Antarctica-Runways

Τι είναι το Flightradar24?

Η Ανταρκτική, η τόσο απομακρυσμένη ήπειρος, έχει τακτικές πτήσεις που υποστηρίζουν την επιστήμη-έρευνα, την εφοδιαστική αλυσίδα και τον τουρισμό, με αεροδιαδρόμους που απλώνονται πάνω σε παγωμένες μέχρι και φρεζαρισμένες πίστες. Και αυτό γίνεται με αεροσκάφη τύπων Basler BT-67, C-17, ακόμη και B787 Dreamliners και Αirbus A340, δηλαδή ένας ποικιλόμορφος στόλος επιχειρεί, σε ακραίες συνθήκες, μία ακόμη θεαματική προσγείωση.

 

 

Οι τουρίστες μπορούν να φτάσουν στην Ανταρκτική αεροπορικώς μέσω κόμβων, όπως το King George Island ή το Wolf’s Fang ή απλώς να πετάξουν πάνω από την ήπειρο για μοναδικές εμπειρίες.

Runway in Wolf's Fang for Landing and Race

Η Ανταρκτική αποτελεί την πιο αφιλόξενη ήπειρο της Γης, τόσο πολύ πώς αν μπορούσε να μιλήσει θα σας φώναζε ...μην πας... Όμως, τίποτε δεν θα σας συγκρατήσει στο ενδόμυχο κάλεσμα, να γνωρίσετε μία φύση, όπου οι συνθήκες της είναι ασυνήθιστες για τους περισσότερους. Το μόνο ερώτημα που θα έχετε είναι...πώς και από πού φτάνω εκεί... και βασικά πού προσγειώνομαι; 

Ο κύριος μοχλός της αεροπορίας της Ανταρκτικής είναι η επιστημονική έρευνα. Η Συνθήκη της Ανταρκτικής που υπογράφηκε το 1959, την καθιέρωσαν ως μια ήπειρο αφιερωμένη στην ειρηνική επιστημονική έρευνα. Εθνικά προγράμματα από χώρες, όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, η Αυστραλία και πολλά ευρωπαϊκά έθνη λειτουργούν όλο το χρόνο με εποχιακούς ερευνητές που διαμένουν σε ειδικούς σταθμούς, διάσπαρτους σε όλη την ήπειρο. Έτσι λοιπόν, η Ανταρκτική προσελκύει αρκετές πτήσεις, τόσο διεθνείς όσο και εγχώριες.

Πέρα από τους επιστήμονες, οι σταθμοί της Ανταρκτικής απαιτούν μηχανικούς, ιατρικό προσωπικό, ειδικούς επικοινωνιών, μάγειρες και άλλο προσωπικό υποστήριξης, όπως πυροσβέστες. Το κλίμα της είναι τόσο ξηρό που η ανάφλεξη μπορεί να γίνει εντελώς ξαφνικά. Οι επιστήμονες έχουν όλα όσα χρειάζονται για την επιβίωση, από τρόφιμα και καύσιμα μέχρι επιστημονικό εξοπλισμό και οικοδομικά υλικά, που πρέπει να μεταφερθούν αεροπορικώς ή να αποσταλούν με πλοίο.

fire station in McMurdo

Summer time is coming, also the first logistics 

Παράλληλα, ο τουρισμός έχει αυξηθεί σημαντικά από τη δεκαετία του 1990, αν και παραμένει μια εξειδικευμένη αγορά. Ενώ οι περισσότεροι τουρίστες της Ανταρκτικής φτάνουν με πλοίο (περίπου 75.000 ετησίως), ένας αυξανόμενος αριθμός πετάει απευθείας στην ήπειρο για ημερήσιες εκδρομές ή μεγαλύτερες αποστολές.

Η Ανταρκτική φιλοξενεί αρκετά σημεία εισόδου για τους επιβάτες που ταξιδεύουν με αεροπλάνο. Το Flightradar24 παρακολουθεί 15 αεροδιαδρόμους που χρησιμοποιούνται την καλοκαιρινή περίοδο (Νοέμβριος-Μάρτιος) και κάποιοι από αυτούς ξεχωρίζουν. Εντούτοις, κανένας δεν μοιάζει με ένα τυπικό αεροδρόμιο και φυσικά δεν υπάρχει lounge τακτικών επιβατών. Από την άλλη, δεν επισκέπτεστε την Ανταρκτική για ένα φραπουτσίνο, όπως θα κάνατε στο Μιλάνο.

