.png "English"){kind=small}
Συμμετέχουσες χώρες (Europe: 🇬🇷, 🇦🇹, 🇧🇪, 🇩🇪, 🇮🇪, 🇮🇹, 🇪🇸, 🇨🇭, 🇬🇧, Asia: 🇱🇧, 🇳🇵, America: 🇨🇦, 🇺🇸 & 🇦🇺)
myVideo(Antarctic Polar Race)
Ανταρκτική...
Ένα ταξίδι, μια ευκαιρία που δίνεται μια φορά στη ζωή.
Χωρίς μόνιμη ανθρώπινη παρουσία και δύσκολη πρόσβαση,
δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η "Λευκή Ήπειρος"
είναι ένα από τα πιο απομονωμένα και ανέγγιχτα μέρη της Γης.
Η Ανταρκτική είναι ένα μέρος όπου καμία ποιητική γλώσσα
δεν μπορεί να μεταφέρει ρητορικά το θαυμασμό του φυσικού της περιβάλλοντος
και καμμία καλλιτεχνική φωτογραφία, που τραβήχτηκε από τον πιό έμπειρο φωτογράφο,
δεν μπορεί να αποδώσει στο έπακρο την ομορφιά της...
...θα πρέπει νάρθεις εδώ και να δεις με τα ίδια σου τα μάτια,
το συναρπαστικό θέαμα των παγόβουνων και των παγετώνων,
τις αποικίες των πιγκουίνων να περπατούν κάτω από χιονισμένες πλαγιές
ή τις φάλαινες να διασχίζουν τα νερά στα πιο απομακρυσμένα και όμορφα μέρη του πλανήτη.
Η Ιστορία της Ανταρκτικής και οι Μεγάλοι Πρωταγωνιστές
Η χαμηλότερη θερμοκρασία έχει μετρηθεί τους χειμερινούς μήνες (Μάρτιο-Οκτώβριο) με το θερμόμετρο να πέφτει στους -75C. Αυτή την περίοδος επικρατούν σφοδρές καταιγίδες και τα αεροπλάνα δεν πετούν στην ηπειρωτική χώρα, οι πολικοί εξερευνητές είναι αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ακόμη και το καλοκαίρι μπορεί να μην εκτελούνται πτήσεις. Καταλαβαίνετε λοιπόν, ότι η φράση "...δεν φορώ ρολόι και δεν βγάζω εισιτήριο επιστροφής.." δεν ακούγεται μακάβρια, είναι μια πραγματικότητα! 
Η Ανταρκτική είναι το τελευταίο μέρος της Γης που πάτησε ο άνθρωπος, επειδή δεν έχουν βρεθεί ίχνη ανθρώπινης ζωής πριν απο τις αρχές του 19. αιώνα, την εποχή των μεγάλων εξερευνήσεων. Ημερομηνίες και ονόματα μελών των αποστολών χάνονται στη "λήθη" του κρύου και συζητούνται με ρητορική διάθεση μιας αριστοτέλειας θεωρίας που τη θεωρούσε "Terra Australis Incognita", δηλαδή της υπόθεσης "...αν η Γη είναι σφαίρα, τότε οι νόμοι της συμμετρίας θα υπέβαλαν μια άγνωστη και νότια ήπειρο, εξισορροπώντας το βάρος της Ευρώπης και της Ασίας στον άξονά της...", εννοώντας την Ανταρκτική με μαντική διόραση, προτού μάθουμε για την ύπαρξή της.
 |
| τρέχοντας στην Ανταρκτική |
H Ανταρκτική είναι μία τεράστια παγωμένη ήπειρος (μεγαλύτερη σε έκταση απο την Ευρώπη) και έχει τα μεγαλύτερα αποθέματα νερού στον πλανήτη (μετά ακολουθεί η Γροιλανδία και οι παγετώνες τών Άνδεων), που αν λειώσουν θα πλυμμηρίσουμε.. στην κυριολεξία, σε αντίθεση με το Βόρειο Πόλο, που είναι μόνο επιπλέοντες πάγοι και αν λειώσουν, απλά θα κατέβει η στάθμη της θάλασσας. Σε αντίθεση με την Αρκτική, η Ανταρκτική είναι ήπειρος με υπέδαφος. Έχει πιγκουίνους, αλλά όχι πολικές αρκούδες, αυτό άλλωστε σημαίνει και η λέξη "Ανταρκτική" (γη χωρίς αρκούδες) εννοώντας όχι βέβαια το όμορφο αυτό θηρίο, αλλά τους αστερισμούς (τη Μεγάλη και τη Μικρή Άρκτο), που δεν φαίνονται απο εκεί, είναι ορατοί μόνο στο βόρειο ημισφαίριο. Έτσι και αλλιώς, η Ανταρκτική δεν έχει καθόλου αρκούδες, αυτές ζουν μόνο στην Αρκτική. Η ελληνική μυθολογία θριάμβευσε!
 |
| Antarctica vs Europe: περίπου 1.5 φορές μεγαλύτερη |
Πολλά κράτη έχουν υπογράψει τη Συνθήκη της Ανταρκτικής, να χρησιμοποιούν το έδαφός της μόνο για ερευνητικούς σκοπούς και ειρηνικά! Η Συνθήκη αυτή υπογράφηκε αρχικά (1959) από 12 κράτη και στη συνέχεια συνολικά από 53 κράτη. Απαγορεύει στρατιωτικές δραστηριότητες και εξόρυξη ορυκτών, πυρηνικές εκρήξεις και αποθήκευση πυρηνικών αποβλήτων, ενώ υποστηρίζει την επιστημονική έρευνα και προστατεύει την οικοζώνη της ηπείρου. Ακόμη και κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι εκεί επιστήμονες διεξήγαγαν κοινή έρευνα, χρησιμοποιώντας ο ένας τα επιτεύγματα του άλλου.... και ίσως αυτό να αλλάξει απο το 2048.
 |
| η γεωγραφία της Ανταρκτικής |
Ένα περίεργο που συμβαίνει στην Ανταρκτική είναι ο Ορισμός της ώρας.. εκεί, δεν έχει νόημα να φοράμε ρολόι, γιατί η ώρα δεν κυλά... ο ήλιος σχεδόν δεν κινείται. Δεν καταλαβαίνουμε το πρωί, πότε μεσημεριάζει ή βραδυάζει... ο ήλιος κάνει μικρούς κύκλους στον ουρανό και άντε πάλι απο την αρχή. Είναι σαν το κακομαθημένο παιδί που δεν θέλει να πάει για ύπνο! Αυτό βέβαια το καλοκαίρι, γιατι το χειμώνα επικρατεί το απόλυτο σκοτάδι, φωτισμένο απο τις λαμπρές λάμψεις του Νότιου Σέλαος!
 |
| το ταξίδι μου |
Η διαφορά της ώρας, από τόπο σε τόπο, μάς μπερδεύει. Όσο πλησιάζουμε προς τον Πόλο, όλες οι νοητές γραμμές του γεωγραφικού μήκους (οι μεσημβρηνοί) τείνουν να συγκλίνουν, το ίδιο και η διαφορά ώρας, όπου ακριβώς στο Νότιο Πόλο η διαφορά ώρας μηδενίζεται. Απίστευτο και όμως αληθινό. Βρισκόμαστε σε έναν άχρονο (κυριολεκτικά) τόπο. Εντούτοις, για πρακτικούς και πολιτικούς κυρίως λόγους, οι περισσότεροι σταθμοί στην Ανταρκτική έχουν την ώρα τού κράτους στο οποίο ανήκουν. Ας δώσουμε ένα παράδειγμα, ο ρωσικός σταθμός Vostok και η αυστραλιανή βάση Casey βρίσκονται στο ΝΑ τερταρτημόριο (περίπου 110°Ε) και κείνται ακτινικά σε απόσταση απο το Νότιο πόλο 1300χλμ και 2640χλμ αντίστοιχα, οπότε η μεταξύ τους απόστασή είναι 1340χλμ, δηλαδή λιγότερο απο Αθήνα-Μιλάνο. Εντούτοις, έχουν διαφορά από 2-5 ώρες (οι αυστραλοί αλλάζουν αυθαίρετα την ώρα τούς καλοκαιρινούς μήνες) και ο αυστραλός πρέπει να το λάβει υπόψη αν θέλει να συναντήσει το ρώσο συνάδελφό του σε κατάλληλη ώρα για να πιούν μαζί μία βότκα!
 |
| η τρελλή κούρσα στις ζώνες ωρών |
Τόσο η Πανίδα όσο και η χλωρίδα, στην Ανταρκτική, είναι εντυπωσιακές. Το μεγαλύτερο ζωάκι της είναι ένα μικροσκοπικό έντομο (ονομάζεται Belgica Antarctica γιατί συλλέχτηκε από μια βέλγικη αποστολή το 1897) μήκους περίπου 2 χιλιοστών! Οι πιγκουίνοι και οι φώκιες δεν λογίζονται γιατί θεωρούνται περαστικοί νομάδες. Αυτό όμως το έντομο ζει στο πιό αφιλόξενο περιβάλλον της γης, όπου χώνεται κάτω από το πάγο και μπορεί εκεί να διατηρηθεί για πολύ καιρό.... τί τρώει; ιδού η απορία. Όσο για μύκητες έχουν βρεθεί πάνω απο 1000 είδη, που προσαρμόζονται στις ακραίες χαμηλές θερμοκρασίες και σε μεγάλες περιόδους κατάψυξης και απόψυξης. Βουνά έχει άπειρα. Ένα απο τα μεγαλύτερα είναι το Όρος Έρεβος (στα ελληνικά σημαίνει πολύ βαθύ σκοτάδι), που είναι το νοτιότερο ενεργό ηφαίστειο της Γης. Αν και καλύπτεται από παγετώνες, το βουνό αυτό είναι αρκετά ζεστό και διατηρεί μια λίμνη λάβας που εκρήγνυται περιστασιακά. Πολύ σπουδαία είναι και η οροσειρά Transantarctic Mountain Ranges (με μήκος 3500χλμ θεωρείται από τις μεγαλύτερες στον κόσμο) που χωρίζει την ήπειρο σε Ανατολική και Δυτική Ανταρκτική. Εντοπίστηκε από τον James Clark Ross (1841) και διασχίστηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της Βρετανικής Εθνικής Ανταρκτικής Αποστολής (1901-1904).
 |
| όλα είναι δυνατά να συμβούν στην Ανταρκτική |
Η Ανταρκτική αποτελεί ένα πλούσιο θησαυροφυλάκιο μετεωριτών του κόσμου. Αν και η ανεύρεσή τους δεν είναι εύκολη υπόθεση, στην περιοχή έχει ανακτηθεί το 40% του συνόλου που έχει βρεθεί στη Γη. Οι μετεωρίτες, που έχουν αποκολληθεί από το μητρικό τους σώμα (π.χ. πλανήτες) εξαιτίας πρόσκρουσης αστεροειδών στην επιφάνειά τους, μας μεταφέρουν πληροφορίες για την αρχική τους σύσταση και έτσι μας δίνουν πληροφορίες για το ηλιακό μας σύστημα, το πως αυτό εξελίχθηκε στην πάροδο εκατομμυρίων ετών! Μετεωρίτες πέφτουν, σαν φλεγόμενες μπάλες, σε όλη τη γη, αλλά εδώ θεωρούνται πολύ καλά διατηρημένοι, χάρη της ξηρότητας του πεδίου (μηδέν σχεδόν υγρασία) και παντού μία λευκή ερημιά (φαίνονται σαν τη μύγα μες το γάλα). Ο γεωλόγος Γιάννης Μπαζιώτης, καθηγητής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, είναι απο τους λίγους έλληνες επιστήμονες, που επισκέφτηκε επιστημονικά την Ανταρκτική, μάζεψε κάμποσους και με υπερηφάνεια τούς έδειχνε στους φοιτητές του, που δεν απορούσαν ορυκτολογικά παρά μόνο θαυμαστικά "... δάσκαλε ταξίδεψες στην ανταρκτική..ουάου..". Πρόσφατα, μέλη της Ε.ΛΕ.ΠΟ.Ζ (Ελληνική Εταιρεία Πολικών Ζωνών) ετοιμάζουν μία σπουδαία Διακρατική Ερευνητική Αποστολή στην Ανταρκτική.
 |
| Πηγή facebook |
Η χαμηλότερη θερμοκρασία έχει μετρηθεί τους χειμερινούς μήνες (Μάρτιο-Οκτώβριο) με το θερμόμετρο να πέφτει στους -75C. Αυτή την περίοδος επικρατούν σφοδρές καταιγίδες και τα αεροπλάνα δεν πετούν στην ηπειρωτική χώρα, οι πολικοί εξερευνητές είναι αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ακόμη και το καλοκαίρι μπορεί να μην εκτελούνται πτήσεις. Καταλαβαίνετε λοιπόν, ότι η φράση "...δεν φορώ ρολόι και δεν βγάζω εισιτήριο επιστροφής.." δεν ακούγεται μακάβρια, είναι μια πραγματικότητα!
