Άνυδρη Βερλίγκα
Ο δρόμος προς το Χαλίκι απο Ματσούκι, όσο και η διαδρομή προς το Χαλίκι και το Ανήλιο (Μετσόβου) έχει εκπληκτικά ορεινά περάσματα, είναι το λεγόμενο Πέρασμα Μπάρου. Τα φιδίσια αυτά ορεινά διάσελα μού θυμίζουν περισσότερο ελβετικές άλπεις παρά νομό Ιωαννίνων. Η διαφορά ειναι ότι τα δικά μας τα χρησιμοποιούν κυρίως οι τσοπάνηδες που μεταφέρουν τα προβατά τους πέρα-δωθε. Εδώ στο Χαλίκι ειναι ο προορισμός μας για την εξωτική Βερλίγκα, που τέτοια εποχή ειναι άνυδρη.
Έχεις τρεις επιλογής και πρεπει να διαλέξεις. Αντάμωμα με αρκούδα. Σύμφωνα με τους ντόπιους, οι αρκούδες κάνουν συχνά την εμφάνισή τους σε αυτή την περιοχή που θεωρείται εξαιρετικά απομονωμένη. Με λύκο, σπάνιο αλλά πιθανό. Με τσοπανόσκυλο που έχει κολλάρο με καρφιά. Παρότι διανυκτερεύσαμε σε σκηνές, οι φιλες μας οι αρκούδες δεν ήρθαν στο ραντεβού. Όμως εκει που ειχαμε προβλημα ήταν τα σκυλια. Σκυλιά παντού και τί σκυλια! Κατασκηνώσαμε στην είσοδο του χωριού.
Το βραδινό είχε ενεργειακή τροφή.. μακαρόνια, σαλάτες.. σαρδέλλες....αν και το τραπέζι δείχνει μαλλον μαγειρικά σκεύη..φάγαμε καλά και ήπιαμε και τα τσίπουρά μας....
Ο Αγ. Γεώργιος, λίγο πιό έξω απο το χωριό, ειναι κτίσμα του 18ου αιώνα. Διακρίνουμε μια αρχιτεκτονική τεχνοτροπία που δεν την διαθέτουν άλλα παρόμοια κτίσματα στην υπόλοιπη Ελλάδα.Ο μύθος λέει ότι ο Κοσμάς ο Αιτωλός περνώντας από το χωριό Χαλίκι λειτούργησε στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου η οποία βρίσκεται απέναντι από το χωριό και φύτεψε ένα δεντράκι στην σκεπή του ιερού του ναού το οποίο υπάρχει ακόμα και σήμερα και σύμφωνα με την παράδοση το μισό ξεράθηκε κατά την διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και το άλλο μισό θα ξεραθεί σε περίπτωση ενδεχόμενου πολέμου. Μην παει κανένας και το ξεράνει επίτηδες....
Όπως γράφεται στο Διαδίκτυο, το 1882 επισκέφθηκε το χωριό ο βασιλιάς των Ελλήνων Γεώργιος Α'. Όμως, δεν αναφέρει τον τρόπο πώς ήρθε.... επειδή το χωριό μέχρι πρόσφατα είχε μόνο μουλαρόδρομους και χωματόδρομους που ασφαλώθηκαν μόλις το 2012!!! Όπως μας είπαν οι χωριανοί, το πλησιέστερο κέντρο υγείας ειναι στο Μέτσοβο.. άντε να αρρωστήσεις το χειμώνα και να έχουν πέσει 2 μετρα χιονι, εκεί πάνω στο ορεινό πέρασμα των 1750μ!!!
Το
χωριό Χαλίκι εικάζεται ότι είναι χτισμένο στο μέρος όπου υπήρχε άλλοτε η αρχαία πόλη Χαλκίς. Εδω, η πλατεία του χωριού, που μαζεύονται όλοι οι άνδρες, κρατώντας μια μαγγούρα, και συζητάνε..τι άλλο πολιτικά...άλλωστε δεν έχουν τίποτε άλλο να κάνουν. Το ρεύμα ήρθε εδω στις αρχές του '80, τηλέφωνο (ΟΤΕ) στα μέσα του '90..όσο για internet και FB..αστεία πράγματα..... οι κάτοικοι δεν τα γνωρίζουν...