Το Συγκρότημα McMurdo είναι η μεγαλύτερη αεροπορική εγκατάσταση της Ανταρκτικής, που αποτελείται από τρία συμπληρωματικά αεροδρόμια που συνεργάζονται: το McMurdo Ice Runway (QAI), το Williams Field (QAW) και το Phoenix Airfield (QAX), που συντηρούνται από το Πρόγραμμα Ανταρκτικής των ΗΠΑ και αποτελεί τον μεγαλύτερο ερευνητικό οικισμό της Ανταρκτικής με περίπου 1000 άτομα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και 150 "ανθεκτικές ψυχές" που παραμένουν κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Η επίγειες εγκαταστάσεις διαχειρίζονται μεταγωγικά C-17 Globemaster και αεροσκάφη LC-130 Hercules. Είναι ενδιαφέρον ότι στη McMurdo λειτουργεί ένα TLS, μια τροποποιημένη έκδοση του πιο γνωστού Συστήματος Προσγείωσης με Όργανα (ILS), που επιτρέπει προσεγγίσεις ακριβείας σε κακές καιρικές συνθήκες.

 

Basler BT-67

 

Ο Διάδρομος Προσγείωσης Wolf’s Fang (WFR) είναι ένας ιδιωτικός διάδρομος προσγείωσης με μπλε πάγο που κατά καιρούς διαχειρίζεται μερικά από τα μεγαλύτερα αεροσκάφη που επισκέπτονται τακτικά την Ανταρκτική. Ο αερομεταφορέας HiFly της ACMI φέρνει τακτικά "εύπορους" ταξιδιώτες σε ένα πεντάωρο ταξίδι από το Κέιπ Τάουν με τα Airbus A330 και A340. Αν τυχαίνει να είστε, ας πούμε, ένας από τους επιβάτες, ο Wolf’s Fang είναι συχνά το σημείο εισόδου για οργανωμένα ταξίδια, ακόμη και για τη διοργάνωση Αγώνων Μαραθωνίου.

ready for Boarding

ready to Take-Off

Το Αεροδρόμιο Wilkins (QAK) χρησιμεύει ως η κύρια διηπειρωτική αεροπορική σύνδεση της Αυστραλίας από τη νήσο Τασμάνια (Χόμπαρτ). Η εγκατάσταση διαθέτει εκτεταμένες εγκαταστάσεις logistics και μια σημαντική αποθήκη καυσίμων που την καθιστούν ένα από τα πιο ικανά αεροδρόμια της Ανταρκτικής. Ενώ είναι ανοιχτή κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου (Οκτ-Μάρ), παραμένει κλειστή για περίπου ενάμιση μήνα κατά την περίοδο αιχμής του καλοκαιριού, καθώς οι ήπιες θερμοκρασίες προκαλούν τήξη του υπεδάφους με τη δημιουργία σχισμών (κρεβάς), που είναι πολύ επικίνδυνα.

 

Το Αεροδρόμιο Troll (QAT) λειτουργεί από το Νορβηγικό Πρόγραμμα της Ανταρκτικής και προσφέρει αρκετό μήκος διαδρόμου για να φιλοξενήσει αεροσκάφη έως και το αξιοσέβαστο μέγεθος ενός Boeing 787. Κατά τη διάρκεια της τρέχουσας σεζόν, το Troll έχει δεχθεί επισκέψεις από αεροσκάφη, όπως επαγγελματικά τζετ (Dassault Falcon 7X και το Boeing 737 MAX 8). Οι τακτικές συνδέσεις με το Κέιπ Τάουν το καθιστούν διεθνή κόμβο και, ενώ εξυπηρετεί κυρίως ερευνητικές επιχειρήσεις, το Troll φιλοξενεί περιστασιακά τουριστικές αποστολές ως σημείο διέλευσης, μαζί με ιδιωτικές αποστολές και κινηματογραφικά συνεργεία. Φιλοξενεί ένα δέκτη Flightradar24, επιτρέποντας την παρακολούθηση αεροσκαφών εξοπλισμένων με ADS-B σε αυτό το μέρος της Ανταρκτικής.

Ο διάδρομος Novo (QAO) αποτελεί έναν από τους πιο πολυσύχναστους κόμβους εμπορευματικών μεταφορών της Ανταρκτικής, λειτουργώντας ως ένα σημαντικό διεθνές κέντρο logistics που διατηρεί πολλά εθνικά προγράμματα εφοδιασμού καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν. Λειτουργώντας από το Ρωσικό Ανταρκτικό Πρόγραμμα, ο διάδρομος με τον μπλε πάγο χειρίζεται τακτικές πτήσεις βαρέων φορτίων Ilyushin Il-76 από το Κέιπ Τάουν, ενώ τα Basler BT-67 και DHC-6-300 Twin Otters εκτελούν εγχώριες πτήσεις σχεδόν καθημερινά κατά τη διάρκεια της υψηλής σεζόν.