Πότε είναι η κατάλληλη εποχή; οι πολικοί επιστήμονες και οι μετεωρολόγοι αποκαλούν την Ανταρκτική σαν την "κουζίνα του καιρού" που μπορούν να "μαγειρευτούν" όλα τα μενού των καιρικών συνθηκών. Και ενώ οι ειδικοί γνωρίζουν ακριβώς πότε οι συνθήκες είναι περισσότερο ή λιγότερο ευνοϊκές για ταξίδια στην περιοχή του Νότιου Γεωγραφικού Πόλου, οι απλοί άνθρωποι χάνονται σε εικασίες τύπου "..ποιός είναι ο πιο ζεστός μήνας?... υπάρχουν υποφερτές θερμοκρασίες στην Ανταρκτική..." γιατί δεν είναι εύκολο να καταλάβουν τι συμβαίνει σε αυτήν την κουζίνα την εντελώς διαφορετική από τις υπόλοιπες του πλανήτη. Είναι δύσκολο να πούμε με ακρίβεια ποιά εποχή είναι η καλύτερη για μια επίσκεψη στο Νότιο Πόλο. Γιαυτό, ας δούμε προσεκτικά τις εποχές:
- Σεπτ-Νοε (Άνοιξη): καθαρός καιρός χωρίς πολυκοσμία αλλά κρύο (από -40C πέφτει στους -10C). Είναι η καλύτερη εποχή για την αναπαραγωγή της άγριας ζωής... είναι το ξύπνημα της Ανταρκτικής. Εκατομμύρια ωκεανοφόροι πιγκουίνοι και θαλασσοπούλια επιστρέφουν στην Ανταρκτική για να ξεκινήσουν την περίοδο του ζευγαρώματος. Γίνονται τελετουργικές ερωτοτροπίες και γεννούν τα αυγά τους, ενώ γιγάντιοι θαλάσσιοι ελέφαντες μάχονται για τον έλεγχο των χαρεμιών τους.
- Δεκ-Φεβρ (Καλοκαίρι): το καλοκαίρι προσφέρει πιο ζεστό καιρό (στα παράλια γύρω στους 0C), σχεδόν φως όλη την ημέρα και ξέφρενη δραστηριότητα άγριας ζωής. Αυτή είναι η καλύτερη στιγμή για να παρατηρήσετε αφράτους νεοσσούς πιγκουίνους στις φωλιές τους. Τεράστιος αριθμός φαλαινών φτάνουν στην Ανταρκτική για να αρχίσουν να τρέφονται και οι βασιλικοί πιγκουίνοι γεμίζουν τις παραλίες.
- Μάρτ-Μάιος (Φθινόπωρο): ένα ταξίδι προς τα τέλη του καλοκαιριού στην Ανταρκτική προσφαίρεται για τολμηρούς εξερευνητές και για τους ερευνητές που θα ξεχειμωνιάσουν μέσα στο έρεβος της Ανταρκτικής. Οι ώριμοι πλέον νεοσσοί πιγκουίνοι και τα κουτάβια φώκιας πρωτοβουτάνε στα κρύα νερά της και προετοιμάζονται για το μεγάλο ταξίδι της μετανάστευσης. Μια πληθώρα αρπακτικών δημιουργούν ένα δραματικό σκηνικό, προσπαθώντας να αρπάζουν τους νεοσσούς απο τις φωλιές τους, δίνοντας φανταστικές ευκαιρίες φωτογράφισης.
- Ιούν-Αύγ (χειμώνας): η εποχή προσφέρει απόλυτη ησυχία και απόλυτο σκοτάδι. Ακόμη και να έχετε διάθεση για σκληρή δοκιμασία, τύπου Shackleton, δεν θα βρείτε μεταφορικό μέσο.... συνεπώς μείνετε σπίτι και θαυμάστε τα τοπία απο το Διαδίκτυο.
 |
| έγινε και αυτό: το Δεκέμβριο του 2013, οι Metallica έπαιξαν μια συναυλία στην Ανταρκτική και έτσι έγιναν το πρώτο συγκρότημα στον κόσμο που εμφανίστηκε σε όλες τις ηπείρους. Για να μην διαταραχθεί η τοπική πανίδα, η συναυλία πραγματοποιήθηκε κάτω από ειδικό προστατευτικό θόλο και το κοινό άκουγε μουσική μέσω ακουστικών. Πηγή: Διαδίκτυο |
 |
| από τα πλέον περίεργα πράγματα στην Ανταρκτική είναι ότι έχει πυροσβεστικό σταθμό. Ανήκει στη βάση του McMurdo και σε αυτόν εργάζονται επαγγελματίες πυροσβέστες. Η πυρκαγιά αποτελεί σημαντικό κίνδυνο στην Ανταρκτική λόγω των εξαιρετικά ξηρών συνθηκών, όπου η χαμηλή υγρασία κάνει τον αέρα να θερμαίνεται εύκολα και διευκολύνει την ανάφλεξη και την καύση των αντικειμένων. Πηγή: Διαδίκτυο. |
 |
| farewell party: στο εορταστικό δείπνο αποχαιρετισμού πραγματοποιείται συμβολική παράδοση του κλειδιού του σταθμού στους νεοαφιχθέντες. Παρά την προσμονή τής συνάντησης με τις οικογένειές τους, οι επιστήμονες αναχωρούν λυπημένα: "...η Ανταρκτική δεν σε αφήνει να φύγεις.." λένε, ακόμη και το σφοδρό κρύο και οι αδυσώπιτες χιονοθύελλες έχουν την ομορφιά τους. |
Μέχρι τις αρχές του 19. αιώνα, επιστήμονες και ταξιδιώτες (κυρίως φαλαινοθηρευτές) διαφωνούσαν για την ύπαρξη γης κοντά στο Νότιο Πόλο και πίστευαν το διάσημο εξερευνητή-πλοηγό James Cook, που δήλωνε ότι η περιοχή νότια των 71° ήταν απρόσιτη, λόγω πάγων. Οι αποστολές που ακολούθησαν (κυρίως του ρώσου Bellingshausen, 1820) ανακάλυψαν άγνωστα εδάφη, αλλά και ανυπέρβλητα εμπόδια. Αν και ο νορβηγός Amudsen και λίγο μετά ο βρετανός Scott έφτασαν (1911) στο Νότιο Πόλο, έπρεπε να περάσουν πάνω από 100 χρόνια για να ξεκινήσουν οι πρώτες τουριστικές εξορμήσεις στα νερά της Ανταρκτικής και η ανάπτυξη ενός νέου αθλητικού προορισμού, εκείνου του Μαραθωνίου.
 |
| Φιλοτελισμός για την Ανταρκτική. Φωτό από το Διαδίκτυο |
Οι Πρωταγωνιστές της Ανταρκτικής είναι πολλοί, αλλά διακρίθηκαν τρεις: Scott, Amudsen και Shackleton. Πάμε σχεδόν 100 χρόνια πίσω, τότε που ο κόσμος έμενε άφωνος με τα ταξίδια που έγιναν απο εξερευνητές και έμειναν στην ιστορία των εξερευνήσεων ως οι πρώτοι άνθρωποι που πάτησαν τους δύο πόλους. Ένας απο αυτούς τους διάσημους εξερευνητές ήταν και Σάκλετον, που αν και δεν βρέθηκε σε γεωγραφικό πλάτος 90°S, οι περιπέτειές του εξάπτουν ακόμη και σήμερα τη φαντασία του κόσμου και περιγράφονται, με πολύ δραματικό τρόπο, στα βιβλία των Ed. Larson Ως τις άκρες της Γης και του Alf. Lansing Καρτερία.
Ο σερ Έρνεστ Χένρι Σάκλετον (όπως ήταν το πλήρες όνομά του) δεν ήταν ένας απλός εξερευνητής. Με φλεγμονο-ξεροκέφαλη καταγωγή, όπως ταίριαζε σε ένα βρετανο-ιρλανδό, συμμετείχε με πάθος και επιμονή σε τρεις εξερευνητικές αποστολές στην Ανταρκτική, που σήμερα θα αντιστοιχούσαν σε ταξίδια στη Σελήνη. Από μικρός βρέθηκε στο ναυτικό και κατόρθωσε σε ηλικία 24 ετών να γίνει Πλοίαρχος και να οργώνει τις θάλασσες. Το αστέρι του έλαμψε όταν γνώρισε τον Cedric Longstaff (1899), του οποίου ο πατέρας Llewellyn Wood Longstaff ήταν ο κύριος χρηματοδότης της Εθνικής Βρετανικής Αποστολής Εξερεύνησης της Ανταρκτικής. Κατάφερε έτσι να προσχωρήσει ως τρίτος αξιωματικός στο εξερευνητικό πλοίο Discovery, υπό τον πλοίαρχο Σκοτ (Robert Scott και μεγάλο αντίπαλό του αργότερα). Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία, που άνθρωπος έφτασε τόσο κοντά στο Νότιο Πόλο σε γεωγραφικό πλάτος 82° 17' S, δηλαδή 850 χλμ.
Οι αρχές του 20. αιώνα θεωρήθηκαν ως η "ηρωική εποχή των εξερευνήσεων" καθότι ο Πίρι εξερευνούσε το Βόρειο Πόλο, ο Αμπρούζι το Κ2 (δύσκολη οροσειρά στο Πακιστάν) και ο Σάκλετον το Νότιο Πόλο, οι οποίες μονοπωλούσαν κάθε εξερευνητική συζήτηση. Το 1909, την ίδια εποχή που ο Πίρι έφτασε(;) στο Βόρειο Πόλο, ο Σάκλετον επιχείρησε μια νέα αποστολή με το πλοίο Nimrod και έφτασε ακόμη πιο κοντά στο Νότιο Πόλο, γύρω στα 180 χλμ (γεωγραφικό πλάτος S88° 23′), αλλά προτίμησε να γυρίσει πίσω για να μην πεθάνει απο την πείνα. Αυτή η 1 γεωμετρική μοίρα έμελλε να είναι μοιραία για τον ίδιο, καθότι τον πρόλαβε ο νορβηγός εξερευνητής Amundsen δύο χρόνια αργότερα (14 Δεκεμβρίου 1911).
 |
| Σχέδιο διαδρομών Amudsen, Shackleton, Scott στο Μουσείο Fram, Όσλο |
 |
| η Καρτερία |
Ο βρετανο-ιρλανδός, παρότι χρίστηκε ιππότης από το βασιλιά Εδουάρδο και θα μπορούσε να είχε το δικό του πύργο και τους ιπποκόμους του, προτίμησε το μανιασμένο αφρό της θάλασσας, τις ανεμοδαρμένες γέφυρες των πλοίων και τους εξαντλημένους μούτσους (έτοιμοι για ανταρσία) σε μια περιπέτεια χωρίς τέλος, που μόνο ο ξαφνικός του θάνατος (1922) μπόρεσε να τον ανακόψει. Αφού τον πρόλαβαν άλλοι στην κορυφή του Νότιου Πόλου, ο Σάκλετον αποφάσισε (1914-1917) να διασχίσει την παγωμένη ήπειρο, από θάλασσα σε θάλασσα, περνώντας μέσω του Νότιου Πόλου, αφού αυτό το εγχρείρημα δεν το είχε κάνει κανείς άλλος μέχρι τότε. Η αποστολή αυτή ονομάστηκε "Αυτοκρατορική Δια-Ανταρκτική Αποστολή Εξερεύνησης" (Imperial Trans-Antarctic Expedition). Η αποστολή απέτυχε, αλλά το εγχείρημα έμεινε στα παγκόσμια χρονικά ως ένας απο τους μεγαλύτερους άθλους του ανθρώπου, ως ένα γεγονός μη επαναλήψιμο. Το πλοίο του, Endurance, παγιδεύτηκε στους πάγους της Θάλασσας του Weddell και άρχισε σιγά-σιγά να συνθλίβεται. Μόνος, μαζί με ένα πλήρωμα 27 ανδρών, έπρεπε να βρει τρόπο επιβίωσης και διάσωσης...
 |
| Sacleton's planned Route που αντιστοιχεί σε απόσταση Λονδίνο-Κίεβο |
Η ιστορία ξεκινά ως εξής: "...ζητούνται άνδρες για επικίνδυνη αποστολή, που να αντέχουν το ψοφόκρυο, το απελπιστικό σκοτάδι, ενώ η επιστροφή θεωρείται αμφίβολη. Η μόνη ανταμοιβή θα είναι η διεθνής αναγνώριση εάν ο στόχος επιτευχθεί..." Με αυτά τα λόγια, προσπαθούσε ο Σάκλετον να διαλέξει εκείνους που ήταν αποφασισμένοι να ριψοκινδυνεύσουν... και βρήκε αυτούς που ήθελε. Δεν βασίστηκε στα βιογραφικά τους ούτε στις συστάσεις (ούτε και αν είχαν ντοκτορά!), με την πρώτη ματιά ήξερε αν θα του έκαναν ή όχι.....
