Ζήρεια (όρος Κυλλήνη)

Ζήρεια από την κλασική διαδρομή

Πίτα 2020 στη Ζήρεια (από το Λούκι)
Τεχνική Ζήρεια με Σχολή Αρχηγών
Ηλιόλουστη (χειμερινή) Ζήρεια με τη Σχολή Ορειβασίας

Ζήρεια απο την κλασική διαδρομή

Η Μεγάλη Ζήρια είναι ένα βουνό της περιοχής μας και επισκέψιμο όλο το χρόνο. Έχει την τύχη να βρίσκεται στα Άνω Τρίκαλα Κορινθίας, δηλαδή σε περιοχή μέ άκρατο θρησκευτικό τουρισμό, λόγω του μοναστηριού που παραλίγο να μονάξω εκεί, αλλά και για κοψίδια της που μυρίζουν απο χιλιόμετρα μακρυά. Έτσι, ενώ υπάρχει ουρά τα αυτοκίνητα που ανεβαίνουν προς την περιοχή, ελάχιστα συνεχίζουν για το χιονοδρομικό κέντρο της Ζήριας. Ένα από αυτά, ήταν και το δικό μας που το αφήσαμε στο πάρκιν του χιονοδρομικού για μια ανάβαση 4 ωρών.

Με χιονισμενο τοπίο, η ανάβαση διαρκεί περίπου 4 ώρες

Με χειμερινή διάθεση ξεκινάμε για εκεί που δείχνει η φωτό

Μετά το καταφύγιο αρχίζει μια έντονη ανηφόρα μέχρι τα 1860μ

Στα μέσα της διαδρομής και σε υψόμετρο γύρω στα 1860μ αρχίζει ένα οροπέδιο που συναντά ένα δασικό δρόμο, που ποτέ δεν τον έχουμε δει γιατί η περιοχή καλύπτεται απο χιόνι.

Πλησιάζοντας το οροπέδιο στα 2100μ

Ανεβαίνοτας απο το Λούκι, στα δεξιά μας είναι το βραχώδες σύμπλεγμα

Σχεδόν στην κορυφή και σε ένα απάνεμο σημείο

Η Μικρή Ζήρεια απο την κορυφή στα 2375 μέτρα

Πίτα 2020 στη Ζήρεια (απο το Λούκι)

Η Λεγεώνα Κορφών είναι μια πατρινή ομάδα ορειβατών που οργάνωσε οι Ασημάκης και Ανδρέας και ορειβατούν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Πλήθος φωτογραφιών και κειμένων που έχουν αναρτηθεί εδώ είναι αποτέλεσμα δράσεων της Λεγεώνας. Έχουν δική τους σημαία, είναι ανοικτή ομάδα και κόβουν και πίτα.

Καθιερωμένη κοπή της Πίτας στη Ζήρεια με σαμπάνια, τσίπουρο
και τη συμπτωματική παρουσία του Πρωθυπουργού στα σκι του.

Το φλουρί 2020... σε εμένα

Χιονοδρομικό Κέντρο.... στο βάθος η κορυφή της Ζήρειας στα 2347μ

Ξεκινάμε απο τα επίπεδα... μέχρι το καταφύγιο....<1 ώρα που το κάναμε 1ω 30λ

η παραδοσιακή φωτό πριν την εκκίνηση

πρώτη στάση στο καταφύγιο όπου συναντήσαμε και μια ομάδα νέων παιδιών

Φέτος, η Ζήρεια έχει το περισσότερο χιόνι από άλλοτε

ακολουθούμε ένα απότομο μονοπάτι πάνω απο το λούκι

ομοιόμορφη ομαδα που φορά το μπλουζάκι της Λεγεώνας

...στο βάθος η Στερεά Ελλάδα (μάλλον ο Ελικώνας)

κάποιοι ακολουθούν εναλλακτική διαδρομή...

προσεγγίζουμε το τέλος του λουκιού.... που το αποφύγαμε λόγω χιονιού

φτάνουμε στο οροπέδιο στα 2000μ περίπου

ο Ασημακης ακολουθεί μια extrem διαδρομή με αναρρίχηση

η μικρή Ζήρεια απέναντί μας

προετοιμασία για την κοπή....της Πίτας

λίγο πριν την κοπή.....

