Ορεινή Ναυπακτία

Ορεινή Ναυπακτία

Ανάβαση στον Κοκκινιά
Τσεκούρα στα Κράβαρα
Τσακαλάκι

Ορεινή Ναυπακτία: Άνω Χώρα, Κρυονέρια, Λειβαδάκια

Η ορεινή Ναυπακτία είναι διάσπαρτη από κατάφυτους ορεινούς όγκους, με δάση απο βελανιδιές, έλατα, οξιές, καρυδιές, καστανιές και πλατάνια. Πολλά νερά χύνονται στον ποταμό Εύηνο και στην τεχνητή λίμνη που σχηματίζει (που δυστυχώς είναι μόνο για άρδευση και όχι για παραγωγή ενέργειας).

Χάρτης της ευρύτερης περιοχής

Κοκκινιάς και Τσεκούρα

Ένα νοητό τρίγωνο που σχηματίζουν στο χάρτη της περιοχής τα χωριά Άνω - Κάτω Χώρα, Λιβαδάκια, Αθανάσιος Διάκος (και όχι Θανάσης Διάκος όπως ηλιθίως αναγράφεται στο μνημείο του στη μέση του ομώνυμου χωριού) μας βοηθά να προσεγγίσουμε την περιοχή και να αντιληφτούμε το πόσο έλατο κρύβεται στις πλαγιές των βουνών της. 

Ο πρώτος κύκλος (στον παραπάνω χάρτη) αναφέρεται στην περιοχή της Άνω Χώρα, μια περιοχή με τουριστική κίνηση και λιγότερο παραδοσιακό χρώμα. Εντούτοις "πνίγεται" στην πυκνή βλάστηση, στα έλατα και στα φυλλοβόλα δέντρα. Μας προσελκύουν τα εξής: η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής που θεμελιώθηκε το 1902, το εγκατελλειμένο λεωφορείο που μετα απο τον πόλεμο έκανε τη διαδρομή Ναύπακτο-Άνω Χώρα και το μιλφέικ απο τα Καλούδια (ένα καφέ με θέα προς τη ΒΑ πλευρά). Μετά απο ένα διάλλειμα για μπακλαβά, καφέ και φωτογράφιση κάποιων πέτρινων σπιτιών, συνεχίζουμε το ταξίδι μας για τα κρυονέρια, όπου και θα διανυκτερεύσουμε. Ο δεύτερος κύκλος αναφέρεται στα Λειβαδάκια (την επόμενη φορά) ενώ ο τρίτος είναι στα Βαρδούσια, περιοχή που έχουμε αλωνίσει.

Omalia Village λέγεται το συγκρότημα που θα μείνουμε αλλά σε ξενώνα 12 κλινών. Είναι μια λίθινη μοντέρνα κατασκευή, όπου ο ιδιοκτήτης του επένδυσε πολλά χρήματα (με τη βοήθεια της χείρας της θεάς Αθηνάς που ακούει στο όνομα ΕΣΠΑ) και με το ερώτημα πότε ο άνθρωπος θα κάνει απόσβεση του κεφαλαίου του, καθοτι μόνο Πάσχα, καλοκαίρι και Χριστούγεννα έρχεται εδώ κόσμος. To booking.com του δίνει βαθμολογία 9.3, ενω οι περισσότεροι το έχουν βαθμολογήσει με 10. Το θεωρώ υπερβολικά υψηλό το 9.3 ειδικά για το δείπνο, αλλά και το πρωινό που δεν πήρα αλλά μπόρεσα να το συγκρίνω με άλλα καταλύματα. Τα κρεββάτια όμως ήταν εξαιρετικά και ιδιαιτέρως καθαρά. Η κοπέλα που μας σέρβιρε δεν γνώριζε τίποτε για την περιοχή και φαινόταν ότι ούτε ενδιαφερόταν να μάθει. Αντιθέτως, ο ιδιοκτήτης έχει μεράκι για την περιοχή του (κατάγεται απο εδω) και έτσι έφτιαξε και συντηρεί τα μονοπάτια, δίνοντας μια νότα ζωντάνιας στο χωριό, χωρίς να φαίνεται η εγκατάλειψή του.