Απέπλευσε από την Αργεντινή, με το πλοίο Καρτερία (Endurance) και με 27 επιλεγμένους ναύτες, χωρίς καμία γυναίκα στο πλήρωμα, αλλά όπως διαπίστωσε τρεις μέρες μετά υπήρχε και ένας λαθρεπιβάτης με την γάτα του, την Mrs Chippy...
 |
| ..ο λαθρεπιβάτης |
Στις αρχές, όλοι οι εξερευνητές περνούσαν ζωή και κότα... έπαιζαν χόκεϊ στον πάγο και τραβούσαν αναμνηστικές selfies, ενώ το κύριο γεύμα θα ήταν κάποιο ψαρικό έδεσμα! Δεν μπορούσαν να φανταστούν, ότι δυο μήνες μετά, οι μετακινούμενοι πάγοι θα τους εγκλώβιζαν, αρχίζοντας την περιπέτειά τους..
 |
| ο εγκλωβισμός της Καρτερίας |
Τα παγόβουνα και οι πάγοι μετακινούνται συνεχώς (ανάλογα με την κατεύθυνση του ανέμου) και έχουν τεράστια δύναμη που μπροστά τους μπορεί να συνθλιβεί οποιοδήποτε ισχυρό πλοίο σαν καρυδότσουφλο... παρότι τα σύγχρονα παγοθραυστικά αντέχουν!! Τρεις μήνες, δίπλα στα συντρίμμια και πάνω στην παγωμένη θάλασσα, και, βλέποντας τις προμήθειές τους να ελαττώνονται επικίνδυνα, αναγκάστηκαν να φάνε τα σκυλιά τους. Και αυτό ήταν μόνο η αρχή.
 |
| Χάρη στο φωτογράφο του Σάκλετον, σώθηκαν εξαιρετικές φωτογραφίες της αποστολής |
Το Νοέμβριο του 1915, η Καρτερία βυθίστηκε στην Ανταρκτική και οι άνδρες ήταν πλέον αναγκασμένοι να διαβιούν πάνω σε επιπλέοντες πάγους και εν μέρη στην παγωμένη ξηρά που ακριβώς δεν ήξεραν που βρίσκεται. Έκαναν μια κατασκήνωση που την ονόμασαν Ocean camp. Έτρωγαν πρωί, μεσημέρι, βράδυ το ίδιο μενού, πιγκουίνους ή θαλάσσιες φώκιες (γιαχνί ή σκορδάτες... δεν γνωρίζω) και είχαν πολλές προμήθειες σε περίπτωση που τα θαλάσσια αυτά ζώα μετανάστευαν, λόγω του χειμώνα.
 |
| 22.2-15.11 1915.... οι ημέρες εγκλωβισμού της Καρτερίας μέχρι τελικής πτώσεως |
Η επιβίωση σε κάνει υπεράνθρωπο. Η θέληση γιγαντώνεται και ο ίδιος ο εαυτός σου αναπτύσσει τόσες εσωτερικές δυνάμεις εμψύχωσης, ικανές να αντιμετωπίσουν κάθε δύσκολη συνθήκη, ακόμη και εκείνη της Ανταρκτικής. Έτσι, ο Σάκλετον αποφάσισε να σώσει τους άνδρες του και να ακυρώσει τη διάσχιση, που αν τα κατάφερνε, θα τον περίμενε ένα άλλο πλοίο στην απέναντι πλευρά, στη θάλασσα του Ross (για το οποίο λίγα γνωρίζουμε). Ήξερε, ότι σε τέτοιου είδους εγχειρήματα λίγοι επιβιώνουν και δεν ήθελε να το ρισκάρει. Έτσι, αποφάσισε να προχωρήσει ΒΔ προς τη νήσο Elephant και με κάποιον τρόπο να φτάσει σε κάποιο σημείο που σταθμεύουν φαλαινοθηρικά για να ζητήσει κάποια βοήθεια. Αυτό το εξωπραγματικό και αβέβαιο γεγονός ήταν η μόνη λύση που σκεφτόταν σε μία περιοχή που το αντάμωμα του Ειρηνικού με τον Ατλαντικό Ωκεανό σε κάνει να χάνεις τα λογικά σου.
Αποκαμωμένοι αλλά και αποφασισμένοι, χωρίς να προβούν σε ανταρσίες όπως είχε γίνει σχεδόν 400 χρόνια νωρίτερα με το Μαγγελάνο (όταν εξερευνούσε την Παταγονία), αποφάσισαν να μπουν στις βάρκες τους και να προσεγγίσουν την κοντινότερη στεριά, μήπως και συναντήσουν ίχνος ζωής. Δεν είχαν ασύρματο, ούτε κινητό (😂😂)... βασικά κανείς δεν γνώριζε που βρίσκονταν και αν ήσαν ζωντανοί, αλλά και κανείς δεν νοιαζόταν για αυτούς γιατί εδώ και δύο χρόνια μαινόταν ο Α´ Παγκόσμιος Πόλεμος! Απίστευτο και όμως αληθινό.... ακόμη και σε ταινία να το έβλεπα, θα είχα φοβερή αγωνία για την έκβαση, όπως και όταν διάβαζα το βιβλίο.
Οι μήνες περνούσαν αναζητώντας στεριά ή τουλάχιστον κάποιο γνώριμο σημάδι για το Σάκλετον. Είχαν συνηθίσει πλέον στις συνθήκες διαβίωσης. Το τελευταίο ίχνος συναισθηματικότητας το έχασαν όταν πήραν την εντολή απο το Σάκλετον να θανατώσουν τα αγαπημένα τους σκυλιά!! Με πολλούς κόπους έφτασαν τελικά στα βόρεια της Ανταρκτικής, στη νήσο Elephant (που σήμερα είναι τουριστικό θέρετρο των κρουαζερόπλοιων), που ελέφαντες δεν είχε, αλλά είχε άφθονους πιγκουίνους και φώκιες. Στα ημερολόγιά τους, οι εξερευνητές κατέγραψαν όλη την απελπισία τους! Τα δάκρυα και το συνάχι γίνονταν παγοκρύσταλλοι, που όταν αφαιρούνταν, γέμιζαν πληγές τα πρόσωπά τους...
Ο Σάκλετον, τότε, αποφάσισε να ξανοιχτεί στον Ατλαντικό, με 5 συντρόφους και μια λέμβο, για ν’ αναζητήσει τη γνώριμη νήσο Νότια Γεωργία, 870 μίλια μακριά. Και μιλάμε για Μίλια.. ούτε καν χιλιόμετρα!! Κόντρα σε ανέμους 180 χιλιομέτρων, οι ταλαίπωροι αυτοί άντρες, "...που τ’ αργασμένο δέρμα τους το’ χε ποτίσει η αλμύρα και το’ χε μαστιγώσει αλύπητα το κύμα..." έφτασαν στο νησί South Georgia, τον Μάιο του 1916, αλλά από την αντίθετη πλευρά.....
Η μια ατυχία πάνω στην άλλη... τουλάχιστον είχαν επιβιώσει, που αν ζούσε ο Χίτσκοκ θα το γύριζε ταινία. Περπάτησαν 36 ώρες ασταμάτητα στα βράχια, σε απότομες βουνοκορφές και εντόπισαν τελικά ένα βόρειο οικισμό όπου ζήτησαν βοήθεια! Διοικητής στο φαλαινοθηρικό σταθμό ήταν ένας φίλος τού Σάκλετον, που μόλις τον είδε ξέσπασε σε λυγμούς. Τότε άρχισε μια νέα περιπέτεια, να βρεθεί παγοθραυστικό για να σώσει τους άνδρες του. Τελικά, στις 30 Αυγούστου 1916, διασώθηκαν και τα υπόλοιπα μέλη της «Καρτερίας» μαζί και ο λαθρεπιβάτης γάτος!
 |
| το ιστορικό Yelco με το οποίο ο Σάκλετον επέστρεψε στη νήσο Elephant για να σώσει τους άνδρες του Πηγή: https://shackletonendurance.ie/pardo-the-yelcho/ |
Είναι από τις ελάχιστες φορές των μεγάλων εξερευνήσεων που δεν υπήρχαν θύματα και είχαν σωθεί όλοι οι συμμετέχοντες, δίνοντας απόλυτα δίκιο στον Raymond Priestley και ας θυμηθούμε τα λόγια του: "...πάρτε τον Scott ως επικεφαλής μιας επιστημονικής αποστολής, τον Amundsen για μια γρήγορη και αποτελεσματική επιδρομή, αλλά αν βρεθείτε αντιμέτωποι με δυσκολίες και δεν βλέπετε καμία έξοδο διαφυγής, πέστε στα γόνατα και προσευχηθείτε στο Θεό να σας στείλει το Shackleton...". Και δεν είχε άδικο όπως φάνηκε τελικά. Βεβαίως, ο Σάκλετον είχε γεννηθεί για τέτοιες αποστολές και δεν ενδιαφερόταν για τιμές και χρίσματα. Γιαυτό και οι Αγγλοσάξωνες τον κατηγόρησαν που δεν συνέχισε τη Δια-Ανταρκτική Διάσχιση με οποιοδήποτε κόστος για την τιμή της γηραιάς Αλβιώνας!!!
 |
| Επίλογος: ας ξαναδούμε μαζί τη διαδρομή του Σάκλετον |
Τον Ιανουάριο του 1922, ο Σάκλετον βρισκόταν στη Νότια Γεωργία, προετοιμαζόμενος για την επόμενη αποστολή, όταν ξαφνικά πέθανε (από καρδιακά αίτια) σε ηλικία 47 ετών. Η γυναίκα του αποφάσισε να ταφεί εκεί, στον αγαπημένο του τόπο, στο Grytviken που αποτελεί τόπο προσκυνήματος για όσους ταξιδεύουν προς στην Ανταρκτική και είναι φίλοι του Σάκλετον.
Για πολλά χρόνια μετά τον θάνατό του, ο Σάκλετον παρέμενε ξεχασμένος, ενώ η μορφή τού Ρόμπερτ Φάλκον Σκοτ κυριαρχούσε παντού. Μετά την δεκαετία τού 1970, όμως, όταν εμφανίστηκαν οι πρώτες σημαντικές αμφισβητήσεις για τις ικανότητες τού Σκοτ, το κοινό άρχισε πάλι να ανακαλύπτει το Σάκλετον, αυξάνοντας σταδιακά τη φήμη του και την ηρωική του εικόνα. Για πολλούς παραμένει μια σημαντική προσωπικότητα στο πάνθεον των εξερευνήσεων όλων των εποχών. Το ίδιο και για μένα. Αυτός είναι και ο λόγος που θέλω να επισκεφτώ τα μέρη αυτά!!!
Το Μάρτιο του 2022 μια είδηση ταρακούνησε τον κόσμο της ιστορίας των εξερευνήσεων.
Βρέθηκε η Καρτερία σε βάθος 3000 μέτρων στη θάλασσα της Ανταρκτικής!
Ο Luis Antonio Pardo Villalón, διοικητής του ναυτικού, πέθανε στο Σαντιάγο στις 21 Φεβρουαρίου 1935. Ο Pardo διέταξε το πλοίο «Yelcho» να πλεύσει στη νήσο Elephant και να διασώσει τους άνδρες του «Endurance». H φωτογραφία δείχνει το άγαλμα του Pardo στην Punta Arenas (στο βάθος το 'Norwegian Star'). Πηγή ShackletonEndurance
 |
| Πρώτη προσγείωση Boeing 787 |
Πολικοί Αγώνες (Ημι)Μαραθωνίου
Αυτή η παγωμένη ήπειρος, με την απόλυτη γαλήνη, το κρύο, χωρίς μόνιμους κατοίκους, αλλά με εκατομμύρια πιγκουίνους, είναι το πεδίο ενδιαφέροντος για όλους τους ανήσυχους και περιπετειώδεις ταξιδευτές που θέλουν να ζήσουν στιγμές αδρεναλίνης και να νοιώσουν μια ευφορία να κατακλύζει και το τελευταίο κύτταρό τους.
 |
| στιγμές του αγώνα |
Η Ανταρκτική δεν προσφέρει μόνο ερευνητικό, ορειβατικό και τουριστικό ενδιαφέρον, αλλά τα τελευταία 15-20 χρόνια και αθλητικό. Υπάρχουν πολλά δρομικά events που ξεκινούν είτε από το Punta Arenas της Χιλής (Antarctica Marathon, IceMarathon) ή το Cape Town της Αφρικής (Antarctic Polar Race) και έχουν ως σκοπό να μεταφέρουν (αεροπορικώς) τους αθλητές στη Λευκή Ήπειρο. Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια διοργανώνεται και το The Great World Race, που περιλαμβάνει 7 (Ημι)Μαραθώνιους σε 7 ηπείρους σε 7 ημέρες. Ο πρώτος αγώνας γίνεται συνήθως στην Ανταρκτική γιατί παρουσιάζει τα περισσότερα τεχνικά προβλήματα, λόγω καιρικών συνθηκών.
 |
| αγώνες δρόμου (μάλλον πάγου) στο Antarctic Polar Race. |
Το Χρονικό ενός Ταξιδιού
- 17 Φεβρ 2019: είμαι στην Ushuaia, πάνω στο σκάφος Australis που αναχωρεί για το Cape Horn και τα Στενά του Μαγγελάνου, όταν απο ένα νορβηγό συνταξιδιώτη ακούω για πρώτη φορά για την Ανταρκτική και βλέπω στην απέναντι αποβάθρα το πλοίο Plancius που θα αναχωρήσει για την παγωμένη ήπειρο.
- 23 Μαι 2019: σκέψεις για το μεγάλο εγχείρημα στην Ανταρκτική. Αναζητώ βιβλιογραφία.
- 17 Νοε 2020: αναβολή σε αναβολή λόγω Covid.
Νοεμβριος 2020,Φεβρουάριος 2021 - 01 Απρ 2021: οι ελπίδες αναθερμαίνονται.... ανέλπιστα
- 01 Ιαν 2022: ουδέν νεώτερον από το "παγωμένο" Μέτωπο...
- 30 Ιουν 2023: νέα ακύρωση λόγω ταξιδιού στη χερσόνησο Μίτρε (Ιαν 2024 😎😏...)
- 24 Δεκ 2023: κάτι διακρίνεται στον ορίζοντα με εντελώς διαφορετική προοπτική 🏃🏃
- 14 Ιουλ 2024: ακυρώνεται ο αγώνας Antarctic Polar Race (εξαιτίας των μέτρων κατά τις Ρωσίας, επειδή η αποστολή θα γινόταν στη ρώσικη βάση Nova) και οι αθλητές εντάσσονται στην αποστολή The Great World Race όπου θα διοργανώσει, στη βάση Wolf's Fang Runway και σε γεωγραφικό πλάτος 71°31′S, 08°48′E τον πρώτο αγώνα Μαραθωνίου από τους επτά συνολικά.