λίγο μετά.... συνάντηση κορυφής

καλή χρονιά!!!

Τεχνική Ζήρεια με τη Σχολή Αρχηγών Αναβάσεων

Το εμαιλ απο το δάσκαλο δεν μου άφηνε περιθώρια για πολυήμερη απόφαση. Έπρεπε να απαντησω σήμερα, αν όχι τώρα. Αναρτήθηκε το τελικό πρόγραμμα (έγραφε), ποιός είναι ετοιμοπόλεμος (αναρωτήθηκα)....το ΣΒΚ ξεκινάμε και θα έχετε μαζί σας χειμερινό εξοπλισμό και μην ξεχάσετε τα φτυάρια (ωχ αμάν..θαχουμε και πτώματα!!) ..και το πρόγραμμα περιλαμβανει τα εξής.. μία λίστα απο δεξιότητες τις οποίες είχαμε μάθει στη Σχολή Αρχαρίων... Η συνάντηση πολύ πρωι του Σαββάτου (την ώρα που άλλοι γυρίζουν απο νυκτερινή διασκέδαση) στο χιονοδρομικό κέντρο της Ζήρειας (1550μ υψόμετρο).

Η ΕΟΑΑ, μέσω των σωματείων της, διοργανώνει σεμινάρια αρχηγών και συνοδών αναβάσεων (κυρίες μου..για ορειβατικές δραστηριότητες μιλάμε) για όλες τις εποχές του χρόνου και χωρίς να πάρουμε μαζί μας καραμπίνερ, λανιέρες και καρυδάκια (ωχ!! Τι είναι αυτά;;;)

Στο σεμινάριο του ΕΟΣ Αχαρνών (valuable σας λέω) συμμετέχω και εγω και η πρωτη αποστολή είναι η Ζήρεια. Όλοι ξερουμε τη Ζήρεια, όμως αυτό το ΣΒΚ την έμαθα για τα καλά.... δεν αφήσαμε χαράδρα ανεξερεύνητη, κόψη μη απάτητη και χιονούρες χωρίς αποτυπώματα...

Η πορεία αρχισε απο το συνηθισμενο μονοπάτι με σεναριο εντελώς διαφορετικό απο το συνηθισμένο. Κάθε μέλος της ομάδας έπαιζε εναλλάξ το ρόλο του αρχηγού, φορτώνοντας στο σακκίδιό του σκοινί, καραμπίνερ, φτυαρι και αναφωνόντας καθε λίγο... η ομάδα προχωρά.... όλα καλά..... όλα καλά η απάντηση, βγαλμένη σαν μέσα απο μαγνητόφωνο...

Ο ρόλος του αρχηγού στον Κωνσταντίνο.. που επιβλέπει τους.. αρχάριους (έτσι ήταν το σενάριο) μην ξεφύγει κάποιος απο το κοπάδι και χαθεί και άντε τρεχα γύρευε μετά.... Εχει αναλάβει την αρχηγία (και το επιπλέον βάρος) λίγο μετα απο το καταφύγιο του ΕΟΣ Κορίνθου και μέσα στο λούκι όπου πέφτουν χιονοστοιβάδες...

Θα πρεπει να ειμαστε γυρω στα 1900μ και δεν ξεκουραζόμαστε βεβαίως βεβαίως, αλλά ακούμε το Βλάση να μας ξεναγει στα πέριξ βουνα.... φυσικά μόνο ο δάσκαλος έχει μεινει με το στόμα ανοικτό απο τη λεκτική δυνότητα του Βλάση, ενώ εμεις χαζεύουμε....

Γειά σου Βλάση με την περιγραφή σου.... αλλά και το ακροατήριο
δεν λεω.... ετοιμοπόλεμο,όπως θα δουμε στη συνεχεια..

Στην κορυφή (2347μ) και το έχουμε ρίξει στο φαγητό.. πέντε ώρες καναμε για να ανεβούμε.... κάθε δεκάλεπτο και stop... είχαμε θεωρητικό μάθημα και ΄"θεατρική" αναπαράσταση αρχηγίας.... Το ευεργετικό απο την εξαντληση της τελευταίας ανηφόρας ήταν ο βηματισμός Ιμαλαίων..... που παίρνεις περισσότερη δυναμη παρά κούραση.... γειά σας νεπαλέζοι με τις τεχνικές σας....

