my travel adventures: hiking n' trains in the Central of Europe

Tuesday, July 21, 2020

hiking n' trains in the Central of Europe

hiking n' trains in the nordic countries

5. Ορεινοί Σιδηρόδρομοι στην Κεντρική Ευρώπη

Το βασικό ορεινό συγκρότημα που επικρατεί στην κεντρική Ευρώπη είναι οι Άλπεις. «Άλπεις» στα κελτικά σημαίνει «ψηλά βουνά», που συνήθως χωρίζονται από βαθιές κοιλάδες και διασχίζονται από μεγάλους ποταμούς. Ο εκτεταμένος αυτός ορεινός όγκος αρχίζει από την Αυστρία και καταλήγει στη NA Γαλλία. Οι Άλπεις αποτελούνται από πανύψηλα βουνά, πανέμορφα και καταπράσινα, που κάνουν το τοπίο πιο εντυπωσιακό, επειδή συνδέονται μεταξύ τους με ένα πράσινο χαλί, τις κοιλάδες τους. Τις κοιλάδες διατρέχουν σιδηρόδρομοι υψηλών ταχυτήτων. Πέριξ των Άλπεων, χώρες που διαθέτουν ορεινούς και ημιορεινούς σιδηροδρόμους είναι η Ελβετία (βλ. Ενότητα 5.1), η Γερμανία (βλ. Ενότητα 5.2), η Αυστρία (βλ. Ενότητα 5.3) και λιγότερο η Ιταλία και η Γαλλία.

5.1 Ελβετικοί Σιδηρόδρομοι

«…η ημέρα έχει προχωρήσει, είναι σχεδόν επτά το απόγευμα. Στο Meiringen θα πάρουμε το τρένο προς το Interlaken, τη Βέρνη και τη Ζυρίχη. Θα επιστρέψουμε με μεγάλο κύκλο σπίτια μας….. Το τρένο της επιστροφής έχει 14 βαγόνια, όλα κατάφορτα από ταλαιπωρημένους ορειβάτες. Με το ζόρι βρήκα θέση να καθίσω. Θα αποκοιμηθώ και σε μία ώρα, γύρω στις 10, θα φθάνω σπίτι. Ήδη αρχίζω να συνθέτω τις περιπέτειες του σαββατοκύριακου, για τον αυριανό μεσημεριανό καφέ. Όλοι θα περιμένουν να τους το διηγηθώ….».. θυμάμαι μια παλαιότερη αφήγησή μου για τους ελβετικούς σιδηροδρόμους που δείχνει την εκτίμηση των Ελβετών για το τρένο. Άλλωστε κατέχουν τη δεύτερη θέση παγκοσμίως στη συχνότερη χρήση του (16.4%) έναντι των Γιαπωνέζων (27%).

Αυτός είναι και ο λόγος, ότι το τρένο πάει παντού!!!! Συνεπώς, η παρακάτω περιήγηση είναι μόνο ενδεικτική και αναφέρεται σε περιοχές στις οποίες ένας έλληνας ορειβάτης θα προτιμούσε να περιηγηθεί. Η πρώτη επιλογή είναι η περιοχή των βερνικών Άλπεων (Berner Oberland) με δυο διαδρομές (Schynige Plate – First) και (Wengen/Maennlichen – Grindelwald). Η δεύτερη είναι στη λίμνη Lugano (Monte Generoso) και η τρίτη επιλογή νότια της Ζυρίχης στο Rigi Kulm.

Βεβαίως, όσοι βρεθούν στη Ζυρίχη και έχουν ένα απόγευμα διαθέσιμο, θα μπορούσαν να ανέβουν στο λόφο Uetliberg, να απολαύσουν τον καφέ τους στην κορυφή και να κατέβουν [Διάρκεια διαδρομής περίπου 1h.] από την άλλη πλευρά του λόφου, παίρνοντας, για την επιστροφή στην πόλη του ποταμού Limmat, το τραμ 13.

Άλλες επίσης σημαντικές ορειβατικές διαδρομές είναι η περίφημη Haute Route [και μια αναλυτική περιγραφή της διαδρομής από τον αμερικανό Denver Davis] και πεζοπορία στην περιοχή του γαλλόφωνου καντονίου Wallis. Πολύ ονομαστός είναι και ο ΟΣ Glacier Express (St Moritz-Zermatt) όπου ο ορειβάτης μπορεί να κατέβει σε οποιονδήποτε σταθμό και να απολαύσει ώρες πεζοπορίας και μήκη διαδρομών ανάλογα με τα ενδιαφέροντά του.

Όμως μια σημαντική διαδρομή είναι στο καντόνι του Graubünden στις πηγές του Ρήνου. Πηγάζει στην Tomasee, μια μικρή λίμνη σε υψόμετρο 2345m, που βρίσκεται λίγο πιο κάτω από την κορυφή Piz Badus, κοντά στο Σ.Σ. Oberalp (2h20min, 4.8km). Η περιοχή αποτελεί εθνικό δρυμό και μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς. Το νερό της λίμνης είναι πόσιμο και δεν έχει μολυνθεί από τη βοσκή των αγελάδων. Γεωγραφικά, η Tomasee βρίσκεται στη νότια πλευρά του ορεινού αλπικού συγκροτήματος και σχηματίζει το Ρήνο που συνεχίζει BA για να εκβάλλει τελικά σε ένα εκτεταμένο Δέλτα στη Βόρεια Θάλασσα.

Σε μια διαδρομή προς την περιοχή Belvedere-Furka μπορεί o ορειβάτης να «ανακαλύψει» τις πηγές ενός άλλου μεγάλου ποταμού της Ευρώπης που ακολουθεί αντίθετη πορεία. Με ΝΔ ροή, διέρχεται μέσα από τη λίμνη Léman και εκβάλλει στην περιοχή Camarque της νότιας Γαλλίας. Είναι ο Ροδανός ποταμός. Αυτή η διαδρομή είναι γνωστή ως Four-Sources-Trail.