- 14 Νοε 2024: ο Μαραθώνιος στην Ανταρκτική είναι πλέον γεγονός.
Η Απόφαση, το Tαξίδι και ο Ημιμαραθώνιος
Έχω ταξιδέψει σε πολλές χώρες του κόσμου και μιάς που σκέφτηκα "...τώρα που ολοκληρώθηκα σαν ταξιδευτής, μπορώ να κάαααθομαι... σαν σύγχρονος Μίμης Φωτόπουλος...", ήρθε το τρέξιμο στη ζωή μου. Βέβαια, δεν είμαι δρομέας με τη στενή έννοια του όρου, αλλά εκμεταλλεύομαι το τρέξιμο για να γνωρίσω τον κόσμο. Ωστόσο έχω τρέξει σε διάσημους αγώνες, όπως της Αθήνας, της Νέας Υόρκης και του Βερολίνου, ακόμη και σε λιγότερο γνωστούς, όπως της Αλάσκας και της Καμπότζης. |
| Μάρτιος 2024... 8 μήνες μάς χωρίζουν |
Σε έναν από αυτούς (του Βερολίνου), γνώρισα έναν αμερικάνο δρομέα που έτρεχε μαζί μου και είχε έρθει από αγώνα της Αμερικής, σκόπευε μετά να πάει Κωνσταντινούπολη και μετά Σίδνευ, σχεδίαζε να τρέξει από ένα Μαραθώνιο σε κάθε ήπειρο μέσα σε δύο χρόνια. "...Γιατί δεν κάνεις και εσύ το ίδιο, μιας που ταξιδεύεις τόσο πολύ..." μου είπε. "...Ωραία ιδέα..." είπα ".....έχω τρέξει σε τρείς, μου υπολείπονται ακόμη τρεις..." του απάντησα με τόνο θριάμβου.... "...όχι τρεις, τέσσερις ακόμη... ξέχασες την Ανταρκτική...." απάντησε παίρνοντας advantage! "...Ανταρκτική για τρέξιμο, ούτε που το είχα φανταστεί....." ήταν η πρώτη μου αντίδραση "....και πως πάς εκεί, με αεροπλάνο ή με πλοίο... και από ποιά χώρα ξεκινάς, Χιλή, Αργεντινή ή Νότια Αφρική... και πως είσαι ντυμένος, όπως πάς στο Όλυμπο ή στα Ιμαλάια.... και ποιός το διοργανώνει..." άρχισα να διερωτώμαι και μέχρι να τελειώσουμε τον αγώνα, είχα πάρει την απόφαση. Έτσι προέκυψε η Ανταρκτική, έτσι πρόκυψε και ο δικός μου στόχος "7 Halfs, 7 Continents, 7 Medals".
 |
| στιγμές του αγώνα |
Ο Τέταρτος διηπειρωτικός μου Ημιμαραθώνιος ήταν πλέον γεγονός. Είχε προγραμματιστεί για την Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2024. Εντούτοις, το ταξίδι άρχισε πολλούς μήνες πριν, όταν το Μάρτιο επισκέφτηκα το Μουσείο Fram του Όσλο και θαύμασα το πλοίο του Amundsen, με το οποίο ταξίδεψε στην Ανταρκτική και έγινε ο πρώτος εξερευνητής που άφησε το αποτύπωμά του ακριβώς στο Νότιο Πόλο. Η αποστολή αυτή κρατήθηκε μυστική (ακόμη και απο το πλήρωμα) λόγω του μεγάλου ανταγωνισμού με τον άλλον μεγάλο εξερευνητή Scott, που την ίδια περίοδο (τέλη του 1911) προσπαθούσε και αυτός να φτάσει πρώτος στο Νότιο Πόλο.
Έξι μήνες μας χώριζαν μέχρι τον "λευκό" μου αγώνα και είχα αρχίσει την προετοιμασία. Το καλοκαίρι είχα πάει για ορειβατική αποστολή στις ιταλικές Άλπεις και στην ανάβαση στο Monte Rosa (4559μ), μέσα από δυνατό αέρα και παγωμένο τερραίν, δοκίμασα τον εξοπλισμό της Ανταρκτικής.
 |
| στιγμές του αγώνα |
Το Μάιο αγόρασα τα αεροπορικά εισιτήρια για το Cape Town. Η αναχώρηση θα ήταν για τις 12 Νοεμβρίου και η επιστροφή στις 18. Επέλεξα τις Ethiopean Airlines (μέσω Adis Ababa) που είχε το φθηνότερο ναύλο και έδινε τα περισσότερα μίλια αναβάθμισης στους κατόχους κάρτας της Star Alliance. Παρότι υπάρχουν κάποια αρνητικά σχόλια στο Διαδίκτυο για την εταιρεία, εντούτοις οι υπηρεσίες της με εξέπληξαν... ήταν άριστη σε όλα. Επίσης, μου έκανε εντύπωση ότι είχα πάντα ελεύθερη τη διπλανή μου θέση και επομένως μεγαλύτερη ευρυχωρία και άνεση στο 12ωρο ταξίδι... κάτι σαν δώρο στους νεοφερμένους πελάτες της.
 |
| μεταφορά στο Echo camp.... |
Η Ανταρκτική άρχισε να με μαγεύει. Αναζητούσα βιβλία για να γνωρίσω περισσότερα για αυτή την ήπειρο, να μάθω την ιστορία της, να γνωρίσω αυτούς που προηγήθηκαν. Το "Ταξίδι του Discovery στην Ανταρκτική" με συγγραφέα τον ίδιο τον εξερευνητή Scott περιγράφει ένα από τα ταξίδια του στην καρδιά της Ηπείρου, εδώ που ο συγγραφέας άφησε την τελευταία του πνοή... κουκουλωμένος με τον υπνόσακό του και μέσα στη σκηνή του βρέθηκε από άλλα μέλη αποστολών. Η τελευταία του αναφορά ήταν γραμμένη στις 29.3.1912, ίσως λίγες ώρες πριν πεθάνει απο το κρύο και την πείνα. Ένας θάνατος τόσο γλυκός από το κρύο, ένας θάνατος τόσο οδυνηρός από την πείνα και την εξάντληση, προσφέροντας στο βωμό των εξερευνήσεων ότι πιο πολύτιμο είχε, τη ζωή του.
 |
| ... με έκληθρα |
Στην "Ιστορία του Πάγου" ο Enrico Camanni υποστηρίζει ότι ο πάγος είναι σαν να έχει "ψυχή". Οι παγετώνες συνεχώς κινούνται, μεγαλώνουν και στο τέλος αποσυντίθενται. Στην Ανταρκτική δημιουργούνται ολόκληρα παγόβουνα σε μορφή τραπεζιού και τεραστίων διαστάσεων, που από το αεροπλάνο φαίνονται υπερμεγέθη, όπως πράγματι είναι.
Φθάνοντας στην Ανταρκτική, ο πλοίαρχος Νέμο περιγράφει την ιστορία των ανακαλύψεών της στον καθηγητή Άροναξ και στον πιστό του σύμβουλο Κονσέιγ και τους λέει "...εγώ ο πλοίαρχος Νέμο στις 21 Μαρτίου 1868 έφτασα στο Νότιο Πόλο, στις 90 μοίρες ακριβώς και κάνω κατοχή του μέρους αυτού της γήινης σφαίρας που είναι ίσο προς το ένα έκτο των γνωστών ηπείρων..." και ξεδιπλώνει μία σημαία με το γράμμα Ν, ενώ γυρίζει προς το άστρο της ημέρας και του λέει "... χαίρε ήλιε... εξαφανίσου ακτινοβόλο άστρο, ξάπλωσε στην ελεύθερη θάλασσα και άφησε τη νύκτα να απλώσει τη σκιά της στη νέα μου επικράτεια για έξι ολόκληρους μήνες...". Μία διήγηση της Ανταρκτικής απο τον Ιούλιο Βερν στο "20000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα".
 |
| Echo camp |
Αστυνομική περιπλοκή, στην πολική αυτή έρημο, έχει και το μυθιστόρημα του Olivier Bleys "ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΗ" δίνοντας ένα σασπένς στην εξέλιξη μιάς δολοφονίας, όπου ο αρχηγός της αποστολής προσπαθεί να συντάξει μια αναφορά χωρίς καμία πρακτική σημασία, επειδή όλοι ήσαν αποκομμένοι από τον έξω κόσμο...
Παράλληλα, "Η Τέχνη του Τρεξίματος" της Andrea Marcolongo θα με προετοίμαζε "παιδαγωγικά και ιστορικά" για το πως θα αντιμετώπιζα τα 21 χιλιόμετρα παγωμένου δρόμου, τη "σωματική ενδυνάμωση" είχε αναλάβει ο προπονητής μου, ενώ το "αθλητιατρικό" φίλος μου ορθοπεδικός. Ένα σπουδαίο team για ένα σπουδαίο γεγονός.
προπόνηση τέλος, τώρα μιλούν οι αγώνες
Ενημερώθηκα για την πρώτη συνάντηση στο Cape Town της Νότιας Αφρικής, από όπου θα ξεκινούσε το αεροπορικό ταξίδι, διασχίζοντας, ψηλά στον ουρανό, το αντάμωμα του Ατλαντικού με τον Ινδικό ωκεανό, εκεί που η θάλασσα θερεύει και τα κύματα σηκώνονται, σαν σύγχρονες πιρουέτες, ακόμη και τριάντα μέτρα ψηλά. Στην περιοχή διασταυρώνονται δυο από τις πιο διαφορετικές θερμοκρασιακά υδάτινες μάζες, το ψυχρό ρεύμα Benguela που βρέχει την Δυτική ακτή της Νότιας Αφρικής και το θερμό Agulhas που βρέχει την Ανατολική ακτή του ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας. Εδώ είναι που ο Ελκάνο τα βρήκε σκούρα στον περίπλουν της γης.
 |
| στιγμές του αγώνα |
Μερικές μέρες πριν την αναχώρηση άρχισαν τα γραφειοκρατικά και οι υπεύθυνες δηλώσεις ρίσκου. Αυτά περιελάμβαναν κάποιες ιατρικές εξετάσεις μέσω του Διαδικτύου, την ενημέρωση για ασφαλιστική κάλυψη (Patriot America Platinum, Certificate of Insurance) που είχε αναλάβει ο διοργανωτής (White Desert) και το πιό σπουδαίο έγγραφο (Deed of Waiver) που δηλώνεις ότι ο διοργανωτής δεν φέρει καμμία ευθύνη σε περίπτωση τραυματισμού ή θανάτου. Αυτό το έγγραφο δεν το διάβασα, απλά το υπέγραψα, γιατί αν το είχα διαβάσει θα πήγαινε με κομμένα τα πόδια. Ιδού λοιπόν τι ανέφερε:
 |
| στιγμές του αγώνα |
Επιθυμώ να συμμετάσχω σε ένα πρόγραμμα περιπέτειας με την White Desert Ltd (είναι η εταιρεία που είχε αναλάβει την αερομεταφορά) προς και εντός της Ανταρκτικής και της υπο-ανταρκτικής περιοχής. Γνωρίζω ότι, ως ταξιδιώτης στην Ανταρκτική και ως συμμετέχων σε μαραθώνιο της Ανταρκτικής, εκτός από τους συνήθεις κινδύνους που ενυπάρχουν στις αποστολές σκι, πεζοπορίας ή ορειβασίας και στην επίσκεψη σε απομακρυσμένα camps της Ανταρκτικής, θα εκτεθώ σε πρόσθετους κινδύνους που σχετίζονται με τo ταξίδι στην Ανταρκτική και στην υπο-Ανταρκτική περιοχή, συμπεριλαμβανομένων χωρίς περιορισμό:
- σε ακραίες καιρικές συνθήκες που μπορούν να αλλάξουν γρήγορα και χωρίς προειδοποίηση,
- σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες που σε συνδυασμό με ισχυρούς ανέμους, μπορούν να έχουν ταχείς και δυσμενείς επιπτώσεις στο ανθρώπινο σώμα,
- σε πιθανή επίδραση της εξάντλησης του οξυγόνου, όταν ταξιδεύετε με αεροσκάφη χωρίς πίεση και επισκέπτεστε περιοχές μεγαλύτερου υψόμετρου,
- σε έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία που μπορεί να είναι περισσοτερο έντονη από ό,τι σε άλλα μέρη του κόσμου και μπορεί να επιδεινωθεί από την αντανάκλαση του πάγου και το χιονιού, δημιουργώντας πρόσθετους κινδύνους για το δέρμα και τα μάτια,
- οι ακραίες χαμηλές θερμοκρασίες μπορεί να προκαλέσουν ανεπιθύμητες ενέργειες σε κάποιο φάρμακο που λαμβάνετε. Δεν συνιστάται η αυτοχορήγηση οποιουδήποτε φαρμάκου για επιταχυνόμενο εγκλιματισμό στο υψόμετρο,
- οι ακραίες χαμηλές θερμοκρασίες και η επίδραση της εξάντλησης του οξυγόνου μπορεί να έχουν μεγαλύτερες δυσμενείς επιπτώσεις και κινδύνους για την υγεία όταν ασκεί κανείς τον εαυτό του σε ακραίες δραστηριότητες (δηλαδή σε μαραθώνιο).
