Zugspitzland: Eschenlohe - Notarspitz - Krottenkopf

Eschenlohe
Notarspitze
Krottenkopf

Μικρό καλοκαιράκι στην κεντρική Ευρώπη δεν υπάρχει. Οι μερες μικραίνουν γρηγορα και το κρυο ειναι αισθητό. Ίσως να είναι η τελευταία εξόρμηση με καλοκαιρινό εξοπλισμό. Με την παρέα φύγαμε αργά το μεσημέρι για άλπεις. Αυτοί θα συνέχιζαν για την οροσειρά Karwendel. Έτσι, με αφήσανε λίγο πριν απο το Garmisch, στο Eschenlohe. Είχα αποφασίσει να ανεβω στην οροσειρά Ester, και να την διασχίσω, ακόμη και αν περίμενα μια εβδομάδα τον... καιρό. Η διήμερη διάσχιση απο το Eschenlohe στην ψηλότερη κορφή το Krottenkopf (2086m) και άφιξη στο Garmisch διήρκησε 12 περίπου ώρες και είχε μηκος περίπου 28 χλμ. Το μονοπάτι (via alpina) είναι πολύ καλά σηματοδοτημενο και δεν χρειάστηκε το gps. Την πρώτη μέρα είχε συνεχή ανηφόρα 6 ωρών και σε κάποια σημεια με κλίση εδάφους 45%. Η δεύτερη ήταν και η πιο επίπονη με συνολική κατηφόρα 1500m αλλά και ομορφιά φύσης απείρου κάλλους μεσα απο ξέφωτα (alm), πανύψηλα δεντρα, καταρρακτες και ηλιόλουστη μέρα.

Θεωρείται μία απο τις πιο δημοφιλής διασχίσεις στην περιοχή του Garmisch. Ξεκινωντας απο το Eschenlohe ανεβαίνεις την κοιλάδα Pustertal, περνάς τους καταρράκτες, φθανεις στο ξέφωτο που βόσκουν υπέροχα άλογα και μετά αρχίζουν τα βράχια μεχρι το διασελο στα 1880m. Εκεί επάνω είσαι πλέον σε άλλη διάσταση. 'Ενα απέραντο οροπέδιο αντικρύζεις και το διασχίζεις μεχρι το καταφύγιο.... Στην πορεία κάνεις μια παράκαμψη στα 1922m για να απολαύσεις τη θεα..

Eschelohe

Το Eschenlohe είναι ενα μικρό γραφικό βαυαρικό χωριό που το διαρρέει ο ποταμός Loisach. Βρισκεται μεταξύ ψηλών βουνών (2000m) που για να δει λίγο φως πρέπει να μεσημεριάσει..

Τυπικές προσόψεις σπιτιών θα βρει κάποιος σε ολόκληρη τη βαυαρία, υπονοόντας μερικές φορές και το επάγγελμα του ιδιοκτήτη...

Το Eschenlohe ειναι ένα χωριό που ζει αποκλειστικά απο την κτηνοτροφία. Τα αγόρια βγήκαν σεριάνι......

 ... και τα κορίτσια επίσης.... σύγχρονη αμαζόνα με labtop και wifi.... αλλά και με καθαρόαιμο άλογο.

Notarspitze για προπόνηση

Ο καιρός είναι ακόμη κλειστός. Δεν διακινδυνεύω ανάβαση και διάσχιση. Έτσι προτίμησα να κανω προπονητική ανάβαση στο Notkarspitze (1889m) ξεκινώντας απο το διπλανό χωριό το Oberau.

Πυκνή βλάστηση.. το μονοπάτι είναι υγρό και γλυστρά πολύ.

ρίζες πανύψηλων δεντρων, που χρησιμοποιούνται σαν σκαλοπάτια στην τρίωρη ανάβαση.

ομίχλη και βουκολικό τοπίο στα μέσα της διαδρομής.

Δροσοσταλίδες σε μοναδικές "καλλιτεχνικές" συνθέσεις πάνω σε φυσικούς καμβάδες

Ξέφωτο (alms) στα 1550m με το τοπίο να έχει χαθεί μέσα στην πρωινή ομίχλη

απο τα 1600m φαίνεται η κοιλάδα Ettal και το ομώνυμο μοναστήρι.

To Ettaler Kloster (οι μοναχοί του μοναστηριού ανήκουν στο τάγμα του Άγιου Βενεδίκτου) είναι ένα από τα πλέον αξιοθέατα της περιοχής και δέχεται επισκεπτες απο όλη την κεντρική Ευρώπη.. Στην επιστροφή θα το επισκεφτώ.