Η μερα ειναι μοναδική.... τοσο καθαρη ατμόσφαιρα είχαμε καιρό να την απολαύσουμε απο την κορυφή της Ζήρειας. ΝΑ βλεπαμε Ταύγετο και Μαίναλο, Δ Χελμό, ΒΔ Γκιώνα, Β Παρνασσό και ΒΑ Δίρφυ και Ελικώνα.. Στη φωτό φαινεται η Μικρή Ζήρεια και στο βαθος ο Κορινθιακός κόλπος....

Ομορφα βουνά, δύσκολες αναβάσεις στην περιοχή του Χελμού... Ντουρντουβάνα, Νησί και Μαδερό, Γαρδίκι (που δεν φαίνονται) είναι ό,τι καλλίτερο έχει να προσφέρει η περιοχή στα σύνορα κορινθίας και αχαίας.... το οροπέδιο του Φενεού πνιγμενο στην ομίχλη...

Και ποιός δεν την έχει δει αυτή τη θεα.... το αστεροσκοπείο του Αρίσταρχου με τηλεφακό απο την κορυφή της Ζήρειας. Η πίστα του σκι ειναι απο την άλλη πλευρα και δεν φαίνεται, παρά ο δασικός δρόμος που το προσεγγίζει. Λίγα λόγια για το αστεροσκοπείο που ανηκει στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών και βρίσκεται στη δεύτερη ψηλότερη κορυφή, τη Νεραϊδοράχη, σε υψόμετρο 2.340 μέτρων, επάνω από το χιονοδρομικό κέντρο Καλαβρύτων. Δηλαδή με την κορυφή της Ζήρειας (2347μ) είμαστε στο ίδιο ύψος δηλαδή. Η τοποθεσία αυτή επιλέχθηκε γιατί είναι από τα σημεία της Ευρώπης με τη χαμηλότερη φωτορύπανση και το τηλεσκόπιο είναι συνήθως πάνω από τα σύννεφα. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 2001 και οι κτιριακές του εγκαταστάσεις στοίχισαν 10 εκατομμύρια ευρώ, ενω το 2007 έγινε και η οδική πρόσβαση. Δηλαδη μέχρι τότε, οι ερευνητές ανέβαιναν με τα lift ή ήταν ορειβάτες..ιδού η απορία!!!

Μονο ο δάσκαλος Κωστας λείπει που κανει χρέη φωτογραφου. Τα μελη της ομάδος ποζάρουν στην κορυφή (2347μ) σε μια αναμνηστική φωτογραφία, ενώ δεν φαντάζονται το επόμενο σεναριο που ακολουθεί σε λίγο....

Απόγευμα του Σαββατου και ειμαστε ακομη κορυφή. Το σενάριο διαχειρισης κρίσης μόλις έχει αρχίσει και υποχρέωνε τους επτά συμμετέχοντες σε πορεία προς άγνωστο terrain με αζιμούθιο "απόλυτο μηδέν". Γι αυτούς που κάθονται τωρα αναπαυτικα στην πολυθρόνα τους, αυτό σημαινε σε θερμοκρασία γύρω στο μηδέν, με αέρα και παγωμενο χιονι να κατεβούμε στην πλησιέστερη οδική πρόσβαση, βρίσκοντας μια κατεβασιά ...προσιτή για τραυματισμένους, που υποτίθεται είχαμε να μεταφέρουμε.. σε μια πλευρα της Ζήρειας που δεν έχει μονοπάτια..

... με μοναδικό όπλο ένα χάρτη και μια πυξίδα.... Εδω ο πορτοκαλόκρανος Βλάσης φωναζει στο Νίκο (που κάνει χρέη σημαδούρας) λίγο δεξια για να παραμεινει το αζιμούθιο στο μηδεν.... απλά μαθηματα διόπτευσης που σε πραγματικές (χειμερινές) συνθήκες δεν ειναι καθόλου ευκολη υπόθεση.. αλλά η ομάδα ειναι γαμό τα παιδια!!!