- η απόσταση της περιοχής της Ανταρκτικής από οποιεσδήποτε σύγχρονες ιατρικές εγκαταστάσεις, δεν είναι άμεσα προσβάσιμη, μπορεί να επιδεινωθεί από τις υλικοτεχνικές καθυστερήσεις στην Ανταρκτική,·
- επικίνδυνο και ελάχιστα γνωστό έδαφος (καλυμμένο με πάγο και χιόνι) μπορεί να συγκαλύψει ή να κρύψει μεγάλους κινδύνους, όπως ασταθείς παγωμένες πλαγιές, τρύπες πάγου ή ρωγμές (κρεβάς),
- κίνδυνοι για τα αεροπορικά ταξίδια, λόγω της γενικής έλλειψης εγκαταστάσεων ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας και εγκαταστάσεων μετεωρολογικής πρόβλεψης στην Ανταρκτική και την υπο-Ανταρκτική περιοχή σημαίνει ότι οι πληροφορίες που συνήθως είναι διαθέσιμες στα πληρώματα των αεροσκαφών, εδώ είναι μη διαθέσιμες και η προσγείωση/απόγειωση βασίζεται μόνο στις ικανότητες των πιλότων,
- να αναλάβω οικειοθελώς όλους τους γνωστούς και άγνωστους κινδύνους που ενυπάρχουν στα ταξίδια περιπέτειας και στους ακραίους Μαραθωνίους που μπορεί να προκύψουν τόσο από τη συμμετοχή μου στο ίδιο το πρόγραμμα, στη μεταφορά προς ή από τη διαδρομή του προγράμματος και σε οποιεσδήποτε διαδικασίες διάσωσης, συμπεριλαμβανομένων το κίνδυνο τραυματισμού, θανάτου, απώλειας ή ζημιάς σε προσωπική περιουσία και οποιαδήποτε απώλεια,
- να παραιτηθώ οικειοθελώς από αξιώσεις κατά της White Desert, και να την απαλλάξω από κάθε ευθύνη και να μην μηνύσω κανένα από τα στελέχη, τους διευθυντές, τις θυγατρικές, τις μητρικές εταιρείες, τους υπαλλήλους, την αεροπορική εταιρεία/πλήρωμα, οδηγούς, πράκτορες, αντιπροσώπους, εργολάβους, υπεργολάβους ή προμηθευτές για οποιεσδήποτε αμελείς επιχειρήσεις ή διαδικασίες διάσωσης, από οποιονδήποτε τραυματισμό, θάνατο, υλική ζημιά ή οποιαδήποτε άλλη απώλεια, ζημιά, κόστος ή έξοδα,
- είμαι ιατρικά, σωματικά και από κάθε άλλη άποψη, ικανός να συμμετάσχω σε ταξίδια περιπέτειας προς και εντός της Ανταρκτικής ή της υποανταρκτικής περιοχής (και ιδιαίτερα στο Μαραθώνιο της Ανταρκτικής που λαμβάνει χώρα ως μέρος του προγράμματος) και ότι δεν έχω ειδικές ιατρικές απαιτήσεις ή προϋποθέσεις εκτός όπως περιγράφεται στο Ιατρικό Έντυπο που υποβλήθηκε σε συνδυασμό με την αίτησή μου,
- είμαι αποκλειστικά υπεύθυνος για τη δική μου ιατρική κάλυψη από ατυχήματα και ασφάλιση ζωής και έχω λάβει κάλυψη κατάλληλη για τη συμμετοχή μου στο ταξιδιωτικό πρόγραμμα στην Ανταρκτική,
- είμαι επαρκώς προετοιμασμένος από άποψη ρουχισμού και εξοπλισμού, για να ταξιδέψω προς και εντός της Ανταρκτικής και της υπο-ανταρκτικής περιοχής,
- έχω επιλέξει να συμμετάσχω στο πρόγραμμα, με δική μου ελεύθερη βούληση. Αναγνωρίζω και επιβεβαιώνω επίσης ότι, έχοντας διαβάσει και κατανοήσει την παρούσα Πράξη Παραίτησης (και οποιαδήποτε άλλα σχετικά έγγραφα, όπως παρέχονται από την White Desert) στο σύνολό της, συμφωνώ:
- δεσμεύομαι από όλους τους όρους και τις προϋποθέσεις αυτής της Πράξης Παραίτησης, καθώς και τους σχετικούς Όρους και Προϋποθέσεις που επισυνάπτονται στην παρούσα Πράξη Παραίτησης,
- ότι αυτή η Πράξη Παραίτησης θα είναι δεσμευτική για τους κληρονόμους, τους πλησιέστερους συγγενείς, τους εκτελεστές, τους διαχειριστές, τους προσωπικούς εκπροσώπους και τους διαδόχους μου,
- ότι αυτή η Πράξη Παραίτησης μπορεί να τροποποιηθεί ή να αλλάξει μόνο με συμφωνία που συνάπτεται γραπτώς και υπογράφεται από έναν από τους διευθυντές της White Desert,
- ότι αυτή η Πράξη Παραίτησης και οποιαδήποτε διαφωνία ή αξίωση που σχετίζεται με αυτήν θα διέπονται και θα ερμηνεύονται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο και ότι τα δικαστήρια της Αγγλίας θα έχουν αποκλειστική δικαιοδοσία για οποιαδήποτε τέτοια διαφορά ή αξίωση.
Στο Cape Town έφτασα το μεσημέρι της Τρίτης 12 Νοεμβρίου. Η μετακίνηση απο το αερόδρομιο στην πόλη ήταν μια δυσάρεστη εμπειρία. Χωρίς να υπάρχουν δημόσια μέσα μεταφοράς ή shuttle buses και οι παράνομοι ταξιτζήδες να έχουν στήσει ένα τρικούβερτο γλέντι εξαπάτησης σε εξωφρεινές τιμές, που σου τις ανακοίνωναν στην αποβίβαση και εσύ να υποκύπτεις στον εκβιασμό τους, σε μια πόλη/χώρα που η εγκληματικότητα και η παρανομία κτυπά κόκκινο! Αυτός ήταν και ο λόγος που είχα αλλάξει κράτηση σε 2 ξενοδοχεία, έτσι ώστε να είμαι πλησιέστερα στον τόπο συνάντησης και σε περιοχή με ευρωπαική ασφάλεια (Seapoint, Waterfront), εκεί τουλάχιστον που μπορείς να κυκλοφορήσεις μέχρι τις 10 το βράδυ... μετά διπλοκλειδώνεσαι στο ξενοδοχείο σου. Κρίμα σε μία τέτοια πόλη που θεωρείται από τις πιό όμορφες του κόσμου.
 |
| στιγμές του αγώνα |
Λαμβάνω μήνυμα ότι η συνάντηση ενημέρωσης επισπεύδεται για την ερχόμενη μέρα (Τετάρτη 13 Νοεμβρίου) λόγω αλλαγής του προγράμματος, επειδή αναμένεται ένα παράθυρο καιρού στην Ανταρκτική την Πέμπτη 14 Νοεμβρίου και όχι την Παρασκευή, όπως αρχικά προβλεπόταν.
 |
| στιγμές του αγώνα: στο δεύτερο σταθμό ...ανεφοδιασμού |
Η συνάντηση έγινε στο πολυτελές ξενοδοχείο Winchester Boutique Hotel, που απέχει περίπου 300 μέτρα απο το δικό μου (The Sage Hotel). Ήμουνα ακριβώς στην ώρα μου, όπου πρωτοσυνάντησα τους συμμετέχοντες, που θα περνούσαμε μαζί τις επόμενες τρεις μέρες. Είχαν έρθει 60 αθλητές από 14 χώρες, με τη μεγαλύτερη συμμετοχή από τις ΗΠΑ. Η Ελλάδα είχε μια μόνο συμμετοχή και αυτή πολύ ήταν! Εκ πρώτης όψεως, οι περισσότεροι δρομείς φαινόντουσαν πολύ καλά γυμνασμένοι, με τετρακέφαλους να προεξέχουν αισθητά από τα γυμνασμένα πόδια τους, σαν να ήσαν τα ανθρωπάκια της Michelen!
 |
| Jenny Simpson, the 2011 world champion in the 1500 meters |
 |
| Ashley Paulson: USA super marathon lady a two-time winner of the Badwater 135 Ultramarathon |
 |
| στιγμές απο το Briefing |
Εδώ, θα πρέπει να γίνει μια διευκρίνιση. Αρχικά, η συμμετοχή μου ήταν με την αποστολή της Antarctic Polar Race στη ρώσικη βάση Novolazarevskaya (Novo), όπου η μεταφορά θα γινόταν με ένα ρώσικο αεροπλάνο τύπου Antonov, αλλά εξαιτίας των μέτρων κατά της Ρωσίας, των κυρώσεων που θα είχαν οι εμπλεκόμενες εταιρείες και τη δυσκολία των επιβατών-δρομέων να ταξιδέψουν με μία απαγορευμένη αεροπορική εταιρεία, η αποστολή ακυρώθηκε και τα μέλη της (6 συνολικά) εντάχθηκαν (ως μια παράπλευρη ομάδα και διατηρώντας τον τίτλο Antarctic Polar Race) στην αποστολή The Great World Race
όπου θα διοργάνωνε 7 Μαραθώνιους σε 7 ηπείρους σε 7 ημέρες, ξεκινώντας τον πρώτο Μαραθώνιο στη ιδιωτική βάση Wolf's Fang Runway της Ανταρκτικής (71°31′S, 08°48′E), που βρίσκεται στην ενδοχώρα και σε απόσταση 400 περίπου χλμ απο τις ακτές.
 |
| στιγμές απο το Briefing |
Στο πρώτο Briefing της συνάντησης μίλησε ο David Kelly, Ιρλανδός φυσίατρος και CEO, πρώην διεθνής αθλητής και βετεράνος πολλών αποστολών σε πολικές περιοχές και άλλες παγκόσμιες εκδηλώσεις. Είναι τύπος που συνδυάζει το πάθος του για το διεθνή αθλητισμό και τις πολικές αποστολές με το ιατρικό υπόβαθρο και τις δεξιότητές του. Ίδρυσε το Ice Cap Adventures και το The Great World Race, ένα καινοτόμο και προκλητικό event που μεταφέρει τους συμμετέχοντες στις επτά ηπείρους και τις πολικές περιοχές. Έχει ταξιδέψει στην Αρκτική και την Ανταρκτική, παρέχοντας ιατρική υποστήριξη και ανταπόκριση έκτακτης ανάγκης για τους δρομείς και το προσωπικό. Αναφέρθηκε στο Route του αγώνα, μια διαδρομή που πραγματικά θα εξέπληττε και τους ίδιους τους Ironmen: Antarctica, Cape Town (Africa), Perth(Australia), Istanbul(Asia), Istanbul(Europe), Cartagena(South America), Miami(North America). Κάθε μέρα και ένας ΜΑραθώνιος, κάθε μέρα και σε μία άλλη ήπειρο!
 |
| στιγμές απο το Briefing |
Μετά, το λόγο πήρε ο Kieran Crowley, εμπορικός διευθυντής της εταιρείας White Desert, που δραστηριοποιείται σε εξερευνήσεις απομακρυσμένων περιοχών. Η εταιρεία μπορεί να σε μεταφέρει στους Emperor Penguins, το Γεωγραφικό Νότιο Πόλο, στις ιριδίζουσες σήραγγες πάγου και στο απέραντο High Polar Plateau για ορειβασία ή αναρρίχηση... αρκεί να έχεις διάθεση για περιπέτειες και μία τσέπη γεμάτη δολλάρια (ένα τέτοιο ταξίδι κοστίζει γύρω στα $100000). O συμπαθής Kieran, που γνωριστήκαμε καλύτερα κατά τη διάρκεια της 6ωρης πτήσης προς την Ανταρκτική, αναφέρθηκε στους κανόνες που πρέπει να τηρήσουμε και να σεβαστούμε την παρθένα φύση της Ανταρκτικής, δείχνοντας μια διαφάνεια με τη φράση:
take nothing from Antarctica, take pictures
leave nothing in Antarctica, leave footprints
Η ευφορία της αποστολής και των μελών της ήταν έκδηλη, ήδη από τις πρώτες ώρες. Σαφώς και οι αμερικανίδες έκλεψαν την παράσταση, με τα γυμνασμένα σώματά τους, την ευγλωτία και τα φαρδιά χαμόγελα μπροστά στο φακό των social media. Την αποστολή θα ακολουθούσε και ειδική ομάδα φωτογράφων και κινηματογραφιστών, που οι ανάγκες του βίντεο θα τους έκαναν να τρέχουν πίσω από τους αθλητές για την απαιτούμενη συνέντευξη και σε θερμoκρασίες -20C.
 |
| στιγμές απο το Briefing |
Μετά το τέλος των brieflings μάς μοίρασαν τα μπλουζάκια του αγώνα, μάς ζύγισαν (😂😂) και μας ευχηθήκαν good job για τον αγώνα και have the most extraordinary adventure για το ταξίδι.. Είχα ακόμη 14 ώρες μπροστά μου για να εκπληρωθεί η φράση που έγραψα πάνω στο πανώ του αγώνα:
one life, live it... so do I ...