Οι παράξενες "κατασκευές" της φύσης. Τοξωτή γέφυρα για τους σκίουρους.

 είδη μανιταριών της κατηγορίας των δηλητηριωδών...

Το μοναστήρι του Ettal στέκεται μεγαλοπρεπώς.... Κτίστηκε το 1330 απο το Λουδοβίκο το Βαυαρό. Υπάρχουν πολλές υποθέσεις για το κτήσιμό του. Η μια υπόθεση ότι ήταν τάμα του ίδιου του αυτοκράτορα, κάποια άλλη ήταν η σκοπιμότητα του μοναστηριού να εξασφαλίσει την εμπορική διαδρομή στο δρόμο προς το νότο. Το Άουγκσμπουργκ και η Βερόνα ήταν σπουδαία εμπορικά κέντρα το 13-15 αιώνα και το μοναστήρι βρίσκεται στο μέσο της διαδρομής. Διαβάστε για το μοναστήρι περισσότερα εδω.

εσωτερική διακόσμιση ύστερης εποχής (17-18 αιώνας). Το μοναστήρι διαθέτει εργαστήριο ζυθοποιίας με μια απο τις πιο γευστικές και παλαιότερες μπύρες (Ettaler Klosterbier), ενώ είναι γνωστό και το λικέρ που παράγει, απο 40 διαφορετικά βότανα, μέσα σε δρύινα βαρέλια.

σκηνικό απο την υποδοχή του Αγίου Βενέδικτου στους ουρανούς. Τοιχογραφία τρούλου απο τον Johann Jakob Zeiller.

το αρμόνιο του μοναστηριού θεωρείται το μεγαλύτερο σε όλη τη βαυαρία.

στην επιστροφή στο Eschenlohe, απολαμβάνω το δειλινό στην όχθη του ποταμού Loisach αλλά και την απέναντι κορυφογραμμή της σημερινής πορείας.

ο προορισμός μου είναι ορατός... 1270m υψομετρική διαφορά.

1 day: Krottenkopf

οι πρωινές ώρες μεσα στο δάσος είναι μαγευτικές... Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου προσπαθούν να διαλύσουν την ομίχλη που ακόμη δεν έχει ξυπνήσει.

σε όλη τη διαδρομή συναντώ καταρράκτες, μικρά και μεγαλύτερα ρυάκια... κάπου βουτώ μέσα στα νερά με τις μπότες και προσέχω το γλύστρημα.

από υψόμετρο 1260m, ακόμη μέσα στο δάσος, διακρίνω το διάσελο (Pass) που πρεπει να φτασω.

είμαι περίπου στα 1700m και διακρίνω το ξέφωτο στα 1450m με τα άλογα να βόσκουν και να μου ζητούν μερίδιο απο το πρωινό μου.

λίγο πριν φθασω στο διασελο σε ένα χαρακτηριστικό σημείο που σκαρφαλώνεις για να συνεχίσεις.

η Θ.Ε.Ο. (Θεία Ελληνική Οικογένεια) δεν θα το έκανε ποτέ αυτό. Βαυαρός ορειβάτης, με τις κόρες του Johanna (7) και Karolina (5) διασχίζουν την οροσειρά σε μια τριήμερη πορεία χαμένοι στις άλπεις (wir gehen dahin, wo die Stimmung kommt, sagte der Vater).

 Είμαι στο διάσελο και φαινεται (περίπου) η πορεία που ακολούθησα μέχρι στιγμής.

στην πορεία προς το καταφύγιο, ανεβαίνω στην κορυφή Hohe Kisten για ένα μοναδικό θέαμα. Η κορυφή αυτή παρουσιάζει την εξής ιδιομορφία: η μια πλευρά της να είναι απότομη, με γκρεμό να φτανει μέχρι την κοιλάδα και απο την άλλη πλευρά, ένα ήπιο οροπέδιο..

πλάγια όψη της Hohen Kisten (1922m) με το απότομο ανάγλυφο.

 .... απο την κορυφή διακρίνουμε αχνά το Eschenlohe σε βαθος 1300μ.

  βορειότερα  είναι η λίμνη Walchensee στα 800m υψόμετρο.

η ιδιαιτερότητα του αναγλύφου της περιοχής φαίνεται διακριτά απο την κορυφή Hohen Kisten: απότομοι γκρεμοι και οροπέδιο.