IL-76TD

Το αεροδρόμιο Teniente R. Marsh (TNM) του νησιού King George ξεχωρίζει ως η πιο προσβάσιμη και τουριστικά επικεντρωμένη εγκατάσταση της Ανταρκτικής. Η χιλιανή αεροπορική εταιρεία DAP εκτελεί έως και τέσσερις καθημερινές πτήσεις τσάρτερ από την Πούντα Αρένας, χρησιμοποιώντας το ευέλικτο Avro RJ100. Προσφέρει τη δυνατότητα πτήσεων όλο το χρόνο, επειδή διαθέτει και πύργο ελέγχου. Πολλοί τουρίστες που πραγματοποιούν κρουαζιέρες στην Ανταρκτική, ξεκινούν από εδώ, αποφεύγοντας το διαβόητο δύσκολο πέρασμα Drake, ενώ εξοικονομούν χρόνο πετώντας από τη Χιλή. Άλλοι αεροδιάδρομοι στην Ανταρκτική που μπορείτε να δείτε στο Flightradar24 είναι το αεροδρόμιο Marambio (QAB), το Neumayer III Skiway (QAN), το SANAE IV Skiway (QAS), το Princess Elisabeth Skiway (QAP), το Davis Plateau Skiway (QAD), η Rothera Air Facility (QAR) και ο Union Glacier Runway (UGL).

Οι πτήσεις προς την Ανταρκτική απαιτούν αεροσκάφη ικανά να λειτουργούν σε μερικές από τις πιο σκληρές συνθήκες του κόσμου. Το κρύο κλίμα φυσικά έρχεται στο μυαλό, αλλά πρόσθετες ιδιαιτερότητες για τους αεροπόρους περιλαμβάνουν την περιορισμένη διαθέσιμη υποδομή, συμπεριλαμβανομένης της ελάχιστης επίγειας υποστήριξης. Ας πούμε απλώς ότι αν κάτι χαλάσει, τα ανταλλακτικά μπορεί να μην βρίσκονται στη διπλανή περιοχή.

Για να φτάσετε στο εσωτερικό της Ανταρκτικής και σε σταθμούς χωρίς ασφαλτοστρωμένους διαδρόμους, τα αεροσκάφη είναι εξοπλισμένα με σκι. Παρά το γεγονός ότι πολλά τεχνικά προβλήματα έχουν ξεπεραστεί τα τελευταία 80 χρόνια, το Basler BT-67 παραμένει ίσως το μοναδικό "μουλάρι" εργασίας της αεροπορίας της Ανταρκτικής. Πίσω από αυτό το παρατσούκλι βρίσκεται ένα βαριά τροποποιημένο Douglas DC-3, ανακατασκευασμένο με σύγχρονους κινητήρες turboprop και εξοπλισμένο με ανασυρόμενα σκι.

Ένα άλλο σύμβολο του ουρανού της Ανταρκτικής είναι το LC-130 Hercules. Πρόκειται για ένα κανονικό "Herc" εξοπλισμένο με ανασυρόμενα σκι, ένα τετρακινητήριο αεροσκάφος, που μπορεί να μεταφέρει σημαντικά φορτία και να προσγειώνεται σε μη προετοιμασμένες επιφάνειες χιονιού και πάγου.

Άλλα αεροσκάφη που θα παρατηρήσετε αν περιηγηθείτε στο Flightradar24 περιλαμβάνουν τα DHC-6 Twin Otter και Pilatus PC-6 Porter, που συχνά εμφανίζονται να εκτελούν σύντομες πτήσεις μεταξύ καταυλισμών και παράκτιων σταθμών. Αυτά τα μικρότερα αεροσκάφη μπορούν να προσγειωθούν σε σχετικά μικρούς παγωμένους διαδρόμους και να αποδίδουν καλά σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες.

flightradar24

Αρκετοί σταθμοί της Ανταρκτικής διαθέτουν διαδρόμους με μπλε πάγο (δηλαδή παγετώνες) ή φρεζαρισμένους διαδρόμους ικανούς να χειρίζονται μεγαλύτερα αεροσκάφη. Επιτρέπουν δηλαδή διηπειρωτικές πτήσεις, αυξάνοντας δραματικά τη χωρητικότητα φορτίου και τον αριθμό των επιβατών.