Πέμπτη 14 Νοεμβρίου, 04.00. Προχωρώ στους άδειους δρόμους με μάτια μπρος και πίσω. Έχω ενα σακκίδιο πλάτης, ένα τσαντάκι μέσης (σε στυλ μπανάνας) για το τρέξιμο και ένα ξεχωριστό αδιάβροχο bag που κουβαλώ το πουπουλένιο τζάκετ των -40C. Τιποτε άλλο δεν επιτρέπεται να μεταφέρουμε. Τις βαλίτσες αφήνουμε στο ξενοδοχείο, γιατί σε 22 περίπου ώρες θα επιστρέψουμε. Συναντιόμαστε στο ίδιο ξενοδοχείο και φορτώνουμε τα πράγματα στα βανάκια που θα μας μεταφέρουν σε ειδικό χώρο του αεροδρομίου.
 |
| δύση στα νερά του Ατλαντικού, ενώ το ξημέρωμα στην Αφρική ακόμη αργει |
 |
| *****Winchester Boutique Hotel |
 |
| Η Ashley Paulson δίνει συνέντευξη λίγο πριν φύγουμε |
 |
| 4.30 πρωινή: το Cape Town ακόμη κοιμάται |
Η FlightRadar24 δεν αναφέρει τον αριθμό της πτήσης μας, ούτε τη διαδρομή μας. Είναι μια ειδική πτήση, ειδικού σκοπού με εξειδικευμένους επιβάτες 😮😮. Πριν ξεκινήσουμε μάς δίνουν το Boarding Card, ιστορικό και συλλεκτικό κομμάτι!
 |
| συλλεκτικό... σίγουρα |
Το αεροδρόμιο είναι έρημο, με ελάχιστους επιβάτες. Περνάμε από το συνηθισμένο έλεγχο αποσκευών, το passport control και μας οδηγούν σε μια ειδική αίθουσα. Όλοι ξέρουν την εθνικότητά μου. Μια ελληνική σημαία, καρφιτσωμένη στο σακκίδιo προδίδει την προέλευσή μου, ενώ άλλοι φορούν μπλουζάκια της χώρας τους. Είμαστε μια πολύχρωμη και πολυεθνική ομάδα απο την Ευρώπη, Ασία, Αμερική και Αυστραλία.
 |
| ελληνική συμμετοχή, ακόμη και στην Ανταρκτική |
Την ώρα που μας μεταφέρουν στο αεροπλάνο, περνάμε μπροστα απο το παροπλισμένο Antonov, που αρχικά αυτό θα μας μετέφερε στην Ανταρκτική ήπειρο. Φτάνουμε μπροστά στο αεροπλάνο μας και επιβιβαζόμαστε. Πριν ανεβούμε τη σκάλα, μία ειδική σκούπα καθαρίζει τα παπούτσια μας. Η Ανταρκτική πρέπει να παραμείνει αμόλυντη, ακόμη και από τη σκόνη των παπουτσιών μας!
 |
| το παροπλισμενο Antonov |
 |
| Airbus A340, που θα μας μεταφέρει στην Ανταρκτική |
Πέμπτη 14 Νοεμβρίου, 07.00. Το Airbus A340-300 τροχιοδρομεί στο διάδρομο απογείωσης. Πρόκειται για ένα τεράστιο αεροπλάνο των 300 θέσεων με 60 επιβάτες και 10 άτομα προσωπικό. Είχε 3 έλληνες πιλότους, που η εταιρεία τους δανείστηκε και οι οποίοι με κάλεσαν να γνωριστούμε. Πρωτοείδα την Ανταρκτική απο το Cockpit.
 |
| ένα αεροπλάνο, μόνο για τους αθλητές |
Μόνο αυτού του είδους τα αεροπλάνα είναι ικανά να μεταφέρουν επιβάτες στην Ανταρκτική. Έχουν μεγάλο βεληνεκές (12000χλμ) το οποίο τους επιτρέπει ταξίδι επιστροφής χωρίς ανεφοδιασμό. Επίσης, λόγω της Συνθήκης της Ανταρκτικής δεν επιτρέπεται να βρίσκονται στο έδαφός της, καθημερινά, περισσότερα από 80-100 άτομα (εκτός των μόνιμων ερευνητών) και αυτός είναι ο λόγος που καθιστά ένα τέτοιο ταξίδι μια πολύ ακριβή υπόθεση για τους επιβάτες!
 |
| η διαδρομή |
Η πτήση διήρκησε 5ω30λ και το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής των 4613χλμ ήταν καλυμμένο με πυκνά στρώματα νέφωσης. Ήδη σε γεωγραφικό πλάτος 60°S δεν υπήρχε πλέον κάλυψη απο ραντάρ και οι πιλότοι βασίζονταν μόνο στην εμπειρία τους και στην ορατότητα. Με αυτά μόνο τα δύο εφόδια θα γινόταν και η προσγείωση.
 |
| το μήνα Νοέμβριο επικρατούν συνήθως σταθερές συνθήκες |
Πέμπτη 14 Νοεμβρίου, 10.00. Έχω τη θέση 25D σε ένα άδειο αεροπλάνο, οπότε κάθομαι όπου γουστάρω. Διαλέγω παράθυρο για φωτογράφιση και περιμένω να καθαρίσουν τα σύννεφα. Όλοι μας τρυγυρνάμε στο διάδρομο του αεροπλάνου, συνομιλώ μαζί τους και τους καλώ να επισκεφτούν τον Athens Authentic Marathon που παρότι τον έχουν ακούσει, δεν έχουν συμμετάσχει. Σιγά μην έρθουν, τη στιγμή που δίπλα τους είναι οι Μαραθώνιοι της Νέας Υόρκης και της Βοστόνης. Οι πρώτοι επιπλέοντες πάγοι είναι πλέον ορατοί απο υψόμετρο 10000 μέτρων. Ο καιρός έχει καθαρίσει και η Ανταρκτική μάς καλεί να την επισκεφτούμε.
 |
| πρώτες εικόνες απο την Ανταρκτική |
Πέμπτη 14 Νοεμβρίου, 11.00. Ο David δίνει εντολή να ντυθούμε με το ρουχισμό τού αγώνα, ώστε να είμαστε έτοιμοι με την προσγείωση του αεροπλάνου. Μας μένει άκομη 1ω40λ μέχρι οι ρόδες του αεροπλάνου να αγγίξουν τον αεροδιάδρομο του Wolf's Fang σε στίγμα 71°31′S, 08°48′E. Σύμφωνα με τις ανάγκες του αγώνα, είμαι ντυμένος με χειμερινό εξοπλισμό, όπως ανεβαίνω το χειμώνα στον Όλυμπο. Φορώ ένα ισοθερμικό κολάν, μία εφαρμοστή φόρμα και γκέτες, που προφυλλάσουν τα γόνατα απο τον κρύο άνεμο και δεν αφήνουν το χιόνι να μπει στα αθλητικά παπούτσια. Δεν φορώ μπότες, παρά μόνο τα αθλητικά HOKA με GoreTex και τρακτερωτό πάτο για να μην γλιστρώ στο παγωμένο έδαφος.
 |
| ενδεικτικό αξεσουάρ ένδυσης |
 |
| στις προσομειώσεις όλα πάνε ρολόι! |
Στο σώμα φορώ ένα ισοθερμικό μακρυμάνικο, ένα φλις και εξωτερικά ένα αντιανεμικό για τον αέρα. Στο λαιμό μία μπαντάνα και στο κεφάλι ένα σκούφο. Στα χέρια αντιανεμικά γάντια.... και είμαι φουλ ζεστός. Αλοίφομαι με αντιηλική κρέμα δείκτη προστασίας 50 και φορώ γυαλιά polarized, σκούρα με βαθμό απορροφητικότητας no.4. Χωρίς γυαλιά δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις πουθενά, η αντανάκλαση είναι τόσο έντονη που τυφλώνεσαι.
 |
| η ώρα της προσγείωσης πλησιάζει... αναβρασμός και ανυπομονησία |
Μερικές μέρες πριν την προσγείωση του αεροπλάνου, ειδικά ερπυστριοφόρα οχήματα έχουν φρεζάρει τον ολισθηρό από πάγο αεροδιάδρομο και έχουν δημιουργήσει ένα λεπτό στρώμα χιονιού, ώστε οι ρόδες του αεροπλάνου να βρίσκουν αντίσταση και να φρενάρουν. Όμως η μεγαλύτερη μεταφορά υλικών και των εγκαταστάσεων γίνεται με ειδικά παγοθραυστικά πλοία που προσεγγίζουν την ακτή, γύρω στα 400 χλμ βορειότερα.
 |
| προετοιμασία του αεροδιαδρόμου, αλλά και της πίστας του αγώνα |
 |
| η καλοκαιρινή περίοδος έφτασε και η Ανταρκτική προσεγγίζεται με παγοθραυστικά |
Πέμπτη 14 Νοεμβρίου, 12.40. Το Airbus A340 προσγειώνεται πάνω στο χιόνι, σε πολύ καλές συνθήκες άπνοιας και καθαρού καιρού. Η εξωτερική θερμοκρασία είναι -16C. Τη στιγμή που εξέρχομαι απο το αεροπλάνο, η αναπνοή μου σχηματίζει μικρό σύννεφο που εξέρχεται απο μύτη και στόμα... σαν καπνός από τσιγάρο. Εισπνέω βαθιά και είμαι συγκινημένος, είναι από τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής μου. Βρίσκομαι στην Ανταρκτική και πατώ ένα στρώμα πάγου, πάχους 600 περίπου μέτρων κάνοντας το υψόμετρο να ανέρχεται σε 1000 περίπου μέτρα.
 |
| προσγείωση!!!!!!!! |
Πέμπτη 14 Νοεμβρίου, 13.10. Έχουν ελεγχθεί όλοι οι διάδρομοι πρόσβασης και έλκυθρα έχουν έρθει για να μας παραλάβουν και να μας οδηγήσουν στο Echo camp, όπου σε ειδικά αντίσκηνα θα αισθανθούμε την τελευταία θαλπωρή πριν ξεκινήσουμε τον αγώνα. Είμαι έτοιμος, το ίδιο και οι υπόλοιποι 40-50 δρομείς. Βαδίζουμε προς το σημείο εκκίνησης και οι φωτογραφίες γεμίζουν αχόρταγα τον αποθηκευτικό χώρο της μηχανής. Το τοπίο είναι απέραντα λευκό, είμαι ντυμένος στα μαύρα/κόκκινα για να μπορώ να διακρίνομαι από μακρυά.
 |
| Welcome to Antarctica |
 |
| η πρώτη αίσθηση από στην Ανταρκτική |
Πέμπτη 14 Νοεμβρίου, 13.30. Δίνεται η εκκίνηση. Θεατές δεν υπάρχουν, ούτε καν πιγκουίνοι που με τα δυο μικρά τους φτερά θα μπορούσαν να κάνουν μία χειρονομία ενθουσιασμού και επευφημίας. Η διαδρομή είναι κυκλική κατά μήκος του αεροδιαδρόμου. Μας επιστούν την προσοχή, νάχουμε πάντα αριστερά τις κόκκινες σημαίες που δηλώνουν την άκρη της ασφαλούς πίστας. Πέρα απο αυτές το έδαφος είναι πολύ ολισθηρό με ρωγμές και χάσματα. Στο βάθος (κατεύθυνση Νότου) φαίνονται οι κορυφές κάποιων οροσειρών, σε κατεύθυνση ΝΔ και σε απόσταση γύρω στα 40χλμ προεξέχουν μυτάκια, σαν τους Δολομίτες. Επικρατεί άπνοια, εντούτοις το κρύο τσούζει και μόνο το συνεχές τρέξιμο δημιουργεί ευχάριστες συνθήκες.
 |
| Wolf's Fang σημαίνει ο Kυνόδοντας του Λύκου και συμβολίζει τη γενναιότητα του ανθρώπου να επισκεφτεί την παγωμένη αυτή ήπειρο, ενώ έχει και την έννοια της διατήρησης της ειρήνης, όπως πρέπει να επικρατεί εδώ στην Ανταρκτική. |
 |
| λίγο πριν την εκκίνηση |
Τρέχω ασταμάτητα για τα πρώτα 7-8 χλμ, εκεί όπου υπάρχει ο δεύτερος σταθμός ανεφοδιασμού με τζελάκια και ηλεκτρολύτες, ενώ ότι πίνεις είναι σχεδόν κρύσταλλο απο το κρύο. Κυκλοφορούν συνέχεια Jet Ski και αισθάνομαι ασφάλεια... με ρωτούν αν χρειάζομαι κάτι και αν είμαι ασφαλής. Στο 7. χλμ, η διαδρομή περνά μπροστά απο παρκαρισμένα ελικοφόρα αεροπλάνα και στρίβει προς τα Δυτικά για ένα χλμ και ξαναγυρίζει ώστε στο 10. χλμ να συναντήσει τη γραμμή εκκίνησης/τερματισμού. Τότε, θα έχει συμπληρωθεί ένα Loop. Γύρω στα δέκα άτομα τρέχουμε Ημιμαραθώνιο, έχουμε επομένως ένα ακόμη Loop. Οι υπόλοιποι για το Μαραθώνιο έχουν ακόμη 3 κύκλους.
 |
| 3. χλμ |
 |
| 5. χλμ |
 |
| 6. χλμ |
 |
| 9. χλμ |
 |
| 10. χλμ: ολοκληρώνοντας ένα loop |
 |
| 14. χλμ |
 |
| 17. χλμ |
 |
| εντυπωσιακή φωτό... Airbus vs Μαραθωνοδρόμος |
Η ώρα κυλά αργά αλλά σταθερά. Ο χρόνος μου αργός (<7χλμ/ω), η κίνηση στο χιόνι δεν είναι και το καλύτερο που έχω δοκιμάσει. Αλλά αυτό καθόλου δεν με ενοχλεί. Ήρθα για να ζήσω κάτι το ξεχωριστό, για κάτι που δεν θα υπάρξει επανάληψη.... το ζω λοιπόν και φωτογραφίζω το τοπίο που είναι μοναδικό. Ο πάγος έχει την ιδιότητα να απορροφά όλες τις χρωματικές συνιστώσες του ηλιακού φωτός και να αφήνει μόνο τα μικρά μήκη κύματος (δηλαδή το γαλάζιο, το μπλέ και το βιολετί) να εξέρχονται. Αυτός είναι και ο λόγος που έχει χρώμα γαλάζιο.
