Δυτικά Βαρδούσια (west Vardousia)

Κυκλική Διαδρομή Δυτικών Βαρδουσίων απο Αρτοτίνα

 

Δυτικά Βαρδούσια σε μια κυκλική διαδρομή 23 χλμ, 12ωρη πορεία, υψομετρική διαφορά 1427μ, μονοπάτι Ε4 με δυσκολα και κατεστραμμενα περάσματα, καταρράκτες, πολύ ομιχλη, δυνατό άνεμο αλλά και σουπερ ηλιόλουστη μέρα!!!

Η λίμνη του Μόρνου, που τροφοδοτεί νερό την Αθήνα, φωτογραφημενη απο υψόμετρο 940 μέτρα...

Όλη η περιοχή γυρω απο το Μόρνο ειναι γεμάτη απο ρυάκια και αναβλύζοντα νερά... Ό,τι βλέπουμε στο βαθος ειναι τρεχούμενα νερά και όχι δρόμοι...

Αρτοτίνα όπου οι κάτοικοι ερίζουν για το αν βρίσκεται στα 1200 ή 1300 μέτρα. Το gps κατέγραψε μονο 1157μ.

Ομιχλώδες τοπίο στην Αρτοτίνα, με σημείο εκκίνησης της μεγάλης πορείας....

Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου (1905)

 ..την ώρα της αναχώρησης άρχισε ο όρθρος....

Οι κάτοικοι ισχυρίζονται ότι εδώ γεννήθηκε ο Αθάνασιος Διάκος και όχι στην Άνω Μουσουνίτσα που μετονομάστηκε (1959) στο όνομα του ήρωα του '21...

Η πλατεία του χωριού που μας.. υποδέχτηκε με 5 βαθμούς θερμοκρασία. Κατά περίεργο τρόπο, το ρολόι της εκκλησίας λειτουργεί και μας ξυπνούσε το βραδι στις ολόκληρες ώρες!!!

Ένα απο τα τρία καφενεία του χωριού (ανάλογα με τη δυναμικότητα των κομμάτων του χωριού!!!) σε συνηθισμενο κλισε: σόμπα, μεγάφωνο, τσίπουρα, ελληνικός καφές, άτομα μεγάλης ηλικίας, τράπουλα, τάβλι και πολιτική συζήτηση...

... ευτυχώς που ήρθαν και κάποιοι κάτω απο τα -άντα για να ζωντανέψουν ένα "νεκρό" χωριό!

 

Η πλατεία του χωριού σε φθινοπωρινό τοπίο με τα πλατανόφυλλα σε αποχρώσεις του καφέ...

Το λαογραφικό μουσείο.. υποδειγματικά κλειστό.. ανοίγει ίσως την 28 Οκτωβρίου όχι όμως και την 25 Μαρτίου αν έχει πέσει πολύ χιόνι...

Φιρίκια έτοιμα πρός φάγωμα με υπέροχη γλυκόξινη γεύση, απλά τα κόβεις και τα γεύεσαι....

κάστανα.... πεσμένα και ανοιγμένα....

Υπέροχο μονοπατάκι κάτω απο καστανιές....

...δοκιμάζουμε κάστανα...

Πλούσια σε χλωρίδα ειναι όλη η περιοχή των Βαρδουσίων. Εδώ επικρατεί το έλατο, συναντήσαμε όμως και αιωνόβιους κέδρους....

Πλησιάζοντας το καταφύγιο της Γραμμένης Οξιάς (1740μ) σε ένα ομιχλώδες τοπίο με δυνατό άνεμο και κρύο...

Amanita proxima???....ποιός ξερει..... στη νεκροψία θα φανεί....

Ο Εύηνος εχει αρκετό και ορμητικό νερό, αν και δεν άρχισαν ακόμη οι έντονες βροχοπτώσεις... στην διαδρομή (κοντά στο διάσελο των 2000μ) συναντήσαμε και τις πηγές του....

κυκλική διαδρομή απο Αρτοτίνα
Ώρα 7.00 πρωινή, έτοιμοι για τη μεγάλη πορεία.... απέναντι, το πέτρινο είναι ο ξενώνας μας...

 

Και με το καλημέρα άρχισαν τα δύσκολα. Πρώτα μια απότομη κατηφόρα 250 μέτρων και διάσχιση παραπόταμου του Ευήνου που να θυμίζει προπολεμικές εποχές...

