα έχετε δίκηο, θα το διευθετήσουμε...μείνετε εκει και πιείτε έναν καφέ...". Μετά απο ώρα έρχεται ένα ταξί, με παίρνει και με πάει κάπου 30χλμ για να προλάβω το βανάκι. Οδηγός ήταν ένας ινδός και λειτουργούσε μάλλον όπως στη χώρα του, στις στάσεις έφευγε χωρίς να μετρήσει αν όλοι είχαν επιβιβαστεί. Ίσως ήταν της άποψης ότι 10% απώλειες δικαιολογούνται!! 

 

οι επιβλητικοί όγκοι του Rocky Mountains πλησιάζουν

τόσο κοντά μας τα Rocky Mountains

Η είσοδος στην περιοχή είναι με Διόδια

 

Η διαχείριση κρίσεων, σε ανάλογες περιπτώσεις, πετυχαίνει μόνο αν κρατάς θετική ενέργεια... άρχισα λοιπόν να κάνω σενάρια επιβίωσης, να περάσω εδώ το χειμώνα (ήδη απο προχθές οι μέρες άρχισαν να μικραίνουν) όπως έκανε άλλωστε και ο Τζέιμς, γιατρός στο επάγγελμα που ακολούθησε το πλοίο "Sea Flower"σε μια εξερευνητική αποστολή για την ανέρευση των χαμένων πλοίων "Terror" και "Erebus" πριν 175 χρόνια στο ΒΔ πέρασμα του Καναδα (κόλπος του Χάντσον) και οι συνθήκες τον ανάγκασαν να ξεχειμωνιάσει σε αυτά τα άγρια μέρη του αρκτικού κύκλου γνωρίζοντας  τη φυλή Ινουίτ αλλα και τη Νανούκ, σε ένα έξοχο διήγημα και αληθινή ιστορια της Νάγιας Δαλακούρας "Το Λουλούδι της Θάλασσας". Μια δεύτερη σκέψη ήταν να κάνω αίτημα στις καναδικές αρχές μπάς και μου δώσουν την υπηκοότητα οπότε θα με αναλάμβανε το κράτος και μία τελευταία ήταν να ανέβω σε κάποιο βουνό και νάρθει η ορεινή διάσωση, εδώ λειτουργεί. Τελικά, τίποτε απο τα παραπάνω δεν συνέβη, έφτασα στο Calgary. Σας τα γράφω όλα αυτά για να δείξω πόσο αποφασιστικό ρόλο παίζει η θετική διάθεση όταν κάτι πάει στραβά. Πόσες φορές βρέθηκα σε παρέα που κάποιοι γκρίνιαζαν που έκλεισε ο καιρός ή άλλοτε που χάλασε το λεωφορείο και περιμέναμε ώρες στο πουθενά ή μείναμε κρεμασμένοι σε ένα τελεφερίκ λόγω διακοπής του ρεύματος!!

 

το βανάκι που καταδίωκα με ένα ταξί

Edmonton

είμαι στο σωστό δρόμο για το Calgary

Και ενώ πηγαίναμε όμορφα και ωραία, στο Edmonton μου λέει ο ινδός, "εδώ θα κατέβεις για να πάρεις άλλο bus (red arrow ..τρομάρα του) γιατί εγώ πηγαίνω αλλού". Τι να κανω, κατεβαίνω... πάω στο γραφειο και μου λενε οτι το λεωφορείο έφυγε πριν μισή ωρα και πρέπει να βγάλω νέο εισιτήριο 85CAD για το απογευματινό. Διαμαρτύρομαι στην κινέζα που με εξυπηρετούσε, αλλά ήταν σαν να μίλαγα σε τοίχο. Παίρνω πάλι την εταιρεία, της λεω το και το... "λοιπούμαστε.. έχουν αλλάξει τα δρομολόγια και δεν σας ειδοποιήσαμε, αλλα θα το διευθετήσουμε ..πιείτε έναν καφέ". Πινω έναν καφέ στο συμπαθητικό Len Steves και έρχεται η κινέζα και μου δίνει εισιτήριο για το επομενο λεωφορείο. Δεν ξέρω αν δουλευουν έτσι οι καναδοί, αλλά δεν βλέπω μέλλον για τη Sundog, αν σε κάθε επιβάτη τού πληρώνει επιπλέον ταξί και νέο εισιτήριο απο την τσέπη της.