5.1.1 Berner Oberland-Jungfrau region (Schynige Platte-First)

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α/α 1 στο Παράρτημα3

Περιγραφή: Το τρένο φεύγει από τη Ζυρίχη, χωρίς ενδιάμεσο σταθμό, για Βέρνη. Μετά το Thun η διαδρομή συνεχίζει προς τη λίμνη Thunersee και φθάνει στο Interlaken που βρίσκεται μεταξύ δύο λιμνών. Το Interlaken είναι ένα κοσμοπολίτικο κέντρο, που κατακλύζεται κυρίως από Γιαπωνέζους που επιθυμούν να ανέβουν στην ψηλότερη κορυφή του, το Jungfraujoch [9] . Μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες ορειβατικές διαδρομές είναι το Schynige Plate [10] . Το μονοπάτι ξεκινά ακριβώς από τον τερματικό σταθμό (υψ. 2000m) του ορεινού σιδηροδρόμου SPB, στον οποίον έχουμε μετεπιβιβαστεί από το Wilderswil, προερχόμενοι από το Interlaken. Η διαδρομή της ορειβασίας βρίσκεται πάνω σε μια κορυφογραμμή. Περπατάς σε υψόμετρο 2200-2600m, διέρχεσαι από την κορυφή Faulhorn στα 2686m, ενώ κάτω στα χαμηλά φαίνεται σε τυρκουάζ χρώμα η Brienzersee και δεξιά στα ψηλά το απίστευτα πανύψηλο Jungfraujoch (JF). Το μήκος της διαδρομής μέχρι το First είναι 15,5km και η διάρκεια 6h11min. Ίσως είναι από τις ωραιότερες διαδρομές-διασχίσεις των ελβετικών Άλπεων. Από το First κατεβαίνεις με τελεφερίκ στο Grindelwald, από όπου και παίρνεις το τρένο επιστροφής για το Interlaken. Χρήσιμοι σύνδεσμοι [

https://www.jungfrau.ch] για τις περιοχές Interlaken και Jungfrau είναι οι εξής:

⦁ day(s) pass

⦁ Summer hiking trails in JF-region

⦁ Train Seat reservation for JF-joch

⦁ Youth Hostel (Untere Bönigstrasse 3a)

⦁ Lifts go stop downwards about 5-5.30 p.m. See carefully timetables before hiking.

Ιστορικά: Η περιοχή του Jungfrau έχει όλα σχεδόν τα είδη χλωρίδας. Μέχρι τα 1700m υπάρχει η δασώδης περιοχή, με το έλατο να επικρατεί. Συναντάς βελανιδιές, οξιές και άλλα φυλλοβόλα (σε χαμηλότερο όμως υψόμετρο). Το δάσος μπορεί να είναι καταπράσινο, όμως δεν έχει την ευωδιά του ελληνικού δάσους γιατί εδώ δεν ευδοκιμεί το πεύκο. Πάνω από τα 2000m το τοπίο είναι αλπικό και επικρατεί η βλάστηση σε απέραντα λιβάδια και ποώδη φυτά και λουλούδια, όπως ανεμώνες και Edelweiss (που σπάνια συναντούν οι πεζοπόροι). Πάνω από τα 2900m τα ελβετικά βουνά είναι βραχώδη, σχεδόν καλυμμένα με χιόνι. Στα δάση ζουν λαγοί, αλεπούδες, κουνάβια, σκίουροι και πολλά είδη πουλιών, ενώ οι αρκούδες και οι λύκοι έχουν μάλλον εξαφανιστεί. Στα γλυκά νερά των ποταμών επικρατούν κυρίως οι πέστροφες, τις οποίες μπορεί κάποιος να δοκιμάσει σε ένα μεσημεριανό αλπικό διάλειμμα. Η περιοχή της Berner Oberland αποτελείται από ορεινούς όγκους, όπως το Wetterhorn, Dammstock, Schreckhorn, Jungfrau, Breithorn κ.ά. που είναι δύσκολο να τους διασχίσεις. Γι’ αυτό και η επίσκεψη στην περιοχή δεν μπορεί να είναι για μία μόνο φορά.

Εικ.5.1 Ανάγλυφη διαδρομή της πορείας στο Schynige Plate

Εικ 5.2. Αριστερά: Μικρή στάση για ξεκούραση σε υψόμετρο 2300μ. Φαίνεται η Saegistalsee και στο βάθος η Brienzersee. Η διάσχιση για το First συνεχίζεται με ακόμη 3 ώρες πεζοπορίας. Δεξιά: Wetterhorn (3701m) και η λίμνη Bachalpsee (2273m).

5.1.2. Berner Oberland-Jungfrau region (Wengen/Maennlichen - Grindelwald)

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α/α 2 στο Παράρτημα 3

Περιγραφή: Ξεκινάμε το πρωί από το Interlaken για το Wengen με ενδιάμεσους σταθμούς μετεπιβίβασης τους Wilderswil, Zweilütschinen και Lauterbrunnen. Ο Σ.Σ. του Wengen βρίσκεται σε μια απόσταση 5-7min από το σταθμό του τελεφερίκ, που θα μας ανεβάσει στην κορυφή του Maennlichen (υψ. 2220m). Η πεζοπορία ξεκινά από αυτό εδώ το σημείο και δημιουργεί ένα πέταλο διαδρομής (Εικ.5.3) μέχρι το Grund (υψ. 938m). Απέναντι, ορθώνεται ο ορεινός όγκος του Eiger (γνωστός ως The North Face), πραγματικά εντυπωσιακός. Είναι ένας τεράστιος τοίχος 1800m από γρανίτη που υψώνεται μέχρι τα 3970m. Από το Klein Scheidegg αρχίζει ανηφόρα, παράλληλα με τις σιδηροδρομικές γραμμές του Jungfraubahn μέχρι το Σ.Σ. Eigergletscher (2320m), όπου η σιδηροδρομική γραμμή «τρυπά» το Eiger και με σιδηροδρομική σήραγγα φτάνει στο Jungfrujoch [Πρόκειται για Σ.Σ με το μεγαλύτερο υψόμετρο στην Ευρώπη] (3466m). Η πορεία συνεχίζει στους πρόποδες του Eiger, σε εμφανές σημείο υπάρχουν τα «δακτυλικά αποτυπώματα» του Ελβετού Ueli Steck που αναρριχήθηκε σε χρόνο ρεκόρ στον τοίχο του Eiger χωρίς να χρησιμοποιήσει σχοινί! Η πορεία περνά από καταρράκτες, αλπικά χωριουδάκια (Alpiglen, Brandegg) και μέσα από δασώδη περιοχή για να καταλήξει στο Grund για το τρένο της επιστροφής. Η συνολική διαδρομή είναι 17,2km σε 5h41min ώρες πεζοπορίας.

Ιστορικά: Την περιοχή του Wengen δεν την επιλέξαμε τυχαία. Παρουσιάζει εξαιρετικό ορειβατικό αλλά και τουριστικό ενδιαφέρον. Η τοποθεσία του Lauterbrunnen είναι από τις πλέον εντυπωσιακές της περιοχής. Βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο των Άλπεων και μεταξύ μεγάλων βράχων που σχηματίζει το ανάγλυφο της περιοχής. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο μεγάλος καταρράκτης Staubbach (300m), Εικ.5.4, που προέρχεται από το λιώσιμο των πάγων και του χιονιού καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Το σημείο αυτό ήταν έμπνευση για ένα από τα διάσημα ποιήματα του Γκαίτε (Gesang der Geister über den Wassern[ [«The soul of man is like water. It comes from heaven and rises again to heaven, it ascends to heaven and falls again to earth, eternally alternating. The pure stream flows from the high, steep rock face, falls softy in cloud-waves onto the smooth rock and, gently accepted, rolls and ripples into the abyss». Αγγλική μετάφραση], 1779). Η περιοχή θεωρείται εθνικός δρυμός και προστατεύεται από το ελβετικό κράτος. Το όνομα της περιοχής εννοεί «καθαρές βρύσες ή καθαρό νερό» κάτι ανάλογο με την ονομασία Καλάβρυτα που σημαίνει «καλό νερό». Στην ίδια περιοχή είναι και ο καταρράκτης του Truemmelbach που αποτελείται από δέκα συνεχόμενους καταρράκτες (σε διαφορετικά επίπεδα). Ο καταρράκτης μεταφέρει 20000 τόνους νερού ανά δευτερόλεπτο, που προέρχεται από τους ορεινούς όγκους του Eiger, Moench και Jungfrau.