Στο Χαλίκι ήρθαμε για την ξακουστή Βερλίγκα, και μαθαμε ότι οι ντόπιοι την λένε Δρακολίμνη, επηρεασμένοι ίσως απο τον ποιητή Κρυστάλλη, που την αναφέρει σε κείμενο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Παρνασσός» το 1890. Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι λίμνη, παρα μόνο η αρχή ενός ποταμού που δημιουργείται απο το λειώσιμο του χιονιού.
Το Χαλίκι έχει περίφημες λιθόκτιστες εκκλησίες, μάρτυρες της μεγάλης ακμής που γνώρισε η περιοχή κατά την τελευταία περίοδο του 18ου αιώνα. Στην πλατεία του χωριού βρίσκεται ο ναός της Αγ. Παρασκευής του 1725.
Η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής έχει τρίκλιτο νάρθηκα με γυναικωνίτη και περιλαμβάνει και το παρεκκλήσι του Αγ. Δημητρίου με τις καμάρες που θυμίζει τη Μονή Σταυρονικήτα του Αγίου 'Ορους.
Ενδιαφέρουσες διαδρομές είναι κι αυτές που οδηγούν στις πέτρινες τοξωτές γέφυρες του Αγ. Γεωργίου καθώς και στις λιθόκτιστες βρύσες, τις οποίες η παράδοση χρονολογεί στα 1800 περίπου.
Λιθόκτιστο μονοπάτι κάτω απο το οποίο διέρχεται παραπόταμος του Ασπροποτάμου (Αχελώου).
 |
| Το τοξωτό γεφύρι του Αγ. Γεωργίου, στην είσοδο του χωριού. |
Για την 3η μέρα είχαμε σχεδιάσει ένα χαλαρωτικό περπάτημα τουλάχιστον 2 ωρών (λόγω του μεγάλου ταξιδιού της επιστροφής και της τουριστικής επίσκεψης στα Γιάννενα) αλλά τελικά το κοντέρ κτύπησε σχεδόν 8ωρο περπάτημα. Ο λόγος ήταν ο λάθος υπολογισμός ότι η Βερλίγκα ειναι λίγο πιο πάνω απο το δασος. Αμ δε..... η Βερλίγκα ειναι στα 2006 μετρα και χρειάστηκε να ανέβουμε σχεδόν 900 μέτρα!!!
Στην έξοδο απο το χωριό έχουμε το καθημερινό αντάμωμα.. αγελη απο τσοπανόσκυλα έτοιμα να μας κατασπαράξουν. Ο βοσκός με το ζόρι τα κρατα.. έτοιμα να μας επιτεθούν.... ένα απο αυτά με πλησιάζει (μπρρρρ) με μυρίζει και φεύγει... ίσως η ομάδα αίματός μου να μην του αρέσει....
Ακολουθούμε το χωματόδρομο μέχρις ότου συναντάμε ένα μικρό φαραγγακι, που τα νερά της Βερλίγκας (όσα έχουν απομείνει ακόμη) χύνονται πάνω στο δρόμο..... ανεβαίνουμε και συναντάμε μια μικρή όαση απο πηγές.... λέμε.. φθασαμε λίγο πιο πάνω θα ειναι...χαχα... θελουμε ακομη 600μ...
Ο χωματόδρομος φτανει μεχρι τη Βερλίγκα και έτσι η πορεία μας συναντιέται πολλές φορές με το δρόμο. Ακολουθούμε το σηματοδοτημένο μονοπάτι, που πολλές φορές χάνεται και χρησιμοποιούμε το GPS.... για να μας δείξει ότι θελουμε ακόμη 300μ ΥΔ.
Λέμε..να φτάσαμε..η Βερλίγκα ειναι εδώ.. άλλωστε το αλπικό λειβαδι μοιάζει πολύ με τον προορισμό μας..... και πάλι πέσαμε έξω.. Ο Δημήτρης (ο εξερευνητής) προηγείται για να μας δείξει το τέλος του μονοπατιού. αλλά θέλουμε ακόμη 150 μέτρα σε υψόμετρο...
... επιτέλους...... φτανουμε μετά απο 4 ώρες πορεία στην ξακουστή Βερλίγκα. Νερό πουθενα, όμως τα λειβάδια είναι πράσινα... πετύχαμε μια άνυδρη Βερλίγκα...
Η Βερλίγκα σχηματίζει μια φυσική λεκάνη που μαζεύει τα νερά απο τις γυρω ορθοπλαγιές. Έχει μια πολύ μεγάλη έκταση. Απο το χειμώνα μέχρι τα μέσα της άνοιξης δημιουργούνται μέανδροι νερού .