...και αρχίζει ο καιρός να βελτιώνεται.... τα συννεφάκια φεύγουν, ο αέρας πέφτει και η διάθεσή μας αυξάνει... στη φωτό το Κάτω Ψηλό με υψόμετρο 2220μ...

Βραχώδες τοπίο λίγο πριν τα αρτοτινά λειβάδια.. φαίνονται (τα μαύρα) ίχνη απο αναβλύζοντα νερά μέσα απο τον βράχο...

Καταρράκτες παντού.. μικροί και μεγάλοι.... η περιοχή έχει άφθονα νερά....

..κλείνεις τα μάτια και αφήνεις τις άλλες αισθήσεις να λειτουργούν (αν και λίγο παραπάνω είναι τα λιβάδια με τις αγελάδες!!!)

Πρώτη στάση της ομάδας μετά απο δίωρη ανάβαση.... είμαστε περίπου στα 1500 μέτρα...

Το Κάτω Ψηλό (2220μ) και η Πλάκα ή Πυραμίδα όπως φαίνονται απο τα λιβάδια. Δεξιά το διάσελο στα 2000μ... εκεί ειναι η επόμενη στάση...

Βαδίζουμε τα αρτοτινά λιβαδια (μικρό οροπέδιο στα 1500-1600μ) ..στο βάθος δεξιά είναι οι Σούφλες (μιτάκια όπως και στους Δολομίτες)...

Οι υπέροχες Σούφλες σε υψόμετρο πάνω απο 2220 μέτρα.. μου θυμίζουν τις κορφές των Δολομιτών....

Αυτο το ρυάκι... λίγο παρακάτω θα γίνει ένας ορμητικός καταρράκτης.....

... ειναι το πρώτο "ορμητικό" πέρασμα που θα κάνουμε πριν αρχίσουμε να σκαρφαλώνουμε προς το διάσελο των 2000 μέτρων.. δείτε πόσο "υπερήφανα" στέκεται μπροστά μας μία Σούφλα...

Μια δύσκολη ανάβαση ορθοπλαγιάς χωρίς μονοπάτι και με σάρες, ενώ σε λίγο προσεγγίζουμε το διάσελο...

Απο υψόμετρο 1950μ αγναντεύουμε τα αρτοτινά λιβάδια και απέναντι την Κωστάριτσα (2216μ) λίγο πριν φθάσουμε στο διάσελο....

 

..και τώρα αρχίζει η κάθοδος.. έχουμε διανύσει 10 χλμ σε έξι ώρες.... και είμαστε στα μέσα της διαδρομής... Ο ορεινός όγκος των Βαρδουσίων όπου διακρίνεται η ψηλότερη κορυφή, ο Κόρακας με υψόμετρο 2495μ. Η μεγάλη ορθοπλαγιά των 50-60 μοιρών κλίση, στην κορυφή των οποίων ειναι οι Πόρτες (αριστερή σκιά) και το Λούκι του Λιονταριού (δεξιά σκιά), περιοχές με έντονες χειμερινές δραστηριότητες σχολών ορειβασίας και αλπινισμού. Κάτω, μεσα στο σύννεφο ειναι το καταφύγιο.

Το καταφύγιο του ΕΟΣ Αμφίσσης σε υψόμετρο 1950μ, όπως το φωτογραφήσαμε με τηλεφακό απο το διάσελο των δυτικών βαρδουσίων. Εδώ διανυκτερεύουμε στις χειμερινές μας εξορμήσεις....

Από εδώ ξεκινά το μεγάλο ταξίδι προς τη θάλασσα, ο Εύηνος....

..πλούσια περιοχή σε πηγές που αναβλύζουν σε κάθε μας βήμα...

Η γοητεία ενός αγκαθιού, όπως την εξομολογήθηκε σε ένα φωτογραφικό φακό...

Αλπικά λιβάδια απο τη βορεινή πλευρά, που ειναι λιγότερη κακοτράχαλη σε σχέση με την ορθοπλαγιά της αρτονίνας...

..εγκαταλείπουμε το αλπικό τοπίο και μπαίνουμε στο ελατόδασος.. σε λίγο θα συναντήσουμε το μονοπάτι Ε4 που ενώνει την Αρτοτίνα με τον Αθανάσιο Διάκο... Στο βάθος η ψηλότερη κορυφή, ο Κόρακας. Στην άκρη δεξια του σύννεφου βρίσκεται το καταφύγιο...