Εικ.5.3 Ανάγλυφη διαδρομή της πορείας (o) από το Maennlichen στο Grund στους πρόποδες του The North Face Eiger. Η ανάβαση στο Maennlichen γίνεται από το Wengen με τελεφερίκ. Στα δεξιά φαίνεται η θέση του καταρράκτη Trümmelbach, που αναφέρεται στο κείμενο και η σιδηροδρομική σήραγγα που ανεβαίνει στο Jungfraujoch. Στον τελευταίο σταθμό Eigergletscher,πριν από τη σήραγγα, υπάρχει σηματοδοτημένο μονοπάτι που οδηγεί σε via ferrata.

Εικ..5.4 H περίφημη κοιλάδα του Lauterbrunnen με τον ξακουστό καταρράκτη Staubbach.

Εικ..5.5 Αριστερά: The North Face Eiger. To 2015, o Ελβετός Ueli Steck αναρριχήθηκε σε 2h23min χωρίς να χρησιμοποιήσει σχοινί, μόνο με τα χέρια και τα πόδια του!! Δεξιά: Το επιβλητικό Eiger φωτογραφημένο από το αντικρινό χωριό Muerren. Μέσα σε αυτόν τον όγκο, οι Ελβετοί έχουν κατασκευάσει σιδηροδρομική σήραγγα που φτάνει σε ψηλότερη κορυφή. Η κατασκευή της άρχισε τον 19ο αιώνα, όμως παρουσίασε πολλά προβλήματα, οικονομικά και ανθρώπινων απωλειών καθότι κόστισε τη ζωή πολλών εργατών (αλλά και ορειβατών) όταν πρωτοαναρρίχτηκαν στο Eiger.

5.1.3.Lugano Proalps (Monte Generosso-Maroggia Melano)

Tεχνικά χαρακτηριστικά: α/α 3 στο Παράρτημα 3

Περιγραφή: Στο Σ.Σ Gapolago FFS- Riva San Vitale επιβιβαζόμαστε στον οδοντωτό ΟΣ Monte Generoso Railways (η προσέγγιση στο Σ.Σ. μπορεί να γίνει από τη Ζυρίχη ή το Μιλάνο). Από την κορυφή (περίπου 1630m), με θέα τη λίμνη του Lugano, διασχίζουμε αρχικά αλπικό τοπίο για 1,5km και μετά αρχίζει μια συνεχής κατηφόρα 1430m. Στα μέσα της διαδρομής (σημείο 1, Εικ. 5.7) αποκλίνουμε του μονοπατιού για να ανέβουμε σε μικρό λόφο με δεσπόζουσα θέα προς την περιοχή της λίμνης και των αντικρινών λόφων (San Salvatore και Cima Pescia). Επίσης, στο σημείο 2 της Εικ.5.7 υπάρχει ο καταρράκτης του Botto, ενώ πλησιάζοντας προς τη λίμνη φαίνεται το Melide (προς τα δεξιά), όπου υπάρχει σε διόραμα όλη η Ελβετία. Η συνολική διαδρομή είναι 4h28min.

Ιστορικά: Το Lugano είναι ο «παράδεισος» της Ελβετίας. Χάριν των κλιματικών συνθηκών που επικρατούν στη νότια πλευρά των Άλπεων, π.χ. φαινόμενο Foen [Κάραλης, Θεοδωρόπουλος, Ορειβασία Αναλυτικό Τεχνικό Εγχειρίδιο, ΕΟΣ Αχαρνών, σελ. 295], αλλά και της διαφορετικής (μάλλον μεσογειακής) νοοτροπίας, το ιταλόφωνο καντόνι Ticino θεωρείται ιδανικός τόπος πεζοπορίας στους περισσότερους μήνες του έτους. Ο ορειβάτης που θα βρεθεί στο Lugano έχει πολλές επιλογές, ακόμη και με τουριστικό ενδιαφέρον. Αν κατευθυνθεί προς τα βόρεια θα συναντήσει τα διάσελα του St. Gottardo (υψ. 2106m) και San Bernandino (υψ. 2066m). Προς τα δυτικά είναι το Locarno, που βρίσκεται στις όχθες της Lago Maggiore. Το Locarno θεωρείται, από ιστορικής και πολιτιστικής άποψης, σπουδαίο τμήμα της ελβετικής κουλτούρας. Εδώ λαμβάνει χώρα το σημαντικότερο φεστιβάλ κινηματογράφου της χώρας, που πραγματοποιείται κάθε Αύγουστο στην Piazza Grande. Το ιερό της Madonna del Sasso, στην άνω πόλη, είναι σημείο κατάνυξης και προσκυνήματος. Η παράδοση αναφέρεται σε όραμα που είδε ανήμερα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ένας φραγκισκάνος μοναχός το έτος 1480. Η επίσκεψη στον ιερό αυτό χώρο γίνεται με τελεφερίκ και οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν μια πανοραμική θέα της πόλης. Το Castello Visconteo κτίστηκε περί τον 12ο αι. και πέρασε από πολλούς κατακτητές, μέχρι ότου το 1503 να περιέλθει τελικά στους Eidgenossen [Η Ελβετία θεωρείται συνομοσπονδία καντονίων οι κάτοικοι των οποίων ονομάζονται Eidgenossen. Η επίσημη ονομασία της Ελβετίας είναι Schweizerische Eidgenossenschaft, ελβετική συνομοσπονδία, Confoederatio Helvetica, CH, που καθιερώθηκε για ιστορικούς λόγους. Η απαρχή της Ελβετίας άρχισε το 1291 από το καντόνι Schwyz, που μαζί με τα καντόνια Uri και Unterwalden πρωτοσύστησαν με τον όρκο «Rütlischwur» ένα είδος συνομοσπονδίας, η οποία επεκτάθηκε αργότερα και στα γειτονικά καντόνια: Luzern (1332), Zürich (1351) Zug και Glarus (1352). Η σημερινή συνομοσπονδία πραγματοποιήθηκε το 1848 και αποτελείται από 26 καντόνια]. Το Locarno φημίζεται και για άλλα αξιοθέατα, όπως η Astrovia Locarno, μικρογραφία του ηλιακού μας συστήματος. Με ΟΣ μπορούμε να προχωρήσουμε προς τη Domodosolla διασχίζοντας τη φημισμένη κοιλάδα Centovalli, αλλά και σιδηροδρομικές γέφυρες με μεγάλη φήμη, π.χ. Intragna, από την οποία έγινε το πρώτο Bungee jumping στην Ελβετία σε βάθος 70m. Στη Domodosolla συνεχίζουμε τη διαδρομή μας προς το Brig και το Κandersteg, στη καρδιά πλέον των Άλπεων. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ας μεταφέρουμε τη σκέψη μας σε κάποια άλλη εποχή, τότε που στις ίδιες αυτές ράγες έτρεχε το Simplon-Orient Express, με το οποίο ταξίδευαν η ανήσυχη λαίδη Τσάτερλι, ο Ηρακλής Πουαρό και ο Τζέιμς Μποντ [Από το βιβλίο «Το μεγάλο σιδηροδρομικό παζάρι» του Πολ Θέροου, Εκδόσεις Κέδρος].

