Τριανταφυλλιά Ευρυτανίας (Triantafylia near Euritania)

Η 30φυλιά ειναι ένα ωραίο και ερωτικό λουλούδι.. συναντάται όμως και άγρια, εκεί ψηλα στο νομό Ευρυτανίας..με υψόμετρο 1817μ και γίνεται ακομη πιο άγρια για "τολμηρούς" ορειβάτες...

Η σωστη διαδρομη ξεκινά απο το χωριό Καστανιά (ΒΔ)..όμως εμεις τολμήσαμε την ανάβαση απο τη νότια πλευρά και το χωριό Αργυρό Πηγάδι.... αυτή η διαδρομη στα τυφλά....δεν συνιστάται! Απο εδώ πέρασε και ο περιηγητής Πουκεβίλ αλλά αμφιβάλλω αν ακολούθησε αυτό το μονοπάτι....

 

Τα όρη του Παναιτωλικού

Η 30φυλιά όπως φαίνεται απο την Αγ. Παρασκευή Αγρινίου (Παναιτωλικό)

Η Τριανταφυλλιά (1817μ) όπως φαίνεται απο τη νότια πλευρά της..ειναι το απότομο τμήμα της, ενω εκείνο που εκτείνεται προς βορρά ειναι περισσότερο ομαλό.... Βρίσκεται στα σύνορα Αιτωλίας και Ευρυτανίας και θα μπορούσε να υπήρχε εδω τελωνείο μεταξύ ελλήνων και οθαμανών, αν!...λέω αν, αν η ιστορία γραφόταν καποτε διαφορετικά!!!

Απότομο με πολλές σάρες (κυλιόμενες πέτρες) για τα πρωτα 400μ ανάβασης...

Σε υψόμετρο 1500μ υπάρχει ένα κατεστραμμένο εκκλησάκι. Από εδω αρχίζει η τελική ανάβαση (300μ) για την κορυφή...

 ...συνολική ανάβαση 2.30 ώρες για ΥΔ 727μ. Καλή απόδοση για τέτοιο αναγλυφο βουνού...

Πανοραμική θέα απο την κορυφή.... όλες οι γνωστές κορυφές... έχουμε δουλειά ακόμη!!!! Αν τυχει να διανυκτερεύσεις βραδι εδώ πάνω, θα δεις το διάχυτο φωτισμό απο την Πάτρα και το Καρπενήσι αλλά και ένα μαγευτικό και "πλούσιο" ουρανό με αστέρια.... τουλάχιστον έτσι το φαντάζομαι...

Όπως μας έλεγαν οι ντόπιοι, εδω οι γερμανοί είχαν εγκαταστήσει πυροβολείο για να αναχαιτούν τους συμμάχους. Αργότερα, στον εμφύλιο τα εγγλέζικα αεροπλάνα έριχναν και εδώ τις χρυσές λίρες και καπου-κάπου αλεξιπτωτιστές, συνεργάτες του Σκόμπι. Σύμφωνα με τον Κ.Δ. Μαραγιάννη, οι γερμανοί εκτέλεσαν έναν ΕΑΜίτη τον αύγουστο του 44..

Πανοραμική θέα απο την κορυφή προς τα νότια.... το χωριό που φαίνεται είναι το Αργυρό Πηγάδι, όπου ειναι αμφιθεατρικά κτισμένο ανάμεσα σε έλατα (φαντάσου τί υγρασία θα έχει το πρωί) καστανιές και κερασιές (κεράσια απο το Γκιρτοβό, κεράσι..όποιος φάει δε θα γηράσκει.... φώναζαν οι έμποροι στο Θέρμο για το εμπόρευμά τους..αυτό κάποτε..1940).

Το κόσμημα της περιοχής είναι ο ναός του Αγίου Γεωργίου του Νεομάρτυρα εξ Ιωαννίνων, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 3 χιλιομέτρων από το κέντρο του χωριού Αργυρό Πηγάδι και με βατό χωματόδρομο. Εδώ, έχει φωτογραφηθεί απο την κορυφή Τριανταφυλλιά με super τηλεφακό.

Και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.... απο την κορφή διαλέγουμε για την επιστροφή ένα απότομο και βραχώδες τμημα, σαν κυκλική διαδρομή....

...στο ξεφωτο αριστερά υπάρχει ο χωματόδρομος που ενώνει το Αργυρό Πηγάδι με τον Προυσό, που βασικά ειναι αδιάβατος, καθότι ενα τμημα του εχει καταστραφεί απο πτώσεις βράχων... απέναντι ακριβώς ειναι το Χαλίκι, πιο χαμηλό απο την 30φυλιά γεμάτο απο πηγές. Η αριστερή πλευρά του βουνού έχει υποστει μεγάλες κατολισθήσεις, εντυπωσιακές μεν αλλά επικίνδυνες δε...

...η επιστροφή κράτησε σχεδόν 3.30 ώρες.... ρεκόρ δηλαδή!!!!

Σε κάποια σημεια της κατάβασης χρησιμοποιούμε όλα τα μεσα.... χέρια, πόδια..όχι όμως και δόντια... αυτά θα χρειαστούν λιγο αργότερα για να δαγκώσουμε τον αρχηγό....

Οι Χαρης και Τάσος απολαμβανουν το τοπίο και δεν ξερουν τί τους περιμένει ακόμη!!!