 

ο γυάλινος κόσμος του Calgary

 

Tower by night

clubing for "niñas" 😎

The Galleria trees by Robert Lawes

Depeche and Dimitris in Social Beer Haus

 

Conversation Sculpture, Calgary: ένα ιδιόρρυθμο έργο τέχνης, στη Stephen Av. Το χάλκινο γλυπτό απεικονίζει δύο άντρες σε μια έντονα συναισθηματική συνομιλία. Πολλοί πιστεύουν ότι συνάπτουν συμφωνία, κάποιοι λένε ότι μπορεί να συζητούν, ενώ κάποιοι φιλύποπτοι πολίτες πιστεύουν ότι οι δυό τους σχεδιάζουν μια δολοφονία! Δεν έχει σημασία τι, συμμετάσχετε στη συνομιλία τους και κάντε selfies! Δωρεά της Norcen Energy Resources (1981).

 

Conversation Sculpture

The Van Gogh Monumental: γκυπτό, που βρίσκεται στη γωνία της 10 Av και της 1st Str, του  καλλιτέχνη γλυπτικής Bruno Catalano που είχε πει "Defragmented man, destabilized, stripped of his bearings, he walks towards his salvation as much as towards his loss. Everything will now have to be reinvented"

 

The Van Gogh Monumental

Το Calgary ειναι πόλη του δυτικού Καναδά με εξαιρετική ποιότητα ζωής, ίσως το οφείλει στους χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες (1988) ίσως... ίσως... αχ ελλάδα, ελλαδίτσα!! Οι ουρανοξύστες της σχεδιάζονται με τέτοιο αρχιτεκτονικό ρυθμό που όταν τους κυττάς, απο το δρόμο, νομίζεις ότι είναι μια ουράνεια ζωγραφιά. Βέβαια, το απόλυτο θέαμα προσφέρει ο 200 μέτρα ψηλός Πύργος, στo κέντρο της πόλης, όπου στο γύαλινο πάτωμα της οροφής αισθάνεσαι το απόλυτο vertigo!! 

 

το απόλυτο Vertigo

με κλειστά τα μάτια!!

Το Calgary όπως το βλέπουν τα πουλιά

 

Είμαι στους δρόμους απο πολύ νωρίς και περπατώ στο πάρκο κληρονομιάς, στο εμβληματικό κτήριο πολιτιστικής κληρονομιάς Lougheed house, την κινέζικη συνοικία και τη νέα κόκκινη μοντέρνα γέφυρα της Ειρήνης του Καλατράβα και στο ποτάμι Bow, ενώ όλοι κοιμούνται ακόμη μετά τη χθεσινή ζωντάνια της 7th av. εκεί όπου είχε ξεχυθεί ο κόσμος για ξεφάντωμα μέχρι πρωίας. ΣΚ ξημέρωνε. Τελευταία μέρα λοιπόν, τελευταίες ώρες στη μεγάλη αυτή περιπέτεια. Σε λίγο θα διασχίζω τον ατλαντικό, με ανατολική πορεία και το μυαλό μου θα σχεδιάζει νέες περιπέτειες. Μάρκο Πόλο, Μαγγελάνος, Σάκλετον οι ήρωές μου. Ίσως να είμαι η μεταψύχωσή τους... ποιός ξέρει!!!

 

Center Street Bridge, έτος κατασκευής 1918

Sunnyside Bank Parκ

Eau Claire

αντιθέσεις

jogging at 8.00am

..and joking at the same time!

 

Η Γέφυρα της Ειρήνης (Peach Bridge) είναι έργο του Santiago Calatrava με βαθύ νόημα, όπως ο Calatrava συνηθίζει στα έργα του: συνδέει την πλούσια οικιστική κοινότητα του Sunnyside (βόρεια του ποταμού Bow) με τη σύγχρονη αστική κοινότητα στο κέντρο της πόλης Eau Claire, που βρίσκεται στη νότια πλευρά του ποταμού. Η δομή της γέφυρας φαίνεται ως γλυπτό, επειδή εμφανισιακά δημιουργεί μια εντυπωσιακή αντίθεση με το γύρω τοπίο.