Εικ.5.6 Ανάγλυφο της περιοχής του Lugano με τους γύρω λόφους San Salvatore, Monte Bre και Monte Generoso.

Εικ.5.7 Η ορειβατική διαδρομή προς το Meroggia-Melano (σημείο Β) με στάσεις στο σημείο 1 για πανοραμική θέα και στο σημειο 2 για τον καταρράκτη του Botto.

Εικ.5.8 Αριστερά: O οδοντωτός ΟΣ Monte Generoso

Εικ.5.8 Δεξιά: Πανοραμική θέα από τη διαδρομή στο Monte Generoso.

5.1.4. Rigi Kulm

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α/α 4 στο Παράρτημα 3

Περιγραφή: Ο αρχηγός αναβάσεων φθάνει με την ομάδα του στο Σ.Σ. Arth Goldau (συνήθως από Ζυρίχη) και μετεπιβιβάζεται στον ΟΣ Rigi Bahnen. Θα πρέπει να έχει αγοράσει και τα εισιτήρια του τελεφερίκ και να έχει συγκεντρωμένη την ομάδα του, καθότι στον επόμενο σταθμό (Kraebel) θα αποβιβαστούν για να χρησιμοποιήσουν το τελεφερίκ για το Rigi Scheidegg. Από εδώ και σε υψόμετρο 1626m αρχίζει η πεζοπορία μέχρι την κορυφή, Rigi Kulm (μήκος διαδρομής περίπου 7,5km) σε ομαλό επίπεδο χωρίς μεγάλη ανωφέρεια. Οι ορειβάτες θα πρέπει να γνωρίζουν, ότι η διαδρομή αυτή είναι πολύ διαδεδομένη μεταξύ των ποδηλατιστών και κυκλοφορεί πολύ μη ορειβατικός κόσμος. Η επιστροφή μπορεί να γίνει είτε (τουριστικά) με ορεινό σιδηρόδρομο από το Vitznau και με καραβάκι μέχρι τη Λουκέρνη, διασχίζοντας την Vierwaldstättersee (η λίμνη των τεσσάρων δασικών περιοχών ή των τεσσάρων καντονίων όπως μεταφράζεται από τα γαλλικά) ή ορειβατικά με κατάβαση στο σταθμό Kraebel (6km και ΥΔ 1320m) και από εκεί με ΟΣ στο Arth Goldau. Η συνολική διαδρομή (σημεία Α, Β της Εικ. 5.9) είναι 5h07min και δεν ενδείκνυται για μη ορειβάτες.

Ιστορικά: Το Rigi–Kulm είναι μια εύκολη πεζοπορική διαδρομή (μέχρι το σημείο 1 της Εικ.5.9) και σε μικρή απόσταση από τη Ζυρίχη, αλλά με εκπληκτική θέα προς τη Vierwaldstaettersee. Κατά μήκος της διαδρομής του οδοντωτού ΟΣ (Rigi Bahnen) απλώνεται ένα δάσος γεμάτο με μαύρη ελάτη και κέδρους. Ο οδοντωτός διασχίζει ένα μεγάλο φαράγγι και φθάνει στα 1650m στο χωριό klosterli και μετά στο Rigi Staffel, όπου η χλωρίδα από δασική γίνεται αλπική. Στην κορυφή, Rigi Kulm (στα 1769m), το ηλιοβασίλεμα ξεχωρίζει από πολλά άλλα μέρη της Ελβετίας και το εξύμνησαν πολλοί διάσημοι που βρέθηκαν εκεί, όπως ο Γκαίτε, ο Τσάρος Αλέξανδρος και ο Βίκτωρ Ουγκώ. Ο σιδηρόδρομος Rigi–Kulm–Vitznau είναι ο πιο παλιός οδοντωτός σιδηρόδρομος της Ευρώπης. Τα θεμέλια της γραμμής τέθηκαν το 1870. Οι εργασίες κατασκευής άργησαν να περατωθούν, επειδή οι Γερμανοί έκλεψαν το φορτίο με τις ράγες, για να το χρησιμοποιήσουν, ως μέταλλο, στο γαλλο–γερμανικό πόλεμο. Εμπνευστής και κατασκευαστής του περίφημου αυτού οδοντωτού σιδηροδρόμου είναι ο Niklaus Riggenabach, ο οποίος παρέμεινε στην ιστορία ως σχεδιαστής ενός νέου οδοντωτού συστήματος με σταθερότερα γρανάζια.

Εικ.5.9 Πεζοπορική διαδρομή από το Rigi Scheidegg στην κορυφή Rigi Kulm και επιστροφή στο Kraebel.

Εικ.5.10 Περιοχή του Rigi Kulm

5.2 Γερμανικοί Σιδηρόδρομοι

Οι βαυαρικές Άλπεις είναι το σημαντικότερο τμήμα των Άλπεων που ανήκουν στη Γερμανία. Με επίκεντρο το Garmisch-Patenkirchen, ως το σπουδαιότερο κέντρο χειμερινών σπορ και ορειβατικών δραστηριοτήτων, θα επικεντρωθούμε σε αυτή την περιοχή που βρίσκεται στο σιδηροδρομικό νότιο άξονα του Μονάχου. Και οι τρεις επιλογές ανήκουν στην περιοχή του Zugspitze. Οι ορεινές περιοχές (πρόκειται για τις προάλπεις) της Βαυαρίας εξυπηρετούνται με τον προαστιακό σιδηρόδρομο (S-Bahn) και οι προσεγγίσεις των μονοπατιών γίνεται με το τρένο. Με βάση το Μόναχο μπορούμε να αναζητήσουμε, με τη βοήθεια της μηχανής αναζήτησης http://www.bergfex.de/sommer/deutschland/, και κάποιες άλλες κοντινές αλλά και ενδιαφέρουσες ορειβατικές εξορμήσεις, όπως το Lenngris-Benediktenwand (1801m) στην περιοχή Rottach-Egern-Tegernsee (Wallberg, 1722m) και τη Schliersee (Brecherspitz [5], 1883m) στις οποίες υπάρχει σιδηροδρομική σύνδεση. Βασικά, υπάρχουν πάρα πολλές ακόμη διαδρομές.