Στη άκρη δεξια φαίνεται και η ψηλότερη κορφή, Τσουκαρέλα, που ειναι ακόμη μια ώρα δρόμο. Αυτόν το στόχο τον αφήνουμε για την επόμενη φορά, που σίγουρα θα ξανάρθουμε.. να ανταμώσουμε την αρκούδα, να μας ξανατρομάξουν τα τσοπανόσκυλα αλλά και να περάσουμε ένα υπέροχο τριήμερο με καλή παρέα. Καλό υπόλοιπο Αυγούστου... πάμε τωρα για μπανάκι!!!
Υδάτινη Βερλίγκα και Τσουκαρέλα
Με αφορμή ενός ορεινού τρεξίματος (Ursa Τrail 2019), η ομάδα ξεκίνησε παρασκευή απόγευμα για το Μέτσοβο. Το Σάββατο διασχίσαμε τον ορεινό όγκο του Ανηλίου και την Κυριακή τραβήξαμε για Χαλίκι για να επισκεφτούμε τη Βερλίγκα.
Η διαδρομή αρχίζει απο το Χαλίκι με το δασικό δρομο να συνεχίζει για 1 ώρα περίπου. Κάπου εκεί μπαίνεις στο δάσος και εξέρχεσαι στο μικρό φαραγγακι και συνεχίζεις σε αλπικό πεδίο. Το καλοκαίρι υπάρχουν πολλές στάνες με εντονη παρουσία τσοπανόσκυλων.
Σε υψόμετρο στα 1850μ υπάρχει μικρή σήμανση για Τσουκαρέλα, δεξιά στο χωματόδρομο. Αν δεν την προσέξεις, μπορείς να ανέβεις στα δεξιά της Τσουκαρέλας απο διαφορετικό σημείο, μιας και το ανάγλυφο του βουνου διακρίνεται με ευκρίνεια. Η ανάβαση δεν ειναι τόσο επίπονη, αν και η κλίση ειναι γύρω στις 30 μοίρες. Αν φυσά όμως, τα πράγματα γίνονται αρκετά δύσκολα.
Απο την κορυφή της Τσουκαρέλας (2295μ) έχεις μεγάλη θέα προς τα Τζουμέρκα, τα Ιωάννινα και το Μέτσοβο. Βαθειά στον ορίζοντα φαίνεται και ο Όλυμπος.
Με κυκλική διαδρομή καταλήγουμε στη Βερλίγκα. Σε αυτόν τον ιερό τόπο των Αρχαίων Ελλήνων που εξύμνησαν τον Αχελώο σαν ιερό ποταμό. Οι Μέανδροι και η ροή ενός καθαρτήριου ποταμού, δημιουργούν στα πρώτα του βήματα μια έντονη ενεργειακή κατάσταση που την αισθάνεσαι όσο περπατάς πάνω απο τα στρυφογυρίσματά του.
Ο Αχελώος, αρχίζει το μακρινό του ταξίδι για τη λίμνη των Κρεμαστών, εκεί που οι τεχνιτές ανάγκες του σύγχρονου πολιτισμού μας, εμπόδισαν τη συνεχή ροή του προς τη θάλασσα.
Υδάτινη Βερλίγκα (2022)
Τα τελευταία χρόνια συνδυάζουμε τη Βερλίγκα με το Ursa Trail του Μετσόβου, έναν αγώνα ορεινού τρεξίματος 40 χλμ, ως "αποθεραπεία" στην καταπόνση των πολλών χιλιομέτρων που για μας ήταν γύρω στα 25 χλμ και 9-10 ώρες πορεία. Και αυτή η αποθεράπεια είναι περισσότερο εγκεφαλική, γιατί αυτό που τελικά αντικρύζουν τα μάτια μας επενεργεί ευεργετικά στους ταλαιπωρημένους μύες μας.
 |
| Στην Κεντρική πλατεία στο Χαλίκι |
 |
| Χαλίκι, εποχή του πράσινου |
Με τα τζιπ ανεβήκαμε στα 1400μ, εδώ όπου αρχίζει το κλασικό μονοπάτι, το οποίο ξεκινά στα δεξιά μιας χαράδρας που ανεβαίνει στα λειβάδια γύρω στα 1600μ. Εντούτοις, αυτή τη φορά πήραμε την αριστερή πλευρά του φαραγγιού, ανεβήκαμε ορθοπλαγιά και συνεχίσαμε την κόψη μέσα σε δάσος. Βγαίνοντας απο το δάσος συναντήσαμε το κλασικό μονοπάτι. Είναι η πλέον σύντομη διαδρομή καθότι η ανάβαση διαρκεί γύρω στις 2 ώρες, ενώ αν ακολουθούσαμε το δασικό δρόμο θα κάναμε μεγαλύτερη διαδρομή.