 

Peace Bridge

τρέχεις και απολαμβάνεις ποιότητα ζωής γύρω σου

νερά...νερά....νερά μέσα στην πόλη

πάρκα... πάρκα.. πάρκα μέσα στην πόλη

έλατα...έλατε...έλατα μέσα στην πόλη

ποιότητα ζωής: καθε πατίνι έχει το κράνος του και κανείς δεν το παίρνει σπίτι του

16.day June 25, (CAL-FRA-ATH) the return trip

17.40-10.55(9h 15m, next day)/FRA/13.45-17.30

overnight in Athens

 

Το ταξίδι του κόσμου τελείωσε. Ένα ταξίδι σχεδόν 30000 χλμ (κάτι περισσότερο απο μια περιφορά της γης σε γεωγραφικό πλάτος που βρίσκομαι, περίπου 42 μοίρες) από τα οποία τα 5000 χλμ ήταν μια διάσχιση στα πιό απρόσιτα μέρη του κόσμου, εκεί που δεν πας για τουρισμό, αλλα για να έλθεις αντιμέτωπος με τις αντοχές σου, να αφουγκραστείς τον παλμό των εξερευνητών που ξεκινούν ένα ταξίδι στους πάγους του Βόρειου Πόλου, να δεις έναν άλλο διαφορετικό κόσμο απο το δικό σου, στη Βόρεια Αλάσκα και στο Δυτικό Καναδά. Ήταν ένα ταξίδι με συνεχή ένταση και αγρυπνίες, όπου με ένα σακίδιο στην πλάτη ανεβοκατέβαινες τρένα, πλοία, αυτοκίνητα και αεροπλάνα, ενώ περπατούσες αδιάκοπα και συζητούσες αχόρταγα με ντόπιους και έκπληκτοι να σου λένε "απο την Ελλάδα?". Μετά απο ένα τέτοιο ταξίδι ζωής, έρχεται η χαλάρωση .. τι καλύτερο απο τη μουσική του Max Ricther που οι συνθέσεις του "Infra" και "The blue notebooks" σε καθηλώνουν για 2 ώρες στο Ηρώδειο.

 

return to home, to sweet home!

Πόσο γρήγορα περνά ο καιρός.... ένα χρόνο μετά ξαναβλέπω τις φωτογραφίες απο εκείνο το μαγικό ταξίδι στην Αλάσκα και τον Καναδά που τριγυρνά συνεχώς στο μυαλό μου για να μου υπενθυμίζει ότι η εξερεύνηση τόσο μακρινών περιοχών δεν είναι τουρισμός αλλά ταξιδιωτική συνείδηση που σε θέτει αντιμέτωπο με τις αντοχές σου, σου μεταμορφώνει τη σκέψη για το πως να ταξιδεύεις, σε γεμίζει αναμνήσεις, εικόνες και ιδέες για να ανακαλύψεις τελικά πόσο λάθος αντίληψη έχεις για τις άλλες χώρες, όπως είχε πει κάποτε ο Aldous Huxley. Πόσο υπέροχο είναι να επενδύεις σε τέτοιου είδους εμπειρίες!

 

Αυτό το ταξίδι δεν θα γινόταν αν δεν βοηθούσαν πολλοί φίλοι μου για τις οδηγίες και τους χάρτες που μου έδωσαν, ιδιαίτερα το Δημήτρη απο το Μόναχο που είναι master στην οργάνωση ταξιδίων. Αφιέρωσα άπειρες ανθρωποώρες ψαξίματος στο διαδίκτυο και είχα τύχη που άνοιξε πρόσφατα ο θαλάσσιος διαύλος προς τον Καναδά. Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω και όλους εκείνους που με τα υποστηρικτικά τους σχόλια μου κράτησαν συντροφιά σε αυτό το δύσκολο εξερευνητικό ταξίδι και θα τους πρότεινα να ζητάνε πολλά ταξίδια απο το υποσυνείδητό τους... νάστε καλά φίλοι μου ♥️♥️. 