..βορεινή κόψη Ζήρειας με χιονι παγωμενο.. κατεβαινουμε με προσοχή και με αργό βηματισμό για να μην ξεφύγουμε απο το αζιμούθιο.... να βρασω τα αζιμούθιά μας με τετοιο κρυο... σεμινάριο ορειβασίας δεν θέλαμε;;;;

Φανταστειτε το εξής: παγωμενα χερια χωρίς γάντια να κρατανε μια πυξίδα και να ελέγχουν συνεχώς το αζιμούθιο, με τα κραμπόν να κατεβαίνουμε σε παγωμενο terrain, να απολαμβάνουμε αριστερά το μαγευτικό τοπίο της ομίχλης, που έχει καλύψει όλο το οροπέδιο του Φενεού, ενω αρχίζει να βραδιάζει... σε λίγο θα κανουμε χρήση φακών κεφαλής...

Αυτή η φωτό ειναι όλα τα λεφτά (του σεμιναρίου χαχα....) δείτε πώς η σκιά της Ζήρειας αγγίζει τη στερεά Ελλάδα... μαγευτικές ώρες δειλινού, ενώ είμαστε ακόμη σε υψόμετρο 2100μ και πρέπει να κατεβουμε ακόμη 600μ.... εχουμε δρόμο μπροστα μας και η νυκτα θα ειναι πολύ δύσκολη....

Για να μην σας αγχώσω στο τί τραβήξαμε κατα τη διαδρομή, σε παγωμενο μπετόν, μεσα στο φαράγγι και στο δάσος, σας δινω μια εικονα που κατέγραψε το GPS... απο την κορυφή της Ζήρειας μεχρι το δασικό δρόμο. Και η πορεία πράγματι αζιμούθιο μηδέν (σχεδόν σε μια ευθεία γραμμή)..great!!! συγχαρητήρια σε όλη την ομάδα... Αυτα τα πράγματα δεν γίνονται.. και όμως χαχα!! Φτασαμε στο δασικό δρόμο γυρω στις 7.30 , μετά απο 4,30 ώρες κατάβαση κι μετά ειχαμε άλλη 1,5 ώρα μέχρι το σαλέ... Το φεγγάρι έλαμπε λαμπρό έξω, προχωρούσαμε χωρίς φακούς, αλλά το κρύο ήταν αρκετά τσουκτερό... μέχρι που είδαμε απο μακρυά το σαλέ και σκεφτήκαμε τη θαλπωρή του.... σκεπτόμουνα ήδη μια ζεστη σοκαλάτα να με περιμενει....

Όποιος εχει πάει στο σαλέ του χιονοδρομικού, θα ξερει τις ανέσεις του.... ξύλινη κατασκευή και πάτωμα ειδικό για στρωματσάδα.... θα άπλωνα το καρυματ και θα έμπαινα μέσα στον υπνόσακκο και άσε το δάσκαλο να φαντάζεται νεα σενάρια διαχείρισης κρίσεων. Φθάνοντας όμως εκεί, βλέπουμε τα πάντα κλειστα και τις πόρτες κλειδωμένες. Μετά απο ένα γρηγορο σοκ σκεφτήκαμε ότι ήταν σενάριο διαχείρισης κρίσης και θα τελείωνε γρήγορα.... όμως ο "εφιάλτης" συνεχιζόταν παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του δασκαλου που μας έλεγε πώς να διαχειριστούμε 30 άτομα χωρίς φλις, χωρίς υπνόσακκο και χωρις καν ένα ζεστο ποτό πάνω τους.... η ώρα πλησίαζε 9.30....και η πόρτα ήταν συνεχώς κλειδωμένη.... γύρω στις 10.00 ο δάσκαλος μας ξερφούνισε αυτό που δεν θελαμε να ακούσουμε ποτέ στη ζωή μας...

...η ευφυία όμως της Vasiliki Chroni μας έσωσε... άρχισε να μας μαθαίνει πεντοζαλι κρητικό και μαλιστα σε γρηγορο ρυθμό.... η ομαδα τσίμπησε και αρχίσαμε να ζεσταινόμαστε παρότι ήμασταν 11 ώρες πεζοπορία (αυτό σημαινει ομάδα ρε μάγκες!!!).