5.2.1. Ester-Eschenlohe (Weiheimerhuette-Krottenkopf-Garmisch Partenkirchen)

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α/α 5,6 στο Παράρτημα 3

Περιγραφή: Αν και η σιδηροδρομική γραμμή Μονάχου-Garmisch θεωρείται μάλλον ημιορεινός σιδηρόδρομος, την θεωρούμε ως τη μοναδική οδό προς τις Άλπεις. Αποβιβαζόμαστε στο Σ.Σ. Eschenlohe [Στο Eschenlohe βρίσκει κανείς φτηνά δωμάτια για διανυκτέρευση, π.χ. Familie Würzinger Ferienwohnung, καθώς και ελληνική ταβέρνα με το όνομα Athen. και το μονοπάτι αρχίζει σε απόσταση 15 λεπτών, αφού περάσουμε τη γέφυρα του ποταμού Loisach και βγούμε από το χωριό. Στην αρχή υπάρχει αγροτικός δρόμος αλλά γρήγορα τον εγκαταλείπουμε και προχωρούμε πλέον σε καλά σηματοδοτημένο μονοπάτι, που αρχίζει και ανεβαίνει απότομα μέσα στο δάσος. Όπως φαίνεται και στην Εικ. 5.11, συνεχίζουμε στην πλαγιά ενός φαραγγιού που θα μας βγάλει σε ένα ξέφωτο (Alm) με άγρια άλογα. Εκεί, η συνεχεία του μονοπατιού δεν είναι ευκρινής και θα πρέπει να προσέξουμε, λίγο όμως μετά το ξαναβρίσκουμε και η ανάβαση είναι σε ημιαλπικό-αλπικό τοπίο μέχρι τα 1880m (Εικ.5.12 αριστερά). Στο διάσελο παίρνουμε μια ανάσα και το μονοπάτι γίνεται μάλλον επίπεδο με μικρές θετικές/αρνητικές κλίσεις. Καθοδόν προς το καταφύγιο ανεβαίνουμε ένα θαμνώδη απότομο βράχο (Hohe Kisten, 1922m) που έχει σταυρό στην κορυφή του και πανοραμική θέα, Εικ.5.12 δεξιά. Η κορυφή αυτή παρουσιάζει την εξής ιδιομορφία: η μια πλευρά της είναι απότομη, με γκρεμό να φτάνει μέχρι την κοιλάδα και η άλλη πλευρά, ήπια ορθοπλαγιά. Μετά από 40min φτάνουμε στο καταφύγιο (Weilheimerhuette, 1946m), που ανήκει στη Γερμανική Ομοσπονδία Αλπινισμού DAV, Εικ.5.13 αριστερά. Το καταφύγιο διαθέτει κουζίνα για βραδινό γεύμα και πρωινό. Ο αρχηγός αναβάσεων, θα είναι φρόνιμο, να έχει κάνει κράτηση για τη διανυκτέρευση, κυρίως τα ΣΒΚ. Το μήκος της διαδρομής (Eschenlohe-καταφύγιο) είναι 12,4km σε 5h42min. Την επομένη το πρωί, συνεχίζουμε τη διαδρομή σε συνεχή κατωφέρεια (↘1440m), δάση και λιβάδια να εναλλάσσονται, ενώ στα μέσα της διαδρομής (Esterberalm, 1268m) το μονοπάτι διέρχεται μέσα από ράντζο αγελάδων, που ως γνωστό οι αγελάδες επιτίθενται στους διερχόμενους! Το μονοπάτι είναι άριστα σηματοδοτημένο με στύλους και κίτρινες πινακίδες. Στο τέλος της διαδρομής, συναντάμε τα σπίτια του Garmisch από ξύλο, στους τοίχους των οποίων είναι ζωγραφισμένη και μια ιστορία του, Εικ5.13 δεξιά.

Ιστορικά: Η περιοχή των προάλπεων έχει τουριστικά αξιοποιηθεί (λόγω του Garmisch) και υπάρχουν πολλά μονοπάτια, εύκολα προσβάσιμα και με πολύ καλή σήμανση. Μεταξύ του Eschenlohe και Garmisch, οι ενδιάμεσοι σιδηροδρομικοί σταθμοί Oberau και Farchant προσφέρουν αναβάσεις στα διπλανά βουνά (Εικ. 5.11) με εξαιρετική θέα προς τις Άλπεις. Το θέαμα είναι επίσης αποκαλυπτικό κατά το φθινόπωρο, όπου οι ψηλές κορυφές τους, Zugspitze 2962m, Alpspitze 2628m και Dreitorspitze 2633m καλύπτονται από το πρώτο χιόνι και η διαχωριστική γραμμή, άσπρου-πράσινου, δίνει την εντύπωση ότι ο χειμώνας πλησιάζει.

Εικ.5.11 Χάρτης αναγλύφου της οροσειράς Ester με κορυφή το Krottenkopf σε υψόμετρο 2086m. Η διάσχιση (δύο ημερών) φαίνεται στο σχεδιασμένο μονοπάτι (ο) Η περιοχή προσφέρει πολλά άλλα ορειβατικά μονοπάτια

Εικ.5.12 Αριστερά: Διαδρομή προς το διάσελο

Εικ.5.12 Δεξιά: Η κορυφή Hohe Kisten

Εικ.5.13 Αριστερά: Το καταφύγιο σε ερυθρή απόχρωση από τις πρώτες ακτίνες του ήλιου. Δεξιά: χαρακτηριστική ξύλινη κατοικία στο Garmisch, στους τοίχους των οποίων ζωγραφίζουν την ιστορία της οικογένειας

5.2.2. Zugspitze region

Εκείνος ο αρχηγός αναβάσεων που θα διοργανώσει ένα (τουλάχιστον) τριήμερο στην περιοχή του Zugspitze, τα μέλη της ομάδας θα τον θυμούνται για καιρό. Πρόκειται για μια περιοχή που περιέχει δάση, αλπικά τοπία, ποτάμια, αλπικές διαδρομές, via ferrata χωρίς ειδικό εξοπλισμό, δυνατά φαράγγια αλλά και παλάτια!!! Χωρίς φωτογραφική μηχανή.. μην ξεκινήσετε!!