 |
| η δρομέας ανήκει στο πυροσβευστικό σώμα και τρέχει με τη στολή της |
Φορώ γυαλιά ηλίου και δεν τολμώ να τα βγάλω. Έχουν ειδική επίστρωση και μου δίνουν μία όμορφη και καθαρή εικόνα του χώρου. Ο ήλιος στέκεται μάλλον ακίνητος και έχει μία κατεύθυνση Ανατολική-Νοτιοανατολική. Η ατμόσφαιρα είναι σούπερ καθαρή επειδή δεν υπάρχει καθόλου υγρασία. Ο μετεωρολογικός χάρτης έδειχνε dew point -21.5C. Όσο χαμηλότερο είναι το Σημείο Δρόσου, τόσο η περιεκτικότητα υγρασίας, στον αέρα, είναι μικρότερη. Στην Αθήνα και το καλοκαίρι, όπου το dew point είναι γύρω στους +25C, η περιβάλλουσα αίσθηση είναι αποπνηκτική και ο βαθμός δυσφορίας αρκετά μεγάλος. Συνεπώς, καλά είμαστε εδώ με αυτές τις χαμηλές θερμοκρασίες. Μιλάμε τότε για χοντρό κρύο που αν είσαι καλά ντυμένος, αισθάνεσαι μιά χαρά. Εντούτοις, τρέχω και όταν σταματώ την... ακούω!
 |
| 18. χλμ |
 |
| λίγο πριν τον τερματισμό (20.7 χλμ) |
 |
| τερματισμός για τον Αυστραλό Scott Kerrison |
 |
| τερματισμός του πρώτου Ημιμαραθωνίου |
Πέμπτη 14 Νοεμβρίου, 17.08. Ο Τερματισμός... μου δίνουν την ελληνική σημαία και κόβω το νήμα. Ανεπανάληπτες στιγμές... σαν όνειρο μου φαίνεται..... εεε έχω δακρύσει κιόλας! Από την ομάδα μας πρώτος τερμάτισε στο Μαραθώνιο ο Scott Kerrison (AUS) σε χρόνο 4:09:10, ενώ εγώ είχα χρόνο 3:38:29 στα 21 χλμ. Πολλοί ακόμη συνεχίζουν καθότι ο τελευταίος θα τερματίσει γύρω σε 7 ώρες.
 |
| λίγο πριν το νήμα |
 |
| ...και λάμπουν τα μετάλλια |
 |
| ολοφάνερη εξάντληση |
Πολύ δακρυσμένος, δεν μπορώ να βρω την αιτία τόσο μεγάλης συγκίνησης, προχωρώ και μπαίνω στο μεγάλο αντίσκηνο που λειτουργεί ως χώρος εστιατορίου και έχουν ετοιμάσει εξαιρετικό μπουφέ με φαγητά, σαλάτες, τυριά και γλυκά. Δοκιμάζω κάποια από αυτά και απολαμβάνω τις στιγμές του νικητή. Έξω, ακόμη τερματίζουν, ακούω φωνακτά χαράς και ενθουσιασμού.Τρώω, πίνω τον καφέ μου και αναπολώ τις μικρές αλλά σημαντικές στιγμές της ζωής μου. Επιτέλους, μπόρεσα να επισκεφτώ και τις επτά ηπείρους, γεμίζοντας άλλη μια σελίδα στο βιβλίο της ζωής.
 |
| το camp της White Desert |
 |
| τα επινίκια |
Πέμπτη 14 Νοεμβρίου, 21.00. Οκτώ ώρες έχουν περάσει από την άφιξή μας στην Ανταρκτική και πλησιάζει η ώρα του αποχαιρετισμού. Άλλωστε έχουμε συμπληρώσει το μέγιστο επιτρεπόμενο χρονικό διάστημα παραμονής. Ανεβαίνουμε τις σκάλες του αεροπλάνου. Τόσες φορές έχω ανέβει ίδιες σκάλες, αλλά είναι πρώτη φορά που αισθάνομαι γεμάτος με τόσα ανάμεικτα συναισθήματα. Προχωρώ σαν μαστουρωμένος, σαν διψασμένος στην έρημο, σαν... σαν...σαν.
 |
| η επιστροφή ήδη ξεκίνησε |
Η αεροσυνοδός μού ζητά το διαβατήριο για να το σφραγίσει με τη σφραγίδα εξόδου SOUTH POLE-ANTARCTICA και ο πιλότος ανεβάζει το Airbus στον ουρανό. Αποχαιρετώ την Ανταρκτική φωτογραφίζοντας τους ορεινούς όγκους που περιβάλλονται από αιώνιους πάγους και χιόνι. Το αεροπλάνο ακολουθεί την ίδια πορεία και στις ακτές βλέπω τεράστια τραπεζοειδή παγόβουνα να επιπλέουν ή να εκτίθενται στην ακτή. Είναι οι τελευταίες εικόνες αυτής της Λευκής Ηπείρου και οι φωτογραφίες θα μου θυμίζουν για αρκετό καιρό αυτή την περιπέτεια.
 |
| συλλεκτική θεώρηση εισόδου-εξόδου |
 |
| υπερμεγέθη παγόβουνα |
Μερικοί ήδη κοιμούνται στο δάπεδο του αεροσκάφους (άλλωστε ολόκληρο το αεροπλάνο είναι δικό μας) και κάποιοι άλλοι στις ενδιάμεσες θέσεις του. Εμένα, δεν με παίρνει ο ύπνος. Μου σερβίρουν ένα ζεστό πιάτο βοδινού με ρύζι, παραγγέλνω μια μπύρα... και μου φέρνουν μία Shackleton beer... άρε Σάκλετον σε εσένα αφιερώνω αυτό το ταξίδι.
 |
| Shackleton παντού |
Παρασκευή 15 Νοεμβρίου, 3.00. Προσγειωνόμαστε στο Cape Town. Είμαι αδιάφορος! Περνάμε γρήγορα από έλεγχο διαβατηρίων και πάμε στα ξενοδοχεία μας. Με αφήνουν έξω απο την πόρτα, ο φύλακας του ξενοδοχείου απορεί πως γυρίζω τέτοια ώρα (μπουζούκια στο Cape Town δεν υπάρχουν), κάνω μπάνιο και ξαπλώνω, αλλά ο ύπνος δεν με παίρνει απο την υπερδιέγερση και την κούραση. Εντούτοις, δεν αισθάνομαι κανέναν μυικό πόνο, οι τετρακέφαλοι και οι γάμπες είναι μια χαρά, σαν να μην είχα τρέξει καθόλου..... βάζω το ξυπνητήρι στις 6.50.... στις 8.00 ακολουθεί ο δεύτερος Ημιμαραθώνιος στην περίφημη Promenade της πόλης για να ολοκληρώσω ένα μαραθώνιο σε δύο ηπείρους σε δύο μέρες.
Έλληνες δρομείς στην Ανταρκτική
Την Ανταρκτική την έχουν επισκεφτεί πολλοί Έλληνες. Οι περισσότεροι ήταν τουρίστες προσεγγίζοντας την ήπειρο συνήθως με τα κρουαζιερόπλοια απο την Ushuaia της Αργεντινής. Κάποιοι άλλοι το έχουν επιχειρήσει ορειβατικά, είτε μεμονωμένα ή σε οργανωμένες ομάδες συμμετέχοντας στο 7 summits in 7 continents. Ακόμη, υπάρχουν και έλληνες ερευνητές που έχουν μείνει στην παγωμένη ήπειρο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν γνωρίζω όμως, αν υπάρχουν έλληνες που την έχουν διασχίσει! Εντούτοις, η Μηχανή του Χρόνου αναφέρει για έναν Ελληνοαμερικανό, που στις αρχές του 20. αιώνα έφτασε στο Νότιο Πόλο και το Wikipedia για τον Babis Bizas χωρίς όμως να δίνει περισσότερες λεπτομέρειες.
 |
| Αποικία πιγκουίνων. Φωτό απο το Διαδίκτυο |
Το 2020 η Μαρία Ελουίζα Σταβάρα έγινε η πρώτη Ελληνίδα που τερμάτισε Μαραθώνιο στην Ανταρκτική (King George Island?), ενώ έχει και τον τίτλο 6 majors marathons. Ανήκει στην ελίτ των δρομέων και εκτός του επαγγέλματός της (Οδοντίατρος) είναι μέλος των δρομέων The Hope Runner και υποστηρίζει τους αγώνες Μηδενικών Διακρίσεων. Οκτώ χρόνια πριν, το Νοέμβριο του 2012, ο (ελληνο)κύπριος μαραθωνοδρόμος και Πρέσβης Καλής Θελήσεως της UNICEF Νάσος Κτωρίδης παρέδωσε την εμβληματική φλόγα των Ολυμπιακών Αγώνων στο διοργανωτή του Μαραθωνίου της Ανταρκτικής Richard Donovan, ως σύμβολο ειρήνης και ελπίδας, αλλά και ως επιστέγασμα ενός θεμιτού ανταγωνισμού, της ενθάρρυνσης συμμετοχής σε αθλητικά δρώμενα και στη συντροφικότητα των ανθρώπων όλων των χωρών και φυλών του κόσμου.
 |
| Φωτό απο το Διαδίκτυο |
Δεν έχω βρει άλλον έλληνα/ελληνίδα δρομέα που να έχει τρέξει στην Ανταρκτική. Αν εξαιρέσω τα ελληνόπουλα, δεύτερης ή τρίτης γενεάς της Διασποράς που συμμετείχαν σε αγώνες της Ανταρκτικής και δεν τους υπολογίζω στην καταμέτρηση (παρότι τα δρομικά ή μη περιοδικά τους αναφέρουν, περισσότερο για εντυπωσιασμό παρά για την ουσία) και ίσως να υπάρχει και κάποιος δρομέας (κάτοικος Ελλάδος), που δεν έχει ανακοινωθεί στο Διαδίκτυο, αν όχι, τότε θα πρέπει να είμαι ο πρώτος έλληνας που έχει τρέξει στην ενδοχώρα της Ανταρκτικής, περίπου 2000 χλμ από το Νότιο Πόλο, πάνω σε παγετώνα πάχους περίπου 600 μέτρων.
 |
| Όταν η Φύση κάνει τέχνη. Φωτό απο το Διαδίκτυο |
Έχω βάλει στόχο 7 αγώνες σε 7 ηπείρους. Μέχρι σήμερα τα έχω καταφέρει σε 5 και μου υπολείπονται ακόμη δύο. Ελπίζω να τα καταφέρω, όμως έχω επίγνωση ότι δεν είμαι δρομέας, ορειβάτης είμαι και αυτό μου δίνει τη δύναμη να αποδείξω ότι nothing is impossible!
Παγκόσμια Ρεκόρ στο The Great World Race
Ο εναρκτήριος αγώνας δόθηκε, με συμμετοχή 60 δρομέων από 14 χώρες, στο Wolf’s Fang της Ανταρκτικής στις 14 Νοεμβρίου. Από εκεί, οι δρομείς συνέχισαν στο Cape Town, Perth, Istanbul, Cartagena και τελικά στο Miami. Η Ιstanbul παρουσιάζει την ιδιαιτερότητα να γεφυρώνει δυο ηπείρους και γιαυτό φιλοξένησε δύο μαραθώνιους, στις δύο πλευρές του εμβληματικού Βοσπόρου και τελικά... 7 Μαραθώνιοι σε 7 Ηπείρους σε 7 Ημέρες, όπου οι τερματίσαντες δικαιωματικά κατέχουν μία θέση στο Club 777… εκπληκτικό! 
Σε μια ανεπανάληπτη εμφάνιση, η Hillary Kupish (ΗΠΑ), προερχόμενη με PR 2:44:19 από το μαραθώνιο της Νέας Υόρκης, 2 εβδομάδες νωρίτερα, θριάμβευσε στο γυναικείο τμήμα, πετυχαίνοντας ΝΕΟ παγκόσμιο ρεκόρ μέσου χρόνου μαραθωνίου 3:12:12. Ο ανταγωνισμός ήταν έντονος αλλά απίστευτα φιλικός μεταξύ των γυναικών καθώς υποστήριζαν η μία την άλλη καθ' όλη τη διάρκεια της εξαντλητικής εβδομάδας. Η Ashley Paulson, μία άλλη εξέχουσα υπερδύναμη από τις ΗΠΑ, σημείωσε ένα εντυπωσιακό ρεκόρ ηπειρωτικού μαραθωνίου της Ανταρκτικής 3:18:02 την 1η ημέρα, αντιμετωπίζοντας το χιόνι και τον πάγο σε ψυχρές θερμοκρασίες -16°C (3°F). Δυστυχώς, αντιμετώπισε έναν τραυματισμό κατά τον προτελευταίο μαραθώνιο στην Cartagena (Κολομβία), όπου το κλίμα ήταν έντονα υγρό με θερμοκρασία στους +33C (+92F). Εν τω μεταξύ, Hillary Kupish και Becs Gentry (τέταρτη στο Μαραθώνιο του Τόκιο) διέσχισαν, στον τελευταίο Μαραθώνιο του Miami, μαζί τη γραμμή του τερματισμού, επιτυγχάνοντας ένα νέο μέσο παγκόσμιο ρεκόρ γυναικών στο Club 777 (7 μαραθώνιους, 7 ηπείρους σε 7 ημέρες) , 3:53:00.