Μπαίνουμε μέσα στο σαλέ,γυρω στις 11.30, ενω κάποιοι είχαν ήδη κανει bivouak και είχαν αποκοιμηθεί κάτω απο μια φεγγαροβλεπούσα νυκτα και με θερμοκρασία κάτω απο το μηδεν.. Τωρα που τα θυμαμαι τα αναπολώ..όμορφες αλλά δύσκολες στιγμές..ό,τι πρέπει για αυριανούς αρχηγούς αναβάσεων!! Δεν προλαβα να στρωσω και ήδη ειχα αποκοιμηθεί... ίσως να γλύτωσα και ένα επόμενο σενάριο κρίσεων που θα είχε το πρόγραμμα... η ώρα 12.00 τα μεσάνυκτα και το αυριανό εγερτήριο ήταν στις 8.00.. πολύ πονόψυχοι οι αρχηγοί μας...

Η ένταση ειναι μεγαλη και ξυπνήσαμε πολύ νωρίτερα απο τις 8.00... απολαμβανουμε ενα σαλέ όλοοοοοοο δικό μας και ο ήλιος εξω να ζεσταινει το χθεσινο αφιλόξενο περιβάλλον. Η κούραση μας είχε περάσει (μάλλον την είχαμε ξεχάσει) ..πίναμε τον καφε μας (που ετοιμάσαμε μόνοι μας) πήραμε το πρωινό μας (δυο μερες τρωω ψωμορτύρι και ξηρούς καρπούς) και ετοιμαστήκαμε για το πρωινό μαθημα που πειρείχε νόμικα θεματα. Ξέρετε απο εκείνα.. σε περίπτωση θανάτου θα πρεπει εμείς ως αρχηγοί να είχαμε φροντίσει..... αστο καλλίτερα σου λέω..πάμε παρακάτω... κατα τις δέκα, ενώ εμεις ήμασταν πάλι ετοιμοπόλεμοι, τσουπ εμφανίζεται ο καταφυγιάς απο το πουθενα..ήρθε να μας ψήσει καφε.. ενω οι πρώτοι τύποι του καναπέ και του φραπέ φτασανε με τα αμαξια τους μέχρι το σαλέ μπας και κάψουν καμιά θερμίδα... για να προλάβουν θεση στις ξαπλώστρες που τις νταβάνιαζε ο ήλιος...

Αυτή ειναι η ζωή σας. Δυο διαφορετικοί τύποι έτοιμοι προς δράση. Αριστερά, με το facebook και δεξια με το σακκίδιο. 'Ιδια ώρα, ίδιος τόπος αλλά διαφορετική νοοτροπία. Ας ειναι καλά και τα δυο παιδια να απολαμβάνουν αυτό που τους χάρησε το μυαλό τους.... ετοιμαζόμαστε για δράση.. δεύτερη μέρα του σεμιναρίου.. και ποιό να ειναι το επόμενο σενάριο κρίσης... οι αρχηγοί συ-σκέπτομαι και αυτό δεν μου αρέσει καθόλου....

..έχουμε κατεβει στα λειβαδια και απολαμβανουμε τα άγρια άλογα να ξεμουδιάζουν..φαινεται να ερωτοτροπούν.. το θέαμα μας γεμίζει ενεργεια, αλλά οι αρχηγοί ακόμη συ-σκέπτονται (!!!) μέχρι που μας το..ξεφουρνίζουν...

Το σεναριο κρίσης περιλαμβανει την αναβαση στην κορυφή, όχι από το συνηθισμενο μοναπάτι, το οποίο έχει κλείσει απο μια χιονοστοιβαδα, αλλά απο την κόψη μιας ράχης. Ό,τι καλλίτερο για το μαζοχισμό μας, ό,τι χειρότερο για τους τετρακέφαλους....

..καθοδόν γίνεται και το απαραίτητο μάθημα... με τη σειρά μας εξηγούμε το πώς και το γιατί και αναλαμβανουμε την αρχηγία, πάλι με το πρόσθετο βάρος και σκαρφαλώντας ράχες και ραχούλες..... παρά τη χθεσινή κούραση, αισθανομαι μια χαρα...φαίνεται ότι η ενδορφίνη έχει κάνει μια χαρά τη δουλειά της, ενώ παράλληλα, το πνεύμα συνεργασίας είναι ψηλό και το ηθικόν ακμαιότατον (όπως λενε στο στρατό)..