special flight from Santiago (chile) to Melbourne near Antarctica's coast

Το ILyushin Il-76, ένα τετρακινητήριο αεροσκάφος μεταφοράς, εξυπηρετεί πολλά εθνικά προγράμματα της Ανταρκτικής, ιδιαίτερα της Ρωσίας. Το πιο σύγχρονο αμερικανικό αντίστοιχο, το Boeing C-17 Globemaster, είναι συχνά το μεταφορικό αεροσκάφος που προτιμούν οι Πολεμικές Αεροπορίες των ΗΠΑ και η Πολεμική Αεροπορία της Νέας Ζηλανδίας. Μιλώντας για την Boeing, το B737 είναι τακτικός επισκέπτης, εκτελώντας συχνά πτήσεις τσάρτερ από το Κέιπ Τάουν. Τον Νοέμβριο του 2023, η Norse Atlantic Airways έγραψε ιστορία όταν προσγείωσε ένα Boeing 787 στο αεροδρόμιο Troll, την πρώτη επίσκεψη Dreamliner στην Ανταρκτική.

ILyushin II-76

 

Η ευρωπαϊκή Airbus εκπροσωπείται επίσης καλά στην Ανταρκτική, με τις οικογένειες αεροσκαφών A320, A330 και A340 να έχουν προσγειωθεί στην ήπειρο. Αυτά τα αεροσκάφη μεταφέρουν τουρίστες, επιστήμονες και προσγειώνονται σε φρεζαρισμένους διαδρόμους. Για όσους αναζητούν μια πιο προσιτή εμπειρία στην Ανταρκτική, αρκετές εταιρείες προσφέρουν επίσης πτήσεις περιήγησης πάνω από την ήπειρο χωρίς προσγείωση. Αυτές οι πτήσεις συχνά αναχωρούν από την Αυστραλία ή τη Νέα Ζηλανδία, πετούν πάνω από εντυπωσιακά τοπία της Ανταρκτικής για αρκετές ώρες και στη συνέχεια επιστρέφουν. Αν και δεν πρόκειται για πραγματική προσγείωση στην Ανταρκτική, αυτές οι πτήσεις προσφέρουν εκπληκτική θέα στην παγωμένη ήπειρο σε ένα κλάσμα του κόστους των αποστολών προσγείωσης. 

 

ready for Landing

Τι είναι το Flightradar24
Το Flightradar24 είναι μια ιδιωτική εταιρεία (Flightradar24 AB) με έδρα τη Στοκχόλμη. Παρόλο που χρησιμοποιείται ευρέως από τα ΜΜΕ, τις αεροπορικές εταιρείες και τους επαγγελματίες του κλάδου, ως έγκυρη πηγή, παραμένει μια εμπορική επιχείρηση που λειτουργεί με το μοντέλο "freemium" (παρέχει δωρεάν βασικές υπηρεσίες και χρεώνει για πιο προηγμένες δυνατότητες).

Ιδρύθηκε το 2006 από δύο Σουηδούς λάτρεις της αεροπορίας (Mikael Robertsson και Olov Lindberg). Η εταιρεία βασίζεται σε ένα μεγάλο δίκτυο (>40000) επίγειων δεκτών ADS-B παγκοσμίως, που οι περισσότεροι δέκτες ανήκουν σε εθελοντές (ιδιώτες), οι οποίοι λαμβάνουν τα σήματα από τα αεροπλάνα και τα "ανεβάζουν" στην πλατφόρμα.

Εκτός από τους εθελοντές, η εταιρεία χρησιμοποιεί δορυφορικά δεδομένα και στοιχεία από επίσημες αρχές πολιτικής αεροπορίας (όπως η FAA στις ΗΠΑ), αν και τα τελευταία συχνά εμφανίζονται με μια μικρή καθυστέρηση για λόγους ασφαλείας.

Λόγω της τεράστιας ακρίβειας και της παγκόσμιας κάλυψής του, το Flightradar24 έχει γίνει το "standard" εργαλείο για την παρακολούθηση πτήσεων σε περιπτώσεις εκτάκτων αναγκών, αεροπορικών ατυχημάτων ή σημαντικών διεθνών μετακινήσεων (π.χ. η πτήση της Πελόζι στην Ταϊβάν ή η μεταφορά της σορού της Βασίλισσας Ελισάβετ), γεγονός που του προσδίδει κύρος παρόμοιο με αυτό ενός επίσημου φορέα.