Alaska: tips n' tricks

1.  Όσοι δεν ταξιδευουν συχνά ίσως αντιμετωπίσουν πρόβλημα στο jet lack, στον ήλιο του μεσονυκτίου και στα κουνούπια (ανάλογα με την περιοχή, όπου το εντομοαπωθητικό είναι απαραίτητο, γιατί είναι άλλο να το ξέρεις και άλλο να το ζεις),
2.  Πληροφορηθείτε απο το tripadvisor εμπειρίες άλλων ταξιδευτών για τους προορισμούς σας. Η Αλάσκα δεν είναι μια αμιγώς τουριστική περιοχή, εξερευνητική θα την έλεγα.
3.  Αν προτίθεστε να ενοικιάσετε αμαξι να είστε προσεκτικοί με τις επιλογές σας. Υπάρχουν διαδρομές πετρώδεις (πχ. Dalton Hwy) που τυχόν ζημιές στο όχημα δεν καλύπτονται, ενώ αν μείνετε απο βενζίνη, καλά κρασιά.. σε διαδρομή 600χλμ υπάρχουν 1-2 μόνο βενζινάδικα.
4.  Προτιμήστε διαδρομές τρένου ή με οργανωμένα γκρουπ,  όπως Alaska Nothern Adventure, όπου επιλέγετε το ταξίδι σας. Μην εκπλαγείτε για το κόστος γιατι η επιστροφή είναι σχεδόν πάντα με ένα δικινητήριο αεροπλανάκι.
5.  Στο βορειότερο άκρο της Αλάσκας δεν επιτρέπεται η είσοδος παρα μόνο σε οργανωμένα γκρουπ, πρόσβαση έχετε μόνο μέχρι τα Brooks mountains.
6.  Τα ξενοδοχεία προσφέρουν κυρίως αμερικάνικο πρωινό. Αν είστε λάτρεις της βάφλας είστε στο σωστό μέρος, διαφορετικά θα περιοριστείτε σε ψωμί τόστ... τίποτε άλλο. Συνήθως τα ξενοδοχεία σάς χρεώνουν επιπλέον 100-200$ ως εγγύηση για τυχόν ζημιές στο δωμάτιο, με επιστροφή μετά απο μερικές μέρες. Αν είναι απομακρυσμένα και δεν διαθέτουν shuttle bus, ρωτήστε τους αν σας πληρώνουν το ταξί (συνήθως πληρώνουν τα yellow cabs).
7. Anchorage, Fairbanks είναι μάλλον ενδιάμεσοι σταθμοί, δεν παρουσιάζουν κάποιο τουριστικό ενδιαφέρον. Αντιθέτως, το Juneau και οι άλλες μικρές πόλεις της νησιωτικής Αλασκας αξίζουν περισσότερο.
8.  Μία prepaid sim card π.χ. της Verizon κοστίζει μέχρι 65$ για unlimited data αλλα προτιμήστε κάτι φθηνότερο, γιατί στην ύπαιθρο δεν υπάρχει πουθενά σήμα και το 5G σύστημα καταναλώνει λίγα ΜΒ. Προσεξτε όμως να είναι συμβατή με το κινητό σας. Αν επισκεφτειτε μετά τον Καναδά, δεν ειναι σίγουρο ότι θα έχετε σήμα με την ίδια κάρτα, αν και ο υπάλληλος με διαβεβαίωσε. Εντούτοις δεν είχα. Επίσης, δεν μπόρεσα να κάνω διαμοιρασμό των data στο δεύτερο κινητό  μου. Όλα τα ξενοδοχεία διαθέτουν πολύ γρήγορη σύνδεση σε wifi.
9. Οι διαδρομές προς τις Αλεούτιες νήσους και στο Αρχιπέλαγος Αλεξάνδρου ειναι must διαδρομές, κυρίως η δεύτερη με το άνοιγμα της γραμμης ferry  Juneau-Prince Rupert δεν χρειάζεται να πάρετε κρουαζιερόπλοιο μιάς εβδομάδας.  Δύο μέρες αρκούν.
10  Για πεζοπορία συνιστάται η περιοχή του Anchorage, πάντως όχι βορειότερα. Ίσως συναντήσετε αρκούδες!! Για ψάρεμα παντού. Αν και τα οργανωμένα γκρουπ για Fishing charter ανεβάζουν τις τιμές, προτιμήστε κάτι με ιδιώτη. Αν πάτε για φωτογράφηση ξοδέψτε χρόνο παραμονής. Δεν είναι σίγουρο ότι ο καιρός θα είναι πάντα με το μέρος σας. Τέλος, αν πάτε μόνο για να επισκεφτείτε κάποιες πόλεις (όπως κάνουν τα ταξιδιωτικά γραφεία) μείνετε καλύτερα σπίτι σας και πάτε ένα σινεμά, θα ευχαριστηθείτε περισσότερο. Στην Αλάσκα έρχεστε για τα απέραντα δάση, τα ψηλά βουνά, τα μεγάλα και ορμητικά ποτάμια και τις λίμνες.