 |
| Η ανάβαση στη Βερλίγκα απο εναλλακτικό μονοπάτι |
Η πρόγνωση έδειχνε βροχές και καταιγίδες. Όμως υπήρχαν φίλοι μας που θα ανέβαιναν για πρώτη φορά στη Βερλίγκα. Συνεπώς, έπρεπε να βιαστούμε. Ανεβαίναμε και βλέπαμε ορδές ορειβατών να επιστρέφουν. Όπως μας είπαν, σε αυτό το τελευταίο ΣΒΚ του Μαίου, είχαν κατασκηνώσει εδώ πάνω από 200 άτομα.
 |
| Η μαγική Βερλίγκα |
 |
| Ο Μέγας Τράπος |
Η τοποθεσία είναι πολύ διάσημη. Οι οικολόγοι την θεωρούν ως μία απο τις πηγές του Αχελώου και εγείρουν θέματα προστασίας της φύσης. Οι αρχαιολάγνοι στηρίζονται στο μύθο, όπου ο Αχελώος ήταν μια ποτάμια θεότητα και σύμφωνα με τον Όμηρο προυπήρχε του Ωκεανού. Οι θάλασσες, οι πηγές και τα νερά της γης προέρχονται από αυτόν. Γνωστός είναι ο μύθος της πάλης του με τον Ηρακλή για χάρη της Δηιάνειρας. Ο επίδοξος αυτός μνηστήρας, ο Αχελώος δηλαδή, ζητούσε την κόρη του Οινέα, τη Δηιάνειρα. Έγινε μάχη με τον Ηρακλή και ο ποτάμιος θεός, παρά τις συνεχείς μεταμορφώσεις του, νικήθηκε και ο Ηρακλής νυμφεύθηκε την Δηιάνειρα. Και ζήσαν αυτοι καλά, όχι όμως και εμείς καλύτερα γιατί μετά ήρθαν οι βοσκοί και διεκδικούσαν τα μέρη απο τους ορειβάτες και τους άλλους περιπατητές! Οι μέν πρώτοι, ζητούσαν διάνοιξη χωματόδρομων ώστε να ανεβάζουν τα κοπάδια τους το καλοκαίρι (και να βρίσκουν σύμφωνους τους τοπικούς άρχοντες που νοίκιαζαν τα λειβάδια και η κοινότητα είχε έσοδα), οι μεν δεύτεροι προσπαθούσαν να το αποτρέψουν ώστε ο κάθε τυχόντας να μην ανεβαίνει και στήνει τη σκηνή του σε τόπο φωτεινό και χλοερό, και να αφήνει τα σκουπίδια του για να μην τα κουβαλά στην πλάτη του. Και να μην έφταναν όλα αυτά, μετά ήρθαν οι μηχανοκίνητοι. Τεράστια 4Χ4 διαφόρων εταιρειών, με αναρτήσεις πιο ψηλές και απο το μπόι τους, ανεβάζουν δέκα-δέκα τους "προσκυνητές" μαζί με τα σακκίδια και τα αντίσκοινά τους για να απολαύσουν άραγε τι;; ... γιατί το μόνο που κάνουν είναι να πετάξουν τα drone τους, να βγάζουν selfies και το βράδι καμιά φωτίτσα, έτσι για χαβαλέ! Η αντιπαλότητα μεταξύ βοσκών και περπατητών δεν έχει τέλος, έτσι ώστε σχόλια τύπου η κατάσταση είναι απογοητευτική όχι από τους
ορειβάτες που με προσοχή κατασκηνώνουν αλλά από τις αγελάδες που
μεταμόρφωσαν μεγάλο μέρος της περιοχής σε βούρκο και να απαντούν οι βοσκοί δείτε πόσα άδεια μπουκάλια νερό μαζέψαμε τη Δευτέρα το πρωί. Εντούτοις, όταν αρχίζουν να ανεβαίνουν τα κοπάδια στα ορεινά, τα πράγματα κάπως ηρεμούν, καθότι οι ποιμενικοί είναι τόσο άγριοι, που αμφιβάλω αν βρεθούν θαραλλέοι για να διασχίσουν τα τελευταία μέτρα του χωματόδρομου προτού αντικρύσουν τους μεάνδρους.
No comments:
Post a Comment