Αν πιστέψουμε τους ντόπιους, φέτος θα έχουμε βαρυχειμωνιά. Τα έλατα ειναι κατάφορτα με κουκουνάρια, αλλά το ίδιο λέγαμε και πριν λιγα χρόνια και είχαμε τελικά ήπιο χειμώνα...

Διασχίζουμε το μονοπάτι Ε4 από τη βορεινή πλευρά της κυκλικής μας διαδρομής. Διαβαίνουμε μέσα απο το σηματοδοτημένο μονοπάτι Ε4, το οποίο χάνουμε κάποιες φορές λόγω κατολισθήσεων και χιονοστιβάδων που έχουν σαρώσει την περιοχή... Οι κορφές ανήκουν στο Κάτω και Πάνω Ψηλό.

Μέρος της ποικιλίας της διαδρομής με εναλλαγές τοπίου....Μετά τις σάρες, τα λιβάδια και τα έλατα..συναντάμε τώρα καταρράκτες...

Ο καταρράκτης Ανεμιστός ταιριάζει απόλυτα με το ότι τα νερά που τρέχουν προς το οροπέδιο Κουφόλακα από τις κορφές Κάτω και Πάνω Ψηλό σκορπάνε με τον αέρα, δηλαδή ανεμίζονται... Ένα εντυπωσιακό θέαμα που το ζήσαμε. Η φωτό είναι με τηλεφακό.

Καταπράσινη διαδρομή μέσα απο το μονοπάτι Ε4, που δυστυχώς δεν το συντηρούν. Η διαδρομή αυτή θέλει προσοχή και συνιστάται gps να έχεις μαζί σου....

Εδώ..ήταν μονοπάτι... το εχει παρασύρει το νερό ή κάποια χιονοστιβάδα..... οι πρώτοι ανοίγουν βήματα για τους επόμενους.... όποιος γλιστρήσει, θα τον βρούμε στον Εύηνο...

 

Αμανίτα Μουσκάρια είναι το παραισθησιογόνο μανιτάρι που ξεκλειδώνει τις πύλες της ψυχής, επιτρέποντας στους αγγέλους και τους δαίμονες –που κρύβονται εκεί– να βγουν στο φως του συνειδητού.. Απο τους αρχαίους σαμάνους, που το μασούσαν για να μπουν στον κόσμο των πνευμάτων.. μέχρι την ιστορία του Ηλία, ενός σαραντάρη δημοσιογράφου που βγάζει το ψωμί του οργώνοντας την Ελλάδα με τη μοτοσικλέτα του...όπως αναφέρει στο μυθιστόρημά του ο Παύλος Μεθενίτης με τίτλο Αμανίτα Μουσκάρια......

..αυτός λοιπόν ο Ηλίας αναφέρει στις ταξιδιωτικές του περιγραφές για τα ανθρώπινα πάθη και την απόλαυση· για τις ευφορικές ουσίες, τις εθιστικές, και τα χημικά κλειδιά του υποσυνείδητου..... ένα μυθιστόρημα για εκείνους που μαθαίνουν πάντοτε με σκληρό τρόπο πως λαχτάρα σημαίνει επιθυμία, αλλά και τρόμος.....

Αυτό το χρώμα του μανιταριού δεν ειναι μόνο μεθυστικό αλλά και έντονα ερωτικό....

 

Είμαστε στον κόσμο των μανιταριών.. απίθανοι σχηματισμοί, ποικιλία χρωμάτων και ..γεύσεων μάς συνοδεύουν σχεδόν σε όλη τη διαδρομή....

 

Είμαστε περίπου 11 ώρες καθ οδόν... ο ήλιος σχεδόν δύει και το Κάτω Ψηλό ντύνεται με τα βραδινά του χρώματα...

Λίγο πριν απο τη Δύση, οι Σούφλες δέχονται τις πορτοκαλόχρουν ακτίνες του ήλιου....

Έχει ήδη νυχτώσει και η περιπέτεια συνεχίζεται.... περνάμε ένα ποτάμι όπως ο Ροβινσώνας Κρούσος.. με φακούς κεφαλής αλλά και το φως του μισογεμάτου φεγγαριού να μας κάνει παρέα. Στο χωριό Αρτοτίνα... μας περιμένουν χορτόπιτες και τσάι του βουνού.... αλλά και η επιστροφή στην καθημερινότητα!!!