συνεχίζω την πορεία προς το καταφύγιο, ενώ διακρίνεται και ο τελικός (σημερινός) προορισμός: Krottenkopf στα 2086m.

απο το καταφύγιο σκιαγραφώ τμήμα της πορείας.... η άλλη πλευρά είναι απότομοι γκρεμοί.

λίγο πριν τη δύση, κάνω (μαζί με άλλους ορειβατες που θα διανυκτερεύσουν εδώ) την ανάβαση στην κορυφή για το δειλινό.

κορυφή στα 2086m, πίσω η οροσειρά Karwendel

με το σούρουπο να πέφτει, ο ήλιος στέλνει την καληνύκτα του στο Karwendel.

από την κορυφή του Krottenkopf, φιγούρες της ομίχλης χορεύουν μεσα απο τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου, κάνοντας το τοπίο αισθησιακά όμορφα και να παραμένει η διάθεσή μου αμείωτη για λίγο ακόμη, ενώ το κρύο είναι ήδη αισθητό. Κανείς δεν θελει να επιστρέψει, προτού πούμε στον ήλιο ένα τελευταίο αντίο.

ο ήλιος χάνεται πίσω απο την οροσειρά Ammer και εμείς παίρνουμε το δρόμο για το καταφύγιο.

2 day Krottenkopf

η μέρα διάσχισης: 6.45 πρωινή. Έτοιμοι στις επάλξεις για την πρώτη φωτογράφιση της ημερας. Ανατολή του ήλιου.

 

7.05 με την ανατολή του ήλιου.. να διακρίνεται η απέναντι κορυφή Bischof (2049m) και στο βάθος η οροσειρά Wettersteinwand. Ίσως η ωραιότερη φωτό όλης της διαδρομής.

οι πρώτες ακτίνες του ήλιου φωτίζουν τις ψηλότερες κορφές των γερμανικών άλπεων (Alpspitze, Zugspitze).

το καταφύγιο σε ερυθρή απόχρωση απο τις πρώτες ακτίνες του ήλιου... Στην σκεπή υπάρχουν και τα γνωστά ηλιακα panels.

 Η τραπεζαρία, η σόμπα και τα ρούχα που στεγνώνουν

λίγο πριν αρχίσει η κάθοδος.... ο χάρτης (για τελευταία ματιά στην διαδρομή), ζεστό τσάι με λεμόνι και ψωμοτύρι.

ακολουθώντας το μονοπάτι μεσα απο το Kaltwassergraben (το ρυάκι με το κρύο νερό) κατεβαίνω προς τα λειβαδια του Esterberg στα 1264m.

 ... διασχίζοντας βουνά με πανύψηλα δέντρα και απότομες κατηφόρες.

Ξέφωτο (Alm) λίγο πριν το Esterberg.

εδω..... στο ξέφωτο του Esterberg

...συναντώνται το Ameisberg και Hoher Fricken.

 Gaststaette για ένα σύντομο διάλλειμα

πανοραμική θεα της οροσειράς Wettersteinwand (απο δεξια είναι οι κορφές Waxenstein (2276m), Zugspitze (2962m), Alpspitze (2628m) και Teufelsgrat (2744m)....

αχνή διακριση των αλπικών κορυφογραμμών

 ... και συνεχίζω την κατάβαση... συνολικά σήμερα είναι περίπου 1500μ.

στο βαθος φαίνεται η διαδρομή-ανάβαση για το Wank (1780m) που πίσω βρίσκεται το Garmisch.

φθανω στο Garmisch.... το διακρίνω απο τα πολύχρωμα λουλούδια στα παράθυρα.

το Garmisch είναι κατ' εξοχή ένα χειμερινό θέρετρο και γνωστό για τους χειμερινούς ολυμπιακούς του αγώνες.

τέλεια απόδοση των χαρακτηριστικών στοιχείων που επικρατούν στην περιοχή: ξύλινες κατασκευές και καθημερινά στιγμιότυπα.

η πλατεία του χωριού (αν μπορεί να ονομαστεί χωριό το Garmisch...)

μετά από 6 ώρες πεζοπορίας (με συνεχή κατηφόρα) έφτασα στο σταθμό για να πάρω το τρένο που θα με μεταφέρει στο Eschenlohe.... και είμαι πτώμα.... ελπίζω να με ξυπνήσει κάποιος για να συνεχίσω οδικώς το ταξίδι της επιστροφής.