Όλο το χωριό είναι μια ερημιά... δεν είχε ούτε έναν κάτοικο. Το μόνο που μπορείς να κάνεις εδω είναι να αναπνέεις καθαρό αέρα και να κάνεις ορειβασία. Ακόμη και η ανακάλυψη γραφικών οικισμών (όπως αναφέρεται στο Διαδίκτυο) είναι μύθος. 

 

Μια μικρή περιήγηση στην περιοχή μας έφερε στην τοποθεσία Περγάρι, ένα μπαλκόνι κτισμένο στην άκρη ενός απότομου λόφου, οι πρόποδες του οποίου καταλήγουν στον Εύηνο. Υπάρχει δασικός δρόμος και καθδοδόν βλέπουμε και το ηλιοβασίλεμα.

Η θεα απο το σημείο Περγάρι είναι εξαιρετική. Βλέπεις πώς ο ποταμός Εύηνος εισέρχεται ορμητικά στη λίμνη, τα φιορδ ακόμη και τη γέφυρα που ενώνει τις δυο όχθες του. Οι πηγές του ποταμού ξεκινούν απο την πλαγια μεταξύ Πλάκας και Αλογοράχης των Βαρδουσίων, στα Δυτικά Βαρδούσια.

Λόγω καιρού επισκεφτήκαμε και τα Λειβαδάκια, ένα επίσης απομονωμενο χωριο με ελάχιστους κατοίκους. Το κορίτσι του χωριού (χαχα..υπονοούμενο) δεν μας χάρησε μόνο το όνομά της (!!) αλλά μας πούλησε και τραχανα. Ο καφετζής και πρόεδρος της Κοινότητας μάς έφτιαξε τσαι του βουνού και εμεις, γυρω γυρω στο τζακι, περιμέναμε να ανοιξει ο καιρός, για να ξεκινήσουμε την ορειβασία μας. 

Η Γέφυρα απο το χωριό Κλεπά

Το χωριό Κλεπά

Ανάβαση στον Κοκκινιά

Κατά το μεσημεράκι ο καιρός άνοιξε, ήταν η στιγμή να ξεκινήσουμε. Είχαμε διέλθει απο το χωριο Περδικόβρυση, διαβήκαμε τη γεφυρα του Ευήνου, ανεβήκαμε στα Κλεπά και πάλι ανηφόρα μέχρι το διάσελο που ο δρόμος διαχωρίζεται για το Δενδροχώρι και το Λειβαδάκι.

Η περιοχή προσφέρεται για πολλές ορειβατικές δράσεις. Πριν καιρό είχαμε κάνει τη διαδρομή Τσεκούρα-Αρδίνης, ενώ σήμερα την ανάβαση στον Κοκκινιά. Και τα δυο ορεινά συμπλέγματα καταλήγουν στη λίμνη του Εύηνου.

Κοκκινιάς: το χρώμα του τον προδίδει. Έχει σάρες στο κόκκινο χρώμα, που υποδικνύει ότι τα πετρώματά του περιέχουν οξείδια του σιδήρου.

Η ανάβαση διερχόταν μέσα απο κατάφυτες περιοχές και λειβάδια (κάτι σαν ξέφωτα) που φύτρωναν νεαρά ελατάκια. Μια σχετικά ευκολη διαδρομή, τουλάχιστον μέχρι το εκκλησάκι του Προφ. Ηλία, που βρίσκεται ακριβώς στους πρόποδες του Κοκκινιά.

Ανεβαινοντας, διασχίσαμε χιονούρες που χωρίς τη χρήση γκέτας έμπαινε το χιονι μεσα στα ορειβατικά παπούτσια. Ο βαθμός δυσκολίας αύξανε κατά την ανάβαση προς την κορυφή του Κοκκινιά και γύρω σε υψόμετρο 1735μ. Η κλίση ξεπερνούσε και το 50% (30-35 μοίρες), ευτυχως το πέτρωμα δεν ήταν ολισθηρό και το χιονι δημιουργούσε σταθερά πατήματα. Ο καιρός είχε αλλάξει. Είχε παράθυρο με αίθριο καιρό και ειδαμε αφ'υψηλού τη λίμνη με τα παρακλάδια της.