Από την πλευρά των ανδρών, ο Ιρλανδός William Maunsell ηγήθηκε αρχικά του αγώνα, κερδίζοντας πέντε από τους επτά αγώνες με εντυπωσιακό μέσο χρόνο μαραθωνίου 2:39:21, μαζί με το νέο ρεκόρ μαραθωνίου της Ανταρκτικής 2:38:42 την πρώτη κιόλας ημέρα. Ωστόσο, υπέκυψε στην έντονη ζέστη και την υγρασία στην Cartagena, με αποτέλεσμα να αποσυρθεί και να ανοίξει ο δρόμος για τον αμερικανό David Kilgore να διεκδικεί τη νίκη με μέσο χρόνο 3:22:57.
Άλλα αξιοσημείωτα γεγονότα: Merrick Chernett (ΗΠΑ), 18 ετών, έγινε ο νεότερος που ολοκλήρωσε 7 μαραθώνιους σε 7 ηπείρους μέσα σε 7 ημέρες. Dan Little, στα 81 του, έγινε ο γηραιότερος άνδρας που ολοκλήρωσε 7 ημιμαραθώνιους σε 7 ηπείρους σε 7 ημέρες.
Ο Andrew Thorpe (AUS) γίνεται ο πρώτος ιθαγενής Αυστραλός που ολοκλήρωσε 7 μαραθώνιους σε 7 ηπείρους σε μόλις μία εβδομάδα, ενώ η διάσημη δρομέας μεσαίων αποστάσεων, Jenny Simpson (ΗΠΑ), χρυσή Ολυμπιονίκης του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος και χάλκινη Ολυμπιονίκης στα 1500 μέτρα, ολοκλήρωσε τον Great World Race για να τερματίσει 5η στο γυναικείο τμήμα.
2024 Great World Race, ένας από τους μεγαλύτερους Αγώνες Δρόμου ολοκληρώθηκε στο Miami Beach στις 20 Νοεμβρίου, με τις ΗΠΑ να κερδίζουν όλες τις νίκες τόσο στην κατηγορία ανδρών όσο και γυναικών.
 |
| Club 777: The Race all over the world |
Ο εναρκτήριος αγώνας δόθηκε, με συμμετοχή 60 δρομέων από 14 χώρες, στο Wolf’s Fang της Ανταρκτικής στις 14 Νοεμβρίου. Από εκεί, οι δρομείς συνέχισαν στο Cape Town, Perth, Istanbul, Cartagena και τελικά στο Miami. Η Ιstanbul παρουσιάζει την ιδιαιτερότητα να γεφυρώνει δυο ηπείρους και γιαυτό φιλοξένησε δύο μαραθώνιους, στις δύο πλευρές του εμβληματικού Βοσπόρου και τελικά... 7 Μαραθώνιοι σε 7 Ηπείρους σε 7 Ημέρες, όπου οι τερματίσαντες δικαιωματικά κατέχουν μία θέση στο Club 777… εκπληκτικό!
 |
| Ashley Paulson |
Σε μια ανεπανάληπτη εμφάνιση, η Hillary Kupish (ΗΠΑ), προερχόμενη με PR 2:44:19 από το μαραθώνιο της Νέας Υόρκης, 2 εβδομάδες νωρίτερα, θριάμβευσε στο γυναικείο τμήμα, πετυχαίνοντας ΝΕΟ παγκόσμιο ρεκόρ μέσου χρόνου μαραθωνίου 3:12:12. Ο ανταγωνισμός ήταν έντονος αλλά απίστευτα φιλικός μεταξύ των γυναικών καθώς υποστήριζαν η μία την άλλη καθ' όλη τη διάρκεια της εξαντλητικής εβδομάδας. Η Ashley Paulson, μία άλλη εξέχουσα υπερδύναμη από τις ΗΠΑ, σημείωσε ένα εντυπωσιακό ρεκόρ ηπειρωτικού μαραθωνίου της Ανταρκτικής 3:18:02 την 1η ημέρα, αντιμετωπίζοντας το χιόνι και τον πάγο σε ψυχρές θερμοκρασίες -16°C (3°F). Δυστυχώς, αντιμετώπισε έναν τραυματισμό κατά τον προτελευταίο μαραθώνιο στην Cartagena (Κολομβία), όπου το κλίμα ήταν έντονα υγρό με θερμοκρασία στους +33C (+92F). Εν τω μεταξύ, Hillary Kupish και Becs Gentry (τέταρτη στο Μαραθώνιο του Τόκιο) διέσχισαν, στον τελευταίο Μαραθώνιο του Miami, μαζί τη γραμμή του τερματισμού, επιτυγχάνοντας ένα νέο μέσο παγκόσμιο ρεκόρ γυναικών στο Club 777 (7 μαραθώνιους, 7 ηπείρους σε 7 ημέρες) , 3:53:00.
 |
| Becs Gentry: family and championship...respect! |
Από την πλευρά των ανδρών, ο Ιρλανδός William Maunsell ηγήθηκε αρχικά του αγώνα, κερδίζοντας πέντε από τους επτά αγώνες με εντυπωσιακό μέσο χρόνο μαραθωνίου 2:39:21, μαζί με το νέο ρεκόρ μαραθωνίου της Ανταρκτικής 2:38:42 την πρώτη κιόλας ημέρα. Ωστόσο, υπέκυψε στην έντονη ζέστη και την υγρασία στην Cartagena, με αποτέλεσμα να αποσυρθεί και να ανοίξει ο δρόμος για τον αμερικανό David Kilgore να διεκδικεί τη νίκη με μέσο χρόνο 3:22:57.
 |
| 2:39:21 ρεκόρ μαραθωνίου στο club 777 |
Η εβδομάδα δεν ήταν μόνο μια γιορτή ρεκόρ αλλά και μια σημαντική προσπάθεια συγκέντρωσης κεφαλαίων για φιλανθρωπικό σκοπό. Ο συνεργάτης του Great World Race LUNGevity κέρδισε τα φώτα της επικαιροτητας, με τον αθλητή τους που επέζησε από τον καρκίνο, Sean Swarner, να γίνεται ο πρώτος αθλητής με έναν πνεύμονα που ολοκλήρωσε έναν αγώνα του Club 777.
Νέα Ρεκόρ: Hilary Kupish (ΗΠΑ) με νέο παγκόσμιο ρεκόρ γυναικών 3:12:12 για μέσο χρόνο μαραθωνίου (7 μαραθώνιοι, 7 ήπειροι, 7 ημέρες), όπου 4 γυναίκες κατέρριψαν το υπάρχον ρεκόρ 3:25:57. William Maunsell (IRL) σημείωσε νέο ρεκόρ ανδρών στην ηπειρωτική Ανταρκτική, 2:38:42 για την απόσταση του μαραθωνίου και η Ashley Paulson (ΗΠΑ) νέο ρεκόρ γυναικών στην ηπειρωτική Ανταρκτική, 3:18:2 για την απόσταση του μαραθωνίου.
 |
| χαμόγελα επιτυχίας τερματισμού από 2 παγκόσμιες πρωταθλήτριες |
Άλλα αξιοσημείωτα γεγονότα: Merrick Chernett (ΗΠΑ), 18 ετών, έγινε ο νεότερος που ολοκλήρωσε 7 μαραθώνιους σε 7 ηπείρους μέσα σε 7 ημέρες. Dan Little, στα 81 του, έγινε ο γηραιότερος άνδρας που ολοκλήρωσε 7 ημιμαραθώνιους σε 7 ηπείρους σε 7 ημέρες.
 |
| Dan Little... respect! |
Ο Andrew Thorpe (AUS) γίνεται ο πρώτος ιθαγενής Αυστραλός που ολοκλήρωσε 7 μαραθώνιους σε 7 ηπείρους σε μόλις μία εβδομάδα, ενώ η διάσημη δρομέας μεσαίων αποστάσεων, Jenny Simpson (ΗΠΑ), χρυσή Ολυμπιονίκης του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος και χάλκινη Ολυμπιονίκης στα 1500 μέτρα, ολοκλήρωσε τον Great World Race για να τερματίσει 5η στο γυναικείο τμήμα.
 |
| 2024 Results: σε αντοχή οι γυναίκες υπερίσχυσαν! |
Ευχαριστίες
Όλα ξεκίνησαν πριν από ένα χρόνο, όταν διάβασα μια χορηγούμενη διαφήμιση για έναν αγώνα τρεξίματος στην Ανταρκτική. Η ιδέα με ενθουσίασε, αλλά την έβαλα στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας ως μη ρεαλιστική. Εντούτοις, επανήλθα μετά από μια τυχαία συζήτηση με ένα συναθλητή μου και άρχιζε να ωριμάζει στο μυαλό μου. Παράλληλα, ξεκίνησα να διερευνώ το "βιογραφικό" του διοργανωτή και να διερωτώμαι "....ποιός να είναι αυτός ο τύπος που μπορεί να διοργανώνει τόσο σπουδαία πράγματα...".
Οι πρώτες πληροφορίες, πραγματικά, με εξέπληξαν. Πρόκειτο για έναν αθλητή που έτρεχε 50-60 χλμ την ημέρα, κάθε μέρα και για τρεις συνεχόμενους μήνες, για να διανύσει 5000 χιλιόμετρα, από το ένα άκρο της Αμερικής στο άλλο, διασχίζοντας, με φουσκάλες στα πόδια, εντυπωσιακά ορεινά περάσματα, μεγάλα αστικά κέντρα, δάση με δηλητηριώδη φίδια και οικισμούς, ζώντας την ευγένεια των ντόπιων, αλλά και τη σκληρότητα της ζωής τους. Ένα συναρπαστικό κοκτέιλ εξάντλησης και ευφορίας μαζί. Ήθελε να παραδώσει ένα μενταγιόν που περιείχε τις στάχτες ενός αείμνηστου φίλου, του Alvin Matthews, στη μητέρα τού Alvin στην Καλιφόρνια... και όταν τον ρώτησαν γιατί το κάνει αυτό, απάντησε ".... the most significant thoughts come when you’re most insignificant..."
 |
| Richard Donovan |
Αυτός ο κορυφαίος αθλητής είναι ο ιρλανδός Richard Donovan, 55 ετών, που έχει τρέξει στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρώπη και τη Νότια Αμερική, στη Σαχάρα και την Ατακάμα, στις Άνδεις και τα Ιμαλάια επίσης. Έχει πάει στο Βόρειο Πόλο, ενώ στην Ανταρκτική ταξίδεψε πάνω από 40 φορές, φέρνοντας τουλάχιστον 1500 δρομείς να λάβουν μέρος σε αγώνες που διοργάνωσε. Είναι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, ένας γενναιόδωρος φιλάνθρωπος, αλλά κυρίως ένας περιπετειώδης και με ελεύθερο πνεύμα αθλητής, αν μπορεί να αποδοθεί στα ελληνικά η φράση "free-spirited adventurer".
Στον Richard οφείλω το ταξίδι στην Ανταρκτική, αυτός με ενέπνευσε και μου δημιούργησε την εικόνα της μαγικής Ανταρκτικής, όπως πραγματικά είναι αυτή η ήπειρος. Και συνεχίζει να με εμπνέει με τους μεγαλεπήβολους στόχους του, όπως η διάσχιση της Αυστραλίας (2025) απο την Αδελαίδα (νότια Αυστραλία) στο Darwin (βόρεια Αυστραλία), διασχίζοντας το Coober Pedy, το Uluru και το Alice Springs, τρέχοντας την απόσταση των 3200 χλμ σε 60 περίπου μέρες. Τον ευχαριστώ αυτόν τον απίθανο τύπο και χαίρομαι ιδιαίτερα που βρέθηκε σε ένα κομβικό σημείο της ζωής μου.
 |
| David Kelly |
 |
| Kieran Crowley from White Desert Co. |
Τον David Kelly, διοργανωτή τού The Great World Race, και πολλούς ακόμη συμμετέχοντες σε αυτήν την παγκόσμια κούρσα (που θα ζήλευε ακόμη και ο Ιούλιος Βερν) θέλω να ευχαριστήσω για το πολύ ευχάριστο κλίμα που δημιούργησαν όπου καμία φυλετική-πολιτική-ανταγωνιστική διάκριση μας χώριζε. Έτρεχα μαζί με υπεραθλητές, όπως οι Ashley Paulson, Jenny Simpson, and Becs Gentry, σούπερ αθλήτριες των ΗΠΑ και νόμιζα ότι γνωριζόμασταν από καιρό. Άλλωστε τα αποτελέσματα το δείχνουν, όπως ανακοίνωσε το Runners' world μετά από τους 7 Μαραθώνιους στις 7 ηπείρους.
 |
| τρέχοντας μαζί με τα αστέρια της αμερικανικής ελίτ. Εδώ στον τερματισμό του δεύτερου Μαραθώνιου στο Cape Town |
Ακόμη, θέλω να ευχαριστήσω τους άγνωστους φωτογράφους και κινηματογραφιστές, που έδωσαν όλον τον εαυτό τους, ώστε οι φωτογραφίες να είναι σούπερ Instagramικές, τον Kieran Crowley, τον υπεύθυνο της "White Desert" για το επαγγελματικό service που μας πρόσφερε και τέλος τους 3 έλληνες πιλότους που μου επέτρεψαν να είμαι ο πρώτος που θα αντίκρυζε τις παγωμένες ακτές της ανταρκτικής απο το Cockpit του Airbus A340.
 |
| The Antarctic Polar Race team: many thanks |
 |
| Hola Alvaro, amigo, estoy encantado de haberte conocido |
 |
| hi Steve (from Athens Georgia) nice to meet you from Athens Greece |
 |
| thanks guy! |
Πληροφορίες και ιστορικά αρχεία:
No comments:
Post a Comment