5.2.2.1. Kreuzeck-Ostefelderkopf-Hoellentalklamm-Hammersbach

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α/α 7 στο Παράρτημα 3

Περιγραφή: Θεωρούμε ως σημείο εκκίνησης το Garmisch-Partenkirchen (ένα κοσμοπολίτικο «χωριό» με έντονο τουρισμό καθ΄ όλη τη διάρκεια του έτος), που το προσεγγίζουμε συνήθως από το Μόναχο. Με τον ορεινό σιδηρόδρομο Bayrische Zugspitzebahn (ΒΖΒ) αποβιβαζόμαστε στο Kreuzeck/Alpspitzbahn (Talstation, lower station), μόλις 4,1km από το Garmisch. Εδώ, η κίνηση είναι πάρα πολύ έντονη. Ορειβάτες/τουρίστες (το καλοκαίρι) και σκιερ (το χειμώνα) κατακλύζουν τα ταμεία για εισιτήρια.

Ο αρχηγός θα πρέπει να έχει προνοήσει για εισιτήρια, αν δεν θέλει να καθυστερήσει!! Η ανάβαση γίνεται με τελεφερίκ με δυο τρόπους: είτε κατευθείαν στο Osterfelderkopf 2040m (σημείο 1, Εικ.5.14) ή στο Kreuzeck/Bergstation upper station (σημείο Α, Εικ.5.14) και μετά πεζοπορία (30min) μέχρι το Hochalm και ανάβαση με τελεφερίκ (χωρίς οδηγό) στο Osterfelderkopf. Εδώ βασικά αρχίζει η Πεζοπορία. Σε κάθε περίπτωση, αξίζει για ένα μικρό διάλλειμα ζεστού ροφήματος στο σαλέ (είμαστε ξαφνικά στα 2000m με ΥΔ 1283m). Το ευδιάκριτο μονοπάτι ανεβαίνει στα πρώτα 500m και μετά αρχίζει μια συνεχής κατωφέρεια, που σε κάποια σημεία του είναι πολύ απότομα (σημείο 7, Εικ.5.14).

Για το λόγο αυτό, οι ορειβατικοί σύλλογοι έχουν φτιάξει σκαλοπάτια, από κορμούς δέντρων, για να αποφεύγεται η δημιουργία σάρας. Η θεά προς τα κάτω είναι εντυπωσιακή, σχεδόν γκρεμός, αλλά το μονοπάτι είναι ασφαλές. Αξίζει κανείς να μελετήσει τον τρόπο κατασκευής του!!! Αν ο καιρός είναι καθαρός, σε λίγο θα εντυπωσιαστούμε από το Zugspitze που ορθώνεται στο βάθος (σημείο 6, Εικ.5.14), ενώ ακριβώς απέναντι, ένας τεράστιος ορεινός τοίχος δημιουργεί δέος!!! Προχωρούμε με συνεχή κατωφέρεια σε θαμνώδες τοπίο (σημείο 2, Εικ.5.14) περνώντας γεφυρούλες με βαθιά φαράγγια και προσεγγίζουμε (μετά από 4km) ένα ανακαινισμένο καταφύγιο (1387m) που είναι σημείο συνάντησης πολλών ορειβατών. Από εδώ ξεκινούν πολλά μονοπάτια για την κορυφή του Zugspitze μερικά από τα οποία απαιτούν εμπειρία σε via ferrata και σχοινοσυντροφιές λόγω διάσχισης παγετώνα.

Συνεχίζουμε την κάθοδό μας (Εικ.5.15 αριστερά) και σε λίγο εισερχόμαστε στο πρώτο από τα δυο γνωστά φαράγγια της περιοχής, το Hoellentalklamm [φαράγγι]. Η διάσχιση του φαραγγιού έχει είσοδο (περίπου 4ευρώ το άτομο).Επίσης, ] (μεταφρ. φαράγγι της κόλασης). Το στενότερο σημείο του είναι εντυπωσιακό (Εικ.5.15 δεξιά), η αντικρινή πλευρά τού φαραγγιού αναβλύζει από παντού νερό, ενώ από μια μεγάλη τρύπα εξέρχεται με ορμή το νερό προκαλώντας με το θόρυβο ένα πραγματικό δέος. Το μήκος του είναι περίπου 2km. Η διαδρομή συνεχίζεται μέσα σε δάσος είτε από μονοπάτι ή από δασικό δρόμο, σε κάποια σημεία είναι πολύ απότομο. Συνολικό μήκος διαδρομής είναι 11,7km και 5h29min ώρες πεζοπορίας. Στο Hammersbach είναι το τρένο της επιστροφής, εκτός αν προχωρήσουμε μέσα από καταπράσινους αγρούς, μέχρι το Kreuzeck.

Εικ.5.14 Χάρτης τριών διαδρομών στην περιοχή του Zugspitze. Η αρίθμηση εξηγείται στα κείμενα. Πρώτη διαδρομή (1,7,6,2,5,3,4), δεύτερη διαδρομή (Α,8,10,Β) και Τρίτη διαδρομή (Β,10,9).

Εικ.5.15 Αριστερά: Οι ορεινοί όγκοι του Zugspitze μέσα σε ομίχλη και η διαδρομή προς το φαράγγι Hoellentalklamm. Δεξιά: To φαράγγι στο στενότερο σημείο του.

5.2.2.2. Zugspitze region: Kreuzeck-Partnachlamm-Garmisch

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α/α 8 στο Παράρτημα 3

Περιγραφή: Όπως και πριν, ανεβαίνουμε στο Kreuzeck Bergstation (upper station, σημείο Α, εικ.5.14) με το τελεφερίκ. Μετά από 100m παίρνουμε το μονοπάτι που οδηγεί, με κατωφέρεια, στο σημείο 8 (Εικ.5.14) μέσα από δασώδη περιοχή. Το τμήμα αυτό της διαδρομής δεν είναι τόσο εντυπωσιακό, αλλά θα ανταμειφθούμε λίγο αργότερα, μετά από το Steinmaennchenhorde, το σημείο που συναντούνται δυο ποτάμια, στις όχθες των οποίων υπάρχουν πολλοί κούκοι, που μοιάζουν από μακριά σαν μικρά ανθρωπάκια [Steinmaennchen σημαίνει στα γερμανικά πέτρινα ανθρωπάκια], ως δείγμα αλληλεγγύης για τους συνοδοιπόρους που ψάχνουν το μονοπάτι. Από το σημείο αυτό εισερχόμαστε (με είσοδο 3 ευρώ, σημείο 10, Εικ.5.14) στο πιο γνωστό φαράγγι της περιοχής, το Partnachklamm. Με μήκος 702m και ύψους 80m, το φαράγγι έχει ανακηρυχθεί σε Μνημείο Φύσης από το 1912. Το στένωμά του όσο και το ύψος του δημιουργούν συνθήκες ακροφυσίου, που το νερό, συμπιεζόμενο, αποκτά μεγάλη ταχύτητα και δημιουργεί εκκωφαντικό θόρυβο (Εικ.5.16). Το μονοπάτι είναι σκαλισμένο μέσα στο βράχο και σε κάποια σημεία του ο διαβάτης βρέχεται. Στην έξοδο του μονοπατιού υπάρχουν καφετέριες και σε μικρή απόσταση είναι το ολυμπιακό στάδιο με την τεράστια ράμπα απογείωσης, όπου οι σκιέρ εκτελούν άλμα με σκοπό να προσγειωθούν όσο πιο μακριά γίνεται. Η απόσταση μέχρι το σιδηροδρομικό σταθμό είναι περίπου 30min.