ο Τάσος, όπως και οι υπόλοιποι, δοκιμάζει τα όρια της ορειβατικής του εμπειρίας, σε αυτό το δυσκολο σημειο της διαδρομής, όπου όλοι οι βράχοι ξεκολούσαν με το παραμικρό άγγισμα. Όπως μας είπαν οι ντόπιοι, όλο το τμήμα της περιοχής έχει υποστεί μεγαλη κατολίσθηση. Βασικά, δεν υπάρχει διαδρομή για κατάβαση και το ρίσκο ειναι προσωπική υπόθεση...

Τέλος καλό..όλα καλά.. ή μάλλον σχεδόν καλά..τη γλυτώσαμε μονο με γδαρσίρματα στα χέρια.. Τώρα, ακολουθούμε το υπόλοιπο της διαδρομής μέσα σε ελατόδασος.... ειναι πραγματικά υπέροχα και..ανακουφιστικά!!!

Το χωριό λέγεται και Γκίρτοβος (μάλλον σλαυβική ονομασία). Ονομάστηκε Αργυρό πηγάδι , επειδή τις νυκτες μέσα στα πηγάδια του έλαμπε ολόφωτο το φεγγαρι (αντίθετα φυσικά με καθε νόμο και έννοια της φυσικής) και έτσι πιστευω περισσότερο τα λεγόμενα του Λουκόπουλου πώς η κυρά Αργυρώ ειχε μια καλή βρύση μέσα στο χωριό (άντε γύρευε τώρα το συνδυασμό βρύσης και πηγαδιού)..αλλά θρυλος ειναι αυτός..λέει ότι θέλει...

Στα 8 χλμ ειναι το χωριό Αμβρακιά γνωστό για τις μάχες με τους Οθωμανούς, ενω μετά την έξοδο του Μεσσολογίου, πολλοί Σουλιώτες ήλθαν εδώ για να κρυφτούν, αφού διέσχισαν το μονοπάτι των Πολιορκητών (Αράκυνθος)... Το Θέρμο ήταν η σημαντικότερη πόλη σε ολόκληρη την Αιτωλία και διοικητικό και θρησκευτικό κέντρο του Κοινού των Αιτωλών (Αιτωλική Συμπολιτεία)....η περιοχή βρίθει ιστορία και μύθους.....

Το καφενειο του χωριού..που το χειμωνα φιλοξενει 12 κατοίκους και το καλοκαίρι τους διπλάσιους... και όσους οδοιπόρους περάσουν απο εδώ....

εεεεεπ!!!! τι θελει το F1 εδώ πάνω..... χαχα..δεν ειναι photoshop!!!

Η Τριχωνίδα φωτογραφημενη απο τη διαδρομή του χωριού Ανάληψη.... υπέροχη και μαγευτική θέα την ώρα που ο ήλιος δύει.....

Η μεταλλική γέφυρα Μπανιά ενώνει τις δύο όχθες του ποταμού Εύηνου. Με μήκος 50 μ. χωρα μόλις ένα μικρό φορτηγάκι.. είναι από τις πιο εντυπωσιακές του είδους της και χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα.....
 

Οι παλαιότεροι κάτοικοι αναφέρουν πως στη θέση της υπήρχε παλαιά γέφυρα, την οποία ανατίναξαν την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για να εμποδίσουν την προέλαση και τροφοδοσία των Γερμανών κατακτητών..αλλά οι γερμανοί το χαβά τους.. έφτιαξαν αυτή τη γέφυρα....

Το Χάνι Μπανιά είναι ένας μικρός οικισμός δίπλα στον Εύηνο ποταμό, σε απόσταση 15 περίπου χιλιομέτρων από τη Ναύπακτο, χτισμένος σε χαράδρα με υπέροχη θέα τον Εύηνο (οι ντόπιοι τον ονομάζουν Φίδαρη) και το υπέροχο φυσικό τοπίο. Πολλές αναμνήσεις για μένα.. απο εδώ ξεκίνησα το rafting σε μια περίοδο που το άθλημα ήταν άγνωστο στην Ελλάδα....

Από τις αρχές του 19ου αιώνα, χρησιμοποιήθηκε στη γεφυροποιία ο σίδηρος, αρχικά ως χυτοσίδηρος, αλλά πολύ πιο γρήγορα ως χάλυβας. Οι πολύ υψηλές αντοχές του χάλυβα επέτρεψαν, ήδη από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, την κατασκευή πολύ μεγάλων γεφυρών. Σημαντικότερη επίδραση στη γεφυροποιία άσκησε η ανάπτυξη του σιδηροδρόμου. Είναι βέβαιο ότι η ανάπτυξη της γεφυροποιίας και του σιδηροδρόμου αλληλοστηρίχθηκαν και συμβάδισαν χρονικά...δεν ειναι τυχαίο πώς λίγα χιλιόμετρα δυτικότερα υπήρχε (υπάρχει!!!) και σιδηροδρομική σύνδεση Κρυονερίου με το Αγρίνιο..κάτι που οι νεοέλληνες μάλλον το αγνοούν...

Ποταμός Εύηνος...πήρε το όνομά του απο ένα βασιλιά που πνίγηκε στα νερά του κυνηγώντας τον Ίδο, που του είχε αρπάξει την κόρη του, την πριγκίπισσα Μάρπησσα. Άλλος Πάρις και αυτός ο Ίδος.... σας είχα προειδοποιήσει..η περιοχή βρίθει ιστορία και μύθους... καληνύκτα σας...