Η Vasiliki Chroni όταν αναλάμβανε την αρχηγία ήταν απίθανη.. μας τρέλλανε φυσικα με τον Λιαντίνη και τη Λακωνία της, αλλά κατά τα λοιπά ήταν ατίθαση στις αναβάσεις της και στην παρέα της. Ήταν η μοναδική γυναικεία ύπαρξη της συντροφιάς και αναγκαστικά μας φρέναρε στη δημιουργία θυληκών κουτσομπολιών...

Είχαμε βαλει ως στόχο την ώρα της επιστροφής να ειναι 2.30 το μεσημερι ώστε να γυρίσουμε πίσω πριν νυκτώσει. Φτασαμε σε υψόμετρο 1900 μετρα μετα απο πολλές στασεις εκπαίδευσης και συζήτησης... αλλά φαινόταν πώς η ομάδα τόχει...

Απεναντί μας προς τα δυτικά απολαμβανουμε τη Γκιώνα,
τόσο όμορφη όσο ποτέ άλλωτε....

Στην επιστροφή, έχουμε άλλο σεναριο κρίσης.... το μονοπάτι ειναι κλειστό και πρεπει να κανουμε καταρρίχηση.. που εισαι Aris Theodoropoulos να δεις τί μαθητές έβγαλες.... και αρχίζουμε την καταρρίχηση μέσα απο βραχια, δεμενοι και προσηλωμένοι στους εαυτούς μας.... το βαθος που θα κατεβουμε ειναι περίπου 30 μέτρα....

Αναμνήσεις απο την Καλυμνο, εκεί που μάθαινα τα πρωτα βήματα αναρρίχησης και καταρρίχησης.. τώρα θα μου χρησιμεύσουν... καλά πατήματα, όρθιο το σώμα και δύναμη στα πόδια.. άλλωστε ο δασκαλος δεν ανησυχεί.....

Τέλος καλό όλα καλά... στην επιστροφή σκεπτόμουνα το δευτερο κύκλο σεμιναρίου που μας περιμενει σύντομα.. και αυτό δεν θα ειναι καθόλου εύκολο..σαν το σημερινό!!! Στο βάθος η Δίρφυς με τηλεφακό.. (ο νοών..νοείτω)

Ηλιόλουστη (χιονισμένη) Ζήρεια με τη Σχολή Αρχαρίων του ΕΟΣ Αχαρνών

Πολυκοσμία στη Ζήρεια.. σύλλογοι, σχολές και καλή παρέα συνέθεσαν ένα ηλιόλουστο σκηνικό στη χθεσινή Ζήρεια...

τρεις διαφορετικοί καιροί....
ομιχλη και κρυο, ηλιόλουστος και ζεστός καιρός, εκπληκτικη θεα απο την κορυφή....

στο οροπέδιο, γυρω στα 2000μ, λιγο πριν την μεγαλη ανηφόρα. Αριστερα, η Σχολή αρχαρίων του ΕΟΣ Αχαρνών στις πρωτες πτώσεις τους....

εκεί είμασταν, όπως τη φωτογράφισαν φιλοι μας απο το αντικρινό βουνό (Χελμός)..
κατω ένα πέπλο ομιχλης καλύπτει τα πάντα..

οι πρωτες ακτινες του ήλιου.... βγαινοντας απο ενα πυκνό πέπλο ομιχλης που ειχε καλύψει την περιοχή (1400-2000μ)

μαζί με τον άρχοντα του ορεινού τρεξίματος...

με τόση πολυκοσμία, δεν χρησιμοποιήσαμε καθόλου κραμπόν, το χιονι ήταν μαλακο με κρούστα στην επιφάνεια

κορυφή Ζήρειας με ορειβατες απο πολλούς συλλόγους, και στο βαθος η Μικρή Ζήρεια

το ορεινό συγκρότημα της περιοχής (απο αριστερα: ντουρντουβάνα, νησί, μαδερό, γαρδίκι, ψηλή κορφή, Νεραιδόραχη)