Εικ.5.16 ....στο στενότερο σημείο του

5.2.2.3. Garmisch –Schachen (Koenighaus) -Garmisch

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α/α 9,10 στο Παράρτημα 3

Περιγραφή: Ο μυθικός βασιλιάς της Βαυαρίας είναι ο Λουδοβίκος Β (ξάδελφος του Βασιλιά Όθωνα) που έκτιζε «μυθικά» παλάτια σε όλη την επικράτεια. Σε αυτόν οφείλουμε τη σημερινή διαδρομή, που έχει ως στόχο το Koenighaus (ένα βασιλικό παλάτι σε υψόμετρο 1866m) το μοναδικό στην Ευρώπη, που για να το επισκεφτείς πρέπει να είσαι ορειβάτης!!! Schachen λέγεται η βουνοκορφή, που θα ανέβουμε, και αποτελεί μέρος της μεγάλης οροσειράς Wetterstein. Η ανάβαση είναι παράξενη για τα ελληνικά δεδομένα, σε όλο σχεδόν το μήκος της έχει ξύλινα υποστηρίγματα (σαν σκαλιά), εξ ου και οι χάρτες την συμβολίζουν ως klettersteig (ένα ειδος via ferrata, σημείο 9 Εικ.5.14). Ξεκινάμε από το Σ.Σ. Garmisch και διαμέσου της πόλης φθάνουμε (σε 30min) στο ολυμπιακό χειμερινό αθλητικό κέντρο όπου βασικά είναι και το σημείο εκκίνησης της πεζοπορίας. Το μονοπάτι οδηγεί αρχικά μέσα από το φαράγγι του Partnachklamm (δες περιήγηση Zugspitze region: Kreuzeck-Partnachlamm-Garmisch) στην έξοδο του οποίου (σημείο 10, Εικ 5.14) και μετά τη γέφυρα θα βρούμε πινακίδα Κaelbersteig Schachen 842 την οποία και ακολουθούμε. Από υψόμετρο 1400m βλέπουμε στο βάθος αχνά το Garmisch και την οροσειρά Ammer (Αmmergebirge). Στα 1800m αντικρίζουμε τη γρανιτώδη οροσειρά Wetterstein με κορφές που ξεπερνούν τα 2500m. Αν εκείνη τη στιγμή ο καιρός είναι αίθριος (συνήθως έχει ομίχλη) και κατεβαίνουν ορειβάτες, θα μπορέσουμε να διακρίνουμε το μονοπάτι στην ορθοπλαγιά αυτού του ορεινού συγκροτήματος (Εικ.5.17 αριστερά). Το μονοπάτι είναι πολύ ευδιάκριτο και καλά σηματοδοτημένο. Πλησιάζοντας, το παλάτι ξεχωρίζει στην κορυφή του αντικρινού λόφου (Εικ. 5.18 αριστερά). Από έξω είναι πολύ απλό (είναι μια ξύλινη κατασκευή), αλλά μέσα έχει απερίγραπτο κάλλος (δες περιγραφή Ιστορικά και Εικ.5.18 δεξιά). Η επίσκεψή του είναι must! Η διαδρομή είναι 12,6km και 5h15min ώρες πεζοπορίας. Αν αποφασίσουμε να συνεχίσουμε το μονοπάτι, τότε θα βρεθούμε σε μια κυκλική διαδρομή μέσα από την κοιλάδα του Reintal, με μήκος διαδρομής 14km και 5h πεζοπορίας. Κάτω από το παλάτι υπάρχει το Alpengarten, ένας βοτανικός κήπος, που χτίστηκε το 1901 και περιέχει περισσότερα από 1000 αλπικά φυτά από όλες τις οροσειρές του κόσμου, από τις Άλπεις μέχρι τα Ιμαλάια. Στην κυκλική διαδρομή, το μονοπάτι είναι πολύ απότομο και αν το τοπίο είναι ομιχλώδες, το κάνει επικίνδυνο, αλλά και συναρπαστικό (Εικ. 5.17 δεξιά). Η διαδρομή μέχρι την κοιλάδα Reintal διαρκεί περίπου 2h μ συνεχή κατωφέρεια. Λίγο πριν το τέλος της επίπονης αυτής διαδρομής συναντάμε τη διασταύρωση με τους κόκκους, περνάμε τη γέφυρα, το φαράγγι και επιστρέφουμε από τον ίδιο δρόμο προς το Σ.Σ. Garmisch.

Ιστορικά: Η Βαυαρία έχει πολλά «μυθικά» παλάτια (Neuschwanstein, Linderhof, Herrenchiemsee, Nymphenburg κ.ά.) που χιλιάδες τουρίστες τα επισκέπτονται. Όμως το Königshaus am Schachen είναι το μοναδικό σε 1866m. Τo έκτισε ο Λουδοβίκος o B (της δυναστείας των Wittelbach) από το 1869–1872. Ο Λουδοβίκος δεν ήταν ορειβάτης, ήθελε απλά να απομονώνεται από την πολυκοσμία. Ερχόταν εδώ μόνο μια φορά το χρόνο με την άμαξά του, που την οδηγούσε ο ίδιος τις νυκτερινές ώρες. Απέφευγε το φως της ημέρας (θεωρούσε ότι ο ήλιος ανήκει στους πολλούς), ενώ θαύμαζε το σκοτάδι σαν πηγή έμπνευσης και γοητείας! Ο χωματόδρομος που οδηγεί στην κορυφή λέγεται Konigsweg και δεν παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον για τον ορειβάτη. Ο Λουδοβίκος έμενε στο παλάτι τους καλοκαιρινούς μόνο μήνες. Όσο ήταν εδώ... καλούσε το υπουργικό συμβούλιο να ανέβει στο παλάτι του, όπου και υπέγραφε τα διάφορα έγγραφα. Αυτοί δεν ήσαν υπουργοί, ήσαν «ορειβάτες» που ανέβαιναν κάθε τόσο 1000m είτε με τα πόδια είτε με άμαξες. Στο ισόγειο του παλατιού υπάρχουν τέσσερα δωμάτια (σαλόνι, γραφείο, υπνοδωμάτια) και δωμάτιο ξένων, εδώ έμενε ο «ξεχωριστός του» φιλοξενούμενος. Είναι γνωστό ότι ο Λουδοβίκος ήταν ομοφυλόφιλος, που το κρατούσε όσο μπορούσε μυστικό. Άλλωστε η προσπάθεια να παντρευτεί είχε αποτύχει δραματικά. Όπως αναφέρεται στη βιβλιογραφία, ο Λουδοβίκος ήταν πολύ ψηλός και πολύ γοητευτικός και θεωρείται από τις πλέον ξεχωριστές προσωπικότητες της εποχής του. Αυτοκτόνησε ή τον μαχαίρωσαν στη λίμνη Starnberg και οι συνωμοσιολογία περί του θανάτου του ακόμη κρατά 130 χρόνια μετά.... Στο παρτέρι βρίσκεται το "τούρκικο δωμάτιο", που θεωρείται σαν να είναι βγαλμένο από τα Παραμύθια της Χαλιμάς. Είναι μια αίθουσα τελετών σε μαυριτανικό ύφος, η οποία είχε σχεδιαστεί σύμφωνα με την τεχνοτροπία των τούρκικων παλατιών. Εδώ, μία ανατολίτικη λαμπρότητα ξεδιπλώνεται: στη μέση του δωματίου, ένα σιντριβάνι με παφλασμένα νερά, περσικά χαλιά καλύπτουν το δάπεδο, επιχρυσωμένα ξυλόγλυπτα, φτερά παγωνιού, πολυτελή ντιβάνια, επισμαλτωμένα αγγεία, και το πιο εκπληκτικό, ο εντυπωσιακός πολυέλαιος, βάρους 1000 κιλών, που στηρίζεται από την οροφή (φτιαγμένη όπως και οι τοξωτές γέφυρες), ενώ τα βιτρό παράθυρα δημιουργούν μια ατμόσφαιρα από τις Χίλιες και Μία Νύχτες. Σε αυτόν εδώ το χώρο, ο Λουδοβίκος ως χαλίφης και σουλτάνος, σεΐχης, εμίρης και Κύριος των Πάντων γιόρταζε τα γενέθλιά του (25 Αυγούστου).