Στην επιστροφή, ο καιρός παρέμενε αίθριος και απολάυσαμε τον ορεινό όγκο των βαρδουσίων με τη χαρακτηριστική κορυφή του Κόρακα, ενω στο βάθος φαινόταν αχνά η Γκιώνα.

Η επιστροφή, αργά το απόγευμα, ακολούθησε διαφορετική πορεία, κατά μήκος της λίμνης και στάση στο Χάνι του Λιόλου για μπριζόλες αλλά και για έναν υπέροχο τραχανά. Το χάνι είναι γνωστό στην ευρύτερη περιοχή και ανεβαίνουν συχνά ντόπιοι για να απολαύσουν τις λιχουδιές του. Παλιότερα, πριν εκατό και πλέον χρόνια, ήταν σημείο διανυκτέρευσης για τους ταξιδιωτες που συνέχιζαν την επομενη το ταξίδι τους για την ενδοχώρα και φυσικά με τα πόδια ή το άλογο.

Τσεκούρα στα Κράβαρα

Τα Κράβαρα είναι μια περιοχή της ορεινής Ναυπακτίας που την αναφέρουν ο Παπαδιαμάντης, ο Λιαντίνης και πολλοί άλλοι με όχι κολακευτικά λόγια. Η ελληνική λογοτεχνία βρίθει ιστοριών για ξυπόλυτους και εξαθλιωμένους κατοίκους, με βρώμικους πισινούς αλλά και ντενεκεδόμυαλους μεγαλοαστούς που καμάρωναν αν ειχαν παιδιά ΑΜΕΑ γιατί έτσι τους λυπόταν η κοινωνία και τους ελεημονούσαν!!

Διαδρομή προς την κορυφή Τσεκούρα

Διαδρομή προς την κορυφή Αρδίνη

Όμως, η ευρύτερη ορεινή περιοχή είναι ένα ποιημα της φύσης. Είναι κατάφυτη με έλατα που καλύπτουν πολλές κορφές των βουνών που έχουν υψόμετρο μέχρι τα 1800μ.

Λίμνη Ευήνου από κορφή Τσεκούρα

Διαφορετική προοπτική της λίμνης Ευήνου

Όλες οι κορυφές έχουν εξαιρετική θέα προς τον Εύηνο, τα γύρω βουνά (όπως ο Κοκκινιάς) και το βλέμμα σου φτάνει μέχρι τα Βαρδούσια. Με έναν ισχυρό τηλεφακό, όπως το δικό μας, βλέπεις το Λούκι Λεονταριού ακόμη και την κορυφή του Κόρακα.

Η ορεινή Ναυπακτία δεν ειναι μόνο ορεινή, αλλά και το οδικό της δίκτυο είναι στενό και γεμάτο στροφές. Απο την Άνω Χώρα ξεκινα μια διαδρομή για Αμπελακιώτισσα και Περδικόβρυση και μία άλλη για Κρυονέρια. Η Αμπελακιώτισσα είναι ένα χωριο με ελάχιστους κατοίκους, έναν καφενέ, μια εκκλησία και μια γάτα. Είναι ενα ονομαστό χωριό, ίσως λόγω της ιστορίας του, που οι κάτοικοί του το έχουν εγκαταλείψει, εντούτοις έχει ένα πολύ ονομαστο μονοπάτι, του Κάκαβου, που διέρχεται μέσα απο το ομώνυμο φαράγγι.

Προετοιμασία για την ανάβαση

Καλός σχεδιασμός επί χάρτου για να μην χαθούμε...

Η ανάβαση είναι στην αρχή ομαλή και ξαφνικά γίνεται απότομη, ακόμη και μέσα στο δάσος. Όταν βγαίνεις σε ένα ξέφωτο τότε το τοπίο γυμνώνεται και μέσα απο ορθοπλαγιά ανεβαίνεις προς την κορυφή. Αυτα τα δυο τελευταία τμήματα της διαδρομής είναι επίπονα.

Η κορυφή Τσεκούρα

Απο την κορυφήΤσεκούρα

Skylines on the air

Στο βαθος η λίμνη του Ευήνου

Στην κόψη με στόχο την κορυφή

Blue-ρίζουν για τις ανάγκες της φωτογράφισης

.