Εικ.5.17 Αριστερά: Ο ορεινός όγκος του Wetterstein με ορειβάτες να κατεβαίνουν από την κορυφή.
Δεξιά: Το μονοπάτι που οδηγεί μετά το Schachen προς την κοιλάδα του Reintal (κυκλική διαδρομή).

Εικ.5.18 Αριστερά: Ο λόφος με το Koenigshaus επιβλητικά στην κορυφή του.

Δεξιά: Το τούρκικο δωμάτιο του Koenigshaus.

5.3 Αυστριακοί Σιδηρόδρομοι

Η Αυστρία είναι χώρα των βουνών και των λιμνών (σε υψόμετρο), όπου ορεινοί σιδηρόδρομοι την διατρέχουν, ως μέρος της τουριστικής της ανάπτυξης, χρησιμοποιώντας βαγόνια του προηγούμενου αιώνα και παραδοσιακές ατμομηχανές. Εξ αιτίας του αναγλύφου της χώρας, η προσέγγιση σε θέρετρα και ορεινά μονοπάτια, γίνεται με οδοντωτούς σιδηροδρόμους, σε πολλές περιπτώσεις με πολλαπλές μετεπιβιβάσεις. Οι συνήθεις τόποι προσέγγισης ενός έλληνα ορειβάτη, στην περιοχή των αυστριακών Άλπεων ποικίλλει: Innsbruck (δυτική Αυστρία), Klagenfurt (νότια Αυστρία), Graz (ανατολική Αυστρία) και Salzburg, Vienna (βόρεια Αυστρία). Μια εύκολα προσβάσιμη περιοχή, στο Τιρόλο, είναι η οροσειρά Mieminger πλησίον της πόλης Ehrwald, την οποία προσεγγίζει ο ΟΣ σε 25min από το Garmisch ή σε 1h40min από το Innsbruck. Αν και η περιοχή «πλημμυρίζει» από πεζοπορικά μονοπάτια, θα επικεντρωθούμε στο Ehrwalder Alm, μία κατεξοχήν ενδιαφέρουσα διαδρομή.

5.3.1. Ehrwalder Alm
Τεχνικά χαρακτηριστικά: α/α 11 στο Παράρτημα 3

Περιγραφή: πρόκειται για μια ορειβασία [τμήμα της διαδρομής ανήκει στην via Alpina (Etape R46)] σε διαρκεια πεζοπορίας 6h10min, από το Ehrwalder Alm (1450m) μέχρι το διάσελο του Tajakopf (2255m) και επιστροφή από το καταφύγιο Coburger (1920m) και τη λίμνη Seebensee (1750m) σε μια κυκλική διαδρομή. Η άφιξη στο Σ.Σ. Ehrwald Zugspitzbahn (σημείο 1, Εικ.5.19) γίνεται πιο σύντομα από το Garmisch σε 25min με το RB (Regionalbahn) με κατεύθυνση προς το Reutte in Tirol. Αμέσως στο σταθμό υπάρχει λεωφορείο που σε πηγαίνει στην είσοδο του τελεφερίκ (Ehrwalder Almbahn, υψ. 1100m) σε 11min (11 στάσεις). Με το τελεφερίκ αναβαίνουμε στα 1450m. Στο σημείο Α, Εικ5.19, αρχίζει η ορειβασία μας. Στην αρχή διερχόμαστε μέσα από λειβάδια, που βόσκουν αγελάδες. Μετά από 2,5km αρχίζει η ανηφόρα. Μέσα από σάρες και αλπικό τοπίο (Εικ. 5.20 δεξιά), θα φθάσουμε σε 2h30min στο διάσελο (δεξιά μας υψώνεται η hinterer Tajatoerl, υψ. 2407m, η ανάβαση του οποίου απαιτεί αναρριχητικό εξοπλισμό), ενώ πίσω μας είναι ο ορεινός όγκος του Griesspitze (αυστριακές οροσειρές, Εικ.5.20 αριστερά, Εικ.5.21 αριστερά). Κατηφορίζοντας προς το καταφύγιο του Goburger (υψ. 1920m), βλέπουμε αριστερά τη Δρακόλιμνη (Drachensee, 1850m), ενώ μπροστά μας υψώνεται η κορυφή του Sonnenspitze (2416m, Εικ.5.21 δεξιά). Το καταφύγιο προσφέρει φαγητό, νερό και μπύρα, γλυκά και καφέ. Μπορεί επίσης κάποιος να διανυκτερεύσει για να κάνει ορειβατικές και αναρριχητικές διαδρομές (Via ferrata) στη γύρω περιοχή. Από το σημείο του καταφυγίου αρχίζει η κατάβαση προς τη Seebensee (υψ. 1700m), όπου σε κάποια σημεία της διαδρομής η θέα είναι εκπληκτική (Εικ.5.22 αριστερά), ενώ αντικρίζουμε τον ορεινό όγκο του Zugspitze από τη νότια πλευρά του σε μια πανοραμική θέα, Εικ.5.22 δεξιά. Το τέλος της διαδρομης μπορεί να είναι στο σημείο Β, Εικ 5.19 ή και πλησιέστερα προς το Σ.Σ. (σημείο 1, Εικ.5.19), από όπου και θα πάρουμε το τρένο της επιστροφής.